Comparison of short-term clinical and pathological outcomes after transanal versus laparoscopic total mesorectal excision for low anterior rectal resection due to rectal cancer : a systematic review with meta-analysis

Background: Transanal total mesorectal excision (TaTME) is a new technique that is designed to overcome the limits of the open and laparoscopic approach for rectal resections. Objective: This study is designed to compare TaTME with standard laparoscopic TME (LaTME). Methods: We searched Medline, Embase, and Scopus databases covering a up to October 2018. Inclusion criteria for study enrolment: (1) study comparing laparoscopic resection of rectal cancer vs. TaTME for rectal malignancy, (2) reporting of overall morbidity, operative time, or major complications. Results: Eleven non-randomized studies were eligible with a total of 778 patients. We found statistical significant differences in regard to major complications in favour of TaTME (RR = 0.55; 95% CI 0.31⁻0.97; p = 0.04). We did not found significant differences regarding overall complications intraoperative adverse effects, operative time, anastomotic leakage, intra-abdominal abscess occurrence, Surgical Site Infection, reoperations, Length of stay, completeness of mesorectal excision, R0 resection rate, number of harvested lymph nodes, circumferential resection margin, and distal resection margin. Conclusions: This meta-analysis shows benefits of TaTME technique regarding major postoperative complications. Regarding clinicopathological features transanal approach is not superior to LaTME. Currently, the quality of the evidence on benefits of TaTME is low due to lack of randomized controlled trials, which needs to be taken into consideration in further evaluation of the technique. Further evaluation of TaTME require conducting large randomized control trials

Wczesne wyniki leczenia skolioz idiopatycznych z zastosowaniem gorsetu dynamicznego SpineCor

Wstęp: Skolioza idiopatyczna to trójpłaszczyznowa deformacja kręgosłupa. Leczenie uzależnione jest od wielu czynników, spośród których wielkość skrzywienia i stopień dojrzałości kostnej wydają się być najbardziej istotne. W przypadku progresujących skrzywień o kącie <40° zalecane jest stosowanie gorsetu. Dostępnych jest wiele rodzajów gorsetów, najczęściej o sztywnej konstrukcji. Gorset dynamiczny SpineCor to system elastycznych taśm, które po założeniu bezpośrednio korygują deformację kręgosłupa nieograniczając jego ruchomości. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie wczesnych wyników leczenia skolioz idiopatycznych z zastosowaniem gorsetu dynamicznego SpineCor. Materiał i metodyka: Kryterium rozpoczęcia leczenia gorsetem była obecność progresującego skrzywienia kręgosłupa u chorych z dojrzałością kostną według Rissera 0-3. Aplikacja gorsetu odbywało się według założeń metody. Badaną grupę stanowiło 42 chorych, 36 dziewcząt i 6 chłopców. Wiek w chwili rozpoczęcia leczenia wynosił średnio 11,9 lat. Okres obserwacji wynosił średnio 11 miesięcy. Wyjściowy kąt skrzywienia w odcinku piersiowym wynosił średnio 33,1°, zaś w odcinku lędźwiowym 29,4°. Badana grupa została podzielona na podgrupy na podstawie: wielkości wyjściowego skrzywienia, lokalizacji skrzywienia, płci. Wyniki oceniano jako korekcję (zmniejszenie kąta o >=5°), stabilizację (zmiana kąta +/- 5°) lub progresję (zwiększenie kąta o >=5°). Wyniki: Wielkość kąta skrzywienia w ostatniej kontroli w odcinku piersiowym wyniosła średnio 29,7°, zaś w odcinku lędźwiowym 25,5°. U 21 chorych skrzywienie uległo korekcji (50%), 14 osiągnęło stabilizację (33,3%) a 7 progresję (16,6%). Najlepsze wyniki osiągnięto w grupie chorych z wyjściowym kątem <25° (p < 0,05) - 60% chorych z korekcją. Przeciwnie w grupie chorych z wyjściowym kątem >45° tylko 37,5% osiągnęło korekcję. Nie zanotowano znaczących różnic w wynikach leczenia w zależności od płci. Wnioski: Gorset SpineCor stanowi dobrą alternatywę dla sztywnych gorsetów, zwłaszcza w przypadkach małych skrzywień. Pozwala on na zachowanie ruchomości kręgosłupa. Tego typu gorset jest dobrze akceptowalny przez młodych chorych. Niezbędne są dalsze długofalowe obserwacje celem ostatecznych wniosków.Introdcution: Idiopathic scoliosis is a three-dimensional deformation of the spine. Treatment of this condition depends on many factors, with curve magnitude (Cobb angle) and skeletal maturity (Risser sign) being the most important indices. In progressing curves of <40°, bracing is recommended. Different types of braces are available, most of them are of a rigid type. The SpineCor dynamic brace is a system of elastic bands designed to directly correct the spinal column deformity without restricting motion of the spine. Aim of the paper: The aim of this paper is to present early results of adolescent idiopathic scoliosis treatment with the SpineCor brace. Material and methods: Inclusion criteria for brace the application included the presence of a progressing curve in a skeletally immature child (Risser 0 - 3). The SpineCor brace was applied according to the principles of the method. The study group comprised 42 patients: 36 girls, 6 boys. The mean age at brace application was 11.9 years. The mean follow-up was 11 months. The mean initial curve size in the whole group was 33.1° in the thoracic spine and 29.4° in the lumbar spine. The evaluated group was subsequently divided into different subgroups depending on: initial curve size, curve type and sex. Results were classified as correction (decrease of curve size of >=5°), stablisation (curve change +/- 5°) or progression (increase of curve size of >=5°). Results: Mean curve size at the final follow-up was 29.7° in the thoracic spine and 25.5° in the lumbar spine. Twenty one patients improved (50%), 14 had curve stabilisation (33.3%) and 7 progressed (16.6%). The best results were achieved in curves lower than 25° Cobb angle (p < 0.05) - 60% of patients improved. In contrast, in the over-45° group, only 37.5% of patients improved. No significant differences were found between treatment results with regard to sex. Conclusion: SpineCor brace seems to be a good alternative for rigid braces, especially in minor curves. It enables preservation of motion of the spine. This type of brace is easily accepted by young patients. Further follow-up is needed to present long-term results

