Radionuclides ^{137}Cs and ^{40}K in the soils of the Tatra National Park (TPN, Poland)

The paper presents the results of radioactivity determination of artificial 137Cs and natural 40K in soil samples taken from the Tatra Mountains in Poland (Tatra National Park – TPN). Soil samples were collected as the cores of 10 cm in diameter and 10 cm in depth. These cores were divided into 3 slices. It has been found that the content of 137Cs was the highest at the sites of the altitude over 1300 m a.s.l. The values of 137Cs concentration in the soils examined varied – from 55.8 Bqźkg–1 (dry mass) (417.8 Bqźm–2) for the Tomanowa Pass (1685 m a.s.l.) to 5111 Bqźkg–1 (dry mass) (8400 Bqźm–2) for the Krzyzne Pass (2112 m a.s.l.). In most cases, the values were lower than the average radiocaesium concentration established for Poland

Sorption of 137Cs^{137}Cs and Pb on sediment samples from a drinking water reservoir

This study focused on 137Cs and Pb accumulation in sediments from the Dobczyce Reservoir in southern Poland. Elements’ spatial distribution as well as their distribution in sediment core samples were analyzed. The conditions of cesium and lead desorption were also investigated. The distribution coefficient for 137Cs (KCs) was obtained using a radiometric determination in combination with static ion-exchange chromatography. Determination of the distribution coefficient for Pb (KPb) was performed by means of atomic absorption spectrometry (electrothermal technique). The experiments were carried out considering various concentrations of potassium and calcium ions (from 5·10-3 to 10-5 mol·dm-3 by addition of KNO3 and Ca(NO3)2, respectively). It was found that: a) spatial distribution of anthropogenic 137Cs and Pb in the sediments of the Dobczyce Reservoir results mainly from hydrological conditions of the sedimentation process and, on the other hand, from the sorptive properties of the deposited material b) in the case of 137Cs sorption, a pronounced competitive effect was noted for K ions; much less effect was found for Ca. On the contrary, in the case of lead such a competitive effect was visible for Ca, much less for K. The conditions of 137Cs desorption from the sediments caused by K and Ca ions present in water were estimated

Concentrations of ^{137}Cs and ^{40}K radionuclides and some heavy metals in soil samples from the eastern part of the Main Ridge of the Flysch Carpathians

The aim of the study is to present the results of determination of radioactivity of artificial ^{137}Cs and natural ^{40}K and certain heavy metals in soil samples collected from the eastern part of the Main Ridge of Carpathians, including the Beskid Niski Mts and the Bieszczady Mts. The evaluation of level of radionuclides was based on the bulk density analysis of the soil. A valuable finding of the study was a good linear correlation between the level of ^{137}Cs concentration and bulk density of the soil as well as an inverse correlation between radioactivity of natural ^{40}K and tested soil density. This might indicate though a high competitiveness of these elements between each other. Moreover, a good correlation between the concentrations of artificial element ^{137}Cs and Pb has been also observed in soil samples collected from the Beskid Niski Mts. In most cases, the level of artificial ^{137}Cs was lower comparing to an average ^{137}Cs concentration established for soils in Poland

KOMÓRKI PROGENITOROWE ŚRÓDBŁONKA W NOWOTWORACH MIELOPROLIFERACYJNYCH – DONIESIENIA WSTĘPNE

The aim of this study was to assess the number of endothelial progenitor cells in patients with chronic myeloid leukemia (CML), polycythemia vera (PV), essential thrombocythemia (ET). The study involved 21 patients (mean age 61.77) with myeloproliferative neoplasms, hospitalized and diagnosed at the Hematology Clinic of Dr. J. Biziel University Hospital No. 2 in Bydgoszcz, Poland. M a t e r i a l a n d m e t h o d s . The study group included 12 patients with ET, 5 with PV, 4 with CML. The control group consisted of 25 healthy volunteers, age- and sex- matched. The material for the study was venous blood collected from the elbow vein into tube containing K2EDTA. The number of endothelial progenitor cells was measured with FACSCalibur flow cytometer (Becton Dickinson, San Diego, USA) using monoclonal antibodies directed against antigens specific for endothelial progenitor cells (EPCs). R e s u l t s . We observed significantly increased number of EPCs in patients with myeloproliferative neoplasms (MPNs) in comparison to the control group. Detailed analysis showed slightly higher number of EPCs in patients with PV and ET than in the controls, but the differences were not statistically significant. The highest statistically significant number of EPCs was observed in patients with CML. C o n c l u s i o n s . Increased number of EPCs in patients with myeloproliferative neoplasms may indicate increased angiogenesis in these diseases and participation of EPCs in the process of neovascularization.Celem niniejszej pracy była ocena liczby i funkcji komórek progenitorowych śródbłonka w przewlekłej białaczce szpikowej (PBS), czerwienicy prawdziwej (CzP), nadpłytkowości samoistnej (NS). Badaniem objęto 21 pacjentów z nowotworami mieloproliferacyjnymi (średnia wieku 61,77), hospitalizowanych w Oddziale Klinicznym Hematologii i Chorób Rozrostowych Układu Krwiotwórczego Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 im. Jana Biziela w Bydgoszczy. M a t e r i a ł i m e t o d y . Badania przeprowadzono u 12 chorych na ET, 4 chorych na CML i 5 chorych na PV. Grupę kontrolną stanowiło 25 zdrowych ochotników. Materiałem do badań była krew pobrana w godzinach porannych z nakłucia żyły łokciowej do probówki zawierającej wersenian dwupotasowy (EDTA). Po inkubacji z odpowiednimi odczynnikami dokonana została analiza cytometryczna przy użyciu cytometru przepływowego FACS Calibur (Becton Dickinson, San Diego, USA) z zastosowaniem programu komputerowego CellQuest. Wy n i k i . U chorych na przewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne stwierdzono istotnie statystyczną zwiększoną liczbę EPCs w porównaniu z grupą kontrolną. U chorych z PV i ET stwierdzono nieznacznie zwiększoną liczbę EPCs w porównaniu do grupy kontrolnej, a różnica ta okazała się nieistotna statystycznie. Najwyższą liczbę EPCs stwierdzono u pacjentów z CML i różnica ta była istotna statystycznie. Wn i o s k i . Zwiększenie liczby EPCs w grupie chorych na przewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne świadczy o aktywacji procesów angiogenezy w tych nowotworach i prawdopodobnie czynnym udziale tych komórek w procesie nowotworzenia naczyń

