43 Izolowany szpiczak kości tkanek miękkich

Izolowany szpiczak kości (ISK) lub tkanek miękkich (ISTM) stanowi ok. 7% chorób układu krwiotwórczego.MateriałGrupę stanowi 17 chorych z rozpoznaniem izolowanego szpiczaka kości (ISK) i 10 chorych z izolowanym szpiczakiem tkanek miękkich (ISTM) leczonych w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1990–1998. W grupie ISK było 9 kobiet i 8 mężczyzn w wieku 37–72 (średnia wieku 54 lata) z lokalizacją zmian: kręgi piersiowe (8 chorych), lędźwiowe (2 chorych), szyjne (1 chory), kości biodrowo - kulszowej (3 chorych), kość ramienna (1 chory), żuchwa (1 chory), natomiast w grupie ISTM: 4 kobiety i 6 mężczyzn w wieku 35–81 lat (średnio 61 lat) z lokalizacją zmian: zatoka szczękowa i sitowie (3 chorych) jama nosowa (3 chorych), podniebienie miękkie (2 chorych), krtań (1 chora).MetodaW grupie ISK u 10 chorych wykonano laminektonię z powodu kompresji rdzenia z uzupełniającym napromienianiem w dawce 30–44 Gy/T. Dawka całkowita napromieniania w całej grupie wynosiła 30–50 Gy/T. W grupie EMP 6 chorych leczono wyłącznie napromienianiem, 1 chorego operacyjnie, pozostałych metodą skojarzoną: napromienianie i chemioterapia. Dawka całkowita leczenia napromienianiem wynosiła 30–60 Gy/T.WynikiW grupie ISK żyje 13 chorych, w tym 2 chorych z uogólnioną postaciąq choroby, 4 chorych zmarło z powodu postępu procesu nowotworowego przejście w szpiczaka mnogiego). Czas wolny od choroby wynosi 12–71 miesięcy (średnio 49 miesięcy). W grupie ISTM żyje 8 chorych, w tym 6 z całkowitąq remisją. Czas przeżycia wolnego od choroby wynosi 29–104 miesiące (średnio 54 miesiące).WnioskiDotychczasowe obserwacje potwierdzają doniesienia literaturowe: chorzy z postaciąq ISK narażeni są częściej na uogólnienie procesu chorobowego. Okres wolny od choroby w grupie z ISTM jest dłuższy niż chorych z ISK

41 Pierwotne chłoniaki noso-i orogardła

Najczęstszym umiejscowieniem chłoniaków pozawęzłowych jest okolica głowy i szyi: pierścień Waldeyera: nosogardło, podstawa języka i migdałki.MateriałW latach 1995–1998 W Klinice Nowotworów Układu Chłonnego Centrum Onkologii – Instytutu leczono 30 chorych na pierwotne chłoniaki pierścienia Waldeyera w tym 22 chorych ze zmianami w lokalizacji orogardła i 8 chorych nosogardła. Stopień zaawansowania klinicznego: IEA-14 chorych i II EA –16 chorych. Grupę stanowiło 11 kobiet i 19 mężczyzn w wieku 34–77 lat (średnio 62,3 lata). Rozpoznanie histopatologiczne: u 12 chorych chłoniak o średnim stopniu złośliwości z komórek B, u 8 chorych o wysokim stopniu złośliwości z komórek B oraz u 10 chorych chłoniak o mniejszym stopniu złośliwości. U żadnego chorego nie występowały objawy ogólne.Metoda26 chorych leczono metodą skojarzoną: chemioterapia (schematy z adriamycyną) z następowym leczeniem napromienianiem. Radioterapia w warunkach promieniowania gamma kobaltu 60 lub fotonami X o energii 9 MV technikąq dwóch pól twarzowo – szyjnych naprzeciwległych i pole szyjne dolne; w przypadkach guzów nosogardłar również pole przednie z objęciem sitowia. Dawka całkowita z pól bocznych w granicach 40–50 Gy/T oraz pole szyjne dolne 40–50 Gy. Oceniono powikłania wczesne leczenia napromienianiem według skali EORTC/RTOG.WynikiŻyje 23 chorych (w tym 2 chorych leczonych z powodu progresji procesu nowotworowego). 21 chorych żyje w całkowitej remisji w okresie wolnym od choroby od 12 do 48 miesięcy. Średni czas wolny od choroby 33,4 miesiące

Individual quality assessment of autografting by probability estimation for clinical endpoints: a prospective validation study from the European group for blood and marrow transplantation.

