Shortening the chains : social relations and dynamics of production in Uppland's alternative food networks

Current global food systems are characterised by a highly concentrated capitalist market where food is treated as a globalised hyper commodity and small-scale farmers are pushed into the side-line. The need for the transformation of that food system is urgent and acknowledged worldwide. Alternative food networks (AFNs) initiatives have emerged around the globe as opposition towards the conventional food system. This thesis investigates the potential of AFNs to be the steppingstone for the transformation of the current food system, by bringing change on a local level in the Swedish region of Uppland through their commoning practices. A qualitative approach was followed including in-depth interviews with seven farmers and two network representatives. The empirical material was analysed through a political ecology perspective and the concept of food commoning. The study concludes that AFNs contribute to changing the social relations among producers by enabling trust and a strong community feeling through an idea of collective management that is not connected to property but is related to the common governance of food as a resource and the collective management of the allocation of production. Participants saw AFNs as an effective way to shorten food chains and avoid intermediaries, but none believed that AFNs could replace the conventional food system. Overall, the analysis shows that operating through AFNs generates alternative dynamics of producing, exchanging, and managing resources, which involves a transparent and inclusionary system of collective management. This study is a part of the ongoing academic debate on the weaknesses and limitations of AFNs and their contribution to the transformation of the current food system

Transformation of Industrial By-Products into Composite Photocatalytic Materials

The transformation of both calcareous and siliceous Greek power station by-products (lignite ashes) into novel composite materials with photocatalytic properties for environmental application was investigated. Particularly, a comparison between the development of coated ceramic substrates and the modification of ash surfaces is attempted. Specifically, a) the sintering process (1000 °C, 2 h) of both fly and bottom ash (either calcareous or siliceous) for their conversion into compacted ceramic substrates coated with TiO2 slurry and then further thermally treated (500 °C, 1 h) to acquire TiO2 film consistency onto the ceramic substrate and b) the process of TiO2 precipitation on lignite ash surfaces in acidic solution after neutralization, and estimation of the TiO2 percentage, are compared. The microstructures obtained were examined by XRD and SEM-EDX analysis. Vickers microhardness was also determined for the ceramic microstructures, with satisfactory results (up to 356HV). The energy gap measurements of the coatings were found to be between 3.02eV and 3.17eV, which is located between the energy gap of anatase (3.23eV) and rutile (3.02eV). The coating mass was about 0.059 g/cm2. The photocatalytic activity under visible and UV irradiation was investigated in aqueous solutions of methylene blue and methyl orange organic dyes, with encouraging results. A main advantage of the processes proposed is the immobilization of TiO2 onto largely available secondary resources, which can lead to production of value-added ‘green’ photocatalysts for the treatment of industrial effluents in the framework of circular economy

Surface activation of lignite ash for application of oxidation advanced methods for wastewater treatment

