Komparativna analiza sastava masnih kiselina u prirodnoj i dodatnoj hrani šarana sa ribnjaka

Rezultati prikazani u radu ukazuju na daleko veći značaj prirodne hrane kao izvora polinezasićenih masnih kiselina u odnosu na peletiranu hranu u ishrani šarana u poluintenzivnom sistemu gajenja. Utvrđeno je da su od organizama koji su činili prirodni obrok šaranu: predstavnici familija Chironimidae sa dominaciojm vrste Chironomus plumosus iz faune dna i zooplanktonski organizmi (sa dominacijom Cladocera) imali znatno veći sadržaj omega 3 i omega 6 masnih kiselina nego peletirana hrana. Istraživanja su obavljena u 4 ribnjačka jezera šaranskog ribnjaka „Despotovo“ sa poluintezivnim sistemom gajenja baziranom na prihrani peletiranom hranom. Peletiranu hranu odlikuje najmanja raznovrsnost masnih kiselina i izrazita dominacija linolne i oleinske kiseline. Larve Chironomidae i zooplankton karakteriše veća zastupljenost zasićenih masniih kiselina(SFA: 49.36 ± 1.92 i 38.70 ± 0.67) u odnosu na peletiranu hranu (15.47±0.41), a zooplankton odlikuje i najveća raznovrsnost i zastupljenost n-3 masnih kiselina. Odnos n-3/n-6 masnih kiselina deset puta je veći kod zooplanktona nego kod Chironomidae, a sedam puta veći kod Chironomidae nego kod peletirane hrane

Larve chironomus plumosus (diptera, insecta) izvor esencijalnih masnih kiselina za ishranu šaranske mlađi

U cilju ispitivanja koliko su larve Chironomus plumosus-a pogodne za ishranu gajenih slatkovodnih riba, pre svega šarana, ižvršena je analiza hemijskog i masnokiselinskog sastava larvi koje su prikupljene na kraju tromesečnog perioda gajenja šaranske mlađi u dva eksperimentalna ribnjačka bazena u Centru za ribarstvo i primenjenu hidrobiologiju Poljoprivrednog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Udeo sirovih proteina u larvama Chironomus plumosus-a iznosio je 6,61 u jezeru L1 odnosno 6,18% u jezeru L2, što predstavlja vrednost adekvatnu za rast svih slatkovodnih vrsta riba. Sadržaj lipida bio je 0,49 odnosno 0,73%, što je energetski povoljno za sve ribe koje žive u toplim vodama. Prirodnu hranu (larve Chironomus plumosus) karakteriše i visok sadržaj vode: 88,95 u L1 i 89,62% u L2, a što ih čini pogodnom za ishranu šaranske malađi. Lipidnu frakciju larvi Chironomidae u jezeru L1 je činilo 45.36% zasićenih i 53.96 nezasićenih masnih kiselina. U lipidnoj frakciji larvi Chironomidae iz jezera L2 nađeno je 53.47% zasićenih i 46.42% nezasićenih masnih kiselina. Od polinezasićenih (esencijalnih) masnih kiselina nađenih u hironomidama u jezeru L1, najveći deo je pripadao ω-6 linolnoj kiselini (21,37%), zatim ω-3 linolenskoj (3,21%) i eikozopentanskoj ω-3 kiselini (1,27%). Sadržaj linolne kiseline u larvama Chironomidae iz jezera L2 je bio niži i iznosio je 9,78%, eikozopentanska ω-3 kiselina je zastupljena sa 0,45%, a sadržaj linoleinske kiseline je bio viši i iznosio 7,78%. Nedostatak PUFA sa 22 C atoma je verovatno povezan sa slabom enzimatskom sposobnošću larvi Chironomidae za sintezu ovih kiselna iz njihovih prekursora PUFA sa 18 C atoma. Izmerena količina ω-3 i ω-6 masnih kiselina u larvama Chironomus plumosus je iznosila 0,21 u L1, a u jezeru L2 0,81, zadovoljava nutritivne zahteve šarana

Analiza koncentracije toksičnih i esencijalnih elementa (as, cd, cu, cr, hg, ni, pb, sr, zn) u zooplanktonu sa šaranskog ribnjaka

