Longitudinal Relationships Between Organizational Justice, Productivity Loss, and Sickness Absence Among Older Employees

Purpose The aim of this study was to assess whether organizational justice lowers productivity loss and sickness absence, and whether there are reverse effects of productivity loss and sickness absence on organizational justice.Method A longitudinal study with 2 years of follow-up was conducted among employed persons aged 45–64 years from the Study on Transitions in Employment, Ability and Motivation (STREAM). Participants (N = 7011) yearly filled out an online questionnaire. Structural equation modeling in LISREL was conducted to assess the longitudinal relation-ships between distributive justice of salary, distributive justice of appreciation, procedural justice, productivity loss, and sick-ness absence. Results Both distributive justice of appreciation and procedur-al justice contributed to lower productivity loss and lower sickness absence at 1-year follow-up. Productivity loss in-creased perceptions of distributive justice of appreciation at 1-year follow-up, whereas sickness absence lowered both per-ceptions of distributive justice of appreciation and procedural justice at follow-up. Conclusion Improving organizational justice lowers the risk of productivity loss and sickness absence and may be a useful tool to improve the productivity of organizations

Barriers and facilitators for treatment-seeking for mental health conditions and substance misuse:Multi-perspective focus group study within the military

Background Globally, millions are exposed to stressors at work that increase their vulnerability to develop mental health conditions and substance misuse (such as soldiers, policemen, doctors). However, these types of professionals especially are expected to be strong and healthy, and this contrast may worsen their treatment gap. Although the treatment gap in the military has been studied before, perspectives of different stakeholders involved have largely been ignored, even though they play an important role. Aims To study the barriers and facilitators for treatment-seeking in the military, from three different perspectives. Method In total, 46 people participated, divided into eight homogeneous focus groups, including three perspectives: soldiers with mental health conditions and substance misuse (n = 20), soldiers without mental health conditions and substance misuse (n = 10) and mental health professionals (n = 16). Sessions were audio-taped and transcribed verbatim. Content analysis was done by applying a general inductive approach using ATLAS.ti-8.4.4 software. Results Five barriers for treatment-seeking were identified: fear of negative career consequences, fear of social rejection, confidentiality concerns, the ‘strong worker’ workplace culture and practical barriers. Three facilitators were identified: social support, accessibility and knowledge, and healthcare within the military. The views of the different stakeholder groups were highly congruent. Conclusions Barriers for treatment-seeking were mostly stigma related (fear of career consequences, fear of social rejection and the ‘strong worker’ workplace culture) and this was widely recognised by all groups. Social support from family, peers, supervisors and professionals were identified as important facilitators. A decrease in the treatment gap for mental health conditions and substance misuse is needed and these findings provide direction for future research and destigmatising interventions

Міські проекції в ранній ліриці Лесі Українки

У статті вивчаються особливості художнього осмислення міського простору в ранній ліриці Лесі Українки. Звертається увага на те, що в процесі свого літературного становлення поетеса використала досвід різних традицій. Сентиментально налаштована героїня її творів оцінює місто як меркантильне, нелюдяне, байдуже до природної краси. В окремих поезіях переважає романтичний погляд: міський простір розглядається як тісний і задушливий, такий, що нівелює неповторність окремої особистості. Низка творів авторки репрезентує погодження неокласичних і романтичних тенденцій. Ключові слова: сентименталізм, романтизм, неокласицизм, лірика.В предлагаемой статье исследуются особенности художественного осмысления городского пространства в ранней лирике Леси Украинки. Учитывается тот факт, что в процессе своего литературного становления поэтесса использовала опыт различных традиций. Сентиментально настроенная героиня ее произведений оценивает город как меркантильный, исполненный безразличия к естественной красоте. В отдельных поэзиях преобладает романтический взгляд: городское пространство рассматривается как тесное, нивелирующее неповторимость отдельной личности. Ряд произведений Леси Украинки представляет взаимодействие романтических и неоклассических тенденций. Ключевые слова: сентиментализм, романтизм, неоклассицизм, лирика.In the article the features of early lyric poetry of Lesya Ukrainka are explored. That is taken into account, that in the process of the literary becoming a poetess used experience of different traditions. The sentimentally adjusted heroine gives preference to natural beauty. A romantic look prevails in separate poetries: urbanism space appears as incompatible with the uniqueness of individual. Romantic and neoclassical tendencies co-operate in a number of works of Lesya Ukrainka. Keywords: sentimentalizm, romanticism, neoclassicism, lyric poetry