Therapeutic strategy in the form of communication in the children with the autism spectrum disorders - narrative review

Autism spectrum disorders (ASD) is a neurodevelopmental disorder influenced by a number of genetic and environmental factors. It is characterized by a broad range of symptoms, particularly in the areas of communication and language, which pose a therapeutic challenge for both parents and therapists.   This article, based on a review of available studies on PubMed, presents therapeutic methods based on functional communication strategies and ways to implement them as a form of treatment for children with the autism spectrum disorders.   The major goals of ASD treatment are socialization and communication skills improvement and current treatments are not based on pharmacological therapies, but on behavioral therapies. Through appropriate speech development and practical communication strategies that are based on techniques like motivating the child to create eye contact with an adult, it is possible to realize the development of proper communication. These strategies are a form of therapy and allow for the improvement of the child's communication on multiple levels and shaping the social attitudes. Incorporating suitable therapeutic communication techniques enables the development and enhancement of social skills in children with autism spectrum disorders. Children with ASD benefit from appropriate communication because it helps them communicate their needs, understand the social norms, and improve their quality of life

Combination of psycho- and pharmacotherapy as a modern method of treatment of Alzheimer's disease.

Introduction: Alzheimer's disease is a degenerative disease of the brain, caused by the deposition of beta-amyloid and tau protein. It is characterized by progressive memory and behavior disorders which, over time, completely prevent the patient from functioning properly in everyday life, performing work and disrupting social contacts. Communication problems arise and patients forget more and more words. Unfortunately, we are not able to completely stop the progression of this disease, but we can only delay its development. To delay the progression of the disease, pharmacotherapy includes acetylcholinesterase inhibitors and NMDA receptor antagonists. Matherials and methods: This article, based on a PubMed review of available research, examines the impact of rivastigmine, donepezil, memantine and psychotherapy on delaying disease progression. Results: A number of studies have investigated the effect of 6-12 milligrams of rivastigmine, 10 milligrams of donepezil and 20 milligrams of memantine on patients' ability to communicate. The results were checked using the MMSE, ADAS or SIB scales and interviews conducted regularly by clinicians. In addition, patients were subjected to various forms of psychotherapy, including reminiscence therapy and cognitive therapy. All groups experienced significantly less deterioration in their functional stage of disease compared to the placebo groups. Conclusions: The best results in the treatment of Alzheimer's disease can be obtained by combining pharmacological therapy with non-pharmacological effects. Thanks to this form of treatment, the progression of the disease is delayed, and patients retain their communication abilities for longer

Polska i społeczeństwo w XXI wieku. Państwo i prawo w XXI wieku - szanse i zagrożenia

Słowo wstępne: "Kolejna, czwarta już międzynarodowa konferencja zorganizowana przez Krakowską Szkolę Wyższą im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego poświęcona została problematyce nowych wyzwań w różnych dziedzinach życia społecznego w perspektywie XXI wieku. Tematem sekcji Wydziału Prawa i Administracji stała się próba odpowiedzi na pytanie o szanse i zagrożenia dla państwa i prawa XXI wieku. Wydaje się, że u progu tego stulecia nie sposób przewidzieć, czego będzie więcej - szans czy zagrożeń. Trudno wyrokować, czy nadchodzące dekady przyniosą nadzieje na pozytywne rozwiązanie problemów, czy też ich eskalacja, a zwłaszcza nowe i trudne do przewidzenia warianty, sprawią, że świat znajdzie się na krawędzi. Nie ma odpowiedzi na te pytania. Jedno jest pewne - jak powiedział Stanisław Lem -płyniemy z nurtem wielkiej rzeki ku nieznanemu oceanowi i znajdujemy się dopiero na początku podróży. Nie ma wątpliwości, że w ostatnim czasie odczuwamy raczej zagrożenie, tym bardziej, że prowadzona walka z terroryzmem nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Jednak pesymizmem napawa nie tylko stan międzynarodowego bezpieczeństwa. Również w innych sferach życia dostrzegamy wiele niepokojących zjawisk świadczących o erozji takich fundamentalnych instytucji jak państwo i prawo."(...