Tarih, tarihî roman ve toplumsal-kültürel bellek ilişkisi temelinde tarihî romanların işlevsel özellikleri

The aim of this study is to reveal that historical novels that represent the unity of history, society and literature are not only literary texts, but also can play an active role on adoption of some human values related to the individual and society. As a matter of fact, it can be seen that historical novels, one of the Aynaci most concrete forms of fiction-real unity, are not independent of external reality. In this context, throughout the study, first of all, it will be briefly clarified the concept of socio-cultural memory and the relationship between this concept and the science of history. And then it will be talked about the factors that reveal historical novels and the effects of these factors on socio-cultural memory formation. Finally, it will be mentioned that the functional features of historical novels, which will be especially discussed under two main headings (reanimation and entertaining), can contribute at a certain level to the continuity of the concept of socio-cultural memory and to the creation of the consciousness of history-identity-belonging. On the other hand, it will be shown that the narrative elements (person, time, space, plot), forming the basis of fictional texts, play an active role in the realization of all these activities. Among the functional features of historical novels, it will be especially stated that the "reanimation " function contributes directly to the aforementioned purposes and the other functional feature "entertaining " has a meaning only within the scope of "reanimation " function. Besides, it will be emphasized that the data related to historical reality in such novels where historical facts become the material of fiction, should be handled more carefully and within a sense of responsibility by novelist

Tips for 6 Months After COVID-19 Pneumonia: Acute Inflammatory Parameters

Objective:In our study, we aimed to investigate the long-term effects of the acute phase parameters of C-reactive protein, procalcitonin, D-dimer, lymphocyte, thrombocyte and ferritin on the respiratory function parameters in patients hospitalized due to Coronavirus disease-2019 (COVID-19) pneumonia.Method:The present study was carried out with the retrospective evaluation of patients with COVID-19 pneumonia, who were hospitalized in Medipol University Hospital between March 2020 and June 2021, and who were 6 months to 1 year after discharge. The relationship between pulmonary function test results and acute period laboratory findings of 52 patients who applied for control purposes 6 months after discharge was examined.Results:Diffusing capacity for carbon monoxide (DLCO) (pred) value in 26 patients (50%), total lung capacity (TLC) value in 9 patients (17.3%), and residual volume (RV) (pred) value in 10 patients (19.2%) were below 80%. As a result of multiple linear regression analysis in our study, the maximum D-dimer level and maximum procalcitonin level were determined by DLCO (% pred) (adjusted R2 =0.645; p<0.001), TLC (% pred) (adjusted R2 =0.582; p=0.003) and RV (% pred) (adjusted R2 =0.560; p=0.001) values and were independent determinants in predicting these values.Conclusion:High D-dimer and procalcitonin levels in the acute period in patients with COVID-19 pneumonia may predict losses in respiratory function parameters such as DLCO, TLC, RV in the longer term than 6 months. Long-term follow-up of these patients is important in terms of respiratory function

Investigation of miR221 and miR222 as biomarkers in non-small cell lung cancer

Background/Aim: MicroRNAs (miRNA) are a class of small non-coding RNAs of 18-25 nucleotides, which regulate gene expression at the post-transcriptional level by disrupting or blocking translation of messenger RNA targets. Non-small cell lung cancer (NSCLC) represents approximately 85% of all lung cancers. Early and accurate diagnosis of the disease affects the probability of success of treatment. The purpose of this study was to investigate the expression levels of serum specific miRNA221 and miRNA222 as a biomarker in NSCLC. Materials and Methods: Thirty-two NSCLC cases and 30 healthy control cases that were diagnosed at Istanbul Yedikule Chest Diseases and Thoracic Surgery Training Hospital were included in this study. miRNAs were detected using miRNAspecific quantitative real-time-PCR. The relative expression of miRNAs was calculated using the 2-ccCt method. Results: miR221 and miR222 showed 1.46 and 1.63-fold higher expression in the samples from patients with NSCLC compared to controls, and the difference of expression was statistically significant for miR221 (p=0.000095) but not for miR222 (p=0.084470). In the presence of metastasis in NSCLC patients, miR221 levels were 2.33-fold higher compared to non-metastatic cases (p=0.014), and those of miR221 and miR222 were expressed 1.44 and 1.52-fold higher, respectively, in advanced stage compared to early stage (p=0.000387, p=0.000302). Conclusion: The levels of miR221 and miR222 in the serum of patients could be used as biomarkers for the diagnosis, treatment, and prognosis of NSCLC.Istanbul Universit