U poslednjih 20 godina zagađivanje slatkovodnih ekosistema toksičnim elementima je u porastu širom sveta. Zagađenjem su pogođeni pre svega izvori za vodosnabdevanje stanovništva i životno okruženje, ali i industrija kao i privreda uopšte. Međutim zbog perzistentnosti i transfera kroz lance ishrane i potencijalnog akumuliranja u ribama i drugim vodenim organizmima koji se koriste u ishrani, toksični elementi predstavljaju stalnu pretnju ljudskom zdravlju. Zagađivanje naših reka teškim metalima nameće pitanje ne samo zdravstvene ispravnosti riba iz reka već i riba iz ribnjaka obzirom da se većina šaranskih ribnjaka napaja vodom iz sistema kanala DTD. Cilj ove studije je bio da se analizira koncentracija 9 elemenata u zooplanktonu koji predstavlja značajnu prirodnu hranu šarana u poluintenzivnom sistemu gajenja. Istraživanje je obavljeno na 4 ribnjačka objekta, tokom dva ciklusa gajenja šarana, od juna do oktobra, na ribnjaku „Despotovo“. Uzorci zooplanktona za analizu elemenata su uzimani sa tri tačke u svakom jezeru pomoću planktonske mrežice veličine 250 µm jednom mesečno. Na ovaj način su sakupljene samo krupnije veličinske klase zooplanktona (Cladocera i Copepoda), koje šaranska mlađ najviše konzumira. Sa svakog jezera je uziman po još jedan uzorak zooplanktona za kvantitativnu i taksonomsku analizu. Koncentracija elemenata je analizirana induktivno spregnutom plazma masenom (ICP-MS) i optičkom emisionom spektrometrijom (ICP-OES). Rezultati su obrađeni jednofaktorijalnom analizom varijanse (ANOVA) u statističkom programu PAST 3.06. Značajnost razlika testirana je primenom Tukey’s post hoc testa. Podaci su klasifikovani na prolećni, letnji i jesenji aspekt tokom jednog proizvodnog ciklusa. Cladocera su dominirale u populaciji zooplanktona, osim u junu kada su Copepoda bile zastupljenije. Iako nije bilo značajnih razlika u koncentraciji elemenata između godina, osim za Cu i Sr, uočen je karakterističan sezonski obrazac kretanja koncentracija elemenata tokom celog istraživanja. Prolećni i jesenji aspekti u 2012 su bili veći nego u 2013, dok je letnji aspekt u 2013 bio viši nego u 2012. godini. Izuzetak je bila koncentracija Zn u zooplanktonu gde je situacija bila obrnuta. Povišene vrednosti većine toksičnih metala u zooplanktonu na ribnjaku Despotovo se mogu objasniti relativno velikim afinitetom egzoskeleta Cladocera za većinu dvovalentih jona. Nakon adsorbcije elementi na površini ljuštura ovih životinja, tokom vremena bivaju absorbovani kroz telesni zid u unutrašnje organe. Neke studije čak navode da površinski akumulirani kontaminanti na plenu mogu biti dostupniji predatorima od onih akumuliranih u tkivima, zbog niskog pH i visokog nivoa jonske kompleksacije koji vladaju na mestu abstorpcije, u digestivnom traktu većine životinja, Ovi rezultati nameću zaključak da je u budućim istraživanjima kontaminacije vodenih ekosistema i riba poželjno uključiti analize ne samo vode kao izvora toksičnih elemenata, već i odgovarajućih izvora hrane (plena) koji, kako je pokazano, sadrži potencijal ne samo za značajnu akumulaciju elemenata već i njihovu potencijalnu veću biodostupnost konzumentima

Kvalitet vode u reci Raškoj na osnovu organizama zoobentosa i zooplanktona kao bioindikatora

