Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanısı alan çocuk ve ergenlerde empatik yanıt verebilme, duygusal yüz ifadelerinin tanınması, empati-agresyon ilişkisi ve ilaç tedavisinin empati becerileri üzerine etkileri

Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) ilkokul çağındaki çocuklarda en sık görülen nörodavranışsal bozukluktur. DEHB çoğu zaman karşıt olma karşı gelme bozukluğu (KOKGB), davranım bozukluğu (DB) ve içselleştirme bozuklukları ile birliktelik göstermektedir. DEHB’li çocuklarda, empati becerileri ve duygu ifadesi tanıma gibi sosyal bilişsel becerilerde bozulmalar olduğunu bildiren çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmalarda empati becerilerindeki yetersizlikler farklı nedenlere bağlanmıştır. DEHB tedavisinin empati becerileri üzerine etkilerini araştıran bir çalışma literatürde bulunamamıştır. Bu çalışmada kliniğe ilk kez başvuran ve DEHB tanısı alan 8-14 yaş grubu çocuk ve ergenlerin mizaca bağlı ve durumsal empati becerileri ile duygusal yüz ifadesi tanıma becerileri yaş ve cinsiyet açısından benzer kontrol grubu ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya, hasta grubu olarak daha önceden DEHB’e yönelik ilaç tedavisi kullanmayan 65 çocuk ve kontrol grubu olarak bir ilköğretim okulundan 61 sağlıklı çocuk dahil edilmiştir. Olguların sosyodemografik özellikleri ayrıntılı bir formla, klinik değerlendirmeleri Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi- Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli ile, duygusal ve davranışsal sorunları 4-18 Yaş Çocuk ve Gençlerde Davranış Değerlendirme Ölçeği ve Conner’s Öğretmen ve Aile Değerlendirme Ölçekleriyle, mizaca bağlı empati becerileri Bryant Empati Ölçeği, KASİ Empati Eğilim Ölçeği Çocuk ve Ergen Formu ve Griffith Ana-baba Empati Ölçeği ile, durumsal empati becerileri Empatik Cevap testi ile, duygusal yüz ifadelerini tanıma becerileri Sözel Olmayan İfadelerin Tanısal Analizi Testi ile ve zeka düzeyleri Wechsler Çocuklar İçin Zeka Ölçeği-gözden geçirilmiş formu ile değerlendirilmiştir. DEHB’li grubun değerlendirmeleri metilfenidat tedavisi başlandıktan 8-12 hafta sonra tekrar edilerek tedavi sonrası empati becerileri ve duygu ifadesi tanıma becerilerindeki değişimin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışma bulgularına göre, DEHB olgularında empati becerilerinde sağlıklı kontrol grubuna oranla yetersizlikler görülmektedir (p<0,05). Bu yetersizlikler DEHB’e eşlik eden KOKGB, saldırgan davranış (agresyon) ve DEHB’nin hiperaktivite-dürtüsellik belirtileriyle ilişkilidir. Empati becerilerinin erkeklerde daha belirgin oranda bozuk olduğu görülmektedir (p=0,01). DEHB’nin ve eşlik eden KOKGB’nin duygu ifadesi tanıma becerilerini etkilemediği (p>0,05), bu becerilerin yaş ile birlikte artış gösterdiği ve kız cinsiyette daha iyi seviyede olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Metilfenidat tedavisinin dikkat fonksiyonlarını iyileştirerek, durumsal empati ve duygu ifadesi tanıma becerilerinde düzelmeler sağladığı görülmektedir (p<0,05). Mizaca bağlı empati becerileri metilfenidat tedavisiyle değişim göstermemektedir (p>0,05). Özellikle davranışsal sorunları olan erkek DEHB olgularında empati değerlendirmelerinin erken dönemde yapılması, davranışsal müdahale programlarının tedaviye eklenmesi bozukluğun prognozu açısından önemli olabilir. Anahtar Kelimeler: Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu, çocuk ve ergen, sosyal biliş, empati, durumsal empati, mizaca