Lignite ashes are widely abundant by-products of lignite combustion in power plants. The present thesis investigates the exploitation of fly and bottom ash (FA and BA), originating from Northern (Agios Dimitrios (AD)) and Southern (Megalopoli (M)) Greece for the production of value added materials and in particular the incorporation of lignite ash in adsorbents with photocatalytic properties for the decontamination of liquid wastes (mostly industrial) containing heavy metals and organic pollutants.For the development of the modified catalysts two “low cost” activation methods of lignite ashes were studied, using innovative techniques for the precipitation of TiO2 on their surface:a)the technique of hydrolysis and simple precipitation on lignite ashb)and simple coating of ceramic substrates produced from lignite ashes with TiO2 slurry.The physicochemical properties and the microstructure of specimens were studied with XRD, SEM-EDX, UV-Vis spectroscopy and AAS. The advantage of the produced materials is the easy removal and recovery of the catalyst from the liquid waste after the end of the decontamination treatment. In heterogeneous catalysis, using fly ash, the contained metal oxides and their crystalline phases might be activated and play a major role in the catalysis process.The combined wastewater treatment with heavy metals and dyes as pollutants was also studied with simultaneous adsorption (lignite ash) and heterogeneous (TiO2 and FA) photocatalysis. The final "waste" of the decontamination process can be further deposited in landfills.The obtained microstructures, during the process of hydrolysis and precipitation, were examined by XRD and SEM-EDX, and studied as a function of the grain size of the ashes, the solution pH, ageing time, coating percentage and sintering temperature of the product. The precipitation of TiO2 varies in the range of 20% to 75% and BA showed better results due to greater porosity and hence better penetrating capacity compared to FA. The experimental procedure revealed that the presence of CaOf in the ashes affects the amount of coated TiO2, as perovskite is produced. Specimens with higher granulometry increase Ti precipitation, the optimal ageing time is 1h and sintering temperature of 500oC satisfies the optimum rutile/anatase ratio. Furthermore, the impurities of the ashes should contribute to preventing the conversion of anatase to rutile at high temperatures, which is considered favorable for the photocatalytic action of the coated ashes.Microwave sintering can be an efficient, economic and valuable approach for the processing of powdery materials for ceramics manufacturing. For microwave processing FA, BA and mixtures of them were cold pressed to form a series of disc-shaped specimens and microwave sintering of them was carried out. The microstructures produced were characterized by means of XRD, SEM-EDX analyses and density measurements, and the effectiveness of the sintering process was evaluated. Subsequently the specimens were coated with TiO2 slurry and sintered to create a coherent coating at the optimum conditions. During the coating of ceramic surfaces apart from changes on their surface, variations in the mineralogical composition of the substrate of FAAD are observed due to free lime. Anhydrite and quartz are formed, while on the other hand the mineralogical composition of the substrates of BAAD, FAM and BAM are not affected.Lignite ashes and their formed specimens were studied for their efficacy regarding the adsorption of heavy metals (Cu, Pb, Cd and Zn) with AAS. No