Is there any association between the efficacy of imaging techniques and the age of the patient in the diagnosis of acute appendicitis?

Aim: In this study, we aimed to assess whether there is any difference between the time and effectiveness seen in the diagnostic stage of acute appendicitis when an appropriate imaging method is selected for the patients in different age groups. Materials and Methods: During the 6-month period between October 1, 2015, and April 1, 2016, we retrospectively reviewed the files of patients who visited our emergency clinic, which is a third-step emergency department of a university hospital, and who then underwent operations at our hospital. Patients were evaluated according to their age: Group 1, 40 years and younger; Group 2, 40-60 years; Group 3, 60 years and older. Results: In this study, 97 patients (59.1%) were male and 67 patients (40.9%) were female. Their ages ranged from 19 to 86 years (mean age, 36.7 +/- 14.7 years). The percentage of patients who underwent only ultrasonography (US) was 52.3% in the first age group, 39.5% in the second age group, and 0.0% in the third age group (p<0.0001). The rates of patients who underwent only computerized tomography (CT) were 15.3% in the first age group, 28.9% in the second age group, and 60% in the third age group (p<0.0001). There was a statistically significant difference between the sensitivities of CT and US by age group (p<0.001). Conclusion: We believe that US should be the first method to be preferred in young and uncomplicated cases and that CT should be preferred in elderly patients with atypical presentations

Artroskopik diz cerrahisi için anestezi kalitesinin karşılaştırılması: Kombine siyatik femoral blok ve tek taraflı spinal anestezi

Objective: We aimed to evaluate the quality of anesthesia of combined sciatic and femoral 3-in-1 nerve blocks (CSFB) and unilateral spinal anesthesia technique with low-dose levobupivacaine in outpatients undergoing knee arthroscopy surgery. Materials and Methods: Forty American Society of Anesthesiologists (ASA) physical status I-II patients were randomly allocated into two groups and unilateral spinal anesthesia with low-dose levobupivacaine (group S, n=20) or CSFB (group B, n=20) was performed. Besides the quality of anesthesia, anesthetic effectiveness, hemodynamic values, duration of the technique application, maximum motor and sensorial block levels and durations, the first analgesics need, and total analgesic consumptions during postoperative 24 hours and determined complications were compared between the two groups. Results: The quality of anesthesia was better in group S, no patient received either sedation or analgesic intraoperatively while first analgesic need and number of patient was higher (p=0.014, p<0.001, p=0.032 respectively). The duration of technical application was shorter while maximum motor and sensorial block levels were higher in group S (p<0.0001, p=0.008, p<0.001 respectively). Motor block duration was significantly longer in group B (p<0.0001). Conclusion: We concluded that CSFB practice is an effective anesthetic alternative for unilateral spinal anesthesia.Amaç: Günübirlik diz artroskopisi cerrahisinde kombine siyatik ve femoral üçü bir arada blok ile düşük doz levobupivakain ile yapılan tek taraflı spinal anestezi tekniklerinin anestezi kalitesini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: American Society of Anesthesiologists (ASA) I-II 40 hasta rastgele iki gruba ayrıldı ve tek taraflı spinal anestezi (grup S, n=20) veya kombine siyatik ve femoral üçü bir arada blok (grup B, n=20) uygulandı. Anestezi kalitesinin yanı sıra, hemodinamik değerler, teknik uygulama süresi, maksimum motor ve duyusal blok düzey ve süreleri, ilk analjezik gereksinimi ve postoperatif 24 saat süresince toplam analjezik tüketimi, saptanan komplikasyonlar iki grup arasında karşılaştırıldı

MyD 88 and TLR-9 polymorphism in children diagnosed with sepsis.