bağlı empati, duygu ifadesi tanıma becerisi, agresyon. ABSTRACT Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is the most frequently seen neurobehavioral disorder in school-aged children. ADHD has a high comorbidity with oppositional defiant disorder (ODD), conduct disorder (CD) and internalizing disorders. There are some studies which show deficiencies in social cognitive abilities including empathy and emotion recognition in children with ADHD. The main causes of deficiencies based on the empathic skills are several on mentioned studies. There were no studies found about the effects of treatment to these skills in ADHD. This study aims to explore the state empathy, the trait empathy and the emotional recognition abilities in a group of children between 8-14 years who were referred to child psychiatry clinic with ADHD symptoms for the first time. We also compared these abilities with a control group of similar age and sex. Sixty-five treatment naive children with the diagnosis of ADHD and 61 non-ADHD children from a mainstream school were recruited in this study. Socio-demographic characteristics of the participants were obtained by a detailed form. Diagnoses were established by using the Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia Present and Lifetime Version. Parents were asked to fill in Child Behavior Checklist for Ages 4-18 (CBCL), Conner’s Parent Rating Scale (CPRS) and DSM-IV Checklist; and the teachers Conner’s Teacher Rating Scale and DSM-IV Checklist for affective and behavioral problems. The trait empathy was evaluated using with Bryant Index of Empathy for Children and Adolescents, KASI Empathic Tendency Scale-Child and Adolescent Form and Griffith Empathy Measurement-Parent Rating (GEM-PR) scales. The decoding abilities of emotional facial expressions were tested by Diagnostic Analysis of Nonverbal Accuracy-2 Child and Adult Faces (DANVA-2) and the state empathy were measured by Empathic Response Task (ERT). IQ assessments were made by using Wechsler Intelligence Scale for Children-Revised. A follow up evaluation was performed 8-12 weeks after the initiation of the treatment to evaluate the response and improvement of the empathic skills and the emotion recognition abilities. According to the findings of this study, the level of empathic skills in children with ADHD were lower than the children without ADHD (p<0,05).These deficiencies were positively correlated with hyperactivity and impulsivity symptoms of ADHD and comorbidities with ODD and aggressive behavior. It was seen that boys were less empathic than girls (p=0,01). Emotion recognition abilities were not affected by ADHD and comorbidity of ODD. With age these abilities improved themselves and girls had better scores than boys (p<0,05). It was seen that there were certain improvements of attention functions with methylphenidate (MPH) and this led to the improvements in abilities of emotion recognition and state empathy (p<0,05). Trait empathic skills didn’t show any significant change with MPH (p>0,05). We suggest to assess empathy skills at an early age especially in boys with ADHD having behavioral problems. The addition of behavioral intervention programs to the existing treatment may yield positive effects on the prognosis of the disorder. Key Words: Attention Deficit Hyperactivity Disorder, child and adolescent, social cognition, empathy, state empathy, trait empathy, emotion recognition ability, aggression

Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanısı alan çocuk ve ergenlerde empatik yanıt verebilme, duygusal yüz ifadelerinin tanınması, empati-agresyon ilişkisi ve ilaç tedavisinin empati becerileri üzerine etkileri

ÖZETDikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) ilkokul çağındaki çocuklardaen sık görülen nörodavranışsal bozukluktur. DEHB çoğu zaman karşıt olmakarşı gelme bozukluğu (KOKGB), davranım bozukluğu (DB) ve içselleştirmebozuklukları ile birliktelik göstermektedir. DEHB’li çocuklarda, empatibecerileri ve duygu ifadesi tanıma gibi sosyal bilişsel becerilerde bozulmalarolduğunu bildiren çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmalarda empatibecerilerindeki yetersizlikler farklı nedenlere bağlanmıştır. DEHB tedavisininempati becerileri üzerine etkilerini araştıran bir çalışma literatürdebulunamamıştır. Bu çalışmada kliniğe ilk kez başvuran ve DEHB tanısı alan8-14 yaş grubu çocuk ve ergenlerin mizaca bağlı ve durumsal empatibecerileri ile duygusal yüz ifadesi tanıma becerileri yaş ve cinsiyet açısındanbenzer kontrol grubu ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya, hastagrubu olarak daha önceden DEHB’e yönelik ilaç tedavisi kullanmayan 65çocuk ve kontrol grubu olarak bir ilköğretim okulundan 61 sağlıklı çocuk dahiledilmiştir.Olguların sosyodemografik özellikleri ayrıntılı bir formla, klinikdeğerlendirmeleri Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları veŞizofreni Görüşme Çizelgesi- Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli ile, duygusal vedavranışsal sorunları 4-18 Yaş Çocuk ve Gençlerde Davranış DeğerlendirmeÖlçeği ve Conner’s Öğretmen ve Aile Değerlendirme Ölçekleriyle, mizacabağlı empati becerileri Bryant Empati Ölçeği, KASİ Empati Eğilim ÖlçeğiÇocuk ve Ergen Formu ve Griffith Ana-baba Empati Ölçeği ile, durumsalempati becerileri Empatik Cevap testi ile, duygusal yüz ifadelerini tanımabecerileri Sözel Olmayan İfadelerin Tanısal Analizi Testi ile ve zeka düzeyleriWechsler Çocuklar İçin Zeka Ölçeği-gözden geçirilmiş formu iledeğerlendirilmiştir. DEHB’li grubun değerlendirmeleri metilfenidat tedavisibaşlandıktan 8-12 hafta sonra tekrar edilerek tedavi sonrası empati becerilerive duygu ifadesi tanıma becerilerindeki değişimin araştırılmasıamaçlanmıştır.Çalışma bulgularına göre, DEHB olgularında empati becerilerinde sağlıklıkontrol grubuna oranla yetersizlikler görülmektedir (p0,05), bubecerilerin yaş ile birlikte artış gösterdiği ve kız cinsiyette daha iyi seviyedeolduğu tespit edilmiştir (p0,05). Özellikle davranışsal sorunları olan erkek DEHBolgularında empati değerlendirmelerinin erken dönemde yapılması,davranışsal müdahale programlarının tedaviye eklenmesi bozukluğunprognozu açısından önemli olabilir.Anahtar Kelimeler: Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu, çocukve ergen, sosyal biliş, empati, durumsal empati, mizaca bağlı empati,duygu ifadesi tanıma becerisi, agresyon.ABSTRACTAttention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is the most frequently seenneurobehavioral disorder in school-aged children. ADHD has a highcomorbidity with oppositional defiant disorder (ODD), conduct disorder (CD)and internalizing disorders. There are some studies which show deficienciesin social cognitive abilities including empathy and emotion recognition inchildren with ADHD. The main causes of deficiencies based on the empathicskills are several on mentioned studies. There were no studies found aboutthe effects of treatment to these skills in ADHD. This study aims to explorethe state empathy, the trait empathy and the emotional recognition abilities ina group of children between 8-14 years who were referred to child psychiatryclinic with ADHD symptoms for the first time. We also compared theseabilities with a control group of similar age and sex. Sixty-five treatment naivechildren with the diagnosis of ADHD and 61 non-ADHD children from amainstream school were recruited in this study.Socio-demographic characteristics of the participants were obtained by adetailed form. Diagnoses were established by using the Kiddie Schedule forAffective Disorders and Schizophrenia Present and Lifetime Version. Parentswere asked to fill in Child Behavior Checklist for Ages 4-18 (CBCL), Conner’sParent Rating Scale (CPRS) and DSM-IV Checklist; and the teachersConner’s Teacher Rating Scale and DSM-IV Checklist for affective andbehavioral problems. The trait empathy was evaluated using with BryantIndex of Empathy for Children and Adolescents, KASI Empathic TendencyScale-Child and Adolescent Form and Griffith Empathy Measurement-ParentRating (GEM-PR) scales. The decoding abilities of emotional facialexpressions were tested by Diagnostic Analysis of Nonverbal Accuracy-2Child and Adult Faces (DANVA-2) and the state empathy were measured byEmpathic Response Task (ERT). IQ assessments were made by usingWechsler Intelligence Scale for Children-Revised. A follow up evaluation was performed 8-12 weeks after the initiation of the treatment to evaluate theresponse and improvement of the empathic skills and the emotionrecognition abilities.According to the findings of this study, the level of empathic skills in childrenwith ADHD were lower than the children without ADHD (p0,05). We suggest to assessempathy skills at an early age especially in boys with ADHD havingbehavioral problems. The addition of behavioral intervention programs to theexisting treatment may yield positive effects on the prognosis of the disorder.Key Words: Attention Deficit Hyperactivity Disorder, child andadolescent, social cognition, empathy, state empathy, trait empathy,emotion recognition ability, aggression