apparent differences in the adsorption capacity were observed between the lignite ashes and the specimens formed with the hydrolysis and precipitation process despite their surface activation with addition of TiO2. Their adsorption capacity is high and especially on Cu and Zn. A decrease of the adsorption capacity is detected at specimens of FAAD in the form of pellets after sintering and coating due to a decrease of surface activity of lignite ash during adsorption.Limited is also the elution of the adsorbed heavy metals from the specimens (less than 5%) which is encouraging concerning their application as adsorbents for heavy metals.Furthermore the absorption two dyes (methylene blue (MB) and methyl orange (MO)) were measured, using UV-Vis spectroscopy, in their aqueous solutions as a function of time. It was found that the combination of lignite ash with TiO2 enhances the properties of final activated product.Finally as far as it concerns the modified by TiO2 precipitation lignite ashes, it is observed that the existing pores on the non-activated ashes, were no longer all available for adsorption because to some extent they have been covered by TiO2. As a result the photocatalytic activity of TiO2 is promoted, compared to the adsorption, which is performed to a lesser extent. Another result of the photocatalysis of TiO2 activated lignite ashes is the disintegration and degradation of the pollutant. In the case of activated lignite ashes, and especially in the activated BAAD sample, a significant discolouration of the MB solution was observed. According to the results higher removal is achieved in the case of MB pollutant to cool daylight compared to MO pollutant to UV radiation (blacklight and blacklight blue).Η παρούσα διδακτορική διατριβή συμβάλλει στην αξιοποίηση των βιομηχανικών παραπροϊόντων από την καύση λιγνίτη (λιγνιτικές τέφρες), λόγω του μεγάλου όγκου τους και των χαμηλών ποσοστών χρήσης τους, σε νέες προηγμένες περιβαλλοντικές εφαρμογές. Συγκεκριμένα συμμετέχει στην παραγωγή υλικών προστιθέμενης αξίας και ειδικότερα σε προσροφητικά μέσα με φωτοκαταλυτικές ιδιότητες για περιβαλλοντική εφαρμογή στην απορρύπανση υγρών αποβλήτων (κυρίως βιομηχανικών), με περιεκτικότητα σε βαρέα μέταλλα και οργανικούς ρύπους.Μελετήθηκε η ενεργοποίηση των ελληνικών λιγνιτικών τεφρών για την ανάπτυξη τροποποιημένων καταλυτών μέσω τεχνικών ακινητοποίησης σωματιδίων TiO2 σε σωματίδια τέφρας. Χρησιμοποιήθηκαν δυο είδη λιγνιτκών τεφρών (Ιπτάμενη και Υγρή) από δυο διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, Νότιο και Βόρειο πεδίο (ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου και τον ΑΗΣ Μεγαλόπολης). Εφαρμόστηκαν δυο «φθηνές» τεχνικές ενεργοποίησης των λιγνιτικών τεφρών και ακινητοποίησης του φωτοκαταλυτικού μέσου στην επιφάνεια τους:α) η μέθοδος της υδρόλυσης και της καταβύθισης TiO2 στη λιγνιτική τέφρα και β) η απλή επικάλυψη με αιώρημα TiO2 σε κεραμικό υπόστρωμα παρασκευασμένο από λιγνιτικές τέφρες.Αποτέλεσμα των παρασκευασθέντων υλικών είναι η διευκόλυνση της απομάκρυνσης και της ανάκτησης του καταλύτη από το υγρό απόβλητο μετά το τέλος της κατεργασίας απορρύπανσης. Στην ετερογενή κατάλυση μέσω ιπτάμενης τέφρας, τα περιεχόμενα σε αυτή οξείδια μετάλλων και οι κρυσταλλικές τους φάσεις μπορούν, κατά περίπτωση, να ενεργοποιηθούν και να διαδραματίσουν ένα σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της κατάλυσης. Ερευνήθηκε η συνδυασμένη διαδικασία επεξεργασίας υγρών αποβλήτων με ρυπαντικό φορτίο βαρέα μέταλλα και οργανικές χρωστικές ουσίες και οι μέθοδοι που επιλέχθηκαν περιλαμβάνουν την ταυτόχρονη προσρόφηση (Λιγνιτκή τέφρα) και ετερογενή (TiO2 και ΙΤ- ιπτάμενη τέφρα) φωτοκατάλυση. Το δε τελικό "απόβλητο" της διαδικασίας απορρύπανσης έχει τη δυνατότητα περαιτέρω εναπόθεσης σε ΧΥΤΑ, καθώς η λιγνιτκή τέφρα κατακρατά τα προσροφημένα σε αυτή στοιχεία και δεν τα εκπλύνει σύμφωνα με την Οδηγία 2003/33/ΕΚ.