Performance evaluation of a radar by computer

This thesis examines the radar range performance of Airport Surveillance Radar (ASR-9) in thermal noise, as well as in presence of clutter and jamming. Radar software available from Artech House was used for the performance evaluation. Comparison of detection range in the software is based on empirical calculation of detectability factor in contrast to Marcum-Swerling method which is based on standard radar detection theory. ASR-9 was chosen because it has no military significance and data on it is easily available.http://archive.org/details/performanceevalu00thonLieutenant, Royal Thai NavyApproved for public release; distribution is unlimited

Marine microalgae commercial production improves sustainability of global fisheries and aquaculture

publishedVersio

Autophagy-Associated Shrinkage of the Hepatopancreas in Fasting Male Macrobrachium rosenbergii Is Rescued by Neuropeptide F

Invertebrate neuropeptide F-I (NPF-I), much alike its mammalian homolog neuropeptide Y, influences several physiological processes, including circadian rhythms, cortical excitability, stress response, and food intake behavior. Given the role of autophagy in the metabolic stress response, we investigated the effect of NPF-1 on autophagy during fasting and feeding conditions in the hepatopancreas and muscle tissues of the male giant freshwater prawn Macrobrachium rosenbergii. Starvation up-regulated the expression of the autophagy marker LC3 in both tissues. Yet, based on the relative levels of the autophagosome-associated LC3-II isoform and of its precursor LC3-I, the hepatopancreas was more responsive than the muscle to starvation-induced autophagy. Injection of NPF-I inhibited the autophagosome formation in the hepatopancreas of fasting prawns. Relative to the body weight, the muscle weight was not affected, while that of the hepatopancreas decreased upon starvation and NPF-1 treatment could largely prevent such weight loss. Thus, the hepatopancreas is the reserve organ for the nutrient homeostasis during starvation and NPF-I plays a crucial role in the balancing of energy expenditure and energy intake during starvation by modulating autophagy

การใช้ยาลามิวูดีนเริ่มต้นในการรักษาโรคไวรัสตับอักเสบเรื้อรังชนิดบี: การศึกษาทบทวนประวัติผู้ป่วยย้อนหลัง Lamivudine as Initial Treatment for Chronic Hepatitis B Virus in a University Teaching Hospital: a Retrospective Patient Record Review Study

วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินผลลัพธ์ทางคลินิก เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และศึกษารูปแบบการเพิ่มหรือเปลี่ยนยาภายหลังการใช้ยาลามิวูดีนเป็นตัวแรกในการรักษาโรคไวรัสตับอักเสบเรื้อรังชนิดบี วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบเก็บข้อมูลย้อนหลังในผู้ป่วยโรคไวรัสตับอักเสบเรื้อรังชนิดบีที่เริ่มต้นการรักษาด้วยยาลามิวูดีน ขนาด 150 มิลลิกรัม ณ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ จ.เชียงใหม่ จานวน 98 คน ที่เข้ารับการรักษาในช่วงวันที่ 1 มกราคม พ.ศ.2548 - 31 ธันวาคม พ.ศ. 2552 ผลการศึกษา: ผู้ป่วยจานวน 98 คน แบ่งเป็นผู้ป่วยกลุ่ม HBeAg positive 55 คน (ร้อยละ 56.1) และ HBeAg negative 43 คน (ร้อยละ 43.9) โดยผู้ป่วยกลุ่ม HBeAg positive พบการเกิด seroconversion ร้อยละ 16.4 และมีระดับ HBV DNA ต่าจนตรวจไม่พบต่ากว่ากลุ่ม HBeAg negative (ร้อยละ 18.2 และ ร้อยละ 53.5) แต่พบว่ามีระดับของ alanine aminotransferase (ALT) กลับสู่ค่าปกติสูงกว่า (ร้อยละ 76.4 และร้อยละ 69.8) พบการเกิด virological breakthrough ในกลุ่ม HBeAg positive มากกว่า HBeAg negative (ร้อยละ 23.6 และ 18.6 ) ไม่พบการบันทึกเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่พบบ่อยระหว่างการรักษาแต่พบเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่พบน้อยแต่มีความรุนแรง คือ การเกิด hepatitis flares จานวน 6 ราย (ร้อยละ 6.1) และเกิด substantial biochemical change จานวน 5 ราย (ร้อยละ 5.1) ไม่พบการหยุดยาหรือเปลี่ยนการรักษาจากการเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่รุนแรง ในการศึกษานี้พบการเพิ่มยาและเปลี่ยนยาในผู้ป่วยทั้งหมดร้อยละ 58.2 และร้อยละ 1.0 ตามลาดับ โดยส่วนใหญ่เป็นผู้ป่วยในกลุ่ม HBeAg positive และพบสัดส่วนการเพิ่มยาทีโนโฟเวียร์มากกว่าอะดีโฟเวียร์ซึ่งเป็นไปตามข้อกาหนดการใช้ยาทีโนโฟเวียร์ที่ระบุไว้ในบัญชียาหลักแห่งชาติ สรุป: การใช้ยาลามิวูดีนในขนาด 150 มิลลิกรัมเพื่อเริ่มต้นการรักษาโรคไวรัสตับอักเสบเรื้อรังชนิดบี สามารถลดระดับของ HBV DNA ต่าจนตรวจไม่พบ และ ALT กลับสู่ค่าปกติ แม้ว่ามีผู้ป่วยจานวนน้อยเกิด HBe seroconversion และต้องมีการเพิ่มยาร้อยละ 58.2 ผลการศึกษาสะท้อนการใช้ยาการดูแลคนไข้คำสำคัญ: ไวรัสตับอักเสบเรื้อรังชนิดบี, ลามิวูดีน, ผลลัพธ์ทางคลินิกObjective: To evaluate clinical outcomes, adverse events and patterns of antiviral therapy from adding or changing medications during initial treatment with lamivudine for chronic hepatitis B (CHB) virus. Method: This retrospective descriptive study involved 98 patients with chronic hepatitis B who were treated with 150 mg lamivudine tablets at Maharaj Nakorn Chiang Mai Hospital from January 1st, 2005 to December 31st, 2009. Results: The 98 patients were divided into groups as 55 (56.1%) patients with HBeAg positive before the treatment, and 43 (43.9%) HBeAg negative. Patients with HBeAg positive had HBe seroconversion at 16.4% with HBV DNA below detection level and lower than HBeAg negative patients (18.2% and 53.5%); however, alanine aminotransferase (ALT) normalization was higher (76.4% and 69.8%). Virological breakthrough in HBeAg positive patients was higher than HBeAg negative patients (23.6% and 18.6%). Most common adverse events were not recorded during treatment but serious adverse events, hepatitis flares and substantial biochemical change were found in six (6.1%) and five patients (5.1%), respectively. No patients discontinued or changed their treatment as a result of serious adverse events. Adding and changing medication was carried out in 58.2% and 1.0% of patients respectively, who were mostly HBeAg positive. Patients added with tenofovir during lamivudine treatment were higher than those adding adefovir, which followed the terms of tenofovir as recorded in the National List of Essential Medicines. Conclusion: Our findings showed that use of lamivudine 150 mg as initial treatment for chronic hepatics B virus could achieve undetectable levels and ALT normalization, although a small number of patients had HBe seroconversion and 58.2% added other antivirals. The results reflects real-life practice.Keywords: chronic hepatitis B, lamivudine, clinical outcome

