Structure-function analysis of ZapC, an FtsZ-ring stabilizer, in Escherichia coli cytokinesis

In Escherichia coli, cell division is defined by the polymerization and constriction of a cytokinetic ring (Z ring) formed by FtsZ, a tubulin-like GTPase, at midcell. Division also involves the formation of a multi-protein complex at midcell known as the divisome. Several divisome proteins promote the assembly/disassembly processes of FtsZ, thereby exercising spatiotemporal control over division. Among FtsZ regulatory proteins are the FtsZ ringassociated proteins (Zap), which either directly or indirectly stabilize the Z-ring by increasing lateral interactions amongst FtsZ protofilaments in the Z-ring. ZapA-D are recruited during early cytokinesis and have overlapping functions in stabilizing FtsZ at midcell, but share no primary sequence identity. The focus of this study is on ZapC, a small cytoplasmic protein that is conserved in the gamma proteobacteria, co-localizes with FtsZ at midcell, and promotes lateral interactions amongst FtsZ protofilaments in the Z-ring. Cells lacking ZapC show modest increase in cell lengths and overexpression of ZapC leads to aberrant hyperstable Z-rings and lethal filamentation. In this study we attempt to address the precise molecular nature of how ZapC and FtsZ interact. Genetic, molecular and structural evidence from our work suggest that residues in a basic pocket-like domain of ZapC likely interact with conserved globular domain residues of FtsZ through electrostatic interactions. A better understanding of the FtsZ-ZapC interaction at atomic details could provide clues into the biology of Z-ring assembly and stability in E. coli and related species

Rodzina w czasach współczesnego chaosu aksjonormatywnego

The reason for the changes taking place in the contemporary family and its new forms of life is the the wide scale of changes in the surrounding reality and the modern axiological and normative chaos that encompasses almost all spaces of human life. In the following text, consideration will be given to how this chaos affects the perception of the importance of family ties, and thus the interpersonal relationships of members of the traditional family community and of such types of families as multi-families or alternative families. An attempt will be made to show how these transformations result in diversity in the various ranges of parental awareness and the pedagogical culture of many environments. Based on the literature of the subject, the text also aims to draw attention to the fact that these changes are especially perceived in the understanding of the essence of marriage and family and the ways in which they fulfill essential functions, especially pedagogical functions. When addressing this topic, one should also look at the sources of changes and their consequences. Dynamic changes that are taking place in the families require not only further research, but also a new methodological approaches and cognitive strategies.Przyczyną przemian dokonujących się we współczesnej rodzinie jest ogrom zmian w otaczającej nas rzeczywistości i będący ich konsekwencją współczesny chaos aksjonormatywny, który ogarnia niemal wszystkie przestrzenie życia człowieka. W poniższym tekście podjęte zostaną rozważania odnośnie do tego, jak wpływa on na postrzeganie znaczenia więzi rodzinnych, a tym samym na relacje interpersonalne członków tradycyjnej wspólnoty rodzinnej oraz takich typów rodzin, jak wspólnoty wielorodzinne czy rodziny alternatywne. Zostanie podjęta również próba pokazania jak te przemiany powodują zróżnicowanie w różnych zakresach świadomości wychowawczej rodziców i w kulturze pedagogicznej wielu środowisk. Bazując na literaturze przedmiotu, tekst ma na celu również zwrócenie uwagi, że przemiany te postrzegane są zwłaszcza w pojmowaniu istoty małżeństwa i rodziny oraz w sposobach wypełniania przez nie zasadniczych funkcji, szczególnie funkcji pedagogicznych. Podejmując ten temat, należy się przyjrzeć również źródłom zachodzących zmian i ich następstwom. Dynamiczne zmiany, jakie dokonują się w życiu rodziny, wymagają nie tylko dalszych  jej badań, ale także nowych podejść metodologicznych i strategii poznawczych.

Oxidative and adhesive responses of human neutrophils to nitrovasodilators in vitro: the role of protein kinases.

