Αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση έργων προστατευόμενων από τις διατάξεις της πνευματικής ιδιοκτησίας

Σε κάθε σύστημα προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας η εξουσία αναπαραγωγής αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του περιουσιακού δικαιώματος του δημιουργού τόσο από ιστορική όσο και από οικονομική άποψη και την παλαιότερη μορφή εκμετάλλευσης και αναγνωρίζεται από κάθε σχεδόν Διεθνή Σύμβαση (άρθρο 9§1 Διεθνούς Σύμβαση Βέρνης - Παρισιού) και την Συμφωνία TRIPS (άρθρο 9§1). Η αναπαραγωγή έργου, ολόκληρου ή μέρους του, αποτελεί τη συχνότερη μορφή προσβολής του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας. Ιδίως στη σύγχρονη εποχή, που χαρακτηρίζεται από τη ραγδαία εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας και την ταχύτατη και ευρεία εξάπλωση της χρήσης των νέων τεχνολογιών, η σημασία της εξουσίας αναπαραγωγής είναι ανυπολόγιστη στο νέο ψηφιακό περιβάλλον. Γι’ αυτό το λόγο, κρίθηκε αναγκαία η νομοθετική ρύθμιση της εκμετάλλευσης των έργων ώστε αυτή να προσαρμοστεί στο νέο ψηφιακό περιβάλλον και να ανταποκρίνεται στην σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα εξασφαλίζοντας παράλληλα ένα υψηλό επίπεδο προστασίας τόσο για τους δημιουργούς πνευματικών έργων όσο και για τους δικαιούχους συγγενικών δικαιωμάτων. Ο παραπάνω σκοπός επετεύχθη με την Οδηγία 2001/29/ΕΚ, η οποία στο άρθρο 2 αναγνωρίζει στους δημιουργούς το δικαίωμα αναπαραγωγής, το οποίο αποτελεί θεμελιώδες περιουσιακό δικαίωμα με απόλυτο και αποκλειστικό χαρακτήρα και δίνει στους δημιουργούς την εξουσία να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν την αναπαραγωγή των έργων τους με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει. Στο άρθρο 5 όμως της ανωτέρω Οδηγίας, προβλέπονται εξαιρέσεις και περιορισμοί από το δικαίωμα αναπαραγωγής, μια εκ των οποίων είναι η αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση, υπό τον ορό ότι οι δικαιούχοι λαμβάνουν δίκαιη αποζημίωση. Ο περιορισμός της αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση προβλέπεται και στην εθνική νομοθεσία, στο άρθρο 18 Ν. 2121/1993, σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή ενός έργου, που έχει νομίμως δημοσιευθεί, εφόσον η αναπαραγωγή γίνεται για ιδιωτική χρήση εκείνου που την κάνει. Εάν για την ελεύθερη αναπαραγωγή του έργου για ιδιωτική χρήση χρησιμοποιούνται τεχνικά μέσα, οφείλεται εύλογη αμοιβή στο δημιουργό και στους δικαιούχους συγγενικών δικαιωμάτων. Η προσέγγιση του περιορισμού της αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση έργων προστατευόμενων από τις διατάξεις της πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως ρυθμίζεται στο άρθρο 5§2 στοιχείο β’ της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και των συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας και στο άρθρο 18 Ν. 2121/1993, όπως τροποποιήθηκε προσφάτως δυνάμει των Ν. 4481/2017 και Ν. 4540/2018, καθώς και των επιμέρους ζητημάτων που έχουν ανακύψει κατά την εφαρμογή του εν λόγω περιορισμού, αποτέλεσε το αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας. Περαιτέρω, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο ζήτημα της διαμόρφωσης της εύλογης αμοιβής χάριν ιδιωτικής αναπαραγωγής από την πρόσφατη νομολογία του ΔΕΕ, το οποίο έχει συμβάλλει σημαντικά στον προσδιορισμό της εύλογης αμοιβής στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας δια της εκδόσεως μίας σειράς αποφάσεων αναφορικά με την εφαρμογή του συστήματος εύλογης αμοιβής, που προβλέπεται για την περίπτωση της αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση προστατευόμενων έργων, ερμηνεύοντας το άρθρο 5 § 2 στοιχεία α’ και β’ της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ.In every system of protection of intellectual property, reproductive right is the cornerstone of the property rights of the creator both historically and economically and the earliest form of exploitation and is recognized by every International Convention (Article 9§1 of the Berne-Paris International Convention) and the TRIPS Agreement (Article 9§1). Reproduction of a work, in whole or in part, is the most common form of intellectual property infringement. Especially in modern times, characterized by the rapid development of digital technology and the rapid and widespread deployment of the use of new technologies, the importance of reproductive power is immeasurable in the new digital environment. For this reason, it was considered necessary to regulate the exploitation of the works so that they adapt to the new digital environment and respond to the contemporary economic reality while ensuring a high level of protection both for authors of intellectual works and for holders of related rights. The above objective was achieved by Directive 2001/29 / EC, which in Article 2 recognizes authors the right to reproduce, which is a fundamental property right of absolute and exclusive character and gives authors the power to authorize or prohibit the reproduction of their works in any medium and form, in whole or in part. However, Article 5 of the above Directive provides for exceptions and limitations on the right to reproduce, one of which is reproduction for private use, provided that the recipients receive fair compensation. Restriction of reproduction for private use is also provided for in national law in Article 18 of Law 2121/1993. The approach of restriction of reproduction for private use of copyrighted works as regulated in Article 5 (2) (b) of Directive 2001/29 / EC on the harmonization of certain aspects of copyright and related rights in society of the information and Article 18 of Law 2121/1993, as recently amended by Laws 4481/2017 and 4540/2018, as well as the individual issues that have arisen in the application of this restriction, has been the subject of a study present work. Furthermore, particular emphasis was placed on the issue of a fair remuneration for private reproduction from the recent WEU case law, which has made a significant contribution to the determination of reasonable remuneration in intellectual property law by issuing a series of decisions concerning the application of the reasonable in the case of reproduction for private use of protected works, by interpreting Article 5 (2) (a) and (b) of Directive 2001/29 / EC

