The Economics and Politics of Contracting out with the Private Sector: Evidence from the US Transit Industry

The paper studies contracting practices in the US transit industry. It employs the methods of transaction cost economics and public choice theory to develop an empirical model of bus contracting in the US transit industry. The empirical results shed light on why transit services in the US remain largely public, despite many attempts to introduce competition by contracting out services to the private sector. The results show that the decision by transit agencies to contract out with the private sector is constrained by the transaction costs of contracting and the institutional and subsidy arrangements that govern the transit industry in the US. Services that require idiosyncratic investments to provide large densities of passengers are less likely to be contracted out than those services that are provided using standard, small vehicles. Similarly, increases in federal subsidies and dedicated subsidies are found to discourage contracting out with the private sector. On the other hand, increases in state and local subsidies, other things being equal, encourage contracting. Agencies that have high labor costs –– indicating strong labor unions –– are less likely to contract out. In light of these findings, the paper concludes that piecemeal contracting out of services is not likely to increase the role of the private sector in the provision of public transit services. Structures of subsidies and federal arrangements creates intertwined incentives that discourage contracting by transit agencies, thus foiling the attempts to increase efficiencies by establishing competition for transit markets.Institute of Transport and Logistics Studies. Faculty of Economics and Business. The University of Sydne

VACTERL association etiology: The impact of de novo and rare copy number variations

Copy number variations (CNVs), either DNA gains or losses, have been found at common regions throughout the human genome. Most CNVs neither have a pathogenic significance nor result in disease-related phenotypes but, instead, reflect the normal population variance. However, larger CNVs, which often arise de novo, are frequently associated with human disease. A genetic contribution has long been suspected in VACTERL (Vertebral, Anal, Cardiac, TracheoEsophageal fistula, Renal and Limb anomalies) association. The anomalies observed in this association overlap with several monogenetic conditions associated with mutations in specific genes, e.g. Townes Brocks (SALL1), Feingold syndrome (MYCN) or Fanconi anemia. So far VACTERL association has typically been considered a diagnosis of exclusion. Identifying recurrent or de novo genomic variations in individuals with VACTERL association could make it easier to distinguish VACTERL association from other syndromes and could provide insight into disease mechanisms. Sporadically, de novo CNVs associated with VACTERL are described in literature. In addition to this literature review of genomic variation in published VACTERL association patients, we describe CNVs present in 68 VACTERL association patients collected in our institution. De novo variations (>30 kb) are absent in our VACTERL association cohort. However, we identified recurrent rare CNVs which, although inherited, could point to mechanisms or biological processes contributing to this constellation of developmental defects

Identification of osteolineage cell-derived extracellular vesicle cargo implicated in hematopoietic support

Osteolineage cell-derived extracellular vesicles (EVs) play a regulatory role in hematopoiesis and have been shown to promote the ex vivo expansion of human hematopoietic stem and progenitor cells (HSPCs). Here, we demonstrate that EVs from different human osteolineage sources do not have the same HSPC expansion promoting potential. Comparison of stimulatory and non-stimulatory osteolineage EVs by next-generation sequencing and mass spectrometry analyses revealed distinct microRNA and protein signatures identifying EV-derived candidate regulators of ex vivo HSPC expansion. Accordingly, the treatment of umbilical cord blood-derived CD34+ HSPCs with stimulatory EVs-altered HSPC transcriptome, including genes with known roles in cell proliferation. An integrative bioinformatics approach, which connects the HSPC gene expression data with the candidate cargo in stimulatory EVs, delineated the potentially targeted biological functions and pathways during hematopoietic cell expansion and development. In conclusion, our study giv

Infantile hypertrophic pyloric stenosis in patients with esophageal atresia

Background: Patients born with esophageal atresia (EA) have a higher incidence of infantile hypertrophic pyloric stenosis (IHPS), suggestive of a relationship. A shared etiology makes sense from a developmental perspective as both affected structures are foregut derived. A genetic component has been described for both conditions as single entities and EA and IHPS are variable components in several monogenetic syndromes. We hypothesized that defects disturbing foregut morphogenesis are responsible for this combination of malformations. Methods: We investigated the genetic variation of 15 patients with both EA and IHPS with unaffected parents using exome sequencing and SNP array-based genotyping, and compared the results to mouse transcriptome data of the developing foregut. Results: We did not identify putatively deleterious de novo mutations or recessive variants. However, we detected rare inherited variants in EA or IHPS disease genes or in genes important in foregut morphogenesis, expressed at the proper developmental time-points. Two pathways were significantly enriched (p < 1 × 10−5): proliferation and differentiation of smooth muscle cells and self-renewal of satellite cells. Conclusions: None of our findings could fully explain the combination of abnormalities on its own, which makes complex inheritance the most plausible genetic explanation, most likely in combination with mechanical and/or environmental factors. As we did not find one defining monogenetic cause for the EA/IHPS phenotype, the impact of the corrective surgery could should be further investigated

