Bound state solutions of the Dirac-Rosen-Morse potential with spin and pseudospin symmetry

The energy spectra and the corresponding two- component spinor wavefunctions of the Dirac equation for the Rosen-Morse potential with spin and pseudospin symmetry are obtained. The $s-$wave ($\kappa = 0$ state) solutions for this problem are obtained by using the basic concept of the supersymmetric quantum mechanics approach and function analysis (standard approach) in the calculations. Under the spin symmetry and pseudospin symmetry, the energy equation and the corresponding two-component spinor wavefunctions for this potential and other special types of this potential are obtained. Extension of this result to $\kappa \neq 0$ state is suggested.Comment: 18 page

New Mediterranean Biodiversity Records (July 2015)

The Collective Article ‘New Mediterranean Biodiversity Records’ of the Mediterranean Marine Science journal offers the means to publish biodiversity records in the Mediterranean Sea. The current article is divided in two parts, for records of native and alien species respectively. The new records of native species include: the neon flying squid Ommastrephes bartramii in Capri Island, Thyrrenian Sea; the bigeye thresher shark Alopias superciliosus in the Adriatic Sea; a juvenile basking shark Cetorhinus maximus caught off Piran (northern Adriatic); the deep-sea Messina rockfish Scorpaenodes arenai in the National Marine Park of Zakynthos (East Ionian Sea, Greece); and the oceanic puffer Lagocephalus lagocephalus in the Adriatic Sea.The new records of alien species include: the red algae Antithamnionella elegans and Palisada maris-rubri, found for the first time in Israel and Greece respectively; the green alga Codium parvulum reported from Turkey (Aegean Sea); the first record of the alien sea urchin Diadema setosum in Greece; the nudibranch Goniobranchus annulatus reported from South-Eastern Aegean Sea (Greece); the opisthobranch Melibe viridis found in Lebanon; the new records of the blue spotted cornetfish Fistularia commersonii in the Alicante coast (Eastern Spain); the alien fish Siganus luridus and Siganus rivulatus in Lipsi Island, Dodecanese (Greece); the first record of Stephanolepis diaspros from the Egadi Islands Marine Protected Area (western Sicily); a northward expansion of the alien pufferfish Torquigener flavimaculosus along the southeastern Aegean coasts of Turkey; and data on the occurrence of the Lessepsian immigrants Alepes djedaba, Lagocephalus sceleratus and Fistularia commersonii in Zakynthos Island (SE Ionian Sea, Greece)

Match-Play and Performance Test Responses of Soccer Goalkeepers: A Review of Current Literature.

Goalkeepers are typically the last defensive line for soccer teams aiming to minimise goals being conceded, with match rules permitting ball handling within a specific area. Goalkeepers are also involved in initiating some offensive plays, and typically remain in close proximity to the goal line while covering ~ 50% of the match distances of outfield players; hence, the competitive and training demands of goalkeepers are unique to their specialised position. Indeed, isolated performance tests differentiate goalkeepers from outfield players in multiple variables. With a view to informing future research, this review summarised currently available literature reporting goalkeeper responses to: (1) match play (movement and skilled/technical demands) and (2) isolated performance assessments (strength, power, speed, aerobic capacity, joint range of motion). Literature searching and screening processes yielded 26 eligible records and highlighted that goalkeepers covered ~ 4-6 km on match day whilst spending ~ 98% of time at low-movement intensities. The most decisive moments are the 2-10 saves·match-1 performed, which often involve explosive actions (e.g. dives, jumps). Whilst no between-half performance decrements have been observed in professional goalkeepers, possible transient changes over shorter match epochs remain unclear. Isolated performance tests confirm divergent profiles between goalkeepers and outfield players (i.e. superior jump performance, reduced [Formula: see text]2max values, slower sprint times), and the training of soccer goalkeepers is typically completed separately from outfield positions with a focus primarily on technical or explosive drills performed within confined spaces. Additional work is needed to examine the physiological responses to goalkeeper-specific training and match activities to determine the efficacy of current preparatory strategies

Ağrılı sendromlarda serum beyin-türevli nörotrofik faktör düzeyleri: Major depresyon ile kontrollü bir çalışma