Osmanlı kuruluş dönemi Türkçe ilmihal eserleri çerçevesinde ilmihallerin fıkhi yönden değerlendirilmesi

ÖZETOSMANLI KURULUŞ DÖNEMİ TÜRKÇE İLMİHAL ESERLERİ ÇERÇEVESİNDE İLMİHALLERİN FIKHÎ YÖNDEN DEĞERLENDİRİLMESİ “İlim” ve “Hal” kelimesinden müteşekkil ilmihal kelimesi, ilk dönemlerden itibaren kullanılmakla birlikte, daha sonraları, kişinin içinde bulunduğu anda, zamanda, durumda sahip olması gereken dînî bilgilerin yer aldığı, fıkıh alanıda yazılan eserler için kullanılır olmuştur. Oluşum dönemi Osmanlı’nın kuruluş yıllarına rast gelen bu eserlerden, özellikle bu dönemde yazılan Türkçe ilmihaller dikka ti çekmektedir. Araştırmamızın konusunu, Osmanlı kuruluş döneminde yazılan Türkçe ilmihal eserleri ve bu eserlerden hareketle, ilmihal kitaplarının fıkhî yönden değerlendirilmesi oluşturmaktadır. Çalışmamızda söz konusu dönemde yazılan Türçe eserlerden Kutbeddin Muhammed İznikî (821/1418)’ye ait Mukaddime, daha ziyade Kutbeddinzâde olarak bilinen İznikî’nin oğlu Muhammed Muhyiddin b. Kutbeddin’e ait el-Ikdu’s-semin ve’l-akdül yemin, Abdurrahman b. Yusuf Aksarâyî (854/1450’den sonra) tarafından bazı ilavelerle tercüme edilen İmadü’l-islam adlı eserler kullanılmıştır. Tezimizin ilk amacı, ilmihal olarak isimlendirilen, günümüzde etkinliğini ve önemini koruyan bu eserlerin ortaya çıkış sürecini incelemektir. İkincisi, klasik fıkıh literatüründen farklı olarak konuların daraltıldığı, bilgilerin daha rafine bir şekilde sunulduğu, hatta ilim dünyasında kınanma riskine rağmen, ele aldığımız dönemde Türkçe olarak kaleme alınmış bu eserlerin, özelliklerini tespit etmek ve klasik fıkıh eserlerinden farklı olan yönlerini ortaya çıkarmaktır.ABSTRACTEvaluation of catechisms with regard to Canon Law in the frame of catechisms written in Turkish language during establishment period of Ottoman EmpireAlthough ‘Ilmihal`, that consists of words `ilim`(wisdom) and `hal` (state) has been used as from early periods, later included compositions written in the field of Canon Law that describes spiritual information which individuals should posses in their state, moment and time. Among those compositions which created in the years of establishment of Ottoman Empire, catechisms written in Turkish were distinguished.Aim of our study is to evaluate the catechisms written in Turkish language and referring those compositions to evaluate the catechisms with regard to Canon Law. In our study, Mukaddime, composed by Kutbeddin Muhammed Izniki (821/1418), el-Ikdu’s-semin ve’l-akdul yemin, composed by Muhammed Muhyiddin b.Kutbeddin who is more known as Kutbeddinzâde, Imâdu’l islam that translated and added some supplements by Abdurrahman b. Yusuf Aksarayi (after 854/1450) have been utilized.Primary aim of our thesis is to analyze the continuum of those compositions which keep their efficiency and importance currently. Secondary, to determine the characteristics of those compositions, in spite of condemnation risk written in Turkish during subject period, which introduce more refined information unlike classical Canon Law literature and to describe their different aspects

Osmanlı kuruluş dönemi Türkçe ilmihal eserleri çerçevesinde ilmihallerin fıkhi yönden değerlendirilmesi

