Türkiye'de Gelişmişlik Düzeyi Farklılıklarının Analizi

Sosyo ekonomi kavramı, uzun yıllar üzerinde tartışmalaın konu olduğu ve literatürde gerek teorik gerekse uygulamalı çalışmalarda geniş bir şekilde yer bulan bir kavramdır. Özellikle bölgesel farklılıklar ve sürdürülebilir kalkınmanın önemli olduğu günümüzde, sosyo-ekonomik gelişmişlik, hem ülkeler hem de her ülkenin kendi bölgeleri açısından önem arz etmektedir. Sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyini tanımlamada ve belirlemede, hem sosyal hem de ekonomik göstergeler kullanılmaktadır. Bu amaçla Dünya Bankası tarafından tanımlanmış temelde 60'ın üzerinde gösterge ile karşılaşmak mümkündür. Dünya Bankası tarafından her yıl düzenli olarak yayınlanan raporlara bakıldığında, bu göstergelerin alt kalemlere ayrılarak incelendiği görülmektedir. Sosyo-ekonomik göstergeler alt kalemler bazında ayrı ayrı değerlendirilebileceği gibi, Avrupa Birliği'nce tanımlanan sosyo-ekonomik gösterge indeksi dikkate alınarak da değerlendirilebilir. Çalışmanın temel amacı, Türkiye'deki sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyini analiz etmektir. Bu amaçla, iller bazında bir değerlendirme dikkate alınmıştır. Gelişmişlik düzeyi için, iller arası etkileşimin olabileceği varsayımından yola çıkılarak veriler mekansal analiz sürecine tabi tutulmuştur. Mekansal istatistik (spatial statistics) olarak da literatürde yer alan bu yaklaşım, 1979'da Tobler tarafından ifade edilen "Her şey her şeyle ilişkilidir, fakat yakın şeyler uzak olanlardan daha fazla ilişkilidir" sözü ile bağdaşır niteliktedir. Çalışmadan elde edilen bulgular ile, Türkiye'de iller bazında, sosyo-ekonomik göstergeler ve gelişmişlik düzeyi açısından bir homojenliğin olup olmadığı değerlendirilmiştir. Genel olarak elde edilen sonuçlar birlikte değerlendirildiğinde, Türkiye'de iller düzeyinde ciddi bir sosyo-ekonomik gelişmişlik farkının olduğu, bununla birlikte, ülkenin batı bölgesindeki iller ile doğu bölgesindeki illerin birbirinden farklı özellikler gösterdiği ve kendi içlerinde homojen bir yapı göstererek mekansal etkileşim içinde oldukları tespit edilmiştir

Üreter Obstrüksiyonu Oluşturulan Ratlarda HES 130/0.4’ün Eritrosit Deformabilitesi Üzerine Etkileri

