Strategies, methods and tools for managing nanorisks in construction

This paper presents a general overview of the work carried out by European project SCAFFOLD (GA 280535) during its 30 months of life, with special emphasis on risk management component. The research conducted by SCAFFOLD is focused on the European construction sector and considers 5 types of nanomaterials (TiO2, SiO2, carbon nanofibres, cellulose nanofibers and nanoclays), 6 construction applications (Depollutant mortars, selfcompacting concretes, coatings, self-cleaning coatings, fire resistant panels and insulation materials) and 26 exposure scenarios, including lab, pilot and industrial scales. The document focuses on the structure, content and operation modes of the Risk Management Toolkit developed by the project to facilitate the implementation of "nano-management" in construction companies. The tool deploys and integrated approach OHSAS 18001 - ISO 31000 and is currently being validated on 5 industrial case studies.Research carried out by project SCAFFOLD was made possible thanks to funding from the European Commission, through the Seventh Framework Programme (GA 280535

Gender differences in the use of cardiovascular interventions in HIV-positive persons; the D:A:D Study

Peer reviewe

The role of leptin in the respiratory system: an overview

Since its cloning in 1994, leptin has emerged in the literature as a pleiotropic hormone whose actions extend from immune system homeostasis to reproduction and angiogenesis. Recent investigations have identified the lung as a leptin responsive and producing organ, while extensive research has been published concerning the role of leptin in the respiratory system. Animal studies have provided evidence indicating that leptin is a stimulant of ventilation, whereas researchers have proposed an important role for leptin in lung maturation and development. Studies further suggest a significant impact of leptin on specific respiratory diseases, including obstructive sleep apnoea-hypopnoea syndrome, asthma, COPD and lung cancer. However, as new investigations are under way, the picture is becoming more complex. The scope of this review is to decode the existing data concerning the actions of leptin in the lung and provide a detailed description of leptin's involvement in the most common disorders of the respiratory system

Afvalverwerking en REACH : Recycling van materialen die SVHC's bevatten: uitdagingen in de praktijk

To achieve a circular economy it is essential to recycle substances, materials and products created by that economy. Recycling, however, becomes more difficult when said materials and products contain substances that are so hazardous that their use is restricted. This is the case with any substance that is identified under the REACH Regulation as a 'substance of very high concern' (SVHC). Products containing SVHCs can only be used when their use is specifically authorised. Producers are concerned that their recycling practices and the use of recycled waste will become more difficult if the waste contains SVHCs. This was the conclusion drawn from a series of interviews with producers and sector organisations about bottlenecks, and possible solutions, conducted by RIVM. One challenge facing parties involved in the responsible reuse of waste is the current uncertainty surrounding the boundaries of the Waste Framework Directive and those of REACH: when does waste become a substance, a mixture or an article? Under REACH, permission for the safe use must be obtained; this requires significant information to be provided on the composition of the material, information that is often not available in great detail. There is still a lot of uncertainty about the SVHCs present in waste streams, potential future SVHCs and exactly when permission for safe use should be applied for. The companies interviewed also stressed how essential it was to separate waste which contains SVHCs from SVHC-free waste streams in an early phase of the waste recycling process, a practice which also requires detailed knowledge of the SVHCs present in waste. The companies indicate that regulatory or financial incentives may be needed to stimulate the implementation of separation processes that are less economically feasible. Finally, it's very important to develop applications in which recycled material containing SVHCs can be used safely. One example hereof is the three-layered sandwich PVC tube which has a middle layer containing SVHCs but two outer layers made from SVHC-free material which protects humans and the environment from any risk of exposure.Het hergebruik van stoffen, materialen en producten is belangrijk om een circulaire economie te bereiken. Dit wordt echter bemoeilijkt wanneer materialen en producten stoffen bevatten die zo schadelijk zijn dat het op Europees niveau gewenst is om ze geleidelijk aan niet meer te gebruiken (uitfaseren). Dit is het geval bij stoffen die binnen de Europese stoffenwetgeving REACH getypeerd zijn als zeer zorgwekkend (Substances of Very High Concern, SVHC). Deze stoffen mogen op den duur alleen nog worden gebruikt als daar specifiek toestemming voor is verleend. Producenten die afval hergebruiken denken hierdoor in de problemen te komen wanneer hun producten deze stoffen bevatten. Dit blijkt uit een interviewronde van het RIVM langs producenten en brancheorganisaties over knelpunten en mogelijke oplossingen. Het grootste probleem is de onduidelijkheid wanneer een materiaal onder de afvalwetgeving valt of onder REACH: wanneer wordt afval een stof, mengsel of artikel? Volgens de afvalwetgeving moet het materiaal worden vernietigd als het hoge concentraties schadelijke stoffen bevat. Volgens REACH moet toestemming worden gevraagd voor veilig gebruik. Dit laatste vergt veel kennis over de stoffen, die nog vaak ontbreekt. Daarnaast bestaan er onduidelijkheden over welke SVHC-stoffen in huidige afvalstromen zitten, welke stoffen in het afval in de toekomst als SVHC zullen worden bestempeld, en wanneer voor de nu geïdentificeerde SVHC's toestemming moet worden gevraagd. Om ervoor te zorgen dat schoon afval niet vermengd raakt met vervuild afval, is het volgens de geïnterviewde bedrijven belangrijk dat de SVHCs in een vroege fase van de afvalverwerking worden gescheiden van de rest van het afval. Ook hier is kennis van belang om welke stoffen het gaat en waar ze in zitten. Daarnaast zijn volgens hen juridische en economische prikkels gewenst die stimuleren dat ook minder winstgevende scheidingsprocessen worden uitgevoerd. Verder is het belangrijk om voor gerecycled materiaal dat SVHC's bevat, toepassingen te bedenken die zodanig zijn ontworpen dat de producenten en gebruikers niet aan deze stoffen worden blootgesteld. Op deze manier kunnen de stoffen ook niet in het milieu terechtkomen. Een voorbeeld zijn drielaags pvc-buizen waarbij de binnenste en buitenste laag SVHC-vrij zijn en de SVHC in de middelste, afgeschermde, laag zit.Ministerie van I&