The aim of supportive autografting is to reduce the side effects from stem cell transplantation and avoid procedure-related health disadvantages for patients at the lowest possible cost and resource expenditure. Economic evaluation of health care is becoming increasingly important. We report clinical and laboratory data collected from 397 consecutive adult patients (173 non-Hodgkin lymphoma, 30 Hodgkin lymphoma, 160 multiple myeloma, 7 autoimmune diseases, and 28 acute leukemia) who underwent their first autologous peripheral blood stem cell transplantation (PBSCT). We considered primary endpoints evaluating health economic efficacy (eg, antibiotic administration, transfusion of blood components, and time in hospital), secondary endpoints evaluating toxicity (in accordance with Common Toxicity Criteria), and tertiary endpoints evaluating safety (ie, the risk of regimen-related death or disease progression within the first year after PBSCT). A time-dependent grading of efficacy is proposed with day 21 for multiple myeloma and day 25 for the other disease categories (depending on the length of the conditioning regimen) as the acceptable maximum time in hospital, which together with antibiotics, antifungal, or transfusion therapy delineates four groups: favorable (≤7 days on antibiotics and no transfusions; ≤21 [25] days in hospital), intermediate (from 7 to 10 days on antibiotics and 7 days on antibiotics, >3 but 30/34 days in hospital after transplantation), and very unfavorable (>10 days on antibiotics, >6 transfusions; >30 to 34 days in hospital). The multivariate analysis showed that (1) PBSC harvests of ≥4 × 106/kg CD34 + cells in 1 apheresis procedure were associated with a favorable outcome in all patient categories except acute myelogenous leukemia and acute lymphoblastic leukemia (P = .001), (2) ≥5 × 106/kg CD34 + cells infused predicted better transplantation outcome in all patient categories (P 500 mL) (P = .002), and (5) patients with a central venous catheter during both collection and infusion of PBSC had a more favorable outcome post-PBSCT than peripheral access (P = .007). The type of mobilization regimen did not affect the outcome of auto-PBSCT. The present study identified predictive variables, which may be useful in future individual pretransplantation probability evaluations with the goal to improve supportive care

21 Analiza wczesnych i późnych powikłań w grupie chorych leczonych na ziarnicę złośliwą w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1994–1998