Autophagy-Associated Shrinkage of the Hepatopancreas in Fasting Male Macrobrachium rosenbergii Is Rescued by Neuropeptide F

Invertebrate neuropeptide F-I (NPF-I), much alike its mammalian homolog neuropeptide Y, influences several physiological processes, including circadian rhythms, cortical excitability, stress response, and food intake behavior. Given the role of autophagy in the metabolic stress response, we investigated the effect of NPF-1 on autophagy during fasting and feeding conditions in the hepatopancreas and muscle tissues of the male giant freshwater prawn Macrobrachium rosenbergii. Starvation up-regulated the expression of the autophagy marker LC3 in both tissues. Yet, based on the relative levels of the autophagosome-associated LC3-II isoform and of its precursor LC3-I, the hepatopancreas was more responsive than the muscle to starvationinduced autophagy. Injection of NPF-I inhibited the autophagosome formation in the hepatopancreas of fasting prawns. Relative to the body weight, the muscle weight was not affected, while that of the hepatopancreas decreased upon starvation and NPF-1 treatment could largely prevent such weight loss. Thus, the hepatopancreas is the reserve organ for the nutrient homeostasis during starvation and NPF-I plays a crucial role in the balancing of energy expenditure and energy intake during starvation by modulating autophagy

Transcriptional Profile of the Arabidopsis Root Quiescent Center

The self-renewal characteristics of stem cells render them vital engines of development. To better understand the molecular mechanisms that determine the properties of stem cells, transcript profiling was conducted on quiescent center (QC) cells from the Arabidopsis thaliana root meristem. The AGAMOUS-LIKE 42 (AGL42) gene, which encodes a MADS box transcription factor whose expression is enriched in the QC, was used to mark these cells. RNA was isolated from sorted cells, labeled, and hybridized to Affymetrix microarrays. Comparisons with digital in situ expression profiles of surrounding tissues identified a set of genes enriched in the QC. Promoter regions from a subset of transcription factors identified as enriched in the QC conferred expression in the QC. These studies demonstrated that it is possible to successfully isolate and profile a rare cell type in the plant. Mutations in all enriched transcription factor genes including AGL42 exhibited no detectable root phenotype, raising the possibility of a high degree of functional redundancy in the QC

Starvation promotes autophagy-associated maturation of the testis in the giant freshwater prawn, macrobrachium rosenbergii

Autophagy is a degradative process of cellular components accomplished through an autophagosomal-lysosomal pathway. It is an evolutionary conserved mechanism present in all eukaryotic cells, and it plays a fundamental role in maintaining tissue homeostasis both in vertebrates and invertebrates. Autophagy accompanies tissue remodeling during organ differentiation. Several autophagy-related genes and proteins show significant upregulations following nutrient shortage (i.e., starvation). In our previous study, we found that in female giant freshwater prawns subjected to a short period of starvation autophagy was up-regulated in consonant with ovarian maturation and oocyte differentiation. Whether and how starvation-induced autophagy impacts on testicular maturation and spermatogenesis of the male prawns remained to be investigated. In this study, we analyzed the effects of starvation on histological and cellular changes in the testis of the giant freshwater prawn Macrobrachium rosenbergii that paralleled the induction of autophagy. Under short starvation condition, the male prawns showed increased gonado-somatic index, increased size, and late stage of maturation of seminiferous tubules, which contained increased number of spermatozoa. Concurrently, the number of autophagy vacuoles and autophagy flux, as monitored by transmission electron microscopy and the autophagic marker LC3, increased in the testicular cells, indicating that a short period of starvation could induce testicular maturation and spermatogenesis in male M. rosenbergii along with modulation of autophagy