Updated Field Synopsis and Systematic Meta-Analyses of Genetic Association Studies in Cutaneous Melanoma: The MelGene Database

We updated a field synopsis of genetic associations of cutaneous melanoma (CM) by systematically retrieving and combining data from all studies in the field published as of August 31, 2013. Data were available from 197 studies, which included 83,343 CM cases and 187,809 controls and reported on 1,126 polymorphisms in 289 different genes. Random-effects meta-analyses of 81 eligible polymorphisms evaluated in >4 data sets confirmed 20 single-nucleotide polymorphisms across 10 loci (TYR, AFG3L1P, CDK10, MYH7B, SLC45A2, MTAP, ATM, CLPTM1L, FTO, and CASP8) that have previously been published with genome-wide significant evidence for association (P<5 × 10−8) with CM risk, with certain variants possibly functioning as proxies of already tagged genes. Four other loci (MITF, CCND1, MX2, and PLA2G6) were also significantly associated with 5 × 10−8<P<1 × 10−3. In supplementary meta-analyses derived from genome-wide association studies, one additional locus located 11 kb upstream of ARNT (chromosome 1q21) showed genome-wide statistical significance with CM. Our approach serves as a useful model in analyzing and integrating the reported germline alterations involved in CM

Μοριακή παθολογία νεφρικής ίνωσης

Chronic Kidney Disease (CKD) is a condition detected in high frequency in all adult population (de Jong et al, 2008). Although CKD is the end result of several renal and systemic diseases, its common anatomical feature is the development of renal fibrosis. The molecular mechanisms and the macromolecules involved in the development of renal fibrosis are not well studied yet. Therefore, understanding the molecular mechanisms operating during the fibrotic procedure and finding early markers for its detection is of great importance. Fibrosis is often defined as a wound-healing response that has gone out of control and characterizes a broad disease spectrum in many organ systems. The main feature of fibrosis is the accumulation of fibroblasts and the massive production of extracellular matrix that leads to loss of tissue structure and function, and in many cases to organ failure and death.For the detailed examination of the molecules involved in renal fibrosis we carried out proteomic analysis of the renal cortex in the well-established rat model of unilateral ureteral obstruction (UUO model). Among the proteins that were differentially expressed between the control and the experimental animals was transgelin. Transgelin, a cytoskeletal protein, showed a significant upregulation in all experimental animals that sacrificed 8 days after ligation. The aim of the present study was to confirm transgelin upregulation, to identify the renal compartment and characterize the cells responsible for transgelin upregulation, to find a possible mechanism responsible for transgelin upregulation and to explore the possibility that transgelin is upregulated in certain diseases of the renal parenchyma.Transgelin upregulation was studied both at the protein level by Western blotting and at the mRNA level by RT-PCR. Identification of the renal compartment where transgelin exhibited upregulation following the development of fibrosis was carried on by immunohistochemistry. In order to identify the type of cells showing Transgelin