DEFENSINS AND THEIR ROLES IN H.PYLORI INFECTION

Bağışıklık sistemi doğuştan ve edinsel olmak üzere iki gruba ayrılır. Doğuştan bağışıklık sistemi, edinselden farklı olarak daha önce karşılaşmadığı patojenlere karşı hızlı ve devamlı koruma sağlar. Bu sistemin başlıca üyeleri anatomik engeller, salgısal moleküller ve hücresel bileşenlerdir. Doğuştan bağışıklık sisteminin önemli bir parçası olan antimikrobiyal peptidlerin memelilerdeki başlıca örnekleri ise defensinlerdir. Bu peptitler birçok enfeksiyonda olduğu gibi H. pylori enfeksiyonunda da görev almaktadırlar. H. pylori enfeksiyonunda defensin düzeyinin arttığı ve eradikasyonla azaldığı bilinmektedir. Ancak bu peptidlerin rolü halen net olarak ortaya konamamıştır. İleride bu konuda yapılacak çalışmalar H. pylori enfeksiyonunun patogenezini aydınlatmada yardımcı olabilir. Immune system is divided into two groups as innate and acquired. Innate immune system, different from the acquired immune system, provides a quick and permanent protection against first met pathogens. The main members of this system are anatomic barriers, secretory molecules and cellular components. Leading examples of antimicrobial peptides, an important part of innate immune system, in mammals are defensins. These peptides take place in H. pylori infection like they do in many other infections. It is known that defensin level increases in H. pylori infection and decreases with eradication. On the other hand, the role of these peptides is still not clearly displayed. Studies on this subject might help to enlight the pathogenesis of H. pylori infection in the future

EFFECTS OF NUTRITION ON GROWTH AND DEFECATION PATTERNS IN EARLY INFANCY

Amaç: Sağlıklı bebeklerde farklı beslenme tiplerinin antropometrik veriler, beslenme davranışı ve dışkılama özellikleri üzerine etkisinin araştırılması. Gereç ve yöntem: Anne sütü ve biberon maması alan sağlıklı bebekler üç ve altı aylıkken değerlendirilerek, beslenme, dışkılama özellikleri ve büyümeleri izlenmiştir. Bulgular: AS ile beslenen 24, BM alan 23 bebek karşılaştırıldığında 3. ayda AS grubunun vücut ağırlığı, boyu, triseps deri kıvrım kalınlığı ve postnatal kilo alımı, BM grubundan fazla bulundu. AS grubunda, bebeklerin doğum ağırlığı ile 3. aydaki vücut ağırlığı arasında pozitif ilişki varken, BM alan grupta bu ilişki yoktu. AS grubunun ilk üç aydaki günlük beslenme süre ve sayısı ayrıca dışkılama sayısı fazla idi. Altıncı ayda iki grubun ortalama vücut ağırlığı, boyu, baş çevresi, vücut kitle indeksi ve TSF arasında fark bulunmazken, BM grubunun aldığı kilo ve baş çevresi artışı AS grubundan daha fazla idi. AS grubunun ek gıdalardan aldığı ortalama enerji ve protein miktarının BM alan bebeklerden daha az olduğu görüldü. Sonuç: Hayatın ilk üç ayında AS ile beslenen bebekler daha hızlı büyümekte, ancak ek gıdalara geçildikten sonra BM ile beslenen bebeklerin gerisinde kalmaktadır. Her iki beslenme şeklinde beslenme davranışı ve dışkılama özellikleri birbirinden farklı olup, ek gıdaların devreye girmesi ile farklılıklar ortadan kalkmaktadır. Bu değişiklikler anne sütünde bulunan hormonlar ve büyüme faktörlerinden kaynaklanabilir. Objective: To evaluate the effects of different nutritional patterns on anthropometric data, feeding behavior and defecation patterns. Material and method: Healthy breast-fed and formula-fed infants were evaluated on their growth, feeding and defecation pattern at 3th and 6th month of age. Results: At first visit of healthy breast-fed (n=24) and formula-fed (n=23) infants, body weight, lenght, triceps skinfold thickness, postnatal weight gain were higher in BF than FF group. While birth weight was correlated to postnatal weight gain in BF babies such correlation was not present in FF group. Daily feeding frequency, feeding period and defecation frequency at three months of age were higher in BF group than FF group. At six months of age, while there were no differences on body weight, length, head circumference, body mass index, TSF between two groups, postnatal weight gain and head circumference increase were higher in FF group. Daily mean energy and protein intake from complementary foods were lower in BF than FF babies. Conclusion: BF infants grow more rapidly at first three months of life, however at the beginning of complementary food these infants stay behind the FF infants. At both of the different nutritional pattern, feeding and defecation patterns are different however, these differences were over with beginning of complementary foods. Different growth, feeding and defecation patterns in BF and FF infants can be related to growth factors and hormones in breast-milk

