Türkiye’de yapılan kadavra ve canlı donörden karaciğer nakillerinin 2011-2017 yılları arası analizi

Amaç: Organ nakli, insan vücudunda görev yapamayan bir organın yerine, canlı vericiden veya kadavradan alınan sağlam bir organın nakledilmesini sağlayan cerrahi bir yöntemdir. Biz bu araştırmada, T.C. Sağlık Bakanlığı tarafından 2011 yılında onaylanan ve Türkiye Organ Doku Nakil Sistemi TODS olarak adlandırılan dijitalleştirilmiş sistem ile kayıt altına alınan, 2011-2017 yılları arasındaki karaciğer nakil verilerinin istatistiksel analizini yapmayı hedefledik.Gereç ve Yöntem: T.C. Sağlık Bakanlığı tarafından 2011-2017 yılları arasında özel izin ile hasta ve donör bilgileri rumuz olarak belirtilmek suretiyle yürütülen projeler kapsamında elde edilen veriler, bu analiz çalışması için esas kabul edilmiştir. Veri işleme araçları olarak AriceTech-Data Minning Systems, Microsoft Power BI, SPSS 21 kullanılmıştır.Bulgular: Türkiye genelinde, 2011-2017 yılları arasında toplam 7466 karaciğer hastası bulunduğu, toplam nakil sayısının 7728 olduğu ve yapılan nakillerin %70’inin canlı, %30’unun kadaverik nakil olduğu saptanmıştır. 2011-2016 yılları arasındaki genel hasta ve greft sağ kalım oranları; Greft Sağ Kalım 1 yıl GSK1 için %67.09, Hasta Sağ Kalım 1yıl HSK1 için %75.76 ve Hasta Sağ Kalım 15 Gün HSK15Gün için ise %90.25 olarak belirlenmiştir. Yapılan tüm nakillerde kadaverik+canlı toplam greft kaybı/nakil 542/7728 oranı %7.01 olarak saptanmıştır. Ülkemizde, canlı-akrabadan nakil olmak için ortalama 125 gün bekleme yapılmaktadır.Sonuç: Türkiye genelinde yapılan karaciğer nakillerindeki canlı-kadaverik oranları dünyada bilinen oranların tersi yönündedir. Karaciğer hastaları nakil için oldukça uzun süre beklemek zorunda kalmaktadır. Uzun bekleme süreleri sebebiyle kaybedilen hasta sayıları ve organ yetmezliği olan hastaların yoğun bakım maliyetleri artmaktadır. Türkiye’deki bu sorunun çözümü için kadavra donör sayılarının artırılması, beyin ölümü olgularının tespiti ve organ vericisi olarak kullanılma oranlarının yükseltilmesi önem arz etmektedir. Öncelikli nakil ihtiyacı olup kadavra temin edilemeyen hastalar için, kalp atımsız kadavra donörlerinin kullanılması ve çapraz nakil programının etkin olarak uygulanması bir çözüm olarak önerilebili

Nuclear anomalies in the buccal cells of calcite factory workers

The micronucleus (MN) assay on exfoliated buccal cells is a useful and minimally invasive method for monitoring genetic damage in humans. To determine the genotoxic effects of calcite dust that forms during processing, MN assay was carried out in exfoliated buccal cells of 50 (25 smokers and 25 non-smokers) calcite factory workers and 50 (25 smokers and 25 non-smokers) age- and sex-matched control subjects. Frequencies of nuclear abnormalities (NA) other than micronuclei, such as binucleates, karyorrhexis, karyolysis and ‘broken eggs', were also evaluated. Micronuclei and the other aforementioned anomalies were analysed by two way analysis of covariance. The linear correlations between the types of micronucleus and nuclear abnormalities were determined by Spearman's Rho. There was a positive correlation between micronuclei and other types of nuclear abnormalities in accordance with the Spearman's Rho test. Results showed statistically significant difference between calcite fabric workers and control groups. MN and NA frequencies in calcite fabric workers were significantly higher than those in control groups (p < 0.05). The results of this study indicate that calcite fabric workers are under risk of significant cytogenetic damage

Adana yöresinde sık rastlanan sivrisenek türlerinin karyotip analizi ve total DNA izolasyonu

TEZ3635Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2000.Kaynakça (s. 43-46) var.ix, 56 s. : rnk. res. ; 30 cm.…Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje No: SBE. 99. YL. 5

