Histomorphological changes of surri mouse thyroid gland following long term administration of morphine

. زمینه و هدف: گزارشات ضد و نقیضی در مورد اثرات مرفین بر غده تیروئید وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر استفاده طولانی مدت مرفین بر وزن بدن، وزن غده تیروئید و تغییرات هیستومورفولوژیک غده تیروئید موش سوری در مراحل مختلف رشد طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 150 سر موش سوری ماده نژاد Balb/c با سن دو هفته، به صورت تصادفی به سه گروه مساوی و در مرحله بعد موش ها در هر گروه به چهار زیر گروه تقسیم شدند. زیر گروه اول (زیر گروه شاهد 5 =n) فقط آب، زیر گروه دوم (زیر گروه شم 5=n) آب و mg/ml5 شکر، زیر گروه سوم (زیر گروه تجربی یک 20 =n) mg/ml04/0 مرفین و mg/ml5 شکر و زیر گروه چهارم (زیر گروه تجربی دو 20 =n) mg/ml 4/0 مرفین و mg/ml5 شکر به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه اول و دوم 21 روز و گروه سوم 63 روز مرفین مصرف کردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری ANOVA و تست تعقیبی Tukey در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: مصرف مزمن مرفین در هر دو غلظت باعث کاهش چشمگیر وزن بدن موش ها در زیر گروه های دوم و سوم و همچنین وزن تیروئید در زیر گروه های اول و دوم شد (05/0>P). مطالعات هیستومرفولوژیک آشکار کرد که مصرف مزمن مرفین باعث افزایش اندازه و شکل سلول های فولیکولی در تیروئید شده است؛ افزون بر این شکل فولیکول های غده در زیر گروه های تجربی تغییر کرده و حاوی مقادیر کمی کلوئید در مقایسه با زیر گروه های شم و شاهد شده است. نتیجه گیری: مصرف مزمن مرفین می تواند علاوه بر وزن بدن و وزن تیروئید، ساختمان و فعالیت تیروئید را نیز تحت تأثیر قرار دهد

Evaluation of the cytotoxicity and protein expression alteration induced by nanoparticles of silver in the rat sperm and testis

زمینه و هدف: اگرچه امروزه به طور گسترده از نانو ذرات نقره در صنعت و پزشکی استفاده می گردد، اما هنوز اطلاعات اندکی درباره سمیت نقره خصوصاً بر سیستم تولید مثلی نر وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات سمی و تغییراتی که به واسطه نانو ذرات نقره در پروتئین های داخل سلولی، در دستگاه تولید مثلی نر ایجاد می گردد، انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه های تجربی 1،2 و 3 نانو نقره به صورت خوراکی به مدت 45 روز متوالی به ترتیب با غلظت ppm1، 10 و 20 داده شد. موش های صحرایی گروه 4 (گروه شاهد) نیز اتیلن گلیکول با غلظت ppm20 را به مدت 45 روز از راه دهان (گاواژ) دریافت کردند. نتایج بدست آمده از مطالعات روش سنجش میزان انتشار DNA (DNA Diffusion Assay) با آزمون آماری ANOVAو تست تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند؛ نتایج حاصله از انجام الکتروفورز نیز با استفاده از نرم افزار Image J مقایسه شدند. یافته ها: نتایج بررسی رخداد آپوپتوز به روش DNA diffusion assay در گروه های تجربی نشان دهنده افزایش معنی دار در تعداد اسپرم هایی داشت که آپوپتوز در آن ها رخ داده بود (05/0>P). همچنین نتایج بررسی تغییر بیان پروتئین ها در سلول های بیضه، افزایش بیان پروتئین های داخل سلولی با افزایش غلظت نانوذرات را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه نانو ذرات نقره می توانند موجب القای آپوپتوز در اسپرم و تغییر بیان پروتئین های سلولی در بیضه های موش های صحرایی شوند

Antileishmania activity of Levandula officinalis essence against Leishmania major in in vitro media

زمینه و هدف: با افزایش ایجاد مقاومت دارویی در درمان بیماری ها به ویژه بیماری های انگلی، همچنین وجود عوارض جانبی ترکیبات شیمیایی، استفاده از داروهای گیاهی در درمان بیماری های انگلی در سرتاسر جهان به شدت افزایش یافته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ضد لیشمانیایی اسانس گیاه اسطوخودوس (Lavendula officinalis) و مقایسه آن با داروی گلوکانتیم انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ابتدا اسانس روغنی از گیاه تازه خشک و پودر شده به روش تقطیر با بخار آب تهیه شده و سپس غلظت های 5/0، 5/1، 5، 10، 15 و 20 درصد از اسانس و غلظت 8/33 درصد از داروی گلوکانتیم بطور جداگانه به محیط کشت دارای 106 پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور در هر میلی‌لیتر اضافه شد. تعداد انگل های زنده پس از اضافه کردن اسانس و دارو در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به وسیله رنگ تریپان بلو 10 و با استفاده از لام نئوبار شمارش شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سرعت تکثیر پروماستیگوت‌ها پس از افزودن اسانس گیاه به میزان قابل توجهی نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. در غلظت های 10 درصد و بیشتر اثر کشندگی نیز مشاهده شد، به طوری که در زمان 72 ساعت هیچ انگل زنده‌ای در گروه های مذکور مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر اثر ممانعت کننده رشد و کشندگی اسانس گیاه اسطوخودوس در شرایط آزمایشگاهی بر روی شکل پروماستیگوت لیشمانیا ماژور می‌باشد؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود، مطالعات بیشتر برای پی بردن به اثر ضد لیشمانیایی گیاه اسطوخودوس بر روی شکل آماستیگوت انگل صورت گیرد