Characteristics of children and their parents referred to a child psychiatry clinic of a state hospital for school readiness assessment

Ayaz, Muhammed (Arel Author)Amaç: Bu çalıümanın amacı, zorunlu okula baülama yaüındaki deùiüiklik sonucu okula hazır oluüluk deùerlendirmesi için çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniùine getirilen çocukların geliüimsel ve ruhsal durumlarını deùerlendirmek ve ebeveynlerinin sosyodemograÀ k özelliklerini incelemektir. Yöntem: Temmuz 2012-Ekim 2012 tarihleri arasında Tekirdaù Devlet Hastanesi çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniùine bu amaçla getirilen tüm çocukların (n=200) dosyaları geriye dönük taranarak incelenmiütir. Sonuçlar: Çalıümaya katılan çocukların ortalama yaüı 65.82 ± 5.5 ay idi. Çocukların annelerinin % 53.5’i (n=107) ortaokul ve daha düüük eùitim düzeyindeydi. Ailelerin % 91’i (n=181) 3000 TL altında bir ortalama aylık gelir düzeyine sahipti. Çocukların % 87.5’inin (n=175) anaokulu eùitimi almadıùı saptandı. Olguların % 13’üne (n=26) eksen I psikiyatrik bozukluk veya biliüsel alanda gecikme tanıları konuldu. Çocukların % 15’inin (n=30) kronik tıbbi bir hastalıùı mevcuttu ve % 61.5’inin (n=123) özbakım becerilerini tek baüına karüılayamadıùı tespit edildi. Tartıüma: Çocukların okula hazır oluüluklarını etkileyen pek çok faktör bulunmaktadır. Yeterli okul olgunluùunu saùlamak amaçlı okul öncesi eùitim programlarının yaygınlaütırılması ve evde öùrenme olanaklarının arttırılması önem arz etmektedir.Objective: The aim of this study was to assess developmental and mental states of children who were referred to a child and adolescent psychiatry outpatient clinic for school readiness assessment as a result of change in the starting age of compulsory schooling and to examine socio-demographic characteristics of the parents. Method: Medical &Agrave; les of 200 cases that were referred to Tekirdag State Hospital's child psychiatry clinic for this purpose between dates July 2012 and October 2012 were reviewed retrospectively. Results: Mean age of children included was 65.82 &plusmn; 5.5 months. Fifty-three and half percent (n=107) of mothers had middle school or lower education level. Ninety-one percent of families (n=181) had an average monthly income under 3000 TL. Eighty-seven and half percent of children (n=175) were found to have not attended kindergarten. Thirteen percent of cases (n=26) were diagnosed with an axis 1 psychiatric disorder or cognitive delay. Fifteen percent of children (n = 30) had a chronic medical illness and 61.5 % (n=123) failed to ful&Agrave; ll self-care skills alone. Discussion: There are many factors affecting the children's school readiness. Preschool education programs and learning opportunities at home should be increased and widened to whole community to provide school readiness adequately