Investigation of CTLA—4 Gene+49 A/ Polymorphism in Patients with Bladder Cancer

İmmünoglobulin süper ailesinin bir üyesi olan sitotoksik T--lenfosit antijeni (CTLA--4), aktive hücreleri tarafından eksprese edilen bir uyarıcı moleküldür. Son yıllarda ya-- prlan çalışmalarda, CTLA--4 antijenindeki fonksiyon bozukluğunun çeşitli hastalıklara (behçet hastalığı, diyabet, Graves hastalığı ve sistemik lupus eritematozus) yol açtığı tespit edilmiştir. Ay-- rıca CTLA--4 geni ile çeşitli kanserler (meme kanseri, osteosarkom ve servikal kanser) arasında bir ilişki olabileceği de ileri sürülmüştür. Bu çalışmada, CTLA--4 geni +49 A/G polimorfizminin (rs231775) mesane kanseri hastalar için bir risk faktörü olarak değerlendirilip değerlendirileme-- yeceği araştırıldı. Gereç ve Yöntemler: Yaş dağılımı benzerlik gösteren, mesane kanserli 69 hasta (62,07 10,48 yıl) ile kontrol grubu olarak sağlıklı 149 gönüllü kişi (61,54 14,43 yıl) çalışmaya dahil edilmiştir. Hasta ve kontrol grubu kişilerde genotip analizi yapmak için polimeraz zincir re-- aksiyonu ile sınırlı parça uzunluk polimorfizm analizi kullanıldı. Veriler, ki-- kare ve Hardy--We-- inberg testleri ile analiz edildi. Hardy--Weinberg testi genotip frekansının dağılımları için kullanıldı. Bulgular: Mesane kanserli hastalarda ve kontrol grubunda, CTLA--4 geni +49 A/G po-- limorfizminde, AA genotipi sırasıyla 41 (%60, hastalarda), 81 (%55, kontrolde), AG genotipi 23 (%33), 54 (%36) ve GG genotipi (%7), 14 (%9) olarak bulunmuştur. GG genotipinin, hastalarda kontrole göre bir düşüş gösterdiği, fakat istatistiksel olarak anlamlı olmadığı tespit edilmiştir (p: 0,52). Sonuç: Sonuç olarak, mesane kanserli hastalarında, CTLA--4 geni +49 A/G polimorfizminin genotip ve allel frekanslarının kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı farklı olmadığı be-- lirlenmiştir.Cytotoxic T—lymphocyte antigen (CTLA—4) is member of the im— munoglobulin superfamily. This stimulator molecule is expressed by active cells. Recent studies have determined that dysfunction of CTLA—4 antigen leads to various diseases (Behçet's disease, diabetes, Graves' disease and systemic lupus erythematosus). It has also been suggested that there may be relationship between the CTLA—4 gene and various cancers (breast cancer, osteosarcoma, and cervical cancer). In this study, It was investigated whether the CTLA—4 gene +49 A/G (rs231775) polymorphism could be assessed as risk factor for bladder cancer patients. Material and Methods: This study included 69 patients with bladder cancer (62.07 10.48 years) with similar age distribution and 149 healthy control (61.54 14.43 years). Genotypes were determined by the polymerase chain reaction restriction fragment length polymorphism (PCR—RFLP) method. Data was analysed using the Chi—square test and Hardy—Weinberg test. The Hardy—Weinberg equilib— rium test was used to test the distributions of genotype frequency. Results: AA genotype was found in 41 (60%, in patients), 81 (55%, in control), AG genotype 23 (33%), 54 (36%) and GG genotype (7%), 14 (9%) respectively in patients with bladder cancer and in healthy control groups. The frequency of GG genotype in patients was less than controls, but there was no statistically signif— icant difference in the frequencies of GG genotype between patients and controls (P=0.52). Con— clusions: These results indicated that genotype and allele frequencies of CTLA—4 gene +49 A/G polymorphism were not statistically significant different between bladder cancer patients and con— trol groups

Etil metansulfonat (EMS) ve mitomisin C (MMC)'ye insan kromozomlarının hassasiyeti

