Meer goede vetzuren in biologische melk: Het verhogen van het CLA en Omega-3 gehalte

CLA (conjugated linoleic acid) en omega-3 vetzuren, zijn meervoudig onverzadigde vetzuren waaraan positieve gezondheidsclaims worden toegeschreven, zoals het voorkomen van allergie en astma en het versterken van het immuunsysteem. Het is bekend dat de gehaltes van de “goede” vetzuren in melk verhoogd kunnen worden door het toevoegen van extra olie in het krachtvoer. Echter in de biologische sector is het gebruik van krachtvoer beperkt ten opzichte van de gangbare melkveehouderij en daarmee ook de hoeveelheid olie die kan worden toegevoegd. Tevens is biologische olie duurder en zijn bewerkte (vis)oliën niet toegestaan. Meer inzicht in mogelijkheden voor de biologische melkveehouderij om te sturen op de vetzuursamenstelling is dan ook gewenst. Het doel van het onderzoek is om meer inzicht te krijgen in de factoren die van invloed zijn op het vetzuurpatroon van biologische koemelk en met name op de gehaltes van de meervoudig onverzadigde vetzuren CLA en omega-3. Hierbij ligt de focus op het effect van verschillende rantsoencomponenten. Daarnst wordt onderzocht of er een relatie is tussen verschillende kwaliteitsindicatoren van gras en kuil en de vetzuursamenstelling van melk. Ook wordt gekeken naar de mogelijke relatie tussen de vetzuursamenstelling van de melk en de vetzuursamenstelling van het gras en de kuil. Naast het effect van het rantsoen wordt ook een mogelijk raseffect onderzocht. Op basis van de gevonden resultaten wordt vervolgens een kostprijsberekening gedaan om inzichtelijk te maken wat de kosten zijn voor het verhogen van het omega-3 gehalte

Kristallisaties en biofotonen: Verschillen in melkkwaliteit tussen biologische bedrijven in beeld gebracht

In dit rapport worden de resultaten beschreven van een onderzoek naar de mogelijkheden voor een bredere (kwaliteits)profilering van de biologische zuivel. Biofotonen en kristallisaties worden gezien als mogelijke vernieuwende kwaliteitsconcepten. Deze zijn niet gebaseerd op inhoudsstoffen, maar zouden een uitdrukking zijn van de vormkracht van het product. In het onderzoek is gekeken of de biofotonen- en voedingskristallisatie-analyses een bijdrage kunnen leveren aan de profilering van biologische zuivel als een verbreed kwalititeitsconcept van biologische melk. Onderzoeksvragen hierbij waren of er bedrijfs- en seizoensverschillen zijn en met welke bedrijfskenmerken, de potentieel vernieuwende analyses verband houden, zodat hierop gestuurd kan worden

Rantsoen en melkvetzuren: Verschillen in melkkwaliteit tussen biologische bedrijven in beeld gebracht

Het doel van het onderzoek is meer inzicht te krijgen in het effect van verschillende rantsoencomponenten op het vetzuurpatroon van biologische koemelk en met name op de gehaltes van de meervoudig onverzadigde vetzuren CLA en omega-3. Maandelijks zijn tankmelkmonsters genomen en schatting van het rantsoen verzameld bij 16 geselecteerde bedrijven. Ook zijn een aantal (beperkte) voerproeven bij enkele van deze bedrijven uitgevoerd. De focus van het onderzoek ligt op het effect van de volgende rantsoencomponenten: vers gras, kuil, krachtvoer, olie, grasbrok, maïs, hooi en rode klaver. De regressie-analyse van de verzamelde data geeft voor CLA significante effecten voor de volgende voercomponenten (in mg CLA per gram vet): • Grasopname (per kg ds): 0,45 • Grasbrok (per kg ds): 0,44 • Rode klaver (per kg ds): 0,31 • Olie (per kg product): 9,33 Voor het omega-3 gehalte is geen passend model gevonden, maar het meest optimale model geeft significante effecten voor de volgende voercomponenten (in mg omega-3 per gram vet): • Kuilopname (per kg ds): -0,09 • Grasbrok (per kg ds): 0,69 • Rode klaver (per kg ds): 0,17 • Olie (per kg product): 5,67 In dit onderzoek zijn wel indicaties gevonden voor een negatief effect van maïskuil op het gehalte CLA en omega-3 in de melk, maar dit was niet significant aantoonbaar middels de regressie-analyse. De resultaten voor het effect van hooi waren onduidelijk. Daarnaast zijn er aanwijzingen in dit onderzoek voor de invloed van de kwaliteit van het gras, vers of in kuilvorm, op het gehalte aan CLA en omega-3, maar nader onderzoek en analyse is nodig om dit te onderbouwen en om beter aan te geven wat belangrijke kwaliteitskenmerken zijn. Positieve effecten zijn te verwachten van een rijke botanische samenstelling, jong groeizaam gras en een korte veldperiode. Om de CLA en omega-3 te verhogen in de winter lijkt, ondanks alle onzekerheden, het meeste resultaat bereikt te worden met zoveel mogelijk rode klaver en grasbrok in het rantsoen, aan evuld met een beperkte hoeveelheid olie en een kuil van goede kwaliteit. In de zomer gelden dezelfde voercomponenten, waarbij de kuil vervangen wordt door de opname van zoveel mogelijk vers gras

