Impedance cardiography in the diagnosis of capillary leak syndrome caused by doxorubicin therapy in a patient with myeloma multiplex

Cytotoxicity of drugs can be a cause of cardiorespiratory disorders connected with chemotherapy. Doxorubicin is an antibiotic from the group of anthracyclines effective in antineoplastic therapy of solid and hematopoetic tumors. The most common cause of therapy ceasing is its cardiotoxicity. However, a lung injury connected with its cytotoxic activity to pulmonary endothelium (capillary leak syndrome) can be an equally serious complication. In the case presented, rapid, multi-profile diagnostics with the use of impedance cardiography, a modern noninvasive tool of hemodynamic monitoring, led to the recognition and effective treatment of a rare clinical syndrome. (Cardiol J 2010; 17, 1: 88-91

Long-term reproducibility of microvolt T-wave alternans in patients after cardioverter-defibrillator implantation

Background: Microvolt T-wave alternans (MTWA) is a promising method for noninvasive assessment of arrhythmic risk. Recent studies have shown good immediate reproducibility of T-wave alternans. Little is known about it during the long term. The aim of the study was to prospectively evaluate the long-term reproducibility of MTWA in a group of patients after ICD implantation. Methods: The study group consisted of 22 patients: 21 male and 1 female, aged 63.0 ± 7.6 years. Nineteen of them had a history of myocardial infarction and 3 had non-ischemic cardiomyopathy. Ejection fraction was 34.7 ± 10.0. T-wave alternans was measured during treadmill tests and additionally in 6 patients during implantation cardioverter-defibrillator device pacing. We received 30 reports of MTWA available for analysis. The second test was performed after 11.8 ± 3.3 months (range 7-16) using the same protocol. Results: Of the 30 tests, 12 were positive, 2 negative and 9 indeterminate in both tests. The results were concordant in 23 tests (76.66%) (Kappa 0.602). Of the initial positive tests, only one became negative in the second test and 4 became indeterminate. Of the initial negative tests, none became positive and none became indeterminate. Of the initial indeterminate tests, one became positive and one negative. At the same time, there were no significant differences between QRS, QTc and ejection fraction between the first and second tests. Only the heart rate in the second test was greater than in the first. Conclusions: The results suggest that microvolt T-wave alternans measurement is stable over a long period. It is probably not worth examining the status of MTWA after several months, at least if patients are in the chronic stage of their disease. (Cardiol J 2007; 14: 561-567)

Resolution of exercise oscillatory ventilation with adaptive servoventilation in patients with chronic heart failure and Cheyne−Stokes respiration: preliminary study