TEZ5879Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2006.Kaynakça (s.64-73) var.xi, 74 s. : res. ; 29 cm.This study was carried out to examine the chromosome breaks formed within human chromosomes caused by mutagen Ethyl Methanesulfonate (EMS) and carcinogen Mitomycin C (MMC), and to determine the chromosomes experiencing the most breaks. To achieve this aim, the cells were treated with concentrations of 5x10-4 M, 10-3 M and 2x10-3 of EMS and 0.0625ìg/ml, 0.125ìg/ml and 0.250ìg/ml of MMC for 24 and 48hBu çalışmanın amacı, mutajen etil metansulfonat (EMS) ile kanser tedavisinde kullanılan ve muhtemelen kanserojen olan mitomisin C (MMC)'nin insan kromozomlarında oluşturdukları kromozom kırıklarını incelemek ve en çok kırılan kromozomları saptamaktır. Bu amaç için hücreler, 5x10-4 M, 10-3 M ve 2x10-3 M konsantrasyonlardaki EMS ve 0.0625µg/ml, 0.125µg/ml , 0.250µg/ml konsantrasyonlarındaki MMC ile 24 ve 48 saat muamele edilmiştir.Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje No:FBE 2002 D 11

Cytotoxic and genotoxic activity of turkish pale liverwort (chiloscyphus polyanthos (l.) corda) against human periferal blood lymphocytes

Pale Liverwort-Chiloscyphus polyanthos is one of the most common aquatic liverworts that growing in or near the watering streams and lakes. It typically formed extensive matting appearance in the water or on the boulders in the water. In this study, Chiloscyphus polyanthos collected from the Erciyes Mountain were extracted using ethyl acetate, methanol, and water-methanol solvents. Cytotoxic and genotoxic effects of extracts against human peripheral blood lymphocytes were investigated. The genotoxic activity was determined by using the Chromosome Aberration Test. The cytotoxic activities of the extracts were determined by the Mitotic index (MI). The results showed that the extracts had cytotoxic effect and not genotoxic effect. According to this result, we estimate that Chiloscyphus polyanthos can be used as medicinal plant.Chiloscyphus polyanthos, göllerde ve akarsularda su içinde veya su kenarında yetişen en yaygın akuatik ciğerotlarından biridir. Tipik olarak, su içerisinde veya su içindeki kayaların üzerinde geniş paspas görünümü oluşturur. Bu çalışmada, Erciyes Dağı'ndan toplanan Chiloscyphus polyanthos, etil asetat, metanol ve su-metanol çözücüleri kullanılarak ekstre edildi. Ekstraktların insan periferal kan lenfositlerine karşı sitotoksik ve genotoksik etkileri araştırıldı. Genotoksik aktivite, Kromozom Aberrasyon Testi kullanılarak belirlendi. Ekstraktların sitotoksik aktiviteleri Mitotik indeks (MI) ile belirlendi. Sonuçlar ekstraktların sitotoksik etkiye sahip olduğunu, genotoksik etkiye sahip olmadığını gösterdi. Bu sonuca göre Chiloscyphus polyanthos’un tıbbi bitki olarak kullanılabileceğini tahmin etmekteyiz.Nigde Omer Halisdemir University (Project No: YULTEP, FEB2014/28)

Etil metansulfonat (EMS)’ye insan kromozomlarının hassasiyeti

Bu çalışmanın amacı, mutajen Etil metansulfonat (EMS)’nin insan kromozomlarında oluşturduğu kromozom kırıklarını incelemek ve en çok kırılan kromozomları saptamaktır. Bu amaç için hücreler, $5x10-^ 4M, 10-^ 3M$ ve $2x10-^ 3M$ konsantrasyonlardaki EMS ile 24 ve 48 saat muamele edilmiştir. 24 ve 48 saat EMS ile muamele edilen insan periferal lenfositlerinde kontrolde ve aynı dozda, farklı kromozomlarda görülen kromozom kırılma yüzdeleri bir birleriyle karşılaştırılmış ve aralarındaki farkın istatistik bakımında önemli olduğu bulunmuştur. Ayrıca aynı kromozomun farklı dozlardaki kırılma yüzdeleri kontroldeki kırılma yüzdeleriyle karşılaştırılmış, aradaki farkın önemli olduğu saptanmıştır. EMS ile muamele sonucu en fazla kromozom kırılması 1., 2., 6., 4., X, 7., 3., 5., 9., ve 8. kromozomlarda tespit edilmiştir.The aim of this study was to determine the chromosomal susceptibility to breakages by the mutagen Ethyl methanesulfonate (EMS). For this reason, human peripheral blood lymphocytes were treated with varying concentrations of EMS ($5x10-^ 4M, 10-^ 3M$ and $2x10-^ 3M$) for 24 and 48 hours. The percentages of chromosomal fragmentations in EMS-treated and untreated (control) cells were found to be statistically significant. In addition, the extent of breakages of the same chromosomes correlated with the concentrations of the chemical. The chromosomes that were fragmented most as a result of EMS-treatment in descending order were 1, 2, 6, 4, X, 7, 3, 5, 9, and 8

