„Ég virðist alltaf falla á tíma“: Reynsla nemenda sem glíma við námsvanda í Háskóla íslands

Publisher's version (útgefin grein)Háskólar þurfa að bregðast við aukinni fjölbreytni í hópi nemenda með því að mæta ólíkum þörfum þeirra. Í greininni eru kynntar niðurstöður rannsóknar á upplifun og reynslu nemenda sem stunda nám við Félagsvísindasvið Háskóla Íslands. Markmið rannsóknarinnar var að varpa ljósi á reynslu nemenda sem glíma við námsvanda. Leitað var svara við eftirfarandi rannsóknarspurningu: Hvað styður og hvað hindrar nemendur í HÍ sem glíma við námsvanda í að takast á við nám sitt? Tekin voru þrjú einstaklingsviðtöl og rýnihópsviðtal við sex nemendur í BA-námi við félagsráðgjafardeild. Niðurstöður sýna að viðmælendur voru ánægðir með ýmsa þætti í skipulagi námsins og fannst skilningur kennara á stöðu þeirra vera góður en töldu þó að í kennsluháttum væru ýmsar hindranir sem gerðu þeim erfitt fyrir. Þær hindranir felist meðal annars í erfiðleikum við aðlögun að háskólasamfélaginu, álagi í námi sem veldur streitu og kvíða og því að of lítið tillit sé tekið til námsvanda þeirra. Slík innsýn í viðhorf nemenda sem glíma við námsvanda getur gagnast kennurum við að taka tillit til fjölbreytileikans í nemendahópnum og stuðlað þannig að bættri sálfélagslegri líðan nemenda, sem aftur hjálpar þeim við námið. Auk þess sýna niðurstöður að aukin áhersla á kennslu í fræðilegum vinnubrögðum ásamt virkri endurgjöf í námi getur hjálpað nemendum með námsvanda.Peer Reviewe

"I always seem to run out of time": Experience of students dealing with learning difficulties at the University of Iceland

To access publisher's full text version of this article, please click on the hyperlink in Additional Links field or click on the hyperlink at the top of the page marked DownloadHáskólar þurfa að bregðast við aukinni fjölbreytni í hópi nemenda með því að mæta ólíkum þörfum þeirra. Í greininni eru kynntar niðurstöður rannsóknar á upplifun og reynslu nemenda sem stunda nám við Félagsvísindasvið Háskóla Íslands. Markmið rannsóknarinnar var að varpa ljósi á reynslu nemenda sem glíma við námsvanda. Leitað var svara við eftirfarandi rannsóknarspurningu: Hvað styður og hvað hindrar nemendur í HÍ sem glíma við námsvanda í að takast á við nám sitt? Tekin voru þrjú einstaklingsviðtöl og rýnihópsviðtal við sex nemendur í BA-námi við félagsráðgjafardeild. Niðurstöður sýna að viðmælendur voru ánægðir með ýmsa þætti í skipulagi námsins og fannst skilningur kennara á stöðu þeirra vera góður en töldu þó að í kennsluháttum væru ýmsar hindranir sem gerðu þeim erfitt fyrir. Þær hindranir felist meðal annars í erfiðleikum við aðlögun að háskólasamfélaginu, álagi í námi sem veldur streitu og kvíða og því að of lítið tillit sé tekið til námsvanda þeirra. Slík innsýn í viðhorf nemenda sem glíma við námsvanda getur gagnast kennurum við að taka tillit til fjölbreytileikans í nemendahópnum og stuðlað þannig að bættri sálfélagslegri líðan nemenda, sem aftur hjálpar þeim við námið. Auk þess sýna niðurstöður að aukin áhersla á kennslu í fræðilegum vinnubrögðum ásamt virkri endurgjöf í námi getur hjálpað nemendum með námsvanda.Kennslumálasjóður Háskóla Ísland