OSMANLI KURULUŞ DÖNEMİ TÜRKÇE İLMİHAL ESERLERİ ÇERÇEVESİNDE İLMİHALLERİN FIKHÎ YÖNDEN DEĞERLENDİRİLMESİ “İlim” ve “Hal” kelimesinden müteşekkil ilmihal kelimesi, ilk dönemlerden itibaren kullanılmakla birlikte, daha sonraları, kişinin içinde bulunduğu anda, zamanda, durumda sahip olması gereken dînî bilgilerin yer aldığı, fıkıh alanıda yazılan eserler için kullanılır olmuştur. Oluşum dönemi Osmanlı’nın kuruluş yıllarına rast gelen bu eserlerden, özellikle bu dönemde yazılan Türkçe ilmihaller dikka ti çekmektedir. Araştırmamızın konusunu, Osmanlı kuruluş döneminde yazılan Türkçe ilmihal eserleri ve bu eserlerden hareketle, ilmihal kitaplarının fıkhî yönden değerlendirilmesi oluşturmaktadır. Çalışmamızda söz konusu dönemde yazılan Türçe eserlerden Kutbeddin Muhammed İznikî (821/1418)’ye ait Mukaddime, daha ziyade Kutbeddinzâde olarak bilinen İznikî’nin oğlu Muhammed Muhyiddin b. Kutbeddin’e ait el-Ikdu’s-semin ve’l-akdül yemin, Abdurrahman b. Yusuf Aksarâyî (854/1450’den sonra) tarafından bazı ilavelerle tercüme edilen İmadü’l-islam adlı eserler kullanılmıştır. Tezimizin ilk amacı, ilmihal olarak isimlendirilen, günümüzde etkinliğini ve önemini koruyan bu eserlerin ortaya çıkış sürecini incelemektir. İkincisi, klasik fıkıh literatüründen farklı olarak konuların daraltıldığı, bilgilerin daha rafine bir şekilde sunulduğu, hatta ilim dünyasında kınanma riskine rağmen, ele aldığımız dönemde Türkçe olarak kaleme alınmış bu eserlerin, özelliklerini tespit etmek ve klasik fıkıh eserlerinden farklı olan yönlerini ortaya çıkarmaktır. ABSTRACT Evaluation of catechisms with regard to Canon Law in the frame of catechisms written in Turkish language during establishment period of Ottoman Empire Although ‘Ilmihal`, that consists of words `ilim`(wisdom) and `hal` (state) has been used as from early periods, later included compositions written in the field of Canon Law that describes spiritual information which individuals should posses in their state, moment and time. Among those compositions which created in the years of establishment of Ottoman Empire, catechisms written in Turkish were distinguished. Aim of our study is to evaluate the catechisms written in Turkish language and referring those compositions to evaluate the catechisms with regard to Canon Law. In our study, Mukaddime, composed by Kutbeddin Muhammed Izniki (821/1418), el-Ikdu’s-semin ve’l-akdul yemin, composed by Muhammed Muhyiddin b.Kutbeddin who is more known as Kutbeddinzâde, Imâdu’l islam that translated and added some supplements by Abdurrahman b. Yusuf Aksarayi (after 854/1450) have been utilized. Primary aim of our thesis is to analyze the continuum of those compositions which keep their efficiency and importance currently. Secondary, to determine the characteristics of those compositions, in spite of condemnation risk written in Turkish during subject period, which introduce more refined information unlike classical Canon Law literature and to describe their different aspects

Ermittlung des markenwetes aus theoretischer sicht und deren umsetzung in der praxis

