Immunological HCV-Associated Thrombocytopenia: Short Review

Infection with Hepatitis C virus (HCV) is affecting about 3% of the world's population, leading to liver damage, end-stage liver disease, and development of hepatocellular carcinoma, being thus the first indication for liver transplantation in the USA. Apart from the cirrhotic-liver-derived clinical signs and symptoms several conditions with immunological origin can also arise, such as, glomerulonephritis, pulmonary fibrosis, and thrombocytopenia. HCV-related autoimmune thrombocytopenia shows specific pathogenetic characteristics as well as symptoms and signs that differ in severity and frequency from symptoms in patients that are not HCV infected. Aim of this short paper is to estimate the epidemiological characteristics of the disease, to investigate the pathogenesis and clinical manifestation, and to propose treatment strategies according to the pertinent literature

Infected pancreatic necrosis: outcomes and clinical predictors of mortality. A post hoc analysis of the MANCTRA-1 international study

: The identification of high-risk patients in the early stages of infected pancreatic necrosis (IPN) is critical, because it could help the clinicians to adopt more effective management strategies. We conducted a post hoc analysis of the MANCTRA-1 international study to assess the association between clinical risk factors and mortality among adult patients with IPN. Univariable and multivariable logistic regression models were used to identify prognostic factors of mortality. We identified 247 consecutive patients with IPN hospitalised between January 2019 and December 2020. History of uncontrolled arterial hypertension (p = 0.032; 95% CI 1.135-15.882; aOR 4.245), qSOFA (p = 0.005; 95% CI 1.359-5.879; aOR 2.828), renal failure (p = 0.022; 95% CI 1.138-5.442; aOR 2.489), and haemodynamic failure (p = 0.018; 95% CI 1.184-5.978; aOR 2.661), were identified as independent predictors of mortality in IPN patients. Cholangitis (p = 0.003; 95% CI 1.598-9.930; aOR 3.983), abdominal compartment syndrome (p = 0.032; 95% CI 1.090-6.967; aOR 2.735), and gastrointestinal/intra-abdominal bleeding (p = 0.009; 95% CI 1.286-5.712; aOR 2.710) were independently associated with the risk of mortality. Upfront open surgical necrosectomy was strongly associated with the risk of mortality (p < 0.001; 95% CI 1.912-7.442; aOR 3.772), whereas endoscopic drainage of pancreatic necrosis (p = 0.018; 95% CI 0.138-0.834; aOR 0.339) and enteral nutrition (p = 0.003; 95% CI 0.143-0.716; aOR 0.320) were found as protective factors. Organ failure, acute cholangitis, and upfront open surgical necrosectomy were the most significant predictors of mortality. Our study confirmed that, even in a subgroup of particularly ill patients such as those with IPN, upfront open surgery should be avoided as much as possible. Study protocol registered in ClinicalTrials.Gov (I.D. Number NCT04747990)

Αξιολόγηση της ποιότητας ζωής μετά από "ανοικτές" και λαπαροσκοπικές εκτομές παχέος εντέρου. Συγκριτική μελέτη.

