The position of german and polish episcopates towards the mass influx of migrants

Autor porównuje stanowiska episkopatu Niemiec i Polski wobec problemu przyjmowania migrantów. W obydwu przypadkach zostaje najpierw przedstawiony aspekt historyczny wraz z danymi statystycznymi, następnie stanowisko doktrynalne i konkretne formy zaangażowania. Przeprowadzone analizy pozwalają stwierdzić, że obydwa episkopaty w jednakowym stopniu czują się odpowiedzialne za migrantów i w jednakowym stopniu angażują się w dzieła pomocy. Pewne różnice można zauważyć w zakresie praktycznej realizacji założeń doktrynalnych. Są one związane z różną liczbą napływających do tych krajów migrantów, z krajami ich pochodzenia oraz praktycznymi możliwościami obydwu krajów i Kościołów. Powtarzane przekonanie, że Polska jest przeciwna przyjmowaniu emigrantów wynika z niewiedzy o tym, w jakim stopniu Polska pomaga swoim repatriantom, migrantom z byłych republik radzieckich, z Bliskiego Wschodu i Afryki, a przebywa ich już w Polsce około 1,5 miliona.The author compares the attitude of the German and Polish episcopates to the problem of the reception of migrants. In both cases the fi rst historical aspect together with statistical data, then the doctrinal position and specifi c involvement is presented. The analyses enable to establish that both episcopates equally feel responsibility for migrants and equally commit themselves to assistance for them. Some diff erences can be noticed in practical realization of doctrinal assumptions. They are connected with diff erent quantities of migrants coming to these countries, with countries of their origin and with practical possibilities of both countries and Churches. Repeated conviction that Poland is against the reception of emigrants rises out of ignorance how Poland helps to her repatriates, to migrants from former Soviet republics, from Near East and Africa. There are already about 1,5 million migrants in Poland

Bioethics and faith

Bp Józef Wróbel SCJThe problem of a relation between bioethics and faith is complex when it refers to Christian religion. It begins on the plane of the relationship between philosophy and Christian philosophy, more exactly, of the disputable question whether philosophy can have a Christian character. In the light of methodological principles, philosophy (the natural one) seems to exclude religious motives in advance. A similar problem can be observed in the field of ethics. In its proper sense, it is a philosophical science (as has been stated in the above definitions of bioethics). If so, ethics is, in its wrong sense, a form of moral theology, as it has occurred in the so-called ‘theological ethics’ being the field of research of some authors.Katolicki Uniwersytet Lubelsk

Transseksualizm z perspektywy eklezjalnej

The article addresses the issue of transsexualism from the point of view of the fundamental aspects of the life of the ecclesial community. Although the Church has not published an extensive document concerning this topic, it has referred to this problem both directly and indirectly. Sex change has been twice referred to in the context of genderism by Pope Francis and directly with the reference to transsexualism by various dicasteries of the Holy See in several notes. On the other hand, the attitude of the Church toward the discussed problem arises indirectly from its teachings on human sexuality. In general, the Church is of the opinion that formal or surgical sex change does not alter the actual sex of a person.Further, the Author focuses on the problem of transsexualism in terms of baptism, ordination, marriage, and religious vows. From the teachings of the Church it arises that a transsexual person cannot be denied baptism before a sex change. After a sex change, baptism assumes the conversion of such a person, their acceptance of the teachings of the Church on this matter, as well as – bearing in mind social relationships based on truth – their return to their original sex in terms of their identity and sex registered at birth, as it is impossible to restore their original sex after it has been surgically reassigned.The Church is also of the opinion that a transsexual person feeling strong disapproval of his or her phenotypic and genital sex cannot enter into matrimony, be ordained, or make any religious vows. Aside from the previously emphasized decisive importance of the original sex of a transsexual person for these forms of life as well as for social and ecclesial roles, other arguments are involved, such as disapproval of one’s own sex, the inability to control one’s sex, sexual self-identification disorders and lability, narcissistic inclinations, problems with building harmonious interpersonal relationships based on truth, as well as the inability of two persons to physically unite in the moral and canonical context, where either one or both of them have undergone a surgical sex change.Artykuł traktuje o transseksualizmie z perspektywy fundamentalnych aspektów życia wspólnoty eklezjalnej. Chociaż Kościół nie wydał na ten temat szerokiego dokumentu, to jednak odniósł się do tego problemu bezpośrednio i pośrednio. Bezpośrednio do kwestii zmiany płci w kontekście genderyzmu odniósł się dwa razy papież Franciszek, a wprost w odniesieniu do transseksualizmu różne dykasterie Stolicy Apostolskiej w kilku stanowiskach. Pośrednio stosunek Kościoła do omawianej problematyki wynika z jego nauczania na temat ludzkiej płciowości. Kościół stoi na stanowisku, iż metrykalna czy chirurgiczna zmiana płci nie zmienia faktycznej płci osoby.W dalszych analizach Autor skupił swoją uwagę na problematyce transseksualizmu rozpatrywanej z perspektywy chrztu św., święceń, małżeństwa i życia zakonnego. Z nauczania Kościoła wynika, że osobie transseksualnej przed zmianą płci nie można odmówić chrztu św. Po zmianie płci chrzest zakłada nawrócenie takiej osoby, pełne przyjęcie nauczania Kościoła w tej materii oraz, mając na uwadze relacje społeczne w prawdzie, powrót do płci pierwotnej w wymiarach podmiotowych i metrykalnych, jako że niemożliwe jest przywrócenie pierwotnej płci w przypadku chirurgicznej jej zmiany.Kościół reprezentuje też stanowisko, że osoba transseksualna intensywnie przeżywająca dezaprobatę dla swojej płci fenotypowo-genitalnej zasadniczo nie może zawrzeć związku małżeńskiego, przystąpić do święceń i do życia zakonnego. Oprócz podkreślonego już decydującego znaczenia pierwotnej płci osoby transseksualnej dla tych form życia i ról społeczno-eklezjalnych, w grę wchodzą też dalsze racje, jak między innymi, dezaprobata dla własnej płci, brak zdolności do panowania nad własną płcią, zakłócona i labilna autoidentyfikacja płciowa, skłonności narcystyczne, problemy w budowaniu harmonijnych relacji interpersonalnych opartych na prawdzie, a także niezdolność do integralnego zjednoczenia cielesnego w rozumieniu moralnym i kanonicznym dwóch osób, z których jedna lub obydwie są po chirurgicznej zmianie płci

