Characteristic features of perpetrators of sexual abuse on children and adolescents in four different regions of Turkey

Amaç: Son yıllarda Adli Tıp Kurumu’na başvurular Türkiye’de çocuk ve ergenlerde cinsel istismarın çok yaygın olduğunu göstermektedir. Ülkemizde ve uluslararası literatürde taciz mağdurlarıyla ilgili çok sayıda araştırma yürütülmüş olmasına karşın, çocuk ve ergenlere cinsel istismarda bulunan kişilerin klinik ve demografik özelliklerine yeterince odaklanılmamıştır. Bu çalışmada Batı Karadeniz, Doğu Anadolu, Marmara ve Akdeniz bölgesindeki belli hastanelere gönderilen mağdurlar değerlendirilerek, cinsel istismarcıların sosyokültürel özellikleri incelenmiştir. Yöntem: Olgular Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Elazığ Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi, Adana Ekrem Tok Ruh Sağlığı ve Hastalıkları ve Bursa Dörtçelik Çocuk Hastanesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları kliniklerinde adli değerlendirmeye tabi tutulan çocuk ve ergen cinsel istismar mağdurlarına eylemde bulunan istismarcılarının bilgilerini içermektedir. Cinsel istismarcılara ait veriler olguların tıbbi veya adli dosyalarındaki kayıtlardan elde edilmiş; mağdurların demografik özelliklerine (yaş, cinsiyet), olayın karakteristik özelliklerine (istismarcı-mağdur ilişkisi) ve sanığın belirleyici özelliklerine göre (yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi, evlilik durumu, suç amaçlı çocuk pornografisi ve/veya bilgisayar kullanımı) kaydedilmiştir. Bulgular: Çocuk ve ergenlere yapılan cinsel tacizlerde, tüm istismarcılar erkektir. Cinsel istismarcıların çoğunun mağdur olan çocuk ve ergenin aile üyelerinden, akraba veya tanıdık kimselerden oluştuğu saptanmıştır. En sık kız çocukları istismara maruz kalmakta, artan yaşla birlikte istismara uğrayan kızların oranı artmaktadır. Cinsel istismarcıların eğitim düzeyinin düşük olması, evli olmama ve madde ve/veya alkol kullanım öyküsü oranının yüksek olduğu izlenmektedir. Sonuç: Bulgularımız, çocuk ve ergenlere karşı cinsel taciz vakalarında istismarcıların çoğunluğunu erkek ve evli olmayan kişilerin oluşturduğunu, istismarcılarda eğitim düzeyinin düşük ve madde ve/veya alkol kullanım öyküsü oranının yüksek olduğunu göstermiştir. Türkiye’de çocuk ve ergenlerin mağduru olduğu cinsel istismar olgularında değişik istismarcı tipleri arasında klinik açıdan anlamlı farklılıkları daha iyi belirleyebilmek amacıyla yapılacak ileri araştırmalara gereksinme vardır.Objective: Referral of sexually abused children and adolescents to the Forensic Medicine Council showed that sexual abuse of children and adolescents is prevalent in Turkey. Unfortunately, very few studies have examined the characteristics of sexual offenders against children and adolescents in Turkey. This study examined the sociocultural features of sexual offenders against children and adolescents from Western Black Sea, Mediterranean, Marmara and East Anatolia regions of Turkey. Methods: The sex offenders against children and adolescents referred for forensic psychiatric examination to the Child and Adolescent Psychiatry outpatient clinics of University of Zonguldak Karaelmas Hospital, Elazig Mental Health Hospital, Adana Ekrem Tok Mental Health Hospital, Bursa Dörtçelik Childrens’ Hospital were recruited for the study. Data for sex offenders were obtained from the medical and legal documents of children and adolescents. The sex offenders were assessed for demographic and legal characteristics: age, gender, marital status, education level, substance and alcohol use history and use of child pornography/ computer. Results: All of the sexual offenders against children and adolescents were male. In most of the cases the child knows the offender (e.g. neighbor, relative, family friend, or local individual with authority). Females were the most commonly abused, with the percentage of abused females increasing with age. In addition, most of the sex offenders was not married and had low level of education, substance and alcohol use history. Conclusion: Most of the sex offenders against children and adolescents were male and not married. They had high rates of substance use history, low level of education. Further research is needed to better identify clinically significant differences among the different types of sex offenders against children and adolescents in Turkey

Incidence and clinical characteristics of acute rheumatic fever in Turkey: Results of a nationwide multicentre study

© 2021 Paediatrics and Child Health Division (The Royal Australasian College of Physicians)Aim: To evaluate the incidence and clinical features of acute rheumatic fever (ARF) in Turkey, following the revised Jones criteria in 2015. Methods: This multicentre study was designed by the Acquired Heart Diseases Working Group of the Turkish Pediatric Cardiology and Pediatric Cardiac Surgery Association in 2016. The data during the first attack of 1103 ARF patients were collected from the paediatric cardiologists between 1 January 2016 and 31 December 2016. Results: Turkey National Institute of Statistics records of 2016 were used for the determination of ARF incidence with regard to various cities and regions separately. The estimated incidence rate of ARF was 8.84/100 000 in Turkey. The ARF incidence varied considerably among different regions. The highest incidence was found in the Eastern Anatolia Region as 14.4/100 000, and the lowest incidence was found in the Black Sea Region as 3.3/100 000 (P < 0.05). Clinical carditis was the most common finding. The incidence of clinical carditis, subclinical carditis, polyarthritis, aseptic monoarthritis, polyarthralgia and Sydenham's Chorea was 53.5%, 29.1%, 52.8%, 10.3%, 18.6% and 7.9%, respectively. The incidences of clinical carditis, subclinical carditis, polyarthritis and polyarthralgia were found to be significantly different among different regions (P < 0.05). Conclusion: The findings of this nationwide screening of ARF suggest that Turkey should be included in the moderate-risk group