TEZ8772Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2012.Kaynakça (s. 82-89) var.ix, 93 s. : res. ; 29 cm.Aim: We aimed to investigate the MyD 88 and TLR-9 polymorphisms which have important roles in immune system in septic children and to evaluate whether or not a risk factor in the development of sepsis. Material and methods: 130 patients, 65 of whom were diagnosed with sepsis in study group and 65 of whom were without sepsis in control group, were included between April 2010 and January 2012 in Pediatric Intensive Care Unit in Çukurova University. The demographic characteristics, including PIM II, PRISM II scores, underlying diseases, cultures, organ failure, the treatment modalities and the treatment results were recorded. After DNA had been obtained from blood samples in study and control group, polymorphisms of MyD 88 and TLR-9 were analyzed. According to the genotype and allel frequencies, the distributions of polymorphisms of MyD 88 SNP -938 C/A (rs4988453), MyD 88 SNP 1944 C/G (rs4988457), TLR-9 SNP 2848 A/G (rs352140) and TLR-9 SNP 1237 C/T (rs5743836) were analyzed in both study and control group. Results: Median age (p=0.254) and gender (p=0.724) were not statistically significant in study group. Statistically C/C genotype of MyD 88 SNP -938 were more signficant than that of C/A genotype in patient group (p=0.002). No statistically significant difference was found between study and control group in terms of MyD 88 SNP 1944 genotypes, TLR-9 SNP 2848 genotypes and TLR-9 SNP -1237 genotypes (p=0.272, p=0.921, p=0.232, respectively). The mortality was 23,07 % in patients with sepsis. Conclusion: We assume that the studies related with gene polymorphism could have a beneficial role in order to the determining of sepsis tendency and management of treatment in sepsis. It was shown that children with MyD 88 SNP -938 C/C genotype had more tendency to sepsis in our study. However further studies should be performed for the exact causes of sepsis tendency in a large population.Amaç: Bu çalışmada amacımız, sepsis tanısıyla takip edilen çocuklarda immun sistemde önemli rolleri olan MyD 88 ve TLR-9 polimorfizmlerini değerlendirmek ve sepsis gelişiminde risk faktörü olup olmadıklarını araştırmaktı. Gereç ve yöntem: Bu çalışmaya 2010 Nisan ve 2012 Ocak tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Çocuk Yoğun Bakım Ünitesi' nde sepsis tanısı alan 65 hasta ve kontrol grubu olarak da sepsis olmayan 65 hasta olmak üzere toplam 130 hasta alındı. PIM II, PRISM II skorları, altta yatan hastalıklar, kültürler, organ yetmezliği, tedavi yöntemleri ve sonuçlarını içeren demografik özellikler kaydedildi. Çalışma ve kontrol grubunda, kan numunelerinden DNA elde edilip MyD 88 ve TLR-9 polimorfizmleri çalışıldı. Hasta ve kontrol grubu arasında MyD 88 SNP -938 C/A (rs4988453), MyD 88 SNP 1944 C/G (rs4988457), TLR-9 SNP 2848 A/G (rs352140) ve TLR-9 SNP 1237 C/T (rs5743836) polimorfizmlerin genotip ve allel frekanslarına göre dağılımları incelendi. Bulgular: Çalışma grubu ile kontrol grubu arasında yaş ortalaması (p=0.254) ve cinsiyet açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı (p=0.724). Hasta grubunda MyD 88 SNP -938' in C/C genotipi, C/A genotipine göre istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0.002). Çalışma ve kontrol grupları arasında MyD 88 SNP 1944, TLR-9 SNP 2848 ve TLR-9 SNP -1237 genotipleri açısından anlamlı bir farklılık tespit edilmedi (sırasıyla p=0.272, p=0.921, p=0.232). Sepsisli hastalarda mortalite % 23.07 idi. Sonuç: Gelecekte gen polimorfizmi ile ilgili çalışmaların sepsise yatkınlığı belirlemede ve tedavi yönetiminde faydalı olabileceğini düşünmekteyiz. Çalışmamızda MyD 88 SNP -938 C/C genotipine sahip hastalarımızın daha fazla sepsise yatkın olduğu görüldü. Sepsise yatkınlığın kesin nedenlerini belirlemek için daha geniş populasyonu içeren çalışmalar yapılmalıdır.Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: TF2010LTP25

Çocuklarda QT uzaması yapan ilaçlarla zehirlenmelerde düzeltilmiş QT ve Tp-e/QTc süreleri karşılaştırması