Vermindering uitspoeling nutriënten in het Drentsche Aa gebied: Verslaglegging maatregelen op bedrijfsniveau: Demopercelen grasklaver en direct zaaien snijmaïs

Verslag van demonstratieproeven in het Drentsche Aa gebied. Extensief bemest gras gaf 76% van de opbrengst van intensief bemest grasland. De introductie van witte en rode klaver in het extensief bemeste grasland verhoogde in de eerste 2 jaar de opbrengst tot 88% (beweiden) en 94% (maaien) van de opbrengst van intensief bemest grasland. Direct zaaien van snijmais in bestaand grasland ten opzichte zaaien in geploegd grasland gaf gelijke opbrengsten, met hogere voerderwaarde (VEM). Het aantal regenwormen bedroeg bij ploegen 11/m2 ten opzichte van 76/m2 bij direct zaaien. De minerale N blijft bij direct zaaien hoger in de bodem dan bij ploegen, waardoor de kans op uitspoeling kleiner is

Milk fatty acids in relation to feeding practices on Dutch organic farms

Various recent studies have indicated positive interactions between organic animal production and poly-unsaturated fatty acids, particularly CLA and omega-3. In this paper, we present the monitoring results of 15 organic farms concerning the rela-tionship between feeding practices and fatty acid pattern. The results indicate a strong negative effect of maize and grass silage and concentrate feeding on CLA levels in milk fat. On the other hand, feeding fresh grass has a positive effect. Omega-3 levels in milk fat seem less related to feed characteristics: similar relations to those with CLA seem to exist, but feed composition explains the variation in omega-3 levels only to a limited extent, while there is a large farm influence. This might be related to the energy balance of the cows. A comparison of measured CLA and omega-3 levels in organic milk with common levels in conventional milk shows a small difference during the stable period. Effects of adding oil - as a possibility to improve the level of CLA and omega-3 in a way that is organically acceptable - are explored, but effects remain small

Biosynthesis of lanthionine-constrained agonists of G protein-coupled receptors

The conformation with which natural agonistic peptides interact with G protein-coupled receptor(s) (GPCR(s)) partly results from intramolecular interactions such as hydrogen bridges or is induced by ligand-receptor interactions. The conformational freedom of a peptide can be constrained by intramolecular cross-links. Conformational constraints enhance the receptor specificity, may lead to biased activity and confer proteolytic resistance to peptidic GPCR agonists. Chemical synthesis allows to introduce a variety of cross-links into a peptide and is suitable for bulk production of relatively simple lead peptides. Lanthionines are thioether bridged alanines of which the two alanines can be introduced at different distances in chosen positions in a peptide. Thioether bridges are much more stable than disulfide bridges. Biosynthesis of lanthionine-constrained peptides exploiting engineered Gram-positive or Gram-negative bacteria that contain lanthionine-introducing enzymes constitutes a convenient method for discovery of lanthionine-stabilized GPCR agonists. The presence of an N-terminal leader peptide enables dehydratases to dehydrate serines and threonines in the peptide of interest after which a cyclase can couple the formed dehydroamino acids to cysteines forming (methyl)lanthionines. The leader peptide also guides the export of the formed lanthionine-containing precursor peptide out of Gram-positive bacteria via a lanthipeptide transporter. An engineered cleavage site in the C-terminus of the leader peptide allows to cleave off the leader peptide yielding the modified peptide of interest. Lanthipeptide GPCR agonists are an emerging class of therapeutics of which a few examples have demonstrated high efficacy in animal models of a variety of diseases. One lanthipeptide GPCR agonist has successfully passed clinical Phase Ia.</p

Morph-dependent fitness and directional change of morph frequencies over time in a Dutch population of Common buzzards <i>Buteo buteo</i>

How genetic polymorphisms are maintained in a population is a key question in evolutionary ecology. Previous work on a plumage colour polymorphism in the common buzzard Buteo buteo suggested heterozygote advantage as the mechanism maintaining the co-existence of three morphs (light, intermediate and dark). We took advantage of 20 years of life history data collected in a Dutch population to replicate earlier studies on the relationship between colour morph and fitness in this species. We examined differences between morphs in adult apparent survival, breeding success, annual number of fledglings produced and cumulative reproductive success. We found that cumulative reproductive success differed among morphs, with the intermediate morph having highest fitness. We also found assortative mating for colour morph, whereby assortative pairs were more likely to produce offspring and had longer-lasting pair bonds than disassortative pairs. Over the 20-year study period, the proportion of individuals with an intermediate morph increased. This apparent evolutionary change did not just arise from selection on individual phenotypes, but also from fitness benefits of assortative mating. The increased frequency of intermediates might also be due to immigration or drift. We hypothesize that genetic variation is maintained through spatial variation in selection pressures. Further studies should investigate morph-dependent dispersal behaviour and habitat choice