Πρωτότυπα σημεία της διατριβής αποτελούν:-Η διερεύνηση και η μελέτη δυο διαφορετικών από άποψη χημικής και ορυκτολογικής σύνθεσης ελληνικών λιγνιτικών τεφρών, ιδιαίτερα η υγρή τέφρα η οποία μέχρι σήμερα αποτίθεται, στην καταλυτική τους δράση. -Η χρήση τεχνικών της κονιομεταλλουργίας για την παρασκευή κεραμικών υποστρωμάτων από λιγνιτικές τέφρες και η επικάλυψη τους με αιώρημα TiO2.-Η κατεύθυνση εξέτασης εναλλακτικών τεχνικών αξιοποίησης αντί τελικής διάθεσής τους που καταλήγουν στην ενίσχυση της αξίας των λιγνιτικών τεφρών με την ανάπτυξη καταλυτών αυξημένης προστιθέμενης αξίας και πρώτων υλών σε εφαρμογές στην κατηγορία της οξειδωτικής αντιρρύπανσης. Κατά την πρώτη πειραματική διαδικασία της υδρόλυσης και της καταβύθισης, μελετήθηκαν οι παράμετροι της διεργασίας: κοκκομετρία υλικού, pH διαλύματος, χρόνος ωρίμανσης ιζήματος και θερμοκρασία πυροσυσσωμάτωσης. Στα υλικά που παρασκευάστηκαν με την τεχνική της καταβύθισης η επικάθιση TiΟ2 κυμαίνεται σε ποσοστά 20-75%. Ικανοποιητικότερα αποτελέσματα παρατηρήθηκαν στις υγρές τέφρες λόγω του μεγαλυτέρου πορώδους που οδηγεί σε καλύτερη διείσδυση στους κόκκους σε σύγκριση με τις ιπτάμενες τέφρες. Η παρουσία του CaOf στις λιγνιτικές τέφρες και ιδιαίτερα στην Ιπτάμενη τέφρα Αγ. Δημητρίου, όπου η περιεκτικότητα είναι πολύ μεγαλύτερη, επηρεάζει την ποσοτική επικάλυψη με TiO2 λόγω αντίδρασης και παρασκευής του περοβσκίτη. Η επιθυμητή δομή του TiO2 που ευνοεί η διεργασία της φωτοκατάλυσης είναι ο ανατάσης, οι προσμίξεις όμως των τεφρών εμποδίζουν σε υψηλές θερμοκρασίες τη μετατροπή του ανατάση προς αυτό. Τα ποσοστά ανατάση / ρουτιλίου που προέκυψαν κυμαίνονται μεταξύ 37/63 και 68/32 για την ιπτάμενη τέφρα του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου σε κοκκομετρία >100μm και στη λεπτότερη (ΙΤΑΔ>ΥΤΑΔ>ΥΤΜ. Στη συνέχεια τα κεραμικά υποστρώματα επικαλύφθηκαν με αιώρημα TiO2 και πυρασυσσωματώθηκαν για την παρασκευή συνεκτικής επικάλυψης με βέλτιστες συνθήκες Τ=400oC - 500oC για t=1h. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τραχύτητας, η πυροσυσσωμάτωση σε Τ=400oC δίδει καλύτερη πρόσφυση των επικαλύψεων στην επιφάνεια των κεραμικών, όμως χωρίς να είναι ιδιαίτερα έντονη η διαφοροποίηση από τη Τ=500oC. Η διαφορά έγκειται στην ορυκτολογική σύσταση της επικάλυψης όπου σε θερμοκρασία Τ= 500oC παρουσιάζει μεγαλύτερο ποσοστό ανατάση με αποτέλεσμα να ευνοείται το φαινόμενο της φωτοκατάλυσης.Το μεγαλύτερο πορώδες για τις ΥΤ και σε αυτή τη διεργασία, οδηγεί σε μεγαλύτερη απορρόφηση από το υπόστρωμα του αιωρήματος του TiO2 κατά την εφαρμογή της επικάλυψης αλλά σε μικρότερο επιφανειακό πάχος. Αντιθέτως, στην ΙΤΑΔ το αιώρημα δημιουργεί ένα παχύτερο στρώμα επικάλυψης το οποίο εύκολα με την έψηση ξηραίνεται.Κατά την επικάλυψη των κεραμικών επιφανειών, εκτός της συνεκτικότητας της επιφάνειας παρατηρείται και αλλαγή στην ορυκτολογική σύσταση του υποστρώματος της ΙΤΑΔ λόγω της ελευθέρας ασβέστου, καθόσον εμφανίζονται οι κρυσταλλικές φάσεις του ανυδρίτη και του χαλαζία, ενώ δεν επηρεάζεται η ορυκτολογική σύσταση των κεραμικών υποστρωμάτων ΥΤΑΔ, ΙΤΜ & ΥΤΜ. Οι μετρήσεις του ενεργειακού χάσματος των επικαλύψεων ήταν μεταξύ 3,02eV και 3,17eV, το οποίο βρίσκεται μεταξύ του ενεργειακού χάσματος ανατάση (3,23eV) και ρουτιλίου (3,02eV). Επίσης εξετάστηκε η αποτελεσματικότητα της