Oyun Konsollu Fiziksel Aktivite Programı ile Otizm Spektrumundaki Bireylerde Fiziksel Uygunluğun Geliştirilmesi

The aim of this study was to investigate the effects of game consoles on the physical fitness levels of young individuals with autism spectrum disorders. Sample consisted of 8 individuals (4 male, 4 female), aged 11-18 years who were attending a sports training center. ABAB - multiple baseline across participants, single case research design was used. Overall study period was 14 weeks and the minimum research group participation period was 12 weeks. Camera was used to record the activities. The alternative treatment groups were given a routine training program that is provided by the center. The experiment group received an adapted physical activity training program using the kinect game console. Eurofit test battery was used for physical fitness assessments. Pre-test post-test measures were reported regarding the physical fitness levels were. Considering the evaluated results; The average percentage of the percentage increase in the Flamingo equilibrium test was 60.15%, the average of the increase percentage in the elasticity measurement results was 62.39, the mean percentage of the increase in body strength test was 45.46%, the average of the increase in running speed was 12.37%, the average of the increase in durability was 43.14%. Findings show significant improvements on the physical fitness levels of participants in the experimental group (console training) in contrast to the alternative treatment group (routine program).Bu araştırmanın amacı, Otizm Spektrum Bozukluğu olan (OSB’li) bireylerin katıldığı oyun konsollu uyarlanmış fiziksel aktivite antrenman programının; fiziksel uygunluğa etkilerini belirlemektir. Araştırma grubu 11-18 yaş aralığında olan sekiz OSB’li bireylerden oluşmuştur. Sporcular araştırma başlamadan önce de merkezde spor yapmakta olan 8 kişilik 4’ü erkek 4’ü kadın OSB’li bireylerdir. 8 kişilik bu grup rastgele seçilen 4’er kişilik kadın ve erkek gruplarından oluşmaktadır. Antrenmanların programlanması sürecinde araştırma yöntemi olarak Tek Denekli Araştırma Yöntemlerinden ABAB modeli kullanılmıştır. Araştırmaya alınan bireylere 14 hafta boyunca haftada 4 gün, her gün birer saat olmak üzere haftada 4 saat antrenman yaptırılmıştır. Antrenmanlar çalışmaların yapıldığı alanlarda kameraya çekilmiştir. Kontrol gruplarına standart antrenman programları uygulanırken araştırma gruplarına ise “Oyun konsollu uyarlanmış fiziksel aktivite antrenman programı isimli özel bir antrenman programı uygulanmıştır. Araştırmada fiziksel uygunluk düzeyleri ile ilgili gelişimler izlenmiş ve değerlendirilmiştir. Fiziksel uygunluk değerlendirmesinde eurofit test bataryası kullanılmıştır. Sporculara ön test son test ölçümleri uygulanarak fiziksel uygunluk düzeyleri de değerlendirilmiştir.Değerlendirilen sonuçlar ele alındığında; Flamingo denge testi artış yüzdesinin ortalaması 60.15, Esneklik Ölçüm sonuçlarındaki artış yüzdesinin ortalaması 62.39, Gövde Kuvveti Testi artış yüzdesinin ortalaması %68.67, Bükülü Kol Asılmada artış yüzdesinin ortalaması %62.16, Kol Hareketinin Süratindeki artış yüzdesinin ortalaması %13.84, Durarak Çift Bacak Öne Sıçrama artış yüzdesinin ortalaması %45.46, Koşu Sürati artış yüzdesinin ortalaması %12.37, Dayanıklılıktaki artış yüzdesinin ortalaması ise %43.14 gözlemlenmiştir. Sonuç olarak uyarlanmış antrenman programına katılan OSB’li bireylerin fiziksel uygunluk testlerinin sonuçları incelendiğinde sonuçlarda artan bir fark olduğu ve farkın uyarlanmış antrenman programı uygulaması lehine anlamlı olduğu bulunmuştur

