Marian Piotrowicz “Kometa” (1923–2019)

Marian Piotrowicz was connected with Szadek through living and receiving education in this town, and conspiratorial activity in the structures of the Union of Armed Struggle – Home Army. He joined an underground organization in Szadek in March 1941, under the pseudonym „Kometa”. In a group headed by „Orlicz” he had the function of platoon commander responsible for arms and munitions transport, and recruitment of new members. After the war, in 1945, he left Szadek and completed education in the Mining and Metallurgy School in Cracow. As an engineer, he worked in the Mining Industry Plant in Bytom. He also worked as a teacher in schools of mining. After retirement he was engaged in forming the structures of a combatant organisation. President of the Silesian District of the World Union of Home Army Soldiers, very active in promoting the idea of the Polish Underground State. In 1989 he contributed to the integration of the combatant community in Szadek by establishing the local association of the World Union of Home Army Soldiers in Szadek.Marian Piotrowicz związany był z Szadkiem poprzez fakt zamieszkania, edukację oraz działalność konspiracyjną w strukturach ZWZ–AK. Wstąpił do organizacji niepodległościowej działającej na terenie Szadku w marcu 1941 r. i przyjął pseudonim „Kometa”. W ugrupowaniu dowodzonym przez „Orlicza”, pozostawał do dyspozycji komendanta pełniąc obowiązki dowódcy plutonu z zadaniem transportu broni i amunicji. Jako najbliższy współpracownik komendanta wspierał go w poszukiwaniu i werbowaniu odpowiednich osób w szeregi konspiracyjne. Po wojnie w 1945 r. opuścił Szadek. Ukończył w Krakowie Akademię Górniczo-Hutniczą. Jako inżynier pracował w Przedsiębiorstwie Budowy Zakładów Przemysłu Węglowego w Bytomiu, w tym czasie zajmując się nauczaniem w szkołach górniczych. Po przejściu na emeryturę zaangażował się w tworzenie struktur organizacji kombatanckiej, został prezesem Okręgu Śląskiego ŚZŻAK. Był niestudzonym działaczem w krzywieniu idei Polskiego Państwa Podziemnego. W 1989 roku przyczynił się do integracji szadkowskiego środowiska kombatanckiego inspirując powołanie terenowego koła SZŻAK w Szadku

The Dziamarski family of Szadek and their road to national independence

This article higlights the history of several members of the Dziamarski family – for centuries connected with Szadek and engaged in various forms of fight for Poland’s independence. The awarded orders of merit served as a criterion for selecting those family members who made the greatest contribution: Franciszek Dziamarski (1889–1942), Józef Dziamarski (1885–1941), Leontyna Dziamarska (1879–1944), Franciszek Dziamarski (1891–?), Stanisław Dziamarski (1893–1965), and Jan Dziamarski (1898–1971). All of them participated in armed fighting in the Polish Army and in various forms of social and organic work, both legal and in conspiracy. Józef and Leontyna Dziamarski were honoured in 1932, by the President of the Republic of Poland, with the Cross of Independence, and Franciszek Dziamarski “Żegota” with the Medal of Independence in 1938. W artykule przedstawiono losy kilku członków rodziny Dziamarskich – od wieków zakorzenionej w Szadku i zaangażowanej w działania mające na celu odzyskanie niepodległości. Stanisława Dziamarskiego (1893–1965) i Jana Dziamarskiego (1898–1971) oraz spokrewnionego z nimi Franciszka Dziamarskiego (1891–?). Wszyscy oni dążyli do odzyskania przez kraj niepodległości, włączając się w różne formy pracy organicznej i społecznej, zarówno legalne, jak i o charakterze konspiracyjnym, a także w walkę zbrojną, zasilając szeregi Wojska Polskiego. Małżonkowie Józef i Leontyna Dziamarscy zostali uhonorowani przez Prezydenta RP w 1932 r. Krzyżem Niepodległości, a Franciszek Dziamarski „Żegota” w 1938 r. Medalem Niepodległości