Karyotype analysis of certain mosquito species in the region Adana

Sivrisinek tiürlerinin tanısında temel olarak morfolojik özellikler kullanılmaktadır. Ancak bazı türler bu özellikler sayesinde ayrılamamaktadır. Bu durumda sitogenetik ve moleküler genetik özelliklerden yararlanılmaktadır. Sivrisineklerde yapılan sitogenetik çalışmalar sonucu, Chagasia bathana (2n=8) türü hariç, tüm türlerin 2n=6 diploid kromozoma sahip oldukları belirlenmiştir. Çalışmamız Anopheles sacharovi, Anopheles superpictus ve Culex pipiens'in karyotip çalışmalarını kapsamaktadır. Kromozomlar büyükten küçüğe doğru dizildiginde III nolu otozomal kromozomun en büyük, II nolu otozomal kromozomun orta büyüklükte ve I nolu kromozomun en küçük ve cinsiyet kromozomları olduğu belirlendi. Cinsiyet kromozomlarının An. sacharovi ve. An. superpictus'ta sexüel dimorfizm (X, Y) gösterdiği fakat Cx pipens'de sexüel dimorfizm göstermediği saptandı. Üç. türün kromozomları C-bantlama yöntemi lie bantlandı ve elde edilen bantları incelendi. An. sacharovi ve Cx, pipiensın III nolu kromozomlarında 4 bant saptandı. Bu bantlardan ikisinin sentromere yakm, diger ikisinin ise uçlarda olduğu görüldü. An. superpictus'un III nolu kromozomunda üç bant bulundu. Bu bantlardan, birisinin sentromerde, diğer ikisinin ise uçlarda yer aldığı görüldü. An, sacharovi'nin II nolu kromozomunun sadece sentromerinde bir bant, diğer iki türün ise kromozomlarının uçlarında iki adet bant olduğu saptandı. An. sacharovi ile An. superpictus'un I nolu X kromozomlarının uçlarında iki adet bant olduğu, Y kromozomunun bantlanmadığı bulundu. Cx. pipiens'in 1 nolu cinsiyet kromozomunun uçlarında ise 2 bant olduğu saptandı. Kromozomlardaki bant biçimleri ile kromozom büyüklüklerinin üç türde birbirinden farklı olduğu gözlendi. Buna göre Cx, pipiens'in üç, tür arasında en büyük kromozomlara, An. sacharovi'nin orta büyüklükte ve An. superpictus'un en küçük kromozomlara sahip oldugu tespit edildi.Generally, morphological characters are used in the identification of mosquito species. But it is not possible to identify some of the species with these characters. In this case, cytogenetics and molecular genetics could be considered as a means of identification. It has been determined through various investigations that the mosquitoes have 2n=6 chromosomes, except for Chagasia bathana which has 2n=8. Our study includes the karyotype analysis of Anopheles sacharovi, Anopheles superpictus and Culex pipiens. The chromosomes were numbered from III to I according to their diminishing sizes. The number III is the largest autosomal chromosome, the number II is the intermediate autosomal chromosome and the number I is the smallest pair and also the sex chromosomes, Sexual dimorphism have been differentiated (X, Y) in An. sacharovi and An. superpictus, but not in Cx. pipiens. Chromosomes of the three species were banded according to C-banding procedure and then detected. There are four bands on the number III chromosome of ^473. sacharovi and Cx. pipiens. Two of these bands are next to the centromere and the others are on the ends). There are three bands on the number III chromosome of An. superpictus. One of bands is next to centromere and the others are on the ends. There is one band on the centromere of the number II chromosome of An. sacharovi. There are two bands on the ends of the number II chromosome of Cx. pipiens and An. superpictus. Two bands are found on the ends of the number I X chromosome of An. sacharovi and An. superpictus but there are no bands on Y chromosome. Two bands are found on the ends of the number I sex chromosome of Cx. pipiens. The banding patterns and the size of the chromosomes vary among three species. According to the findings, Cx. pipiens has the largest chromosomes of all three and An. sacharovi has chromosomes intermediate in size and An. superpictushas the smallest chromosomes

In Vitro Genotoxic Effects of Ursodeoxycholic Acid in Human Peripheral Blood Lymphocytes