Prospective observational study on antibiotic-associated bloody diarrhea: report of 21 cases with a long-term follow-up from Turkey

WOS: 000303826200012PubMed ID: 22433794Objective Antibiotic-associated hemorrhagic colitis is a distinct form of antibiotic-associated bloody diarrhea (AABD) in which Clostridium difficile is absent. Although the cause is not exactly known, reports have suggested the role of Klebsiella oxytoca and/or C. difficile. Materials and Methods Between 2001 and 2006, stool samples of 21 consecutive patients with AABD were cultured for common enteric pathogens and K. oxytoca, and were tested for the presence of parasites and C. difficile toxin A + B within the first 24 h of their initial admission and a colonoscopy was performed when available. The patients were followed up prospectively by telephone interviews. Results The occurrence of symptoms ranged between 6 h and 14 days following the first dose of the antibiotic responsible and the duration of the AABD ranged between 6 h and 21 days. The antibiotic responsible was oral ampicillin/sulbactam in 18 (85%) cases. C. difficile toxin A + B production by enzyme-linked immunosorbent assay and K. oxytoca growth in stool cultures were detected in six (29%) and 11 (51%) of 21 patients, respectively. Endoscopic morphology and histology in a limited number of patients revealed no more than a nonspecific inflammation and acute colitis, respectively. Conclusion This study confirms that antibiotic-associated hemorrhagic colitis, as a distinct entity in relation to K. oxytoca, is seen in half of the patients with AABD. Most of the cases are seen within a week following the antibiotic use. Almost all of the patients did not develop any flares during the long-term antibiotic-free follow-up. In some of the patients with AABD, there was coexistence of K. oxytoca with C. difficile toxin A + B. Eur J Gastroenterol Hepatol 24: 688-69

Fusariosis manifesting as targetoid purpuric cutaneous lesions in immunocompromised patients

[No abstract available

COMPARISON OF THE ANTHROPOMETRIC DATA AND NUTRITIONAL CHARACTERISTICS AMONG THE BREASTFED AND FORMULA-FED BABIES AND THE RELATION OF THESE PARAMETERS TO INSULIN AND IGF-1 IN EARLY INFANCY