Copy number variations in 375 patients with oesophageal atresia and/or tracheoesophageal fistula

Oesophageal atresia (OA) with or without tracheoesophageal fistula (TOF) are rare anatomical congenital malformations whose cause is unknown in over 90% of patients. A genetic background is suggested, and among the reported genetic defects are copy number variations (CNVs). We hypothesized that CNVs contribute to OA/TOF development. Quantifying their prevalence could aid in genetic diagnosis and clinical care strategies. Therefore, we profiled 375 patients in a combined Dutch, American and German cohort via genomic microarray and compared the CNV profiles with their unaffected parents and published control cohorts. We identified 167 rare CNVs containing genes (frequency<0.0005 in our in-house cohort). Eight rare CNVs - in six patients - were de novo, including one CNV previously associated with oesophageal disease. (hg19 chr7:g.(143820444-143839360)-(159119486-159138663)del) 1.55% of isolated OA/TOF patients and 1.62% of patients with additional congenital anomalies had de novo CNVs. Furthermore, three (15q13.3, 16p13.3 and 22q11.2) susceptibility loci were identified based on their overlap with known OA/TOF-associated CNV syndromes and overlap with loci in published CNV association case-control studies in developmental delay. Our study suggests that CNVs contribute to OA/TOF development. In addition to the identified likely deleterious de novo CNVs, we detected 167 rare CNVs. Although not directly disease-causing, these CNVs might be of interest, as they can act as a modifier in a multiple hit model, or as the second hit in a recessive condition

Will a rising sea sink some estuarine wetland ecosystems?

Sea-level rise associatedwith climate change presents amajor challenge to plant diversity and ecosystemservice provision in coastal wetlands. In this study,we investigate the effect of sea-level rise on benthos, vegetation, and ecosystem diversity in a tidal wetland in westWales, the UK. Present relationships between plant communities and environmental variableswere investigated through 50 plots atwhich vegetation (species and coverage), hydrological (surface or groundwater depth, conductivity) and soil (matrix chroma, presence or absence ofmottles, organic content, particle size) data were collected. Benthic communities were sampled at intervals along a continuum from saline to freshwater. To ascertain future changes to the wetlands' hydrology, a GIS-based empirical model was developed. Using a LiDAR derived land surface, the relative effect of peat accumulation and rising sea levels were modelled over 200 years to determine how frequently portions of the wetland will be inundated by mean sea level, mean high water spring and mean high water neap conditions. The model takes into account changing extents of peat accumulation as hydrological conditions alter. Model results show that changes to the wetland hydrology will initially be slow. However, changes in frequency and extent of inundation reach a tipping point 125 to 175 years from2010 due to the extremely low slope of the wetland. From then onwards, large portions of the wetland become flooded at every flood tide and saltwater intrusion becomes more common. This will result in a reduction in marsh biodiversity with plant communities switching toward less diverse and occasionally monospecific communities that are more salt tolerant.IS

A case-only study to identify genetic modifiers of breast cancer risk for BRCA1/BRCA2 mutation carriers

Breast cancer (BC) risk for BRCA1 and BRCA2 mutation carriers varies by genetic and familial factors. About 50 common variants have been shown to modify BC risk for mutation carriers. All but three, were identified in general population studies. Other mutation carrier-specific susceptibility variants may exist but studies of mutation carriers have so far been underpowered. We conduct a novel case-only genome-wide association study comparing genotype frequencies between 60,212 general population BC cases and 13,007 cases with BRCA1 or BRCA2 mutations. We identify robust novel associations for 2 variants with BC for BRCA1 and 3 for BRCA2 mutation carriers, P < 10−8, at 5 loci, which are not associated with risk in the general population. They include rs60882887 at 11p11.2 where MADD, SP11 and EIF1, genes previously implicated in BC biology, are predicted as potential targets. These findings will contribute towards customising BC polygenic risk scores for BRCA1 and BRCA2 mutation carriers

Een Bureauonderzoek en Inventariserend Veldonderzoek in de vorm van een verkennend booronderzoek

