Radiologic approach to jugular bulb paragangliomas

Background: Paragangliomas are highly vascular neoplasms that derive from neuroendocrine tissue. They account for about 0.6% of all head and neck tumors and most commonly occur in the carotid bifurcation, tympanic cavity, jugular foramen and in the area of vagal ganglia below the skull base. The aim of the study was retrospective evaluation of radiological features of jugular bulb paragangliomas in the group of 22 patients. Material/Methods: In the analyzed group, there were 16 females and 7 males, aged 14-81. All the patients underwent CT and MRI, in 12 cases carotid angiography and in 3 cases Doppler sonography was performed. We evaluated typical radiological features of jugular bulb paragangliomas and usefulness of various imaging methods in diagnosis and assessment of this pathology. Results: Computed tomography in all patients showed widening of the jugular foramen. MR images in 19 cases revealed the presence of intra-tumoral signal-void areas representing tumor vessels. Both methods showed intensive post-contrast enhancement of all tumors. Carotid angiography presented high vascularity and arterio-venous fistulas in all tumors. In the performed Doppler ultrasound studies, the tumors were not visible. In all cases, increased blood flow in the ipsilateral carotid artery and vein was observed, and in 2 patients with a coexisting carotid body paraganglioma was diagnosed. Conclusions: CT and MRI allow best evaluation of tumor extension and present features characteristic of jugular bulb paraganglioma. Carotid angiography confirms the diagnosis of a vascular tumor and is used for its preoperative embolization. Ultrasonography is a useful technique for exclusion of coexisting carotid body paraganglioma

Cardiovascular complications after radiotherapy

Over the past decades, effective cancer therapies have resulted in a significant improvement in thesurvival rates for a number of cancers and an increase in the number of cancer survivors. Radiationtherapy is widely used in the treatment of cancer, and it can induce various cardiotoxicities that differconsiderably from chemotherapy-induced cardiotoxicity. They occur primarily as late radiation-inducedcomplications, several years from the end of anticancer treatment and present as coronary artery disease,heart failure, pericardial disease, valvular heart disease and arrhythmias. Patients who recoveredfrom cancer disease suffer from cardiac complications of anticancer treatment, it affects the quality oftheir lives and life expectancy, especially if the diagnosis is delayed. These patients may present distinctsymptoms of cardiac injury, resulting from radiation-induced neurotoxicity and altered pain perception,which makes diagnosis difficult. This review highlights the need for a screening programme for patientswho have undergone radiation therapy and which will subsequently have a potentially profound impacton morbidity and mortality

Epstein-Barr virus lytic infection promotes activation of Toll-like receptor 8 innate immune response in systemic sclerosis monocytes

BACKGROUND: Monocytes/macrophages are activated in several autoimmune diseases, including systemic sclerosis (scleroderma; SSc), with increased expression of interferon (IFN)-regulatory genes and inflammatory cytokines, suggesting dysregulation of the innate immune response in autoimmunity. In this study, we investigated whether the lytic form of Epstein-Barr virus (EBV) infection (infectious EBV) is present in scleroderma monocytes and contributes to their activation in SSc. METHODS: Monocytes were isolated from peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) depleted of the CD19+ cell fraction, using CD14/CD16 negative-depletion. Circulating monocytes from SSc and healthy donors (HDs) were infected with EBV. Gene expression of innate immune mediators were evaluated in EBV-infected monocytes from SSc and HDs. Involvement of Toll-like receptor (TLR)8 in viral-mediated TLR8 response was investigated by comparing the TLR8 expression induced by infectious EBV to the expression stimulated by CL075/TLR8/agonist-ligand in the presence of TLR8 inhibitor in THP-1 cells. RESULTS: Infectious EBV strongly induced TLR8 expression in infected SSc and HD monocytes in vitro. Markers of activated monocytes, such as IFN-regulated genes and chemokines, were upregulated in SSc- and HD-EBV-infected monocytes. Inhibiting TLR8 expression reduced virally induced TLR8 in THP-1 infected cells, demonstrating that innate immune activation by infectious EBV is partially dependent on TLR8. Viral mRNA and proteins were detected in freshly isolated SSc monocytes. Microarray analysis substantiated the evidence of an increased IFN signature and altered level of TLR8 expression in SSc monocytes carrying infectious EBV compared to HD monocytes. CONCLUSION: This study provides the first evidence of infectious EBV in monocytes from patients with SSc and links EBV to the activation of TLR8 and IFN innate immune response in freshly isolated SSc monocytes. This study provides the first evidence of EBV replication activating the TLR8 molecular pathway in primary monocytes. Immunogenicity of infectious EBV suggests a novel mechanism mediating monocyte inflammation in SSc, by which EBV triggers the innate immune response in infected cells