Background: Sodium nitroprusside (SNP) and molsidomine are used in the treatment of coronary heart disease. Since the neutrophils play a pathological role in ischaemic heart disease, it is important to understand the direct action of nitrovasodilators on their function

Characterization of the FtsZ C-Terminal Variable (CTV) Region in Z-Ring Assembly and Interaction with the Z-Ring Stabilizer ZapD in E. coli Cytokinesis

Polymerization of a ring-like cytoskeletal structure, the Z-ring, at midcell is a highly conserved feature in virtually all bacteria. The Z-ring is composed of short protofilaments of the tubulin homolog FtsZ, randomly arranged and held together through lateral interactions. In vitro, lateral associations between FtsZ protofilaments are stabilized by crowding agents, high concentrations of divalent cations, or in some cases, low pH. In vivo, the last 4–10 amino acid residues at the C-terminus of FtsZ (the C-terminal variable region, CTV) have been implicated in mediating lateral associations between FtsZ protofilaments through charge shielding. Multiple Z-ring associated proteins (Zaps), also promote lateral interactions between FtsZ protofilaments to stabilize the FtsZ ring in vivo. Here we characterize the complementary role/s of the CTV of E. coli FtsZ and the FtsZ-ring stabilizing protein ZapD, in FtsZ assembly. We show that the net charge of the FtsZ CTV not only affects FtsZ protofilament bundling, confirming earlier observations, but likely also the length of the FtsZ protofilaments in vitro. The CTV residues also have important consequences for Z-ring assembly and interaction with ZapD in the cell. ZapD requires the FtsZ CTV region for interaction with FtsZ in vitro and for localization to midcell in vivo. Our data suggest a mechanism in which the CTV residues, particularly K380, facilitate a conformation for the conserved carboxy-terminal residues in FtsZ, that lie immediately N-terminal to the CTV, to enable optimal contact with ZapD. Further, phylogenetic analyses suggest a correlation between the nature of FtsZ CTV residues and the presence of ZapD in the β- γ-proteobacterial species

O potrzebie zmian w formacji profesjonalnej nauczycieli

Once the school education had become common and mandatory, persons who were engaged in teaching obtained the professional status. In the past, professionalization of teachers occurred under various educational forms. Already in the 18th century, at the universities and academies (in Cracow, and Vilnius), teaching seminars had been organized which, as time passed, became common teachers’ educational centres having the status of the secondary schools. In the course of time, they had been transformed into the schools of higher educational level. Paying a lot of attention to the formation of the professional attitudes of the future teachers was a very essential feature of those schools. With hindsight one could say that the teachers’ schools strongly insisted on the process of the professional formation of the candidates for this profession. In the second half of the 20th century, the idea of obligatory teachers’ education at the level of the higher studies (college and professional ones) prevailed. Along with it, regardless of the official guidelines, the issues regarding the selection of the candidates for this profession were pushed on the back of the teachers’ education, together with the issues regarding their professional predispositions and development of the ethical and moral attitudes that provide for the teachers’ professional ethos. Blameworthy behaviour of certain teachers educators is the direct result of that process, which is being noticed by the society, especially, the parents. Furthermore, such behaviour has become the subject matter of the evaluation in the common courts. Easy access to the profession of a teacher has resulted in its degradation in public awareness. Today, anybody who has a college degree can be a teacher (yet, it is not a clear-cut requirement) and who shows the document confirming that this person has passed severaldozen-hour pedagogical course that authorises to perform this profession. No profession where the public trust is conferred upon has the process of professional formation as simplified as this one. Other professions require professional apprenticeship that provide grounds for evaluation of this process as well as optimal fitness in terms of responsibility for its performance.Odkąd szkolne nauczanie stało się powszechne i obowiązujące, osoby nauczające uzyskały status zawodowy. W przeszłości uzawodowienie nauczycieli odbywało się w ramach różnych form kształcenia. Już w XVIII wieku na uniwersytetach i akademiach (w Krakowie i Wilnie) organizowano seminaria nauczycielskie, które z biegiem lat stały się powszechnymi zakładami kształcenia nauczycieli mającymi status szkół średnich. Z biegiem czasu przekształcały się one w szkoły o wyższym poziomie nauczania. Ich charakterystyczną cechą było przywiązywanie wagi do kształtowania postaw zawodowych przyszłych nauczycieli. Z perspektywy czasu można powiedzieć, że szkoły nauczycielskie kładły olbrzymi nacisk na proces formacji profesjonalnej kandydatów do tego zawodu. W drugiej połowie XX wieku zwyciężyła koncepcja obligatoryjnego kształcenia nauczycieli na poziomie studiów wyższych (akademickich i zawodowych). Wraz z nią, mimo zachowania formalnych wytycznych, na dalszym planie edukacji nauczycielskiej znalazły się kwestie związane z doborem i selekcją kandydatów do zawodu, z ich predyspozycjami profesjonalnymi oraz z kształtowaniem postaw etyczno-moralnych, które stanowią o etosie zawodowym pedagogów. Rezultatem tego są dostrzegane przez społeczeństwo, zwłaszcza rodziców, naganne postawy nauczycieli-wychowawców, które nierzadko są przedmiotem oceny sądów powszechnych. Dostępność do zawodu nauczycielskiego spowodowała jego degradację w świadomości społecznej. Dzisiaj nauczycielem może zostać każdy, kto posiada wyższe wykształcenie (chociaż nie jest to wymóg jednoznaczny) i wykaże się dokumentem potwierdzającym zaliczenie kilkudziesięciogodzinnego  kursu pedagogicznego uprawniającego do wykonywania tego zawodu. W żadnym zawodzie, któremu nadaje się właściwości zaufania publicznego nie uproszczono do tego stopnia procesu formacji profesjonalnej. W zawodach tych obowiązuje odbywanie aplikacji będących podstawą oceny tego procesu, jak i optymalnej przydatności w zakresie ponoszenia odpowiedzialności za jego wykonywanie