ADC ArcheoProjecten heeft in december 2015 en januari 2016 een bureauonderzoek en Inventariserend Veldonderzoek uitgevoerd op de locatie Rotschotseweg ongenummerd in Sint-Michielsgestel, gemeente Sint-Michielsgestel. De aanleiding van het onderzoek is de voorgenomen aanleg van drainage op een tweetal agrarische percelen. Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Hieruit volgt dat in het plangebied, vanwege de ligging op een lager gelegen deel van een dekzandrug, rekening moet worden gehouden met archeologische resten uit alle archeologische perioden. Wel dient te worden aangetekend dat het gebied tot de aanleg van de Keerdijk in de 17e eeuw periodiek te kampen had met wateroverlast ten tijde van overstromingen van de Dommel, Aa en Maas. Mogelijk was het gebied daarom minder aantrekkelijk dan de hoger gelegen delen langs de Dommel en de Aa. Toch wijzen enkele vuursteenvondsten erop dat het gebied in ieder geval in het Mesolithicum en Neolithicum door de mens werd bezocht. Het plangebied bevindt zich op enige afstand van doorgaande wegen en historische kernen. Uit 19e en 20e eeuwse kaarten blijkt dat het onderdeel was van een akkercomplex ‘Aan den Dungense Kant’. Het kaartmateriaal biedt geen aanknopingspunten voor de aanwezigheid van bewoning ter plaatse van het plangebied. Wel kunnen ontginningssporen zoals sloten en greppels verwacht worden. Eventuele archeologische resten uit de periode Prehistorie tot de Middeleeuwen bevinden zich in de top van het begraven profiel of zijn opgenomen onderin het cultuurdek. Hier wordt ook wel van een ‘fossiele cultuurlaag’ gesproken: een doorwerkte oude bodem tussen het plaggendek en de ongeroerde ondergrond met kleine fragmenten aardewerk, natuursteen, vuursteen en houtskool. Archeologische sporen zullen zich bevinden in de top van het begraven natuurlijk bodemprofiel. Afhankelijk van de dikte van het plaggendek kunnen deze in meer of mindere mate bewaard zijn gebleven. Door agrarisch grondgebruik moet rekening worden gehouden met bodemverstoring. Organische resten en bot zullen door de relatief droge en zure bodemomstandigheden slecht zijn geconserveerd. Het complextype en de omvang kunnen niet nader worden gespecificeerd door de beperkte gegevens. Afhankelijk van de dikte van het plaggendek kunnen deze in meer of mindere mate bewaard zijn gebleven. Door agrarisch grondgebruik moet rekening worden gehouden met bodemverstoring. Afhankelijk van de ouderdom van het plaggendek, zullen eventuele archeologische resten uit de periode Late Middeleeuwen en Nieuwe tijd in het plaggendek voorkomen. Eventuele resten zullen waarschijnlijk bestaan uit zogenoemd mestaardewerk, nederzettingsafval dat met het opbrengen van plaggen op het land terecht is gekomen. Teneinde bovengenoemde verwachting te toetsen en waar nodig aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. Hieruit kwam naar voren dat de natuurlijke ondergrond is opgebouwd uit ten dele verspoelde dekzanden (Laagpakket van Wierden binnen de Formatie van Boxtel). Dit dekzand wordt afgedekt door een 30 tot 100 cm dikke, humushoudende bovengrond (Aap-horizont), die afgezien van vlekken en brokken zand onderin betrekkelijk homogeen is. In zes boringen zijn onder de humushoudende bovengrond, die als een verstoring kan worden gezien, resten van een podzolbodem aangetroffen. Hierbij moet worden opgemerkt dat deze boringen deze geen aaneengesloten zone binnen het plangebied vormen. In de overige twaalf boringen zijn brokken hiervan aangetroffen of is de bodem een AC-profiel. Op meerdere plekken op het terrein was materiaal van onder de humeuze bovenlaag (door de humeuze ondergrond afgedekte bodemhorizonten van podzolgronden en de C-horizont) naar boven geploegd. Omdat verwacht wordt dat een mogelijk aanwezige vindplaats grotendeels zal zijn verstoord, wordt een vervolgonderzoek weinig zinvol geacht. Om die reden adviseert ADC ArcheoProjecten om het terrein vrij te geven voor de voorgenomen ontwikkeling. Het is echter niet volledig uit te sluiten dat binnen het onderzochte gebied toch nog archeologische resten voorkomen. Het verdient daarom 6 aanbeveling om de uitvoerder van het grondwerk te wijzen op de plicht archeologische vondsten te melden bij de bevoegde overheid, zoals aangegeven in artikel 53 van de Monumentenwet. Wij wijzen u erop dat de bevoegde overheid op basis van dit rapport een selectiebesluit neemt. De mogelijkheid bestaat dat dit selectiebesluit afwijkt van het door ons opgestelde advies

Patient-Reported Defecation and Micturition Problems Among Adults Treated for Sacrococcygeal Teratoma During Childhood-The Need for New Surveillance Strategies

