Cantrell’s pentalogy: A case report

Cantrell’s pentalogy is a rare congenital malformation which consists of the supraumbilical abdominal wall defect, the defect in the lower sternum, the agenesis of the anterior portion of the diaphragm, the absence of the diaphragmatic part of the pericardium, and the structural cardiac anomaly. This congenital malformation has a high mortality rate of in the postnatal period. Its etiopathogenesis is not yet certain. It is thought to be due to the lack or inadequacy of the migration of lateral mesoderm in the early weeks of pregnancy. Five main phenotypic findings of Cantrell’s pentalogy may not always be present in the affected cases because of the alterations in the migration defects. The subjects diagnosed with Cantrell’s pentalogy can be examined in three categories based on the phenotypic features. This is a case report of a 13-week-old pregnancy which is diagnosed with Cantrell’s pentalogy due to the presence of cystic hygroma, ectopia cordis, omphalocele and atrioventricular septal defect.Cantrell pentalojisi; supraumbilikal torako-abdominal duvar defekti, diyafram ön kısmının olmaması, perikardın diyaframla ilişkili parçasının olmaması, sternum alt bölgesinde defekt ve kalp anomalileri ile tanımlanan, nadir görülen ve postnatal dönemde mortalite oranı yüksek seyreden bir doğumsal malformasyondur. Etyopatogenezi tam olarak bilinmese de gebeliğin erken haftalarında lateral mezodermin migrasyonundaki yetersizliğe ya da eksikliğe bağlı olduğu düşünülmektedir. Migrasyon yetersizliğindeki defekte ve oluştuğu gestasyonel haftadaki değişikliğe bağlı olarak, yukarıda sayılan beş ana fenotipik bulgu her zaman görülmeyebilir. Cantrell pentalojisi, kendi arasında görülen fenotipik özelliklere göre üç sınıfa ayrılır. Bu olgu sunumunda kistik higroma, ektopia kordis, atrioventriküler septal defekt ve omfalosel nedeniyle sevk edilen ve Cantrell pentalojisi tanısı konulan 13 haftalık bir gebelik tarif edilmiştir

Clinical Outcomes and Effectiveness of Renal Artery Stenting in Patients With Critical Atherosclerotic Renal Artery Stenosis: Does it İmprove Blood Pressure Control and Renal Function Assessed by Estimated Glomerular Filtration Rate?

INTRODUCTION: Atherosclerotic renal artery stenosis (ARAS) is associated with uncontrolled hypertension and chronic renal failure. AIM: To evaluate the influence of gender and presence of chronic renal failure on the outcomes of percutaneous transluminal renal artery stenting (PTRAS) due to atherosclerosis. MATERIAL AND METHODS: A total of 28 ARAS patients underwent PTRAS and 36 stents were placed. Basal characteristics, laboratory data and blood pressure of patients were recorded. The differences between genders and improvement/deterioration of renal functions and blood pressure were analyzed. The predictors of outcomes were determined. RESULTS: Baseline characteristics were similar between men and women. Significant improvement of systolic and diastolic blood pressure control was achieved after PTRAS (153.04 ±17.07 mm Hg vs. 124.75 ±11.40 mm Hg, p = 0.001 and 92.50 ±10.76 mm Hg vs. 77.54 ±8.23 mm Hg, p < 0.001, respectively). Although mean estimated glomerular filtration rate (eGFR) and creatinine levels did not significantly improve at the 6-month follow-up visit compared to baseline values, of the 28 patients 13 (46.4%) patients had improvement of renal functions. CONCLUSIONS: Our results suggest that PTRAS is a safe procedure and may offer blood pressure control but beneficial effects of PTRAS on renal function may be anticipated in a selected group of patients, especially those with a low eGFR

The relationship between the low Apgar scores of the newborns and hematologic parameters which are inflammatory markers

Objective: To investigate the relationship between the 5-minute Apgar scores of the newborns checked in the cases induced due to prolonged pregnancy and neutrophil-lymphocyte ratio (NLR) and platelet-lymphocyte ratio (PLR), and to investigate the contributions of these parameters as prognostic markers in the low Apgar scores. Methods: A total of 169 primigravida cases for which delivery by induction was decided due to prolonged pregnancy after they completed 41 weeks of gestation between 2017 and 2018 were included in the study. The detailed previous histories of all cases were obtained at admission and they underwent cervicovaginal examination, obstetric ultrasonography for the assessment of fetal biometry and amniotic fluid, and complete blood count including hemoglobin level, total white blood cell count, differential leukocyte number and platelet count. NLR and PLR were calculated as the ratio of neutrophil number to lymphocyte number and the ratio of platelet number to lymphocyte number, respectively. The Apgar scores in the newborn assessment were determined according to the usual criteria 1 and 5 minutes after the birth. The independent samples t-test, Mann-Whitney U test and chi-square test were used for the analysis of the data. Results: The mean NLR and PLR values of the cases were calculated 4.8±2.8 and 148.8±74.9, respectively. While 108 (64%) patients delivered vaginally, 61 (36%) patients delivered by cesarean section. The Apgar score was >7 in 142 (84%) patients and <7 in 27 (16%) patients. NLR and PLR values were significantly higher in the group with Apgar score <7 than the group with Apgar score ≥7 (p<0.05). Conclusion: The elevations in NLR and PLR is the usual part of a health pregnancy; however, excessively elevated inflammation has been associated with poor prenatal and developmental outcomes in various populations. In conclusion, these markers can be used as the parameters helping clinicians to predict poor obstetric outcomes

