CLASSIFICATION OF BUILDING STONES OF THE FRANGOKASTELLO CASTLE, SFAKIA, CRETE

Το Φραγκοκάστελλο είναι μεσαιωνικό κάστρο που χτίστηκε στο διάστημα 1371-74 από τους Βενετούς σε μια στενή παράκτια ζώνη στο νοτιοανατολικό τμήμα των Λευκών Όρεων, περίπου 12 χιλιόμετρα ανατολικά της Χώρας Σφακίων. Αυτό το τμήμα χαρακτηρίζεται από ένα έντονο μορφολογικό ανάγλυφο που η δημιουργία του καθορίστηκε από την κινητικότητα κανονικών ρηγμάτων με γενικές διευθύνσεις Α-Δ, ΒΒΑ- ΝΝΔ και ΒΒΔ-ΝΝΑ. Την περιοχή ενδιαφέροντος δομούν επιφανειακά ακολουθίες (κυρίως θαλάσσιες) του Τορτονίου, του Κάτω Πλειοκαίνου και του Κατώτερου Πλειστόκαινου. Από το Μέσο Πλειστόκαινο πολλαπλές συμφύσεις αλλουβιακών ριπιδίων κάλυψαν τόσο το αλπικό υπόβαθρο της ευρύτερης περιοχής που αποτελείται από τα μεταμορφωμένα πετρώματα της Ομάδας των Πλακωδών Ασβεστολίθων, της ενότητας Τρυπαλίου και της Φυλλιτικής Χαλαζιακής Σειράς καθώς και τους νεότερους σε ηλικία σχηματισμούς. Στρογγυλωμένα και γωνιώδη κλάσματα πετρωμάτων των αλπικών αλλά και μεταλπικών σχηματισμών που μεταφέρθηκαν και αποτέθηκαν εντός των διαφόρων τμημάτων των αλλουβιακών ριπιδίων αποτέλεσαν τους δομικούς λίθους για της κατασκευή του κάστρου. Το μικροκλίμα της περιοχής και η έντονη τεκτονική δραστηριότητα που σχετίζεται με σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανύψωσης των ρηξιτεμαχών στην περιοχή, επηρέασαν καθοριστικά όχι μόνο την στατική του κάστρου αλλά και την αντοχή στην αποσάθρωση των δομικών του λίθων μετά την φυσική αποψίλωση μεγάλων τμημάτων του κονιάματος του εξωτερικού της τοιχοποιίας. Με βάση τα ανωτέρω στόχος της εργασίας αυτής αποτέλεσε αρχικά η συλλογή βιβλιογραφικών δεδομένων σχετικών με την στρωματογραφία και τεκτονική της περιοχής. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν συνδυαζόμενα με τα αποτελέσματα από την καταμέρηση και στατιστική επεξεργασία των διαφόρων λιθολογικών τύπων των δομικών υλικών του κάστρου μπορούν να αποτελέσουν δεδομένα εισαγωγής μοντέλων στατικό τητας, στα πλαίσια των προτάσεων συντήρησης και αποκατάστασης του μνημείου.Frangokastello is a medieval castle which was built by the Venetians in 1371-74 in a narrow coastal zone at the southeastern part of the White Mountains, approximately 12 km east of Chora Sfakion. The region around Frangokastello characterized by a strong morphological relief, which was formed by activity of normal faults striking E-W, NNESSW and NNW-SSE. The region of interest has covered at the surface from sequences mainly marine sediments of Τortonian, Low Pliocene and Lower Pleistocene. From the Middle Pleistocene multiple alluvial fans have been cover the alpine basement of the region which consists from metamorphic rocks of the Plattenkalk Group, Trypali Unit and Phyllite Quartzite Series as well the youngest in age formations. Rounded and angular fragments of rock materials from alpine and post alpine formations transported and deposited within the various parts of alluvial fan which had deposited over the Frangokastello formation, constituted the building stones for the construction of the castle. The microclimate of the region and the intense tectonic activity associated with relatively high rates of uplift of the tectonic segments in the region, has critically affect not only the static of the castle but also the resistance from the weathering of building stones after physical dismantling large parts of the binding cement and surface from outer wall. On the basis of the above, the objective of this work is initially the collection of bibliographic data related to the stratigraphy and tectonics of the region. The results obtained, combined with the results from counting and statistical processing of various lithological types of building materials of the castle can be considered input data to form static models, in the framework of proposals for maintenance and restoration of the monument