προσρόφησης των βαρέων μετάλλων Cu, Pb, Cd και Zn, τόσο στις πρώτες ύλες (λιγνιτικές τέφρες) όσο και στα τροποποιημένα δοκίμια αυτών, και επιπλέον ελέγχθηκε και η εκπλυσιμότητα των. Στην προσρόφηση βαρέων μετάλλων από τις λιγνιτικές τέφρες (ΙΤΑΔ, ΥΤΑΔ, ΙΤΜ και ΥΤΜ) και τις τροποποιημένες λιγνιτικές τέφρες με τη διαδικασία της υδρόλυσης και καταβύθισης δεν παρατηρούνται διαφορές στην προσροφητική ικανότητα των τεφρών παρά την μείωση της επιφανείας τους με την προσθήκη TiO2. Η προσροφητική ικανότητα των εν λόγω υλικών παραμένει υψηλή κυρίως στα βαρέα μέταλλα Cu και Zn.Παρατηρείται μείωση της προσροφητικής ικανότητας των επικαλυμμένων κεραμικών ΙΤΑΔ λόγω μείωσης της επιφάνειας δραστικότητας της λιγνιτικής τέφρας κατά τη διάρκεια της προσρόφησης.Περιορισμένη είναι η έκλουση των προσροφηθέντων στα δοκίμια βαρέων μετάλλων η οποία δεν υπερβαίνει το 5% και αποτελεί ένδειξη καλής συγκράτησης αυτών στις λιγνιτικές τέφρες, γεγονός το οποίο ενθαρρύνει την εφαρμογή της ως προσροφητικού μέσου βαρέων μετάλλων.Μελετήθηκε επίσης ο φασματοφωτομετρικός έλεγχος της απορρόφησης δύο χρωστικών (Μπλε του μεθυλενίου και πορτοκαλόχρουν του μεθυλίου) στα υδατικά τους διαλύματα, συναρτήσει του χρόνου, υπό συνθήκες ορατής ή υπεριώδους ακτινοβολίας. Διαπιστώθηκε ότι ο συνδυασμός των λιγνιτικών τεφρών με το διοξείδιο του τιτανίου και η συνεργατική τους δράση ενισχύει το τελικό ενεργοποιημένο προϊόν ως προϊόν φωτοκαταλυτικής δράσης. Ειδικότερα, κατά την πειραματική διαδικασία πραγματοποιείται συνδυαστική διεργασία που περιλαμβάνει τα φαινόμενα της προσρόφησης και της φωτοαποικοδόμησης. Η απόδοση και η αποτελεσματικότητα, που επιτυγχάνεται μεταβάλλεται συναρτήσει του ρύπου – στόχου, των συνθηκών ακτινοβόλησης και λοιπών παραμέτρων της εφαρμογής, όπως είναι η τιμή του pH αλλά και άλλοι παράγοντες.Όσον αφορά στις τροποποιημένες με καταβύθιση τιτανίας λιγνιτικές τέφρες, παρατηρείται ότι οι πόροι σε ένα βαθμό έχουν καλυφθεί από TiO2. Αποτέλεσμα αυτού είναι να προάγεται η φωτοκαταλυτική δράση του διοξειδίου του τιτανίου, σε σύγκριση με το φαινόμενο της προσρόφησης του ρύπου, που πραγματοποιείται πλέον σε μικρότερο βαθμό. Αποτέλεσμα της διαδικασίας φωτοκατάλυσης των ενεργοποιημένων με τιτανία λιγνιτικών τεφρών είναι, εκτός της προσρόφησης, και η διάσπαση και αποδόμηση του ρύπου. Σημειώνεται ότι και στην περίπτωση των ενεργοποιημένων λιγνιτικών τεφρών εμφανίστηκε σημαντικός αποχρωματισμός του διαλύματος ρύπου ΜΒ, και ιδιαίτερα στην περίπτωση του δείγματος της ενεργοποιημένης ΥΤΑΔ. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα στην περίπτωση του ρύπου ΜΒ σε ορατό φως (cool daylight) επιτυγχάνεται μεγαλύτερη απομάκρυνση σε σχέση με το ρύπο ΜΟ σε υπεριώδη ακτινοβολία (blacklight και blacklight blue).Τα υδατικά διαλύματα των ρύπων ΜΒ και ΜΟ ως είχαν στην έναρξη των πειραμάτων και πριν την προσθήκη σε αυτά των τεφρών είχαν τιμή pH ≈ 6,5 και 8,2, αντίστοιχα. Η εισαγωγή και η παρουσία της αλκαλικής λιγνιτικής τέφρας ωστόσο στο διάλυμα, επιφέρει περαιτέρω αύξηση της τιμής του pH. Ως αποτέλεσμα, και εφόσον πραγματοποιείται υπέρβαση του ισοηλεκτρικού σημείου του τροποποιημένου υλικού, ευνοείται η προσρόφηση του ΜΒ στην επιφάνεια, ως κατιονικής χρωστικής, άρα και θετικά φορτισμένης. Αντίθετα, το υψηλό pH του διαλύματος με ρύπο ΜΟ ενδεχομένως επηρέασε αρνητικά την απομάκρυνση της χρωστικής υπό τις συνθήκες αυτές, καθώς το ΜΟ αποτελεί ανιονική, άρα αρνητικά φορτισμένη χρωστική, και ως εκ τούτου η προσρόφησή της στην επίσης αρνητικά φορτισμένη επιφάνεια του υλικού εμποδίζεται.Παρόμοια αποτελέσματα παρουσιάζουν και τα επικαλυμμένα με TiO2 δοκίμια σε μορφή παστίλιας