ENDOTHELIAL PROGENITOR CELLS IN MYELOPROLIFERATIVE NEOPLASMS – PRELIMINARY REPORT

The aim of this study was to assess the number of endothelial progenitor cells in patients with chronic myeloid leukemia (CML), polycythemia vera (PV), essential thrombocythemia (ET). The study involved 21 patients (mean age 61.77) with myeloproliferative neoplasms, hospitalized and diagnosed at the Hematology Clinic of Dr. J. Biziel University Hospital No. 2 in Bydgoszcz, Poland. Material and methods. The study group included 12 patients with ET, 5 with PV, 4 with CML. The control group consisted of 25 healthy volunteers, age- and sex- matched. The material for the study was venous blood collected from the elbow vein into tube containing K2EDTA. The number of endothelial progenitor cells was measured with FACSCalibur flow cytometer (Becton Dickinson, San Diego, USA) using monoclonal antibodies directed against antigens specific for endothelial progenitor cells (EPCs). Results. We observed significantly increased number of EPCs in patients with myeloproliferative neoplasms (MPNs) in comparison to the control group. Detailed analysis showed slightly higher number of EPCs in patients with PV and ET than in the controls, but the differences were not statistically significant. The highest statistically significant number of EPCs was observed in patients with CML. Conclusions. Increased number of EPCs in patients with myeloproliferative neoplasms may indicate increased angiogenesis in these diseases and participation of EPCs in the process of neovascularization.Celem niniejszej pracy była ocena liczby i funkcji komórek progenitorowych śródbłonka w przewlekłej białaczce szpikowej (PBS), czerwienicy prawdziwej (CzP), nadpłytkowości samoistnej (NS). Badaniem objęto 21 pacjentów z nowotworami mieloproliferacyjnymi (średnia wieku 61,77), hospitalizowanych w Oddziale Klinicznym Hematologii i Chorób Rozrostowych Układu Krwiotwórczego Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 im. Jana Biziela w Bydgoszczy. Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 12 chorych na ET, 4 chorych na CML i 5 chorych na PV. Grupę kontrolną stanowiło 25 zdrowych ochotników. Materiałem do badań była krew pobrana w godzinach porannych z nakłucia żyły łokciowej do probówki zawierającej wersenian dwupotasowy (EDTA). Po inkubacji z odpowiednimi odczynnikami dokonana została analiza cytometryczna przy użyciu cytometru przepływowego FACS Calibur (Becton Dickinson, San Diego, USA) z zastosowaniem programu komputerowego CellQuest. Wyniki. U chorych na przewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne stwierdzono istotnie statystyczną zwiększoną liczbę EPCs w porównaniu z grupą kontrolną. U chorych z PV i ET stwierdzono nieznacznie zwiększoną liczbę EPCs w porównaniu do grupy kontrolnej, a różnica ta okazała się nieistotna statystycznie. Najwyższą liczbę EPCs stwierdzono u pacjentów z CML i różnica ta była istotna statystycznie. Wnioski. Zwiększenie liczby EPCs w grupie chorych na przewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne świadczy o aktywacji procesów angiogenezy w tych nowotworach i prawdopodobnie czynnym udziale tych komórek w procesie nowotworzenia naczyń

Long-term cenobamate retention, efficacy, and safety: outcomes from Expanded Access Programme