Introduction: Childhood intoxications are among the most common reasons for admission to the emergency department. The aim of this study is to evaluate whether there is a primary marker that can determine the risk of arrhythmia by comparison of QT, QTc, QT/QTc, Tp-e/QT, Tp-e/QTc intervals in drug intoxications with prolonging QTc which can be fatal by causing arrhythmia in children. Materials and Methods: In this study, 55 patients who were admitted to Pediatric Emergency Department of Training and Research Hospital between January 2018 and August 2019 within the first 6 hours due to intoxication with QTc prolongation and followed up in our pediatric emergency department were retrospectively reviewed. In patients hospital records, age, sex, medication, time of application, clinical and physical examination findings, vital signs, treatments and results, laboratory findings, electrocardiogram findings at the time of admission hospital and in the 6. hour control, QT, QTc, Tp-e, Tp-e/QT and Tp-e/QTc times were recorded. Results: The median age of the patients in study was 155±77.2 months. The number of female patients was 33 (60%) and the number of male patients was 22. There was a statistically significant difference between leukocyte count, hemoglobin, platelet,bun, creatinine, SGPT and calcium values at the time of admission and control at the 6th hour. There was no statistically significant difference between CK-MB and troponin levels. Also, there was no statistically significant difference between QT, QTc, QT/QTc, Tp-e/QT and Tp-e/QTc intervals. But there was a statistically significant difference between Tp-e/QTc ratio and gender. Conclusions: Although QTc interval continues to be used to determine the risk of arrhythmia in children with drugs prolonging QTc, it may be significant to compare Tp-e and Tp-e/QTc ratio. However, studies involving a larger number of patients are needed to determine whether Tp-e interval and Tp-e/QTc ratio are a priority marker.Giriş: Çocukluk çağı zehirlenmeleri sık görülen acile başvuru nedenleri arasındadır. Bu çalışmada amacımız aritmiye neden olarak ölümcül olabilecek QTc uzaması yapan ilaçlarla zehirlenmelerde QT, QTc, QT/QTc, Tp-e/QT, Tp-e/ QTc oranlarını karşılaştırarak çocuklarda aritmi riskini belirleyebilecek öncelikli bir belirteç olup olmadığını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda Ocak 2018 ve Ağustos 2019 tarihleri arasında Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Acil servisine QTc uzaması yapan ilaçlarla zehirlenme nedeniyle ilk 6 saat içerisinde başvuran ve çocuk acilimizde takip edilen 55 hastanın dosyası retrospektif olarak incelenmiştir. Hasta dosyalarından yaş, cinsiyet, aldığı ilaç, müracaat süresi, klinik bulgu ve fizik muayene bulgusu,vital bulgular, yapılan tedavi ve sonuçları laboratuar bulguları ve başvuru anı ve kontrol bakılan 6. saat EKG (elektrokardiyografi) bulguları, QT, QTc, Tp-e, Tp-e/QT ve Tp-e/QTc süreleri kaydedilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların yaş ortancası 155±77,2 ay idi. Kız hasta sayısı 33(%60), erkek hasta sayısı 22 (%40) idi. Çalışmamızda hastaların başvuru anı ve 6. saatte bakılan lökosit sayısı, hemoglobin, platelet, bun, kreatinin, SGPT ve kalsiyum değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p0,05).EKG’lerinde QT, QTc, QT/QTc, Tp-e/QT ve Tp-e/QTc süreleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Tp-e/QTc süreleri ve cinsiyet arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık mevcuttu (p<0,05). Sonuç: Çocuklarda QTc uzatan ilaçlarla zehirlenmelerde aritmi riskini belirlemek için QTc süresi kullanılmaya devam etmekle birlikte Tp-e ve Tp-e/QTc sürelerinin öncelik bir belirteç olup olmadığını belirlemek için daha fazla sayıda hasta popülasyonu içeren çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır

ANATOMİK BİR VARYASYON: STERNALİS KASI

ANATOMİK BİR VARYASYON: STERNALİS KASISerap Sarı, Ekrem Anıl Sarı, Sinem Gezer, Handan Güleryüz UçarDokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi Radyoloji Anabilim Dalı.Giriş ve Amaç: Sternalis kası, göğüs ön duvarının bir varyasyonu olup 400 yıldan fazla bir süre önce tanımlanmıştır (1). Keşfinden bu yana 20’den fazla kelime ile adlandırılmış olup bu da onu en değişken olarak adlandırılan anatomik varyantlardan biri yapar (2). Kadavra çalışmaları prevalansın toplumda %7,8 gibi bir oranda olduğunu göstermekle birlikte, farklı etnik gruplar arasında değişkendir.Pektoralis majör kasını dikey olarak kaplayan, tek taraflı veya bilateral, iyi sınırlı boyutu değişken olabilen kas liflerinden oluşur. Üst sternum, infraklaviküler bölge ve ön göğüs fasyasından başlayıp; anterior pektoral fasya, alt kostalar, rektus kasının kılıfı, eksternal oblik kas aponörozunda sonlanabilir (3).İşlevi, embriyolojisi ve innervasyonu hala tartışmalıdır. En çok destekçisi olan hipotez, pektoralis majör kasından kaynaklandığı şeklindedir (4). Bir literatür taraması, sternalis varyasyonunun pektoralis majör kasına homolog olduğunu, innervasyonunun ise vakaların %55’inde internal veya eksternal torasik sinirler ve vakaların %43’ünde interkostal sinirlerinden olduğunu bildirmektedir (5).Sternalis kası anatomisyenler tarafından iyi bilinen anatomik bir varyasyon olmasına rağmen klinisyenler ve cerrahlar tarafından nispeten daha az bilinmektedir. Klinik olarak, sternalis kası hiçbir zaman herhangi bir semptomla ilişkilendirilmemiştir. Ancak, pektoral bölgede yüzeyel yerleşimi nedeniyle, meme cerrahisinde, mamografi, bilgisayarlı tomografi (BT) ve manyetik rezonans görüntülemede tümörü taklit ettiği için tanısal yanılgılara neden olabilir.Bu bildiride sternalis kası varyasyonuna sahip olgunun BT bulgularını sunmayı amaçladık.Olgu Sunumu: 27 yaşındaki erkek hasta araç dışı trafik kazası nedeniyle hastanemize başvurdu. Göğüs travması nedeniyle çekilen toraks BT’sinde rastlantısal bir bulgu olarak sağ tarafta sternalis kası görüldü.Tartışma ve Sonuç: Radyologlar ve cerrahlar için sternalis kas varyasyonunun tanı ve cerrahi tedavi sırasında herhangi bir karışıklığı önlemek açısından tanınması önemlidir. BT veya MR görüntüleme ile sternalis kası varlığı doğrulayabilir. Kesitsel incelemelerde diğer kas yapıları ile izodens ve izoekoik olup iç yapısı homojendir. Patolojik kontrastlanma göstermez. Tanı amacıyla ince iğne aspirasyonu veya kor biyopsi gibi gereksiz girişimsel tanı yöntemlerinden ve hastanın üzerinde oluşturacağı olumsuz psikolojik etkiden kaçınmak gereklidir. Ayrıca, toraks travması bulunan bizim olgumuz gibi hastalarda, varyasyonun tanınması ve yumuşak doku hematomu ile karıştırılmaması adli açıdan da önem taşımaktadır.Anahtar kelimeler: Radiology, sternalis muscle, variation, thoraxKaynaklar1) Turner W. On the musculus sternalis. J Anat Physiol. 1867;1:246 –378.25</p