Sintering lignite fly and bottom ashes via two-step versus conventional process

Lignite combustion class-C (highly-calcareous) fly ash and bottom ash were sintered employing two-step sintering (TSS) and compared to conventionally sintered ones. TSS sintering is a new promising approach mainly used to obtain effectively densified ceramics. This alternative process is generally characterized by the absence of the final stage of grain growth occurring upon conventional sintering and by the development of nanograin microstructure. The ceramic microstructures successfully obtained in the present research were characterized by means of X-ray diffraction and scanning electron microscopy coupled with energy dispersive X-ray analysis as well as by density measurements. The effectiveness of the solidification process was thoroughly studied, and the specific microstructural features attained are compared between each other and evaluated in relation to the sintering method applied. The results show that the valorization of lignite calcareous ashes into ceramic materials is feasible through different sintering techniques

Dendritic Polymers as Promising Additives for the Manufacturing of Hybrid Organoceramic Nanocomposites with Ameliorated Properties Suitable for an Extensive Diversity of Applications

As the field of nanoscience is rapidly evolving, interest in novel, upgraded nanomaterials with combinatory features is also inevitably increasing. Hybrid composites, offer simple, budget-conscious and environmental-friendly solutions that can cater multiple needs at the same time and be applicable in many nanotechnology-related and interdisciplinary studies. The physicochemical idiocrasies of dendritic polymers have inspired their implementation as sorbents, active ingredient carriers and templates for complex composites. Ceramics are distinguished for their mechanical superiority and absorption potential that render them ideal substrates for separation and catalysis technologies. The integration of dendritic compounds to these inorganic hosts can be achieved through chemical attachment of the organic moiety onto functionalized surfaces, impregnation and absorption inside the pores, conventional sol-gel reactions or via biomimetic mediation of dendritic matrices, inducing the formation of usually spherical hybrid nanoparticles. Alternatively, dendritic polymers can propagate from ceramic scaffolds. All these variants are covered in detail. Optimization techniques as well as established and prospected applications are also presented

Catalytic Neutralization of Water Pollutants Mediated by Dendritic Polymers

Radially polymerized dendritic compounds are nowadays an established polymer category next to their linear, branched, and cross-linked counterparts. Their uncommon tree-like architecture is characterized by adjustable internal cavities and external groups. They are therefore exceptional absorbents and this attainment of high concentrations in their interior renders them ideal reaction media. In this framework, they are applied in many environmentally benign implementations. One of the most important among them is water purification through pollutant decomposition. Simple and composite catalysts and photo-catalysts containing dendritic polymers and applied in water remediation will be discussed jointly with some unconventional solutions and prospects

Violeta Parra: authenticité, primitivisme et processus d'exotisme chez les artistes latino-américains.