U cilju ispitivnja kvaliteta vode reke Raške, organizmi zoobentosa i zooplanktona korišćeni su kao bioindikatori. Istraživanje je sprovedeno od aprila 2011. godine do maja 2012. godine, u vremenskim intervalima od dva meseca. Odabrano je ukupno pet lokaliteta na dužinini toka od 2.5 km. Između drugog i trećeg lokaliteta lociran je pastrmski ribnjak, čiji je uticaj na zajednice organizama praćen. Na lokalitetima koji su obuhvaćeni istraživanjima konstatovano je 57 taksona makrozoobentosa (34 vrste, 21 roda, 1 familija i 1 klasa) i 75 taksona zooplanktona (58 vrsta, 15 rodova, 1 red i 1 klasa). Srednje vrednosti indeksa saprobnosti ukazivale su na manje razlike u dobijenim vrednostima korišćenjem zoobentosa i zooplanktona. Na osnovu saprobioloških analiza, kada su kao bioindikatori korišćeni organizmi bentosa, kvalitet vode u reci Raškoj je druge klase kvaliteta, ili na prelazu između prve i druge klase, uglavnom na lokalitetima iznad ribnjaka. Organizmi zooplanktona su pokazali da voda celom dužinom toka pripada prvoj klasi kvaliteta. Najmanje vrednosti indeksa saprobnosti zabeležene su na prvom, referentnom lokalitetu 1.453±0.098 (zooplankton), a najviše na četvrtom lokalitetu 1.88±0.021 (zoobentos). Na lokalitetu ispod ribnjka, gde je zabeležen pad u koncentraciji kiseonika, dominiraju organizmi bentosa koji tolerišu veći stepen organskog zagađenja (Chironomidae, Oligochaeta, Simuliidae). Iako su koncentracije ukupnog fosfora i ortofosfata rasle od trećeg ka petom lokalitetu, njihove koncentracije nisu premašivale dozvoljene vrednosti za salmonidne vode. Međutim, srednje vrednosti koncentracije nejonizovanog amonijaka (NH4+) su iznad referentnih vrednosti na trećem i četvrtom lokalitetu. Razlog nepodudaranja vrednosti indekasa saprobnosti za dve istraživane grupe, može biti usled nestabilnih zooplanktonskih zajednica zbog izraženog efekta drifta, kao i usled činjenice da će zbog procesa sedimentacije dospelih organskih materija, organizmi dna biti izloženiji njihovom uticaju. Zajednice bentosa, kao znatno stabilnije i u vremenu i u prostoru, pogodnije su za procenu kvaliteta tekućih voda

Non-linear transient heat conduction analysis of insulation wall of tank for transportation of liquid aluminum

This paper deals with transient non-linear heat conduction through the insulation wall of the tank for transportation of liquid aluminum. Tanks designed for this purpose must satisfy certain requirements regarding temperature of loading and unloading, duringtransport. Basic theoretical equations are presented, which describe the problem of heat conduction finite element analysis, starting from the differential equation of energy balance, taking into account the initial and boundary conditions of the problem. General 3-D problem for heat conduction is considered, from which solutions for two- and one-dimensional heat conduction can be obtained, as special cases. Forming of the finite element matrices using Galerkin method is briefly described. The procedure for solving equations of energy balance is discussed, by methods of resolving iterative processes of non-linear transient heat conduction. Solution of this problem illustrates possibilities of PAK-T software package, such as materials properties, given as tabular data, or analytical functions. Software alsooffers the possibility to solve non-linear and transient problems with incremental methods. Obtained results for different thicknesses of the tank wall insulation materials enable its comparison in regards to given conditions

Efekti različitih vrsta organskog đubriva na veličinu tela i produkciju daphnia magna

U akvakulturi se već decenijama masovno proizvodi zooplankton kao živa hrana za gajenje mlađi riba, rakova i mekušaca. Za slatkovodne ribe se osim naupliusa artemije i rotatorija može koristiti i veliki broj drugih organizama, naročito iz grupe Cladocera (Daphnia magna, D. carinata i dr.). Korišćenje organiskog đubriva (stajnjaka) za proizvodnju žive hrane, može biti ekološki (uklanjanje nutrijenata) i ekonomski isplativo. Stajnjak je bogat izvor azota, fosfora i ugljenika kao i organskih materija i kao takav se može koristiti kao alternativni izvor nutrijenata za gajenje žive hrane za potrebe akvakulture. Cilj ovog istraživanja je bio ispitivanje efekata 4 različite vrste stajnjaka (goveđi, ovčiji, koziji i riblji) na produkciju i veličinu tela D. magna. Eksperiment je realizovan u laboratorijskim uslovima, u 1L čašama, u dozi od 1g/L stajnjaka. Pored praćenja hemijskih parametara (kiseonik, elektroprovodljivost, pH, ukupan fosfor, nejonizovani amonijak), određivana je i ukupna brojnost dafnija kao i njihova veličina iz celih uzoraka. Tri veličinske klase dafnija (mala, srednja i velika) su ispitivane da bi se dobio uvid u populacionu strukturu i reproduktivni potencijal dafnija za čije su gajenje korišćeni različiti stajnjaci. Značajno veća brojnost dafnija (P<0.05) dobijena je u tretmanu sa goveđim stajnjakom, u odnosu na tretmane sa ovčijim i kozijim stajnjakom. Između ostalih nije bilo značajnih razlika. Kada se razmatraju veličinske klase, statistički značajno najveću brojnost su imale male D. magna u svim tretmanima u odnosu na velike. Na osnovu dobijenih rezultata, može se reći da je tretman sa goveđim stajnjakom pokazao najbolje rezultate i kada je u pitanju ukupna brojnost, ali i brojnost po veličinskim klasama (prosečna brojnost malih, srednjih i velikih dafnija je bila najveća). Osim toga ovaj tretman se izdvajao od ostalih i po svim hemijskim parametrima. U njemu je izmerena najveća prosečna koncentracija kiseonika, elektroprovodljivosti i pH, a najmanja koncentracija ukupnog fosfora i nejonizovanog amonijaka. U zaključku se može reći da je goveđi stajnjak obezbedio najbolje uslove za rast i reprodukciju D. magna

