Judgmental forecasting from graphs and from experience

Research in the field of forecasting suggests that judgmental forecasts are typically subject to a number of biases. These biases may be related to the statistical characteristics of the data series, or to the characteristics of the forecasting task. Here, a number of understudied forecasting paradigms have been investigated and these revealed interesting ways of improving forecasting performance. In a series of experiments, by controlling parameters such as the horizon and direction of the forecasts or the length, scale and presentation format of the series, I demonstrate that forecasting can be enhanced in several ways. In Chapter 3, I examine forecasting direction as well as the use of an end-anchor to the forecasting task (Experimental Studies 1-2). In Chapter 4, I examine the way the length of the series affects forecasting performance of various types of time series (Experimental Studies 3-4). Dimensional issues related to the forecasting task are further investigated in Chapter 5, where graphs’ scale is now manipulated in series with different types of noise (Experimental Studies 5-6). Task characteristics are further explored in dynamic settings in Chapter 6, in a number of experiments (Experimental Studies 7-12), where a new experimental paradigm for judgmental forecasting is introduced. Here, I test already identified robust forecasting biases in this dynamic setting and compare their magnitude and direction with those found in static environments. I conclude that forecasting performance is affected by data series’ and task characteristics in the following ways i) end-anchoring and backwards direction in forecasting tasks enhance accuracy ii) longer lengths are preferable for a number of series’ types iii) dynamic settings may offer specific enhancements to the forecasting task. The implications of these findings are discussed with respect to judgmental forecasting and corresponding cognitive mechanisms, while, directions for future research, towards the development of a unified framework for judgmental forecasting, are suggested

The Human Empowerment Sequence and the Development of Libertarian Values: A Theoretical and Empirical Adjustment to the Human Empowerment Sequence

Building on the work of Inglehart and colleagues (e.g., Inglehart, 1971; Inglehart & Welzel, 2005), Welzel (2013) sets out a step-by-step theory explaining how democracies arise from processes of modernization. The intermediary stages in the causal chain he sets out explain the connection between action resources and emancipatory values. In short, Welzel provides strong evidence that people must first have the material, intellectual, and connective resources to exercise certain freedoms before they develop values that will motivate them to seek out those freedoms. While we are convinced by much of Welzel’s argument, we also note a substantial overlap between these intermediary stages of Welzel’s theory and the individual-level authoritarianism literature. Integrating current theory on authoritarianism into Welzel’s thesis at the point of overlap provides for a distinct set of hypotheses and a more nuanced understanding of how individual differences work in Welzel’s theory. Analyses of data from wave 5 of the World Values Survey and Vanhanen (2003) provide some initial evidence in support of our amended view of the intermediary stages of Welzel’s modernization thesis

Μελέτη του αριθμού των επαναλήψεων CGG του γονιδίου FMR1 σε φυσιολογικές γυναίκες και γυναίκες σε πρωτόκολλο IVF