Amaç: Plazma genişleticilerinin uygulanması, önemli cerrahi, hemorajik şok ve travmayı içeren çeşitli klinik koşullardaki kritik hastaları yönetmek için çok önemlidir. Bununla birlikte, hidroksietil nişastanın (HES) eritrosit agregasyonu üzerindeki etkileri tartışmalıdır. Bu nedenle, deneysel tek taraflı üreteral tıkanıklık ile oluşturulan böbrek yetmezliğinde HES 130/0.4'ün eritrosit deformabilitesi üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Toplam 24 rat kontrol, HES 130/0.4, Üreter Obstrüksiyon (ÜO) ve ÜOHES 130/0.4 olmak üzere dört gruba ayrıldı. Üreteral tıkanıklık gruplarına ketamin anestezisi altında düşük abdominal insizyon yapıldı. Sağ üreterin distaline ulaşıldıktan sonra 2.0 mersilen ile bağlandı, daha sonra geç dönemde böbrek yetmezliği için 3 hafta bekledi. 20 mL.kg-1 HES 130/0.4 (Voluven), HES 130/0.4 ve ÜO-HES 130/0.4 grubuna intravenöz olarak verildi. 24 saat sonra ratlar sakrifiye edildi. Deformabilite ölçümleri bir fosfat tamponlu salin (PBS) tamponu içinde% 5 hematokrit kullanılarak gerçekleştirildi. Bulgular: Her grupta rölatif rezistans kontrol grubuna göre arttı (p<0.0001). Her grupta eritrosit deformabilite indeksi kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (Grup K-Grup HES, p=0.023, Grup K-Grup ÜO, p<0.0001, Grup K-Grup ÜO-HES, p<0.0001) . ÜO-HES grubunda HES grubuna kıyasla eritrosit deformabilite indeksi önemli derecede arttı (p=0.031, p=0.021, sırasıyla). HES 130/0.4 uygulaması ile üreteral obstrüksiyon yapılmış sıçanlarda eritrosit deformabilitesinde herhangi bir değişiklik olmadığı belirlendi (p = 0.785). Sonuç: HES 130/0.4 kullanımı, üreteral obstrüksiyonu yapılan sıçanlarda eritrosit deformabilitesi üzerinde olumsuz bir etkiye sahip değildir. HES 130/0.4 kullanırken bu endikasyonların doğru kullanılması gerektiğini düşünüyoruzAim: The administration of plasma expanders is crucial for managing critically ill patients across a range of clinical conditions, including major surgery, hemorrhagic shock, and trauma. However, the effects of hydroxyethyl starch (HES) on erythrocyte aggregation remain controversial. For this reason, we aimed to investigate the effects of HES 130/0.4, performed renal insufficiency by experimentally unilateral ureteral obstruction, on erythrocyte deformability. Materials and Methods: A total of 24 rats were divided into 4 groups; Control, HES 130/0.4, Ureter Obstruction (UO) and UO-HES130/0.4. Urethral obstruction groups were treated with ketamine anesthesia with a low abdominal incision and reached to the distal of right ureter and sutured with 2.0 mersilen then waited for 3 weeks for late term renal insufficiency. 20 mL.kg-1 of HES 130/0.4 (Voluven) were infused intravenously to the HES 130/0.4 and UO-HES130/0.4 group. After 24-hour, rats were sacrificed. Deformability measurements were performed using 5% haematocrit in a phosphate-buffered saline (PBS) buffer. Results and Discussion: Relative resistance was increased in all groups compared to the control group (p<0.0001). In all groups, erythrocyte deformability index was found to be significantly higher than the control group (Group C-Group HES, p=0.023, Group C- Group UO, p<0.0001, Group C-Group UO-HES, p<0.0001). UO-HES group had significantly increased erythrocyte deformability index compared with the HES group (p=0.031, p=0.021, respectively). It was determined that HES 130/0.4 application did not change erythrocyte deformability in ureteral obstructed rats (p=0.785). Conclusion: The use of HES 130/0.4 has no negative effects on erythrocyte deformability in ureteral obstructed rats. We think that indications should be used correctly when using HES 130/0.

Geçici Hiperglisemi anında Sevofluran ve Desfluranın Eritrosit Deformabilitesi Üzerine Etkilerinin Araştırılması