Amaç: Bu çalışmada, ağrılı semdromların ortaya çıkmasında stresin rolünün araştırılması amacıyla migren ve fibromiyalji tanılı hastaların serum Beyin-türevli Nörotrofik Faktör (BDNF) düzeyleri depresif hastaların ve sağlıklı kontrollerin düzeyleri ile karşılaştırılmıştır. Yöntem: Önceden herhangi bir psikiyatrik tanısı olmayan ve antidepresan tedavi kullanmamış olan 27 migren tanılı hasta ve 19 fibromiyalji tanılı hasta çalışmaya alınmıştır. Depresyon grubuna ise en az sekiz haftadır antidepresan tedavi kullanmayan major depresif bozukluk tanılı 24 hasta dahil edilmiştir. Bu grupta da depresyona eşlik eden başka bir birinci eksen tanısı olan hasta yoktur. Herhangi bir psikiyatrik tanısı bulunmayan ve psikiyatrik tedavi kullanmamış olan 26 sağlıklı denek kontrol grubunu oluşturmuştur. Tüm gruplardaki deneklerin depresyon ve diğer eksen I tanılarının değerlendirlmesi için DSM- IV için Yapılandırılmış Klinik Görüşme Kılavuzu (SCID-I) kullanılarak tanısal görüşme yapılmıştır. Deneklerin depresyon şiddetinin belirlenmesi için Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) kullanılmıştır. Migren tanısı için Uluslararası Başağrısı Birliği’nin belirlediği ölçütlere göre konmuştur. Fibromiyaljı tanısı için ise American College of Rheumatology ölçütleri kullanılmıştır. Fibromiyalji ve migren hastalarında ağrı şiddeti visual analogue scale (VAS) ile değerlendirilmiştir. BDNF ölçümü için serum örneği -70°C derecede saklanmış ve kit ile beraber verilen Block ve Sample solüsyon ile dilüe edildikten sonra ELISA Kit (Promega; Madison, WI, ABD) ile çalışılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, serum BDNF değerlerinin ortalamalarının kıyaslanması için Kruskal Wallis testi uygulanmıştır. Serum BDNF düzeylerinin yaşla ilişkisinin değerlendirilmesinde Spearman sıralı korelasyon testi, cinsiyetle ilişkisinin değerlendirilmesinde Bonferroni düzeltmeli Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Serum BDNF düzeylerinin HAM-D ve VAS puanları arasındaki ilişkinin test edilmesi için Spearman sıralı korelasyon testi uygulanmıştır. Bulgular: Depresyon grubunun serum BDNF düzeyleri (21.2±11.3 ng/ml), migren grubunun (32.2±10.1 ng/ml), fibromiyalji grubunun (30.7±8.9 ng/ml) ve kontrol grubunun (31.4±8.8 ng/ml) düzeylerinden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur (p<0.0001). Migren, fibromiyalji ve kontrol grupları arasında serum BDNF düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Serum BDNF düzeyleri ile, yaş ve cinsiyet arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktur. Ağrılı sendromlarda HAM-D ve VAS puanları ile serum BDNF düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon olmadığı görülmüştür (sırası ile r= 0.085; p= 0.579 ve r= 0.191; p= 0.204). benzer şekilde depresyon grubunda da serum BDNF düzeyleri ile HAM-D puanları arasında anlamlı bir ilişki yoktur (r= 0.122; p= 0.579). Sonuçlar: Ağrılı sendromlar stres ile ilişkilendirilse bile, bu çalışmada, stresin bir belirteci olan serum BDNF düzeyi bu görüşü desteklememiştir. Bu durumun nedeni fibromiyalji veya migren gibi ağrılı sendromlarda serum BDNF düzeylerinin periferik trombosit işlevlerindeki değişimlerden etkilenmesi olabilir. Öte yandan belli bir düzeyde kalan kronik stres durumlarından serum BDNF düzeylerinin etkilenmiyor olması da bu durumda rol oynamış olabilir.Objective: In this study, it is aimed to compare the level of Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF) of patients with migraine and fibromyalgia to that of depressive patients and healthy subjects in order to answer the question whether stress is related to pain syndromes. Methods: In the migraine group 27 patients and in the fibromyalgia group 19 patients without any previous antidepressant treatment and psychiatric diagnosis were included. In the depression group, 24 patients with at least eight weeks of antidepressant-free period were invited to the study. In the depression group no co-morbid diagnosis in the first axis was made. Twenty-six subjects without any previous psychiatric diagnosis and psychiatric treatment consisted the control group. For making diagnosis of depression and other first axis disorders Structured Clinical Interview for DSM- IV (SCID-I) was used in all study groups. For the assessment of the severity of depression Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D) was applied. The diagnosis of migraine was made according to the criteria of International Headache Society. For the diagnosis of the fibromyalgia the criteria of American College of Rheumatology was used. The severity of pain was assessed with visual analogue scale (VAS) in the migraine and fibromyalgia groups. Serum BDNF was kept at -70&deg;C before testing, and assayed with an ELISA Kit (Promega; Madison, WI, USA), after dilution with the Block and Sample solution provided with the kit. The data were subjected to Kruskal Wallis Test in the comparison of serum BDNF levels. Results: The serum BDNF level of the depression group (21.2&plusmn;11.3 ng/ml) was statistically lower (p&lt;0.0001) than the level of the migraine group (32.2&plusmn;10.1 ng/ml), fibromyalgia group (30.7&plusmn;8.9 ng/ml) and the control group (31.4&plusmn;8.8 ng/ml). The level of BDNF was not significantly different in the migraine, fibromyalgia and control groups. There was no significant correlation between serum BDNF levels, and age and gender. In pain syndromes there was no signification correlation between serum BDNF levels, and mean scores of HAM-D and VAS (r= 0.085; p= 0.579 and r= 0.191; p= 0.204 respectively). Similarly there was no significant correlation between serum BDNF levels and HAM-D scores in the depression group (r=0.122; p= 0.579). Conclusions: Even though the pain syndromes were suggested to be associated with stress, in this present work, serum BDNF level as one of the markers of stress does not support this hypothesis. This might be related to the factor that in pain syndromes such as fibromyalgia or migraine, serum BDNF level may be affected by the alteration in peripheral platelet functions. Furthermore in a limited chronic stress serum BDNF levels tend to be not affected and this may play a significant role in our results