Marka konusu yıllardır gündemde olan bir konudur. İlk marka değerleme metodu 60’lı yıllarda geliştirilmiştir. 80’li yılların başında artan şirket evlilikleri ile birlikte marka değerinin hesaplanması çok önemli bir konu olmuştur. 1988 yılından bugüne kadar markalar firmalar açısından daha önemli bir hal almıştır. Global ekonomi ve artan rekabet, firmaların marka ve marka değeri ile daha fazla ilgi göstermesini sağlamıştır. 1980’lerin sonlarından itibaren marka değerlemesinin ciddi bir ihtiyaç olarak ortaya çıkmasının ardından bir çok marka değerleme metodu geliştirilmiştir.Marka değerini hesaplamak için bir çok metod bulunmaktadır. Bu çalışmada marka değeri, marka değerini hesaplama yöntemleri avantajları ve dezavantajları ile anlatılmıştır. Dünyaca ünlü markalar ile yapılmış marka değerleme çalışmaları gösterilerek farklı metodların farklı marka değerlerine sebep oldukları anlatılmıştır. Ayrıca bu metodlardan biriyle Türkiye’de ki bir markanın da değeri hesaplanmıştır. Marken sind seit Jahrzehnten das Thema betriebswirtschaftlicher Diskussionen. Erste erwähnenswerte Ansätze zur Messung des Markenwertes wurden bereits in den 60er Jahren entwickelt. Die Tatsache, dass Marken für die Unternehmen einen monetären Wert darstellen, wurde jedoch erst in den späten 80er Jahren mit dem zunehmenden Aufkauf von Marken im Rahmen einer so genannten Mergers- and Acquisitions-Welle vermehrt wahrgenommen. Seit dem Jahr 1988 ist die Bedeutung der Marken in der Unternehmenswelt weiter gestiegen. Infolge der zunehmenden Globalisierung der Wirtschaft und des wachsenden Wettbewerbdrucks wurden Marken und Markenmanagement zum zentralen Bestandteil der Unternehmenspolitik. Es wurden unzählige Konzepte, Modelle und Ansätze zum Markenmanagement im Generellen und zum Markenwertmessung im Spezifischen entwickelt.Es wurde viele Modelle und Ansätze zur Markenwertmessung entwickelt. Die zahlreichen Bewertungsverfahren konkurrieren miteinander. Verschiedene Markenbewertungsmethoden führen dabei zu unterschiedlichen Ergebnissen. Es ist nicht möglich die Ergebnisse von verschiedenen Markenbewertungsmethoden zu vergleichen. Bei dieser Arbeit wird in der Praxis verwendete Markenbewertungsmodelle vorgestellt und anhand ihrer jeweiligen Vor- und Nachteile kritisch hinterfragt werden. Diese zahlreiche Bewertungsverfahren konkurrieren miteinander und verschiedene Verfahren bezogen auf dieselbe Marke kann zu erheblichen Wertdifferenzen führen. Diese Wertdifferenzen wurden mit den einigen Beispiele der Werte von ausgewählten Marken erwähnt

A candidate single nucleotide polymorphism in the 3' untranslated region (rs17878624) of survivin gene for NSCLC

WOS: 000429488200020PubMed ID: 29631694Survivin is a gene that locates on human chromosome 17q25 and contains 142 amino acid. Survivin (BIRC5) is the first one of the found inhibitors of apoptosis proteins (IAPs) that is an important protein family and regulates apoptosis. It is expressed particularly in cancer cells. 3'UTR region of gene has components that is necessary for gene function and this region plays a critical role in the regulation of posttranscriptional regulation of the gene expression. Therefore, polymorphisms in this region may affect the function of the gene. The purpose of the study is to investigate possible relationship, that is associated with development and prognosis of the disease, between the 3'UTR region (rs17878624) polymorphism and NSCLC in a Turkish society

