Zastosowanie bezzałogowych systemów latających w zdarzeniach masowych i katastrofach

Zdarzenia o charakterze masowym to jedna z cięższych sytuacji, z jakimi muszą sobie poradzić służby ratownicze. Wynika to z kilku kluczowych czynników. Z reguły skupiamy się na najbardziej charakterystycznym elemencie, jakim jest liczba poszkodowanych. O ile zdarzenia, w których poszkodowanych jest kilkanaście osób a do pewnego momentu również i takie kwalifikowane są, jako zdarzania masowe dla większości ratowników są wyobrażalne to sytuacja, w której poszkodowanych jest kilkaset lub kilka tysięcy osób wydaje się nieprawdopodobne. Na skuteczność udzielenia pomocy poszkodowanym mają wpływ również inne, do których należą rodzaj i ukształtowanie terenu, warunki atmosferyczne, dostępność sił i środków oraz charakter samego zdarzenia. Zmienne te utrudniają wypracowanie skutecznych algorytmów postępowania w określonych sytuacjach. Nie bez znaczenia na postępowanie ratowników ma poziom wyszkolenia, co z uwagi na powyższe stanowi nie lada wyzwanie dla pionów szkoleniowych wszystkich służb ratowniczych. Ilość niewiadomych scenariuszy skutecznie utrudnia przygotowanie służb ratowniczych na wypadek zdarzenia masowego. We wszystkich zdarzeniach o charakterze masowym można wyróżnić jeden wspólny mianownik. Mianownikiem tym jest osoba Kierującego Działaniami Ratowniczymi (KDR) i osoba Kierującego Działaniami Medycznymi (KDM). Bez względu na to, z jakim zdarzeniem będziemy mieli do czynienia to od decyzji tych dwóch osób zleżeć będzie skuteczność prowadzonych działań. Podstawowym narzędziem ich pracy jest informacja. W tym względzie liczy się nie tylko ilość, ale również, jakość posiadanych informacji jak również czas, w jakim są one dostępne. Tylko dzięki dobrym informacjom otrzymanym możliwie w jak najkrótszym czasie dowodzący mogą podjąć właściwe decyzje. Analogicznie błędne informacje, lub informacje przekazanie z opóźnieniem skutkują błędnymi decyzjamiThe article describes a simulation of a mass event carried out on 16 January 2015 with the assistance of lecturers of Medical Life Saving of the Faculty of Health and Medical Science of the Andrzej Frycz Modrzewski Kraków University (AFMKU), FlyTech Solutions and 9Liner. The aim of the simulation was to verify if using the unmanned aerial systems (UAS) could significantly influence the speed and quality of conducting a rescue action. As a result of the test it was found out that the presence of the UAS on the action site could provide information on the number of people posing a threat, their location, mobility and possessed arms as well as the presence, type and location of potential explosives. In the case of events of a different nature, the UAS allow for, among other things, analyzing the atmosphere in order to exclude the presence of dangerous gases and other chemical substances. The use of the UAS also allows for locating an incipient fire in order to direct the State Fire Service Units in a precise manner

Primary gigantic lipoma of the arm

This paper presents a rare case of a primary gigantic tumour of the right arm in a fifty-seven-year old man. The measurements of the arm tumour were as follows: length - 490 mm, width - 340 mm, circumference - 1080 mm, weight - 7350 grams, while the period of its development was about 20 years. The patient was admitted to hospital as an emergency case suffering from bleeding of superficial tumour vessels and secondary anaemia. The patient was operated on in a planned course of action. During and after the operation no complications were observed while secondary anaemia syndromes receded.Przedstawiono rzadki przypadek ogromnego pojedynczego tłuszczaka prawego ramienia u 57-letniego mężczyzny, który został przyjęty na oddział chirurgii ogólnej w trybie pilnym z powodu obfitego krwawienia żylnego z powierzchownego naczynia skóry nad tłuszczakiem. U pacjenta występowały objawy niedokrwistości wtórnej. Wymiary guza ramienia prawego: długość - 490 mm, szerokość - 340 mm, obwód - 1080 mm, waga - 7350 gramów, okres wzrostu - około 20 lat. Po wyrównaniu parametrów morfologicznych zoperowano pacjenta w trybie planowym; operacja i okres pooperacyjny przebiegały bez komplikacji. Objawy wtórnej niedokrwistości ustąpiły po leczeniu chirurgicznym

