‘Staan de neuzen dezelfde kant op?’ : pedagogische eenduidigheid en normatieve professionalisering in de klinische jeugdpsychiatrie

In de klinische jeugdpsychiatrie is pedagogische eenduidig werken een onderdeel van de behandeling van de jongeren op een klinische afdeling. Pedagogisch eenduidig werken houdt in dat alle teamleden van één behandelteam zich houden aan dezelfde regels, afspraken, gewoonten, rituelen en houding. Pedagogische eenduidig werken bevordert voorspelbaarheid in de omgang met de jongeren op de afdeling. Dit geeft veiligheid en daarmee een bedding voor ontwikkeling. In de praktijk blijkt dat het voor een team een enorme opgave is om de neuzen dezelfde kant op te krijgen waar het pedagogisch eenduidig handelen betreft. Ieder afzonderlijk teamlid wordt in zijn pedagogisch handelen beïnvloed door eigen normen en waardenkaders. De vele verschillende kaders in een team kunnen met elkaar botsen en ook met de uitgangspunten en de visie die richting geven aan het pedagogische eenduidig handelen. Meestal wordt het probleem van de neuzen dezelfde kant op krijgen opgelost door een visie te formuleren zodat iedereen weet waar het focuspunt ligt en door afspraken daarover te maken. Men gaat er vanuit dat, als iedereen zich maar aan deze visie en afspraken houdt, pedagogisch eenduidig handelen vanzelf volgt. Dit blijkt in de praktijk toch lastiger dan gedacht. Conflicterende normen en waarden blijven van invloed op pedagogisch eenduidig handelen. De vraagstelling van mijn onderzoek is gericht op de vraag naar wat het concept normatieve professionalisering kan bijdragen aan deze problemen met het tot stand brengen van pedagogische eenduidig handelen. Mijn conclusie is dat het concept normatieve professionalisering professionals in de klinische jeugdzorg kan helpen bij het tot stand brengen van pedagogisch eenduidig werken. De reflecties in het kader van normatieve professionalisering kunnen helpen om onderliggende waarden en normen boven tafel te halen. Wanneer deze onderliggende waarden helder worden, kunnen prioriteiten bewuster gekozen worden Ook wanneer het pedagogisch eenduidig handelen niet direct problematisch verloopt, ben ik van mening dat normatieve professionalisering kan bijdragen aan pedagogisch eenduidig handelen. Het gesprek dat een team voert, de openheid die hierin tot stand komt, het delen en elkaar leren kennen vanuit de verschillende belangen, waarden en normen die ieder heeft, leidt tot samenwerking en team spirit en bevordert daarmee ook het pedagogisch eenduidig handelen

Transcriptional Control of Human Histone Gene Expression: Delineation and Regulation of Protein/DNA Interactions: A Thesis

Transcriptional regulation of cell cycle controlled genes is fundamental to cell division in eukaryotes and a broad spectrum of physiological processes directly related to cell proliferation. Expression of the cell cycle dependent human H4, H3 and H1 histone genes is coordinately regulated at both the transcriptional and posttranscriptional levels. We have systematically analyzed the protein/DNA interactions of the immediate 5\u27regions of three prototypical cell cycle controlled histone genes, designated H4-F0108, H3-ST519 and H1-FNC16, to define components of the cellular mechanisms mediating transcriptional regulation. Multiple biochemically distinct protein/DNA interactions were characterized for each of these genes, and the binding sites of several promoter-specific nuclear DNA binding activities were delineated at single nucleotide resolution using a variety of techniques. These findings were integrated with results obtained by others and revealed that the in vitro factor binding sites in H4, H3 and H1 histone promoters coincide with genomic protein/DNA interaction sites defined in vivofor the H4-F0108 and H3-STS19 genes, and with evolutionarily conserved cis-acting sequences shown to affect the efficiency of histone gene transcription. Specifically, we have defined binding sites for Sp1, ATF, CP1/NF-Y, HiNF-D, HiNF-M, HiNF-P and HMG-I related factors. Based on sequence-similarities and cross-competition experiments, we postulate that most of these protein/DNA interaction elements are associated with more than one class of histone genes. Thus, the protein/DNA interactions characterized in this study may represent components of a cellular mechanism that couples transcription rates of the various histone gene classes. Regulation of the protein/DNA interactions involved in transcriptional control of these H4, H3 and H1 histone genes was investigated in a spectrum of cell types using several distinct in vitro cell culture models for the onset of differentiation and quiescence, as well as cell cycle progression. Moreover, we studied control of histone gene associated DNA binding activities during hepatic development from fetus to adult in transgenic mice reflecting the onset of differentiation and quiescence in vivo. We show that the H4 histone promoter protein/DNA interaction mediated by factor HiNF-D is selectivelymodulated, and directly at the level of DNA binding activity, during the entry into, progress through and exit from the cell cycle in normal diploid cells, as well as during hepatic development. The regulation of this protein/DNA interaction occurs in parallel with analogous interactions occurring in H3 and H1 histone genes. Moreover, these proliferation-specific protein/DNA interactions are collectively deregulated during the cell cycle in four distinct cell types displaying properties of the transformed phenotype. Hence, the cellular competency to coordinately transcribe distinct classes of histone genes during the cell cycle may be mediated by the intricate interplay of constitutively expressed general transcription factors and temporally regulated, cell growth controlled nuclear factors interacting specifically with cell cycle dependent histone genes. Finally, we show that HiNF-D is represented by two electrophoretically distinct species. The ratio of these forms of HiNF-D fluctuates dramatically during the cell cycle of normal diploid cells, but remains relatively constant in tumor cells. Total HiNF-D binding activity embodied by both HiNF-D species is negatively influenced in vitro by incubation with exogenous phosphatase activity. These observations provide a first indication for the hypothesis that HiNF-D may exist in distinct post-translationally modified forms that are subject to a stringent cell growth control mechanism involving protein kinases and phosphatases. Such a cellular post-translational modification mechanism, which directly impinges on (or activates) the DNA binding activity of a key factor controlling histone genes, would provide a highly efficient means by which to influence the rate of transcription in rapid response to intra-cellular requirements for histone mRNA and extra-cellular cues signalling the onset and cessation of cell proliferation

