Frame extension, trade union identities and wage politics: evidence from Sweden

Cataloged from PDF version of article.Drawing on frame theory, this paper examines how policy entrepreneurs within the Swedish Trade Union Confederation Landsorganisationen i Sverige (LO) embarked on a campaign to extend an exclusively class-based solidarity frame along gender lines. In the process, LO’s identity was modified. Once the new solidarity frame had been accepted, it was operationalized in the collective bargaining process through the creation of a “women’s pot”—i.e., a wage supplement given to female employees, or female-dominated sectors, to counter gender-based pay discrimination. Nevertheless, the new frame has yet to meet with success in the wage-bargaining arena, as LO faces problems of intra-union coordination in an unfavorable institutional context

The Politics of Austerity and Public Policy Reform in the EU

Cataloged from PDF version of article.The European Union (EU) is at a critical juncture that will either trigger further integration or reinforce a mode of intergovernmental cooperation. The spread of market pressure to a growing number of states demonstrates that the crisis needs to be dealt with at the European and not just the national level. Up to now the 'politics of extreme austerity' has been the mainstream recipe promoted to and adopted by member states. The measures are tougher in those countries where there has been external financial assistance (i.e. Greece, Portugal and Ireland) but the rest of Europe is following suit (e.g. Italy and the UK). This introduction outlines the key directions of EU reforms to put into context the more specific cases discussed elsewhere in this symposium. The strengths and weaknesses of the theoretical frameworks employed in the articles are discussed to demonstrate the lessons that the crisis offers for our well-established public policy models and to highlight avenues for further research. Two main arguments are advanced: first, the crisis calls for an interdisciplinary approach to comprehend its full extent and deal with it efficiently; and second, the current political trajectory of the EU calls for urgent changes to strengthen its cohesion and long-term viability. © 2014 Political Studies Association

Social policy in the EU and Turkey: The limits of Europeanisation

[No abstract available

The political economy of Greek-Turkish relations

This paper revisits the Greek-Turkish rapprochement, taking as its point of departure the two states' economic relations, and explores possible linkages to political cooperation. The paper finds growing collaboration in a context characterized by the proliferation of non-state actors in economic decision-making, and underlines the role played by FDI flows and trade decisions in stimulating cooperation. At the same time, it rejects an uncritical acceptance of economic functionalism and stresses the salience of politics, above and beyond Turkey's EU candidacy, to consolidate the gains from the rapprochement

Social partnership in Greece: Is there a Europeanization effect?

How should one understand the influence of Europeanization on social partnership? This article examines the impact of the European Employment Strategy (EES) on Greek social partnership and the role of employers and unions in the formulation of labour market policy. It identifies two potential levels of influence: first-level change which leads to an alteration of policy discourse, and second-level change which opens up space for reforms in policy actors' preferences and institutional resources. Empirical findings show a loose and indirect link between the advancement of Greek social partnership and the EES. Policy legacies and institutional inadequacies are decisive. Nonetheless, contrasting the Greek and Italian cases reveals the room for manoeuvre available to unions willing to invest in organizational restructuring and a bigger say in the policy process. © 2008 SAGE

Globalisation and/or Europeanisation? The Case of Flexicurity

The relationship between globalisation and Europeanisation is conventionally studied by focusing on the domestic level. In this article we explore this relationship at the international level instead. We examine the way in which the two phenomena in the form of the ILO and the EU relate to one another. Adopting a discursive institutionalist approach and focusing on flexicurity, we investigate whether, how and under what conditions the discourse on flexicurity provides a point of convergence or divergence between globalisation and Europeanisation. Our empirical data reveals attempts by the European Commission to use globalisation as a legitimating device for a market-accommodating programme for labour market reform. The ILO remains more sceptical, both about the overall effects of globalisation and the more concrete uses of flexicurity. Meanwhile, the concept of flexicurity is subject to change and rearticulation in line with the evolving policy agenda endorsed by the Commission and/or the member states. The relationship between Europe and globalisation is thus far from neutral. 'Europe' is active in shaping globalisation; translated into the work undertaken here, Europeanisation could be conceived as a facet of globalisation rather than as a bulwark to it, or merely as a process running parallel to it. © 2013 Copyright Taylor and Francis Group, LLC

"Civilianization" in Greece versus "demilitarization" in Turkey: A comparative study of civil-military relations and the impact of the European Union

The civil-military-relations literature has long concentrated on domestic factors in explaining the relationship between civilians and the military. This article concentrates on the effect of an external actor, the European Union (EU), on civil-military relations in Greece and Turkey. The main findings reveal that the two countries shared similar characteristics until the mid-1970s. However, their path of civil-military relations diverged considerably as soon as Greece's EU membership prospect became tangible. While in the Greek case, "civilianization" took place, Turkey had witnessed a mere "demilitarization" of its regime. However, the article also shows how EU membership paves the way for the improvement of civil-military relations in the Turkish case. © 2006, Inter-University Seminar on Armed Forces and Society. All rights reserved

Financing social and cohesion policy in an enlarged EU: plus ça change, plus c'est la même chose?