NADİR KARŞILAŞILAN HAVA YOLU ANOMALİLERİ: TRAKEAL BRONKUS VE AKSESUAR KARDİYAK BRONKUS

NADİR KARŞILAŞILAN HAVA YOLU ANOMALİLERİ: TRAKEAL BRONKUS VE AKSESUAR KARDİYAK BRONKUSSerap Sarı, Ekrem Anıl Sarı, Sinem Gezer, Pınar Balcı, Erkan YılmazDokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi Radyoloji Anabilim Dalı.Giriş ve Amaç: Trakeal bronkus ve aksesuar kardiyak bronkus, nadir karşılaşılan hava yolu anomalileridir.Trakeal bronkus, trakeanın suprakarinal kısmından köken alan aksesuar bir bronşun olduğu nadir görülen bir varyasyondur. Sağ üst lobun tamamıhavalanmasıı sağladığı durumlarda bronş suis, veya “pig bronkus”, olarak adlandırılır. Bu tanımlamanın sebebi, domuzlarda ve diğer geviş getiren hayvanlarda trakeal bronş bulunmasıdır. İnsidansının ~%1 (%0,1-2) olduğu tahmin edilmektedir ve belirgin olarak sağ tarafta daha sık görülür.Sağ izomerizm vakalarının aksine sol trakeal bronkus, genellikle sağ trakeal bronkusla ilişkilidir. Bildirilen tüm bilateral trakeal bronkus vakalarında; sol trakeal bronkusların karşı sağ trakeal bronkusdan orijin aldığı görülmüştür (3).Genellikle insidental olarak keşfedilir ve çoğu hasta asemptomatiktir. Bazen hastalarda fokal amfizematöz değişiklik nedeniyle tekrarlayan sağ üst lob pnömonisi olabilir. Anormal şekilde doğrudan trakeadan çıkan bir bronş, trakeal entübasyon sırasında, lümenin tüp tarafından tıkanması nedeniyle lober veya segmental atelektazi veya trakeal bronşun yanlışlıkla entübasyonu nedeniyle solunum yetmezliği gibi ek risklere neden olur (2). Bu nedenle bu varyasyonun tanınması önemlidir.Aksesuar kardiyak bronkus; ana bronşun medial duvarından veya intermediate bronşdan kaynaklanarak kalbin medialine doğru seyreder. Sağ ana bronş veya intermediate bronşun medialinden çıkan tek varyasyon olmakla birlikte daha nadir olarak soldan da kaynaklanabilir (4). Genel popülasyonun %0.07-%0.5’inde görülür. Genellikle kör uçla sonlanır ancak bazen parankim ventilasyonuna katkıda bulunabilir (5). Genellikle asemptomatiktir, ancak tekrarlayan pnömoni, hemoptizi, öksürük veya dispne şikayeti gibi semptomlara neden olabilir (6). Aksesuar kardiyak bronkus olan vakalarda, diğer trakeobronşial dallanma anomalileri görülme sıklığı artmıştır.Bu bildiride, insidental olarak trakeal bronkus ve aksesuar kardiyak bronkus saptanan iki olgunun toraks bilgisayarlı tomografi (BT) bulgularını, radyolojik görüntüler ve klinik bilgi eşliğinde sunmak amaçlanmıştır.Olgu sunumuOlgu 1: Lomber disk hernisi nedeniyle ameliyat edilmek üzere hastanemize yatışı yapılan 44 yaşındaki erkek hastanın operasyon öncesi çekilen toraks BT’sinde rastlantısal olarak sağda trakeal bronkus izlendi.Olgu 2: Yüksek ateş ve öksürük yakınmalarıyla acil servise başvuran 57 yaşında erkek hastanın pnömoni ön tanısı ile çekimel toraks BT’sinde COVID-19 pnömonisi ve sağ intermediate bronş medialinden kaynaklanan ve kör sonlanan aksesuar kardiyak bronkus izlendi.Tartışma ve Sonuç: Konjenital trakeobronşial dallanma anomalileri trakea, ana bronşlardan ve bronkus intermediustan kaynaklanabilirler ve genellikle gözden kaçırılırlar. Özellikle çocuklarda tekrarlayan pnömoni, hemoptizi veya nefes darlığı gibi semptomlara neden olabilmekle birlikte çoğunlukla asemtomatiklerdir ancak bu varyasyonların, özellikle cerrahi operasyon geçirecek ve entübe edilecek hastalarda girişim öncesinde bilinmesi önemlidir.Anahtar kelimeler: Cardiac bronchus,thoracic bronchus,variation,thorax,radiologyKaynaklar1) Localization of pulmonary stretch receptors in the airways of the dog ;G. Miserocchi et al., Journal of Physiology, 19732) Ming Z, Lin Z. Evaluation of tracheal bronchus in Chinese children using multidetector CT. Pediatr Radiol 2007;37(12):1230–1234.3) Cope R, Campbell JR, Wall M. Bilateral tracheal bronchi. JPediatr Surg 1986;21(5):443–444.4) Ghaye B, Kos X, Dondelinger RF. Accessory cardiac bronchus: 3D CT demonstration in nine cases. Eur Radiol 1999;9(1):45–48.5) Mangiulea VG, Stinghe RV. The accessory cardiac bronchus: bronchologic aspect and review of the literature. Dis Chest 1968;54(5):433–4366) McGuinness G, Naidich DP, Garay SM, Davis AL, Boyd AD,Mizrachi HH. Accessory cardiac bronchus: CT features and clinical significance. Radiology 1993;189(2):563–566&nbsp;</p

