Conservation Status of Three Rare and Endemic Species From Turkey (Kalidium Wagenitzii, Muscari Adilii Verbascum Gypsicola)

DergiPark: 751851trkjnatBu çalışma ile Türkiye’nin İç Anadolu bölgesi için endemik olan K. wagenitzii (Aellen) Freitag amp; G. Kadereit, M. adilii M. B. Güner amp; H. Duman ve V. gypsicola Vural amp; Aydoğdu türlerinin popülasyon yapıları ve yayılış alanlarının belirlenmesi ve bunların sonucunda IUCN tehlike kategorilerinin tekrardan değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu türlerin seçilmesinin nedeni sahip oldukları sınırlı yayılış alanları ile insan faktörü sonucu yüksek oranda yok olma riski taşımalarıdır. Çok yıllık halofitik K. wagenitzii türünün Tuz Gölü çevresinde 5 lokalitede yayılışı belirlenmiş ve toplam olgun birey sayısı 6458 olarak belirlenmiştir. Yaşam alanları toplamı 36 km2 olmasına karşın yayılış alanı 213 km2 dir. Tarım amaçlı kontrolsüz su kaynaklarının kullanılması önemli bir tehdit faktörüdür. K. wagenitzii türünün tehdit kategorisi IUCN Kırmızı Liste kriterlerine göre EN olarak değerlendirilmiştir. M. adilii marnlı toprakları tercih etmekte ve habitat tipi P. nigra ve meşe ormanlarının yıkımı sonucu oluşan steplerdir. Nallıhan-Beypazarı çevresinde 3 lokaliteden bilinmekte ve olgun birey sayısı 6144 olarak belirlenmiştir. Yaşam alanları toplamı ve yayılış alanı sırasıyla 12 km2 ve 28 km2 dir. Tür üzerindeki baskılar yol inşası ve tarım alanlarının büyümesi, ağaçlandırma çalışmaları ve fabrika kurulumu olup CR kategorisinde değerlendirilmiştir. V. gypsicola marnlı topraklarda yayılmaktadır. Beypazarı-Nallıhan çevresinden 3 lokalite ve Sivirihisar-Eskişehir’de bir lokalite yayılışı bulunmaktadır. Olgun birey sayısı 2755 olarak belirlenmiştir. Yaşam alanları toplamı 16 km2 ve yayılış alanı 269 km2 dir. Aşırı otlatma ve tarım alanlarının büyümesi ile birlikte fabrika kurulumu tür üzerindeki baskılar olup EN olarak değerlendirilmiştir.In this study, we aimed to determine the population size and distribution areas and to re-evaluate IUCN threat categories of Kalidium wagenitzii (Aellen) Freitag amp; G. Kadereit, Muscari adilii M.B. Güner amp; H. Duman and Verbascum gypsicola Vural amp; Aydoğdu, which are endemics of the Central Anatolia region of Turkey. The three species have limited distribution areas and high risk of extinction as a result of human impact. The perennial halophytic species K. wagenitzii was found in 5 localities around Salt Lake (Tuz Gölü) and a total number of 6458 mature individuals were determined. The area of occupancy of the species is 36 km2 and the extent of occurrence is 213 km2. Uncontrolled use of water resources for agricultural purposes is a serious threat factor for the species. Kalidium wagenitzii is listed in EN category according to the IUCN Red List criteria. Muscari adilii prefers marly soils and its habitat type is formed by secondary succession after the destruction of Pinus nigra and oak forests. It is known from 3 localities around Nallıhan-Beypazarı with a population size of 6144 mature individuals. The area of occupancy and the extent of occurrence of the species is 12 km2 and 28 km2, respectively. The pressures on the species are road construction and increase of farmland, afforestation and factory establishment. According to the IUCN Red List criteria, the species is listed in CR category. Verbascum gypsicola is distributed on marly soils. It is known from 3 localities around Nallıhan–Beypazarı and one locality in Sivrihisar-Eskişehir with 2755 mature individuals in total. The area of occupancy of the species is 16 km2 and the extent of occurrence is 269 km2. Overgrazing and expansion of agricultural land, together with factory establishment are the major threats for this species, which is listed as EN in IUCN Red List.