Violeta Parra representa hoy en día una de las artistas chilenas más reconocidas internacionalmente, sin embargo el alcance de su obra ha sido escasamente analizado y reconocido por la cultura dominante tanto en los circuitos artísticos como académicos. Planteamos una serie de hipótesis, formuladas desde la sociología del arte y de la cultura, para explicar este hecho, buscando dar cuenta de la singularidad de una trayectoria a la vez artística y social. Su condición de mujer campesina y la débil institucionalización del campo artístico chileno de su época condujeron a V. Parra a emprender una carrera de artista donde se fusionaron elementos dispares provenientes de diferentes geografías y épocas en el marco de un objetivo global de emancipación y autodeterminación de la cultura chilena. A partir de estas hipótesis presentamos y hacemos dialogar entre sí los textos que componen este número especial. Violeta Parra est aujourd'hui l'une des artistes chiliennes les plus internationalement reconnues. Néanmoins, l'étendue de son travail a été à peine analysée et reconnue par la culture dominante, tant dans les milieux artistiques qu'académiques. Nous proposons une série d'hypothèses, formulées à partir de la sociologie de l'art et de la culture, pour expliquer ce fait, cherchant à rendre compte de la singularité d'une trajectoire à la fois artistique et sociale. Sa situation de paysanne et la faible institutionnalisation du champ artistique chilien de son époque ont amené V. Parra à se lancer dans une carrière d'artiste où des éléments disparates, de différentes géographies et époques, ont été fusionnés dans le cadre d'un objectif mondial d'émancipation et d'autodétermination de la culture chilienne. Sur la base de ces hypothèses, nous présentons et discutons les textes qui composent ce numéro spécial

Post-anaesthesia pulmonary complications after use of muscle relaxants (POPULAR): a multicentre, prospective observational study

Background Results from retrospective studies suggest that use of neuromuscular blocking agents during general anaesthesia might be linked to postoperative pulmonary complications. We therefore aimed to assess whether the use of neuromuscular blocking agents is associated with postoperative pulmonary complications. Methods We did a multicentre, prospective observational cohort study. Patients were recruited from 211 hospitals in 28 European countries. We included patients (aged ≥18 years) who received general anaesthesia for any in-hospital procedure except cardiac surgery. Patient characteristics, surgical and anaesthetic details, and chart review at discharge were prospectively collected over 2 weeks. Additionally, each patient underwent postoperative physical examination within 3 days of surgery to check for adverse pulmonary events. The study outcome was the incidence of postoperative pulmonary complications from the end of surgery up to postoperative day 28. Logistic regression analyses were adjusted for surgical factors and patients’ preoperative physical status, providing adjusted odds ratios (ORadj) and adjusted absolute risk reduction (ARRadj). This study is registered with ClinicalTrials.gov, number NCT01865513. Findings Between June 16, 2014, and April 29, 2015, data from 22803 patients were collected. The use of neuromuscular blocking agents was associated with an increased incidence of postoperative pulmonary complications in patients who had undergone general anaesthesia (1658 [7·6%] of 21694); ORadj 1·86, 95% CI 1·53–2·26; ARRadj –4·4%, 95% CI –5·5 to –3·2). Only 2·3% of high-risk surgical patients and those with adverse respiratory profiles were anaesthetised without neuromuscular blocking agents. The use of neuromuscular monitoring (ORadj 1·31, 95% CI 1·15–1·49; ARRadj –2·6%, 95% CI –3·9 to –1·4) and the administration of reversal agents (1·23, 1·07–1·41; –1·9%, –3·2 to –0·7) were not associated with a decreased risk of postoperative pulmonary complications. Neither the choice of sugammadex instead of neostigmine for reversal (ORadj 1·03, 95% CI 0·85–1·25; ARRadj –0·3%, 95% CI –2·4 to 1·5) nor extubation at a train-of-four ratio of 0·9 or more (1·03, 0·82–1·31; –0·4%, –3·5 to 2·2) was associated with better pulmonary outcomes. Interpretation We showed that the use of neuromuscular blocking drugs in general anaesthesia is associated with an increased risk of postoperative pulmonary complications. Anaesthetists must balance the potential benefits of neuromuscular blockade against the increased risk of postoperative pulmonary complications