Stem Cell Therapy in Heart Diseases: A Review of Selected New Perspectives, Practical Considerations and Clinical Applications

Degeneration of cardiac tissues is considered a major cause of mortality in the western world and is expected to be a greater problem in the forthcoming decades. Cardiac damage is associated with dysfunction and irreversible loss of cardiomyocytes. Stem cell therapy for ischemic heart failure is very promising approach in cardiovascular medicine. Initial trials have indicated the ability of cardiomyocytes to regenerate after myocardial injury. These preliminary trials aim to translate cardiac regeneration strategies into clinical practice. In spite of advances, current therapeutic strategies to ischemic heart failure remain very limited. Moreover, major obstacles still need to be solved before stem cell therapy can be fully applied. This review addresses the current state of research and experimental data regarding embryonic stem cells (ESCs), myoblast transplantation, histological and functional analysis of transplantation of co-cultured myoblasts and mesenchymal stem cells, as well as comparison between mononuclear and mesenchymal stem cells in a model of myocardium infarction. We also discuss how research with stem cell transplantation could translate to improvement of cardiac function

Terapia resynchronizująca serca po przezskórnej plastyce pierścienia zastawki mitralnej z dojścia przez żyły wieńcowe

We present a case of a 45-year-old man with symptomatic heart failure and ischaemic functional mitral regurgitation (FMR), who underwent a successful percutaneous trans-coronary venous mitral annuloplasty with the Carillon™ system. The procedure resulted in clinical improvement as well as in a decrease in the degree of MR as assessed by echocardiography. Fifteen months later, the patient underwent cardiac resynchronisation (CRT) device implantation, resulting in a further improvement in echocardiographic measures of FMR. This case not only confirms the feasibility of CRT after percutaneous trans-coronary-venous mitral annuloplasty, but also suggests a possible synergistic effect of both therapies, warranting future clinical trials

The REDUCE FMR Trial: A Randomized Sham-Controlled Study of Percutaneous Mitral Annuloplasty in Functional Mitral Regurgitation

Objectives This study sought to evaluate the effects of the Carillon device on mitral regurgitation severity and left ventricular remodeling. Background Functional mitral regurgitation (FMR) complicates heart failure with reduced ejection fraction and is associated with a poor prognosis. Methods In this blinded, randomized, proof-of-concept, sham-controlled trial, 120 patients receiving optimal heart failure medical therapy were assigned to a coronary sinus-based mitral annular reduction approach for FMR or sham. The pre-specified primary endpoint was change in mitral regurgitant volume at 12 months, measured by quantitative echocardiography according to an intention-to-treat analysis. Results Patients (69.8 ± 9.5 years of age) were randomized to either the treatment (n = 87) or the sham-controlled (n = 33) arm. There were no significant differences in baseline characteristics between the groups. In the treatment group, 73 of 87 (84%) had the device implanted. The primary endpoint was met, with a statistically significant reduction in mitral regurgitant volume in the treatment group compared to the control group (decrease of 7.1 ml/beat [95% confidence interval [CI]: −11.7 to −2.5] vs. an increase of 3.3 ml/beat [95% CI: −6.0 to 12.6], respectively; p = 0.049). Additionally, there was a significant reduction in left ventricular volumes in patients receiving the device versus those in the control group (left ventricular end-diastolic volume decrease of 10.4 ml [95% CI: −18.5 to −2.4] vs. an increase of 6.5 ml [95% CI: −5.1 to 18.2]; p = 0.03 and left ventricular end-systolic volume decrease of 6.2 ml [95% CI: −12.8 to 0.4] vs. an increase of 6.1 ml [95% CI: −1.42 to 13.6]; p = 0.04). Conclusions The Carillon device significantly reduced mitral regurgitant volume and left ventricular volumes in symptomatic patients with functional mitral regurgitation receiving optimal medical therapy. (Carillon Mitral Contour System for Reducing Functional Mitral Regurgitation [REDUCE FMR]; NCT02325830

A randomized double-blind trial of an interventional device treatment of functional mitral regurgitation in patients with symptomatic congestive heart failure-Trial design of the REDUCE FMR study