Amaç: Anne sütü ve formüla ile beslenen erken süt çocukluğu dönemindeki bebeklerin antropometrik verilerinin ve beslenme özelliklerinin karşılaştırılması ve bu verilerle beslenme davranışının ve enerji metabolizmasının düzenlenmesinde görev alan insülin ve IGF-1 hormonları arasındaki ilişkinin araştırılması. Gereç ve yöntem: Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Çocuk Polikliniği'ne kontrol amacı ile getirilen ve yaşları 3-4 ay arasında değişen sağlıklı bebekler çalışmaya alındı. Bebekler yalnızca anne sütü (AS) ile beslenenler ve çeşitli nedenlerden dolayı ilk ay içinde anne sütü kesilip formüla ile beslenenler (F) olarak iki gruba ayrıldı; doğum haftaları, doğum ağırlıkları, bebeklerin beslenme özellikleri sorgulandı; vücut ağırlığı, boyu, baş çevresi ve triseps cilt kıvrım kalınlığı (TCKK) ölçüldü ve vücut kitle indeksi (VKİ) hesaplandı. Bebeklerin beslenme öncesi insülin, IGF-1 ve kan şekeri düzeylerini belirlemek üzere venöz kan örnekleri alındı. Bebeklerin 6. ay kontrollerinde, ek gıdalara geçiş zamanı, beslenme özellikleri ve dışkılama paterni sorgulandı; vücut ağırlığı, boyu, baş çevresi ve TSF'si ölçüldü; VKİ, enerji ve protein alımları hesaplandı. Bulgular: Çalışmada yer alan 47 sağlıklı bebeğin (erkek/kız=25/22) 24'ü AS, 23'ü F grubunda idi. İki grup arasında cinsiyet, doğum ağırlığı ve doğum haftası özellikleri bakımından fark yoktu. Üçüncü ayda yapılan ilk değerlendirmede AS grubundaki bebeklerin vücut ağırlığı, boy, TSF, postnatal kilo artışı, beslenme sıklığı ve süresi daha fazla idi (p<0,05). Altıncı ayda AS grubundaki bebeklerin 16'sında (%73), F grubundakilerin 19'unda (%95) ek gıdaya geçilmişti. Ek gıdalardan alınan enerji ve protein F grubunda daha fazla idi (p<0,05). Bu dönemde iki grup arasındaki antropometrik ölçüm farkları ortadan kalkmıştı. Anne sütü ve F grubundaki bebeklerin kan şekeri düzeyleri arasında fark olmamasına ve F grubundakilerin daha zayıf olmalarına karşın, serum insülin düzeyleri F grubunda istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte daha yüksek idi. Formüla grubunun ortalama serum IGF-1 düzeyi daha yüksek olarak bulundu (p<0,05). Tüm bebeklerde serum IGF-1 düzeyi arttıkça, 6. ayda ek gıdalardan alınan enerji ve protein miktarı, vücut ağırlığı, VKİ, TCKK ve 3.aydan 6. aya kadar alınan kilo miktarı da artmakta idi (sırasıyla r=0,350, p<0,05; r=0,400, p<0,05; r=0,455, p<0,05; r=0,524, p<0,05; r=0,461, p<0,05). Sonuç: Serumdaki IGF-1 düzeylerinin ikinci üç aylık dönemde enerji, protein ve kilo alımı ile ilişkili olması, bu hormonun ileri yaşlarda vücut ağırlığının düzenlenmesinde önemli rol oynadığını düşündürmektedir. Formüla alan bebeklerde relatif olarak daha yüksek bulunan insülin düzeyleri, bu bebeklerin ek gıdalardan neden daha yüksek enerji ve protein aldıklarının açıklaması olabilir. Objective: Comparison of the anthropometric data and nutritional characteristics among the breastfed and formula-fed babies in early infancy and evaluation of the relation of these parameters to the hormones insulin and IGF-1that are involved in the regulation of nutritional habits and energy metabolism. Materıal and method: Three to four month-old healthy babies evaluated during routine clinical visits in Dokuz Eylül University Medical Faculty Department of Pediatrics were enrolled in the study. The babies were splitted into two groups as breastfed (BF) and formula-fed (FF). Gestational age, birth weight, and nutritional characteristics of the babies were asked; weight, height, head circumference and triceps skin fold thickness (TSF) were measured and body mass index (BMI) was calculated. While fasting venous blood samples of all the babies were obtained for insulin, IGF-1 and glucose measurement. The babies were re-evaluated at 6th postnatal month for weaning time, nutritional characteristics, weight, height, head circumference, TSF, BMI and daily protein intake. Results: There were 47 babies (male/female = 25/22), 24 in BF and 23 in FF groups. Two groups were not different with respect to sex, birth weight and gestational age. Weight, height, TSF, postnatal weight gain, feeding frequency and length were higher in BF group than FF group at first visit in 3-4 months of age (p<0.05). At 6th month, 16 (73%) and 19 (95%) of the babies had weaned in the BF and FF groups, respectively. The energy and protein intake by supplemental foods was higher in FF group (p<0.05). At that time, the differences in anthropometric measurements were over among two groups. Although blood glucose levels were not different among the BF and FF group and the babies in FF group were leaner, serum insulin levels were higher, although not significantly, in FF group. IGF-1 levels were significantly higher in the FF group (p<0.05). As the serum IGF-1 level increased, energy and protein intake by supplemental foods, weight, BMI, TSF and weight gain from 3 to 6 months of age increased in all babies (r=0.350, p<0.05; r=0.400, p<0.05; r=0.455, p<0.05; r=0.524, p<0.05 and r=0.461, p<0.05, respectively). Conclusion: The relation of serum IGF-1 level to energy and protein intake and weight gain in the second 3 month-period of life implies that this hormone play a role in regulation of body weight similar to leptin in later life. Relatively higher levels of serum insulin in FF group might explain the higher energy and protein intake from the supplemental foods in these babies