Pharmacological versus genetic inhibition of heme oxygenase-1 : the comparison of metalloporphyrins, shRNA and CRISPR/Cas9 system

Inhibition of heme oxygenase-1 (HO-1, encoded by HMOX1), a cytoprotective, anti-apoptotic and anti-inflammatory enzyme, may serve as a valuable therapy in various pathophysiological processes, including tumorigenesis. We compared the effect of chemical inhibitors - metalloporphyrins, with genetic tools - shRNA and CRISPR/Cas9 systems, to knock-down (KD)/knock-out (KO) HO-1 expression/activity. 293T cells were incubated with metalloporphyrins, tin and zinc protoporphyrins (SnPPIX and ZnPPIX, respectively) or were either transduced with lentiviral vectors encoding different shRNA sequences against HO-1 or were modified by CRISPR/Cas9 system targeting HMOX1. Metalloporphyrins decreased HO activity but concomitantly strongly induced HO-1 mRNA and protein in 293T cells. On the other hand, only slight basal HO-1 inhibition in shRNA KD 293T cell lines was confirmed on mRNA and protein level with no significant effect on enzyme activity. Nevertheless, silencing effect was much stronger when CRISPR/Cas9-mediated knock-out was performed. Most of the clones harboring mutations within HMOX1 locus did not express HO-1 protein and failed to increase bilirubin concentration after hemin stimulation. Furthermore, CRISPR/Cas9-mediated HO-1 depletion decreased 293T viability, growth, clonogenic potential and increased sensitivity to H2O2 treatment. In summary, we have shown that not all technologies can be used for inhibition of HO activity in vitro with the same efficiency. In our hands, the most potent and comprehensible results can be obtained using genetic tools, especially CRISPR/Cas9 approach

Ultrasound-guided compression repair of iatrogenic femoral artery pseudoaneurysms after endovascular procedures