Surgical treatment of rectal cancer in Poland — a report from a prospective, multi-centre observational study PSSO_01 conducted under the auspices of the Polish Society of Surgical Oncology

Introduction. Since 2016, as part of the PSSO_01 multi-centre research project conducted under the auspices of the Polish Society of Surgical Oncology, clinical data on rectal cancer treatment have been collected. The objective of the study was to illustrate the state of early results of surgical treatment. Material and methods. The research project is multi-centre in nature. Data shall be collected electronically. The study protocol does not impose or suggest any course of procedure. It only systematizes the way data are collected for scientific purposes. The analysis of early results of surgical treatment was compared with the results of population studies from other European countries (Netherlands, Belgium). Results. By the end of June 2018, 736 patients were registered in the study. In 399 (54.2%) an anterior resection was performed. More than half of patients undergoing subsequent surgical treatment (54.2%) receive neoadjuvant treatment, with the percentage of patients undergoing radiotherapy or radiochemical treatment for lower rectal cancer being about 70%. Most patients (96%) are operated in elective procedure. The percentage of laparoscopic surgeries is low (8.6%). Postoperative complications are observed in 21.1% of patients. Severe complications (grades III–V according to Clavien-Dindo classification) occur in 7.6% of patients undergoing surgery. Postoperative mortality is 1.1%. Discussion. Although the project does not have the character of a registry and does not allow for drawing wider conclusions concerning the compliance with the standards of qualification for neoadjuvant treatment, the important information is that more than half of rectal cancer patients receive preoperative treatment, and the percentage of severe postoperative complications does not exceed 10%. Conclusions. The results of the PSSO_01 project are representative and reflect the actual situation concerning surgical treatment of rectal cancer patients in Poland

Clinical course and treatment of patients with differentiated

Celem pracy była analiza obrazu klinicznego i sposobu leczenia chorych na zróżnicowane raki tarczycy (ZRT) rozpoznane w Polsce w 1995 roku. Materiał obejmował grupę 478 chorych na raka tarczycy. Byli oni konsultowani, diagnozowani lub leczeni w Centrum Onkologii - Instytucie im. M Skłodowskiej- Curie w Gliwicach. Grupa ta stanowi 57,7% wszystkich raków tarczycy rozpoznanych w Polsce w tym roku. Do dalszej szczegółowej analizy włączono jedynie 352 chorych na zróżnicowane raki tarczycy leczonych operacyjnie. 292 osoby (60%) było dodatkowo leczone jodem radioaktywnym. Wszyscy chorzy otrzymywali supresyjne leczenie tyroksyną. W czasie obserwacji wznowa miejscowa wystąpiła u 37 chorych (8,6%). Odsetek 10-letnich przeżyć całkowitych wynosił 96,4%, a bezobjawowych 68%. Korzystając z faktu opublikowania przez Holtzera i wsp. danych dotyczących obrazu raka tarczycy rozpoznanego w Niemczech w 1996 roku w pracy dokonano dodatkowo porównania obu populacji. Przedstawiona analiza pozwala wnioskować, że postępowanie lecznicze w zróżnicowanych rakach tarczycy pozwala na uzyskanie satysfakcjonujących, dobrych wyników leczenia, a obraz kliniczny choroby i metody terapeutyczne są w Polsce i w Niemczech podobne.The aim of the study was to analyze the clinical course and therapy in patients with differentiated thyroid carcinoma (DTC) diagnosed in Poland within the year 1995. The group of 478 patients with thyroid cancer (57.7% of all thyroid cancer cases diagnosed this year in Poland) was analyzed. Patients were diagnosed or treated in Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology, Gliwice Branch. Detailed analysis was performed in 352 patients with DTC who were treated by surgery. 292 patients (60%) received adjuvant radioiodine therapy. Hormonal (L-thyroxine) treatment was administered to all patients. In 37 patients (8.6%) local recurrence was observed. 10-year overall survival was 96.4% and disease-free survival was respectively 68%. The comparison of Polish data to analysis in German population published by Holtzer et al. (Cancer, 2000) was also performed in this study. We conclude that DTC therapy, currently recommended in our country, gives satisfactory results and that clinical outcome and therapeutic methods are similar both in Poland and Germany