Breakfast partly restores the anti-inflammatory function of high-density lipoproteins from patients with type 2 diabetes mellitus

BACKGROUND AND AIMS: High-density lipoproteins (HDL) of patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM) have impaired anti-inflammatory activities. The anti-inflammatory activity of HDL has been determined ex vivo after isolation by different methods from blood mostly obtained after overnight fasting. We first determined the effect of the HDL isolation method, and subsequently the effect of food intake on the anti-inflammatory function of HDL from T2DM patients. METHODS: Blood was collected from healthy controls and T2DM patients after an overnight fast, and from T2DM patients 3 h after breakfast (n = 17 each). HDL was isolated by a two-step density gradient ultracentrifugation in iodixanol (HDL(DGUC2)), by sequential salt density flotation (HDL(SEQ)) or by PEG precipitation (HDL(PEG)). The anti-inflammatory function of HDL was determined by the reduction of the TNFα-induced expression of VCAM-1 in human coronary artery endothelial cells (HCAEC) and retinal endothelial cells (REC). RESULTS: HDL isolated by the three different methods from healthy controls inhibited TNFα-induced VCAM-1 expression in HCAEC. With apoA-I at 0.7 μM, HDL(DGUC2) and HDL(SEQ) were similarly effective (16% versus 14% reduction; n = 3; p > 0.05) but less effective than HDL(PEG) (28%, p < 0.05). Since ultracentrifugation removes most of the unbound plasma proteins, we used HDL(DGUC2) for further experiments. With apoA-I at 3.2 μM, HDL from fasting healthy controls and T2DM patients reduced TNFα-induced VCAM-1 expression in HCAEC by 58 ± 13% and 51 ± 20%, respectively (p = 0.35), and in REC by 42 ± 13% and 25 ± 18%, respectively (p < 0.05). Compared to preprandial HDL, postprandial HDL from T2DM patients reduced VCAM-1 expression by 56 ± 16% (paired test: p < 0.001) in HCAEC and by 34 ± 13% (paired test: p < 0.05) in REC. CONCLUSIONS: The ex vivo anti-inflammatory activity of HDL is affected by the HDL isolation method. Two-step ultracentrifugation in an iodixanol gradient is a suitable method for HDL isolation when testing HDL anti-inflammatory function. The anti-inflammatory activity of HDL from overnight fasted T2DM patients is significantly impaired in REC but not in HCAEC. The anti-inflammatory function of HDL is partly restored by food intake

Activation-induced colocalisation of SCAMP5 with IFNα in human plasmacytoid dendritic cells

INTRODUCTION: Plasmacytoid dendritic cells (pDCs) are the main producers of type I interferon (IFN) in SLE. pDCs express high secretory carrier membrane protein 5 (SCAMP5). Recent work in transfected HEK cells connects SCAMP5 to the type I IFN secretory pathway. To further study the role of SCAMP5 in IFNα secretion by pDCs, we focused on the subcellular distribution of SCAMP5 in human pDCs freshly isolated from peripheral blood. METHODS: We measured SCAMP5 expression by flow cytometry in peripheral blood mononuclear cells of healthy subjects (n=8). Next, we assessed the colocalisation of SCAMP5 with IFNα in pDCs of healthy subjects (n=4) by evaluating bright detail similarity (BDS) scores using ImageStream technology. RESULTS: We confirm that SCAMP5 is highly expressed by pDCs derived from peripheral blood. In activated pDCs, we show that SCAMP5 colocalises with IFNα (mean BDS 2.0±0.1; BDS >2.0 in 44% of pDCs). CONCLUSION: SCAMP5 colocalises with IFNα in activated human pDCs, in support of a role of this trafficking protein in the secretion of type I IFN by pDCs