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί μία από τις συχνότερες κακοήθειες στο Δυτικό κόσμο. Ανεξάρτητα από το είδος της εκάστοτε εφαρμοζόμενης θεραπείας+, είναι αξιοσημείωτη η βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη επίπτωσή της στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Συμπτώματα της νόσου όπως η εκσεσημασμένη απώλεια βάρους και η αδυναμία αλλά και οι ανεπιθύμητες ενέργειες της θεραπείας, είναι δυνατό να επιβαρύνουν τους ασθενείς και να περιορίσουν τις δραστηριότητές τους. Επιπλέον, χαρακτηριστικά της εξωτερικής εμφάνισης, η σεξουαλική δραστηριότητα και ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η αισιοδοξία για το μέλλον, συχνά υφίστανται αξιοσημείωτες μεταβολές. Στις μέρες μας, η λαπαροσκοπική χειρουργική, διαδραματίζει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου, καθώς έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική χειρουργική προσέγγιση της συγκεκριμένης νόσου, με πλεονεκτήματα όπως η μικρότερη διάρκεια μετεγχειρητικής νοσηλείας, η ταχύτερη κινητοποίηση του εντέρου και το μειωμένο μετεγχειρητικό άλγος συγκριτικά με την ανοικτή προσπέλαση. Σκοπός της παρούσας μελέτης αποτελεί η συγκριτική ανάλυση της επίδρασης λαπαροσκοπικών και ανοικτών κολεκτομών στην ποιότητα ζωής ασθενών του Ελληνικού πληθυσμού. Επιπλέον, στόχοι της μελέτης αποτελούν η ανάλυση παραγόντων που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής προ- και μετεγχειρητικά, όπως το φύλο, η ηλικία, το στάδιο νόσου και η λήψη ή μη χημειοθεραπείας, καθώς και η συγκριτική ανάλυση των επιδράσεων της ανοικτής και λαπαροσκοπικής εκτομής του ορθού στην σεξουαλική λειτουργία αρρένων με καρκίνο ορθού. Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ανοιχτή και λαπαροσκοπική εκτομή για καρκίνο παχέος εντέρου ή ορθού. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν για την ποιότητα ζωής με τη χρήση των εξειδικευμένων ερωτηματολογίων SF-36, EORTC QLQ-CR30 και QLQ-CR29, και Gastrointestinal Quality of life Index (GIQLI), προεγχειρητικά, καθώς και στους 1, 3, 6 και 12 μήνες μετεγχειρητικά. Επιπροσθέτως, οι ασθενείς με καρκίνο ορθού αξιολογήθηκαν για σεξουαλική δυσλειτουργία με την χρήση του ερωτηματολογίου International Index of Erectile Function (IIEF). 177 ασθενείς με ανοιχτή κολεκτομή (μέση ηλικία 69,7 έτη + 11,36 έτη) και 85 ασθενείς με λαπαροσκοπική κολεκτομή (μέση ηλικία 69,11 + 10 έτη) συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Η ποιότητα ζωής στο σύνολο των ασθενών επιδεινώθηκε προσωρινά σε συγκεκριμένους τομείς των ερωτηματολογίων SF-36 και CR30 στον 1ο μετεγχειρητικό μήνα, ακολουθούμενη από σταδιακή βελτίωση, η οποία οδήγησε στους 3, στους 6 και στους 12 μήνες σε σημαντικά καλύτερα επίπεδα της συνολικής ποιότητας ζωής και των επιμέρους παραγόντων της σε σύγκριση με την προεγχειρητική περίοδο. Κατά τη σύγκριση της λαπαροσκοπικής με την ανοιχτή μέθοδο, παρατηρήθηκε μια σαφής υπεροχή της λαπαροσκοπικής προσέγγισης στην αξιολόγηση της «γενική . κατάστασης υγείας» και RLPH μέσω του ερωτηματολογίου SF36 στους 3 μήνες μετεγχειρητικά. Παρόμοια αποτελέσματα εμφανίζονται μέσω των λοιπών ερωτηματολογίων, με σαφώς καλύτερη ψυχολογική κατάσταση των λαπαροσκοπικών ασθενών (GIQLI) και λιγότερο πόνο (CR29) στον 1 μήνα μετεγχειρητικά. Ωστόσο, οι ανωτέρω διαφορές δεν διατηρούνται για το μετέπειτα χρονικό διάστημα παρακολούθησης. Σε μια προσπάθεια εκτίμησης πιθανών επιβαρυντικών παραγόντων ανεξαρτήτως της χειρουργικής προσέγγισης, φάνηκε ότι το φύλο παίζει σημαντικό ρόλο προεγχειρητικά, με τις γυναίκες να παρουσιάζουν χειρότερα επίπεδα ψυχολογικής και συνολικής κατάστασης υγείας όπως και φυσικής λειτουργικότητας (SF 36 και GIQLI), καθώς και στον 1 μήνα μετεγχειρητικά μέσω του GIQLI. Οι ανωτέρω διαφορές δεν διατηρήθηκαν στη μακροχρόνια μετεγχειρητική παρακολούθηση (3, 6 και 12 μήνες). Οι νεώτεροι ασθενείς (<70 ετών), παρουσίασαν ως αναμενόταν υπεροχή σε τομείς της φυσικής υγείας και λειτουργικότητας τόσο προεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ωστόσο το γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς εμφανίζουν καλύτερη ψυχολογία και συνολική υγεία στους 3 μήνες μετεγχειρητικά, κάτι το οποίο ενδεχομένως να σχετίζεται με τη μεγαλύτερη ψυχολογική επιβάρυνση από το χειρουργείο στους νεότερους ασθενείς. Η χορήγηση χημειοθεραπείας οδήγησε σε χαμηλότερη συνολική κατάσταση υγείας στους 6 μήνες (SF 36). Σε μια υποανάλυση της ομάδας ασθενών με λαπαροσκοπική αντιμετώπιση παρατηρήθηκε παρόμοια συμπεριφορά με το σύνολο του πληθυσμού, με αρχική επιδείνωση στον 1 μήνα και μετέπειτα σταδιακή βελτίωση σε σχεδόν όλες τις παραμέτρους των ερωτηματολογίων. Στη λαπαροσκοπική ομάδα παρατηρήθηκε επιπλέον συσχέτιση του ανδρικού φύλου, του προχωρημένου σταδίου νόσου, της λήψης χημειοθεραπείας και της μεγαλύτερης ηλικίας με χειρότερη ποιότητα ζωής μετεγχειρητικά. Ωστόσο, οι ανωτέρω διαφορές εξαλείφθηκαν στους 12 μήνες μετεγχειρητικά, με εξαίρεση τους άνδρες που συνέχιζαν να παρουσιάζουν χειρότερες βαθμολογίες σε 5 εκ των 8 τομέων του SF-36 και σε 5 υποκλίμακες του GIQLI στους 12 μήνες. Τέλος, στην ομάδα ασθενών με καρκίνο του ορθού (56 ασθενείς) η συχνότητα εμφάνισης νέας σεξουαλικής δυσλειτουργίας στους 3 μήνες ήταν 66,6%. Οι αριθμοί των ασθενών με σεξουαλική δυσλειτουργία δεν είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά προεγχειρητικά ή στους 3 μήνες μετεγχειρητικά μεταξύ των ομάδων της ανοικτής και της λαπαροσκοπικής επέμβασης, αν και υπήρχε μια τάση υπεροχής της λαπαροσκοπικής επέμβασης για καρκίνο του ορθού στους 6 μήνες. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων της ανοικτής και της λαπαροσκοπικής επέμβασης σε σχέση με τις συνολικές βαθμολογίες του IIEF και με τις βαθμολογίες των υποκατηγοριών, προεγχειρητικά, στους 3 και στους 6 μήνες. Πιθανός βλαπτικός παράγοντας για τη σεξουαλική δυσλειτουργία ήταν το προχωρημένο στάδιο νόσου, καθώς οι Τ3 και Τ4 όγκοι είχαν χειρότερες προεγχειρητικές βαθμολογίες, καθώς και χειρότερη βαθμολογία στους 3 και 6 μήνες για τη σεξουαλική επιθυμία. Οι αρχικές βαθμολογίες ήταν επίσης χειρότερες για τους ασθενείς που τελικά υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία και σε εκείνους που υποβλήθηκαν σε επικουρική ακτινοθεραπεία. Οι στατιστικές διαφορές διατηρήθηκαν μόνο για την σεξουαλική επιθυμία στην ομάδα που έλαβε χημειοθεραπεία στους 3 μήνες και στην ομάδα ακτινοθεραπείας στους 3 και στους 6 μήνες. Συμπερασματικά, η ποιότητα ζωής των ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική αντιμετώπιση για καρκίνο του παχέος εντέρου, αν και αρχικά φάνηκε επηρεασμένη, παρουσίασε μακροπρόθεσμα σαφή βελτίωση, με βραχυπρόθεσμη υπεροχή της λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης στον 1 και 3 μήνες μετεγχειρητικά. Η υπεροχή αυτή εξαλείφεται στη μετέπειτα μετεγχειρητική παρακολούθηση. Πιθανοί επιβαρυντικοί παράγοντες είναι η μεγαλύτερη ηλικία, η λήψη χημειοθεραπείας και το προχωρημένο στάδιο νόσου, με την επίδρασή τους να εξασθενεί στον 1 χρόνο. Η σεξουαλική δυσλειτουργία αποτέλεσε σημαντικό μετεγχειρητικό πρόβλημα για τους ασθενείς με καρκίνο ορθού, χωρίς σαφή υπεροχή της λαπαροσκοπικής προσέγγισης σε αυτή τη μικρή ομάδα ασθενών.Colorectal cancer is one of the most common malignancies in the western world. Irrespectively of the chosen therapeutic procedures, the short and long term effect on the health related quality of life (HRQOL) remains. Disease symptoms such as pronounced body weight loss, fatigue and the adverse reactions of the therapy used can negatively influence the patients and restrict their abilities. Additionally, appearance issues and emotional distress undergo important alterations. Nowadays, laparoscopic surgery plays an important role in the therapy of colorectal cancer, since it has been proven to be a safe and effective alternative, with important advantages such as shorter duration of postoperative hospitalization, fastest colon mobilization and reduced postoperative pain levels. The aim of the present study was to comparatively evaluate the effect of laparoscopic and open colectomy in HRQOL in a group of Greek colorectal cancer patients. Additional aims were the evaluation of potential aggravating factors that affect pre- and postoperatively HRQOL, such as sex, age, disease stage and chemotherapy, as well as the comparative analysis of laparoscopic versus open rectum resection in sexual function of rectal cancer patients. Patients with open or laparoscopic resection for colon and rectal cancer were included in the study. All patients were evaluated for HRQOL with the use of the SF-36, EORTC QLQ-CR30 and QLQ-CR29, and Gastrointestinal Quality of life Index (GIQLI) questionnaires at baseline and at 1, 3, 6 and 12 months postoperatively. Additionally, rectal cancer patients were evaluated for sexual dysfunction with the use of International Index of Erectile Function (IIEF). 177 patients who underwent open colectomy (mean age 69,7 years + 11,36 years) και 85 patients who underwent laparoscopic colectomy (mean age 69,11 years + 10 years) were included in the study. HRQOL in the total patient population was temporarily reduced in specific domains of SF 36 and CR30 questionnaires 1 month after surgery. This was followed by a gradual amelioration which led to significant better levels of 16 total HRQOL and of most sub parameters in comparison to baseline status at 3, 6 and 12 months postoperatively. During comparison of laparoscopic versus open colectomy, laparoscopic approach showed a significant advantage in general health (GH) and RLPH of the SF 36 questionnaire at 3 months postoperatively. Similar results were shown through the rest of questionnaires, with better emotional status (GIQLI) and less pain (CR29) at 1 month postoperatively. However, the above differences were not present during further follow up. In an effort to evaluate potential aggravating factors irrespective of surgical approach, female sex showed lower emotional, physical function and total health parameters preoperatively (SF 36 and GIQLI) as well as at 1 month postoperatively (GIQLI). The above parameters showed no significant differences between men and women at 3, 6 and 12 months postoperatively. Younger patients (<70 years old) presented with better pre- and postoperative physical health and function. However, interesting is the fact that older patients showed comparatively better emotional status and GH at 3 months postoperatively. This finding could be explained through worse psychological burden of the younger patients at the first postoperative months. Chemotherapy administration led to lower GH (SF 36) at 6 months. Similar behavior was observed in a sub analysis of the patients who underwent laparoscopic surgery. Patients initially worsened (at 1 month) and subsequently gradually improved above baseline levels in most HRQOL domains. Additionally, a negative impact of male sex, advanced disease stage and chemotherapy and older age was observed. However, most differences were eliminated at 12 months postoperatively, with the sole exception of male patients, who still presented with worse levels of HRQOL in 5 out of 8 SF 36 domains and in 5 domains of the GIQLI questionnaire at 12 months. Lastly, in the subgroup of rectal cancer patients (56 patients) incidence of new sexual dysfunction at 3 months postoperatively was 66.6%. The numbers of patients with sexual dysfunction did not differ significant preoperatively and at 3 months postoperatively between laparoscopic and open surgical approach, although there was a trend towards better results for laparoscopic patients at 6 months. No significant differences were observed at the total IIEF score and at all its sub domains between the 2 groups preoperatively, at 3 and at 6 months. A possible aggravating factor for sexual dysfunction was advanced disease, since T3 and T4 tumors presented with a worse IIEF score preoperatively and lower sexual desire at 3 and 6 months. Initial scores were also worse for patients who eventually underwent chemotherapy and for those who underwent adjuvant radiotherapy. All above statistical differences were maintained only for sexual desire for chemotherapy patients at 3 months and for radiotherapy patients at 3 and 6 months. To conclude, HRQOL of patients who underwent surgery for colorectal cancer significantly ameliorated in the long term, with a short term superiority of laparoscopic approach at 1 and 3 months postoperatively, which however is no longer present in the long term (6 and 12 months). Possible aggravating factors are older age, chemotherapy and advanced disease, but their influence also diminishes at 1 year postoperatively. Sexual dysfunction was an important postoperative problem for rectal cancer patients, without a significant superiority of laparoscopic approach in this small group of patients