W okresie 01.01.1994 do 30.06.1998 w Klinice Radioterapii, a następnie w Klinice Nowotworów Układu Chłonnego Centrum Onkologii – Instytut w Warszawie przeprowadzono prospektywne badania kliniczne, w którym oceniono powikłania leczenia w grupie chorych na ziarnicę złośliwą w stopniach zaawansowania klinicznego I–IV.MateriałAnalizie poddano 426 chorych w tym 206 kobiet i 220 mężczyzn w wieku 15–77 lat (średnio 35). Przeważali chorzy II stopniu zaawansowania klinicznego, bez objawów ogólnych (A) oraz o stwierdzonym typie mikroskopowym ziarnicy złośliwej NS 1 (szczegółowa charakterystyka grupy zostanie przedstawiona w tabelach).MetodaAnalizowaną grupę podzielono na 3 podgrupy: samodzielna radioterapia, samodzielna chemioterapia i metoda leczenia skojarzonego (chemio-radioterapia). Leczenie chemiczne prowadzono schematami: MOPP, MOPP/ABV, EVA; natomiast napromienianie w warunkach terapii megawoltowej promieniami gamma kobaltu 60 lub fotonami X o energii 4,9 lub 15 MeV. Wszystkie badania diagnostyczne (badania laboratoryjne i hormonalne, radiologiczno - ultrasonograficzne) niezbędne tło oceny stopnia zaawansowania choroby, stanu funkcji badanych narządów poddanych ocenie powikłań stosowano wyłącznie w oparciu o bazę Centrum Onkologii w Warszawie. W każdej analizowanej podgrupie przeprowadzono analizę wczesnych i późnych powikłań stosowanego leczenia w oparciu o wiarygodną ocenę stanu chorego przed leczeniem, a powikłania oceniono według stosowanych skal WHO i EORTC / RTOG.Analizie statystycznej poddano również wpływ czynników rokowniczych ziarnicy złośliwej na występowanie powikłań i wzajemne korelacje między nimi.WynikiLeczenie ukończyło obecnie 273 chorych, 51 chorych kontynuuje leczenie z powodu nawrotu procesu chorobowego. Zmarło 48 chorych pierwszorazowych (14 kobiet i 34 mężczyzn), z powodu postępu choroby (33 chorych), powikłań stosowanego leczenia (6 chorych), drugiego nowotworu (6 chorych) oraz z innych przyczyn (3 chorych). Okres obserwacji chorych po leczeniu wynosił od 9 do 54 miesięcy. Średni czas przeżycia chorych znajdujących się w remisji po leczeniu dla całej grupy wynosi 22 miesiące.Przedstawiono szczegółową analizę najczęściej występujących powikłań wczesnych i późnych: hematologiczne, neurologiczne, hormonalne i kardiologiczne oraz analizę przyczyn zgonów wraz z metodologią prowadzonego badania prospektywnego

Prospective subgroup analyses of the randomized MCL-002 (SPRINT) study: lenalidomide versus investigator's choice in relapsed or refractory mantle cell lymphoma.

In the mantle cell lymphoma (MCL)-002 study, lenalidomide demonstrated significantly improved median progression-free survival (PFS) compared with investigator's choice (IC) in patients with relapsed/refractory MCL. Here we present the long-term follow-up data and results of preplanned subgroup exploratory analyses from MCL-002 to evaluate the potential impact of demographic factors, baseline clinical characteristics and prior therapies on PFS. In MCL-002, patients with relapsed/refractory MCL were randomized 2:1 to receive lenalidomide (25 mg/day orally on days 1-21; 28-day cycles) or single-agent IC therapy (rituximab, gemcitabine, fludarabine, chlorambucil or cytarabine). The intent-to-treat population comprised 254 patients (lenalidomide, n = 170; IC, n = 84). Subgroup analyses of PFS favoured lenalidomide over IC across most characteristics, including risk factors, such as high MCL International Prognostic Index score, age ≥65 years, high lactate dehydrogenase (LDH), stage III/IV disease, high tumour burden, and refractoriness to last prior therapy. By multivariate Cox regression analysis, factors associated with significantly longer PFS (other than lenalidomide treatment) included normal LDH levels (P < 0·001), nonbulky disease (P = 0·045), <3 prior antilymphoma treatments (P = 0·005), and ≥6 months since last prior treatment (P = 0·032). Overall, lenalidomide improved PFS versus single-agent IC therapy in patients with relapsed/refractory MCL, irrespective of many demographic factors, disease characteristics and prior treatment history

The treatment of primary cutaneous lymphoma. Recommendations of the Polish Lymphoma Research Group (PLRG)