Η αποτελεσματικότητα ενός συνδυασμένου προγράμματος λειτουργικής φυσικοθεραπείας και ελάχιστης επεμβατικής ορθοπαιδικής χειρουργικής στην αδρή κινητική λειτουργία παιδιών με εγκεφαλική παράλυση

Σκοπός: Πρωταρχικός σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν να μελετηθεί η αποτελεσματικότητα ενός συνδυασμού λειτουργικής φυσικοθεραπείας και ελάχιστης επεμβατικής ορθοπαιδικής χειρουργικής, βασισμένη στη μέθοδο Επιλεκτικής Διαδερμικής Μυοπεριτονιακής Επιμήκυνσης (SPML), στη βελτίωση της αδρής κινητικής λειτουργίας παιδιών με σπαστική εγκεφαλική παράλυση (Ε.Π.). Δευτερευόντως, να εξετασθεί η επίδραση της εν λόγω παρέμβασης στη λειτουργία και τα χαρακτηριστικά της βάδισης, στην παθητική κινητικότητα των αρθρώσεων και στη δύναμη των μυών στα κάτω άκρα, καθώς και στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής (Σ.Υ.Π.Ζ.) των παιδιών. Τέλος, να διερευνηθούν οι αντιλήψεις και εμπειρίες των γονέων για το συγκεκριμένο πρωτόκολλο ορθοπαιδικής χειρουργικής και αποκατάστασης. Ερευνητικός σχεδιασμός: (1) Οιονεί πειραματική μελέτη, περιλαμβάνοντας (α) προπειραματικό-μεταπειραματικό σχεδιασμό με μη ισοδύναμη ομάδα ελέγχου για την αξιολόγηση της αδρής κινητικής λειτουργίας και (β) προπειραματικός-μεταπειραματικός σχεδιασμός χωρίς ομάδα ελέγχου για την αξιολόγηση της βάδισης, του παθητικού εύρους τροχιάς κίνησης (ROM), της μυϊκής δύναμης και της Σ.Υ.Π.Ζ. (2) Ποιοτική συνέντευξη των γονέων. Χώρος διεξαγωγής της μελέτης: Ορθοπαιδικό Κέντρο της Παιδιατρικής Κλινικής «ΙΑΣΩ Παίδων» και κέντρα ειδικών θεραπειών παιδιών/εφήβων («Ε.Ν.Α.», «Παιδοκίνηση»). Συμμετέχοντες: Πενήντα δύο παιδιά (ηλικίας 5-7 ετών) με σπαστική Ε.Π., επιπέδου Σύστηματος Ταξινόμησης Αδρής Κινητικής Λειτουργίας (GMFCS) II-IV. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν σε 10 γονείς των χειρουργηθέντων παιδιών μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης. Παρέμβαση: Η πειραματική ομάδα (n=26) έλαβε επέμβαση SPML, συνδυασμένη με περιφερικό νευρικό αποκλεισμό με αλκοόλη, και 9μηνο μετεγχειρητικό πρόγραμμα λειτουργικής φυσικοθεραπείας. Η ομάδα ελέγχου (n=26) συνέχισε κανονικά τη συνήθη φυσικοθεραπευτική φροντίδα παρέμβασης, βασισμένη σε μία εκλεκτική προσέγγιση. Υλικό-Μέθοδος: Η ικανότητα και η απόδοση της αδρής κινητικής λειτουργίας εκτιμήθηκαν με τις κατηγορίες D και E του Μέτρου Αδρής Κινητικής Λειτουργίας (GMFM) και της Κλίμακας Λειτουργικής Κινητικότητας (FMS), αντιστοίχως. Το επίπεδο της αδρής κινητικής λειτουργίας προσδιορίσθηκε με το GMFCS. Για τον υπολογισμό της συνολικής λειτουργίας και των χαρακτηριστικών της βάδισης χρησιμοποιήθηκαν ο γενικός στατιστικός δείκτης Global Motion Graph Deviation Index (Global MGDI) και οι χωροχρονικές παράμετροι της κινηματικής ανάλυσης βάδισης, αντιστοίχως. Η μέτρηση του παθητικού ROM και της ισομετρικής μυϊκής δύναμης των κάτω άκρων πραγματοποιήθηκε με κοινό γωγιόμετρο και ψηφιακό δυναμόμετρο χειρός, αντιστοίχως. Η Σ.Υ.Π.