Combinatie-effecten van chemische stoffen meewegen binnen de milieurisicobeoordeling van stoffen onder REACH - Een mogelijke aanpak

In de huidige beoordeling van stoffen en producten worden de risico's voor mens en milieu veelal per stof bekeken. In het milieu zijn echter altijd meerdere chemische stoffen tegelijk aanwezig. Het is daarom van belang om mee te wegen welke effecten deze stoffen samen kunnen hebben. De Europese Commissie concludeerde in 2009 dat in de huidige risicobeoordelingen van stoffen en producten onvoldoende rekening wordt gehouden met deze combinatie-effecten. Het RIVM reikt in dit discussiestuk een optie aan voor het meewegen van combinatie-effecten in de milieurisicobeoordeling van stoffen onder de REACH regelgeving. Voorgesteld wordt om bij de beoordeling van de risico's van stoffen een zogenoemde Mixture Assessment Factor (MAF) toe te passen die is afgeleid op basis van veldgegevens. De factor drukt uit hoeveel stoffen bij de risicobeoordeling moeten worden meegewogen om voor een enkele stof te beoordelen of de productie en het gebruik uiteindelijk veilig zijn. Op deze manier wordt beoogd te bereiken dat alle stoffen samen, na emissie naar het milieu, geen milieurisico veroorzaken. Naast deze generieke aanpak onder REACH is er de ruimte om lokale situaties waar nodig individueel aan te pakken. Het voorstel voor een mogelijke methode om combinatie-effecten van stoffen in het milieu mee te nemen in de risicobeoordeling is niet nieuw. Hij wordt binnen Nederland al geruime tijd gebruikt om risicogrenzen voor stoffen in het milieu te bepalen. De precieze invulling van de MAF moet nog nader worden uitgewerkt. Aandachtspunt hierbij is in welke mate milieueffecten acceptabel worden gevonden, bijvoorbeeld omdat het ecosysteem ervan kan herstellen. Ook is het van belang te bepalen tot op welke hoogte er binnen REACH op generiek Europees niveau rekening gehouden dient te worden met combinatie-effecten. Zo kan het bijvoorbeeld efficiënter zijn om locatie specifieke risico's lokaal, of nationaal aan te pakkenWithin current risk assessment practices of chemicals, safe production and use for humans and the environment is most often evaluated per-chemical. However, in the environment there are always multiple chemicals simultaneously present. It is therefore of importance to assess the combined effects of co-occurring chemicals. The European Commission concluded in 2009 that current risk assessment practices insufficiently consider these combined effects. In this thought starter, the RIVM proposes an approach to account for such effects in the environmental risk assessment of substances under the REACH Regulation. It is proposed to introduce a data-driven Mixture Assessment Factor (MAF) when assessing the environmental risk of a single substance under REACH. This factor should account for the number of chemicals that may possibly co-occur after emission of the target substance to the environment and that may consequently contribute to the combined effect. In this way is intended to ensure that, after emission to the environment, the substance together with all other chemicals present causes no combined environmental risk. In addition to this generic EU-wide approach, there is the possibility to consider further protective and curative measures on a site-specific basis when needed. The approach proposed here as a thought starter is not new and has been employed in the Netherlands for quite some time in the derivation of negligible risk levels for the environment. The eventual quantification of the MAF under REACH requires further work with regard to the identification of (the number of) chemicals that contribute most to the overall EU-wide combined effects. An important aspect in this regard is to establish an acceptable protection-level to safeguard the nontoxic environment with regard to combined effects of chemicals. Also important is to determine to what extent combined effects of chemicals should be addressed via a generic approach at EU-level or whether it might be more efficient to address location specific risks at local or national levelMinistry of Infrastructure and the Environmen