Wstęp. Praca dotyczy jatrogennych pseudotętniaków tętnic udowych występujących u chorych leczonych w ośrodku lubelskim. W artykule omówiono wstępne wyniki leczenia pseudotętniaków uciskiem sondą ultrasonograficzną pod kontrolą obrazów uzyskanych metodą kolorowego Dopplera. Materiał i metody. Spośród 18 000 chorych poddanych zabiegom wewnątrznaczyniowym z nakłucia tętnicy udowej u 194 pacjentów wykonano badanie dopplerowskie, podejrzewając przetrwałe uszkodzenia tętnicy. Badano obrazy B-mode oraz zapis dopplerowski uzyskany metodą kodowania kolorem oraz techniką power doppler. Podczas badań dokonywano pomiarów przepływu krwi w odcinkach tętnic udowych wspólnych, powierzchownych i głębokich powyżej i poniżej typowego miejsca nakłucia. U chorych, u których rozpoznano pseudotętniaki, wykonywano próbę uciskową sondą ultrasonograficzną pod kontrolą obrazu dopplerowskiego metodą znakowania kolorem. W przypadku skutecznej próby uciskowej, ucisk kontynuowano przez następne 30-60 minut, aż do uzyskania obrazu bez sygnału przepływu krwi w pseudotętniaku. W przypadku nieskuteczności próby uciskowej lub gdy za pomocą kontrolnego badania dopplerowskiego wykazano przepływ krwi w obrębie pseudotetniaka, chorych kierowano do leczenia chirurgicznego. Wyniki. Pseudotętniaki stwierdzono u 42 osób - 0,23% wszystkich chorych po zabiegach cewnikowania tętnic i 21,6% pacjentów z podejrzeniem przetrwałego uszkodzenia tętnic udowych. U 144 osób nie odnotowano uszkodzenia tętnic, a u 7 chorych rozpoznano przetokę tętniczo-żylną. U jednego pacjenta badanie ujawniło współistnienie pseudotętniaka i przetoki tętniczo-żylnej. U żadnego chorego nie stwierdzono zaburzeń drożności tętnic podziału udowego. U 39 osób wykonano próbę uciskową za pomocą sondy ultrasonograficznej. Leczenie uciskiem było skuteczne u 17 chorych (40,5%) z rozpoznanymi pseudotętniakami. Pozostałych pacjentów z pseudotętnikami i przetokami tętniczo-żylnymi poddano leczeniu chirurgicznemu. Wnioski. Leczenie jatrogennych pseudotętniaków tętnic udowych metodą ucisku sondą pod kontrolą dopplerowską z kolorowym odwzorowaniem przepływu jest metodą bezpieczną i należy ją stosować jako wstępną formę terapii. Osiągnięcie dobrych wyników wymaga właściwej kwalifikacji i dużego doświadczenia. Leczenie uciskiem jest korzystne dla chorych - skraca czas pobytu w szpitalu i zmniejsza koszty leczenia.Background. The paper discusses the issue of iatrogenic femoral artery pseudoaneurysm treatement and initial results of color Doppler ultrasound-guided compression repair of pseudoaneurysms. Material and methods. In the group of 18,000 patients subjected to femoral endovascular procedures, the Doppler examinations were performed in 194 individuals suspected of persistent arterial damage. The B-mode, Color and Power Doppler images were assessed. On examination, the blood flows in the common, superficial and deep femoral arteries above and below the typical site of puncture were measured. In the patients with the diagnosis of pseudoaneurysms, the color Doppler ultrasound-guided compression tests were performed. When the compression test was effective, compression was continued for 30-60 minutes until the image without the signal of blood flow in the pseudoaneurysm was obtained. When the compression test was ineffective or the control Doppler examination revealed the blood flow within the pseudoaneurysm, the patients were sent for surgical treatment. Results. Pseudoaneurysms were found in 42 patients, i.e. 0.23% of all the patients subjected to artery catheterization procedures and 21.6% of those suspected of persistent femoral artery damage. No artery damage was detected in 144 patients, in 7 cases the arteriovenous fistulas were diagnosed. In one patient, the examination revealed concurrent pseudoaneurysm and arteriovenous fistula. None of the patients showed the disorders of the femoral artery patency. The ultrasound-guided compression tests were performed in 39 patients. Compression repair was successful in 17 patients (40.5%) with diagnosed pseudoaneurysms. The remaining patients with pseudoaneurysms and arteriovenous fistulas were treated surgically. Conclusions. Color Doppler ultrasound-guided compression repair of iatrogenic femoral artery pseudoaneurysms is a safe method and should be used as an initial stage of treatment. Proper qualifications and experience are required to obtain good results. Successful compression repair is beneficial to patients, shortens the hospital stay and reduces the cost of treatment

New insight of parenteral nutrition in children – short review

Abstract Admission. Parenteral nutrition (parenteral) is the supply of all essential nutrients - proteins, carbohydrates, fats, electrolytes, vitamins, trace elements and water intravenously. Parenteral nutrition is a generally available method of nutritional treatment used when the supply of food through the gastrointestinal tract is impossible, insufficient or contraindicated. Complete parenteral nutrition should be replaced as soon as possible with feeding to the gastrointestinal tract. Chronic diseases in children are often complicated by serious nutritional deficiencies

The “athlete’s heart” features in amateur male marathon runners

Background: Training on a professional level can lead to cardiac structural adaptations called the “athlete’s heart”. As marathon participation requires intense physical preparation, the question arises whether the features of “athlete’s heart” can also develop in recreational runners.Methods: The study included 34 males (mean age 40 ± 8 years) who underwent physical examination, a cardiopulmonary exercise test and echocardiographic examination (ECHO) before a marathon. ECHO results were compared with the sedentary control group, reference values for an adult male population and those for highly-trained athletes. Runners with abnormalities revealed by ECHO were referred for cardiac magnetic resonance imaging (CMR).Results: The mean training distance was 56.5 ± 19.7 km/week, peak oxygen uptake was 53.7 ± 6.9 mL/kg/min and the marathon finishing time was 3.7 ± 0.4 h. Compared to sedentary controls, amateur athletes presented larger atria, increased left ventricular (LV) wall thickness, larger LV mass and basal right ventricular (RV) inflow diameter (p < 0.05). When compared with ranges for the general adult population, 56% of participants showed increased left atrial volume, indexed to body surface area (LAVI), 56% right atrial area and interventricular septum thickness, while 47% had enlarged RV proximal outflow tract diameter. In 50% of cases, LAVI exceeded values reported for highly-trained athletes. Due to ECHO abnormalities, CMR was performed in 6 participants, which revealed hypertrophic cardiomyopathy in 1 runner.Conclusions: “Athlete’s heart” features occur in amateur marathon runners. In this group, ECHO reference values for highly-trained elite athletes should be considered, rather than those for the general population and even then LAVI can exceed the upper normal value