Belemmerende en bevorderende factoren voor hulp zoeken bij psychische klachten of verslaving:Focusgroepstudie vanuit meerdere perspectieven binnen de Nederlandse krijgsmacht

Achtergrond Wereldwijd worden miljoenen mensen op het werk blootgesteld aan stressvolle factoren die de kans op het ontwikkelen van psychische klachten en/of verslaving (PK/V) verhogen (bijvoorbeeld militairen, politie, artsen). Maar het zijn ook juist deze beroepen waar men geacht wordt sterk en gezond te zijn. Hierdoor is het soms moeilijker om hulp te zoeken voor PK/V. Zo laat Engels onderzoek zien dat 60% van de militairen met PK/V hier geen professionele hulp voor zoekt. Eerder onderzoek naar hulp zoeken voor PK/V richtte zich met name op het perspectief van militairen met PK/V, waarbij andere belangrijke perspectieven niet meegenomen werden. Daarnaast is dit probleem niet eerder onderzocht binnen de Nederlandse krijgsmacht. Doel Het doel van de huidige studie was de belemmerende en bevorderende factoren voor het zoeken van hulp voor PK/V in kaart te brengen binnen de Nederlandse krijgsmacht vanuit verschillende perspectieven. Methode In totaal hebben 46 mensen deelgenomen aan de studie verdeeld over acht focusgroepen, met drie verschillende perspectieven: vier groepen militairen met PK/V (totaal 20 deelnemers), twee groepen militairen zonder PK/V (totaal 10 deelnemers) en twee groepen zorgprofessionals (totaal 16 deelnemers). De focusgroepen zijn opgenomen en letterlijk uitgeschreven. Vervolgens is met behulp van kwalitatieve data-analysesoftware contentanalyse uitgevoerd vanuit een inductieve benadering. Resultaten Er zijn vijf belemmerende factoren voor het zoeken van hulp gevonden: (1) angst voor negatieve carrièregevolgen, (2) angst voor sociale afwijzing, (3) zorgen rond de vertrouwelijkheid, (4) de militaire werkcultuur en (5) praktische barrières. Ook zijn drie bevorderende factoren gevonden: (1) sociale steun, (2) toegankelijkheid zorgverlening en kennis over waar hulp te verkrijgen en (3) militaire zorgverlening. Ondanks dat het onderzoek zich expliciet richtte op verschillende perspectieven kwamen de visies van de deelnemers sterk overeen. Conclusie De meeste belemmerende factoren voor het zoeken van hulp waren gerelateerd aan stigma (angst voor carrièregevolgen, sociale afwijzing en militaire werkcultuur) en dit werd benoemd door alle drie de verschillende perspectieven. Sociale steun vanuit het thuisfront, collega’s, leidinggevende en zorgprofessionals werd gezien als bevorderend voor het zoeken van hulp. De resultaten van de huidige studie geven richting voor zowel toekomstig (interventie)onderzoek als beleid, om ervoor te zorgen dat meer militairen hulp zoeken voor PK/V

Hoe kan de bespreekbaarheid van psychische en verslavingsklachten in de werkomgeving verbeterd worden?:Een focusgroepstudie vanuit meerdere perspectieven binnen de Nederlandse krijgsmacht

