57P Przedoperacyjna ocena angiogenezy w rakach płaskobłonkowych krtani a obecność przerzutów w węzłach chłonnych szyjnych. Doniesienie wstępne

Obecność ognisk przerzutowych w węzłach chłonnych jest najważniejszym czynnikiem prognostycznym w przebiegu raka krtani. Kwalifikacja chorych do lymfadenektomii oparta wyłącznie na ocenie klinicznej węzłów jest mało dokładna, szczególnie u chorych z palpacyjnie niewyczuwalnymi węzłami chłonnymi. Nierzadko usuwane są węzły bez zmian nowotworowych, co wskazuje na konieczność poszukiwania nowych metod, pozwalających na precyzyjniejszą selekcję chorych, u których obecność przerzutów w węzłach jest wysoce prawdopodobna.W ostatnich latach pojawia się coraz więcej doniesień wskazujących na powiązania pomiędzy stopniem unaczynienia niektórych nowotworów złośliwych a ich zdolnością do dawania przerzutów. Zależności takie opisano m.in. w rakach piersi, gruczołu krokowego, jelita grubego. Dane odnoszące się do raków płasko-nabłonkowych krtani są skąpe i niejednoznaczne.Celem niniejszej pracy było ustalenie, czy nasilenie angiogenezy w rakach płaskonabłonkowych krtani, oceniane w wycinkach przedoperacyjnych, wiąże się z obecnością przerzutów w węzłach chłonnych.Badaniom poddano wycinki przedoperacyjne pochodzące od 40 pacjentów z rakiem płaskonabłonkowym krtani, utrwalane w zbuforowanej 10% formalinie. Naczynia uwidoczniono przy pomocy reakcji immunohistochemicznej z przeciwciałami monoklonalnymi przeciwko czynnikowi VIII (von Willebrandta) i liczono je w co najmniej 3 polach mikroskopowych wybranych jako najobfitsze w produkty reakcji przy powiększeniu 400x. Wyniki sumowano i obliczano średnią arytmetyczną.Liczba naczyń wahała się od 6 do 38,5. W grupie chorych z przerzutami w węzłach chłonnych (n=18) liczba naczyń wynosiła średnio 20, natomiast w grupie chorych bez przerzutów (n=22) 16,7. Różnica ta nie wykazała istotności statystycznej.Uzyskane wyniki wskazują na konieczność poszukiwania innych wskaźników morfologicznych, które mogłyby mieć zastosowanie w bardziej precyzyjnym określeniu ryzyka przerzutów w węzłach chłonnych u chorych z rakiem płaskonabłonkowym krtani

42P Zastosowanie ultrasonografii w diagnostyce układu chłonnego szyi u chorych z nowotworami głowy i szyi