Endovascular treatment of visceral artery aneurysms — a single-centre experience

Background. Visceral artery aneurysms (VAAs) are intra-abdominal aneurysms that occur in the coeliac trunk and the superior and inferior mesenteric arteries or their branches. They are uncommon vascular anomalies but can be life-threatening, with mortality ranging from 10 to 25% and up to 75% in pregnant women. Currently available treatment options include transcatheter embolisation, percutaneous implantation of covered stent, or surgical resection. The aim of our study was to demonstrate methods of minimally invasive endovascular treatment of visceral artery aneurysms and to assess their applicability and efficacy. Material and methods. Between January 2000 and September 2009, 34 patients with VAAs (aged 23–79 years) underwent endovascular treatment. Different techniques were used: 14 aneurysms were embolised with coils, covered stents were implanted in 12 patients, and in 8 cases transcatheter direct thrombin injection into the sack of the aneurysm was implemented. Results. Almost all aneurysms (33/34) were successfully excluded from the circulation. Follow-up examinations with Doppler USG or angio-CT were performed in 31 patients between 3 and 18 months after treatment. No reperfusion of aneurysmal sac was observed in any of the followed-up patients. Satisfactory results were observed in all 31 examined patients. Conclusions. Our experience shows that percutaneous treatment of visceral artery aneurysms is both safe and effective. Endovascular treatment of these lesions should be considered as the primary treatment option. Good treatment results depend on proper assessment of the aneurysm’s morphology by means of angio-CT or angiography as well as on selection of the appropriate vascular approach and endovascular technique. Acta Angiol 2011; 17, 3: 209–218Wstęp. Tętniaki tętnic trzewnych występują w pniu trzewnym, tętnicy krezkowej górnej i dolnej oraz gałęziach tych naczyń. Mimo że są rzadką patologią naczyniową, stanowią poważne zagrożenie dla życia (wskaźnik śmiertelności waha się od 10% do 25%, nawet do 75% u kobiet ciężarnych). Wśród dostępnych metod leczenia tych wad naczyniowych należy wymienić: przezcewnikową embolizację, przezskórną implantację stentów pokrywanych (stentgraftów) lub chirurgiczne wyłączenie tętniaka. Celem niniejszego badania było przedstawienie możliwości leczenia wewnątrznaczyniowego oraz ocena skuteczności tej metody leczenia. Materiał i metody. W okresie od stycznia 2000 r. do września 2009 r. 34 chorych (w wieku 23–79 lat) z tętniakami tętnic trzewnych poddano leczeniu wewnątrznaczyniowemu. Zastosowano różne metody: 14 tętniaków embolizowano za pomocą spiral, u 12 chorych implantowano stenty pokrywane, a u pozostałych 8 podano trombinę do worka tętniaka. Wyniki. Prawie wszystkie tętniaki (33/34) skutecznie wyłączono z krążenia. W okresie 3–18 miesięcy po zabiegu u 31 chorych przeprowadzono badanie kontrolne: USG metodą doplerowską lub angio-CT. U żadnego chorego nie stwierdzono napływu krwi do worka tętniaka. Wnioski. Doświadczenie autorów w leczeniu tętniaków tętnic trzewnych pokazuje, że zabiegi przezskórne są metodą zarówno skuteczną, jak i bezpieczną. Leczenie wewnątrznaczyniowe tętniaków powinno się rozważać jako pierwszą z możliwości terapeutycznych. Dobre wyniki leczenia zależą od poprawnie ocenionej morfologii tętniaka na podstawie angio-CT lub angiografii oraz właściwie wybranej metody leczenia wewnątrznaczyniowego. Acta Angiol 2011; 17, 3: 209–21

Choroba naczyń wieńcowych a zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych oceniane metodą biopsji ultradźwiękowej