The Carillon Mitral Contour System has been studied in 3 nonrandomized trials in patients with symptomatic congestive heart failure and functional mitral regurgitation. The REDUCE FMR study is a uniquely designed, double-blind trial evaluating the impact of the Carillon device on reducing regurgitant volume, as well as assessing the safety and clinical efficacy of this device. Carillon is a coronary sinus-based indirect annuloplasty device. Eligible patients undergo an invasive venogram to assess coronary sinus vein suitability for the Carillon device. If the venous dimensions are suitable, they are randomized on a 3:1 basis to receive a device or not. Patients and assessors are blinded to the treatment assignment. The primary end point is the difference in regurgitant volume at 1 year between the implanted and nonimplanted groups. Other comparisons include clinical parameters such as heart failure hospitalizations, 6-minute walk test, Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire (KCCQ), and other echocardiographic parameters. An exercise echo substudy will also be included

Angioplastyka przewlekle zamkniętych gałęzi lewej tętnicy wieńcowej Wpływ rodzaju cewnika prowadzącego na skuteczność i przebieg zabiegu

Cel pracy: Ocena wpływu rodzaju zastosowanego cewnika prowadzącego na przebieg i skuteczność zabiegów przezskórnej rekanalizacji przewlekle zamkniętych naczyń wieńcowych. Materiał i metody: Wśród 150 chorych (29 kobiet, śr. 57 lat) skierowanych na zabieg przezskórnej rekanalizacji przewlekle zamkniętej gałęzi przedniej zstępującej (LAD, left anterior descending) lub okalającej (Cx, circumflex) lewej tętnicy wieńcowej w sposób losowy dobierano cewnik typu Sones (grupa SL) albo Voda (grupa VL), albo Judkins/Amplatz (grupa JL); po 50 pacjentów w każdej z grup. W każdej z grup oceniano całkowitą skuteczność zabiegów. Mierzono także czas od początku zabiegu do intubacji tętnicy wieńcowej (I), czas potrzebny do przejścia prowadnikiem i cewnikiem rekanalizacyjnym przez niedrożny odcinek tętnicy (II), czas do pierwszego wypełnienia balonu (III) oraz całkowity czas trwania zabiegu (IV). Oceniano także czas fluoroskopii potrzebny do każdego z wymienionych etapów zabiegu (czasy IF, IIF, IIIF oraz IVF). Wyniki: Skuteczność zabiegów rekanalizacji była podobna we wszystkich trzech porównywanych grupach i wyniosła odpowiednio 78, 82 i 78% dla grup JL, SL i VL. Czas do intubacji lewej tętnicy wieńcowej był dłuższy w grupie SL (I: 13,6 &plusmn; 7,0 min; IF: 3,12 &plusmn; 3,86 min) w porównaniu z grupą JL i VL. Zarówno czas przechodzenia cewnikiem przez materiał zamykający światło naczynia (II: 16,51 &plusmn; 7,09 min), jak i czas fluoroskopii w tym etapie zabiegu (IIF: 8,01 &plusmn; 4,47 min) były istotnie (p < 0,05) dłuższe dla grupy JL w stosunku do dwóch pozostałych grup. Całkowity czas trwania zabiegu (IV: 44,46 &plusmn; 21,17 min) był dłuższy (p < 0,05) w grupie SL niż w grupach JL i VL, choć całkowity czas fluoroskopii podczas zabiegu był podobny we wszystkich trzech grupach. Wnioski. Choć zastosowanie różnych rodzajów cewników prowadzących wpływa na czas trwania poszczególnych etapów zabiegu rekanalizacji, nie decyduje jednak o jego skuteczności. Nawet subiektywna ocena złej stabilizacji cewnika typu Judkins lewy nie znalazła potwierdzenia pod względem wpływu na skuteczność zabiegu. Wyniki badań własnych autorów potwierdzają dane sugerujące, że najistotniejszym czynnikiem wpływającym na skuteczność zabiegów rekanalizacji przewlekłych zamknięć tętnic wieńcowych jest czas, jaki upłynął od momentu zamknięcia tętnicy do próby jej udrożnienia, co skłania do podejmowania możliwie szybkiej decyzji o koronarografii u chorych po zawale serca. (Folia Cardiol. 2001; 8: 517-526