Układ chłonny szyi jest najważniejszą droga szerzenia się komórek nowotworowych raków głowy i szyi a przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych najczęstszym żródłem niepowodzeń leczenia onkologicznego. Stąd niezwykle ważna jest dokładna ocena układu chłonnego szyi zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i podczas kontroli ambulatoryjnych po zakończeniu leczenia. Ultrasonografia jest powszechnie znaną i szeroko stosowaną metodą badawczą we wszystkich niemal dziedzinach medycyny.Celem badań było wykazanie wyższości ultrasonografii nad badaniem palpacyjnym w diagnostyce przedoperacyjnej i w monitorowaniu układu chłonnego chorych operowanych i napromienianych z powodu nowotworów głowy i szyi. US przedoperacyjna pozwala na wykrycie palpacyjne niewyczuwalnych węzłów, ocenę rozległości i topografii guzów wyczuwalnych oraz ich stosunku do ważnych struktur szyi, pozwalające tym samym na uściślenie cechy N i planowania zabiegu operacyjnego lub radioterapii. kolejnym niezwykle ważnym zadaniem jest monitorowanie i stała kontrola układu chłonnego szyi u chorych po zakończonym leczeniu chirurgicznym lub skojarzonym. Dotychczas chorzy z póżnymi przerzutami lub wznowa na szyi zgłaszali się do kontroli z bardzo zaawansowanymi zmianami, dlatego u niewielkiego odsetka spośród nich (30%) można było opanować proces nowotworowy ponownym zabiegiem chirurgicznym.Określano wartość kliniczną wczesnego wykrycia zmian przerzutowych, co w praktyce oznacz możliwość zastosowania bardziej oszczędnych typów reoperacji przy równoczesnym wzroście odsetka zabiegów radykalnych bądź zastosowaniu radioterapii.MateriałU 1479 chorych leczonych w Klinice Otolaryngologii AM w Poznaniu w latach 1990–1997 przed zabiegiem operacyjnym wykonywano badania ultrasonograficzne szyi. Przeprowadzono następnie konfrontację sonograficzno-śródoperacyjną i sonograficzno-histologiczną wykrytych węzłów chłonnych. Korelacje były rzędu odpowiednio 92% i 85%. Wszystkich chorych poddawano badaniom kontrolnym. U chorych zgłaszających się do kontroli w odstępach 1–2 miesięcznych przeprowadzono badanie laryngologiczne, badanie palpacyjne oraz ultrasonograficzne szyi. Przeprowadzono blisko 7000 kontrolnych badań USG. U 177 chorych stwierdzono wznowę w węzłach chłonnych i poddano ich reoperacji. U 79 chorych zmiany na szyi były palpacyjnie nie wyczuwalne, u 48 bardzo dyskretne, trudne do zróżnicowania klinicznego z bliznami lub obrzękiem popromiennym. W tej grupie 127 chorych ze zmianami subkliniczmymi u 100 potwierdzono przerzuty badaniem histologicznym. Przeprowadzone reoperacje szyi były radykalne u 142 chorych (80%), w tym u 99% chorych z grupy subklinicznej, wykrytej sonograficznie

Chondromyxoid Fibroma of Sphenoid Sinus with Unusual Calcifications: Case Report with Literature Review

Chondromyxoid fibroma (CMF) is a rare benign primary tumor which usually affects the metaphyses of the long bone of the lower extremities in childhood and young adults. Rarely, CMF occurs in the skull base and parasinuses, which may be difficult to distinguish from chondrosarcoma or chordoma and other tumors in the head. It is composed of chondroid, myxoid, and fibrous tissue growth in a lobular pattern, infrequently with calcifications. We report one case of CMF involving the sphenoid sinus mimicking a chondrosarcoma. The tumor mass showed calcifications on images and histology

Data from: Vegetation as self-adaptive coastal protection: reduction of current velocity and morphologic plasticity of a brackish marsh pioneer

By reducing current velocity, tidal marsh vegetation can diminish storm surges and storm waves. Conversely, currents often exert high mechanical stresses onto the plants and hence affect vegetation structure and plant characteristics. In our study, we aim at analysing this interaction from both angles. On the one hand, we quantify the reduction of current velocity by Bolboschoenus maritimus, and on the other hand, we identify functional traits of B. maritimus’ ramets along environmental gradients. Our results show that tidal marsh vegetation is able to buffer a large proportion of the flow velocity at currents under normal conditions. Cross-shore current velocity decreased with distance from the marsh edge and was reduced by more than 50% after 15 m of vegetation. We were furthermore able to show that plants growing at the marsh edge had a significantly larger diameter than plants from inside the vegetation. We found a positive correlation between plant thickness and cross-shore current which could provide an adaptive value in habitats with high mechanical stress. With the adapted morphology of plants growing at the highly exposed marsh edge, the entire vegetation belt is able to better resist the mechanical stress of high current velocities. This self-adaptive effect thus increases the ability of B. maritimus to grow and persist in the pioneer zone and may hence better contribute to ecosystem-based coastal protection by reducing current velocity