Hz. Aişe’ nin ictihadında takip ettiği usul

ÖZET Tez konusu Sahâbe döneminde fetva vermekle meşhur olan yedi sahâbeden biri olan Hz. Âişe'nin içtihat ederken takip ettiği usûlü tespit etmektir. Tez giriş hariç üç ana bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünün ilk kısmında konunun sınırlarının belirlenmesi, izlenen metot ve kullanılan kaynaklar hakkında bilgi verilmiştir. Giriş bölümünün son kısmında Hz.Âişe'nin şahsî, siyâsî ve ilmî kişiliği hakkında bilgiler yer almaktadır. Tezin sistematiği Fıkıh Usûlü kitaplarının sistematiği esas alınarak işlenmiştir. İlk bölümde şerî deliller konusu yer almaktadır. Bu bölümde Hz.Âişe'nin içtihat ederken görüşlerini dayandırdığı şerî deliller ve bunların dışında kalan metotlar ve bu metotların yaşadığı dönemdeki kavramsal içerikleri vurgulanmaya çalışılmıştır. İkinci bölümümüzün konusu mükellefin fiillerine bağlanan şerî vasıf olarak tarif edilen hükümler başlığını taşımaktadır. Bu bölümde Hz. Âişe'nin rivayetlerinde hükümlere delâlet eden lafızların kullanımı ve lafızların içerdiği anlamlara yer verilmeye çalışılmıştır. Üçüncü ve son bölüm "Hükümleri çıkarma Metotları" başlığını taşımaktadır. Bu bölüm üç ana kısma ayrılmaktadır. Bu bölümde yer alan konular, lafzî yorum, gâî yorum ve nesih olarak nitelenebilir. Tezin en sonunda, tezin bir değerlendirmesi mahiyetinde olan sonuç kısmı ve tezi hazırlarken faydalandığımız kitapların listesini veren bibliyografya yer almaktadır. SUMMARY The thesis topic is, Hz. Âisha's method of thouğt in her opinion that she followed who had a wast information in the fıqıh area. At the same time who was a famous person with hadith rumour in the Companion term. The thesis is formed three chapter except introduction. In the first part of introduction is formed about the limits of subject and followed method and used mean bibliyography. In the last part of introduction is informed about Hz. Âisha's personal and political and scientific personality. The thesis systematic is worked comparing with Fıqıh Method books. Religious evidences that she based on her views is taken part in the first chapter. And this chapter is stressed conceptual contents of evidences and methods in the Campanion term who lived it. The subject of the second chapter is commeds were described as quality was given behaviours of obliged. In this chapter is given place the use of words were indicated the commends and including meanings of words in the her rumours. The third and last chapter is the methods of deduction commends. This chapter is separated three mean parts. Subjects of this chapter are literally comment and aimly comment and nesih. In the end of the thesis is located the result and bibliyograph