The development of the Open Method of Coordination, agreement on the Lisbon Agenda and EU enlargement offered the prospect of a new and substantial EU social policy agenda. This article considers EU social and cohesion policies in the context of the recent negotiation of the EU budget for 2007—13. We find the Commission's wish to redistribute EU spending in favour of these policy areas and new member states was thwarted by key political features of EU budget making: CAP spending levels which are downwardly sticky; institutional arrangements which provide for budget making as, at best, a zero-sum game; and the preferences of contributor member states in the EU-15 to contain overall spending while preserving their net budget positions. Questions are thus raised as to the ability of the EU to make any progress, from a budgetary perspective, on the social and cohesion policy agenda in an enlarged EU

Νεολαία και Ευρωπαϊκή Ένωση: Στάσεις, Προσδιοριστικοί Παράγοντες και Διαγενεακές Δυναμικές

Η παρούσα έκθεση πραγματεύεται τις ελληνικές στάσεις απέναντι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με ιδιαίτερη έμφαση στην νεολαία. Από τη λεπτομερή ανάλυση πρωτογενών δεδομένων εντοπίστηκαν διακριτές διαφορές μεταξύ των γενεών, ανάμεσα στα άτομα ηλικίας κάτω και άνω των 35 ετών, τόσο στην εξέλιξη όσο και στους προσδιοριστικούς παράγοντες των στάσεων απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).Πρώτον, οι νέοι Έλληνες είναι γενικά πιο θετικά διακείμενοι απέναντι στην ΕΕ και πιο αισιόδοξοι για το μέλλον της σε σύγκριση με τις ομάδες μεγαλύτερης ηλικίας. Η εθνική (ελληνική) τους ταυτότητα δεν έρχεται σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή : και οι δύο συνυπάρχουν και είναι αμφότερα σημαντικές για το πώς οι νέοι αξιολογούν τις μελλοντικές προοπτικές τους. Αντιθέτως, ο βαθμός στον οποίο οι νέοι είναι ευχαριστημένοι συνολικά από τη ζωή τους στην Ελλάδα επηρεάζει, σε μεγάλο βαθμό, τον τρόπο που βλέπουν την ΕΕ.Δεύτερον, οι νέοι Έλληνες έχουν απόλυτη συνείδηση ​​των ελλείψεων της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπως αυτές εκδηλώθηκαν στον χειρισμό της οικονομικής κρίσης. Συγκεκριμένα, θεωρούν ότι η ΕΕ έχει επωφεληθεί δυσανάλογα από την ελληνική ένταξη και όχι το αντίστροφο και είναι επικριτικοί για τον χειρισμό της κρίσης τόσο από τις ελληνικές κυβερνήσεις, όσο και από την ΕΕ.Τρίτον, μολαταύτα, οι νέοι στην Ελλάδα αρνούνται να συμμετάσχουν σε παιχνίδια απόδοσης ευθυνών για το ποιός έκανε τί και πότε. Αντιθέτως, επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες δημόσιες πολιτικές, αναμένοντας ότι η ΕΕ θα συνεχίσει να βοηθά τη χώρα τους στο χειρισμό διεθνικών προβλημάτων, όπως η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση, και υποστηρίζοντας  τις μεταρρυθμίσεις της ελληνικής δημόσιας διοίκησης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ.Τέταρτον, οι νέοι Έλληνες απέχουν πολύ από το εγωιστικό στερεότυπο της μεγιστοποίησης της ατομικής ωφέλειας. Η στάση τους προς την ΕΕ επηρεάζεται έντονα από αυτό που θεωρούν ότι είναι συμφέρον της χώρας και όχι από τις προσωπικές τους οικονομικές συνθήκες. Οι νέοι επίσης αποδέχονται εμφατικά την προσωπική ευθύνη για την αντιμετώπιση συλλογικών προβλημάτων.Τέλος, οι στάσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση επηρεάζονται από πολύ συγκεκριμένους στόχους πολιτικής. Η υποστήριξη στην ΕΕ συμβαδίζει με θετικές στάσεις απέναντι στην ιδιωτική επιχείρηση, την επιχειρηματικότητα, τις πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης, τη μείωση της ανισότητας και του αυταρχισμού. Εκείνοι που βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία υποστηρίζουν την περαιτέρω ολοκλήρωση, έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι οι κρίσεις μας επιτρέπουν να επανεκτιμήσουμε λάθη του παρελθόντος και να χαράξουμε νέες προοπτικές για το μέλλον. Το κεντρικό συμπέρασμα της έκθεσης, οπως προκύπτει από τη διεξοδική ανάλυση πρωτογενών δεδομένων, είναι ότι οι καλές πολιτικές, και όχι μόνον η καλή πολιτική, αποτελεί τον αποτελεσματικότερο τρόπο για να εδραιωθεί η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας.Institutions, Decisions and Collective Behaviou