Występowanie łagodnych i złośliwych nowotworów u chorych na akromegalię

Introduction: In acromegalic patients, the prevalence of certain benign and malignant neoplasms is higher than that in the healthy population. We retrospectively evaluated the prevalence of tumours in acromegalic patients treated at our department: the regional centre for acromegalic patients for the Małopolskie voivodeship in Poland. Material and methods: During the years 1983-2008, a hundred and one acromegalic patients (30 males and 71 women), of mean age 51.8 ± 15.4 years, were diagnosed and treated. Pituitary macroadenoma and microadenoma were stated in 63.4% and 25.7% of these patients, respectively. In 10.9% of these patients no data on tumour diameter were available. The mean observation period was 9.4 ± 6.5 years. The median levels of hGH and IGF-1 prior to neurosurgery were 20.2 (IQR = 34.9) ng/ml and 764.5 (IQR = 569.6) ng/ml, respectively. Results: In the studied group of patients, we found the following prevalence of various tumours: nodular goitre - 64/101 patients (63.0%), polyps of the colon - 13/101 patients (13.0%); uterine polyps - 4/101 patients (4.0%); and prostate adenoma - 2/101 patients (2.0%). Among malignant tumours, thyroid cancer, endometrium and cervix cancer were the most frequent, each of these occurring in 3 patients (3.0%). Colon cancer prevalence was 2.0% (in 2 patients). Conclusions: From our retrospective study, we suggest an overall increase of tumour incidence in acromegalic patients. Prospective multicentre studies are required to resolve the significance of this observation. In our study group, the number of malignant neoplasms was significantly higher in patients with long-lasting uncontrolled disease (over 5 years), compared to patients with controlled disease. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (1): 29-34)Wstęp: Pacjentów z akromegalią charakteryzuje częstsze niż w zdrowej populacji występowanie nowotworów zarówno łagodnych, jak i złośliwych. Autorzy ocenili retrospektywnie częstość występowania schorzeń nowotworowych u pacjentów z akromegalią leczonych w Klinice Endokrynologii w Krakowie, małopolskim ośrodku regionalnym leczenia akromegalii. Materiał i metody: W latach 1983–2008 diagnozowano i leczono 101 pacjentów z akromegalią (30 mężczyzn i 71 kobiet), średnia wieku 51,8 ± 15,4 lat. U 63,4% chorych stwierdzono obecność makrogruczolaka w przysadce, u 25,7% mikrogruczolaka, a u 10,9% chorych brak danych określających wielkość guza. Mediana stężenia hGH i IGF-1 przed operacją wynosiła odpowiednio: 20,2 (IQR = 34,9) ng/ml i 764,5 (IQR = 569,6) ng/ml. Wyniki: W analizowanej grupie chorych stwierdzono występowanie: wola guzowatego - u 64/101 pacjentów (63%), polipy jelita grubego - u 13/101 pacjentów (13%), polipy macicy - u 4/101 pacjentów (4%), gruczolaka prostaty - u 2/101 pacjentów (2%). Spośród nowotworów złośliwych najczęściej występowały: rak tarczycy, rak endometrium i szyjki macicy, każdy u 3 chorych (3%). Raka jelita grubego stwierdzono u 2 pacjentów (2%). Wnioski: Na podstawie przeprowadzonego badania retrospektywnego autorzy sugerują częstsze występowanie guzów nowotworowych u pacjentów z akromegalią. Potrzebne są badania prospektywne większych liczebnie grup pacjentów, żeby określić znaczenie tych obserwacji. W badanej grupie pacjentów nowotwory złośliwe występowały znamiennie częściej u pacjentów z długotrwałą niekontrolowaną akromegalią (> 5 lat), w porównaniu z osobami, u których kontrolowano przebieg choroby. (Endokrynol Pol 2010; 61 (1): 29-34

Sparse Graphs of Twin-width 2 Have Bounded Tree-width

Twin-width is a structural width parameter introduced by Bonnet, Kim, Thomass\'e and Watrigant [FOCS 2020]. Very briefly, its essence is a gradual reduction (a contraction sequence) of the given graph down to a single vertex while maintaining limited difference of neighbourhoods of the vertices, and it can be seen as widely generalizing several other traditional structural parameters. Having such a sequence at hand allows to solve many otherwise hard problems efficiently. Our paper focuses on a comparison of twin-width to the more traditional tree-width on sparse graphs. Namely, we prove that if a graph $G$ of twin-width at most $2$ contains no $K_{t,t}$ subgraph for some integer $t$, then the tree-width of $G$ is bounded by a polynomial function of $t$. As a consequence, for any sparse graph class $\mathcal{C}$ we obtain a polynomial time algorithm which for any input graph $G \in \mathcal{C}$ either outputs a contraction sequence of width at most $c$ (where $c$ depends only on $\mathcal{C}$), or correctly outputs that $G$ has twin-width more than $2$. On the other hand, we present an easy example of a graph class of twin-width $3$ with unbounded tree-width, showing that our result cannot be extended to higher values of twin-width