Sukces i porażka w wychowaniu

Pedagogical (i.e. educational) success and failure should be perceived and analyzed within the context of a broader range of educational definitions and phenomena affecting the development of human beings generally. Without doubt, grasping the proper definition of education must itself figure here, due to the fact that this definition is frequently invested with quite varied content and scope-related meanings, lacking as it does any logically precise criteria. The term educational goal is an important category in deliberations about educational success and failure. Achieving it spells educational success, while not doing so can often be equated with educational failure. Educational success depends on choosing the correct strategy when formulating both progressive and operational educational goals; yet failure tends to issue from a deficient understanding of their meaning and role. Without knowledge and a clear awareness of the nature of the educational goal, it is impossible to judge either educational success or failure, even from the standpoint of having reached the end of the process that is supposed to be directed towards it. When aiming to achieve some definite educational goal, one should be fully aware of the fact that such goals are meant to arise from values understood as vectors that serve to direct children and young people in the course of their lives. We do define our values, of course, but these never appear autonomously: instead, they always give rise to determinate systems in the form of valuable entities considered worthy of being desired and constituting a goal for human aspirations. The process of achieving educational success requires a constant questioning of values, as well as an understanding of their role in the formation process of young people. Therefore, the road to pedagogical success requires the overcoming and surmounting of numerous obstacles – of a sort not easily anticipated – by all those who are fully aware of the significance and the role of upbringing where adolescents are concerned. On this road, temporary and sometimes lasting breakdowns occur, along with a feeling of disappointment or even defeat as one is in the process of arriving at or implementing one’s preferred set of pedagogical goals. Consequently, one has afterthoughts, and a situation arises in which questions appear, along such lines as “Where has the mistake been made?”, “What does it mean?”, “How should it be solved?”, and “How can one avoid subsequent ones?” Identifying the nature of an educational fault is an extremely complex matter. It might be possible to detect it even while the educational activities in question are taking place. Educational mistakes occur as a consequence of the unsatisfactory level of one’s educational consciousness and pedagogical conduct. Those actions and activities undertaken in the course of the educational process by parents and educators that can be referred to as facilitating actions and activities in the context of the development of children and young people express an optimum level of educational consciousness and pedagogical conduct. On the one hand, such actions and activities optimize the process of achieving successes and, on the other, they contribute to minimizing any educational failures. The process of facilitating the development of a person being educated must be preceded by a proper orientation as regards the matter of educational success and failure. That process is primarily supposed to enhance the effectiveness of education. Hence it is pedagogical competence, conscientiousness in relation to educational goals, the skilfulness of the latter’s implementation and the methods used to measure this that, taken together, decide the effectiveness of any education.Porażkę i sukces wychowawczy/edukacyjny należy postrzegać i analizować w kontekście różnych pojęć i zjawisk pedagogicznych mających znaczenie w rozwoju każdego człowieka. Do nich z pewnością zaliczyć należy samo rozumienie pojęcia wychowanie, któremu ze względu na brak jasnych i logicznych kryteriów nadaje się różne znaczenia treściowo-zakresowe. Ważną kategorią w rozważaniach na temat sukcesu i porażki wychowawczej jest pojęcie celu wychowania. Dojście do niego stanowi sukces wychowawczy, a brak osiągnięcia celu można traktować jako porażkę wychowawczą. Sukces wychowawczy zależy od poprawnej strategii formułowania etapowych i operacyjnych celów wychowania, zaś porażka jest wynikiem braku zrozumienia ich znaczenia. Bez znajomości i jasnego uświadomienia celu wychowawczego nie można na końcu drogi dochodzenia do niego orzekać o sukcesie bądź porażce wychowawczej. Zmierzając do wyznaczonego celu wychowawczego należy zdawać sobie w pełni sprawę, iż cele należy wyprowadzać z wartości rozumianych jako wektory ukierunkowujące drogę życiową dzieci i młodzieży. Wartości te nigdy nie występują samoistnie, lecz zawsze tworzą określone systemy. Definiujemy je jako byty cenne i godne pożądania, które stanowią cel dążeń ludzkich. Dochodzenie do sukcesu wychowawczego wymaga ustawicznego stawiania pytania o wartości oraz zrozumienia ich roli w procesie formacyjnym młodego człowieka. Droga do sukcesu pedagogicznego wymaga zatem pokonywania i przezwyciężania wielu trudnych do przewidzenia przeszkód przez wszystkich, którzy są w pełni świadomi roli wychowania. Na tej drodze mają miejsce chwilowe, a niekiedy i długotrwałe załamania, poczucie zawodu, a nawet przegranej w dochodzeniu i realizacji stawianych celów wychowawczych. Rodzi się zatem refleksja i powstaje sytuacja, w której pojawiają się pytania: gdzie popełniono błąd, na czym on polega, jak należy go rozwiązać, jak unikać kolejnych? Ustalenie błędu wychowawczego jest niezwykle trudne. Niekiedy można go dostrzec już na etapie bieżących działań podmiotu wychowującego. Błędy wychowawcze są następstwem niezadowalającego poziomu świadomości wychowawczej i kultury pedagogicznej. Wyrazem optymalnego poziomu świadomości wychowawczej i kultury pedagogicznej rodziców i pedagogów jest podejmowanie przez nich takich czynności i działań w procesie wychowawczym, które można określić mianem wspomagania rozwoju dzieci i młodzieży. Z jednej strony prowadzą one do optymalizacji procesu dochodzenia do sukcesów, zaś z drugiej przyczyniają się do minimalizowania porażek wychowawczych. Proces wspomagania rozwoju podmiotu wychowywanego musi być poprzedzony poprawnym zorientowaniem się w kwestiach dotyczących porażki i sukcesu wychowawczego. Proces wspomagania rozwoju ma przede wszystkim służyć skuteczności wychowania. O skuteczności wychowania decydują kompetencje pedagogiczne, a więc świadomość celów wychowawczych, umiejętność ich realizacji oraz sposoby jej pomiaru