Ağrılı sendromlarda serum beyin-türevli nörotrofik faktör düzeyleri: Major depresyon ile kontrollü bir çalışma

Amaç: Bu çalışmada, ağrılı semdromların ortaya çıkmasında stresin rolünün araştırılması amacıyla migren ve fibromiyalji tanılı hastaların serum Beyin-türevli Nörotrofik Faktör (BDNF) düzeyleri depresif hastaların ve sağlıklı kontrollerin düzeyleri ile karşılaştırılmıştır. Yöntem: Önceden herhangi bir psikiyatrik tanısı olmayan ve antidepresan tedavi kullanmamış olan 27 migren tanılı hasta ve 19 fibromiyalji tanılı hasta çalışmaya alınmıştır. Depresyon grubuna ise en az sekiz haftadır antidepresan tedavi kullanmayan major depresif bozukluk tanılı 24 hasta dahil edilmiştir. Bu grupta da depresyona eşlik eden başka bir birinci eksen tanısı olan hasta yoktur. Herhangi bir psikiyatrik tanısı bulunmayan ve psikiyatrik tedavi kullanmamış olan 26 sağlıklı denek kontrol grubunu oluşturmuştur. Tüm gruplardaki deneklerin depresyon ve diğer eksen I tanılarının değerlendirlmesi için DSM- IV için Yapılandırılmış Klinik Görüşme Kılavuzu (SCID-I) kullanılarak tanısal görüşme yapılmıştır. Deneklerin depresyon şiddetinin belirlenmesi için Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) kullanılmıştır. Migren tanısı için Uluslararası Başağrısı Birliği’nin belirlediği ölçütlere göre konmuştur. Fibromiyaljı tanısı için ise American College of Rheumatology ölçütleri kullanılmıştır. Fibromiyalji ve migren hastalarında ağrı şiddeti visual analogue scale (VAS) ile değerlendirilmiştir. BDNF ölçümü için serum örneği -70°C derecede saklanmış ve kit ile beraber verilen Block ve Sample solüsyon ile dilüe edildikten sonra ELISA Kit (Promega; Madison, WI, ABD) ile çalışılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, serum BDNF değerlerinin ortalamalarının kıyaslanması için Kruskal Wallis testi uygulanmıştır. Serum BDNF düzeylerinin yaşla ilişkisinin değerlendirilmesinde Spearman sıralı korelasyon testi, cinsiyetle ilişkisinin değerlendirilmesinde Bonferroni düzeltmeli Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Serum BDNF düzeylerinin HAM-D ve VAS puanları arasındaki ilişkinin test edilmesi için Spearman sıralı korelasyon testi uygulanmıştır. Bulgular: Depresyon grubunun serum BDNF düzeyleri (21.2±11.3 ng/ml), migren grubunun (32.2±10.1 ng/ml), fibromiyalji grubunun (30.7±8.9 ng/ml) ve kontrol grubunun (31.4±8.8 ng/ml) düzeylerinden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur (p<0.0001). Migren, fibromiyalji ve kontrol grupları arasında serum BDNF düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Serum BDNF düzeyleri ile, yaş ve cinsiyet arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktur. Ağrılı sendromlarda HAM-D ve VAS puanları ile serum BDNF düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon olmadığı görülmüştür (sırası ile r= 0.085; p= 0.579 ve r= 0.191; p= 0.204). benzer şekilde depresyon grubunda da serum BDNF düzeyleri ile HAM-D puanları arasında anlamlı bir ilişki yoktur (r= 0.122; p= 0.579). Sonuçlar: Ağrılı sendromlar stres ile ilişkilendirilse bile, bu çalışmada, stresin bir belirteci olan serum BDNF düzeyi bu görüşü desteklememiştir. Bu durumun nedeni fibromiyalji veya migren gibi ağrılı sendromlarda serum BDNF düzeylerinin periferik trombosit işlevlerindeki değişimlerden etkilenmesi olabilir. Öte yandan belli bir düzeyde kalan kronik stres durumlarından serum BDNF düzeylerinin etkilenmiyor olması da bu durumda rol oynamış olabilir.Objective: In this study, it is aimed to compare the level of Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF) of patients with migraine and fibromyalgia to that of depressive patients and healthy subjects in order to answer the question whether stress is related to pain syndromes. Methods: In the migraine group 27 patients and in the fibromyalgia group 19 patients without any previous antidepressant treatment and psychiatric diagnosis were included. In the depression group, 24 patients with at least eight weeks of antidepressant-free period were invited to the study. In the depression group no co-morbid diagnosis in the first axis was made. Twenty-six subjects without any previous psychiatric diagnosis and psychiatric treatment consisted the control group. For making diagnosis of depression and other first axis disorders Structured Clinical Interview for DSM- IV (SCID-I) was used in all study groups. For the assessment of the severity of depression Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D) was applied. The diagnosis of migraine was made according to the criteria of International Headache Society. For the diagnosis of the fibromyalgia the criteria of American College of Rheumatology was used. The severity of pain was assessed with visual analogue scale (VAS) in the migraine and fibromyalgia groups. Serum BDNF was kept at -70&deg;C before testing, and assayed with an ELISA Kit (Promega; Madison, WI, USA), after dilution with the Block and Sample solution provided with the kit. The data were subjected to Kruskal Wallis Test in the comparison of serum BDNF levels. Results: The serum BDNF level of the depression group (21.2&plusmn;11.3 ng/ml) was statistically lower (p&lt;0.0001) than the level of the migraine group (32.2&plusmn;10.1 ng/ml), fibromyalgia group (30.7&plusmn;8.9 ng/ml) and the control group (31.4&plusmn;8.8 ng/ml). The level of BDNF was not significantly different in the migraine, fibromyalgia and control groups. There was no significant correlation between serum BDNF levels, and age and gender. In pain syndromes there was no signification correlation between serum BDNF levels, and mean scores of HAM-D and VAS (r= 0.085; p= 0.579 and r= 0.191; p= 0.204 respectively). Similarly there was no significant correlation between serum BDNF levels and HAM-D scores in the depression group (r=0.122; p= 0.579). Conclusions: Even though the pain syndromes were suggested to be associated with stress, in this present work, serum BDNF level as one of the markers of stress does not support this hypothesis. This might be related to the factor that in pain syndromes such as fibromyalgia or migraine, serum BDNF level may be affected by the alteration in peripheral platelet functions. Furthermore in a limited chronic stress serum BDNF levels tend to be not affected and this may play a significant role in our results