Η ποικιλομορφία των υπογόνιμων ασθενών, αποκλείει τη δυνατότητα ενός ενιαίου τρόπου αντιμετώπισης. Στο μέλλον, η γενετική διάγνωση μπορεί να επιτρέψει την πρόβλεψη της απάντησης στην εξωγενή ελεγχόμενη ωοθηκική διέγερση αλλά και την πρόβλεψη της έκβασης της IVF με βάση το γονότυπο κάθε ασθενούς. Τα τελευταία 5-10 χρόνια, αρκετή προσοχή έχει δοθεί στο γονίδιο FMR1 και την εμπλοκή του στην αναπαραγωγική ιατρική. Η παρούσα εργασία μελετά την πιθανή επίδραση του γονιδίου FMR1 στην έκβαση της IVF. Το γονίδιο FMR1 βρίσκεται στο μεγάλο βραχίονα του Χ χρωμοσώματος στη θέση Χq27.3. Ο φυσιολογικός καρυότυπος θήλεος είναι 46,ΧΧ άρα κάθε γυναίκα φέρει 2 αλληλόμορφα FMR1 που αποτελούν το γονότυπό της. Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτού του γονιδίου βρίσκεται στο 5΄ μη μεταφραζόμενο άκρο του και είναι μια (CGG)n αριθμητικά πολυμορφική τρινουκλεοτιδική επανάληψη. Αυτή η επαναλαμβανόμενη αλληλουχία μπορεί να έχει θετική ή αρνητική επίδραση στη μετάφραση ενώ η βέλτιστη μετάφραση συμβαίνει όταν οι επαναλήψεις είναι 30. Ο Fu και συνεργ. το 1991 μελέτησαν το πρότυπο κατανομής των διαφόρων αλληλομόρφων σε φυσιολογικά άτομα και βρήκαν ότι το πιο συχνά εμφανιζόμενο αλληλόμορφο είναι αυτό με τις 29 επαναλήψεις ενώ στο φυσιολογικό ελληνικό πληθυσμό το πιο συχνά εμφανιζόμενο αλληλόμορφο φέρει 28 επαναλήψεις. Σε φυσιολογικά άτομα ο αριθμός των CGG επαναλήψεων κυμαίνεται από 5-45 οδηγώντας σε φυσιολογική μεταγραφή mRNA, μετάφραση και έκφραση. Το αλληλόμορφο προμετάλλαξης (55-200 επαναλήψεις) οδηγεί σε αυξημένη μεταγραφή mRNA αλλά μειωμένη έκφραση FMRP. Άρρενες φορείς αλληλομόρφου προμετάλλαξης έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Σύνδρομο Τρόμου/Αταξίας ενώ θήλεις φορείς έχουν 20% κίνδυνο Πρόωρης Ωοθηκικής Ανεπάρκειας. Το αλληλόμορφο πλήρους μετάλλαξης (>200 επαναλήψεις) οδηγεί στην εμφάνιση Σύνδρομου Έυθραυστου Χ. Η παρούσα εργασία επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στο φυσιολογικό εύρος επαναλήψεων. Η FMRP δρα ως καταστολέας της κυτταρικής μετάφρασης. Ελέγχει το βαθμό μετάφρασης πολλών μεταγράφων (συμπεριλαμβανομένου και του δικού της). Στους ανθρώπους, η FMRP εκφράζεται μετά τη γέννηση στη θήλυ γαμετική σειρά, κυρίως στα κοκκώδη κύτταρα ενώ σε πειραματικό μοντέλο επίμυ έχει παρατηρηθεί αυξημένη έκφραση FMRP καθώς τα ωοθυλάκια αναπτύσονται. Γυναίκες με (CGG)n εκτός του εύρους που έχει συσχετισθεί με τη φυσιολογική ωοθυλακιογένεση (26<n>34) αναμένεται να έχουν χαλαρό μεταγραφικό έλεγχο, τροποποιημένα επίπεδα FMRP τα οποία θα επηράσουν την ωοθυλακιογένεση. Στην πρόσφατη βιβλιογραφία, 29-30 CGG επαναλήψεις έχουν προταθεί ως αντιπροσωπευτικές φυσιολογικής ωοθηκικής εφεδρείας ενώ υψηλότερος ή χαμηλότερος αριθμός υποδηλώνει κίνδυνο για Πρόωρη Ωοθηκική Γήρανση. Επιπλέον, προτάθηκαν νέοι γονότυποι, μέσα στο φυσιολογικό εύρος, σε σχέση με την δράση του FMR1 γονιδίου στη φυσιολογία της ωοθήκης: Φυσιολογικός γονότυπος, εάν και τα δύο αλληλομόρφα φέρουν από 26-34 επαναλήψεις CGG, ετερόζυγος γονότυπος αν το ένα αλληλόμορφο φέρει αριθμό επαναλήψεων εκτός 26-34 και ομόζυγος γονότυπος εάν και τα δύο αλληλόμορφα φέρουν αριθμό επαναλήψεων εκτός του παραπάνω εύρους. Οι FMR1 γονοτυποι έχουν συσχετισθεί με την πιθανότητα εγκυμοσύνης: ο ετερόζυγος κυρίως και με μειωμένη πιθανότητα σε σχέση με το φυσιολογικό γονότυπο. Επιπλέον, η παρουσία χαμηλού αλληλομόρφου (<26 CGG), έχει συσχετισθεί με σημαντικά χειρότερη ποιότητα εμβρύων και μικρότερη πιθανότητα εγκυμοσύνης. Μελετήθηκαν 62 υπογόνιμες γυναίκες σε πρωτόκολλο εξωσωματικής γονιμοποίησης, 26 από αυτές ήταν πτωχές απαντήτριες (σύμφωνα με τα κριτήρια της Μπολόνια) και 36 καλές απαντήτριες εάν είχαν ≥8 ωάρια, βασική τιμή FSH≤10 mIU/mL και μέγιστη τιμή Ε2≥1500 pg/mL. Η αιτία υπογονιμότητας τους ήταν σαλπιγγική, ανδρική ή ανεξήγητη. Διαθέσιμα στοιχεία ήταν ηλικία, βάρος, ΒΜΙ, έτη υπογονιμότητας, προηγούμενοι κύκλοι IVF, ενδοκρινολογικό προφίλ (FSH,LH,PRL,TSH), παράμετροι της διέγερσης/πρόκλησης (ημέρες πρόκλησης, σύνολο χορηγούμενης δόσης FSH, μέγιστη τιμή Ε2) καθώς επίσης και η έκβαση της IVF( αριθμός ωοθυλακίων, αριθμός ωαρίων, δείκτης ωρίμανσης, δείκτης γονιμοποίησης, ποιότητα εμβρύων, εγκυμοσύνη). Το πειραματικό πρωτόκολλο που ακολουθήθηκε περιελάμβανε τη συλλογή δειγμάτων και στοιχείων, την απομόνωση DNA, την ενίσχυση της επιθυμητής αλληλουχίας με PCR, την τριχοειδική ηλεκτροφόρηση, την ανάλυση με ειδικό λογισμικό και τέλος τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων. Η καμπύλη