Bionanotechnology - an initial survey

DNA en RNA (dragers van erfelijke informatie) en eiwitten (vervullen veel functies) komen van nature voor in planten, mensen en dieren. Ze kunnen ook worden gebruikt voor 'slimme' technologische toepassingen op zeer kleine schaal, bijvoorbeeld voor medisch en industrieel gebruik of voor consumentenproducten. Het RIVM onderzocht wat de stand van deze bionanotechnologie is, welke toepassingen in het verschiet liggen, in welke mate de producten van deze technologie al rijp zijn om op de markt te worden gebracht, wat bekend is over mogelijke risico's voor mens en milieu, en in hoeverre het huidige scala aan wetgeving hiervoor voldoende houvast biedt. Veel toepassingen zijn nog in de onderzoeks- en ontwikkelingsfase, maar de technologie ontwikkelt zich snel. Het RIVM vindt dit type ontwikkelingen interessant en nuttig, bijvoorbeeld omdat ze een medicijn heel gericht naar een bepaalde plek in het lichaam kunnen brengen. Wel is het van belang om in een vroeg stadium van de ontwikkeling van een nieuw product expliciete aandacht te hebben voor veiligheid en duurzaamheid. Zo'n Safe-by-Design aanpak maakt het mogelijk om tijdig ongewenste effecten te signaleren en te voorkomen. Momenteel ligt de nadruk op de technologische kant van de ontwikkelingen en is de aandacht voor de mogelijk nadelige effecten zeer beperkt. Een eerste screening van mogelijke nadelige effecten laat zien dat bio-nanostructuren, of onderdelen daarvan, immuunreacties en andere nadelige effecten kunnen oproepen. Uit een eerste screening van de relevante wetgeving over stoffen (REACH) en producten (zoals cosmetica en biociden) blijkt dat de gesignaleerde effecten niet automatisch worden 'opgepakt' via de vereiste informatie over veilig gebruik. Daarbij komt dat de hoeveelheid bionanostructuren in toepassingen naar verwachting klein zal zijn. Als er kleine hoeveelheden van een stof op de markt worden gebracht, dan vraagt de wetgeving maar om beperkte informatie. Methoden zoals die nu worden gebruikt om stoffen op schadelijkheid te testen, zijn naar verwachting onvoldoende geschikt.DNA and RNA (carriers of hereditary information) and proteins (multifunctional compounds) are found naturally in plants, humans, and animals. They can also be used for "smart' technological applications on a very small scale, including medical and industrial applications as well as consumer products. RIVM carried out a survey of the present state of bionanotechnology, which applications are on the horizon, to what extent the products that can be produced with this technology are ripe for market introduction, what is known about the potential associated risks for humans and the environment, and to what extent the range of existing legislation can deal effectively with such issues. A great many of applications are still in the research and development phase, but the relevant technology is developing very rapidly. RIVM views such developments as interesting and useful, for example since it has the potential to deliver drugs to a specific site in the human body. However, it is important to focus explicitly on safety and sustainability issues at an early stage of such new product developments. Such a Safe-by-Design approach makes it possible to identify and prevent undesirable effects in a timely fashion. At present, the focus is squarely on the technological side of developments, and there is only a very limited focus on the potential drawbacks. An initial screening of such potentially undesirable effects indicates that bionanostructures, or components of such structures, can lead to immune reactions and other undesirable effects. An initial screening of the relevant legislation that applies to substances (REACH) and products (such as cosmetics and biocides) makes it clear that the (undesirable) effects identified are not automatically dealt with appropriately via the required information on safe use. In addition, the quantity of bionanostructures present in applications is expected to be very small. If small quantities of a substance are introduced to the market, the applicable legislation requires only limited information. The methods presently being used to test substances for negative effects are expected to be inadequate in this regard.Ministerie van I&