Ağrılı sendromlarda serum beyin-türevli nörotrofik faktör düzeyleri: Major depresyon ile kontrollü bir çalışma

Amaç: Bu çalışmada, ağrılı semdromların ortaya çıkmasında stresin rolünün araştırılması amacıyla migren ve fibromiyalji tanılı hastaların serum Beyin-türevli Nörotrofik Faktör (BDNF) düzeyleri depresif hastaların ve sağlıklı kontrollerin düzeyleri ile karşılaştırılmıştır. Yöntem: Önceden herhangi bir psikiyatrik tanısı olmayan ve antidepresan tedavi kullanmamış olan 27 migren tanılı hasta ve 19 fibromiyalji tanılı hasta çalışmaya alınmıştır. Depresyon grubuna ise en az sekiz haftadır antidepresan tedavi kullanmayan major depresif bozukluk tanılı 24 hasta dahil edilmiştir. Bu grupta da depresyona eşlik eden başka bir birinci eksen tanısı olan hasta yoktur. Herhangi bir psikiyatrik tanısı bulunmayan ve psikiyatrik tedavi kullanmamış olan 26 sağlıklı denek kontrol grubunu oluşturmuştur. Tüm gruplardaki deneklerin depresyon ve diğer eksen I tanılarının değerlendirlmesi için DSM- IV için Yapılandırılmış Klinik Görüşme Kılavuzu (SCID-I) kullanılarak tanısal görüşme yapılmıştır. Deneklerin depresyon şiddetinin belirlenmesi için Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) kullanılmıştır. Migren tanısı için Uluslararası Başağrısı Birliği’nin belirlediği ölçütlere göre konmuştur. Fibromiyaljı tanısı için ise American College of Rheumatology ölçütleri kullanılmıştır. Fibromiyalji ve migren hastalarında ağrı şiddeti visual analogue scale (VAS) ile değerlendirilmiştir. BDNF ölçümü için serum örneği -70°C derecede saklanmış ve kit ile beraber verilen Block ve Sample solüsyon ile dilüe edildikten sonra ELISA Kit (Promega; Madison, WI, ABD) ile çalışılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, serum BDNF değerlerinin ortalamalarının kıyaslanması için Kruskal Wallis testi uygulanmıştır. Serum BDNF düzeylerinin yaşla ilişkisinin değerlendirilmesinde Spearman sıralı korelasyon testi, cinsiyetle ilişkisinin değerlendirilmesinde Bonferroni düzeltmeli Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Serum BDNF düzeylerinin HAM-D ve VAS puanları arasındaki ilişkinin test edilmesi için Spearman sıralı korelasyon testi uygulanmıştır. Bulgular: Depresyon grubunun serum BDNF düzeyleri (21.2±11.3 ng/ml), migren grubunun (32.2±10.1 ng/ml), fibromiyalji grubunun (30.7±8.9 ng/ml) ve kontrol grubunun (31.4±8.8 ng/ml) düzeylerinden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur (p<0.0001). Migren, fibromiyalji ve kontrol grupları arasında serum BDNF düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Serum BDNF düzeyleri ile, yaş ve cinsiyet arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktur. Ağrılı sendromlarda HAM-D ve VAS puanları ile serum BDNF düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon olmadığı görülmüştür (sırası ile r= 0.085; p= 0.579 ve r= 0.191; p= 0.204). benzer şekilde depresyon grubunda da serum BDNF düzeyleri ile HAM-D puanları arasında anlamlı bir ilişki yoktur (r= 0.122; p= 0.579). Sonuçlar: Ağrılı sendromlar stres ile ilişkilendirilse bile, bu çalışmada, stresin bir belirteci olan serum BDNF düzeyi bu görüşü desteklememiştir. Bu durumun nedeni fibromiyalji veya migren gibi ağrılı sendromlarda serum BDNF düzeylerinin periferik trombosit işlevlerindeki değişimlerden etkilenmesi olabilir. Öte yandan belli bir düzeyde kalan kronik stres durumlarından serum BDNF düzeylerinin etkilenmiyor olması da bu durumda rol oynamış olabilir.Objective: In this study, it is aimed to compare the level of Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF) of patients with migraine and fibromyalgia to that of depressive patients and healthy subjects in order to answer the question whether stress is related to pain syndromes. Methods: In the migraine group 27 patients and in the fibromyalgia group 19 patients without any previous antidepressant treatment and psychiatric diagnosis were included. In the depression group, 24 patients with at least eight weeks of antidepressant-free period were invited to the study. In the depression group no co-morbid diagnosis in the first axis was made. Twenty-six subjects without any previous psychiatric diagnosis and psychiatric treatment consisted the control group. For making diagnosis of depression and other first axis disorders Structured Clinical Interview for DSM- IV (SCID-I) was used in all study groups. For the assessment of the severity of depression Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D) was applied. The diagnosis of migraine was made according to the criteria of International Headache Society. For the diagnosis of the fibromyalgia the criteria of American College of Rheumatology was used. The severity of pain was assessed with visual analogue scale (VAS) in the migraine and fibromyalgia groups. Serum BDNF was kept at -70&deg;C before testing, and assayed with an ELISA Kit (Promega; Madison, WI, USA), after dilution with the Block and Sample solution provided with the kit. The data were subjected to Kruskal Wallis Test in the comparison of serum BDNF levels. Results: The serum BDNF level of the depression group (21.2&plusmn;11.3 ng/ml) was statistically lower (p&lt;0.0001) than the level of the migraine group (32.2&plusmn;10.1 ng/ml), fibromyalgia group (30.7&plusmn;8.9 ng/ml) and the control group (31.4&plusmn;8.8 ng/ml). The level of BDNF was not significantly different in the migraine, fibromyalgia and control groups. There was no significant correlation between serum BDNF levels, and age and gender. In pain syndromes there was no signification correlation between serum BDNF levels, and mean scores of HAM-D and VAS (r= 0.085; p= 0.579 and r= 0.191; p= 0.204 respectively). Similarly there was no significant correlation between serum BDNF levels and HAM-D scores in the depression group (r=0.122; p= 0.579). Conclusions: Even though the pain syndromes were suggested to be associated with stress, in this present work, serum BDNF level as one of the markers of stress does not support this hypothesis. This might be related to the factor that in pain syndromes such as fibromyalgia or migraine, serum BDNF level may be affected by the alteration in peripheral platelet functions. Furthermore in a limited chronic stress serum BDNF levels tend to be not affected and this may play a significant role in our results

Prevalence of depressive disorders among patients with fibromyalgia seeking help for the first time and its relationship with alexithymia