Consensus about GP interprofessional competencies:A nominal group study

BACKGROUND: Since the requirements for collaboration in primary care increase, effective interprofessional teamwork between general practitioners (GPs) and other primary care professionals is crucial. The need for more training in interprofessional collaborative competencies is widely recognised. However, existing competency frameworks do not sufficiently specify interprofessional collaboration to guide interprofessional competency development. AIM: Consensus among GPs and other primary care professionals on interprofessional competencies that GP and GP-trainees should learn. DESIGN & SETTING: Qualitative consensus study among Dutch GPs and other primary care professionals, all with expertise in primary care interprofessional collaborative practice. METHOD: Three nominal group sessions were held, each resulting in its own group consensus on GP interprofessional collaborative competencies. The researchers conducted a content analysis to merge and thematise the prioritised competencies into one list. Participants prioritised this list of competencies. A pre-set cut-off point was applied to determine the overall consensus on core GP interprofessional competencies. RESULTS: Eighteen professionals from nine different disciplines participated. The content analysis resulted in 31 unique competencies of which fourteen competencies were prioritised in the final ranking into three main themes: 1. Professional identity development and role definition by the GP. (three competencies); 2. Developing and executing shared care plans for individual patients (6); 3. Setting up and maintaining interprofessional collaborative partnerships.(5) CONCLUSION: An interprofessional group of experts reached consensus on 14 competencies within 3 themes. This framework provides a steppingstone for GPs to focus on their development regarding interprofessional collaboration

The clustering of functionally related genes contributes to CNV-mediated disease

Clusters of functionally related genes can be disrupted by a single copy number variant (CNV). We demonstrate that the simultaneous disruption of multiple functionally related genes is a frequent and significant characteristic of de novo CNVs in patients with developmental disorders (P = 1 × 10−3). Using three different functional networks, we identified unexpectedly large numbers of functionally related genes within de novo CNVs from two large independent cohorts of individuals with developmental disorders. The presence of multiple functionally related genes was a significant predictor of a CNV's pathogenicity when compared to CNVs from apparently healthy individuals and a better predictor than the presence of known disease or haploinsufficient genes for larger CNVs. The functionally related genes found in the de novo CNVs belonged to 70% of all clusters of functionally related genes found across the genome. De novo CNVs were more likely to affect functional clusters and affect them to a greater extent than benign CNVs (P = 6 × 10−4). Furthermore, such clusters of functionally related genes are phenotypically informative: Different patients possessing CNVs that affect the same cluster of functionally related genes exhibit more similar phenotypes than expected (P < 0.05). The spanning of multiple functionally similar genes by single CNVs contributes substantially to how these variants exert their pathogenic effects

Hypoallergenicity assessment of an extensively hydrolyzed whey‐protein formula in cow’s milk allergic infants

Background Extensively hydrolyzed formulas are recommended for the dietary management of infants with cow's milk allergy (CMA). Objectives Hypoallergenicity, growth, and gastrointestinal (GI) tolerability of a new extensively hydrolyzed whey-protein formula (eHWF) in CMA children were assessed. Methods In this prospective, randomized, international, multi-center study (Trial NL3889), 34 children with confirmed CMA (74% IgE-mediated) underwent a double-blind, placebo-controlled food challenge (DBPCFC) with an eHWF developed with non-porcine enzymes, supplemented with prebiotic short-chain galacto- and long-chain fructo-oligosaccharides (0.8 g/L, ratio 9:1), arachidonic acid (0.35/100 g), and docosahexaenoic acid (0.35/100 g). If tolerant to the eHWF, children participated in a 7-day open food challenge with this eHWF. Anthropometrics and GI tolerability were assessed in an optional 16-weeks follow-up. Results Of the 34 children who started the DBPCFC with the eHWF, 25 subjects (19 boys, mean age: 61 weeks, 18 with IgE-mediated CMA) completed the DBPCFC and 7-day open challenge without major protocol deviations and tested negative at both challenges. One child experienced a late moderate eczematous allergic reaction in the optional follow-up period, indicating the need for close monitoring of subjects starting new formula. Weight and length gain followed the World Health Organization growth curves. Changes in frequency and consistency of stools upon test formula intake were transient. Conclusions The newly developed eHWF is a suitable option in CMA treatment as all subjects tolerated the product. This result is in line with the international criteria for hypoallergenicity (American Academy of Pediatrics) that state that more than 90% of CMA children must tolerate the formula. Use of the formula is also associated with normal growth curves and GI tolerability