Prospective evaluation of health-related quality of life after open and laparoscopic colectomy: a comparative study

Colorectal cancer is one of the most common malignancies in the western world. Irrespectively of the chosen therapeutic procedures, the short and long term effect on the health related quality of life (HRQOL) remains. Disease symptoms such as pronounced body weight loss, fatigue and the adverse reactions of the therapy used can negatively influence the patients and restrict their abilities. Additionally, appearance issues and emotional distress undergo important alterations.Nowadays, laparoscopic surgery plays an important role in the therapy of colorectal cancer, since it has been proven to be a safe and effective alternative, with important advantages such as shorter duration of postoperative hospitalization, fastest colon mobilization and reduced postoperative pain levels.The aim of the present study was to comparatively evaluate the effect of laparoscopic and open colectomy in HRQOL in a group of Greek colorectal cancer patients. Additional aims were the evaluation of potential aggravating factors that affect pre- and postoperatively HRQOL, such as sex, age, disease stage and chemotherapy, as well as the comparative analysis of laparoscopic versus open rectum resection in sexual function of rectal cancer patients.Patients with open or laparoscopic resection for colon and rectal cancer were included in the study. All patients were evaluated for HRQOL with the use of the SF-36, EORTC QLQ-CR30 and QLQ-CR29, and Gastrointestinal Quality of life Index (GIQLI) questionnaires at baseline and at 1, 3, 6 and 12 months postoperatively. Additionally, rectal cancer patients were evaluated for sexual dysfunction with the use of International Index of Erectile Function (IIEF).177 patients who underwent open colectomy (mean age 69,7 years + 11,36 years) και 85 patients who underwent laparoscopic colectomy (mean age 69,11 years + 10 years) were included in the study. HRQOL in the total patient population was temporarily reduced in specific domains of SF 36 and CR30 questionnaires 1 month after surgery. This was followed by a gradual amelioration which led to significant better levels of total HRQOL and of most sub parameters in comparison to baseline status at 3, 6 and 12 months postoperatively.During comparison of laparoscopic versus open colectomy, laparoscopic approach showed a significant advantage in general health (GH) and RLPH of the SF 36 questionnaire at 3 months postoperatively. Similar results were shown through the rest of questionnaires, with better emotional status (GIQLI) and less pain (CR29) at 1 month postoperatively. However, the above differences were not present during further follow up.In an effort to evaluate potential aggravating factors irrespective of surgical approach, female sex showed lower emotional, physical function and total health parameters preoperatively (SF 36 and GIQLI) as well as at 1 month postoperatively (GIQLI). The above parameters showed no significant differences between men and women at 3, 6 and 12 months postoperatively. Younger patients (<70 years old) presented with better pre- and postoperative physical health and function. However, interesting is the fact that older patients showed comparatively better emotional status and GH at 3 months postoperatively. This finding could be explained through worse psychological burden of the younger patients at the first postoperative months. Chemotherapy administration led to lower GH (SF 36) at 6 months.Similar behavior was observed in a sub analysis of the patients who underwent laparoscopic surgery. Patients initially worsened (at 1 month) and subsequently gradually improved above baseline levels in most HRQOL domains. Additionally, a negative impact of male sex, advanced disease stage and chemotherapy and older age was observed. However, most differences were eliminated at 12 months postoperatively, with the sole exception of male patients, who still presented with worse levels of HRQOL in 5 out of 8 SF 36 domains and in 5 domains of the GIQLI questionnaire at 12 months.Lastly, in the subgroup of rectal cancer patients (56 patients) incidence of new sexual dysfunction at 3 months postoperatively was 66.6%. The