Doel Veel werknemers in hoogrisicoberoepen, zoals militairen, worden op het werk blootgesteld aan stressoren. Dit verhoogt het risico op het ontwikkelen van psychische klachten (inclusief verslaving). Het kunnen bespreken van psychische klachten met de leidinggevende of collega’s kan positieve gevolgen hebben voor het werk, zoals sociale steun en werkaanpassingen, maar het kan ook leiden tot negatieve gevolgen zoals stigma en discriminatie. Dit maakt de keuze om wel of niet open te zijn over psychische klachten en verslaving een complex dilemma met gevolgen voor gezondheid, welzijn en duurzame inzetbaarheid. Het doel van de huidige studie was de belemmerende en bevorderende factoren voor het bespreken van psychische klachten in de werkomgeving bij militairen in kaart te brengen, vanuit meerdere perspectieven. Methode Een kwalitatieve focusgroepstudie binnen de Nederlandse krijgsmacht vanuit verschillende perspectieven is uitgevoerd. De focusgroepgesprekken zijn opgenomen en getranscribeerd. Inhoudsanalyse met inductieve benadering werd uitgevoerd in het softwareprogramma Atlas.ti. Deelnemers In totaal hebben 46 mensen deelgenomen, verdeeld over 8 homogene focusgroepen, die drie perspectieven vertegenwoordigden: militairen met psychische klachten (N=20), militairen zonder psychische klachten (N=10) en militaire zorgprofessionals (N=16). Resultaten Er werden vijf belemmerende factoren gevonden voor het bespreken van psychische klachten in de werkomgeving: (1) angst voor negatieve carrière consequenties, (2) angst voor sociale afwijzing, (3) gebrek aan steun vanuit de leidinggevende, (4) het moeilijk vinden te praten over psychische klachten en (5) de werkcultuur waarin mensen geacht worden sterk te zijn. Er zijn ook drie bevorderende factoren gevonden: (1) verwachte positieve gevolgen van openheid (dat je beter kan worden en dat je openheid anderen kan helpen), (2) steun vanuit de leidinggevende en (3) psychische klachten die werkgerelateerd waren konden makkelijker besproken worden. De perspectieven van de drie groepen kwamen sterk overeen. Conclusie Vanuit alle drie de perspectieven werd bevestigd dat bijna alle belemmerende factoren gerelateerd waren aan de angst een ‘stempel’ te krijgen, en daardoor negatiever beoordeeld te worden (stigma) of negatiever behandeld te worden (discriminatie). De onderzoeksbevindingen tonen daarmee aan dat stigma en discriminatie rond psychische klachten een aanzienlijke barrière vormen voor gezondheid, welzijn en duurzame inzetbaarheid, en dat destigmatiserende interventies nodig zijn. De kennis, de houding en het gedrag van leidinggevenden bleken van cruciaal belang voor het wel of niet bespreken van psychische klachten. Voor hen ligt daarom een sleutelrol voor militairen met dergelijke klachten. Tenslotte zou op beleidsniveau moeten worden bekeken wat gedaan kan worden bepaalde angsten, zoals de angst voor negatieve carrière gevolgen, weg te nemen. Samen kan dit zorgen voor betere bespreekbaarheid van psychische klachten in de werkomgeving. Betere bespreekbaarheid kan het ook makkelijker maken vroegtijdig hulp te zoeken, wat ook weer belangrijk is voor gezondheid, welzijn en duurzame inzetbaarheid

Suppression of IL-12/IL-23 p40 subunit in the skin and blood of psoriasis patients by Tofacitinib is dependent on active interferon-γ signaling in dendritic cells: implications for the treatment of psoriasis and interferon-driven diseases

Interleukin (IL)-12 and IL-23 are pro-inflammatory cytokines produced by dendritic cells (DCs) and associated with Psoriasis (Pso) and Psoriatic Arthritis (PsA) pathogenesis. Tofacitinib, a Janus kinase inhibitor, effectively suppresses inflammatory cascades downstream the IL-12/IL-23 axis in Pso and PsA patients. Here we investigated whether Tofacitinib directly regulates IL-12/IL-23 production in DCs, and how this regulation reflects responses to Tofacitinib in Pso patients. We treated monocyte-derived dendritic cells and myeloid dendritic cells with Tofacitinib and stimulated cells with either lipopolysaccharide (LPS) or a combination of LPS and IFN-γ. We assessed gene expression by qPCR, obtained skin microarray and blood Olink data and clinical parameters of Pso patients treated with Tofacitinib from public datasets. Our results indicate that in DCs co-stimulated with LPS and IFN-γ, but not with LPS alone, Tofacitinib leads to the decreased expression of IL-23/IL-12 shared subunit IL12B (p40). In Tofacitinib-treated Pso patients, IL-12 expression and psoriasis area and severity index (PASI) are significantly reduced in patients with higher IFN-γ at baseline. These findings demonstrate for the first time that Tofacitinib suppresses IL-23/IL-12 shared subunit IL12B in DCs upon active IFN-γ signaling, and that Pso patients with higher IFN-γ baseline levels display improved clinical response after Tofacitinib treatment