κατανομής των συχνοτήτων των FMR1 αλληλομόρφων, με βάση τον αριθμό των CGG επαναλήψεων, για τον μελετηθέντα ελληνικό υπογόνιμο πληθυσμό βρέθηκε σε συμφωνία με την καμπύλη κατανομής του Fu. Δεν βρέθηκε μετατόπιση της καμπύλης κατανομής προς τα δεξιά (μεγαλύτερος αριθμός επαναλήψεων), ούτε στο σύνολο του δείγματος ούτε όταν μελετήθηκαν ξεχωριστά οι πτωχές και οι καλές απαντήτριες. Επιπλέον δεν βρέθηκαν ούτε ενδιάμεσα αλληλόμορφα ούτε αλληλόμορφα προμετάλλαξης. Το αλληλόμορφο με 28 επαναλήψεις CGG ήταν το πιο συχνά εμφανιζόμενο στο σύνολο του μελετηθέντος δείγματος αλλά και στις πτωχές και καλές απαντήτριες ξεχωριστά (43,5%, 42,3%, 44,4% αντίστοιχα) και αυτό δεν ήταν διαφορετικό από το παρατηρούμενο στο γενικό ελληνικό πληθυσμό. Ο πιο συχνά εμφανιζόμενος γονότυπος τόσο στις πτωχές όσο και στις καλές απαντήτριες ήταν ο φυσιολογικός (52,8% , 46,2% αντίστοιχα). Η κατανομή των γονοτύπων μεταξύ πτωχών και καλών απαντητριών δεν διέφερε σε στατιστικά σημαντικό επίπεδο (p-value 0,256). Με κριτήριο τον FMR1 γονότυπό τους: οι υπογόνιμες γυναίκες με φυσιολογικό γονότυπο είχαν λιγότερο αριθμό ημερών πρόκλησης, υψηλότερο βαθμό ωρίμανσης ωαρίων και παρουσίασαν τα καλύτερα ποσοστά εγκυμοσύνης. Οι υπογόνιμες γυναίκες με τον ομόζυγο γονότυπο χρειάστηκαν τις περισσότερες ημέρες πρόκλησης και είχαν το χαμηλότερο βαθμό ωρίμανσης ωαρίων. Τα συγκριτικά ποσοστά εγκυμοσύνης σε αυτή την υποεκπροσωπούμενη ομάδα παραμένουν για μας ασαφή. Οι υπογόνιμες γυναίκες με τον ετερόζυγο γονότυπο παρουσίασαν 83% μικρότερα ποσοστά εγκυμοσύνης σε σχέση με τις φυσιολογικές γυναίκες. Στο σύνολο του μελετηθέντος πληθυσμού, γυναίκες που δεν έφεραν χαμηλό αλληλόμορφο στο γονότυπό τους, είχαν λιγότερο αριθμό ημερών πρόκλησης σε σχέση με αυτές που έφεραν χαμηλό αλληλόμορφο (p-value = 0,033). Στο σύνολο του υπογόνιμου πληθυσμού, η παρουσία χαμηλού αλληλομόρφου (CGG<26) δεν συσχετίστηκε με διαφορές στην πιθανότητα εγκυμοσύνης (p-value=0,198). Συμπερασματικά, οι γονότυποι του γονιδίου FMR1φαίνεται ότι έχουν τόσο ποσοτική (ημέρες πρόκλησης) όσο και ποσοτική (δείκτης ωρίμανσης) επίδραση στην έκβαση της IVF καθώς επίσης και στην πιθανότητα εγκυμοσύνης. Το γονίδιο FMR1 θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα γονίδιο που εμπλέκεται στην επιτυχή έκβαση της IVF. Επιπλέον, η δημιουργία ενός πολυγονιδιακού εξατομικευμένου προφίλ, σε συνδυασμό με άλλα γονίδια που εμπλέκονται στη διαδικασία της IVF είναι μία ακόμα επιλογή όπου το FMR1 γονίδιο θα μπορούσε να αποδειχθεί πληροφοριακό. Ο συγκριτικά μικρός αριθμός του μελετηθέντος δείγματος επιτρέπει μόνο την εξαγωγή πρώιμων συμπερασμάτων τα οποία χρειάζεται να επιβεβαιωθούν σε μεγαλύτερο αριθμό ατόμων. Η τυχαία απενεργοποίηση του Χ χρωμοσώματος θα μπορούσε να επηρεάζει την επίδραση των γονοτύπων του FMR1 στην ωοθήκη.Variability in the subfertile patient population excludes the possibility of a single approach to controlled ovarian stimulation (COS) covering all the requirements of a patient. In the future, genetic screening may allow an individual patient's response to COS as well as IVF outcomes to be predicted based on genotype. In the last 5-10 years a lot of attention has been drawn to the FMR1 gene and its implication in reproductive medicine. Our study focuses on possible effect of FMR1 gene on IVF outcomes. The FMR1 gene is located on the long arm of the X chromosome at position Xq27.3. A normal female karyotype is assigned as 46,XX meaning that every woman carries 2 FMR1 alleles which contribute to her genotype. The most interesting feature of this gene lies in its 5’end untranslated region and it is a (CGG)n numerically polymorphic repeat.This (CGG)n repeat element can exert both positive and negative effect on translation where optimal translation appears near the modal repeat number within the general population. Fu et al. (1991), well characterized the distribution pattern of the different alleles among normal individuals and found that 29 CGG repeats is the most frequent allele while in normal Greek population 28 CGG repeats appear most frequently. In unaffected individuals the CGG ranges between 5-45 leading to normal mRNA transcription, translation and expression. The premutation allele (55-200 repeats) results in elevated mRNA transcription but reduced FMRP expression. Male carriers of a premutation allele have an increased risk of being affected from FXTAS while female carriers may be affected from FXPOI. A full mutation allele (>200 