numbers of patients with sexual dysfunction did not differ significant preoperatively and at 3 months postoperatively between laparoscopic and open surgical approach, although there was a trend towards better results for laparoscopic patients at 6 months. No significant differences were observed at the total IIEF score and at all its sub domains between the 2 groups preoperatively, at 3 and at 6 months. A possible aggravating factor for sexual dysfunction was advanced disease, since T3 and T4 tumors presented with a worse IIEF score preoperatively and lower sexual desire at 3 and 6 months. Initial scores were also worse for patients who eventually underwent chemotherapy and for those who underwent adjuvant radiotherapy. All above statistical differences were maintained only for sexual desire for chemotherapy patients at 3 months and for radiotherapy patients at 3 and 6 months.To conclude, HRQOL of patients who underwent surgery for colorectal cancer significantly ameliorated in the long term, with a short term superiority of laparoscopic approach at 1 and 3 months postoperatively, which however is no longer present in the long term (6 and 12 months). Possible aggravating factors are older age, chemotherapy and advanced disease, but their influence also diminishes at 1 year postoperatively. Sexual dysfunction was an important postoperative problem for rectal cancer patients, without a significant superiority of laparoscopic approach in this small group of patients.Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί μία από τις συχνότερες κακοήθειες στο Δυτικό κόσμο. Ανεξάρτητα από το είδος της εκάστοτε εφαρμοζόμενης θεραπείας+, είναι αξιοσημείωτη η βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη επίπτωσή της στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Συμπτώματα της νόσου όπως η εκσεσημασμένη απώλεια βάρους και η αδυναμία αλλά και οι ανεπιθύμητες ενέργειες της θεραπείας, είναι δυνατό να επιβαρύνουν τους ασθενείς και να περιορίσουν τις δραστηριότητές τους. Επιπλέον, χαρακτηριστικά της εξωτερικής εμφάνισης, η σεξουαλική δραστηριότητα και ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η αισιοδοξία για το μέλλον, συχνά υφίστανται αξιοσημείωτες μεταβολές.Στις μέρες μας, η λαπαροσκοπική χειρουργική, διαδραματίζει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου, καθώς έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική χειρουργική προσέγγιση της συγκεκριμένης νόσου, με πλεονεκτήματα όπως η μικρότερη διάρκεια μετεγχειρητικής νοσηλείας, η ταχύτερη κινητοποίηση του εντέρου και το μειωμένο μετεγχειρητικό άλγος συγκριτικά με την ανοικτή προσπέλαση.Σκοπός της παρούσας μελέτης αποτελεί η συγκριτική ανάλυση της επίδρασης λαπαροσκοπικών και ανοικτών κολεκτομών στην ποιότητα ζωής ασθενών του Ελληνικού πληθυσμού. Επιπλέον, στόχοι της μελέτης αποτελούν η ανάλυση παραγόντων που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής προ- και μετεγχειρητικά, όπως το φύλο, η ηλικία, το στάδιο νόσου και η λήψη ή μη χημειοθεραπείας, καθώς και η συγκριτική ανάλυση των επιδράσεων της ανοικτής και λαπαροσκοπικής εκτομής του ορθού στην σεξουαλική λειτουργία αρρένων με καρκίνο ορθού.Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ανοιχτή και λαπαροσκοπική εκτομή για καρκίνο παχέος εντέρου ή ορθού. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν για την ποιότητα ζωής με τη χρήση των εξειδικευμένων ερωτηματολογίων SF-36, EORTC QLQ-CR30 και QLQ-CR29, και Gastrointestinal Quality of life Index (GIQLI), προεγχειρητικά, καθώς και στους 1, 3, 6 και 12 μήνες μετεγχειρητικά. Επιπροσθέτως, οι ασθενείς με καρκίνο ορθού αξιολογήθηκαν για σεξουαλική δυσλειτουργία με την χρήση του ερωτηματολογίου International Index of Erectile Function (IIEF).177 ασθενείς με ανοιχτή κολεκτομή (μέση ηλικία 69,7 έτη + 11,36 έτη) και 85 ασθενείς με λαπαροσκοπική κολεκτομή (μέση ηλικία 69,11 + 10 έτη) συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Η ποιότητα ζωής στο σύνολο των ασθενών επιδεινώθηκε προσωρινά σε συγκεκριμένους τομείς των ερωτηματολογίων SF-36 και CR30 στον 1ο μετεγχειρητικό μήνα, ακολουθούμενη από σταδιακή βελτίωση, η οποία οδήγησε στους 3, στους 6 και στους 12 μήνες σε σημαντικά καλύτερα επίπεδα της συνολικής ποιότητας ζωής και των επιμέρους παραγόντων της σε σύγκριση με την προεγχειρητική περίοδο.