Kenodeoksikolik asitin 7b epimeri olan ursodeoksikolik asit (UDKA), kolestatik karaciğer hastalıklarının tedavilerinde artan bir şekilde kullanılmaktadır. Bu çalışmada, Ursodeoksikolik asitin, insan periferal kan lenfositlerindeki in vitro sitotoksik ve genotoksik etkilerinin belirlenmesi hedeflendi. UDKA'nın potansiyel genotoksik ve sitotoksik etkisi, kromozom aberasyon ve mitotik indeks testleri kullanılarak in vitro olarak araştırıldı. İnsan peripheral kan lenfositleri, 24 ve 48 saat süreyle, 10, 50 ve 100 µg/ml UDKA ile muamele edildi. Veriler SPSS istatistik programında, Tek Yönlü Anova (Post Hoc Analiz-LSD Test) testi ile analiz edildi. Elde edilen istatistik sonuçları, kontrolle karşılaştırıldığında, uygulanan UDKA konsantrasyonlarının mitotik indeks değerlerini düşürmediğini ve kromozom anomali frekanslarında da önemli bir artışa neden olmadığını göstermektedir (p>0.05). UDKA'nın insan kromozomlarında anomalileri artırmaması bulgusu, bu maddenin az da olsa insan vücudunda fizyolojik olarak üretilen bir safra asiti olması ile bağlantılı olabilir. UDKA'yı kullanan pek çok hasta olması, bu çalışmadan elde ettiğimiz bulguların önemini artırmaktadırUrsodeoxycholic acid (UDCA), the 7b epimer of chenodeoxycholic acid has been increasingly used for the treatment of cholestatic liver diseases. In this study, it was aimed to determine the potential in vitro genotoxic effects of ursodeoxycholic acid in human peripheral blood lymphocytes. The potential genotoxic and cytotoxic effects of UDCA were investigated in vitro by using chromosome aberration and mitotic index assays. Human peripheral blood lymphocytes were treated with 10, 50 and 100 µg/ml of UDCA for 24 and 48 hours. The data were evaluated using one-way ANOVA (Post Hoc Analysis-LSD Test) test in the SPSS statistics program. Statistical results showed that the applied doses of UDCA did not cause a significant increase in chromosome aberration frequency, and also it did not cause a significant decrease in mitotic index when compared to the control (p>0.05). The finding that UDCA does not cause an increase in chromosomal aberrations may be related to the production of this substance physiologically as bile acid in the human body, even in trace amount. The fact that there are many patients using UDCA increases the importance of findings obtained from this stud

Cytotoxic and Genotoxic Activity of Turkish Pale Liverwort (Chiloscyphus polyanthos (L.) Corda) Against Human Periferal Blood Lymphocytes

Pale Liverwort-Chiloscyphus polyanthos is one of the most common aquatic liverworts that growing in or near the watering streams and lakes. It typically formed extensive matting appearance in the water or on the boulders in the water. In this study, Chiloscyphus polyanthos collected from the Erciyes Mountain were extracted using ethyl acetate, methanol, and water-methanol solvents. Cytotoxic and genotoxic effects of extracts against human peripheral blood lymphocytes were investigated. The genotoxic activity was determined by using the Chromosome Aberration Test. The cytotoxic activities of the extracts were determined by the Mitotic index (MI). The results showed that the extracts had cytotoxic effect and not genotoxic effect. According to this result, we estimate that Chiloscyphus polyanthos can be used as medicinal plant.Chiloscyphus polyanthos, göllerde ve akarsularda su içinde veya su kenarında yetişen en yaygın akuatik ciğerotlarından biridir. Tipik olarak, su içerisinde veya su içindeki kayaların üzerinde geniş paspas görünümü oluşturur. Bu çalışmada, Erciyes Dağı'ndan toplanan Chiloscyphus polyanthos, etil asetat, metanol ve su-metanol çözücüleri kullanılarak ekstre edildi. Ekstraktların insan periferal kan lenfositlerine karşı sitotoksik ve genotoksik etkileri araştırıldı. Genotoksik aktivite, Kromozom Aberrasyon Testi kullanılarak belirlendi. Ekstraktların sitotoksik aktiviteleri Mitotik indeks (MI) ile belirlendi. Sonuçlar ekstraktların sitotoksik etkiye sahip olduğunu, genotoksik etkiye sahip olmadığını gösterdi. Bu sonuca göre Chiloscyphus polyanthos’un tıbbi bitki olarak kullanılabileceğini tahmin etmekteyiz.Nigde Omer Halisdemir University (Project No: YULTEP, FEB2014/28)