repeats) will lead to FXS. Our study focuses on the normal range. FMRP is a major cellular translation repressor protein. It controls the level of translation of multiple transcripts (including its own). In humans,FMRP is expressed after birth in female germline predominantly in granulosa cells and in a rat experimental model an increasing FMRP expression has been observed with advancing follicle development. Women with (CGG)n outside the range associated with normal folliculogenesis (26<n>34) are expected to have relaxed FMR1 transcription control, altered FMRP levels which will affect their folliculogenesis. In the recent bibliography 29-30 CGG repeats have been proposed to be reflective of normal ovarian reserve while higher and lower counts denote risk for Premature Ovarian Senescence. Additionally, new genotypes, within the typical range, have been proposed for the ovarian function of the FMR1 gene: normal, if (CGG)n in both alleles are within 26-34, heterozygous if one allele is outside the normal range and homozygous if both alleles are outside the normal range. FMR1 genotypes have been found to be predictive of pregnancy, het-norm/low most significantly and with decreasing chance in comparison to norm genotypes. A low FMR1 allele (CGG<26 ) has been associated with significant poorer morphologic embryo quality and pregnancy chance. We have studied 62 infertile women undergoing IVF, 26 poor responders (according to Bologna criteria) and 36 good responders, if having ≥8 oocytes, a basal FSH measurement of ≤10 mIU/mL and a peak E2 level ≥1500pg/mL.Their infertility reason was tubal, male or unexplained. Available data were age, weight, BMI, years of infertility, previous IVF, their hormonal profile (FSH, LH, PRL, TSH), parameters of ovarian stimulation/induction (days of stimulation, total FSH dose, peak E2) and their IVF outcome (number of follicles, number of oocytes, maturation rate, fertilization rate, embryo quality, pregnancy). Our workflow consisted of sample and data collection, DNA extraction, PCR amplification, capillary electrophoresis, software analysis and statistical analysis. The distribution curve of FMR1 allele frequencies based on the CGG repeat number of the studied infertile Greek population was found in accordance with Fu’s Distribution curve. We found no shift towards higher ends neither in the total sample, nor the good or the poor responders separately. No intermediate or premutation alleles were found. (CGG)28 was the most frequent allele observed in the total sample, good or poor responders (43,5%, 42,3%, 44,4% respectively) and this was no different from Greek general population. The most prevalent genotype in both poor and good responders was norm (52,8% , 46,2% respectively).The distribution of genotypes between good and poor responders did not statistically differ (p-value 0,256). With regards to their FMR1 genetic background: infertile women carrying a norm genotype had less mean days of stimulation, higher mean of oocyte maturation rates and presented the best pregnancy odds. Infertile women carrying a hom genotype needed the most mean days of stimulation and had the lowest mean of oocyte maturation rates. The comparative pregnancy odds in this underrepresented subgroup remains for us inconclusive as a sample effect cannot be ruled out. Infertile women carrying a het genotype had 83% less pregnancy odds compared to those carrying a norm genotype. In the whole study population women not carrying a Low Allele in their Genotype had less mean number of days of stimulation compared to those carrying a Low Allele (p-value = 0,033). In the whole study population the presence of a low allele (CGG<26) was not associated with differences in pregnancy odds (p-value=0,198). Conclusively, FMR1 genotypes seem to have both a quantitative (days of stimulation) and a qualitative (maturation rates) effect on IVF outcomes, as well as on pregnancy odds. The FMR1 could be considered as a candidate gene implicated in IVF success. A rationale of building up a multi-genetic, individualized profile with other genes involved in the IVF process is also an option, where FMR1 could prove informative. The relative small size of the study population allows for only preliminary results, which require confirmation in a larger study population. The random X-inactivation could act as a possible modifier of the impact of FMR1 genotypes in the ovary