Wstęp: Miażdżyca jest chorobą ogólnoustrojową obejmującą zarówno naczynia szyjne, jak i wieńcowe, czego dowiodły badania autopsyjne. Istnieje więc prawdopodobieństwo ścisłej korelacji między zaawansowaniem zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych i wieńcowych, a także między typowymi czynnikami ryzyka choroby wieńcowej (CHD). Celem pracy była ocena związku pomiędzy obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych a obecnością istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych oraz wpływu czynników ryzyka CHD na zaawansowanie procesu miażdżycowego. Materiał i metody: Badaniem objęto 150 pacjentów (122 mężczyzn i 28 kobiet) w wieku 39&#8211;85 lat (średnio 60,4 &plusmn; 8,9 roku) ze stabilną dławicą piersiową i stwierdzaną w badaniu koronarograficznym chorobą jedno-, dwu-, trójnaczyniową (50 badanych w każdej grupie), którzy zostali poddani badaniu ultrasonograficznemu tętnic szyjnych metodą B-mode - biopsji ultradźwiękowej (BU). Zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych sklasyfikowano według następujących kryteriów: I - prawidłowy kompleks intima-media, II - zmiany zwyrodnieniowe śródbłonka, III - wczesne (< 2 mm), IV - jednorodne (> 2 mm), V - niejednorodne (> 2 mm), VI - liczne, różnorodne blaszki miażdżycowe, VII - niedrożność tętnicy. Każdej klasie została przypisana odpowiadająca wartość biopsji ultradźwiękowej (w punktach). Zaawansowanie miażdżycy w naczyniach szyjnych u każdego pacjenta oceniono za pomocą sumy wskaźnika BU, powstałej po dodaniu poszczególnych wyników BU dla obydwu tętnic szyjnych: większa suma wskaźnika BU świadczyła o większym zaawansowaniu procesu miażdżycowego. Wnioski: U większości (ok. 95%) pacjentów z CHD występują zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych, u 15% stwierdza się istotne hemodynamicznie zwężenia. Stopień nasilenia zmian, częstość występowania krytycznych zwężeń w tętnicach szyjnych koreluje z liczbą krytycznie zwężonych tętnic wieńcowych. Na nasilenie procesu miażdżycowego w tętnicach szyjnych wpływa istotnie starszy wiek i płeć męska. Nie stwierdzono związku między typowymi czynnikami ryzyka CHD a zmianami w naczyniach szyjnych. (Folia Cardiol. 2003; 10: 759&#8211;767

Choroba naczyń wieńcowych a zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych oceniane metodą biopsji ultradźwiękowej

Wstęp: Miażdżyca jest chorobą ogólnoustrojową obejmującą zarówno naczynia szyjne, jak i wieńcowe, czego dowiodły badania autopsyjne. Istnieje więc prawdopodobieństwo ścisłej korelacji między zaawansowaniem zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych i wieńcowych, a także między typowymi czynnikami ryzyka choroby wieńcowej (CHD). Celem pracy była ocena związku pomiędzy obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych a obecnością istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych oraz wpływu czynników ryzyka CHD na zaawansowanie procesu miażdżycowego. Materiał i metody: Badaniem objęto 150 pacjentów (122 mężczyzn i 28 kobiet) w wieku 39&#8211;85 lat (średnio 60,4 &plusmn; 8,9 roku) ze stabilną dławicą piersiową i stwierdzaną w badaniu koronarograficznym chorobą jedno-, dwu-, trójnaczyniową (50 badanych w każdej grupie), którzy zostali poddani badaniu ultrasonograficznemu tętnic szyjnych metodą B-mode - biopsji ultradźwiękowej (BU). Zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych sklasyfikowano według następujących kryteriów: I - prawidłowy kompleks intima-media, II - zmiany zwyrodnieniowe śródbłonka, III - wczesne (< 2 mm), IV - jednorodne (> 2 mm), V - niejednorodne (> 2 mm), VI - liczne, różnorodne blaszki miażdżycowe, VII - niedrożność tętnicy. Każdej klasie została przypisana odpowiadająca wartość biopsji ultradźwiękowej (w punktach). Zaawansowanie miażdżycy w naczyniach szyjnych u każdego pacjenta oceniono za pomocą sumy wskaźnika BU, powstałej po dodaniu poszczególnych wyników BU dla obydwu tętnic szyjnych: większa suma wskaźnika BU świadczyła o większym zaawansowaniu procesu miażdżycowego. Wnioski: U większości (ok. 95%) pacjentów z CHD występują zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych, u 15% stwierdza się istotne hemodynamicznie zwężenia. Stopień nasilenia zmian, częstość występowania krytycznych zwężeń w tętnicach szyjnych koreluje z liczbą krytycznie zwężonych tętnic wieńcowych. Na nasilenie procesu miażdżycowego w tętnicach szyjnych wpływa istotnie starszy wiek i płeć męska. Nie stwierdzono związku między typowymi czynnikami ryzyka CHD a zmianami w naczyniach szyjnych. (Folia Cardiol. 2003; 10: 759&#8211;767