Aim: Micro and macrovascular complications due to long-term hyperglycemia are associated with increased mortality and morbidity. Erythrocytes exposed to hyperglycemia for a long time may cause morphological changes in erythrocytes such as decreased deformability and development of aggregation. As a result, complications such as shortening life span of erythrocytes, impairment of oxygen carrying capacity, tissue hypoxia may occur. In our study, we would like to investigate the effects of Sevoflurane and Desflurane on erythrocyte deformability during transient hyperglycemia. Materials and Methods: In this study, 30 male Wistar albino rats were used. The animals were randomly divided into five groups, each contained 6 rats: Diabetic control (group DC), diabetic hyperglycemia group (group DH), diabetic hyperglycemia group with desflurane (group DH-D), and diabetic hyperglycemia group with sevoflurane (group DH-S) groups. Another 6 rats without diabetes were assigned as control group (group C). Streptozotocin- induced diabetic rats were kept 6 weeks, then transient hyperglycemia was created, and the administration of sevoflurane and desflurane were performed. After 24 hours blood samples were obtained and deformability measurements were performed in erythrocyte suspensions containing Htc 5% in a PBS buffer. Results: Diabetes mellitus was found to increase relative resistance in the control group (p <0.0001). Acute hyperglycemia increased relative resistance in diabetes control, relatively. Group DH, Group DH-D and Group DH-S deformability index were significantly different when compared to Group DC (p=0.007, p=0.025, p=0.016, respectively). It was found that administration of desflurane or sevoflurane did not alter erythrocyte deformability during acute hyperglycemia (p = 0.591, p = 0.739). Conclusion: As a consequence, we think that we can safely use inhalation anesthetics such as Desflurane and Sevoflurane during acute hyperglycemia attacks. But, it needs further investigation as both experimental and clinicalAmaç: Uzun süreli hipergliseminin oluşturduğu mikro ve makrovasküler komplikasyonlar mortalite ve morbidite artışı ile birliktedir. Eritrositlerin ise yaşam süreleri boyunca uzun süre hiperglisemiye maruz kalmaları morfolojik olarak eritrositlerde deformabilitede azalma ve agregasyon gelişmesi gibi bir takım değişikliklere neden olmaktadır. Bunun sonucunda eritrositlerin yaşam sürelerinde kısalma, oksijen taşıma kapasitesinde bozukluk, doku hipoksisi gibi komplikasyonlar meydana gelmektedir. Sevofluran ve desfluranın ise eritrosit deformabilitesi üzerine etkileri ile ilgili çeşitli çalışmalar mevcuttur. Biz de bu çalışmamızda geçici olarak oluşturulan hiperglisemi sırasında sevofluran ve desfluranın eritrosit deformabilitesi üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Çalışma Gazi Üniversitesi Deneysel ve Klinik Araştırma Merkezi'nde Gazi Üniversitesi Deney Hayvanları Etik Kurulu onayı ile yapıldı. Çalışmaya 30 rat dahil edildi. Ratlar; kontrol grubu, diyabetik-kontrol, diyabetik hiperglisemi, diyabetik–hiperglisemi-sevofluran, diyabetik-hiperglisemi- desfluran olmak üzere 5 gruba ayrıldı. Streptozosin ile diyabet oluşturulan ratlar 6 hafta yaşatıldıktan sonra geçici hipergilisemi oluşturuldu ve sevofluran ve desfluran anestezisi uygulandı. 24 saat sonra kan örnekleri alındı ve santrifüj edildi. Eritrosit deformabilitesi sabit akım filtrometre sistemleri kullanılarak ölçüldü. Rölatif rezistansının artması eritrosit deformabilitesinin azalması olarak yorumlandı. Bulgular: Diyabet oluşturulmasının kontrol grubuna göre rölatif rezistansı arttırdığı bulundu (p<0.0001). Akut hiperglisemi, diyabet kontrol grubuna göre rölatif rezistansı arttırdı. Grup DH, Grup DH-D ve Grup DH-S deformabilite indeksi Grup DK ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak farklı bulundu (p=0.007, p=0.025, p=0.016). Akut hiperglisemi sırasında Desfluran veya Sevofluran uygulanmasının ise eritrosit deformabilitesini değiştirmediği tespit edildi (p=0.591, p=0.739). Sonuç: Sevofluran ve Desfluran gibi inhalasyon ajanların akut hiperglisemi sırasında güvenle kullanılabileceğini düşünmekteyiz. Ancak bu bulguların daha detaylı ve geniş serilerde yapılacak klinik ve deneysel çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedir

Cavernous hemangioma of the glans penis: Concomitant surgical excision with circumcision in an uncircumcised patient

Hemangiomas are usually superficial, localized, and commonly involve the heador neck, although up to 30% may be seen in the liver. Hemangioma involving theglans penis is extremely rare. A patient with red swelling on the glans penis wasadmitted for circumcision to our clinic. We performed concomitant surgicalexcision together with circumcision, and presented the advantages of surgicaltreatment in such a case

Evaluation of the Possible Neurotoxic Effect of the Bone Cement on the Facial Nerve: An Experimental Study

Objectives To investigate neurotoxic effect of bone cement (BC) on facial nerve by using electrophysiological and histopathological methods. Methods This study included 20 male albino Wistar rats, divided into four equal groups. Group A was designed as the control group, while group B was sham group. In the group C, BC solution was dropped onto the facial nerve trunks of rats and washed with physiological saline after 5 seconds. In the group D, BC solution was dropped onto the facial nerve trunks of rats and after allowing 5 minutes to dry, wounds were closed. Pre- and postoperative (on 4th week) evoked electromyography (EMG) measurements were done. For histopathological assessments, the rats were euthanized and tissue samples of facial nerve and surrounding areas were collected. Results According to the wave amplitude levels of evoked EMG, postoperative amplitude levels of group D were significantly decreased, compared to preoperative amplitude levels (P=0.043). We found no statistically significant difference in inflammation among the groups. In none of the groups, foreign body reaction and granulation tissue were not detected in any of the groups. In addition, degeneration in axon, myelin, or perineural nets was not detected in any of the groups. Conclusion This study results suggest that BC has no direct toxicity on facial nerve, while it has indirect effects, by decreasing amplitude. Therefore, we conclude that direct contact of BC with nerve should be avoided, and the area should be cleaned by aspiration or washing with physiological saline in case of contact