Aim of the study. To evaluate the long-term retention rate, efficacy, and tolerability of adjunctive cenobamate (CNB) in patients with drug-resistant epilepsy within the Polish Expanded Access Programme (EAP). Clinical rationale for the study. Long-term retention rate is a useful measure of effectiveness including efficacy, safety, and tolerability of antiseizure medications. Material and methods. We conducted a multicentre retrospective analysis of consecutive patients with focal epilepsy treated with CNB in the EAP between January 2020 and May 2023. All patients who completed the open-label extension phases of the YKP3089C013 and YKP3089C017 trials were offered the opportunity to continue CNB treatment within the EAP. We analysed cenobamate retention, seizure outcomes, and adverse events. Results. 38 patients (18 females; 47.3%) continued CNB treatment within the Expanded Access Programme for 41 months. The mean baseline age of patients was 39.3 years (range: 18–57). All patients were on polytherapy, with the most commonly used antiseizure medications being valproate, levetiracetam, and carbamazepine. Adjunctive CNB treatment resulted in a reduced mean seizure frequency from 8.1 seizures (range: 4-20) per month to 3 seizures (range: 0–8) per month. At the final follow-up, the median CNB dose was 200 mg/day (range: 50–350). Among the patients, 24 (63.1%) achieved ≥ 50% seizure reduction, and eight (21%) remained seizure-free for at least 12 months. One in three patients experienced adverse events, which resolved in half of the subjects. The most frequent adverse events were dizziness, somnolence, and headache. The retention rate after completing the open-label extension phase was 100%. Conclusions and clinical implications. Long-term effectiveness, including ≥ 50% seizure reduction and a 100% retention rate, was sustained over 41 months of CNB treatment within the Expanded Access Programme. No new safety issues were identified. These results provide support for the potential long-term clinical benefits of cenobamate

Wybrane białka ostrej fazy u pacjentów poddanych angioplastyce wieńcowej

Wstęp: Pomimo licznych doniesień dotyczących czynników ryzyka powikłań i restenozy, w tym prac na temat białek ostrej fazy, dokładna stratyfikacja ryzyka u pacjentów poddanych angioplastyce wieńcowej (PTCA) jest wciąż przedmiotem badań. Celem pracy była ocena zależności występowania zgonów, zawałów serca i ponownych rewaskularyzacji (ocenianych łącznie) oraz restenozy u pacjentów z dławicą piersiową bolesną zależnie od stężenia biochemicznych markerów stanu zapalnego. Materiał i metody: Badanie miało charakter prospektywnej, kohortowej próby z rocznym okresem klinicznej obserwacji chorych. Stężenia białka C-reaktywnego (CRP) i surowiczego białka amyloidowego (SAA) oznaczono metodą nefelometryczną u 138 pacjentów z dławicą piersiową stabilną i 16 chorych z dławicą piersiową niestabilną. Krew do oznaczeń pobierano przed zabiegiem oraz po 6, 18&#8211;24 godzinach, a także po 1, 3, 6, 12 miesiącach po zabiegu. Kliniczne objawy restenozy weryfikowano angiograficznie. Wyniki: Stężenia CRP oznaczane 18&#8211;24 godzin i 6 miesięcy po angioplastyce okazały się czynnikami predykcyjnymi wystąpienia zgonu, zawału serca i potrzeby rewaskularyzacji, ocenianymi łącznie (MACE), oraz wystąpienia restenozy. Wartości SAA, zmierzone przed zabiegiem oraz po 6 i po 18&#8211;24 godzinach, a także po miesiącu od PTCA, jak również CRP oznaczone przed angioplastyką i po 6 godzinach, 1, 3, 12 miesiącach nie miały wpływu na występowanie wspomnianych kryteriów oceny. Szczytowe wartości stężeń CRP i SAA wystąpiły po 18&#8211;24 godzinach od zabiegu. Między stężeniami CRP oznaczanymi 18&#8211;24 godzin oraz 6 miesięcy po PTCA istnieje wysoka, istotna korelacja liniowa. Rozległość zmian miażdżycowych oceniana liczbą zajętych tętnic wieńcowych nie wiązała się ze stężeniem CRP. Wnioski: Uzyskane wyniki potwierdzają kluczową rolę procesu zapalnego w destabilizacji zmian miażdżycowych i procesie restenozy oraz wskazują na istnienie odczynu zapalnego wywołanego zabiegiem angioplastyki wieńcowej. Pacjenci po PTCA z wysokim stężeniem CRP (> 6,3 mg/l) są bardziej zagrożeni ostrym incydentem wieńcowym i restenozą, dlatego wymagają szczególnego nadzoru kardiologicznego w okresie kilkunastu miesięcy po zabiegu w przeciwieństwie do chorych z niskim stężeniem tego markera (CRP < 2,5 mg/l), którzy znajdują się w grupie niskiego ryzyka (OR dla MACE 2,1; OR dla restenozy 2,2). (Folia Cardiol. 2003; 10: 733&#8211;742