Study of the phenomenon of autolysis and morphology of the fungus Blakeslea trispora during the production of β-carotene from cheese whey in submerged fermentation

In the present study the production of carotenes from deproteinized hydrolyzed cheese whey by mated cultures of Blakeslea trispora in submerged fermentation was investigated. Moreover, the fungal morphology and the autolysis of Blakeslea trispora were also studied. The purpose of this study was the utilization of an extreme environmental pollutant of milk industry (such as cheese whey) for carotenes production. For the achievement of this objective, the effect of nutrients (such as natural oils, non-ionic surfactants, nitrogen sources, vitamins, minerals, β-ionone, lecithin) was examined. A central composite design was employed to determine the maximum carotenes concentration at optimum values for the process variables (Tween 80, Span 80, β-ionone). The effect of the ratio of (+) and (-) mating type of B. trispora on carotenes production was also studied. The highest carotenes concentration in shake flask culture was 175 mg/g dry biomass. Furthermore, the morphology of the fungus was studied during carotenes production in shake flask culture. B. trispora growing in submerged fermentation is able to develop complex morphologies which have been classified into three major groups: freely dispersed hyphae, clumps and pellets. It appeared that there is a parallel relationship between the number of dispersed mycelia and pigments formation and, also, there is a significant influence of the supplementation of non-ionic surfactants and the ratio of inoculum on the reduction of pellets projected area. Additionally, the production of carotenes from deproteinized hydrolyzed whey by B. trispora in stirred tank fermentor and airlift reactor was examined. In stirred tank fermentor the concentration of carotenes was very low (35.0 mg/g dry biomass). In contrast, in airlift reactor the effect of aeration rate affected significantly on carotenes production. In this case the maximum concentration of carotenes was 222.0 mg/g dry biomass. Also, the identification of carotenes in B. trispora was analyzed with HPLC. The carotenes content in B. trispora whey were β-carotene, γ-carotene, and lycopene. The major accumulated compound was β-carotene. The process of cellular autolysis of B. trispora was studied in deproteinized - hydrolyzed whey supplemented with Tween 80 (30.0 g/l), Span 80 (30.0 g/l), and β-ionone (2.0 g/l) in shake flask culture and in airlift reactor. A range of methods such as changes in dry biomass, carotenes concentration, residual sugars, pH, concentration of intracellular protein and specific activity of hydrolytic enzymes (proteases, chitinase) are examined as indicators to assess the extent of autolysis. Also, a semi-automated image analysis system was used to assess the morphological changes during autolysis. The main phases of autolysis were more distinctive in the case of airlift reactor. In both fermentation systems, autolysis appeared after the 2nd day of incubation. The phenomenon of autolysis was associated with an increase of the specific activity of hydrolytic enzymes, decrease of intracellular protein concentration and changes in the morphology of B. trisporΣτη παρούσα εργασία μελετήθηκε η δυνατότητα βελτίωσης της απόδοσης και της παραγωγικότητας των καροτενίων από αποπρωτεϊνομένο - υδρολυμένο τυρόγαλα με το μύκητα Blakeslea trispora σε ζύμωση βυθού. Παράλληλα εξετάστηκε το φαινόμενο της αυτόλυσης του μύκητα κατά τη διάρκεια της παραγωγής των καροτενίων από τυρόγαλα. Η συγκεκριμένη έρευνα είχε σαν στόχο την αξιοποίηση ενός εξαιρετικά ρυπογόνου αποβλήτου της βιομηχανίας γάλακτος, του τυρογάλακτος, σε συνδυασμό με την παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, όπως είναι τα καροτένια. Για την επίτευξη του στόχου αυτού μελετήθηκε η επίδραση διαφόρων ουσιών (φυτικά έλαια, γαλακτωματοποιητές, πηγές