Groeperen van nanomaterialen

Alleen digitaal verschenenDe risicobeoordeling van stoffen wordt gebaseerd op informatie over de effecten die ze hebben op mens en milieu. Het kost echter veel tijd, geld en proefdieren om elke stof volledig op de effecten te testen. Om toch de gewenste informatie te verkrijgen wordt daarom zo veel mogelijk gebruikgemaakt van data over vergelijkbare materialen (read-across). Deze werkwijze wordt ook voor nanomaterialen ingezet. Het RIVM heeft een teststrategie laten ontwikkelen om voor nanomaterialen te beoordelen of de data van vergelijkbare stoffen geschikt zijn om voor read-across te gebruiken. Op deze manier hoeven er minder nieuwe data te worden gegenereerd en worden er zo min mogelijk proefdieren gebruikt. Voor de ontwikkeling van de teststrategie is een overzicht gemaakt van de fysisch-chemische eigenschappen die van belang zijn voor de manier waarop een stof zich in organismen gedraagt. Dit is gedaan met behulp van de huidige kennis over het gedrag en de schadelijkheid (toxiciteit) van nanomaterialen. Op basis van deze fysisch-chemische eigenschappen is vervolgens aangegeven welke informatie minimaal nodig is om nanomaterialen te kunnen karakteriseren. Hoe verplaatst de stof zich bijvoorbeeld in een organisme? Hoe reageert het op andere stoffen, zoals eiwitten en zouten? In welke mate wordt het onderweg afgebroken? De teststrategie geeft aan hoe per nanomateriaal op basis van deze fysisch-chemische eigenschappen kan worden beoordeeld onder welke voorwaarden data bruikbaar zijn voor read-across, en hoe dat is te verifiëren. De ontwikkelde teststrategie is getoetst op twee fictieve voorbeelden (nanozilver en nanotitaniumdioxide) en is bruikbaar bevonden. Wel blijkt dat de gedetailleerde informatie die nodig is over de relevante fysischchemische eigenschappen en over de condities waaronder de data zijn verkregen, niet altijd voldoende is gedocumenteerd.Scientists evaluate the risks from exposure to chemical substances by testing the effects that chemicals have on humans and on other species, such as fish. However, testing substances for the full set of effects requires a lot of time, money and test animals. To minimize costs and animal use, the existing data for similar substances can be used to fill data gaps for a chemical substance via a process called read-across. This approach is also applied for nanomaterials. RIVM has commissioned the development of a strategy to evaluate the potential for read-across in cases of missing data for nanomaterials, with a focus on fulfilling data requirements in regulatory frameworks. To develop this strategy, a literature review was compiled on physicochemical parameters (such as the rate at which and amount to which a chemical dissolves) and their relevance for the behaviour, fate and toxicity of nanomaterials in organisms and the environment. This review was based on current knowledge on the behaviour and toxicity of nanomaterials. It resulted in a base set of physico-chemical parameters that are essential to characterise a nanomaterial and substantiate possibilities for read-across. The strategy provides a framework in which to evaluate each nanomaterial and decide on the applicability of readacross for nanomaterials. The strategy has proven useful in two hypothetical case studies (nanosilver and nanotitanium dioxide). Nevertheless, it was concluded that improvement is needed for the documentation of the information from the laboratory testing of nanomaterials to support read-across. Particularly relevant physico-chemical properties of the nanomaterials and test conditions need more detailed descriptions. Furthermore, the scientific community needs to continue developing test methods that can characterize certain behaviours of nanomaterials to support read-across