Ζ. αξιολογήθηκε με το ερωτηματολόγιο DISABKIDS-Smiley για γονείς. Οι συνεντεύξεις των γονέων πραγματοποιήθηκαν μέσω ημιδομημένου οδηγού και αναλύθηκαν με βάση τη θεματική προσέγγιση. Αποτελέσματα: Υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στις μεταπειραματικές βελτιώσεις των κατηγοριών D (Δμπειρ. = 19,63 ± 10,46· Δμελγχ. = 2,40 ± 4,62) και E (Δμπειρ. = 19,33 ± 11,82· Δμελγχ. = 4,20 ± 6,26) του GMFM μεταξύ των δύο ομάδων (p<0,001). Υπήρξε σημαντική βελτίωση στο επίπεδο GMFCS και στην FMS σε κάθε απόσταση για την πειραματική ομάδα (p<0,001), αλλά όχι για την ομάδα ελέγχου (p>0,05). Όσον αφορά στα παιδιά της πειραματικής ομάδας, υπήρξαν στατιστικά σημαντικές βελτιώσεις (p<0,05) (α) στα τέσσερα κοινά χωροχρονικά μέτρα (ταχύτητα βαδίσματος, μήκος διασκελισμού, μήκος βήματος, ρυθμός βηματισμού), (β) στον γενικό στατιστικό δείκτη βάδισης Global MGDI, (γ) στο παθητικο ROM της απαγωγής του ισχίου, της ανύψωσης του τεντωμένου σκέλους (SLR), της ιγνυακής γωνίας και της ραχιαίας κάμψης της ποδοκνημικής, (δ) στην ισομετρική δύναμη των καμπτήρων, εκτεινόντων, απαγωγών και προσαγωγών ισχίου, των εκτεινόντων γόνατος και των ραχιαίων καμπτήρων ποδοκνημικής και (ε) στη συνολική βαθμολογία του ερωτηματολογίου DISABKIDS-Smiley. Από την ανάλυση των γονικών συνεντεύξεων αναδείχθηκαν πέντε θεματικές ενότητες: (1) ζητήματα που επηρεάζουν τη λήψη γονικής απόφασης για την πραγματοποίηση του ορθοπαιδικού χειρουργείου, (2) προεγχειρητικό άγχος και μετεγχειρητικό άλγος, (3) αναγκαιότητα της παρέμβασης, (4) διαφοροποίηση της μετεγχειρητικής φυσικοθεραπείας από τη συνήθη φυσικοθεραπευτική αγωγή (5) αναφερόμενη από τους γονείς αποτελεσματικότητα της παρέμβασης. Συμπεράσματα: Η παρούσα έρευνα παρέχει σημαντικές ενδείξεις ότι ο συνδυασμός ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής SPML και λειτουργικής φυσικοθεραπείας προάγει τη σχετιζόμενη με τη βάδιση αδρή κινητική λειτουργία των παιδιών με σπαστική Ε.Π., αυξάνοντας το επίπεδο λειτουργικότητας και ανεξαρτησίας. Η επέμβαση SPML με τη συμβολή της λειτουργικής φυσικοθεραπείας αντιμετωπίζει με επιτυχία τις μυοτενόντιες συγκάμψεις, βελτιώνοντας δραστικά τη μυϊκή ευκαμψία με σύγχρονη αύξηση της μυϊκής δύναμης. Η συγκεκριμένη παρέμβαση φαίνεται ότι συνεισφέρει σημαντικά στη βελτίωση της συνολικής ποιότητας ζωής και της ψυχοσυναισθηματικής ευεξίας των παιδιών με Ε.Π. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των γονέων το εν λόγω πρωτόκολλο ορθοπαιδικής χειρουργικής και αποκατάστασης αποτελεί μία αναγκαία και αποτελεσματική λύση για τη βελτίωση της λειτουργικότητας και της ποιότητας της καθημερινής ζωής των παιδιών τους με Ε.Π.Objective: The primary purpose of this PhD thesis was to study the effectiveness of a combination of functional physiotherapy and minimal invasive orthopaedic surgery, based on Selective Percutaneous Myofascial Lengthening (SPML), for improving gross motor function of children with spastic cerebral palsy (CP). Secondarily, to examine the effect of this intervention on gait function and characteristics, passive range of motion (ROM) and muscle strength of the lower limbs, and health-related quality of life (HRQoL) of children. Finally, to investigate parents’ perceptions and experiences of this orthopaedic surgery and rehabilitation protocol. Design: (1) Quasi-experimental study, including (a) a nonequivalent pretest-posttest control design to evaluate the gross motor function, and (b) an one-group pretest-posttest design to evaluate gait, passive ROM, muscle strength and HRQoL. (2) Qualitative interview of parents. Setting: Department of Paediatric Orthopaedic Surgery at Iaso Children’s Hospital and paediatric rehabilitation centres (‘ΕΝΑ’, ‘Paidokinisi’). Subjects: Fifty-two children (5-7 years