The evaluation of cytologic, colposcopic and histopathologic findings in women with postcoital bleeding

Amaç: Postkoital kanamalı hastalarda servikal sitoloji, kolposkopi ve kolposkopiyle yönlendirilmiş biyopsi sonuçlarının değerlendirilmesi. Çalışmanın Yapıldığı Yer: Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı. Materyal ve Metod: Postkoital kanama yakınması olan 74 hasta prospektif olarak incelendi. Hastalar servikal sitoloji, kolposkopi ve gereken olgularda kolposkopi ile yönlendirilmiş biyopsi sonuçlarıyla değerlendirildi. Servikal sitolojinin epiteliyal hücre anomalilerini belirlenre açısından sensitivite, spesifisite, pozitif ve negatif prediktif değerleri hesaplandı. Bulgular: Hastaların servikal sitoloji sonuçlan değerlendirildiğinde %91.9 (n68) inflamatuar değişiklikler, %5.4 (n4) düşük gradeli skuamoz intraepiteliyal lezyon ve %2.7 (n2) atrofik smear bulundu. Kolposkopi ve kolposkopi ile yönlendirilmiş biyopsi sonuçlarına göre olguların % 87.9'unda, en sık inflamatuar değişiklikler ya da metaplazi olmak üzere tamamen benign bulgular saptandı. ÇINI, HPV değişiklikleri ve CIN2 olmak üzere epiteliyal hücre anomalileri saptanan 9 hasta (%12.1) mevcuttu. Postkoital kanamalı hastalarda sitolojinin epiteliyal hücre anomalilerini belirleme açısından spesifisitesi %100, sensitivitesi %44.4, pozitif prediktif değeri %100, negatif prediktif değeri ise %92.9 olarak saptandı. Sonuç: Postkoital kanama, sıklıkla inflamatuar değişiklikler, metaplazi ya da servikal ektropion gibi benign durumlarla ilişkili olmasına karşın, serviksin premalign ve malign lezyonlarımn atlanmaması açısından servikal sitolojinin yanı sıra kolposkopi ve gereken olgularda kolposkopiyle yönlendirilmiş biyopsi ile değerlendirilmesi gereken bir semptomdur.Objective: The evaluation of cytologic, colposcopic and histopa-thologic findings in women with postcoital bleeding. Institution: Kırıkkale University School of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology Material and Methods: Cervical cytology, colposcopy and colposcopically directed biopsy findings were evaluated in 74 women with postcoital bleeding. The sensitivity, specificity and positive and negative predictive values of cervical cy-tology were calculated in terms of predicting epithelial cell abnormalities. Results: Sixty eight (91.9%) patients had inflamatory findings, 4 (5.4%) had low grade squamous intraepithelial lesion and 2 (2.7%) had atrophic findings in the cytologic examination. When evaluated with colposcopy and colposcopically directed biopsies, 87.9% of the women were found to have totally benign findings with inflamatory findings and metaplasia as the leading causes. Epithelial cell abnormalities such as CIN1, HPV findings and CIN2 were found in 9 (12.1%) patients. The specificity, sensitivity, positive predictive and negative predictive values of cervical cytology was found to be 100%, 44.4%, 100% and 92.9% respectively in terms of predicting epithelial cell abnormalities. Conclusion: Postcoital bleeding, though most commonly associated with benign findings such as inflamatory findings, metaplasia and ectropion, should be evaluated with colposcopy and colposcopically directed biopsies in order to reveal premalignant and malignant diseases of the cervix

Placental Chorioangioma Diagnosis and Management

Placental chorioangioma constitutes major importance in perinatology practice, as being the most common type of placental tumors, and having the potential of devastating perinatal outcomes. In this review, we report the symptoms, diagnostic findings and recent temporary and definitive treatment choices in patients with chorioangioma

The effect of training and personal qualities of salespeople on sales success in retail sector: The case of İzmir