upregulation, double immunofluorescence experiments using cell markers for immune/epithelial and endothelial cells as well as activated fibrablasts were used. In order to find a mechanism for transgelin upregulation, promoter analysis of transgelin took place. In order to explore the possibility that transgelin upregulation may be detected in renal diseases, biopsy material from several patients (N=67) was examined by immunohistochemistry and double immunofluorescence.Two existing transcripts were found by Real-time PCR to exhibit slightly different kinetics. It was also observed that at early stages of fibrosis the interstitial compartment was mainly expressing transgelin and more specifically, cells surrounding the glomeruli. It was confirmed that transgelin expressing cells were fibroblast-like, based on their extensive co-distribution with α-SMA and their complete lack of co-distribution with, Galectin-3, CD11b and RECA-1. Furthermore, no co-distribution of transgelin with S100A4/FSp1 was observed. These periglomerular fibroblasts exhibited staining for transgelin both cytoplasmic and nuclear. From promoter analysis, it was found that among many transcription factors that have binding sites on transgelin promoter, only Kruppel-like factor 6 was found to be upregulated in transgelin positive periglomerular activated fibroblasts. This finding is important for the mechanism of transgelin upregulation. Finally, at least in the cases of membranous nephropathy, IgA nephropathy and Focal Segmental Glomerulosclerosis, transgelin was expressed in glomeruli and periglomerular fibroblast-like cells, whereas in control biopsies Transgelin was never detected in these sites.These data strongly suggest that transgelin is upregulated in fibrotic renal diseases and could be used as a novel marker for renal fibrosis in the future.Είναι ευρέως γνωστό ότι η Χρόνια Νεφρική Νόσο (ΧΝΝ) είναι μία κατάσταση που εντοπίζεται σε μεγάλη συχνότητα στους ενήλικες (de Jong et al, 2008). Αν και η ΧΝΝ είναι το τελικό αποτέλεσμα αρκετών νεφρικών και συστημικών ασθενειών, το πιο κοινό χαρακτηριστικό της, ανεξάρτητα από την αιτιολογία, είναι η ανάπτυξη νεφρικής ίνωσης. Οι μοριακοί μηχανισμοί και τα μακρομόρια που εμπλέκονται στην ανάπτυξη της νεφρικής ίνωσης δεν έχουν μελετηθεί πλήρως. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντικό να κατανοηθούν οι μοριακοί μηχανισμοί που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ινωτικής διαδικασίας και να βρεθούν πρώιμοι μάρτυρες για την έγκαιρη ανίχνευσή της.Η ίνωση ορίζεται συχνά ως μια διαδικασία επούλωσης τραύματος που έχει διαφύγει από τον έλεγχο του οργανισμού, χαρακτηρίζοντας μεγάλο εύρος ασθενειών σε πολλά οργανικά συστήματα. Κύριο γνώρισμα της ίνωσης αποτελεί η συσσώρευση κυττάρων ινοβλαστών και η ανεξέλεγκτη παραγωγή εξωκυττάριας ουσίας που οδηγεί σε απώλεια της δομής και λειτουργίας του ιστού, και σε πολλές περιπτώσεις οργανική ανεπάρκεια και θάνατο.Με σκοπό την πληρέστερη εξέταση των μορίων που εμπλέκονται στη νεφρική ίνωση, πραγματοποιήσαμε πρωτεωμική ανάλυση του νεφρικού φλοιού στο καθιερωμένο μοντέλο της μονόπλευρης απόφραξης ουρητήρα στον αρουραίο (UUO model). Μεταξύ των πρωτεϊνών που έδειξαν διαφορική έκφραση ανάμεσα στα ζώα μάρτυρες και στα ινωτικά ζώα είναι η τρανσγελίνη. Η τρανσγελίνη, μία πρωτεΐνη του κυτταροσκελετού που φυσιολογικά συναντάται μόνο στα λεία μυϊκά κύτταρα, παρουσίασε σημαντική αύξηση σε όλα τα πειραματικά ζώα που θυσιάστηκαν οχτώ ημέρες μετά την απόφραξη του ουρητήρα.Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν, από την μία μεριά, η επιβεβαίωση της υπερέκφρασης της τρανσγελίνης, ο εντοπισμός της στον νεφρικό ιστό, ο χαρακτηρισμός των κυττάρων που την εκφράζουν και είναι υπεύθυνα για την αύξηση της έκφρασής της καθώς επίσης και ο μηχανισμός υπερέκφρασης της τρανσγελίνης στο ινωτικό μοντέλο της μονόπλευρης απόφραξης ουρητήρα σε τρωκτικό, και από την άλλη η μελέτη αρκετών νεφρικών ασθενειών στον άνθρωπο για να διαπιστωθεί η έκφραση της τρανσγελίνης στο νεφρικό ινωτικό ιστό ασθενών.Η υπερέκφραση της τρανσγελίνης μελετήθηκε τόσο σε επίπεδο πρωτεϊνης με Western Blotting, όσο και σε επίπεδο mRNA με RT-PCR. Ο εντοπισμός της τρανσγελίνης στο νεφρικό ιστό μετά την ανάπτυξη της ίνωσης πραγματοποιήθηκε με πειράματα ανοσοϊστοχημείας. Για να καθοριστεί το είδος των κυττάρων που υπερκφράζουν την τρανσγελίνη έλαβαν χώρα πειράματα διπλού ανοσοφθορισμού χρησιμοποιώντας δείκτες για κύτταρα του ανοσοποιητικού/ επιθηλιακά κύτταρα, για ενδοθηλιακά κύτταρα καθώς επίσης και για ενεργοποιημένους ινοβλάστες. Προκειμένου να βρεθεί ένας μηχανισμός μέσα από τον οποίο η τρανσγελίνη υπερεκφράζεται, προχωρήσαμε σε ανάλυση του υποκινητή της τρανσγελίνης. Τέλος, για να μελετήσουμε την πιθανότητα υπερέκφρασης της τρανσγελίνης σε νεφρικές ασθένειες, εξετάστηκε υλικό βιοψιών από αρκετούς ασθενείς (Ν=67) με ανοσοϊστοχημεία και διπλό ανοσοφθορισμό.Με Real-Time PCR, βρέθηκαν ότι δύο ισομορφές της τρανσγελίνης, αν και έχουν αυξημένη έκφραση στα ινωτικά ζώα, παρουσιάζουν ελαφρώς διαφορετικές κινητικές. Επιπλέον, παρατηρήθηκε ότι ήδη από τα πρώιμα στάδια της ίνωσης (2 μέρες), η τρανσγελίνη εντοπίζεται σε ένα μεγάλο ποσοστό στο διάμεσο χώρο και κυρίως σε κύτταρα που περιβάλλουν τα σπειράματα. Επιβεβαιώθηκε ότι τα κύτταρα που εκφράζουν την τρανσγελίνη είναι κύτταρα που μοιάζουν με ινοβλάστες, με βάση τον εκτεταμένο και σε υψηλό ποσοστό συνεντοπισμό της τρανσγελίνης με την αSMA, ενώ δεν είναι ενδοθηλιακά, επιθηλιακά και κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, βάση της έλλειψης συνεντοπισμού της τρανσγελίνης με το RECA-1, galectin 3 και το CD11b. Επιπλέον, δεν παρατηρήθηκε συνεντοπισμός της τρανσγελίνης με την S100A4/FSp1. Επιπρόσθετα, αυτοί οι περισπειραματικοί ινοβλάστες φαίνεται πως εκφράζουν την τρανσγελίνη κυτταροπλασματικά και πυρηνικά. Με την ανάλυση του υποκινητή της τρανσγελίνης, βρέθηκε ότι ανάμεσα σε αρκετούς μεταγραφικούς παράγοντες που έχουν ειδικά σημεία πρόσδεσης επάνω στον υποκινητή της τρανσγελίνης, μόνο o Kruppel-like factor 6 (KLF6) μεταγραφικός παράγοντας φαίνεται να συνεντοπίζεται με την τρανσγελίνη. Το εύρημα αυτό είναι σημαντικό για το μηχανισμό μέσα από το οποίο η τρανσγελίνη υπερεκφράζεται.Τέλος, τουλάχιστον σε 3 (από τις 9) κατηγορίες νεφρικών παθήσεων που μελετήθηκαν, την μεμβρανώδη νεφροπάθεια, την IgA νεφροπάθεια και την εστιακή τμηματική σπειραματοσκλήρυνση, η έκφραση της τρανσγελίνης εντοπίστηκε στα σπειράματα και σε κύτταρα γύρω από τα σπειράματα που μοιάζουν με ινοβλάστες, ενώ σε φυσιολογικό νεφρικό ιστό ανθρώπου, η τρανσγελίνη δεν εντοπίστηκε ποτέ σε αυτά τα σημεία.Συνοψίζοντας, τα δεδομένα μας για την τρανσγελίνη δείχνουν ότι η έκφραση της αυξάνεται σε ινωτικές νεφρικές ασθένειες και θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης για την νεφρική ίνωση