old) with spastic CP, Gross Motor Function Classification System (GMFCS) level II-IV. Interviews were conducted with 10 parents of the experimental group following completion of the intervention. Intervention: The experimental group (n=26) received SPML procedure, combined with peripheral alcohol nerve block, and 9-month post-surgical functional physiotherapy programme. The control group (n=26) normally continued their regular physiotherapy care based on an eclectic approach. Material-Methods: The capacity and performance of gross motor function were assessed with the Gross Motor Function Measure (GMFM) D and E dimensions and Functional Mobility Scale (FMS), respectively. The level of gross motor function was measured with the GMFCS. The Global Motion Graph Deviation Index (Global MGDI) and spatiotemporal parameters of gait analysis were used to estimate the gait function and characteristics, respectively. Passive ROM and isometric muscle strength of lower limbs were measured with a standard goniometer and a digital hand-held dynamometer, respectively. HRQoL was assessed with the DISABKIDS-Smiley parent-reported questionnaire. Parents’ interviews were conducted using a semi-structured interview guide and were analysed through thematic analysis. Results: There was a statistically significant difference in the post-intervention improvements in the GMFM dimensions D (Mdiffexp = 19.63 ± 10.46 vs Mdiffcon = 2.40 ± 4.62) και E (Mdiffexp = 19.33 ± 11.82 vs Mdiffcon = 4.20 ± 6.26) between two groups (p<0.001). There was a significant improvement in the GMFCS level and each FMS distance for the experimental group (p<0.001), but not for the control group (p>0.05). As for the experimental group, there were statistically significant improvements (p<0.05) in (a) four common spatiotemporal measures (velocity, stride length, step length, cadence); (b) Global MGDI; (c) passive ROM of hip abduction, straight leg raise (SLR), popliteal angle and ankle dorsiflexion; (d) isometric strength of hip flexors, extensors, abductors and adductors, knee extensors and ankle dorsiflexors and (e) total score of the DISABKIDS-Smiley questionnaire. Analysis of the parents’ interview revealed five themes: (1) issues affecting parental decision-making for orthopaedic surgery; (2) pre-surgical anxiety and post-surgical pain; (3) necessity of intervention; (4) differentiation between post-surgical physiotherapy and usual physiotherapy treatment; (5) parent-reported effectiveness of the intervention. Conclusions: This study provides important evidence that the combination of minimally invasive SPML surgery and functional physiotherapy promotes gait-related gross motor function of children with spastic CP, by increasing the level of functioning and independence. SPML procedure supported by functional physiotherapy successfully treats musculotendinous contractures, by improving dramatically the muscle flexibility while increasing muscle strength. This intervention seems to contribute significantly to improving the general quality of life and psycho-emotional well-being of children with CP. According to the parents’ perceptions, this orthopaedic surgery and rehabilitation protocol is a necessary and effective solution to enhance functioning and quality of daily living of their children with CP