Option Pricing under Heston Stochastic Volatility Model using Discontinuous Galerkin Finite Elements

We consider interior penalty discontinuous Galerkin finite element (dGFEM) method for variable coefficient diffusion-convection-reaction equation to discretize the Heston PDE for the numerical pricing of European options. The mixed derivatives in the cross diffusion term are handled in a natural way compared to the finite difference methods. The advantages of dGFEM space discretization and Cranck-Nicolson method with Rannacher smoothing as time integrator for Heston model with non-smooth initial and boundary conditions are illustrated in several numerical examples for European call, butterfly spread and digital options. The convection dominated Heston PDE for vanishing volatility is efficiently solved utilizing the adaptive dGFEM algorithm. Numerical experiments illustrate that dGFEM is highly accurate and very efficient for pricing financial options

Nötrofil-Lenfosit Oranlarının, Platelet Belirteçlerinin ve Sodyum Düzeyinin Febril Nöbetler ile İlişkisi

Amaç: Çocuk acil servise febril nöbet ile başvuran hastaların laboratuvar parametrelerini belirlemek ve bunların basit ve komplike nöbet ayrımındaki önemini göstermektir. Gereç ve Yöntem: Aralık 2019-Mart 2020 tarihleri arasında Adana Şehir Hastanesi Çocuk Acil Bölümü’ne febril nöbet ile başvuran hastaların başvurudan sonraki ilk bir saat içindeki nötrofil-lenfosit oranları, platelet değerleri ve sodyum düzeyleri incelendi. Bulgular: 138 basit ve komplike febril nöbet hastası çalışmaya alındı. 111’i (% 80,4) basit febril nöbet 27’si (% 19,5) komplike febril nöbetti. Nötrofil/lenfosit oranları ile Mean Platelet volüm/platelet oranları arasında basit ve komplike nöbet ayrım bakımından anlamlı bir farklılık saptanmadı (p> 0,05). Ancak febril nöbet ile başvuran hastaların % 65,2’de hiponatremi olup basit ve komplike nöbetler bakımından anlamlı farklılık mevcuttu (p:0,006). Tekrarlayan nöbet riski yönünden farklılık saptanmadı (p> 0,05). Sonuç: Hiponatreminin febril nöbete yatkınlık sağlayan bir neden olabileceği düşünüldü

Ecballium Elaterium Poisoning in Pediatric Emergency Service: A Case Report

Background Ecballium elaterium is the only species belonging to the genus Ecballium of Cucurbitaceae family. It is native to the Mediterranean region. Despite its side effects, E. elaterium has still been being used as an alternative treatment agent for sinusitis, cirrhosis, rheumatic diseases and hemorrhoids for its anti-inflammatory and cathartic actions. Herein we discuss a pediatric case showing gastrointestinal side effects after ingesting E. elaterium. Case Report: A six-year-old boy admitted to Çukurova University Medical Faculty Pediatric Emergency Department, Turkey, for vomiting one hour after ingesting a green plant which he had tasted to satisfy his curiosity. Physical examination, vital signs and laboratory tests revealed normal. The ingested plant was defined to be E. elaterium. Maintenance fluid infusion, 1 mg/kg ranitidine and sucralfate medications were commenced. During the follow-up, the patient developed numbness of the tongue and hyper-salivation, without any signs of uvular edema or other system findings. Further follow-up showed stable vital signs within the normal range with no additional complications. The patient was sent home with the cure and recommendations. Discussion: The plants and herbs that are used as agents of alternative or complementary medicine may as well be accidentally or curiously taken by children leading to unwanted intoxication cases. Pre-encounter actions to prevent such cases are as important as any post-exposure clinical interventions to impede the unwanted consequences. One such measure might be a more intensive public information policy underscoring the fact that plants have the potential to be noxious and may cause serious side effects and even death