Combination of JAKi and MAPKi exerts antiangionenic potential in Cutaneous T-cell Lymphoma

Trabajo presentado en Cutaneous Lymphoma Tumours Group Annual Meeting, celebrado en Madrid (España) del 22 al 24 de septiembre de 2022.Cutaneous T-cell lymphoma (CTCL) is a rare type of cancer characterized by the presence of malignant T-cell clones in the skin Angiogenesis is a critical process in tumor growth and metastasis and plays an essential role in cutaneous lymphoma pathogenesis. The vascular microenvironment of lymphomas accelerates angiogenesis through several factors released by tumoral cells. Elucidation of molecular targets is highly demanded to improve the clinical management of the disease. JAK/STAT and MAPK pathways are implicated in CTCL pathogenesis. Recent in vivo data from our group have shown that the combination of Resminostat (HDACi) with Ruxolitinib (Jaki) inhibited tumorigenesis and metastasis in CTCL cell lines. It is challenging to explore the effect of other combination which targets affected pathways such as JAK/MAPKi in tumor formation, angiogenesis and metastasis in CTCL

Predominant Role of mTOR Signaling in Skin Diseases with Therapeutic Potential

The serine/threonine kinase mechanistic target of rapamycin (mTOR) plays a pivotal role in the regulation of cell proliferation, survival, and motility in response to availability of energy and nutrients as well as mitogens. The mTOR signaling axis regulates important biological processes, including cellular growth, metabolism, and survival in many tissues. In the skin, dysregulation of PI3K/AKT/mTOR pathway may lead to severe pathological conditions characterized by uncontrolled proliferation and inflammation, including skin hyperproliferative as well as malignant diseases. Herein, we provide an update on the current knowledge regarding the pathogenic implication of the mTOR pathway in skin diseases with inflammatory features (such as psoriasis, atopic dermatitis, pemphigus, and acne) and malignant characteristics (such as cutaneous T cell lymphoma and melanoma) while we critically discuss current and future perspectives for therapeutic targeting of mTOR axis in clinical practice

Combination of Ruxolitinib with Resminostat exerts antantitumor effects in a chicken embryo metastasis model

Póster presentado en el 34th European Organisation for Research and Treatment of Cancer Symposium (EORTC), celebrado en Barcelona (España) del 26 al 28 de octubre de 2022.Elucidation of molecular targets will improve the clinical management of cutaneous T-cell lymphomas (CTCL). The combination of JAK/HDAC inhibitors exerted beneficial effects in haematological malignancies, presenting promising therapeutic CTCL targets. Our current published data (1) showed that the combination of Resminostat (HDACi) with Ruxolitinib (JAKi) had cytotoxic effect, inhibited proliferation in CTCL cell lines suggesting a strong synergy for both drugs. The drugs¿ combination inhibited phosphorylation of STAT3, Akt, ERK1/2 and JNK in MyLa, while it reduced activation of Akt and JNK in SeAx. It is challenging to explore the effect of JAK/HDACi in tumor formation, angiogenesis and metastasis in CTCL. AIMS: We used a CTCL in vivo chicken embryo model (2), in order to study the effect of Resminostat and/or Ruxolitinib in the possibility of generating primary tumors and studying its metastatic potential in a timely and cost-effective manner offering a number of unique advantages to study the multistep process of tumor cell metastasis. Thus, we generated xenografted tumors derived from MyLa and SeAx cells implanted on top of the chicken c

Renal fibrosis: Insight from proteomics in animal models and human disease.