The surgical treatment of rectal cancer in Poland. The findings of a multi-center observational study by the Polish Society of Surgical Oncology (PSSO-01)

Introduction. PSSO-01, a Polish prospective multi-center project on rectal cancer, started in 2016 with participation on a voluntary basis. This study evaluates the early outcome of the surgical treatment of rectal cancer in Poland according to hospital volume. Material and methods. The dataset derives from 17 clinical centers registered in the PSSO-01 study. From 2016 to 2020, the data of 1,607 patients were collected. Taking into account the number of patients enrolled in the study, the centers were divided into three categories: high volume, medium volume, and low volume. Nominal variables were compared between different categories of centers using the chi-square test. The STROBE guidelines were used to guarantee the reporting of this observational study. Results. More patients with metastatic disease were operated on in the low volume centers (p = 0.020). Neoadjuvant treatment was used in 35%, 52%, and 66% of patients operated on in low, medium, and high volume centers respectively (p < 0.001). Laparoscopic resection in medium volume centers was performed more often than in other centers (p < 0.001). The total rate of postoperative complications related to high, medium, and low centers was 22%, 26%, 18% (p = 0.044). One year following surgery, a stoma was present in 63% of patients. A defunctioning stoma following anterior resection was reversed in only 55% of patients. Anastomotic leakage was the main reason for a non-reversal diverting stoma. Conclusions. The representation of low volume centers in the PSSO-01 study was understated. However, the outcomes may show the actual situation of surgical treatment of rectal cancer in high and medium volume centers in Poland

SOLARIS National Synchrotron Radiation Centre in Krakow, Poland

The SOLARIS synchrotron located in Krakow, Poland, is a third-generation light source operating at medium electron energy. The first synchrotron light was observed in 2015, and the consequent development of infrastructure lead to the first users’ experiments at soft X-ray energies in 2018. Presently, SOLARIS expands its operation towards hard X-rays with continuous developments of the beamlines and concurrent infrastructure. In the following, we will summarize the SOLARIS synchrotron design, and describe the beamlines and research infrastructure together with the main performance parameters, upgrade, and development plans

Leczenie chirurgiczne raka odbytnicy w Polsce — raport z prospektywnego, wieloośrodkowego badania obserwacyjnego PSSO_01 prowadzonego pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej

Wstęp. Od 2016 roku w ramach wieloośrodkowego projektu badawczego PSSO_01 prowadzonego pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, gromadzone są dane kliniczne dotyczące leczenia raka odbytnicy. Celem pracy było zobrazowanie stanu dotyczącego wczesnych wyników leczenia chirurgicznego. Materiał i metody. Projekt badawczy ma charakter wieloośrodkowy. Dane gromadzone są elektronicznie. Protokół badania nie narzuca ani nie sugeruje żadnego sposobu postępowania, systematyzuje jedynie sposób zbierania danych w celach naukowych. Analiza dotycząca wczesnych wyników leczenia chirurgicznego została porównana z rezultatami populacyjnych badań z innych krajów europejskich (Holandia, Belgia). Wyniki. Do końca czerwca 2018 roku w badaniu zarejestrowano 736 chorych. U 399 (54,2%) wykonano resekcję przednią. Leczenie neoadiuwantowe otrzymała ponad połowa chorych, poddanych następnie leczeniu operacyjne­mu (54,2%), przy czym odsetek pacjentów poddanych radio- bądź radiochemioterapii z powodu raka dolnej części odbytnicy wyniósł około 70%. Większość chorych (96%) operowana była w trybie planowym. Odsetek operacji wykonanych techniką laparoskopową jest niski (8,6%). Powikłania pooperacyjne zaobserwowano u 21,1% chorych. Ciężkie powikłania (III–V st. wg klasyfikacji Claviena-Dindo) sięgały 7,6% operowanych chorych. Śmiertelność po­operacyjna wyniosła 1,1%. Dyskusja. Chociaż projekt nie ma charakteru rejestru i nie pozwala na wyciągniecie szerszych wniosków dotyczących przestrzegania standardów kwalifikacji do leczenia neoadiuwantowego, istotną informacją jest to, że ponad połowa chorych na raka odbytnicy otrzymuje leczenie przedoperacyjne, a odsetek ciężkich powikłań pooperacyjnych nie przekracza 10%. Wnioski. Wyniki projektu PSSO_01 są reprezentatywne i odzwierciedlają faktyczną sytuację dotyczącą leczenia chirurgicznego chorych na raka odbytnicy w Polsce