Pulmonary responses of rats exposed to titanium dioxide nanoparticles injected intratracheally

زمینه و هدف: نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در سطح وسیعی در جهان کاربرد دارند. مطالعه­ی حاضر، برای ارزیابی مدت ماندگاری سمیت ریوی حاصل از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی نر در 3 گروه (هر گروه شامل 4 زیر گروه 5 سری) تقسیم شدند. حیوانات در زیر گروه­های اول، دوم و سوم هر یک از گروه­ها به ترتیب 25، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم از نانو ذرات و در زیر گروه چهارم (گروه کنترل) هر گروه حجم برابری از نرمال سالین را به­صورت داخل نایی دریافت کردند. در روزهای 15، 30 و 45، به­ترتیب حیوانات گروه­های اول، دوم و سوم بی­هوش شدند. پس از گرفتن گراف های رادیولوژی حیوانات کشته و نمونه های خونی و بافتی جمع آوری شد. نتایج به­دست آمده از بررسی های هماتولوژی و بیوشیمیایی با آزمون آماری ANOVA و تست تعقیبی Tukey و نتایج حاصله از مطالعات پاتولوژی و رادیولوژی نیز با استفاده از آزمون آماری Fisher exact test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: نتایج، اختلاف معنی داری را در شمارش کلی گلبول های سفید، لنفوسیت ها، مونوسیت ها و گرانولوسیت ها و در فعالیت آنزیم های LDH و ALP را در روز 15 آزمایش نشان داد. بررسی های هیستوپاتولوژی و رادیولوژی دلالت بر پاسخ ریه ها به­صورت ضایعات آماسی وابسته به دوز مصرفی می کرد. این ضایعات بیشتر به شکل نفوذ سلول های آماسی و ضخیم شدن بافت بینابینی بود. نتیجه گیری: تحقیق حاضر پیشنهاد می کند که دوز مصرفی نقش مهمی را در سمیت ریوی بازی می کند و اثرات التهابی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم برای زمان محدودی باقی مانده و حیوان می تواند بعد از طی یک دوره زمانی مجدداً به حالت طبیعی باز گردد

Genomic and Proteomic Analysis of the Impact of Mitotic Quiescence on the Engraftment of Human CD34+ Cells

It is well established that in adults, long-term repopulating hematopoietic stem cells (HSC) are mitotically quiescent cells that reside in specialized bone marrow (BM) niches that maintain the dormancy of HSC. Our laboratory demonstrated that the engraftment potential of human HSC (CD34+ cells) from BM and mobilized peripheral blood (MPB) is restricted to cells in the G0 phase of cell cycle but that in the case of umbilical cord blood (UCB) -derived CD34+ cells, cell cycle status is not a determining factor in the ability of these cells to engraft and sustain hematopoiesis. We used this distinct in vivo behavior of CD34+ cells from these tissues to identify genes associated with the engraftment potential of human HSC. CD34+ cells from BM, MPB, and UCB were fractionated into G0 and G1 phases of cell cycle and subjected in parallel to microarray and proteomic analyses. A total of 484 target genes were identified to be associated with engraftment potential of HSC. System biology modeling indicated that the top four signaling pathways associated with these genes are Integrin signaling, p53 signaling, cytotoxic T lymphocyte-mediated apoptosis, and Myc mediated apoptosis signaling. Our data suggest that a continuum of functions of hematopoietic cells directly associated with cell cycle progression may play a major role in governing the engraftment potential of stem cells. While proteomic analysis identified a total of 646 proteins in analyzed samples, a very limited overlap between genomic and proteomic data was observed. These data provide a new insight into the genetic control of engraftment of human HSC from distinct tissues and suggest that mitotic quiescence may not be the requisite characteristic of engrafting stem cells, but instead may be the physiologic status conducive to the expression of genetic elements favoring engraftment