A study of defensive medicine among physicians

Dünyada, insan haklarının gelişmesine paralel olarak hasta haklarının da gelişmesi ile hasta hekim arasındaki ilişki de değişmek zorunda kalmıştır. Hasta haklarının gelişmesi tıbbi malpraktis ve tıp hukukunun gelişmesine neden olmuştur. Bu süreçte hekimler de kendilerini korumak için defansif tıp (defensive medicine) uygulamaya başlamışlardır.Defansif tıp kısaca; ?hekimin ceza veya hukuk davalarıyla karşılaşmamak, tazminat ödememek, sigorta poliçe primlerini artırmamak amacıyla aşırı korumacı veya çekingen davranarak, tanı ve tedaviye yönelik tıbbi uygulamaları gereksiz kullanması ve malpraktis davası ile sonuçlanma riski yüksek olan uygulamalardan kaçınması? şeklinde tanımlanabilir.Çalışmada, Konya İl Merkezindeki tüm hastanelerde hasta hekim ilişkisi yaşayan 762 hekimle anket çalışması yapılarak, hastane hekimlerinin defansif tıbbı belirgin olarak uyguladıkları tespit edildi. Sağlık Bakanlığı bünyesindeki kamu hastanesi hekimlerinin, cerrahi branş hekimlerinin, acil servislerde çalışan pratisyen hekimlerin, haklarında malpraktis davası açılanların, malpraktis sigorta poliçesi yaptıranların, yeni Türk Ceza Kanunu'nun yürürlüğe girmesinden sonra hekimlik uygulamalarında tedirginlik hissedenlerin ve her an bir malpraktis davası ile karşılaşma riskini yüksek görenlerin istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde pozitif ve negatif defansif tıp uygulamalarını daha fazla uyguladıkları tespit edildi. Defansif tıp uygulamalarının, hekim için risk oluşturan konulardaki endişeleri ile bağlantısı olduğu belirlendi.Hekimlerin, ülkemizdeki tıbbi malpraktis dava sayılarının artmakta olduğu gerçeğinin farkında oldukları ama bu farkında olmanın gereklerini tıp hukuku konularına gereken önemi vermeyerek yerine getirmedikleri tespit edildi. Hekimlerin, komplikasyon-malpraktis ayrımının net olarak yapılamadığını düşündükleri ve tıbbi malpraktis sigortası hakkındaki fikirlerin dağınık olduğunu belirlendi.Hekime, hastaya, sağlık sistemine ve ekonomiye zararı olan defansif tıbbın kendisi tek başına temel bir problem olarak görülmeyebilir ama tıbbi malpraktis temel probleminin iyi yönetilemediğini gösteren çok önemli bir belirtecidir. Bu nedenle birçok araştırmacının da belirttiği gibi defansif tıbbın direk kendisinin önlenmesi için yapılacak mevzuat ve hukuki yaptırımlarla ilgili çalışmaların hiçbirisinin problemi çözmeyeceği gibi durumu daha da kötüleştirmesi olasılığı yüksektir.Tıbbi malpraktisleri önleme sisteminin işleyebilir ve iyi düzenlenmesi kapsamında yapılacak tüm yasal düzenlemelerin temel kuralı, sağlık çalışanının tedirginliğini ve risk algılamasını ?dengede tutabilmek? olmalıdır.Anahtar Kelimeler: Defansif tıp, tıbbi malpraktis, adli tıp, tıp hukukuThe relation between the patient and doctor had to be changed as a result of the improvement of patient rights in parallel with the development of human rights in the world. The advancement in the patient rights led to development of the medical malpractice and medical law. Meanwhile, physicians started to practice defensive medicine to defend themselves.Defensive medicine can shortly be described as the avoidance from high risked practices that may end with malpractice prosecutions because of using unjustifiable medical practices of diagnosis and treatments acting reluctantly or extremely conservative in order not to face with penalty or civil lawsuit, pay compensation and not to increase the insurance premium.In this study, a survey was applied to 762 physicians of all hospitals in the city centre of Konya who had patient-doctor relations and it was established that the physicians used defensive medicine significantly. It was determined that the physicians at the government hospitals, surgeons, practitioners at emergency services, the doctors who were sued for malpractices, those who had malpractice insurances, those who had concerns about the practices after the new Turkish penal code had been put into effect, and those who thought that they had high risk to encounter with a malpractice trial at any moment applied positive and negative defensive medicine more, which is statistically significant. It has been determined that practicing defensive medicine is related with the concerns of the subjects which risk the physicians.It has been established that physicians are aware of the fact that the number of malpractice cases have been increasing more and more but they do not fulfill their duty not paying necessary attention to medical law. It has also been determined that physicians think that the complication and malpractice has not been clearly distinguished and they are confused about malpractice insurance.Defensive medicine which is harmful for the physicians, patients, sanitary system and economy can not be considered itself as a fundamental problem; however, it is an outstanding indicator revealing that basic malpractice problem has not been well administrated. Therefore, as many researchers stated, none of the attempts to change the regulations and legal sanctions to prevent defensive medicine itself directly can not solve the problem and, what is more, may deteriorate the problem.The basic rule in all legislation and regulations for better application of medical malpractice should be to keep the balance the concerns and risk perception of the health staff.Keywords: Defensive medicine, medical malpractice, forensic medicine, medical law