Evaluation of clinical features and the factors related to nutrition in home care patients with pressure ulcer

Introduction: In this study, we aimed to determine the demographic and clinical characteristics of patients with pressure ulcers who received home health care in Kutahya city and to investigate the relationship between the factors related to nutrition and pressure ulcer grades. Methods: This study is designed as a retrospective and cross-sectional. The files of 500 patients who were registered at home health services unit of Kutahya Health Sciences University Training and Research Hospital between December 2016 and May 2017 were reviewed retrospectively. Of these, sixty-three patients with pressure ulcers were included in the study. Results: In this study, 26 (41.3%) were male and 37 (58.7%) were female. The mean age of the patients with pressure ulcers was 74.41 ± 12.30 (years). 36 patients (57.1%) had cerebrovascular disease, 5 patients (7.9%) had dementia, 9 patients (14.3%) had malignancy, 8 patients (12.7%) had osteoarthritis, 4 patients 6.3%) had peripheral vascular disease, and 1 patient (1.6%) had previous traffic accident. The majority (62.1%) were neurological disease-sequenced and nursing-care group. When all the patients were examined, the region with the most pressure was the sacrum (35.3%). Hemoglobin level was found to be related to pressure ulcer grade (One-way ANOVA, p = 0.019). There was no significant relationship between other nutrition-related parameters and pressure ulcer stage. Conclusion: Patients with cerebrovascular disease constitute a significant proportion of patients receiving home care services. Low hemoglobin increases the severity of the pressure ulcer. Therefore, determining risk factors that contribute to pressure ulcer formation and efforts to prevent them should be the primary target of the home health care unit

Discovery of a small molecule that selectively destabilizes Cryptochrome 1 and enhances life span in p53 knockout mice

Cryptochromes are negative transcriptional regulators of the circadian clock in mammals. It is not clear how reducing the level of endogenous CRY1 in mammals will affect circadian rhythm and the relation of such a decrease with apoptosis. Here, we discovered a molecule (M47) that destabilizes Cryptochrome 1 (CRY1) both in vitro and in vivo. The M47 selectively enhanced the degradation rate of CRY1 by increasing its ubiquitination and resulted in increasing the circadian period length of U2OS Bmal1-dLuc cells. In addition, subcellular fractionation studies from mice liver indicated that M47 increased degradation of the CRY1 in the nucleus. Furthermore, M47-mediated CRY1 reduction enhanced oxaliplatin-induced apoptosis in Ras-transformed p53 null fibroblast cells. Systemic repetitive administration of M47 increased the median lifespan of p53−/− mice by ~25%. Collectively our data suggest that M47 is a promising molecule to treat forms of cancer depending on the p53 mutation

Is every patient followed up as a papillary thyroid cancer patient really that?

We report the case of a 64-year-old man followed up for two years as suffering from differentiated thyroid cancer (DTC). In the patient’s follow up, despite thyroglobulin level and I-131 whole body scan results being normal, metastases were identified at the 4th thoracic vertebra corpus by MR. Histopathological findings were carcinoma metastases. F-18 FDG PET/CT showed increased metabolic activity in the right renal mass, bilaterally in the surrenal gland, multiple lymph nodes in the thoracic and abdominal para-aortic region and in multiple vertebral and pelvic bones. An excisional biopsy of the right renal mass was reported as renal cell carcinoma. Immunohistochemical staining performed retrospectively to the first thyroid preparation showed renal cell carcinoma metastases. Consequently, any patient who presents with a thyroid nodule can also be considered as possibly suffering from metastatic disease. F-18 FDG PET/CT can provide valuable information in finding the primary focus and metastases. Conflict of interest:None declared