The predictive value of the IGF-1 level in acromegaly patients treated by surgery and a somatostatin analogue

Background: We evaluated the predictive value of IGF-1 against hGH in the treatment outcome. Material and methods: A prospective study was undertaken of 47 patients (mean age 41.1 &#177; 12.9 years; 44 with macroadenoma and 3 with microadenoma), requiring treatment with octreotide LAR (SSLAR) following incomplete surgery. Concentrations of hGH and IGF-1 were measured three months after surgery and three, six, nine, 12, 18, and 24 months after introducing SSLAR. Results: Following surgery, respective median values of hGH and IGF-1 concentrations were 5.55 ng/mL (IQR = 7.1) and 512.7 ng/mL (IQR = 379.5). After six, 12, and 24 months of SSLAR treatment, median values of hGH decreased significantly: to 2.95 ng/mL (IQR = 5.5, p < 0.05), 2.95 ng/mL (IQR = 4.4, p < 0.05) and 2.00 ng/mL (IQR = 3.6, p < 0.001), respectively. After six, 12, and 24 months of SSLAR treatment, the respective median IGF-1 concentrations significantly decreased to 384.5 ng/mL (IQR = 312.2, p < 0.01), 323.0 ng/mL (IQR = 230.3, p < 0.001) and 334.0 ng/mL (IQR = 328.9, p < 0.01). The differences between median hGH and IGF-1 concentrations at 12 and 24 months were not significant. A statistically significant correlation was found between IGF-1 concentration prior to and after surgery (R = 0.61, p < 0.05) and prior to SSLAR treatment and IGF-1 concentration 24 months later (R = 0.49, p < 0.05). No such correlation was observed for hGH. Conclusions: The level of IGF-1 prior to surgery and prior to SSLAR treatment is a better predictor of the treatment outcome than hGH. Octreotide LAR was most effective over the first 12 months of treatment. No further significant decrease of hGH or IGF-1 levels was observed past this period. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (5): 401&#8211;408)Wstęp: Porównano wartość predykcyjną stężenia IGF-1 oraz hGH w ocenie wyników leczenia akromegalii. Materiał i metody: W prospektywnym badaniu wzięło udział 47 pacjentów (średnia wieku 41,1 &#177; 12,9 roku, 44 z makrogruczolakiem i 3 z mikrogruczolakiem przysadki), u których konieczne było zastosowanie leczenia oktreotydem LAR (SSLAR) po nieskutecznej operacji. Stężenia hGH i IGF-1 mierzono 3 miesiące po operacji oraz 3, 6, 9, 12, 18 i 24 miesiące po włączeniu leczenia SSLAR. Wyniki: Stężenie hGH i IGF-1 po operacji wynosiło odpowiednio: 5,55 ng/mL (IQR = 7,1) i 512,7 ng/mL (IQR = 379,5). Po 6, 12 i 24 miesiącach terapii SSLAR mediany stężenia hGH obniżyły się znamiennie do wartości odpowiednio: 2,95 ng/mL (IQR = 5,5, p < 0,05), 2,95 ng/mL (IQR = 4,4, p < 0,05) oraz 2,00 ng/mL (IQR = 3,6, p < 0,001). Po 6, 12 i 24 miesiącach leczenia SSLAR mediany stężenia IGF-1 obniżyły się znamiennie do wartości odpowiednio: 384,5 ng/mL (IQR = 312,2, p < 0,01), 323,0 ng/mL (IQR = 230,3, p < 0,001) oraz 334,0 ng/mL (IQR = 328,9, p < 0,01). Mediany stężenia hGH oraz IGF-1 po 12 i 24 miesiącach leczenia nie różniły się istotnie. Stwierdzono znamienną korelację pomiędzy stężeniem IGF-1 przed operacją i po niej (R = 0,61, p < 0,05) oraz pomiędzy IGF-1 przed leczeniem SSLAR i po 24 miesiącach terapii (R = 0,49, p < 0,05). Nie obserwowano takiej zależności dla hGH. Wnioski: Stężenie IGF-1 przed operacją i przed leczeniem SSLAR ma większą wartość predykcyjną wyniku leczenia niż stężenie hGH. Oktreotyd LAR był najskuteczniejszy w ciągu pierwszych 12 miesięcy terapii. Nie obserwowano dalszego znamiennego obniżenia stężenia hGH i IGF-1. (Endokrynol Pol 2011; 62 (5): 401&#8211;408