Κατά τη σύγκριση της λαπαροσκοπικής με την ανοιχτή μέθοδο, παρατηρήθηκε μια σαφής υπεροχή της λαπαροσκοπικής προσέγγισης στην αξιολόγηση της «γενικής κατάστασης υγείας» και RLPH μέσω του ερωτηματολογίου SF36 στους 3 μήνες μετεγχειρητικά. Παρόμοια αποτελέσματα εμφανίζονται μέσω των λοιπών ερωτηματολογίων, με σαφώς καλύτερη ψυχολογική κατάσταση των λαπαροσκοπικών ασθενών (GIQLI) και λιγότερο πόνο (CR29) στον 1 μήνα μετεγχειρητικά. Ωστόσο, οι ανωτέρω διαφορές δεν διατηρούνται για το μετέπειτα χρονικό διάστημα παρακολούθησης.Σε μια προσπάθεια εκτίμησης πιθανών επιβαρυντικών παραγόντων ανεξαρτήτως της χειρουργικής προσέγγισης, φάνηκε ότι το φύλο παίζει σημαντικό ρόλο προεγχειρητικά, με τις γυναίκες να παρουσιάζουν χειρότερα επίπεδα ψυχολογικής και συνολικής κατάστασης υγείας όπως και φυσικής λειτουργικότητας (SF 36 και GIQLI), καθώς και στον 1 μήνα μετεγχειρητικά μέσω του GIQLI. Οι ανωτέρω διαφορές δεν διατηρήθηκαν στη μακροχρόνια μετεγχειρητική παρακολούθηση (3, 6 και 12 μήνες). Οι νεώτεροι ασθενείς (<70 ετών), παρουσίασαν ως αναμενόταν υπεροχή σε τομείς της φυσικής υγείας και λειτουργικότητας τόσο προεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ωστόσο το γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς εμφανίζουν καλύτερη ψυχολογία και συνολική υγεία στους 3 μήνες μετεγχειρητικά, κάτι το οποίο ενδεχομένως να σχετίζεται με τη μεγαλύτερη ψυχολογική επιβάρυνση από το χειρουργείο στους νεότερους ασθενείς. Η χορήγηση χημειοθεραπείας οδήγησε σε χαμηλότερη συνολική κατάσταση υγείας στους 6 μήνες (SF 36).Σε μια υποανάλυση της ομάδας ασθενών με λαπαροσκοπική αντιμετώπιση παρατηρήθηκε παρόμοια συμπεριφορά με το σύνολο του πληθυσμού, με αρχική επιδείνωση στον 1 μήνα και μετέπειτα σταδιακή βελτίωση σε σχεδόν όλες τις παραμέτρους των ερωτηματολογίων. Στη λαπαροσκοπική ομάδα παρατηρήθηκε επιπλέον συσχέτιση του ανδρικού φύλου, του προχωρημένου σταδίου νόσου, της λήψης χημειοθεραπείας και της μεγαλύτερης ηλικίας με χειρότερη ποιότητα ζωής μετεγχειρητικά. Ωστόσο, οι ανωτέρω διαφορές εξαλείφθηκαν στους 12 μήνες μετεγχειρητικά, με εξαίρεση τους άνδρες που συνέχιζαν να παρουσιάζουν χειρότερες βαθμολογίες σε 5 εκ των 8 τομέων του SF-36 και σε 5 υποκλίμακες του GIQLI στους 12 μήνες.Τέλος, στην ομάδα ασθενών με καρκίνο του ορθού (56 ασθενείς) η συχνότητα εμφάνισης νέας σεξουαλικής δυσλειτουργίας στους 3 μήνες ήταν 66,6%. Οι αριθμοί των ασθενών με σεξουαλική δυσλειτουργία δεν είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά προεγχειρητικά ή στους 3 μήνες μετεγχειρητικά μεταξύ των ομάδων της ανοικτής και της λαπαροσκοπικής επέμβασης, αν και υπήρχε μια τάση υπεροχής της λαπαροσκοπικής επέμβασης για καρκίνο του ορθού στους 6 μήνες. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων της ανοικτής και της λαπαροσκοπικής επέμβασης σε σχέση με τις συνολικές βαθμολογίες του IIEF και με τις βαθμολογίες των υποκατηγοριών, προεγχειρητικά, στους 3 και στους 6 μήνες. Πιθανός βλαπτικός παράγοντας για τη σεξουαλική δυσλειτουργία ήταν το προχωρημένο στάδιο νόσου, καθώς οι Τ3 και Τ4 όγκοι είχαν χειρότερες προεγχειρητικές βαθμολογίες, καθώς και χειρότερη βαθμολογία στους 3 και 6 μήνες για τη σεξουαλική επιθυμία. Οι αρχικές βαθμολογίες ήταν επίσης χειρότερες για τους ασθενείς που τελικά υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία και σε εκείνους που υποβλήθηκαν σε επικουρική ακτινοθεραπεία. Οι στατιστικές διαφορές διατηρήθηκαν μόνο για την σεξουαλική επιθυμία στην ομάδα που έλαβε χημειοθεραπεία στους 3 μήνες και στην ομάδα ακτινοθεραπείας στους 3 και στους 6 μήνες.Συμπερασματικά, η ποιότητα ζωής των ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική αντιμετώπιση για καρκίνο του παχέος εντέρου, αν και αρχικά φάνηκε επηρεασμένη, παρουσίασε μακροπρόθεσμα σαφή βελτίωση, με βραχυπρόθεσμη υπεροχή της λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης στον 1 και 3 μήνες μετεγχειρητικά. Η υπεροχή αυτή εξαλείφεται στη μετέπειτα μετεγχειρητική παρακολούθηση. Πιθανοί επιβαρυντικοί παράγοντες είναι η μεγαλύτερη ηλικία, η λήψη χημειοθεραπείας και το προχωρημένο στάδιο νόσου, με την επίδρασή τους να εξασθενεί στον 1 χρόνο. Η σεξουαλική δυσλειτουργία αποτέλεσε σημαντικό μετεγχειρητικό πρόβλημα για τους ασθενείς με καρκίνο ορθού, χωρίς σαφή υπεροχή της λαπαροσκοπικής προσέγγισης σε αυτή τη μικρή ομάδα ασθενών