CONJUGATED HYPERBILIRUBINEMIA AND INTRAABDOMINAL LYMPHADENOPATHY: CO-EXISTANCE

Rotor Sendromu kronik konjuge bilirubin yüksekliği ile seyreden otozomal resesif geçişli bir bozukluktur. Kendine özgü bir semptom veya fizik muayene bulgusu olmayan bu sendromda karaciğer fonksiyon testleri de normal bulunur. Eşlik eden başka hastalıkların varlığında, ayırıcı tanıda zorluklar yaşanmaktadır. Burada; konjuge bilirubin yüksekliği intraabdominal lenfadenopatilerin safra yollarına basısı ön tanısıyla kliniğimize yollanan, tanı zorluğu yaşanan ve sonuçta Rotor sendromu ile birlikte Toksoplazmozis tanısı almış olan bir vaka sunulmuştur. Rotor syndrome is an autosomal recessive disorder presenting with chronic elevation of the conjugated serum bilirubin fraction. There are no spesific symptoms and physical examination findings of this syndrome and liver function tests are normal. Differential diagnosis is difficult in the existence of concomitant diseases. Here; we report a child with conjugated hyperbilirubinemia though to result from biliary tract compression by intraabdominal lymphadenopathies. The diagnosis was established as Rotor Syndrome and Toxoplasma lymphadenitis eventually

The impact of hybrid capture-based comprehensive genomic profiling on treatment strategies in patients with solid tumors

Objective: The development of bioinformatics and comprehensive genomic profiling (CGP) has provided insights into the ap-plicability and functionality of the genomic alterations (GA). In this study, we evaluated the impact of CGP on the treatment plan and outcomes in a significant number of patients. Material and Methods: We carried out a retrospective case-control study on 164 adult patients with advanced solid tumors from 15 oncology centers in Türkiye. Results: In all cases, CGP was performed within 23.8 [standard deviation (SD)±32.1] months of initial diagnosis. Non-small cell lung carcinoma, breast cancer, unknown primary carcinoma, colorectal carcinoma, and sarcoma were among the most common tumor types, accounting for 61.5% of all cases. CGP was performed immediately after the diagnosis of advanced cancer in 13 patients (7.9%). In 158 patients (96.4%), at least one GA was found as per the CGP report. Also, in the reports, the average tumor mutational burden (TMB) and GAs were 7.3 (SD±8.7) mut/Mb and 3.5 (SD±2.0), respectively. According to CGP reports, 58 patients had 79 evidence-based drug suggestions for their particular tumor type, whereas 97 patients had 153 evidence-based drug suggestions for another tumor type. After the primary oncologist interpreted the CGP reports, significant changes were made to the treatment of 35 (21.3%) patients. Conclusion: We strongly believe that in the future, high-TMB or other tumor-agnostic biomarkers will become much more afford-able, and CGP will serve as one of the major decision-making tools for the treatment of patients along with pathological, radiological or lab-oratory tests