Chlorhexidine effect on bacterial biofilms isoleated from nosocomial infections

Introduction: Biofilms are population of bacteria cells that cause irreversible binding to the surfaces by producing extracellular polymers. Biofilm formation in bacteria causes resistance to antimicrobial agents and can lead to severe problems in this ground. Materials and methods: The purpose of this study was to evaluate biofilm formation in some isolates of Pseudomonas aeruginosa (13 case), Staphylococcus aureus (13 case), Enterobacter (13 case) and Acinetobacter (13 case) which were collected from human infections of Alzahra hospital in Isfahan. Also the minimum inhibitory concentration of chlorhexidine and its impact on the growth of planktonic and biofilm formation for these isolates were determined. Statistical analysis and graphing have been carried out by using SPSS software (version 20) and Excel. Results: All isolates (52 isolates) have produced biofilm. The mean of MIC of chlorehexidine antiseptic for the p.aeruginosa, S.aureus, Enterobacter and Acinetobacter were 0/001, 0/00013, 0/001, 0/0003 g/ml respectively. Planktonic bacterial growth inhibition from p.aeruginosa and Enterobacter in 1/4 MIC and 1/8 MIC respectively was seen in 40 and 60 % cases. Acinetobacter and Staphylobacter aureus, have been controlled in 40 % of cases in 1/4 MIC and 60 % of cases in 1/8 MIC. Biofilm has not been produced in any of MIC and 2MIC dilution, and the power of biofilm formation had been increased significantly by reducing concentration of chlorhexidine dilution. Discussion and conclusion: The results indicate that the use of chlorhexidine in appropriate concentrations (MIC) can prevent bacterial growth and biofilm formation in different species causing hospital infections, but doses of chlorhexidine that are less than the MIC can stimulate biofilm formation

Effects of educational intervention on women’s behaviors in utilization of oils and fats

Introduction: Studying the practice of families on fats and oils consumption has an essential role indetermination of health status in a community. Here, we invesyigated the effect of educationalintervention on women’s behavior about oils and fats consumption in Tadayon and Family health centersin Semnan, Iran.Materials and Methods: In this study, 250 and 255 families were selected by the coincidental clustersampling, before and after intervention, respectively. Data were collected by questionnaire via ofinterview. The intervention consisted of speeches, installation mentioned in the leaflet, leaflet distributionand printing educational materials in the local newspaper.Results: In the majority of families, the first preference of oil for preparation of non fried foods (56.4vs. 36.8, before and after intervention, respectively) and fried foods (60.8 vs. 32.7, before and afterintervention, respectively) was solid hydrogenated vegetable oil. After training, the use of conventionalliquid oil and frying oil for the preparation of fried and non-fired foods was increased significantly(p<0.001). After intervention the percent of subjects who removed the visible fat from red meats wasincreased from 52% to 62.5 % ( p<0.01). In addition, after intervention the percent of people believed tobe harmful usage of hydrogenated oil was increased (p<0.028).Conclusion: The results of this study showed that educational interventions can increase knowledgeand correct behaviors of families in the field of oils and fats consumption. Therefore, implementation andcontinuation of these programs should be regarded in the health system

Radiological and histological comparison between nano-bioglass and commercial bioglass in bone healing in a rabbit model

Fracture healing is a complex physiological process. It involves the coordination of several different types of cells, proteins, and expression of various genes. Bone healing is very essential for fracture management, malfusion, osteomyelitis, removal of bone tumors, joint attachment, and also in joint prothesis. Diverse synthetic and biological grafts are used in bone healing. In this study, we evaluated and compared the effects of nano-bioglass and commercial bioglass on healing of experimental tibial defects in ten white New Zealand rabbits. Three round holes were created in tibial bone with orthopedic drill. One of the hole was left empty as control while the other two holes were filled by experimental grafts. Radiografts were taken after 2 and 6 weeks whereas pathological slides were prepared only after 6 weeks. Radiological and histological evaluation was performed blindly, and the results score were analyzed statistically. The data showed that nano-bioglass is superior to commercial bioglass in bone healing whereas commercial bioglass is better than control

The anti-inflammatory and antipyretic effects of clove oil in healthy dogs after surgery

The current study was designed to evaluate the anti-inflammatory and antipyretic properties of clove oil in dogs. So thirty adult male dogs were used. After a surgical incision on the abdominal area, animals were divided into four group. The first group received 25 mg/kg of clove oil while the second group was considered as a control. The third and fourth groups received betamethasone (20 mg/kg) and phenylbutazone (15 mg/kg) as anti-inflammatory and anti-pyretic agents, respectively. All injections were performed for five consecutive days. All tests (measurement of edema, complete blood count, histopathology, and rectal temperature) were performed on all groups. Our results showed that in the clove oil-treated animals, the amount of edema was significantly decreased as compared to control (P ≤ 0.05). The number of white blood cells, neutrophils and band neutrophils was decreased in clove-oil treated dogs as compared to control (P ≤ 0.05). There was no significant difference in the number of red blood cells and hematocrit between clove-oil treated and vehicle-treated groups (P &gt; 0.05). Rectal temperature significantly decreased in the clove oil-treated group as compared to control (P ≤ 0.05). Histopathology revealed that the clove oil-treatment significantly reduced the inflammation. We showed that clove oil administration has anti-inflammatory and antipyretic properties in dogs