Bisphenol A : Part 2. Recommendations for risk management

Alleen digitaal verschenenIn 2014 en 2015 zijn de Europese normen voor een veilige blootstelling aan Bisfenol A (BPA) van werknemers en consumenten aangescherpt. Het RIVM concludeert dat nieuwe inzichten voldoende aanleiding vormen om verdere aanscherping van de normen te overwegen en stelt voor op korte termijn aanvullende maatregelen te treffen die de blootstelling aan BPA verder verminderen. Bisfenol A (BPA) is een stof die in veel producten zit, zoals kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings), verpakkingsmateriaal van voedsel, speelgoed en medische hulpmiddelen. BPA is bij een te hoge blootstelling schadelijk voor de vruchtbaarheid en kan effect op het hormoonsysteem hebben. Nieuwe studies laten zien dat BPA het immuunsysteem van de ongeboren vrucht of jonge kinderen kan schaden bij een lager blootstellingsniveau dan het niveau waarop de huidige normen zijn gebaseerd. Dit lagere blootstellingsniveau is van ongeveer dezelfde grootte als de dagelijkse blootstelling van consumenten en werknemers aan BPA. Als gevolg van deze blootstelling hebben mensen mogelijk meer kans om voedselintoleranties te ontwikkelen en kunnen ze gevoeliger voor infectieziekten worden. Op basis van deze nieuwe inzichten wordt de rijksoverheid geadviseerd waar mogelijk op korte termijn de blootstelling aan BPA te verminderen. De bescherming van kleine kinderen, zwangeren en vrouwen die borstvoeding geven verdient hierbij bijzondere aandacht. Kleine en ongeboren kinderen zijn namelijk gevoeliger dan volwassenen voor de effecten van BPA doordat hun lichaam sterk in ontwikkeling is. De blootstelling kan bijvoorbeeld worden verminderd door veilige alternatieven te ontwikkelen, of ervoor te zorgen dat er minder BPA vrijkomt uit producten waar deze stof in wordt gebruikt. Daarnaast kunnen werknemers tegen blootstelling aan BPA worden beschermd. Een lagere blootstelling is ook van belang voor dieren in waterbodems, die nadelige effecten ondervinden bij de huidige BPA-concentratie- niveaus.More stringent European standards for safe exposure of workers and consumers to bisphenol A (BPA) were proposed in 2014 and 2015. The Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has concluded that new insights sufficiently warrant consideration of even more stringent standards and has recommended taking supplementary measures in the near future for a further reduction of BPA exposure. Bisphenol A (BPA) is a substance that occurs in numerous products, such as cash register receipts, building materials (paint and coatings), food packaging materials, toys and medical devices. Excessive BPA exposure is harmful to fertility and can affect the hormone system. New studies show that BPA can impair the immune system of unborn and young children at a lower exposure level than the one on which the current standards are based. This lower level is roughly comparable to the current every day BPA exposure level of workers and consumers. As a result of this exposure, people could have a greater probability of developing food intolerances and could become more susceptible to infectious diseases. Based on these new insights RIVM advises the national government to reduce BPA exposure in the short term wherever possible. Special attention needs to be devoted to protecting small children, pregnant women and women who breastfeed. This is because developing unborn and young children are more sensitive than adults to the effects of BPA. Ways to reduce exposure include developing safe alternatives or ensuring that less BPA is released from products. Additionally, workers can be protected against BPA exposure. Lower exposure is also important for sediment-dwelling animals that experience adverse effects due to current BPA concentration levels.Ministerie van VWSMinisterie van I&MMinisterie van Sociale Zaken en Werkgelegenhei

Bisphenol A : Part 1. Facts and figures on human and environmental health issues and regulatory perspectives