How does spirituality manifest in family caregivers of terminally ill cancer patients? A qualitative secondary analysis

OBJECTIVE Considering the risk of spiritual distress among terminally ill patients, experts long agree that spiritual care has to be an integral component of palliative care. Despite this consensus, the role of spirituality among family caregivers remains largely unexplored. We aimed to describe how spirituality manifests in the lived experience of family caregivers (FCs) in a palliative care context. METHOD As part of a secondary analysis, data derived from two qualitative primary studies on FCs' burdens and needs in the context of caring for a patient with a diagnosis of incurable cancer. Previously transcribed interviews were examined by means of a thematic analysis, transcending the focus of the primary studies to examine how spirituality arises and/or persists in the life of FCs from the time of diagnosis of incurable cancer up until bereavement. RESULTS Twenty-nine narratives were explored and all included spirituality as a relevant theme. Analysis revealed four aspects associated with the presence of spirituality among FCs' experiences: \textquotedblConnectedness,\textquotedbl \textquotedblReligious Faith,\textquotedbl \textquotedblTranscendence,\textquotedbl \textquotedblHope,\textquotedbl and a fifth overarching aspect which we named \textquotedblOngoing integration of spiritual experience.\textquotedbl Spirituality appeared as a multilayered phenomenon and was shaped individually among FCs' narratives. SIGNIFICANCE OF RESULTS In view of the results, exploring and discussing spirituality and underlying experiences in the situation as an FC seems likely to widen the perspective on FCs' problems and needs. Further research on spiritual needs among FCs of patients with incurable life-limiting cancer is deemed necessary