List of phytoplankton, zooplankton and zoobenthos species abundances

We studied the effects of changed quality of inflow water of aquaculture ponds on three aquatic communities, phytoplankton, zooplankton and zoobenthos, during two seasons of rearing common carp (Cyprinus carpio). The new water source coming from a deep tube well was markedly different in water chemistry from the surface water sources previously used to maintain the investigated fish ponds. Ponds supplied by the tube well water were characterized by lower oxygen and water hardness, and higher total ammonia and conductivity reaching subsaline conditions. Multivariate analysis (co-inertia) revealed that all investigated groups, except Mollusca (zoobenthos), decreased in species richness, abundance and biomass due to changed water chemistry, but differed in the level of susceptibility to stressors. Assemblages of Rotifera and Cladocera were the most affected showing a sharp decline in density and number of species since 29 out of 44 species disappeared from the ponds. The abundance of Copepoda (Cyclopoida) was relatively high although significantly lower in new environmental conditions (P<0.05), with adults being more tolerant to changed inflow water than larvae. Phytoplankton, except Bacillariophyta, had a highest potential to replace previous species with newcomers more adapted to changed inflow water, providing 36 immigrant species while 49 became extinct. Although mainly influenced by fish predation, Chironomidae (zoobenthos) were undoubtedly affected by changed water chemistry, decreasing from 11 to only 3 species. These results suggest that this pattern was a result of the shift from freshwater to subsaline conditions

ANTENATAL DOUBT AND POSTNATAL DIAGNOSIS OF URINARY ANOMALY

Urinary tract and renal abnormalities represent 20% of all congenital malformations.Prenatal fetal ultrasonography revealed data of echostructure of renal parenchyma, dilatation of urinary sistem and visualisation of the fetal bladder after 16 weeks of gestation.Pyelic dilatation is considered when the anteroposterior diameter exceeds 4 mm before and 7 mm after 33 th week of gestation.All the children with antenatal doubt of urinary malformation should be examined. In the last 2 years we examined 25 newborns with antenatal doubt about urinary abnormalities. Multicystic dysplastic kidney was identified in 20%, posterior urethral valves in 12%, ureterocela in 8%, vesicoureteric junction anomaly in 24%, and high grade VUR in 32%. In the secound group of newborns, which was at the same time controlled due to the postnatally revealed hydronephrosis, our annual follow-up showed that there was spontaneous reduction of changes in 50% of cases, while in 25% of cases we revealed the reflux and vesicouretheric junction anomaly in 25%.Prenatally diagnosed hydronephrosis is more severe than hydronephrosis of the same degree revealed postnatally. Hydronephrosis in the first postnatal days in sterile urine conditions has spontaneous regression in one third of examined children

Osmotic swelling activates a novel anionic current with VRAC-like properties in a cytoplasmic droplet membrane from Phycomyces blakesleeanus sporangiophores

We describe here whole-cell currents of droplets prepared from the apical region of growing Phycomyces blakesleeanus sporangiophores. Whole-cell current recordings revealed the osmotically activated, outwardly rectifying, fast inactivating instantaneous current (ORIC) with biophysical properties closely resembling volume-regulated anionic current (VRAC). ORIC is activated under conditions of osmotically induced swelling and shows strong selectivity for anions over cations. In addition, ORIC shows voltage and time-dependent inactivation at positive potentials and recovery from inactivation at negative potentials. ORIC is blocked by anthracene-9-carboxylic acid, an anion channel blocker, in a voltage-dependent manner. This is the first report of the presence of VRAC-like current in an organism outside the chordate lineage. (C) 2015 Institut Pasteur. Published by Elsevier Masson SAS. All rights reserved.Ministry of Education, Science and Technological Development of the Republic of Serbia {[}173040