Günümüzde iş dünyasında ve perakende sektöründe görülen hızlı değişim ve gelişmelerin sonucu olarak işletmeler arası rekabetin artması ürünlerin pazarlanmasını zorlaştıran bir ortam yaratmış, buna bağlı olarak da satış giderek önem kazanan bir pazarlama faaliyeti haline gelmiştir. Bu kapsamda çalışmada, satış süreci dâhilinde satış eğitimi ve kişisel nitelikler gibi kriterlerin satış başarısı üzerinde yarattığı etkilerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, yüz yüze anket yöntemiyle perakende sektöründe çalışan 496 satış elemanıyla görüşülmüştür. Çalışma sonucunda satış başarısı ile eğitim seviyesi arasında doğrudan ilişkisi bulunamamasına rağmen satış eğitiminin satış başarısını dolaylı olarak etkilediği tespit edilmiştir. Bununla beraber başarılı bir satış elemanının sahip olması gereken özelliklerde satış eğitimi yoluyla geliştirilebilecek kişisel niteliklerin ön plana çıkması dikkat çekici bir bulgu olarak saptanmıştır.The rapid changes and developments in today’s business world and the retail sector and increased competition among businesses have created a difficult environment for the marketing of products, and thus, personal selling in the marketing activities has become increasingly important. The aim of this study, within the sales process the relationship between sales training and personal characteristics of salespeople are examined with regard to their impact and differences on the success of sales.With the scope of this aim, face to face interviews were done with 496 salespeople who are working in retail sector. In the study no relationship between the level of education and sales success was found however and indirect effect of sales training on sales success have been identified. At the same time the personal qualities that can be developed through sales training were found as having remarkable effect on successful sales

PERAKENDE SEKTÖRÜNDE SATIŞ ELEMANLARININ EĞİTİMLERİNİN VE KİŞİSEL NİTELİKLERİNİN SATIŞ BAŞARISI ÜZERİNDEKİ ETKİSİ: İZMİR ÖRNEĞİ

Günümüzde iş dünyasında ve perakende sektöründe görülen hızlı değişim ve gelişmelerin sonucu olarak işletmeler arası rekabetin artması ürünlerin pazarlanmasını zorlaştıran bir ortam yaratmış, buna bağlı olarak da satış giderek önem kazanan bir pazarlama faaliyeti haline gelmiştir. Bu kapsamda çalışmada, satış süreci dâhilinde satış eğitimi ve kişisel nitelikler gibi kriterlerin satış başarısı üzerinde yarattığı etkilerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, yüz yüze anket yöntemiyle perakende sektöründe çalışan 496 satış elemanıyla görüşülmüştür. Çalışma sonucunda satış başarısı ile eğitim seviyesi arasında doğrudan ilişkisi bulunamamasına rağmen satış eğitiminin satış başarısını dolaylı olarak etkilediği tespit edilmiştir. Bununla beraber başarılı bir satış elemanının sahip olması gereken özelliklerde satış eğitimi yoluyla geliştirilebilecek kişisel niteliklerin ön plana çıkması dikkat çekici bir bulgu olarak saptanmıştır

The effects of intranasal calcitonin in combination with different hormone replacement therapy regimens on bone mineral density in postmenopausal osteopenic women