Primary cutaneous lymphoma is a heterogenous group of lymphoid neoplasms, mostly of T-cell origin, defined by the initial and clinically dominant involvement of skin. Clinical course and prognosis of these diseases is distinct from other nodal or extranodal lymphomas. Cutaneous lymphomas have usually very prolonged course and are incurable in most of the cases. The diagnosis and treatment planning is best applied if multidisciplinary approach involving dermatologists, oncologists, hematologists and pathologists is adopted. Cutaneous Lymphoma Section, created within the Polish Lymphoma Research Group in 2009 set out to reach a consensus on treatment guidelines that would be acknowledged by major specialties involved in the management of these patients. The guidelines are consistent with published international recommendations and supported by current practice of the Polish dermatology and hemato-oncology centers.Pierwotne chłoniaki skóry stanowią heterogenną grupę nowotworów układu limfoidalnego, wśród których około 75% wywodzi się z limfocytów T i których pierwotnym i dominującym klinicznie umiejscowieniem jest skóra. Pierwotne chłoniaki skóry cechuje odmienny przebieg kliniczny i rokowanie w porównaniu z chłoniakami układowymi. Chłoniaki skóry mają najczęściej przebieg przewlekły, ale całkowite wyleczenie chorego rzadko jest możliwe. Diagnostyka i leczenie pierwotnych chłoniaków skóry jest zagadnieniem interdyscyplinarnym, w które powinni być zaangażowani - oprócz dermatologów - również onkolodzy, hematolodzy i patomorfolodzy. Powstała w 2009 roku Sekcja Chłoniaków Skóry Polskiej Grupy Badawczej Chłoniaków podjęła próbę opracowania jednolitych zaleceń terapeutycznych, które byłyby uznane i stosowane w środowiskach wszystkich zaangażowanych specjalności. Są one oparte na dostępnych europejskich i światowych rekomendacjach oraz na doświadczeniu polskich ośrodków dermatologicznych i hematoonkologicznych w zakresie leczenia chłoniaków skóry

Is good clinical practice becoming poor clinical care?

N

Updated Efficacy and Safety Data from the AETHERA Trial of Consolidation with Brentuximab Vedotin after Autologous Stem Cell Transplant (ASCT) in Hodgkin Lymphoma Patients at High Risk of Relapse