Searching for respiratory syncytial virus in the nasopharyngeal secretions of cases with acute bronchiolitis and the course of maternal RSV antibodies in infancy

Respiratuvar sinsitial virus (RSV) akut bronşiolitin en sık saptanan etkenidir. Prospektif olarak yapılan bu çalışmada akut bronşiolitli çocuklarda RSV sıklığının araştırılması ve sağlıklı çocuklarda matemal RSV antikorlarının ilk 6 aydaki seyrinin izlenmesi amaçlandı. Çalışmanın birinci bölümüne Kasım 1999 ve Mart 2001 tarihleri arasında akut bronşiolit tanısı konan 24 aydan küçük toplam 76 çocuk (56 erkek (%73.6), 20 kız (%26.4)) dahil edildi. Ortalama yaşları 9.4±0.6 (X±SD) aydı. Tüm tetkiklerle beraber akut bronşiolitli hastalarımızın %51.2' sinde etken olarak RSV saptandı. Akut bronşiolit saptanan olgular başvuru semptomları, fizik muayene bulguları, muhtemel risk faktörleri, laboratuvar bulguları, hastaneye yatış süresi, tedavi maliyeti ve 6 ay sonrasında rekürrens açısından değerlendirildi. 36 olguda (%47.3) nazofarengeal sekresyonda RSV antijen saptanırken 4 olguda (%5.2) serumda RSV-lgM antikoru saptandı. 16 olguda 14 gün arayla alınan çift serum örneğinin hiçbirinde anlamlı titre artışı saptanmadı. RSV saptanan olgularda RSV saptanmayanlara göre lökosit sayısı (p=0.02), hastaneye yatiş süresi (p=0.049), tedavi maliyeti (p=0.034) belirgin derecede düşüktü. 6 aylık izlem süresinde 20 olgunun 10' unda (%50) vvheezing atağı tekrarladı. Wheezing atağı tekrarlayanlarda ilk bronşiolit geçirme yaşı Wheezing atağı tekrarlamayanlara göre anlamlı derecede daha düşüktü. Çalışmanın ikinci bölümünde 49 sağlıklı bebek matemal RSV antikorlarının seyri açısından 6 ay boyunca izlendi. Annelerde RSV-lgG antikor titresi ortalama 71.2±29.8 RU/ml (X±SD) (26-150) olarak saptandı. Bebeklerde doğum anında, 1. ay, 3. ay ve 6. ayda RSV-lgG antikor titreleri sırasıyla 73.8±26.9 (25-150), 46.2±23.6 (24-126), 32.5±7.1 (22-37) ve 59±37.8 (20-110) RU/ml olarak saptandı. Doğum anındaki antikor titrelerine kıyasla 1., 3. ve 6. aydaki titrelerde anlamlı derecede azalma saptanırken, 3. ve 6. aydaki antikor titreleri arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. 6 aylık izlem süresince RSV ye bağlı olarak 2 olguda akut bronşiolit, 2 olguda ÜSYE saptandı. Sonuç olarak; akut bronşiolitli bebeklerde en sık etkenin RSV olduğu, nazofarengeal sekresyonlarda ELISA hızlı tarama yöntemiyle antijen arama yönteminin serolojik testlere göre daha üstün ve ekonomik olduğu söylenebilir. Hasta başında yapılabilen ve 20 dakikada sonuç verebilen ELISA hızlı antijen yöntemiyle etken kısa sürede saptanıp gereksiz antibiyotik kullanımı önlenebilir. Ayrıca bebeklerdeki maternal antikorlar büyük oranda 3. aydan sonra kaybolmakta ve bebekler RSV enfeksiyonuna açık hale gelmektedir. Bu nedenle özellikle risk faktörü taşıyan bebekler RSV mevsiminde doğmuşlarsa (Ekim-Nisan) RSV bronşiolit gelişme olasılığının düşük olmadığı ve endikasyon varsa koruyucu tedavinin yararlı olacağı akılda tutulmalıdır.Respiratory syncytial virus (RSV) is the most commonly seen etiologic agent in acute bronchiolitis. In this prospective study, it was aimed to study the frequency RSV infection in children with acute bronchiolitis and to monitor the maternal RSV antibodies during the first six months of life in healthy infants. In the first part of the study, a total of 76 children (56 boys; 73.6%, 20 girls; 26.4%) aging less than 24 months and diagnosed as acute bronchiolitis between November 1999 and March 2001 were included in this study. The mean±SD age of the participants was 9.4±0.6 months. Children with acute bronchiolitis were evaluated for presenting symptoms, physical examinations, possible risk factors, laboratory findings, hospitalisation days, treatment costs, and recurrence rates within 6 months. RSV antigens in nasopharyngeal secretions were positive in 36 cases (47.3%) and RSV-lgM was present in serum of 4 (5.2%) children. There was no significant increase in titres of anti-RSV-lgG in 16 cases whose paired serum samples. Overall, RSV etiologic agent of acute bronchiolitis was in 51.2% of our patients. Leukocyte counts (p=0.02), hospitalization days (p=0.049) and treatment costs (p=0.034) were lower in RSV positive cases compared to RSV-negative cases. Recurrent wheezing recurred in 10 of 20 children (50%) who had been followed up regularly for 6 months. The age of the first acute bronchiolitis attack was significantly lower in patient with recurrent wheezing compared to those without recurrent wheezing. In the second part of the study, 49 healthy children were followed for first six months of their lives and monitored for their maternal RSV antibodies. The mean titre±SD of RSV-lgG antibodies in mothers was 71.2±29.8 RU/ml (26-150). The titres of RSV-lgG antibodies at birth, 1., 2., 3. and 6. months of age were 73.8±26.9 (25-150), 46.2±23.6 (24-126), 32.5±7.1 (22-37) ve 59±37.8 (20-110) RU/ml, respectively. There was significant decreament of the antibody levels at the 1., 3. and 6. month regarding the levels of the birth. During the 6 months of follow up period, there were two cases of acute bronchiolitis caused by RSV and two cases with upper respiratory tract infection caused by RSV. In conclusion, it could be said that the most frequent cause of acute bronchiolitis in young children is RSV. RSV ELISA rapid diagnostic antigenic testing in nasopharyngeal secretions is better and cheaper than classical serologic testing. It is possible to identify the etiologic agent rapidly and to prevent unnecessary antibiotic use. Maternal RSV antibodies mostly disappear after the third month and the infants become to sensitive RSV infections. Consequently it should be kept in mind that there is the risk of RSV bronchiolitis especially in the infants with high risk who born during the RSV season (October to April). There for the prophylactic treatment may be useful in those high risk infants