Ορυκτολογική-Ορυκτοχημική μελέτη βιοτίτη από το σύστημα πορφυρικού χαλκού του Φακού της Λήμνου.

Η εμφάνιση πορφυρικού χαλκού στο Φακό της νήσου Λήμνου, συνδέεται γενετικά με φλεβικές διεισδύσεις μονζονιτικής σύστασης που τοποθετήθηκαν στον χώρο του βορειοανατολικού Αιγαίου κατά την διάρκεια του Μειοκαίνου. Οι μεταλλοφορίες αποτέθηκαν κατά την διάρκεια ποτασσικής εξαλλοίωσης των διεισδύσεων που χαρακτηρίζεται από υδροθερμική παραγένεση ορθόκλαστου- βιοτίτη-μαγνητίτη-χαλαζία-απατίτη και συνοδεύονται από χαλκοπυρίτη, σιδηροπυρίτη και βορνίτη. Ορυκτοχημικές μελέτες στους υδροθερμικούς βιοτίτες (φλογοπίτες) που αναλύθηκαν και σύγκριση με μαγματικούς από τη βιβλιογραφία υποδεικνύουν ότι (α) οι υδροθερμικοί βιοτίτες είναι πιο εμπλουτισμένοι σε Si (μεταξύ 5.8 και 6 apfu) και Mg με αποτέλεσμα να έχουν μικρότερο λόγο λόγο Fe / (Fe + Mg) σε σχέση με του μαγματικούς (Si &lt; 5.7 apfu); (β) οι υδροθερμικοί βιοτίτες παρουσιάζουν πολύ μικρότερες συγκεντρώσεις Ti (&lt; 0.2 apfu) σε σχέση με τους μαγματικούς που έχουν μεταξύ 0.5 και 0.6 apfu; (c) Τέλος οι υδροθερμικοί βιοτίτες διαχωρίζονται από τους μαγματικούς μέσω των υψηλότερων τιμών XMg και οκταεδικού Al (AlVI); (δ) οι φλογοπίτες του Φακού παρουσιάζουν μηδενικές τιμές σε F και Cl μεταξύ 0.17 και 0.22 % κ.β. Τα ανωτέρω γεωχημικά χαρακτηριστικά υποδεικνύουν αυξανόμενη οξείδωση κατά την διάρκεια της κρυστάλλωσης και ψύξης των διεισδύσεων κάτω από μαγματικές-υδροθερμικές συνθήκες. Η οξείδωση αυτή συνδέεται με την απελευθέρωση ρευστών φάσεων από το μάγμα που οδήγησαν τελικά στον σχηματισμό της μεταλλοφορίας πορφυρικού τύπου. Οι ορυκτοχημικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε βιοτίτες από το Φακό είναι σε συμφωνία με μελέτες σε βιοτίτες από πορφυρικού τύπου μεταλλοφορίες στη Θράκη (Κασσιτερές, Παγώνη Ράχη Μαρώνεια), και υποδεικνύει παρόμοιες φυσικοχημικές συνθήκες γένεσης των μεταλλοφοριών και σχηματισμού του βιοτίτη. Σε αντίθεση οι βιοτίτες του Φακού παρουσιάζουν παρουσιάζουν μηδενικές περιεκτικότητες σε F (&lt;0.02 % κ.β.), και χαμηλότερες τιμές σε Cl (0.17-0.22 % κ.β.) από τους βιοτίτες των συστημάτων της Θράκης οι οποίοι ενσωματώνουν σημαντικά ποσά F και Cl. Ο λόγος για αυτή τη διαφοροποίηση δεν είναι ακόμα γνωστός, πιθανόν να σχετίζεται τόσο με το χημισμό των διεισδύσεων στην κάθε περιοχή, όσο και με μαγματικές-υδροθερμικές διεργασίες κατά την απόθεση του βιοτίτη.Porphyry copper mineralization in the Fakos area, Limnos island, is genetically related to the emplacement of monzonitic dikes, being part of the Miocene shoshonitic magmatism in Northeastern Aegean area. The porphyry-type mineralization is introduced during potassic alteration of the intrusives, characterized by a hydrothermal assemblage composed of biotite-magnetite-quartz-apatite, and accompanied by chalcopyrite, pyrite and bornite. Mineral-chemical studies in hydrothermal biotites (phlogopites) analyzed during this stydy, and compared with magmatic biotites from the literature, indicate that: (a) hydrothermal biotites are more enriched in Si (between 5.8 and 6 apfu) and Mg resulting in a lower Fe / (Fe + Mg) ratio, in relation to the magmatic ones (Si &lt;5.7 apfu); (b) hydrothermal biotites show much lower concentrations of Ti (&lt;0.2 apfu) than magmatic biotites, having between 0.5 and 0.6 apfu; (c) hydrothermal biotites are distinguished from magmatic biotites by higher values of XMg and octahedral Al (AlVI); (d) finally, the phlogopite from Fakos, present zero values in F, and Cl varying between 0.17 and 0.22 wt.%. The above geochemical characteristics indicate increasing oxidation during crystallization and cooling of the monzonite intrusions under magmatic-hydrothermal conditions. This oxidation is associated with release of fluid phases from the magma that led to the formation of porphyry type mineralization. The mineralogical studies carried out on biotites from the Fakos area, are in agreement with studies in biotites from porphyry-type mineralization in W. Thrace (Kassiteres, Pagoni Rachi Maronia), and indicates similar physicochemical conditions for the generation of porphyry-style ores, and of biotite formation. In contrast, the biotites from Fakos show extremely low F content (&lt;0.02% by weight), and lower values in Cl (0.17-0.22 wt.%), compared to biotites of W. Thracian porphyry systems, which incorporate significant amounts of F and Cl. The reason for this differentiation is not yet clear, but it is possibly related to both the various composition of the intrusives in each area, as well as by specific magmatic-hydrothermal processes during the deposition of biotite