Abstract Introduction The AETHERA trial is a phase 3, randomized, placebo-controlled trial (ClinicalTrials.gov #NCT01100502), which evaluated whether post-ASCT consolidation treatment with brentuximab vedotin (BV) could prevent disease progression in Hodgkin lymphoma (HL) patients at high risk for relapse. The study met its primary endpoint: significant improvement in progression-free survival (PFS) per independent review with BV versus placebo (hazard ratio [HR]=0.57, P=0.001) (Moskowitz, 2015). The 2 most common adverse events (AEs) in the BV- treatment group were peripheral sensory neuropathy (56%) and neutropenia (35%). We are presenting updated efficacy and safety data after approximately 1 additional year of follow-up after the primary analysis. Methods Patients were randomized to receive BV 1.8 mg/kg q3wk or placebo for 16 cycles (approximately 12 months), 30-45 days after transplantation. Randomization was stratified by response to frontline therapy and by best clinical response to pre-ASCT salvage therapy. Patients whose disease had progressed after salvage treatment were not eligible. Patients received CT scans quarterly for the first year and then at 18 and 24 months during long-term follow-up (LTFU). Clinical lymphoma assessments were performed at each cycle of treatment, quarterly during the first year of LTFU, and every 6 months thereafter. AEs were collected for 30 days after the end of treatment, except for peripheral neuropathies and secondary malignancies, which were followed throughout LTFU. Clinical responses to subsequent BV treatment received after progression were also recorded. Results A total of 329 patients were randomized to the BV- (n=165) or placebo- (n=164) treatment arms. Median PFS per investigator assessment was not reached (95% CI not estimable [NE]-NE) in the BV arm and was 15.8 months (95% CI 8.5-44.0) in the placebo arm (HR=0.52, 95% CI 0.37-0.71). A sustained plateau with substantial separation is evident between both treatment groups, with improved PFS at 3-years post-randomization with BV consolidation versus placebo (Figure). The 3-year PFS rate was 61% (95% CI 52-68) for the BV arm and 43% (95% CI 36-51) for the placebo arm. Six PFS events (2 progressions and 4 deaths) were recorded after the 24-month evaluation period in the BV arm and 3 in the placebo arm (2 progressions and 1 death). The HR for PFS per independent review was 0.58 (95% CI 0.41-0.82). No new secondary malignancies have been observed since the primary analysis. The number of cases were comparable between the 2 treatment arms (n=4 BV, n=2 placebo). Malignancies on the BV arm included bladder cancer, lung cancer, pancreatic cancer, and myelodysplastic syndrome (n=1 each). In the placebo arm, secondary malignancies included mantle cell lymphoma and myelodysplastic syndrome (n=1 each). Among the 112 patients on the BV arm who experienced treatment-emergent peripheral neuropathy based on a Standardised Medical Dictionary for Regulatory Activities (MedDRA) Query (SMQ) analysis, 99 patients (88%) experienced some improvement (23%) or complete resolution (65%) of neuropathy symptoms at the time of analysis. Discontinuation of treatment due to an AE occurred in 54 patients (33%) on the BV arm, most commonly due to peripheral sensory and motor neuropathies (14% and 7%, respectively). Patients who discontinued treatment as a result of an AE received a median of 9.5 cycles (range, 1 to 15) on the BV arm. The 2-year PFS rate in these patients was 69% (95% CI 54-79) versus 82% (95% CI 71-89) for patients who completed all 16 treatment cycles. Conclusions Consolidation treatment with BV in HL patients at high risk of relapse after ASCT showed an improvement in PFS versus placebo, approximately 3 years since the last patient was randomized. Kaplan-Meier analysis of PFS per investigator assessment showed a continued benefit of BV consolidation. No additional secondary malignancies have been observed in either treatment arm and most patients experienced resolution of peripheral neuropathy symptoms. We are currently analyzing clinical responses to BV treatment after disease progression. Figure 1. Progression-Free Survival per Investigator Assessment Figure 1. Progression-Free Survival per Investigator Assessment Disclosures Sweetenham: Seattle Genetics Inc.: Honoraria, Research Funding, Speakers Bureau. Off Label Use: Brentuximab vedotin is indicated in the US for treatment of patients with Hodgkin lymphoma after failure of autologous stem cell transplant or after failure of at least two prior multi-agent chemotherapy regimens in patients who are not ASCT candidates and for the treatment of patients with systemic anaplastic large cell lymphoma after failure of at least one prior multi-agent chemotherapy regimen. This study investigates the use of brentuximab vedotin for consolidation therapy soon after ASCT. . Walewski:Mundipharma; Roche; Takeda: Honoraria, Other: Travel expenses; Amgen; Boehringer Ingelheim; Celgene; Janssen-Cilag; Mundipharma; Roche; Takeda; Teva: Consultancy; Bayer (Inst); Bayer/Onyx (Inst); Boehringer Ingelheim (Inst); Celgene (Inst); Celltrion (Inst); Gilead Sciences (Inst); GlaxoSmithKline (Inst); GlaxoSmithKline (Inst); Mundipharma (Inst); Pfizer (Inst); Roche (Inst); Roche/Genentech (Inst); Seattle Geneti: Research Funding. Nademanee:Celgene: Consultancy; Seattle Genetics Inc.: Research Funding; Spectrum: Research Funding; Gilead: Consultancy. Masszi:Novartis Pharmaceuticals Corporation: Consultancy, Honoraria, Membership on an entity's Board of Directors or advisory committees; BMS: Consultancy, Honoraria, Membership on an entity's Board of Directors or advisory committees; Takeda: Consultancy, Honoraria, Membership on an entity's Board of Directors or advisory committees; Janssen Cilag: Consultancy, Honoraria, Membership on an entity's Board of Directors or advisory committees. Agura:Seattle Genetics Inc.: Research Funding. Holowiecki:Seattle Genetics Inc.: Research Funding; Takeda: Other: Travel expenses. Abidi:Seattle Genetics Inc.: Research Funding. Chen:Gilead: Consultancy, Other: Advisory Board; Janssen: Consultancy, Other: Advisory Board; Seattle Genetics: Consultancy, Other: Advisory Board; Genentech, Inc.: Consultancy, Other: Advisory Board. Stiff:Seattle Genetics Inc.: Consultancy, Honoraria, Research Funding. Viviani:Italfarmaco SpA: Consultancy; Teva Italia SpA: Consultancy; Takeda Italia SpA: Consultancy; Takeda International: Consultancy. Carella:Seattle Genetics Inc.: Research Funding. Osmanov:Seattle Genetics Inc.: Research Funding. Bachanova:Seattle Genetics Inc.: Consultancy, Research Funding. Sureda:Seattle Genetics Inc.: Research Funding; Takeda: Consultancy, Honoraria, Speakers Bureau. Huebner:Takeda Pharmaceuticals International Co.: Employment, Equity Ownership. Larsen:Seattle Genetics Inc.: Employment, Equity Ownership. Hunder:Seattle Genetics Inc.: Employment, Equity Ownership