Accelerate the Creation of the cross agency Human Services Dataset.

Objective Develop a digital solution for automated data ingestion and rapid update of the large-scale Human Services Dataset (HSDS) which brings together data from across government to take a powerful view of the service usage to improve outcomes of communities. Approach The Centre for Health Record Linkage (CHeReL) hosts a secure, high-performing data linkage system, including a Master Linkage Key (MLK) of administrative health datasets, and generates linked data to inform policy decisions. Since 2018, CHeReL has also been annually linking over 70 frontline datasets to create a large-scale longitudinal linked dataset of over 2.5 billion records. Over the course of 2021, the CHeReL led a project to incrementally improve the currency of the HSDS in compressed timeframes. This provided opportunity to assess value and feasibility of more frequent updates to the dataset within the evaluation and investment context. Results The automated data Ingestion and validation led to a significant reduction in the data processing timeframes for the Accelerated linkage. We observed 80% reduction in Data ingestion and 75% reduction in data validation. The digital solution also allows asset owners to register and approve new data providers, monitor their data provision in real-time and report on data sourcing. This provides transparency to the Asset Owner and reduces the need for time-intensive and manual processes to jointly monitor data provision with the Data Linkage Centre. The digital solution also has the capability to support Data Providers automate their data feeds and provide on a regular basis through a secure non- touch process. This reduces on-going workload and ensures on-time provision. Conclusion The process requires a systematic change in the upstream data source, and we requested participating agencies to send us data in an agreed format. The receipt of files in standard format is pivotal for reducing the overall timeframes of HSDS creation and leverage it for policy and investment purpose