Background: Exercise oscillatory ventilation (EOV) is a common pattern of breathing in heart failure (HF) patients, and indicates a poor prognosis. Aim: To investigate the effects of adaptive servoventilation (ASV) on ventilatory response during exercise. Methods: We studied 39 HF patients with left ventricular ejection fraction (LVEF) &#163; 45. Cardiorespiratory polygraphy, cardiopulmonary exercise testing (CPET), echocardiography, and measurement of N-terminal pro-brain natriuretic peptide (NT-proBNP) concentration were performed. Twenty patients with Cheyne-Stokes respiration and apnoea&#8211;hypopnoea index (AHI) &#8805; 15/h were identified. Of these, 11 patients were successfully titrated on ASV and continued therapy. In the third month of ASV treatment, polygraphy, CPET, echocardiography, and measurement of NT-proBNP concentration were performed again. Results: The EOV was detected at baseline in 12 (31%) HF patients, including eight (67%) who underwent ASV. The EOV was associated with significantly lower LVEF, peak oxygen uptake (VO2), and ventilatory anaerobic threshold (VAT), and a significantly higher left ventricular diastolic diameter (LVDD), slope of ventilatory equivalent for carbon dioxide (VE/VCO2), AHI, central AHI and NT-proBNP concentration. In seven patients with EOV, reversal of EOV in the third month of ASV therapy was observed; only in one patient did EOV persist (p = 0.0156). Conclusions: The EOV can be reversed with ASV therapy. The EOV in association with central sleep apnoea and Cheyne- -Stokes respiration (CSA/CSR) is prevalent in HF patients and correlates with severity of the disease. Kardiol Pol 2011; 69, 12: 1266&#8211;1271Wstęp: Periodyczne oddychanie jest częstym zjawiskiem u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (HF). Występuje ono nie tylko w czasie snu, ale i podczas wysiłku. Periodyczne oddychanie w czasie wysiłku (EOV) jest silnym predykatorem śmiertelności z przyczyn sercowych u pacjentów z HF. Adaptoserwowentylacja (ASV) jest nową metodą leczenia osób z oddychaniem typu Cheyne-Stokesa. Wykazano, że znacznie redukuje ona centralne bezdechy senne i normalizuje patologiczny tor oddychania w czasie snu. Cel: Celem badania była ocena wpływu ASV na tor oddychania w czasie wysiłku. Metody: Do badania włączono 39 pacjentów z przewlekłą HF, z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) &#163; 45%. U wszystkich chorych wykonano badanie poligraficzne, ergospirometryczną próbę wysiłkową, badanie echokardiograficzne i oznaczono stężenie N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP). Oddychanie typu Cheyne-Stokesa i wskaźnik AHI (apnea&#8211;hypopnea) > 15/h stwierdzono u 20 (51%) pacjentów. U 11 spośród nich skutecznie wdrożono leczenie ASV. W 3. miesiącu terapii ponownie wykonano badanie poligraficzne, ergospirometryczną próbę wysiłkową, badanie echokardiograficzne i oznaczono stężenie NT-proBNP. Wyniki: U 12 (31%) pacjentów z HF stwierdzono EOV, w tym u 8 (67%) leczonych ASV. Chorzy z EOV w porównaniu z osobami z prawidłowym torem oddychania w czasie wysiłku charakteryzowali się istotnie niższą LVEF, szczytowym pochłanianiem tlenu (VO2), progiem beztlenowym oraz istotnie większym rozkurczowym wymiarem lewej komory, nachyleniem VE/VCO2, AHI, centralnym AHI i stężeniem NT-proBNP. W 3. miesiącu terapii ASV stwierdzono ustąpienie EOV u 7 pacjentów, tylko u 1 osoby nie zaobserwowano poprawy w zakresie toru oddychania (p = 0,0156). Wśród pozostałych parametrów ergospirometrycznych tylko puls tlenowy istotnie wzrósł. Szczytowe pochłanianie tlenu i próg beztlenowy nieznacznie się poprawiły, ale różnice te nie osiągnęły istotności statystycznej. U wszystkich pacjentów leczonych ASV stwierdzono normalizację toru oddychania w czasie snu i zmniejszenie AHI do < 5/h. Ponadto w trakcie leczenia ASV zaobserwowano znamienne zwiększenie LVEF i istotną redukcję stężenia NT-proBNP. Wnioski: Badanie pokazuje oryginalne zjawisko normalizacji toru oddychania w czasie wysiłku u pacjentów z centralnym bezdechem sennym leczonych ASV. Na podstawie powyższych danych nie można jednak wnioskować bezpośrednio o znaczeniu klinicznym tej obserwacji. Wpływ ustąpienia EOV w czasie leczenia ASV na rokowanie odległe wymaga przeprowadzenia dalszych badań. Również ze względu na ograniczenia tego badania (krótki okres obserwacji, mała grupa badana) jego wyniki wymagają potwierdzenia w kolejnych pracach. Kardiol Pol 2011; 69, 12: 1266&#8211;127

Sentencjonalność jako cecha strukturalna ghazalu perskiego

Autor stwierdza, że wyznaczniki gatunku przekazane przez klasyczną poetykę literatury perskiej są ogólnikowe i nieprecyzyjne. Definiowanie gatunków takich jak ghazal, fard i qit'a przez odnoszenie ich od qasidy, biorącej na siebie w tym układzie funkcję definiującego gatunku-matki, nie określa swoistości żadnego z wymienionych gatunków i staje się powodem definicyjnego błędnego koła. Zwrócił już na to uwagę angielski historyk literatury perskiej Edward G. Browne. Autor analizuje sekwencje wersów (baytów) w wybranym ghazalu tak w aspekcie ich porządku powierzchniowego jak i w aspekcie porządku treści sugerowanej i dochodzi do precyzacji sentencjonalnego charakteru struktury ghazalu. Autor w sentencjonalnym charakterze struktury ghazalu poszukuje racji dla tradycyjnego wiązania z ghazalem funkcji epistemologicznej i twierdzi, że taka struktura ghazalu jest nośnikiem określonego przesłania poznawczego. W zakończeniu autor wskazuje na zbieżność sentencjonalności przejawiającej się w perskim ghazalu z sentencją obrazową przytoczoną przez M. K. Skarbiewskiego w jego Wykładach z poetyki i przypisaną tam posłowi scytyjskiemu, co stanowiłoby dodatkową, inspirującą informację historyczną

Auditory discrimination of tone-pulse onsets

\u3cp\u3eTwo experiments are reported in which difference limens (DLs) were measured for onset times of a 1000-Hz tone pulse. An adaptive two-alternative forced-choice procedure and (mostly) well-trained subjects were used. In the first experiment, DLs were measured for the rise time of linear onset ramps at rise-time values between 10 and 60 msec. The DLs follow Weber's law up to a rise time of about 50 msec, and do not support the notion that rise times are perceived in a categorical manner. In the second experiment, DLs were obtained for linear, exponential, and raised-cosine onset envelopes at rise-time values between 10 and 40 msec. When energy differences in the critical band around 1000 Hz are computed for just-discriminable onsets, values between 0.7 dB (10-msec rise time) and 0.3 dB (40-sec rise time) are found. These equivalent intensity DLs show the same near miss to Weber's law behavior as do intensity DLs for pure tones.\u3c/p\u3