Visceral Leishmaniasis with Endobronchial Involvement in an Immunocompetent Adult

Visceral leishmaniasis is characterized by fever, cachexia, hepatosplenomegaly, pancytopenia, and hypergammaglobulinemia. Cough may be a presenting symptom as well. However, pulmonary involvement is considered rare and mainly described in immunocompromised patients. We describe a case of an immunocompetent adult whose clinical presentation was dominated by cough and hemoptysis. Bronchoscopy revealed a discreet polypoid mucosal endobronchial lesion whose biopsy yielded Leishmania amastigotes within histiocytes. Transbronchial needle biopsy of a right paratracheal lymph node was also positive. Leishmania amastigotes were also found on bone marrow and liver biopsies. Treatment with IV Amphotericin B was successful. In conclusion, cough should not be overlooked as a presenting symptom of visceral leishmaniasis and may be a sign of pulmonary involvement

An outbreak of hemodialysis catheter-related bacteremia with sepsis caused by Streptococcus agalactiae in a hemodialysis unit

AbstractBackgroundRates of invasive group B Streptococcus (GBS; Streptococcus agalactiae) disease in adults are on the rise. Invasive GBS disease can be community- or healthcare-associated. We report an outbreak of GBS catheter-related bacteremia in a hemodialysis (HD) unit.Materials and methodsTwo patients undergoing HD at the same outpatient HD unit were admitted on the same day (within a few hours of each other) with catheter-related GBS bacteremia. A retrospective study was undertaken at the HD unit to address risk factors for febrile illness on the last HD session day. A detailed questionnaire was completed by all HD patients treated on the same day as the two GBS patients and by all members of the nursing and medical staff. Medical and nursing records of the HD unit were reviewed, as well as infection control and catheter care practices. Patients and staff members submitted swabs for culture.ResultsNo rectal or vaginal culture of any HD patient or staff member was positive for GBS. The development of recent febrile disease was significantly associated with the presence of a hemodialysis catheter (p=0.028) and care for more than 30min by a specific nurse during the last two HD sessions (p=0.007).ConclusionsWe speculate that the GBS strain was transmitted from one patient to the other through the hands of medical personnel. No such outbreak has ever been reported in HD patients. The importance of strict infection control practices in HD units and the avoidance of catheters for long-term HD should be emphasized

Intravascular Lymphoma as an Uncommon Cause of Anasarca

Objectives: To report a case of intravascular lymphoma (IVL) in a Caucasian patient who presented with anasarca as his sole clinical sign. Material and Methods: A man presented with anasarca-type oedema and fatigue. After excluding heart failure, hepatic cirrhosis, nephrotic syndrome, hypothyroidism, AL-amyloidosis and adverse drug reaction which can all cause oedema, we turned our attention to capillary permeability disorders. Results: Closer review of the bone marrow aspirate demonstrated haemophagocytic histiocytosis, while core, renal and duodenal biopsies showed a B-cell IVL. Conclusion: The differential diagnosis of anasarca, a relatively common clinical sign, should include IVL although the diagnosis may still be challenging

Real-world effectiveness of molnupiravir and nirmatrelvir/ritonavir as treatments for COVID-19 in patients at high risk

Background Using a retrospective cohort study design, we aimed to evaluate the effectiveness of molnupiravir and nirmatrelvir/ritonavir in patients with SARS-CoV-2 who were highly vulnerable. Methods The impact of each drug was determined via comparisons with age-matched control groups of patients positive for SARS-CoV-2 who did not receive oral antiviral therapy. Results Administration of molnupiravir significantly reduced the risk of hospitalization (odds ratio [OR], 0.40; P < .001) and death (OR, 0.31; P < .001) among these patients based on data adjusted for age, previous SARS-CoV-2 infection, vaccination status, and time elapsed since the most recent vaccination. The reductions in risk were most profound among elderly patients (≥75 years old) and among those with high levels of drug adherence. Administration of nirmatrelvir/ritonavir also resulted in significant reductions in the risk of hospitalization (OR, 0.31; P < .001) and death (OR, 0.28; P < .001). Similar to molnupiravir, the impact of nirmatrelvir/ritonavir was more substantial among elderly patients and in those with high levels of drug adherence. Conclusions Collectively, these real-world findings suggest that although the risks of hospitalization and death due to COVID-19 have been reduced, antivirals can provide additional benefits to members of highly vulnerable patient populations

Vancomycin versus Placebo for Treating Persistent Fever in Patients with Neutropenic Cancer Receiving Piperacillin-Tazobactam Monotherapy

