Protected risk stratification with the wearable cardioverter-defibrillator: results from the WEARIT-II-EUROPE registry

Background!#!The prospective WEARIT-II-EUROPE registry aimed to assess the value of the wearable cardioverter-defibrillator (WCD) prior to potential ICD implantation in patients with heart failure and reduced ejection fraction considered at risk of sudden arrhythmic death.!##!Methods and results!#!781 patients (77% men; mean age 59.3 ± 13.4 years) with heart failure and reduced left ventricular ejection fraction (LVEF) were consecutively enrolled. All patients received a WCD. Follow-up time for all patients was 12 months. Mean baseline LVEF was 26.9%. Mean WCD wearing time was 75 ± 47.7 days, mean daily WCD use 20.3 ± 4.6 h. WCD shocks terminated 13 VT/VF events in ten patients (1.3%). Two patients died during WCD prescription of non-arrhythmic cause. Mean LVEF increased from 26.9 to 36.3% at the end of WCD prescription (p < 0.01). After WCD use, ICDs were implanted in only 289 patients (37%). Forty patients (5.1%) died during follow-up. Five patients (1.7%) died with ICDs implanted, 33 patients (7%) had no ICD (no information on ICD in two patients). The majority of patients (75%) with the follow-up of 12 months after WCD prescription died from heart failure (15 patients) and non-cardiac death (15 patients). Only three patients (7%) died suddenly. In seven patients, the cause of death remained unknown.!##!Conclusions!#!Mortality after WCD prescription was mainly driven by heart failure and non-cardiovascular death. In patients with HFrEF and a potential risk of sudden arrhythmic death, WCD protected observation of LVEF progression and appraisal of competing risks of potential non-arrhythmic death may enable improved selection for beneficial ICD implantation

Long term survival after early unloading with Impella CP® in acute myocardial infarction complicated by cardiogenic shock

Background: The use of percutaneous left ventricular assist devices in patients with acute myocardial infarction complicated by cardiogenic shock (AMICS) is evolving. The aim of the study was to assess the long-term outcome of patients with AMICS depending on early initiation of Impella CP® support prior to a percutaneous coronary intervention (PCI). Methods: We retrospectively reviewed all patients who underwent PCI and Impella CP® support between 2014 and 2016 for AMICS at our institution. We compared survival to discharge between those with support initiation before (pre-PCI) and after (post-PCI) PCI. Results: A total of 73 consecutive patients (69±12 years old, 27.4% female) were supported with Impella CP® and underwent PCI for AMICS (34 pre-PCI vs. 39 post-PCI). All patients were admitted with cardiogenic shock, and 58.9% sustained cardiac arrest. Survival at discharge was 35.6%. Compared with the post-PCI group, patients in the pre-PCI group had more lesions treated (p=0.03), a higher device weaning rate (p=0.005) and higher survival to discharge as well as to 30 and 90 days after device implantation, respectively (50.0% vs. 23.1%, 48.5% vs. 23.1%, 46.9 vs. 20.5%, p < 0.05). Kaplan–Meier analysis showed a higher survival at one year (31.3% vs. 17.6%, log-rank p-value=0.03) in the pre-PCI group. Impella support initiation before PCI was an independent predictor of survival up to 180 days after device implantation. Conclusions: In this small, single-centre, non-randomized study Impella CP® initiation prior to PCI was associated with higher survival rates at discharge and up to one year in AMICS patients presenting with high risk for in-hospital mortality

Tetrahydrobiopteryna, kofaktor śródbłonkowej syntazy tlenku azotu, chroni odległe obszary miokardium przed apoptozą po wywołanym doświadczalnie zawale serca w warunkach in vivo

