Representatie, fractiediscipline en financiering. Drie onderzoeken rondom het advies over een nieuw kiesstelsel

Representatie, fractiediscipline en financiering: Drie onderzoeken rondom het advies over een nieuw kiesstelsel. (Burgerforum Kiesstelsel)Recentelijk is een aantal voorstellen tot wijziging van het huidige Nederlandse kiesstelsel de revue gepasseerd. In de hoofdlijnennotitie ‘Naar een sterker parlement’ werd bijvoorbeeld een stelsel voorgesteld waarin de kiezer twee stemmen uitbrengt: één voor een vertegenwoordiger van zijn of haar district en één voor een landelijke lijst. Daarnaast ligt er een voorstel om de voorkeursdrempel te verlagen tot 12,5% van de kiesdeler en wordt door sommigen ook wel gelonkt naar een stelsel als het Britse meerderheidsstelsel of het Ierse stelsel van de overdraagbare stem. De keuze voor een van deze stelsels betekent dat de wijze waarop de gekozen volksvertegenwoordiging de bevolking als geheel vertegenwoordigt zal veranderen. Waar in het huidige stelsel de volksvertegenwoordiging bijvoorbeeld een afspiegeling vormt van de samenleving in de zin dat groepen als christen-democraten, sociaal-democraten en liberalen evenredig zijn vertegenwoordigd, zal dit bij de keuze voor een stelsel als het Britse niet aan de orde zijn. Voor een beschrijving van de verschillende manieren waarop een volksvertegenwoordiging de bevolking als geheel kan vertegenwoordigen wordt in dit rapport gebruik gemaakt van Pitkin’s toonaangevende boek ‘The Concept of Representation’ . Zij onderscheidt hierin vier vormen van representatie, die volgens haar allen verschillende toepassingen zijn van de basisbetekenis ervan, namelijk “het in zekere zin aanwezig stellen van iets dat niettemin niet letterlijk of in feite aanwezig is” . Voor elk van de vier vormen van representatie zal een aantal veranderingen worden beschreven die zich naar verwachting voordoen wanneer wordt gekozen voor één van de voorgestelde alternatieve stelsels. De stelsels die worden bestudeerd zijn het gemengde stelsel zoals dat werd voorgesteld in de hoofdlijnennotitie , het Duitse gemengde stelsel voorzover dat hiervan afwijkt, het Britse meerderheidsstelsels en het Ierse stelsel van de overdraagbare stem. Ook wordt een stelsel dat verschilt van het huidige in het feit dat de voorkeurdrempel is verlaagd geanalyseerd

A simple method for co-segregation analysis to evaluate the pathogenicity of unclassified variants; BRCA1 and BRCA2 as an example

BACKGROUND: Assessment of the clinical significance of unclassified variants (UVs) identified in BRCA1 and BRCA2 is very important for genetic counselling. The analysis of co-segregation of the variant with the disease in families is a powerful tool for the classification of these variants. Statistical methods have been described in literature but these methods are not always easy to apply in a diagnostic setting. METHODS: We have developed an easy to use method which calculates the likelihood ratio (LR) of an UV being deleterious, with penetrance as a function of age of onset, thereby avoiding the use of liability classes. The application of this algorithm is publicly available http://www.msbi.nl/cosegregation. It can easily be used in a diagnostic setting since it requires only information on gender, genotype, present age and/or age of onset for breast and/or ovarian cancer. RESULTS: We have used the algorithm to calculate the likelihood ratio in favour of causality for 3 UVs in BRCA1 (p.M18T, p.S1655F and p.R1699Q) and 5 in BRCA2 (p.E462G p.Y2660D, p.R2784Q, p.R3052W and p.R3052Q). Likelihood ratios varied from 0.097 (BRCA2, p.E462G) to 230.69 (BRCA2, p.Y2660D). Typing distantly related individuals with extreme phenotypes (i.e. very early onset cancer or old healthy individuals) are most informative and give the strongest likelihood ratios for or against causality. CONCLUSION: Although co-segregation analysis on itself is in most cases insufficient to prove pathogenicity of an UV, this method simplifies the use of co-segregation as one of the key features in a multifactorial approach considerably

Uptake of prenatal diagnostic testing for retinoblastoma compared to other hereditary cancer syndromes in the Netherlands

Since the 1980s the genetic cause of many hereditary tumor syndromes has been elucidated. As a consequence, carriers of a deleterious mutation in these genes may opt for prenatal diagnoses (PND). We studied the uptake of prenatal diagnosis for five hereditary cancer syndromes in the Netherlands. Uptake for retinoblastoma (Rb) was compared with uptake for Von Hippel–Lindau disease (VHL), Li–Fraumeni syndrome (LFS), familial adenomatous polyposis (FAP), and hereditary breast ovarian cancer (HBOC). A questionnaire was completed by all nine DNA-diagnostic laboratories assessing the number of independent mutation-positive families identified from the start of diagnostic testing until May 2013, and the number of PNDs performed for these syndromes within these families. Of 187 families with a known Rb-gene mutation, 22 had performed PND (11.8%), this was significantly higher than uptake for FAP (1.6%) and HBOC (<0.2%). For VHL (6.5%) and LFS (4.9%) the difference was not statistically significant. PND for Rb started 3 years after introduction of diagnostic DNA testing and remained stable over the years. For the other cancer syndromes PND started 10–15 years after the introduction and uptake for PND showed an increase after 2009. We conclude that uptake of PND for Rb was significantly higher than for FAP and HBOC, but not different from VHL and LFS. Early onset, high penetrance, lack of preventive surgery and perceived burden of disease may explain these differences