Empathy and facial expression recognition in children with and without attention-deficit/hyperactivity disorder: Effects of stimulant medication on empathic skills in children with attention-deficit/hyperactivity disorder

WOS: 000403320200007PubMed ID: 28332851Objective: The aim of this study was to compare children and adolescents with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) to healthy children and adolescents in terms of state and trait empathy and emotion expression recognition skills. The goal was also to determine whether there are changes in emotion recognition and empathy measures in children with ADHD after methylphenidate (MPH) treatment. Methods: The research sample consisted of outpatient drug-naive children and adolescents between the age of 8 and 14 years (n = 65) with ADHD according to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th ed. criteria, and healthy children and adolescents of the same age (n = 61). Scores of the oppositional problems (OPs) and conduct problems (CPs) were obtained to evaluate their impact on children's empathy skills with the Child Behavior Checklist. Self-reported (Bryant Index of Empathy, BEI) and parent-reported (Griffith Empathy Measurement-Parent Rating, GEM-PR) scales were used to evaluate trait empathy. The Empathy Response Task (ERT) was used to evaluate state empathy, and the Diagnostic Analysis of Nonverbal Accuracy-2 (DANVA-2) was used to evaluate facial expression recognition skills. The scales and tests were repeated after 12 weeks of MPH treatment in the ADHD group. Results: There were no significant statistical differences in trait empathy skills evaluated by parent-reported and self-reported measures, ERT, and DANVA-2 scores. In self-reported measures, the girls had higher scores than boys. From the results of the regression analysis, it was concluded that OPs were not associated with the measures. However, CPs were associated with the scores of the BEI, GEM-PR, and the match scores of the ERT. The average dosage of MPH in the group with ADHD was 0.83 +/- 0.21 mg/(kg.d). While there was no change in the BEI and GEM-PR scores after 12 weeks of treatment, there was a significant increase in the ERT interpretation subscore and a significant decrease in the recognition error of anger and sadness expressions in the DANVA-2. Conclusions: The findings of our study suggest that children with ADHD have similar levels of trait and state empathy skills and facial expressions as healthy controls and CPs negatively affect their empathy skills. MPH treatment does not change trait empathy skills, yet there are some improvements in state empathy skills

Chondrocyte proliferation, viability and differentiation is declined following administration of methylphenidate utilized for the treatment of attention-deficit/hyperactivity disorder

WOS: 000408391700009PubMed ID: 27837176Purpose: Methylphenidate (MPH) derivative drugs are used because of psychostimulants effects on attention-deficit hyperactivity disorder in children and adults. As far as we know, toxic or anti-proliferative effects of MPH against cartilage tissue were not studied in the literature. The present study was carried out to investigate the possible effects of MPH on the proliferation, viability and differentiation of primary human chondrocytes, in vitro. Methods: Monolayer primary chondrocyte cultures were prepared using osteochondral tissue obtained from patients who underwent a total knee prosthesis operation. Stock solution of MPH was prepared and aliquots having 1-1000 mu M concentrations of the drug was composed. These solutions were applied to the wells containing cultured chondrocyte samples within the well plates. Control groups were composed of pure chondrocyte culture and no solution was added into them. All groups were evaluated at 24, 48 and 72 h in order to determine the possible negative effects of the drug on the chondrocytes. The data were evaluated by Tukey's honestly significantly different test following analysis of variance. Results: In the group where MPH was applied, it was found that viability, proliferation and stage-specific embryonic antigen-1 protein expression were decreased in comparison to the control group. Conclusions: It was emphasized that clinicians should not disregard the fact that this drug might suppress chondrocyte cell proliferation and chondrogenic differentiation

Family functioning in attention deficit hyperactivity disorder with or without oppositional defiant disorder/conduct disorder comorbidity