αζώτου, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, β-ιονόνη, λεκιθίνη) στις κινητικές παραμέτρους της ζύμωσης. Εφαρμόστηκε μαθηματικό μοντέλο πρόβλεψης και μελετήθηκε η επίδραση της αναλογίας του εμβολίου στην παραγωγή των καροτενίων. Η μεγαλύτερη παραγωγή των καροτενίων στο σύστημα των ανακινούμενων κωνικών φιαλών ήταν 175,0 mg/g ξηρής βιομάζας. Παράλληλα, διερευνήθηκε η επίδραση των μορφολογικών παραμέτρων του μύκητα Β. trispora στην παραγωγή των καροτενίων. Κατά τη διάρκεια της ζύμωσης ο μύκητας σχημάτιζε μυκηλιακές υφές (ελεύθερες ή συσσωματώματα) και συμπαγή μυκήλια. Από τα αποτελέσματα παρατηρήθηκε γραμμική συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των μυκηλιακών υφών και της παραγωγής των χρωστικών, ενώ η επίδραση των γαλακτωματοποιητών και της αναλογίας του εμβολίου του μύκητα στη μείωση του μεγέθους των συμπαγών μυκηλίων ήταν καθοριστική. Για την αύξηση της συγκέντρωσης των καροτενίων πραγματοποιήθηκαν πειραματικές δοκιμές σε ζυμωτήρα ανάδευσης και σε βιοαντιδραστήρα στήλης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συγκέντρωση των καροτενίων στον ζυμωτήρα ανάδευσης ήταν πολύ μικρή (35,0 mg/g ξηρής βιομάζας). Αντίθετα η επίδραση του ρυθμού παροχής του αέρα στον βιοαντιδραστήρα στήλης αύξησε σημαντικά την παραγωγή των χρωστικών. Η μέγιστη συγκέντρωση των καροτενίων στον βιοαντιδραστήρα στήλης ήταν 222,0 mg/g ξηρής βιομάζας. Επιπρόσθετα πραγματοποιήθηκε ανάλυση των καροτενίων με υγρή χρωματογραφία υψηλής απόδοσης (HPLC). Τα καροτένια που παράγονται κατά τη ζύμωση του τυρογάλακτος από το μύκητα B. trispora είναι το β-καροτένιο, το γ-καροτένιο και το λυκοπένιο. Το β-καροτένιο αποτελεί το κύριο συστατικό αφού βρίσκεται σε μεγαλύτερη αναλογία σε όλα τα υποστρώματα που μελετήθηκαν. Η αυτόλυση του μύκητα μελετήθηκε σε αποπρωτεϊνομένο - υδρολυμένο τυρόγαλα εμπλουτισμένο με 30 g/l Tween 80, 30 g/l Span 80 και 2 g/l β-ιονόνη σε ανακινούμενες φιάλες και σε βιοαντιδραστήρα στήλης. Οι κύριοι δείκτες της αυτόλυσης που προσδιορίστηκαν ήταν η συγκέντρωση της ξηρής βιομάζας, των καροτενίων, των υπολειμματικών σακχάρων, το pH του υγρού της ζύμωσης, η συγκέντρωση της ενδοκυτταρικής πρωτεΐνης και τα υδρολυτικά ένζυμα (πρωτεάσες, χιτινάση). Επίσης, μελετήθηκε η μορφολογία του μύκητα κατά τη διάρκεια της αυτόλυσης με το σύστημα ψηφιακής ανάλυσης της εικόνας. Τα στάδια της αυτόλυσης ήταν πιο διακριτά στην περίπτωση του βιοαντιδραστήρα στήλης. Στην περίπτωση αυτή, η κύρια φάση της αυτόλυσης άρχιζε από την 4η ημέρα της ζύμωσης. Στις ανακινούμενες φιάλες παρατηρήθηκε μερική αυτόλυση του μικροοργανισμού από την 2η ημέρα της ζύμωσης η οποία έγινε πιο έντονη τις τελευταίες ημέρες της ζύμωσης. Η αυτόλυση του μύκητα συνδεόταν με την αύξηση της ειδικής δραστικότητας των υδρολυτικών ενζύμων, τη μείωση της συγκέντρωσης της ενδοκυτταρικής πρωτεΐνης και τη μεταβολή των μορφολογικών παραμέτρων του μύκητ

Autolysis of Blakeslea trispora during carotene production from cheese whey in an airlift reactor

The phenomenon of autolysis in Blakeslea trispora during carotene production from deproteinized hydrolyzed whey in an airlift reactor was investigated. The process of cellular autolysis was studied by measuring the changes in carotene concentration, dry biomass, residual sugars, pH, intracellular protein, specific activity of the hydrolytic enzymes (proteases, chitinase), and micromorphology of the fungus using a computerized image analysis system. All these parameters were useful indicators of autolysis, but image analysis was found to be the most useful indicator of the onset and progress of autolysis in the culture. Autolysis of B. trispora began early in the growth phase, continued during the stationary phase, and increased significantly in the decline phase. The morphological differentiation of the fungus was a result of the degradation of the cell membrane by hydrolytic enzymes. The biosynthesis of carotenes was carried out in the exponential phase, where the phenomenon of autolysis was not intense