Immunological HCV-Associated Thrombocytopenia: Short Review

Infection with Hepatitis C virus (HCV) is affecting about 3% of the world’s population, leading to liver damage, end-stage liver disease, and development of hepatocellular carcinoma, being thus the first indication for liver transplantation in the USA. Apart from the cirrhotic-liver-derived clinical signs and symptoms several conditions with immunological origin can also arise, such as, glomerulonephritis, pulmonary fibrosis, and thrombocytopenia. HCV-related autoimmune thrombocytopenia shows specific pathogenetic characteristics as well as symptoms and signs that differ in severity and frequency from symptoms in patients that are not HCV infected. Aim of this short paper is to estimate the epidemiological characteristics of the disease, to investigate the pathogenesis and clinical manifestation, and to propose treatment strategies according to the pertinent literature

Conventional transanal excision for a very low gastrointestinal stromal tumour.

Gastrointestinal stromal tumour (GIST) represents a rare tumour entity, which has been more intensively investigated during the last decade. The rectum as the primary site of GIST is even uncommon. The space constraints in the pelvis renders optimal oncological surgery demanding and proximity of these lesions to the anal sphincter enhances the potential morbidity of any radical surgery. We herein report on a young patient with a {\textgreater}5 cm rectal GIST localised at 1 cm from the anorectal junction

Synchronous trifocal colorectal cancer.

Synchronous colorectal cancers (SCRCs) have been increasingly diagnosed due to emerging diagnostic modalities. The presence of three or more synchronous colorectal cancers has, however, only rarely been reported. A 76-year-old white man presented for management of two concurrent colorectal adenocarcinomas in the left colon evidenced on total colonoscopy. Preoperative abdominal ultrasonography and thoracoabdominal computed tomography were negative for metastatic disease. The patient underwent an elective left hemicolectomy. The pathology report ultimately showed the presence of three moderately differentiated, distinct colorectal cancers. The patient experienced an uneventful recovery

Safety and Efficacy of Laparoscopic Caudate Lobectomy: A Systematic Review

Resection of the caudate lobe of the liver is considered a highly challenging type of liver resection due to the region’s intimacy with critical vascular structures and deep anatomic location inside the abdominal cavity. Laparoscopic resection of the caudate lobe is considered one of the most challenging laparoscopic liver procedures. The objective of our systematic review was to evaluate the safety, technical feasibility and main outcomes of laparoscopic caudate lobectomy LCL. A systematic review of the literature was undertaken for studies published until September 2021. A total of 20 studies comprising 221 patients were included. Of these subjects, 36% were women, whereas the vast majority of resections (66%) were performed for malignant tumors. Tumor size varied significantly between 2 and 160 mm in the largest diameter. The mean operative time was 210 min (range 60–740 min), and estimated blood loss was 173.6 mL (range 50–3600 mL). The median hospital length of stay LOS was 6.5 days (range 2–15 days). Seven cases of conversion to open were reported. The vast majority of patients (93.7%) underwent complete resection (R0) of their tumors. Thirty-six out of 221 patients developed postoperative complications, with 5.8% of all patients developing a major complication (Clavien–Dindo classification ≥ III).No perioperative deaths were reported by the included studies. LCL seems to be a safe and feasible alternative to open caudate lobectomy OCL in selected patients when undertaken in high-volume centers by experienced surgeons