Amaç: Bu çalışmada, fizik tedavi ve rehabilitasyon (FTR) polikliniğine ilk kez başvuran ve fibromiyalji (FM) tanısı konan hastalarda depresif bozuklukların görülme sıklığı ve aleksitimi ile ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmanın örneklemini, FTR polikliniğine ilk kez başvuran, Amerikan Romatoloji Birliği tarafından geliş-tirilen ölçütlere göre FM tanısı konan ve çalışmaya alınma ölçütlerini karşılayan ardışık 50 hasta oluşturmuştur. Hastaların değerlendirilmesinde DSM-IV Eksen I Bozuklukları için Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I) Duygudurum modülü, Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) ve 20 soruluk Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ-20) kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel değerlendirmesinde kategorik değişkenler için ki-kare, sayısal değişkenler için t testi kullanılmıştır. HAM-D ve TAÖ-20 ölçek puanlarının korelasyonun test edilmesinde Pearson korelasyon testi yapılmıştır. Sonuçlar: Deneklerde majör depresif bozukluk %44, başka türlü adlandırılamayan depresif bozukluk %14 ve distimik bozukluk %10 oranında bulunmuştur. Hastaların hiçbiri depresyon için bir çare arama davranışında bulunmamıştır ve antidepresan ilaç kullanmamaktadır. Herhangi bir depresif bozukluk tanısı konan deneklerin TAÖ-20 puanları daha yüksektir (p=0.022). Aleksitimik deneklerin HAM-D puan ortalaması daha yüksektir (p=0.035) ve TAÖ-20 puanları ile HAM-D puanları arasında pozitif bir korelasyon saptanmıştır (p= 0.014). Tartışma: FM hastalarında depresyon önemli oranda tabloya eşlik etmektedir. Aleksitimi puanları yüksek olan hastalarda depresyon yaygınlığı daha fazladır. FM’li hastalar depresyonlarını yaşayamayan ve depresyon sağaltımı açısından çare aramayan kişiler olarak değerlendirilebilir. Bu nedenle, FM hastalarının sağaltım sürecinde depresyon tanısının ayrıca değerlendirilmesi gereklidir.Objective: In this study, it was aimed to determine the prevalence of depression and its relationship with alexi-thymia among patients with fibromyalgia who apply to the Physical Therapy and Rehabilitation outpatient clinic for the first time. Methods: The research included 50 patients who applied to the Physical Therapy and Rehabilitation outpatient clinic for the first time and diagnosed as FM according to the American College of Rheumatology Scale. The subjects were evaluated with the SCID-I affective disorders module, 20-item Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), 17-item Hamilton Depression Scale (HAM-D) and a demographic data form. Data were analyzed using t-test for continuous numerical parameters and chi-square test for categorized parameters. Pearson correlation test was used for determination of correlation between HAM-D and TAS-20 scores. Results: The prevalence of major depressive episode, depressive disorder NOS and dysthymia were found to be 44%, 10% and 14% respectively. None of the patients were seeking help for their depressive disorder and were using antidepressant treatment. TAS-20 scores of the patients with depression were higher (p=0.022) than scores of the non-depressive patients. Alexithymic patients had higher HAM-D mean values (p=0.035) and there was a positive correlation between TAS-20 and HAM-D scores (p=0.014). Conclusion: In fibromyalgia, the prevalence rate of depression is found to be significant. The prevalence rate of depression was even higher in alexithymic patients. Patients with fibromyalgia seem to have difficulty in experiencing their depression, and thus they do not seek psychiatric help. Therefore, these patients must be evaluated additionally for depression during the management of fibromyalgia

The relationship between separation individuation and depression in first grade students of university