The Aethera Trial: An Ongoing Phase 3 Study of Brentuximab Vedotin in the Treatment of Patients at High Risk of Residual Hodgkin Lymphoma Following Autologous Stem Cell Transplant

n/

Stanowisko polskich ekspertów dotyczące zastosowania leku brentuksymab vedotin w leczeniu chorych na pierwotne chłoniaki skóry CD30+

The group of primary cutaneous T-cell lymphomas (CTCLs) expressing CD30 + is consisted of primary cutaneous anaplastic T-cell lymphoma (pcACTL), lymphomatoid papulosis (LyP), some cases of mycosis fungoides (MF) and Sezary syndrome (SS). It is well known that patient cannot be cured completely by available therapeutic methods. In addition, the effectiveness of available therapies is especially limited in advanced stages of the disease. Based on the results of the most recent trials, the experts recommend that brentuximab vedotin (BV) should be reimbursed in Poland for the treatment of adult patients with CTCL expressing CD30 who have had at least one prior systemic treatment. In case of MF BV should be preferred to bexarotene or MTX therapy due to the higher efficacy in stage IIB or higher. BV treatment should be also considered as an alternative to bexarotene (after ineffectiveness of local treatment, phototherapy and IFN/MTX therapy) in early stages of MF (IB-IIA).Do pierwotnych chłoniaków skóry T-komórkowych (CTCL) z ekspresją CD30+ należą pierwotny skórny chłoniak anaplastyczny z dużych komórek (pcALCL), lymphomatoid papulosis (LyP), a także ziarniniak grzybiasty (MF) i zespół Sézary’ego (SS), spośród których u części można stwierdzić ekspresję CD30+. Istniejące metody terapii nie pozwalają na wyleczenie pacjenta cho­rującego na wymienione wyżej odmiany chłoniaków. Ponadto skuteczność dostępnych metod jest szczególnie ograniczona w zaawansowanych stadiach choroby. Na podstawie wyników najnowszych badań eksperci rekomendują, aby brentuksymab vedotin (BV) był dostępny w Polsce do leczenia do­rosłych pacjentów z CTCL z ekspresją CD30, u których uprzednio stosowano co najmniej jedno le­czenie systemowe. W stadium MF IIB i wyższym leczenie BV powinno być preferowane w stosunku do terapii beksarotenem lub metotreksatem (MTX) ze względu na wyższą skuteczność nowego leku. We wczesnych stadiach MF (IB–IIA) należy rozważyć leczenie BV alternatywnie do stosowania bek­sarotenu (po nieskuteczności leczenia miejscowego, fototerapii i terapii interferonem i/lub MTX). Skuteczność leczenia BV wykazano u chorych z pcALCL zarówno we wczesnej fazie z obecnością zmian ograniczonych do skóry, jak i w postaci zaawansowanej z pozaskórną lokalizacją zmian