International audienc

Combination of resminostat with ruxolitinib exerts antitumor effects in the chick embryo chorioallantoic membrane model for cutaneous T cell lymphoma

The combination of Resminostat (HDACi) and Ruxolitinib (JAKi) exerted cytotoxic effects and inhibited proliferation of CTCL cell lines (MyLa, SeAx) in previously published work. A xenograft tumor formation was produced by implanting the MyLa or SeAx cells on top of the chick embryo chorioallantoic membrane (CAM). The CAM assay protocol was developed to monitor the metastatic properties of CTCL cells and the effects of Resminostat and/or Ruxolitinib in vivo. In the spontaneous CAM assays, Resminostat and Ruxolitinib treatment inhibited the cell proliferation (p < 0.001) of MyLa and SeAx, and induced cell apoptosis (p < 0.005, p < 0.001, respectively). Although monotherapies reduced the size of primary tumors in the metastasis CAM assay, the drug combination exhibited a significant inhibition of primary tumor size (p < 0.0001). Furthermore, the combined treatment inhibited the intravasation of MyLa (p < 0.005) and SeAx cells (p < 0.0001) in the organs, as well as their extravasation to the liver (p < 0.0001) and lung (p < 0.0001). The drug combination also exerted a stronger inhibitory effect in migration (p < 0.0001) rather in invasion (p < 0.005) of both MyLa and SeAx cells. It further reduced p-p38, p-ERK, p-AKT, and p-STAT in MyLa cells, while it decreased p-ERK and p-STAT in SeAx cells in CAM tumors. Our data demonstrated that the CAM assay could be employed as a preclinical in vivo model in CTCL for pharmacological testing. In agreement with previous in vitro data, the combination of Resminostat and Ruxolitinib was shown to exert antitumor effects in CTCL in vivo.This research was funded by a PIE grant (PIE-202020E007) at B.C lab from Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC)-MCIU, the Ramon y Cajal Research Program (MCIU, RYC2018-024004-I) and a LA FUNDACIÓ D’ESTUDIS I RECERCA ONCOLÒGICA (FERO) grant (BFERO2021.03)

Updated Field Synopsis and Systematic Meta-Analyses of Genetic Association Studies in Cutaneous Melanoma: The MelGene Database

We updated a field synopsis of genetic associations of cutaneous melanoma (CM) by systematically retrieving and combining data from all studies in the field published as of August 31, 2013. Data were available from 197 studies, which included 83,343 CM cases and 187,809 controls and reported on 1,126 polymorphisms in 289 different genes. Random-effects meta-analyses of 81 eligible polymorphisms evaluated in &gt;4 data sets confirmed 20 single-nucleotide polymorphisms across 10 loci (TYR, AFG3L1P, CDK10, MYH7B, SLC45A2, MTAP, ATM, CLPTM1L, FTO, and CASP8) that have previously been published with genome-wide significant evidence for association (P&lt;5 x 10(-8)) with CM risk, with certain variants possibly functioning as proxies of already tagged genes. Four other loci (MITF, CCND1, MX2, and PLA2G6) were also significantly associated with 5 x 10-8 &lt;P&lt;1 x 10(-3). In supplementary meta-analyses derived from genome-wide association studies, one additional locus located 11 kb upstream of ARNT (chromosome 1q21) showed genome-wide statistical significance with CM. Our approach serves as a useful model in analyzing and integrating the reported germline alterations involved in CM

CDKN2A/CDK4 Status in Greek Patients with Familial Melanoma and Association with Clinico-epidemiological Parameters

Approximately 5–10% of melanoma cases occur in a familial context. CDKN2A/CDK4 were the first high-penetrance melanoma genes identified. The aims of this study were to evaluate CDKN2A/CDK4 variants in Greek familial melanoma patients and to correlate the mutational status with specific clinico-epidemiological characteristics. A cross-sectional study was conducted by genotyping CDKN2A/CDK4 variants and selected MC1R polymorphisms in 52 melanoma-prone families. Descriptive statistics were calculated and comparisons were made using the χ2 test, Fisher’s exact test and Student’s t-test for statistical analysis, as appropriate. CDKN2A variants were detected in 46.2% of melanoma-prone families, while a CDK4 variant was found in only one family. This study confirmed that, in the Greek population, the age at melanoma diagnosis was lower in patients carrying a variant in CDKN2A compared with wild-type patients. No statistically significant associations were found between CDKN2A mutational status and MC1R polymorphisms