Patterns of orthostatic hypotension and the evaluation of syncope

Bijna de helft van de bevolking zal een keer tijdens het leven een wegraking hebben, bijvoorbeeld een flauwvalreactie, maar regelmatig ook door ernstigere oorzaken. Een wegraking is een aangrijpende gebeurtenis, voor zowel patiënt als omstanders. Voor dit proefschrift is onderzoek gedaan naar de evaluatie en behandeling van patiënten met een wegraking die zich presenteerden op de spoedeisende hulp. De oorzaken van een wegraking op basis van een diepe bloeddrukdaling(syncope) kunnen worden ingedeeld in vasovagale reflexsyncope(flauwvallen), orthostatische hypotensie(bloeddrukdaling bij opstaan) en cardiale syncope(bijvoorbeeld door een hartritmestoornis). Om orthostatische hypotensie aan te tonen, moet de bloeddruk liggend en staand worden gemeten. Hiervoor hebben we een continue, niet-invasieve vingerbloeddrukmeter gebruikt. Er zijn drie afwijkende bloeddrukherstelpatronen gedefinieerd, naast het normale herstelpatroon, waarbij de bloeddruk na het opstaan kort daalt, maar binnen 30 seconden weer herstelt tot de uitgangswaarde. Het eerste patroon, initiële orthostatische hypotensie, komt frequent voor bij jonge mensen. Dit is een diepe bloeddrukdaling direct na het opstaan, met vlot herstel. Op oudere leeftijd komt een vertraagd bloeddrukherstelpatroon en klassieke orthostatische hypotensie vaker voor. Bij een vertraagd bloeddrukherstelpatroon, veroorzaakt door o.a. medicatie, kunnen (oudere) patiënten duizelig worden, vallen of het bewustzijn verliezen kort na het opstaan. Tevens is het geassocieerd met depressie en met cognitieve stoornissen. Dit onderzoek toont ook aan dat gestandaardiseerde evaluatie op de spoedeisende hulp leidt tot meer correct diagnoses en dat verwijzing naar de syncope unit potentieel van toegevoegde waarde is voor jongere patiënten met frequente wegrakingen. Zij hadden minder wegrakingen en een verbeterde kwaliteit van leven

The consequences of a nearby supernova on the early Solar System

If the Sun was born in a relatively compact open cluster, it is quite likely that a massive (10MSun) star was nearby when it exploded in a supernova. The repercussions of a supernova can be rather profound, and the current Solar System may still bear the memory of this traumatic event. The truncation of the Kuiper belt and the tilt of the ecliptic plane with respect to the Sun's rotation axis could be such signatures. We simulated the effect of a nearby supernova on the young Solar System using the Astronomical Multipurpose Software Environment. Our calculations are realized in two subsequent steps in which we study the effect of the supernova irradiation on the circumstellar disk and the effect of the impact of the nuclear blast-wave which arrives a few decades later. We find that the blastwave of our adopted supernova exploding at a distance of $0.15$--$0.40$\,pc and at an angle of $35^\circ$--$65^\circ$ with respect to the angular-momentum axis of the circumsolar disk would induce a misalignment between the Sun's equator and its disk to $5^\circ.6\pm1^\circ.2$, consistent with the current value. The blast of a supernova truncates the disk at a radius between $42$ and $55$\,au, which is consistent with the current edge of the Kuiper belt. For the most favored parameters, the irradiation by the supernova as well as the blast wave heat the majority of the disk to $\sim 1200$\,K, which is sufficiently hot to melt chondrules in the circumstellar disk. The majority of planetary system may have been affected by a nearby supernova, some of its repercussions, such as truncation and tilting of the disk, may still be visible in their current planetary system's topology. The amount of material from the supernova blast wave that is accreted by the circumstellar disk is too small by several orders of magnitude to explain the current abundance of the short live radionuclide $^{26}$Al.Comment: Accepted for publication in A&

The Cultural Landscape & Heritage Paradox; Protection and Development of the Dutch Archeological-Historical Landscape and its European Dimension

To what extent can we know past and mainly invisible landscapes, and how we can use this still hidden knowledge for actual sustainable management of landscape’s cultural and historical values. It has also been acknowledged that heritage management is increasingly about ‘the management of future change rather than simply protection’. This presents us with a paradox: to preserve our historic environment, we have to collaborate with those who wish to transform it and, in order to apply our expert knowledge, we have to make it suitable for policy and society. The answer presented by the Protection and Development of the Dutch Archaeological-Historical Landscape programme (pdl/bbo) is an integrative landscape approach which applies inter- and transdisciplinarity, establishing links between archaeological-historical heritage and planning, and between research and policy. This is supported by two unifying concepts: ‘biography of landscape’ and ‘action research’. This approach focuses upon the interaction between knowledge, policy and an imagination centered on the public. The European perspective makes us aware of the resourcefulness of the diversity of landscapes, of social and institutional structures, of various sorts of problems, approaches and ways forward. In addition, two related issues stand out: the management of knowledge creation for landscape research and management, and the prospects for the near future. Underlying them is the imperative that we learn from the past ‘through landscape’