Amaç: Bu çalışmada, üniversite öğrencisi gençlerin ayrılma bireyleşme özellikleri ve depresyon arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Celal Bayar Üniversitesi bünyesinde bulunan tüm fakülteler ve dört yıllık yüksekokulların birinci sınıflarında okuyan öğrencilerden 1026’sı araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Çalışmada sosyodemografik veri formu, Adolesan Ayrılma Bireyleşme Testi (AABT) ve Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) kullanılmıştır. İstatistiksel değerlendirmede AABT alt ölçek puanları ve BDÖ puanları arasındaki ilişki Pearson korelasyon testi, alt ölçek puanlarının BDE’nin kesme noktasına göre depresyon varlığı ile arasındaki ilişki t testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Örneklemin %20.6’sında (s=211) BDÖ’ye göre depresyon olduğu, BDÖ puan ortalamasının 10.98±9.02 olduğu saptanmıştır. Olumlu ayrılma bireyleşme sürecine işaret eden AABT ‘arkadaşa yapışma’, ‘pratik yapma-aynalama’ ve ‘sağlıklı ayrılma’ alt ölçek puanları ile BDÖ puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif korelasyon; ayrılma bireyleşme açısından sorun olabileceğini düşün- düren AABT ‘ayrılma anksiyetesi’, ‘yutulma anksiyetesi’, ‘bağımlılığı yadsıma’ ve ‘reddedilme beklentisi’ alt ölçek puanları ile BDÖ puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı pozitif korelasyon saptanmıştır. Ayrılma anksiyetesi, yutulma anksiyetesi, bağımlılığı yadsıma ve reddedilme beklentisi puanlarının BDÖ’ye göre depresyonu olanlarda yüksek olduğu (sırası ile p<0.0001; p<0.0001; p<0.0001; p<0.0001), sağlıklı ayrılma puanlarının ise BDÖ’ye göre depresyonu olmayanlarda daha yüksek olduğu görülmüştür (p=0.031). Tartışma: Bu çalışmada, ergenlik döne- minde depresyon ve ayrılma bireyleşme sürecinin birbiriyle ilişkili olduğu gözlenmiştir. Ergenlikte bireyleşmedeki yetersizlik ya da diğer bir deyişle ergenin ayrılma bireyleşme dönemindeki görevleri yeterince başaramamasının depresyon gelişimine neden olduğu ileri sürülebilir.Objective: The purpose of this study was to find out the relationship between separation individuation and depression in university students. Methods: The sample consisted of 1026 first grade students of Celal Bayar University consisted the sample of this research a Sociodemographic Form, The Separation Individuation Test of Adolescence (SITA) and Beck Depression Inventory (BDI) were used in this study. Statistical significance of the relationship between SITA subscale scores and BDI scores was assessed by Pearson correlation test and between SITA subscale scores and depression according to the cut-off values of BDI was assessed by using Student&amp;#8217;s t-test. Results: 20.6% of the students had depression according to the cut-off values of BDI. The mean score of the BDI was 10.98&plusmn;9.02. There was a statistically significant negative correlation between the scores of SITA subscales &amp;#8216;peer enmeshment&amp;#8217;, &amp;#8216;practicing-mirroring&amp;#8217; and &amp;#8216;healthy separation&amp;#8217; which indicates positive separation individuation process and BDI scores when there was a statistically significant positive correlation between the scores of SITA subscales which indicates difficulties with separation individuation issues &amp;#8216;separation anxiety&amp;#8217;, &amp;#8216;engulfment anxiety&amp;#8217;, &amp;#8216;dependency denial&amp;#8217; and &amp;#8216;rejection expectancy&amp;#8217; and BDI scores. The scores of &amp;#8216;separation anxiety&amp;#8217;, &amp;#8216;engulfment anxiety&amp;#8217;, &amp;#8216;dependency denial&amp;#8217; and &amp;#8216;rejection expectancy&amp;#8217; subscales of SITA were significantly higher in the students with depression according to the cut-off values of BDI when healthy separation subscale scores were significantly higher in the students with depression according to the cut-off values of BDI. Conclusion: In this study, it has seen that there was a relationship between depression and separation-individuation process in adolescence. Difficulties with separation individuation issues in adolescence, in other words failure in achieve developmental tasks during adolescence could cause depression