EVALUATION OF THE INTESTINAL TRANSPORT OF MAIN PHENOLIC COMPOUNDS FROM ROSEMARY EXTRACT ACROSS CACO-2 CELL MONOLAYER

Το δενδρολίβανο είναι ένα γνωστό βρώσιμο βότανο, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών (Lamiaceae) και παρουσιάζει μεταξύ άλλων αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη, αντιπολλαπλασιαστική δράση, καθώς και προφυλακτική δράση κατά του καρκίνου. Οι ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες του δενδρολίβανου μπορούν να αποδοθούν στα φαινολικά συστατικά του, όπως το καρνοσικό οξύ (CA), την καρνοσόλη (CS), τη ροσμανόλη (RS) και το 12-Ο-μεθυλοκαρνοσικό οξύ (MCA). Δεδομένου ότι οι διαιτητικές φαινολικές ενώσεις μπορούν να προκαλούν βιολογικές επιδράσεις μόνο κατά την απορρόφησή τους από το έντερο, πληροφορίες για τέτοιου τύπου διεργασίες καθίστανται ζωτικής σημασίας για την εκτίμηση των πιθανών επιπτώσεών τους στην υγεία. Αρχικά αναπτύχθηκε μια μέθοδος προσομοίωσης της γαστροεντερικής (GI) πέψης προκειμένου να εκτιμηθεί το αποτέλεσμα της GI πέψης στο προφίλ των φαινολικών ενώσεων εκχυλίσματος δενδρολίβανου (RE). Αφού πραγματοποιήθηκε χημικός χαρακτηρισμός του GI-RE, προσδιορίστηκε η κυτταροτοξική δράση του RE, καθαρoύ κλάσματος του GI/RE που λήφθηκε μετά από εκχύλιση στερεάς φάσης (SPE/GI-RE) και προτύπων των κύριων διτερπενίων του δενδρολίβανου σε Caco-2 κύτταρα. Ύστερα απο δοκιμές κυτταροτοξικότητας με πρότυπα, βρέθηκε ότι η RS παρουσίαζε την υψηλότερη τοξικότητα. Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν επίσης η μελέτη της χημικής σταθερότητας των βασικών διτερπενίων του RE. Κατά το ξεκίνημα και μετά το πέρας (6 ώρες) της επώασης, το CA, η CS, η RS και το MCA ανιχνεύθηκαν στην εσωτερική μικροκυψελίδα θαλάμου Transwell χρησιμοποιώντας μια UHPLC-TOF MS μέθοδο, κατά την παρουσία και απουσία κυττάρων. Το MCA ήταν το πιο σταθερό διτερπένιο. Αντίθετα, το CA διασπάστηκε κυρίως σε CS και RS, καθώς επίσης ανιχνεύθηκαν ροσμαδιάλη (RD) και κινόνη της ροσμανόλης (RS-Q). Το κύριο προϊόν διάσπασης της CS ήταν η RS, καθώς ανιχνεύθηκαν και η RD και η RS-Q. Τέλος, η RS διασπάστηκε σε RD και RS-Q. Κατά την παρουσία κυττάρων τα δεδομένα υπέδειξαν την πρόσληψη των φαινολικών ενώσεων από τα κύτταρα. Η μεταφορά των CA, CS, RS και MCA μέσω του εντέρου (ως πρότυπα, σε RE και σε SPE/GI-RE) μελετήθηκε και προς τις δύο κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας μονοστιβάδες Caco-2 κυττάρων. Οι ενώσεις προσδιορίστηκαν με UHPLC-TOF MS μέθοδο και οι παράμετροι της μεταφοράς τους υπολογίστηκαν. Οι φαινολικές ενώσεις βρέθηκε ότι απορροφούνται πιο αποτελεσματικά με κατεύθυνση από την εξωτερική προς την εσωτερική μικροκυψελίδα. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν επίσης ότι τα συστατικά της μήτρας των φυτών, καθώς και η διαδικασία της εκχύλισης στερεάς φάσης μπορεί να επηρεάσει τη μεταφορά των διτερπενίων διαμέσου της μονοστιβάδος των Caco-2 κυττάρων. Οι εξεταζόμενες ενώσεις παρουσίασαν χαμηλές προς μέτριες τιμές διαπερατότητας με υψηλότερη τιμή αυτή της RS, ακολουθούμενη από την τιμή της CS, του MCA και του CA. Τέλος, σύμφωνα με τις τιμές του λόγου εκροής, ο κύριος μηχανισμός απορρόφησης των διτερπενίων μέσω του εντέρου είναι η διακυτταρική μεταφορά. Παράλληλα, η ενεργός εκροή είναι πιθανόν να συμμετάσχει στη μεταφορά του MCA.Rosemary is a well-known edible herb from the Lamiaceae mint family with a variety of properties, such as, antioxidant, anti-inflammatory, chemoprotective, and antiproliferative activities. Health promoting activities may be attributed to its phenolic constituents: carnosic acid (CA), carnosol (CS), rosmanol (RS) and 12-O-Methyl carnosic acid (MCA), among others. Since dietary phenolic compounds can only produce biological effects upon intestinal absorption, information about such processes is crucial for the evaluation of their potential impact on human health. An in vitro simulation of gastrointestinal (GI) digestion was developed to evaluate the effect of gastrointestinal (GI) digestion on the phenolic profile of rosemary extract (RE). After the chemical characterization of GI-RE, evaluation of cytotoxicity activity against Caco-2 cells of RE, purified fraction of GI/RE after solid phase extraction (SPE/GI-RE) and the main rosemary diterpenes took place. According to the cytotoxicity tests of the pure standards, RS exhibited the strongest toxicity. In the aim of this work was also the study of chemical stability of the main diterpenes in the RE. At the beginning and at the ending of the incubation (6 h), CA, CS, RS and MCA were detected by UHPLC-TOF MS at the apical compartment in the presence and absence of Caco-2 cells. MCA was the more stable rosemary diterpene. On the contrary, CA was degraded mainly to CS and RS, while rosmadial (RD) and rosmanol quinone (RS-Q) were also found. The main degradation product of CS was RS. RD and RS-Q were also detected. Finally RS was degraded to RD and RS-Q. In the presence of cells the data indicated the uptake of the phenolic compounds from the cells. The intestinal epithelial transport of CA, CS, RS and MCA (either as pure compounds or from RE and SPE/GI-RE) was investigated across Caco-2 cell monolayer in both directions. These compounds were assayed by UHPLC-TOF MS, and their transport parameters were calculated. Phenolic compounds were found to be more effectively absorbed across basolateral membrane when pure standards or diterpenes within the RE and SPE/GI-RE were studied. The data also revealed that plant matrix components and SPE procedure affect the transport of diterpenes across the Caco-2 monolayer. The tested compounds presented low to moderate permeability (Papp) values with RS showing the highest Papp value, followed by CS, MCA and then CA. Finally, efflux ratio values indicate that the main absorption mechanism of the diterpenes via intestine was transcellular transport. Active efflux transport might be involved in MCA transport