Background: Following myocardial infarction (MI), apoptosis occurs early in the remote myocardium and contributes to the processes of myocardial remodelling. Increased nitrosative stress is a well-known and potent inductor of myocardial apopto¬sis. Excess activation of endothelial nitric oxide synthase (eNOS) increases its uncoupling potential and results in nitrosative stress via formation of peroxynitrite. However, the pathophysiological role of eNOS signalling in the remote myocardium after MI is as yet undefined. Aim: The impact of eNOS activation on pro- and anti-apoptotic signalling in the remote myocardium and the influence of pretreatment with the eNOS cofactor tetrahydrobiopterin (BH4) on eNOS activation, nitrosative stress level, and apoptosis induction and execution were studied in a rat MI model in vivo. Results: Twenty-four hours after anterior MI, eNOS activity in animals treated with left anterior descending coronary artery ligation (LIG) significantly increased in the posterior left ventricular (LV) myocardium as did protein nitrosylation when com¬pared to sham treatment. This was paralleled by induction of apoptosis via the extrinsic and intrinsic pathways. Moreover, anti-apoptotic signalling via protein kinase B/Akt and glycogen synthase-kinase 3 beta was suppressed. Notably, pretreatment with the eNOS cofactor BH4 reduced eNOS activation, prevented excess protein nitrosylation, blunted apoptosis induction, facilitated anti-apoptotic signalling, and eventually prevented apoptosis execution. Conclusions: Here we showed that 24 h after experimental MI in rats in vivo, apoptosis was induced in the posterior non-in¬farcted LV wall. Evidence is presented that pretreatment with the eNOS cofactor BH4 resulted in less nitrosative stress and weakened apoptotic processes, although the stabilisers contained did participate in this phenomenon. Because apoptosis is a crucial component of myocardial remodelling, influencing eNOS signalling might be an interesting pharmacological target for the development of novel anti-remodelling therapies.Wstęp: Apoptoza w odległych rejonach miokardium występuje wcześnie po zawale serca (MI) i przyczynia się do remodelingu mięśnia sercowego. Zwiększenie stresu nitrozacyjnego jest znanym silnym czynnikiem wywołującym apoptozę miokardium. Nadmierna aktywacja śródbłonkowej syntazy tlenku azotu (eNOS) zwiększa jej rozprzęganie i powoduje stres nitrozacyjny w wyniku syntezy peroksynitrytu. Jednak nie poznano dotychczas patofizjologicznej roli eNOS w przesyłaniu sygnałów do odległych rejonów miokardium po MI. Cel: Celem niniejszej pracy było przeanalizowanie wpływu aktywacji eNOS na przekazywanie sygnałów pro- i anty-apop¬tycznych w odległych rejonach miokardium oraz wpływu wstępnego leczenia kofaktorem, tetrahydrobiopteryną (BH4) na aktywację NOS, poziom stresu nitrozacyjnego oraz indukowanie i przebieg apoptozy w szczurzym modelu in vivo zawału serca. Wyniki: Dwadzieścia cztery godziny po zawale ściany przedniej stwierdzono istotne zwiększenie w porównaniu z wartościami obserwowanymi w grupie kontrolnej w zakresie aktywności eNOS w miokardium tylnej ściany lewej komory u zwierząt, u których podwiązano gałąź międzykomorową przednią lewej tętnicy wieńcowej, podobnie jak w przypadku nitrozylacji białek. Jednocześnie zaobserwowano indukcję apoptozy zarówno w mechanizmie zewnątrz-, jak i wewnątrzpochodnym. Ponadto zahamowane zostało przekazywanie sygnałów anty-apoptotycznych za pośrednictwem ścieżki sygnałowej kinazy proteinowej B/Akt i kinazy syntazy glikogenu 3 beta. Warto zaznaczyć, że podanie wcześniej kofaktora eNOS, BH4, zmniejszyło aktywację eNOS, zapobiegło nadmiernej nitrozylacji białek, stłumiło indukcję apoptozy, ułatwiło przekazywanie sygnałów anty-apoptotycznych i zatrzymało proces apoptozy. Wnioski: Wykazano, że 24 godziny po wywołanym eksperymentalnie MI u szczurów in vivo nastąpiła indukcja apoptozy w tylnej ścianie lewej komory nieobjętej zawałem. Przedstawiono dowody naukowe potwierdzające, że wcześniejsze podanie kofaktora eNOS, BH4, spowodowało zmniejszenie stresu nitrozacyjnego i osłabienie procesów apoptozy, chociaż zawarte w nim stabilizatory miały w tym swój udział. Ze względu na to, że apoptoza jest ważnym elementem remodelingu miokar¬dium, oddziaływanie na ścieżkę sygnałową eNOS może być interesującym celem leczenia w opracowywaniu nowych terapii przeciwdziałających remodelingowi