Amaç: Bu çalışmada, Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) tanılı çocuk ve ergenlerde Karşıt Olma Karşı Gelme Bozukluğu (KOKGB) ve/ veya Davranım bozukluğu (DB) eşhastalanımı varlığında veya yokluğunda aile işlevselliğinin değerlendirilmesi ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Metod: Çalışmaya, Çocuklar için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi- Şimdi ve Yaşam boyu Versiyonu-Türkçe Versiyonu (ÇGDŞŞY-T) ile değerlendirilen 8-16 yaş arası 49 DEHB tanılı çocuk ve ergen ve 48 sağlıklı çocuk ve ergen alındı. Aile işlevselliğini 6 boyutta değerlendiren (problem çözme, iletişim, roller, duygusal tepki verebilme, gereken ilgiyi gösterme, davranış kontrolü ve genel işlevler) Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ) ebeveynler tarafından dolduruldu. Bulgular: DEHB tanısı olan çocukların % 34.7’ sinde eşhastalanım tespit edildi. En sık KOKGB (% 24.5) eşlik etmekteydi. DEHB’ li çocukların ailelerinin, ADÖ’ nün problem çözme, rollerin dağılımı, gereken ilgiyi gösterebilme, davranış kontrolü ve genel işlevler alt ölçeklerinden ‘sağlıksız işlevsellik’ seviyesinde yüksek puan aldıkları görüldü. Bunun yanında DEHB grubu ailelerinin problem çözme davranışı ve genel işlevselliği kontrol grubu ailelerine göre anlamlı düzeyde daha zayıftı ve rollerin dağılımı alanında daha fazla güçlükleri vardı. KOKGB ve/ veya DB eşlik eden DEHB’ li grubun aileleri, aile işlevselliğini değerlendiren tüm alanlarda ‘sağlıksız işlevsellik’ seviyesinde yüksek puanlara sahipti. Aynı zamanda eşhastalanımı olmayan DEHB grubuna göre, genel işlevsellik ve gereken ilgiyi gösterebilme alanlarında anlamlı oranda daha fazla sorun birdirdiler. Tartışma: Bu çalışmada yazın bilgisi ile uyumlu olarak KOKGB ve/veya DB eşhastalanımı olan ve olmayan DEHB tanılı çocuk ve ergenlerin aileleri ADÖ’ de çeşitli alanlarda aile işlevselliğinin bozulduğunu bildirmişlerdir. DEHB’ nin tedavisi özellikle KOKGB veya DB eşhastalanımı varlığında, ebeveynlik becerilerinin ve aile işlevselliğinin arttırılmasını hedef alan müdahale yaklaşımlarını içermelidir.Purpose: The purpose of the study was to examine and compare family functioning in attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD) and ADHD comorbid with oppositional defiant disorder ( ODD) or conduct disorder ( CD) with control subjects. Method: Forty nine children and adolescents diagnosed with ADHD and forty eight controls (aged 8-16 years) were assessed with Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia Present and Lifetime Version; Parents completed the McMaster Family Assessment Device (FAD) for family functioning which assesses 6 dimensions of family functioning ( problem solving, communication, behavior control, affective involvement, affective responsiveness, and roles and also includes a general functioning subscale. Results: 34.7 % of the ADHD children had comorbid psychiatric disorders, and the major comorbidity was ODD (24.5 %). ADHD families scored high at the level of “unhealthy functioning” in the problem solving, roles, affective involvement, general functioning, and behavior control subscales of FAD. Besides, problem solving behavior and general functioning were significantly poorer than control families and they had more difficulties in area of roles. When DEHB was comorbid with ODD or DB, all areas of family functioning as measured by FAD were scored high at the level of “unhealthy functioning “. Additionally, general functioning and affective responsiveness were significantly poorer than ADHD without ODD or DB comorbidity. Conclusion: Recent studies revealed that ADHD and especially ADHD comorbid with ODD or DB may disrupt family functioning in many ways. In this study, the families of children and adolescents with ADHD and ADHD comorbid with ODD or DB had poorer family functioning in most of the subscales of FAD. Treatment of children and adolescents diagnosed with ADHD especially comorbid with ODD or DB should include parental treatment and intervention addressing parental skills, and family functioning