Biological evaluation of oil-in-water microemulsions as carriers of benzothiophene analogues for dermal applications

During the last decade, many studies have been reported on the design and formulation of novel drug delivery systems proposed for dermal or transdermal administration. The efforts focus on the development of biocompatible nanodispersions that can be delivered to the skin and treat severe skin disorders, including cancer. In this context, oil-in-water (O/W) microemulsions have been developed to encapsulate and deliver lipophilic bioactive molecules for dermal application. An O/W biocompatible microemulsion composed of PBS buffer, Tween 80, and triacetin was assessed for its efficacy as a drug carrier of DPS-2, a lead compound, initially designed in-house to inhibit BRAFV600E oncogenic kinase. The system was evaluated through both in vitro and ex vivo approaches. The cytotoxic effect, in the presence and absence of DPS-2, was examined through the thiazolyl blue tetrazolium bromide (MTT) cell proliferation assay using various cell lines. Further investigation through Western blotting revealed that cells died of necrosis. Porcine ear skin was used as a skin model to evaluate the degree of permeation of DPS-2 through skin and assess its retention. Through the ex vivo experiments, it was clarified that encapsulated DPS-2 was distributed within the full thickness of the stratum corneum (SC) and had a high affinity to hair follicles

J. Mater. Chem. B

Biocompatible, non- ionic oil-in-water (O/W) microemulsion was developed to encapsulate and deliver novel lipophilic polymers possessing photoacoustic properties. , In the present study a biocompatible oil-in-water (O/W) microemulsion was developed carrying short-wave infrared (SWIR) π-conjugated polymers and possessing photoacoustic properties for the first time. SWIR and NIR absorbing conjugated polymers were accomplished to be dissolved in a Food & Drug Administration (FDA) approved natural oil limonene, to formulate an O/W microemulsion using biocompatible surfactants (Span80, Labrasol®). Detailed structural characterization in the absence and presence of the polymers was performed by means of dynamic light scattering (DLS), small-angle X-ray scattering (SAXS) and electron paramagnetic resonance (EPR) spectroscopy. In terms of biological evaluation of the loaded microemulsions, inhibition of cell proliferation in various cancer cell lines without exhibiting significant cytotoxicity was tested through the MTT assay. The developed π-conjugated polymers hosted in O/W microemulsions represent a technological approach with a wide range of biomedical and bioelectronic applications and in this contribution, their photoacoustic properties are presented as a proof-of-concept