A case of acromegaly and disseminated follicular thyroid carcinoma

Wstęp: W pracy przedstawiono interesujący i diagnostycznie trudny przypadek współwystępowania akromegalii i raka pęcherzykowego tarczycy u pacjenta Kliniki Endokrynologii UJCM w Krakowie. Opis przypadku: Mężczyzna, lat 59, po operacji całkowitego wycięcia gruczołu tarczowego w 2005 roku, z potwierdzonymi badaniem histopatologicznym przerzutami raka pęcherzykowego tarczycy do płuc, został przyjęty do Kliniki w kwietniu 2006 roku w celu leczenia uzupełniającego 131I. Akromegalię leczono operacyjnie z dojścia transsfenoidalnego w 1996 roku. W grudniu 2005 wykonano badanie MRI, stwierdzając wznowę gruczolaka przysadki, która korelowała z wysokim stężeniem hGH i IGF-1. Włączono leczenie Sandostatyną LAR, uzyskując kontrolę biochemiczną akromegalii. W preterapeutycznej scyntygrafii całego ciała (WBS, whole-body scintigraphy) uwidoczniono bardzo liczne, zlewające się ze sobą ogniska gromadzenia 131I w płucach oraz gromadzenie znacznika w kikutach tarczycy. Pacjent w maju i listopadzie 2006 otrzymał leczenie 131I. Poterapeutyczna WBS z listopada 2006 wykazała pełną ablację kikutów tarczycy. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono obniżenie stężenia tyreoglobuliny. W roku 2007, 2008 i 2009 pacjenta zakwalifikowano do leczenia 131I za pomocą rhTSH, uzyskując dalsze obniżenie stężenia Tg. W poterapeutycznej WBS z 2009 roku stwierdzono słaby wychwyt znacznika w miąższu płucnym obustronnie. W CT klatki piersiowej wykonanej w 2010 roku stwierdzono zwłóknienia w nadprzeponowych segmentach płuca lewego bez zmian naciekowych, węzły chłonne śródpiersia i wnęk nie powiększone. Pacjent pozostaje nadal pod opieką Kliniki. Wnioski: Chory z niedoczynnością przysadki po leczeniu operacyjnym akromegalii i rozsianym rakiem tarczycy może być skutecznie leczony radiojodem 131I za pomocą rekombinowanego TSH. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 497-501)Introduction: A particularly challenging case of concurrent acromegaly and follicular thyroid carcinoma in a patient of the Clinic of Endocrinology, UJCM in Krakow is discussed. Case description: A 59-year-old male with post total thyroidectomy performed in 2005 and histopathologically confirmed metastases of the follicular thyroid carcinoma to the lungs was admitted to the Clinic in April 2006 for complementary 131I treatment. Acromegaly was treated in 1996 by trans-sphenoidal surgery. In December 2005 a relapse of pituitary adenoma was shown by MRI, which correlated with increased levels of hGH and IGF-1. Biochemical control of acromegaly was achieved with Sandostatin LAR. Pre-therapeutic whole-body scintigraphy (WBS) revealed numerous conjoined hot spots of 131I accumulation in both lungs and in thyroid remnants. In May and November 2006 the patient received 131I treatment. Post-therapeutic WBS in November 2006 revealed complete ablation of the thyroid remnants. Laboratory tests confirmed lowering of thyroglobulin concentration. In the years 2007, 2008, and 2009 the patient was qualified for therapy with 131I aided by rhTSH, achieving further reduction of Tg levels. Post-therapeutic WBS performed in 2009 revealed weak bilateral tracer uptake in the lung parenchyma. In 2010, chest CT revealed fibrosis in left lung segments, no infiltrative changes, and no lymph node enlargement. Patient follow-up continues at our Department. Conclusions: Disseminated thyroid cancer in a patient with pituitary insufficiency may be successfully treated by rhTSH-supported 131I treatment. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 497-501