Attitudes of patients attending a psychiatric outpatient clinic towards depression

Amaç: Bu araştırmada, bir psikiyatri polikliniğine başvuran hastaların depresyona ilişkin bilgi ve tutumları ile bunları etkileyen etkenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırma Celal Bayar Üniversitesi Hastanesi Psikiyatri Polikliniği’ne başvuran hastalarla yürütülmüştür. Araştırmaya sistematik örnekleme yöntemi ile seçilen 200 hasta alınmıştır. Araştırmada depresyona yönelik tutumları belirlemek için Psikiyatrik Araştırmalar ve Eğitim Merkezi (PAREM) tarafından geliştirilen anket formunun 32 maddelik depresyon alt bölümü bir madde eklenerek kullanılmıştır. Aynı zamanda yazarlar tarafından geliştirilen sekiz maddelik sosyodemografik bilgi formu ve deneklerin hastalık özellikleri ile hastalıkları konusundaki bilgi ve düşüncelerini değerlendiren beş maddelik bir anket formu da uygulanmıştır. Bulgular: Deneklerin %83.5’i depresyonun sosyal sorunlar nedeniyle ortaya çıktığına inanmaktadır. Katılımcıların %50.5’i depresyonlu birisi ile evlenmeyeceğini, %28’i de depresyonlu kişilerin saldırgan olabileceğini düşündüğünü belirtmiştir. Depresif nöbet içinde olan denekler “Fatma Hanım’da bedensel bir hastalık vardır” (p=0.030), “Depresyonlu olanlar tam olarak düzelmez” (p=0.003) ve “Depresyonlular saldırgan olur” maddelerine (p=0.029) daha yüksek oranda “katılıyorum” yanıtı; “Depresyonlu bir kişiyle birlikte çalışabilirim” (p=0.004) ve “Depresyonlu bir kişi ile evlenebilirim” maddelerine (p=0.014) daha düşük oranda “katılıyorum” yanıtı vermiştir. Sonuç: Psikiyatri polikliniğine başvuran hastalar depresyon ve depresyon sağaltımı konusunda genel halka göre daha doğru bilgilere sahiptir. Hastaların çoğu depresyonun sosyal sorunlar ile ilişkili olduğuna inanmaktadır. Hastaların depresyonu olan hastalara yönelik yaklaşımları genel halktan daha olumlu ve daha hoşgörülüdür. Ancak depresif nöbet içindeki hastalar, depresyonu olan hastalara karşı daha olumsuz ve ayrımcı tutumlara, daha fazla sosyal mesafe isteğine sahiptir.Objective: The aim of this study was to determine the knowledge and attitudes of patients attending a psychiatric outpatient clinic towards depression and factors that influenced them. Methods: This study is carried out on patients who attending Psychiatric Outpatient Clinic of Celal Bayar University Hospital. The study was carried out in 200 subjects who have been selected by systematic sampling method. In this study, a 32-item questionnaire designed for rating the attitudes toward depression by PAREM (Psychiatric Research and Education Centre) was used by adding one item to find out the attitudes toward depression. In addition, a 8-item sociodemographic questionnaire designed by authors and a 5-item questionnaire which was designed by authors and included the patients knowledge and opinions about their illness and illness characteristics of patients were applied. Results: Most of the subjects (83.5%) believed that &amp;#8220;depression due to social problems&amp;#8221;. Half of subjects stated that they would not get married with a person with depression (50.5%). Twenty-eight of subjects stated that patients with depression might be aggressive. The patients suffering from a depressive episode toward depression answered the items &amp;#8220;Mrs. F. has a somatic disease&amp;#8221; (p=0.030), &amp;#8220;Persons with depression don&amp;#8217;t recover completely&amp;#8221; (p=0.003) and &amp;#8220;persons with depression are aggressive&amp;#8221; (p=0.029) as &amp;#8220;I agree&amp;#8221; more than the patients not suffering from a depressive episode; but answered the items &amp;#8220;I can work with a person with depression&amp;#8221; (p=0.004) and &amp;#8220;I would get married to a person with depression&amp;#8221; as &amp;#8220;I agree&amp;#8221; less than the patients not suffering from a depressive episode. Conclusions: Psychiatric outpatients have more correct knowledge than lay people about depression and treatment of depression. Most of the patients believed that depression is associated with social problems. Attitudes of the psychiatric outpatients toward patient with depression are more positive and more tolerant than lay people. However, patients with depressive episode have more negative and discriminative attitudes toward patients with depression and desire for social distance from patients with depression