Amaç: Bu çalışmada postmenopozal sağlıklı kadınlarda intranazal kalsitonin ile kombine verilen tibolon, konjuge estrojen, konjuge estrojen ve medroksiprogesteron asetat kullanımının kemik mineral yoğunluğuna etkisinin prospektif araştırılmasını amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ekim 2002-Mart 2003 tarihleri arasında Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum polikliniğine başvuran 37 postmenopozal sağlıklı kadın çalışmaya alındı. L2-L4 vertebra t skoru -1.5'den küçük olan kadınlar çalışmaya dahil edildi. Hastalar 3 gruba ayrıldı. Grup I'deki 14 kadına 2.5 mg/gün tibolon, grup II'deki 15 kadına 0.625 mg/gün konjuge estrojen (CEE)2.5 mg/gün medroksiprogesteron asetat (MPA), grup III'deki histerektomize 8 kadına 0.625 mg/gün konjuge estrojen verildi. Tedavilerine günlük intranazal 200 İÜ/gün salmon kalsitonin ile 1500 mg/gün elementer kalsiyum ve 400 İÜ/gün vitamin D eklendi. Hastaların tedavi öncesi ve tedaviden 1 yıl sonraki dual-energy X-ray absorptiometry ile kemik mineral yoğunluğu (gr/cm²) ölçüldü. İstatistiksel analizler için paired t-test, one-way analysis of variance test, Kruskal-Wallis test kullanıldı. Bulgular: Lumbar vertebra kemik mineral yoğunluğunda tedavi başlangıcına göre grup I'de L2-L4: %0.22, L3 %0.46; grup II'de L2-L4: %0.38, L3: %0.46; grup III'de L2-L4: %0.30, L3: %0.63 anlamlı artış bulundu. Femur boynu kemik mineral yoğunluğunda tedavi başlangıcına göre grup I'de %0.12, grup II'de %0.12, grup III'de %0.10 anlamlı olmayan artış tesbit edildi. Başlangıca göre lumbar vertebra ve femur boynu kemik mineral yoğunluğundaki artışta gruplar arasında anlamlı fark tesbit edilmedi. Sonuç: Bu çalışmada, erken postmenopozal dönemde tibolon, CEEMPA veya sadece CEE'nin, kalsitonin ile kombine kullanımda kemik mineral yoğunluğuna etkilerinin birbirlerine üstünlüğü gösterilememiştir.Objective: The aim of the present study was to examine the effects of tibolone, conjugated estrogen plus medroxyprogesterone acetate and conjugated estrogen in combination with intranasal calcitonin on bone mineral density in postmenopausal healthy women. Material and Method: Thirty-seven healthy postmenopausal women who were attending to the clinic of Obstetrics and Gynecology, Kırıkkale University School of Medicine, between October 2002-March 2003, with lumbar L2-L4 t score less than -1.5, were participated in the study. The patients were seperated into three groups. Group I (n14) was treated with 2.5 mg/day tibolone per os, group II (n15) received 0.625 mg/day conjugated estrogen plus 2.5 mg/day medroxyprogesterone acetate per os and group III (n8) received 0.625 mg/day conjugated estrogen per os. Hysterectomized women in group III were given only conjugated estrogen. Intranasal salmon calcitonin 200 IU/day per os, elementary calcium 1500 mg/day per os and vitamin D 400 IU/day were added to each treatment regimen. Bone mineral density of the lumbar spine (L2-L4, L3) and femoral neck were measured by dual energy X-ray absorptiometry at baseline and at the end of 12 months. Statistical analyses were performed using paired t test, one-way analysis of variance test, Kruskal-Wallis test. Results: The end of the treatment period, L2-L4 vertebral bone mineral density measurements significantly increased 0.22% in group I, 0.38% in group II and 0.30% in group III compared to baseline. L3 vertebral bone mineral density measurements significantly increased 0.46% in group I, 0.46% in group II and 0.63% in group III compared to baseline. Femoral neck bone mineral density measurements did not increased significantly 0.12% in group I, 0.12% in group II and 0.10% in group III compared to baseline. No significant difference was found in bone mineral density changes among the groups. Conclusion: In this study, the combination of calcitonin with tibolone, conjugated estrogen plus medroxyprogesterone acetate or conjugated estrogen alone were found to have similar effects on bone mass in early postmenopausal osteopenic women

Comparison Of Tension Free Vaginal Tape Method And Transobturator Approaches In The Treatment Of Stress Urinary Incontinence

Stres ürinerin kontinans detrusor basıncında artış olmaksızın öksürme, hapşırma, egzersiz, eforla ile istemsiz idrar kaçırma yakınması olarak tanımlanır. Tension-free vaginal tape (TVT) yöntemi 1995 yılından beri üriner stresin kontinans tedavisinde kullanılan standart minimal invaziv bir yöntemdir. 2001 yılında TVT yönteminin mesane yaralanması gibi bazı komplikasyonlarından kaçınmak için yerleştirilen tape materyalinin obturator foramen yoluyla yerleştirildiği yeni bir yöntem olan transobturatortape (TOT) kullanılmaya başlanmıştır. 2003 yılında ise tension-free vaginal tape obturatorroute (TVT-O) olarak adlandırılan modifiye yöntem kullanılmaya başlandı. TVT-O yöntemi ile birlikte kullanılan iğne vajinal insizyondan doğru obturator foramenden geçecek şekilde TOT tekniğinin ters yönünde uygulanmaya başlandı ( iç - dış). Bu derlemenin amacı varolan yayınları sistematik olarak inceleyerek stres ürinerin kontinans için uygulanan midüretral sling operasyonlarından retropubic ve transobturator yaklaşımları sonuçları ve komplikasyonları açısından gözden geçirmektirStress urinary incontinence is defined as the complaint of involuntary urine leakage on effort or exertion or on sneezing or coughing without rise in detrusor pressure. Tension-free vaginal tape (TVT) is a standard minimally invasive procedure used to treat urinary stress incontinence since 1995. In2001, a new method of inserting the tape called transobturator tape (TOT), which passes through the obturator foramen, thus theoretically avoiding some of the complications of TVT such as bladder perforation. In 2003 a modified technique, termed the tension-free vaginal tape obturator route (TVT-O) was defined. With the TVT-Otechnique, the needle is passed in a reverse route of TOT technique, i.e. in through vaginal incision and out through the obturator foramen (inside-out). The aims of this study were to systematically review the existing literature comparing retropubic and transobturator approaches to midurethral slings for stress urinary incontinence, and to compare outcomes and complication