Bisfenol A (BPA) is een industrieel gefabriceerde stof die in veel producten zit, zoals verschillende soorten kunststof die worden toegepast in onder meer bouwmaterialen, verpakkingsmateriaal van voedsel, speelgoed en medische hulpmiddelen, kassabonnetjes en verven en coatings. BPA heeft effect op het hormoonsysteem, waardoor er momenteel discussie is over mogelijke schadelijke effecten. Het RIVM heeft een overzicht gemaakt van de belangrijkste afgeronde en nog lopende nationale en internationale beoordelingen van mogelijke risico's van BPA voor mens en milieu, en de onzekerheden daarin. Op basis van wetenschappelijke studies die tot nu toe zijn gepubliceerd is niet duidelijk of BPA bij de huidige blootstellingsniveaus schadelijk is voor mensen. De blootstelling aan BPA via consumentenproducten, voeding en medische hulpmiddelen is lager dan de huidige waarde die acceptabel wordt geacht. Er zijn wel indicaties dat blootstellingen van werknemers die met BPA werken, een risico kunnen vormen. Vervolgonderzoek is nodig om hier meer duidelijkheid over te krijgen. Ook kunnen de nog lopende beoordelingen van BPA leiden tot een bijstelling van de nu gehanteerde waarde waaronder blootstelling acceptabel wordt geacht. Daarnaast kunnen hormoonverstorende effecten bij organismen in het milieu optreden. Het is alleen niet duidelijk in welke mate en bij welke concentratie dat gebeurt. In het laboratorium zijn effecten waargenomen nadat waterorganismen direct aan hoge concentraties zijn blootgesteld. De voortplanting en de ontwikkeling van onder meer vissen en waterslakken raakt dan verstoord. In de praktijk zijn de concentraties in water lager en worden zulke effecten niet gezien. Wetenschappers verschillen van inzicht over de mogelijkheid dat deze effecten ook bij zeer lage blootstellingen optreden. Wel is zeker dat BPA zich ophoopt in sediment, waardoor lokaal hoge concentraties kunnen ontstaan die mogelijk schadelijk zijn voor in sediment levende organismen, zoals wormen. In sommige wetenschappelijke studies wordt bezorgdheid geuit over mogelijke risico's van huidige blootstellingniveaus voor het ongeboren kind, baby's en jonge kinderen. Naar verwachting zijn zij gevoeliger voor hormoonverstorende effecten dan volwassenen doordat hun lichaam nog niet volgroeid en sterk in ontwikkeling is. Daarbij kunnen zij aan relatief hogere concentraties blootstaan, bijvoorbeeld door te sabbelen op speelgoed, en vanwege hun geringe lichaamsgewicht. Het is echter onzeker of deze blootstelling een gezondheidsrisico veroorzaakt. De kennis over de mogelijke hormoonverstorende effecten van BPA op de gezondheid is sterk in ontwikkeling. In de EU en in verschillende Europese landen waaronder Nederland zijn preventief maatregelen genomen om de risico's op nadelige gezondheidseffecten te verminderen. Eind 2014, begin 2015 zullen verschillende belangrijke nu lopende Europese beoordelingen van BPA worden afgerond. In de loop van 2015 zal het RIVM de uitkomsten van deze nog lopende beoordelingen meenemen in een vervolgstudie waarin de risico's van BPA nader zullen worden geduid. Hierop wordt een beleidsadvies gebaseerd waarin zal worden aangegeven of eventuele aanvullende maatregelen in Nederland nodig zijn om de mogelijke risico's van BPA voor mens en milieu te beperken.Various organisations have raised concerns about the possible adverse effects of BPA on human health. Scientific studies have associated BPA with adverse immune effects, obesity, ADHD, diabetes and prostate cancer, which may be related to its possible interaction with the estrogen receptor. To date, scientific studies have not found conclusive evidence of possible adverse effects caused by BPA and a causal relationship between BPA exposure and endocrine-mediated effects is still uncertain. Debates are ongoing about possible adverse effects of BPA at low doses that may lead to endocrine disruption, and about the presence (or absence) of a possible non-monotonic dose response (NMDR) relationship. Although this issue raises a lot of concern, there is still no conclusive evidence available that proves a low-dose effect. BPA has been shown to have endocrine disrupting effects on environmental organisms like fish and snails, leading to problems with reproduction and development of offspring. Over the years, BPA has been the topic of many different regulatory and scientific initiatives. It is still the topic of study in a vast number of ongoing initiatives. Consequently, the state of knowledge on BPA is a fast-developing field, especially regarding its possible endocrine-mediated effects. This report summarises the hazard and risk assessments on BPA and regulatory aspects available through 20 March 2014. The present data indicate a possible risk for a number of environmental compartments and for some occupational settings (EC, 2008). Knowledge about adverse effects, low-dose effects, NMDR and possible endocrine-mediated effects on human health is developing quickly. As of 20 March 2014, the available data do not indicate a risk for most groups of consumers and patients (EFSA draft, 2014; SCENIHR draft, 2014). However, some studies have expressed concern about the possible exposure of infants and young children in light of the present uncertainties and the higher sensitivity of people in these age groups (SCENIHR draft, 2014; GR, 2011). In March 2014, ECHA's Risk Assessment Committee (RAC) adopted the opinion to strengthen the current classification of BPA to a harmonised classification as a category 1B reproductive toxicant (Repro Cat. 1B). This opinion has to be officially established via a REACH Comitology decision before it can be included in Annex VI of the CLP Regulation (1272/2008/EC). This decision making process will take place within the next one to two years. It should be noted that this Part 1 report only gives an overview of the state of knowledge about BPA. It does not include an appraisal of the available information by the RIVM. That will follow in Part 2, which is expected to be published in 2015. Part 2 will evaluate the available scientific knowledge, discuss the possible health risks of BPA, include further support for policy considerations and, if relevant, propose further risk management measures.Ministerie van I&MMinisterie van VWSMinisterie van SZWMinisterie van E