The public attitudes towards the patients with depression in a rural area: Social distance and related factors

Amaç: Bu çalışmada, kırsal kesimdeki halkın depresyonlu hastalara ilişkin tutumları, sosyal mesafe ve bunları etkileyen etmenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırma, Manisa ilinin merkeze bağlı bir köyünde serçekleştirilmiştir. Alınma ölçütlerini karşılayan toplam 245 kişiden ulaşılabilen 230'u denek olarak alınmış, yüz yüze sörüşme yöntemiyle Psikiyatrik Araştırmalar ve Eğitim Merkezi (PAREM) tarafından geliştirilmiş olan anketin 10 maddelik sosyodemografik bilgi formu ve 32 maddelik depresyon alt bölümü uygulanmıştır. Bulgular: Deneklerin %75'i depresyonlu bir kişi ile evlenmeyeceğini, %50'si depresyonlu bir komşusunun olmasından rahatsızlık duyacağını, %57'si depresyonlu birisine evini kiraya vermeyeceğini ve %50.5'i de depresyonluların saldırgan olacağını belirtmiştir. Evli olan denekler evli olmayanlara göre "depresyonu olan biriyle çalışabilirim" maddesine daha fazla oranda "katılıyorum" yanıtı vermiştir. Depresyonu olan kişileri "akıl hastası" olarak değerlendiren denekler de "depresyonlular saldırgan olur" maddesine daha çok "katılıyorum" yanıtı vermiştir. Sonuç: Türkiye'de kırsal kesimde depresyonu tanıma ve depresyon konusundaki bilgi düzeyi kentsel kesime benzer şekilde ve yeterli orandadır. Ancak depresyonlu hastaları damgalama eğilimi kırsal kesimde kentsel alanda yaşayanlardan daha fazladır. Depresyonu olan- bireylere karşı kırsal kesimde yaşayan halkın tutumları genel olarak daha olumsuz ve daha reddedicidir. Kırsal kesimde depresyon sağaltımının daha başarılı olması için halkın bilgilendirilmesinden çok hastalara karşı hoşgörüyü artıracak ve "akıl hastalığı" ve "ruhsal hastalık" terimini yumuşatacak, damgalama içeriğini azaltacak bir yaklaşım daha başarılı olacaktır.Objective: Public attitudes toward depression may play a role in the patient's recognition of his/her illness and may have an influence on help seeking behaviors, the way of getting in contact with the psychiatrist, and treatment adherence. For this reason, it is important to determine the level of knowledge and attitudes of lay people about depression. This study was performed to determine the public's attitudes and their correlates towards patients with depression in a rural area in Turkey. Methods: This study was carried out in Manisa at a village. Of the 245 subjects which met the inclusion criterias, 230 subjects were reached and 208 of them constituted the sample of this study. The subjects were applied the 10-items of sociodemographic information form and the 32-items of the subscale for depression of a public survey form which was developed by Psychiatric Researchs and Education Center. Results: Three fourths of the participants reported that they wouldn't get married to a person with depression, and more than half of subjects stated that they would feel uncomfortable to have a neighbour with depression, and that they wouldn't rent their house to a patient with depression and stated that the patients with depression are aggressive. The married subjects answered the item &quot;I can work with a person with depression&quot; as &quot;I agree&quot; more than the unmarried subjects. Also, 70.2% of the participants denoted that depression is a mental illness and participants stating depressive patients are aggressive were mostly from this group. 86.5% of the subjects believed that social problems lead to depression. Conclusions: Recognition of depression and the level of knowledge about this disorder in a rural area in Turkey though inadequate, are not different from the urban areas. The public's attitudes towards depressive patients in rural areas are generally more negative. The community wants to keep away from the patients with depression and is more influenced from stigmatization and labeling. An approach to increase the tolerance, to neutralize the concept of &quot;mental illness&quot;, and to diminish the humiliating impact of labeling by informing the community about depression is needed in rural areas