This prospective, double-blind trial assessed whether the addition of a glycopeptide would be able to reduce the time to defervescence in neutropenic patients with cancer who had persistent fever 48-60 h after the initiation of empirical piperacillin-tazobactam monotherapy. Of 763 eligible patients, 165 with persistent fever were randomized to receive piperacillin-tazobactam therapy plus either vancomycin therapy or placebo. Defervescence was observed in 82 (95%) of 86 patients in the vancomycin group and in 73 (92%) of 79 patients in the placebo group (P = .52). The distributions of the time to defervescence were not statistically significant between the 2 groups (estimated hazard ratio, 1.03; 95% confidence interval, 0.75-1.43; P = .75). The number of additional episodes of gram-positive bacteremia and the percentage of patients for whom amphotericin B was empirically added to their therapy regimen were also similar in both groups. This study failed to demonstrate that the empirical addition of vancomycin therapy to the treatment regimen is of benefit to persistently febrile neutropenic patients with cance

Prevotella Buccae Bacteremia and Febrile Neutropenia: Report of one Case

An increasing number of anaerobic bacteremias of oral origin have been described during the recent years as a cause of fever in neutropenic cancer patients. In this paper, we describe a case of Prevotella buccae bacteremia, the first one to our knowledge, emphasizing thus the importance of considering the oral commensals when selecting antimicrobial regimens

Validated Risk Score for Predicting 6-Month Mortality in Infective Endocarditis.

Background Host factors and complications have been associated with higher mortality in infective endocarditis (IE). We sought to develop and validate a model of clinical characteristics to predict 6-month mortality in IE. Methods and Results Using a large multinational prospective registry of definite IE (International Collaboration on Endocarditis [ICE]-Prospective Cohort Study [PCS], 2000-2006, n=4049), a model to predict 6-month survival was developed by Cox proportional hazards modeling with inverse probability weighting for surgery treatment and was internally validated by the bootstrapping method. This model was externally validated in an independent prospective registry (ICE-PLUS, 2008-2012, n=1197). The 6-month mortality was 971 of 4049 (24.0%) in the ICE-PCS cohort and 342 of 1197 (28.6%) in the ICE-PLUS cohort. Surgery during the index hospitalization was performed in 48.1% and 54.0% of the cohorts, respectively. In the derivation model, variables related to host factors (age, dialysis), IE characteristics (prosthetic or nosocomial IE, causative organism, left-sided valve vegetation), and IE complications (severe heart failure, stroke, paravalvular complication, and persistent bacteremia) were independently associated with 6-month mortality, and surgery was associated with a lower risk of mortality (Harrell's C statistic 0.715). In the validation model, these variables had similar hazard ratios (Harrell's C statistic 0.682), with a similar, independent benefit of surgery (hazard ratio 0.74, 95% CI 0.62-0.89). A simplified risk model was developed by weight adjustment of these variables. Conclusions Six-month mortality after IE is 25% and is predicted by host factors, IE characteristics, and IE complications. Surgery during the index hospitalization is associated with lower mortality but is performed less frequently in the highest risk patients. A simplified risk model may be used to identify specific risk subgroups in I

Eosinophilic pneumonia associated with daptomycin: a case report and a review of the literature

<p>Abstract</p> <p>Introduction</p> <p>Although several studies did not demonstrate that daptomycin may cause significantly higher rates of pulmonary adverse effects when compared with vancomycin or penicillinase-resistant penicillins, there have been a few case reports of severe pulmonary complications associated with daptomycin administration.</p> <p>Case presentation</p> <p>A rare case of eosinophilic pneumonia occurring 10 days after daptomycin administration in a 78-year-old Caucasian man with possible infectious endocarditis is described. He developed new onset fever, up to 38.5°C, with bilateral pulmonary crackles on physical examination and with no signs of severe respiratory failure. A chest computed tomography-scan showed bilateral nodular consolidations with air bronchograms and pleural effusions. Immediate discontinuation of daptomycin was followed by vigorous improvement of clinical signs and symptoms with progressive resolution of pulmonary consolidations a month later.</p> <p>Conclusion</p> <p>Physicians should be aware of this rare but serious complication during daptomycin treatment, and prompt discontinuation of the offending agent, with or without additional supportive treatment, must occur immediately.</p