Autorytet i jego struktura aksjologiczna

The purpose of this article is to show one of the possible meanings of the term authority in the modern language of the humanities. The basis for this was a synthetic display of the variability of meanings of this term, and on the other – an attempt to analyze the structure of authority from the axiological perspective. This typologization was used as a particular methodological and logical procedure and was the basis for constructing a theoretical model of authority. As a result of the analysis, it was recognized that the basic values that generate the phenomenon of human authority are values such as wisdom, honesty, freedom and credibility ascribed and perceived as the virtues of persons recognized in the interpersonal relationships as the authority. The study that has been carried out allows us to assume that authority as a phenomenon is a multitheoretical category, to which can be attributed many qualities and properties, and its use also serves to aid the communication and cultural interpretation of one of the important humanistic factors in the recognition of behavior and interpersonal relationships. Celem artykułu jest ukazanie jednego z możliwych znaczeń terminu autorytet we współczesnym języku nauk o człowieku. Podstawą jego realizacji było syntetyczne pokazanie zmienności znaczeń tego pojęcia, zaś z drugiej – próba analizy struktury autorytetu w ujęciu aksjologicznym. Posłużono się typologizacją jako szczególnym zabiegiem metodologiczno-logicznym. Metoda ta była podstawą skonstruowania teoretycznego modelu autorytetu. W wyniku analizy uznano, że podstawowymi wartościami generującymi fenomen ludzkiego autorytetu są takie wartości, jak: mądrość, prawość, wolność i wiarygodność przypisywane oraz postrzegane jako cnoty osób uznawanych w relacjach interpersonalnych za autorytety. Przeprowadzona analiza pozwala przyjąć założenie mówiące, że autorytet jako fenomen jest kategorią teoriomnogościową, której można przypisać wiele cech i właściwości, a posługiwanie się nią służy komunikacyjno-kulturowej interpretacji jednego z ważnych współczynników humanistycznych mających wielorakie zastosowanie w poznawaniu zachowań i relacji międzyludzkich