Item does not contain fulltextBACKGROUND: To evaluate defecation and micturition complaints in adults treated for sacrococcygeal teratoma (SCT) during childhood and to identify risk factors for soiling, urinary incontinence, and constipation beyond childhood. PROCEDURE: Records of patients aged >/=18 treated for SCT during infancy in the Netherlands were retrospectively reviewed. Frequency and severity of soiling, constipation, and urinary incontinence were evaluated using questionnaires designed in line with the Krickenbeck classification. Problems during childhood were compared to outcomes at adult age in part of the cohort. Associations between patient- and disease-related factors with complaints beyond childhood were analyzed with the chi-square test or Fisher's exact test, when appropriate. Results : Of 47 included patients (mean age 26.2 years, SD +/-6.5), 49% reported at least one defecation or micturition complaint. Urinary incontinence was present in 30% and had a greater negative impact than soiling (24%). Ten patients (21%) reported constipation; five found this severely bothering. Three patients reported social restrictions due to defecation or micturition complaints (6.4%). While sex and tumor histology were not identified as risk factors, a tumor diameter of >10 cm and Altman type I or type II SCT were associated with constipation during adulthood. CONCLUSIONS: One-third of the patients treated for SCT during childhood reported urinary and defecation problems beyond childhood. In only a minority of cases, these led to social restrictions. A greater tumor diameter was associated with a higher risk of constipation during adulthood. Prolonged surveillance strategies are advised for all patients with SCT

Een Inventariserend Veldonderzoek in de vorm van een verkennend booronderzoek

In opdracht van Econsultancy B.V. heeft ADC ArcheoProjecten een inventariserend veldonderzoek uitgevoerd voor het plangebied Vullingsstraat, sectie N perceel 319 in Leunen (gemeente Venray). In een eerder stadium is voor de locatie een bureauonderzoek uitgevoerd. In het plangebied zal woningbouw gerealiseerd worden. Het onderzoek is uitgevoerd in het kader van een projectprocedure ten behoeve van een wijziging in het bestemmingsplan en was noodzakelijk om te bepalen of bij de voorgenomen activiteiten de kans bestaat dat archeologische resten in de ondergrond worden aangetast. In het hele plangebied kunnen archeologische resten voorkomen uit alle archeologische perioden. De kans op het voorkomen van de resten is hoog. De archeologische resten komen voor onder het esdek en in de op van de oorspronkelijke C-horizont. De vondstenlaag is opgenomen onder in het esdek; hier wordt ook wel van 'cultuurlaag' gesproken: een doorwerkte oude bodem tussen het esdek en de ongeroerde ondergrond met kleine fragmenten aardewerk, natuursteen, vuursteen en houtskool. Archeologische sporen zullen zich bevinden tot ongeveer 25 cm in de top van de C-horizont. Organische resten en bot zullen door de relatief droge en zure bodemomstandigheden slecht zijn geconserveerd. Het complextype en de omvang kunnen niet nader worden gespecificeerd door de beperkte gegevens. Aan en direct onder het maaiveld worden archeologische resten verwacht uit de Nieuwe Tijd. De kans op het voorkomen van de resten is hoog. De vondstenlaag van deze resten zal zich niet dieper bevinden dan ca. 30 cm beneden maaiveld. Organische resten en bot zullen door de boven het hoogste grondwaterpeil (1 m -mv) heersende relatief droge en zure bodemomstandigheden slecht zijn geconserveerd. Het complextype en de omvang van eventuele archeologische resten kunnen niet nader worden gespecificeerd door de beperkte gegevens. Uit de resultaten van het veldonderzoek blijkt dat in een deel van het plangebied de in het bureauonderzoek verwachte hoge zwarte enkeerdgronden inderdaad zijn aangetroffen. In het oostelijk deel is het humeuze dek relatief dun en is er sprake van een akkereerdgrond. Deze zandgronden hebben eveneens een humeus dek, dat echter met 30 tot 50 cm dunner is dan van enkeerdgronden. Door de conserverende werking kunnen eventueel onderliggende sporen en vondsten goed bewaard zijn gebleven. Uitgezonderd hiervan zijn de zones rondom de boringen 5, 11, 17 en 18. Eventueel aanwezige archeologische resten zullen hier niet meer intact zijn. ADC ArcheoProjecten adviseert om in het plangebied een inventariserend veldonderzoek uit te voeren door middel van het aanleggen van proefsleuven (IVO-P), teneinde gaafheid, omvang, datering en conservering van archeologische resten te onderzoeken. De exacte invulling van de werkzaamheden dient te worden vastgelegd in een door de bevoegde overheid goed te keuren Programma van Eisen (PvE). Het is niet uit te sluiten dat buiten de vindplaats toch nog archeologische resten voorkomen. Daarom merken wij op dat het aanbeveling verdient om de uitvoerder van het grondwerk te wijzen op de plicht archeologische vondsten te melden bij de bevoegde overheid, zoals aangegeven in de Monumentenwet 1988 en de Wet op de Archeologische Monumentenzorg