The relationships between plant zonation and edaphic factors in halophytic vegetation around Lake Tuz, Central Anatolia, Turkey

WOS: 000310971000005The zonation pattern of halophytic species around Lake Tuz (Central Anatolia-Turkey) was determined according to the chemical properties of soil samples via seasonal evaluation. the most dominant ions at soils around Lake Tuz are soluble Na+ and Cl-. According to ANOVA results, the edaphic factors that show statistically important difference between zones with respect to seasons are as follows: percentage of total soluble salt, Ca2+ and Cl- (p < 0.05) and pH, EC, Mg2+, Na+, total cations and SO42- (p < 0.01) for spring, percentage of total soluble salt and Mg2+ (p < 0.05) and pH, EC, Na+, total cations, Cl(-)and sodium adsorption ratio (p < 0.01) for summer, and percentage of total soluble salt and Ca2+ (p < 0.05) and pH, EC, Na+, Mg2+, total cations and Cl- (p < 0.01) for fall. Canonical correspondence analysis was applied to find out the factors that are most effective on zonation, and the key factors that explain the zonation pattern are pH, Na+, and Cl-.Ankara UniversityAnkara University [2003-07-05-079]This study was supported by Ankara University Scientific Research Project 2003-07-05-079. the authors are also thankful to Teoman and Tolga Kankilic and M. Borga Ergonul for their kind help

Tuz Gölü çevresinde tuzluluk ve endemizm oranlarının ilişkileri üzerine bir çalışma (İç Anadolu, Türkiye)

Tuz Gölü çevresinde tuzlu stepler, tatlı su kaynakları bulunan bataklıklar ve tatlı su kaynaklan bulunmayan tuzlu bataklıklar olmak üzere üç farklı habitat tipi yayılış gösterir. Bu vejetasyon tiplerine ait endemik takson oranları ile toprak tuzluluğu karşılaştırıldı. Toprak tuzluluğuna etki eden iyonlardan Mg, Na ve SO4 miktarları ile endemik takson oranları arasında güçlü bir parabolik ilişki olduğu tespit edildi. Mg (18.3 me/1), Na (8.6 me/1) ve.SO4 (14.8 me/1) iyonlarının en düşük değerlerde bulunduğu tuzlu step vejetasyonunda endemik takson oranının 21.8%, bu iyon değerlerinin biraz daha arttığı (Mg: 24'me/l, Na: 121.8 me/1, SO4: 134.1 me/1) tatlı su kaynaklarının bulunduğu tuzlu bataklıklarda endemik takson oranının 29.1% ve tatlı su kaynaklarının bulunmadığı tuzlu bataklıklarda ise bu iyon miktarlarının en yüksek değerde bulunmasına rağmen (Mg: 31.4 me/1, Na: 375.8 me/1, SO4: 362.9 me/1) endemik takson oranının 20.7%'ye düştüğü tespit edilmiştir.Three habitat types are seen in the surroundings of Salt Lake, salt steppes, marshes with and without freshwater sources. The ratios of endemic taxa belonging to those three vegetation types are compared to their soil saltinities. A strong parabolic relation was detected between the ions Mg, Na and SO4 effective on soil salinity and the ratio of endemic taxa. The ratio of endemic taxa is 21.8% in the salt steppes with Mg: 18.3me/l, Na: 8.6 me/1, SO4: 14.8 me/1 ions levels, 29.1% in the marshes with freshwater sources where these ions have somewhat higher concentration (Mg: 24me/l, Na: 121.8 me/1, SO4: 134me/l). Despite the fact that the ions reach their uppermost levels (Mg:31.4 me/1, Na: 375.8 me/1, SO4: 362.9 me/1) in the marshes without freshwater sources, the ratio of endemic taxa decreases to 20.7 me/1