Áhrifaþættir í samþættingu fjölskyldulífs og vinnu

Í þessari ritgerð mun ég að skoða hvaða þættir hafa áhrif á að foreldrar geti samhæft vinnu sína og uppeldi barna á Íslandi. Ég tek mið af þeim þróunum og breytingum sem hafa orðið og geri samanburð við önnur lönd í slíkum málefnum. Í upphafi ritgerðarinnar er fræðileg umfjöllun(1) Skilgreint verður í stuttu máli hugtökin vinna og fjölskylda(1.1). Farið inná hugmyndir kenningasmiða(1.2) og fyrri rannsóknir(1.3), sem á einhvern hátt tengjast þeirri umfjöllun um atvinnuþátttöku og fjölskyldulífi, í samfélaginu. Í öðrum kafla er fjallað um barneignir(2). Skoðaðar verða barneignir á Íslandi, þróun og breytingar í frjósemi kvenna yfir nokkur áraskeið(2.1). Tekið verður einnig á barneignum í OECD ríkjunum og samanburði á milli ríkja(2.2). Í þriðja kafla er fjallað um þróun vinnumarkaðsins(3). Atvinnuþátttöku á Íslandi í gegnum árin(3.1). Aukna atvinnuþátttöku kvenna á Íslandi(3.1.1). Atvinnuþátttöku innan OECD ríkjanna(3.1.2). Farið yfir þróun vinnutímans og þau lagalegu ákvæði sem snúa að vinnutíma á Íslandi(3.2). Fyrirtækjamenning(3.2). Fjölskylduvæn fyrirtækjastefna er útskýrð í grófum dráttum og hvaða hlutverki hún gegnir(3.3.1). Sveigjanleiki og aukið sjálfræði í starfi, þar sem tekið er á mismunandi leiðum á vinnutíma og starfsfyrirkomulagi, kosti og galla þess að bjóða starfsmönnum upp á sveigjanleika á vinnustað(3.3.2). Í fjórða kafla eru skoðaðir þættir sem snúa að aðkomu ríkis og sveitarfélaga(4). Útskýringar af mismunandi gerðum fæðingarorlof og foreldraorlofs(4.1). Farið er í lagalegar breytingar á fæðingarorlofi á Íslandi, í gegnum árin(4.1.1). Hvort að breytingar á lagaramma fæðingarorlofs, hafi skilað sér til bóta hérlendis(4.1.2). Borinn er saman fæðingarorlofsréttur við nágrannaþjóðir og skoðað hvar við stöndum í samanburði við þær tilteknu þjóðir(4.1.3). Töluleg þróun á ásókn í dagvistun hérlendis verður skoðuð(4.1.4). í lokin er skoðað hver gjöld ríkisins séu í dagheimili hér á landi og í öðrum ríkjum innan OECD(4.1.5). Í fimmta kafla, samantekt(5), er dregin saman sú umfjöllun sem hefur verið farið yfir og rýnt í áhugaverða punkta, sem vert ber að taka fyrir. Ályktað um tölulegar upplýsingar um Ísland, í samanburði við aðrar þjóðir

Cardiopulmonary resuscitation in adults over 80 : outcome and the perception of appropriateness by clinicians

OBJECTIVES: To determine the prevalence of clinician perception of inappropriate cardiopulmonary resuscitation (CPR) regarding the last out‐of‐hospital cardiac arrest (OHCA) encountered in an adult 80 years or older and its relationship to patient outcome. DESIGN: Subanalysis of an international multicenter cross‐sectional survey (REAPPROPRIATE). SETTING: Out‐of‐hospital CPR attempts registered in Europe, Israel, Japan, and the United States in adults 80 years or older. PARTICIPANTS: A total of 611 clinicians of whom 176 (28.8%) were doctors, 123 (20.1%) were nurses, and 312 (51.1%) were emergency medical technicians/paramedics. RESULTS AND MEASUREMENTS: The last CPR attempt among patients 80 years or older was perceived as appropriate by 320 (52.4%) of the clinicians; 178 (29.1%) were uncertain about the appropriateness, and 113 (18.5%) perceived the CPR attempt as inappropriate. The survival to hospital discharge for the “appropriate” subgroup was 8 of 265 (3.0%), 1 of 164 (.6%) in the “uncertain” subgroup, and 2 of 107 (1.9%) in the “inappropriate” subgroup (P = .23); 503 of 564 (89.2%) CPR attempts involved non‐shockable rhythms. CPR attempts in nursing homes accounted for 124 of 590 (21.0%) of the patients and were perceived as appropriate by 44 (35.5%) of the clinicians; 45 (36.3%) were uncertain about the appropriateness; and 35 (28.2%) perceived the CPR attempt as inappropriate. The survival to hospital discharge for the nursing home patients was 0 of 107 (0%); 104 of 111 (93.7%) CPR attempts involved non‐shockable rhythms. Overall, 36 of 543 (6.6%) CPR attempts were undertaken despite a known written do not attempt resuscitation decision; 14 of 36 (38.9%) clinicians considered this appropriate, 9 of 36 (25.0%) were uncertain about its appropriateness, and 13 of 36 (36.1%) considered this inappropriate. CONCLUSION: Our findings show that despite generally poor outcomes for older patients undergoing CPR, many emergency clinicians do not consider these attempts at resuscitation to be inappropriate. A professional and societal debate is urgently needed to ensure that first we do not harm older patients by futile CPR attempts. J Am Geriatr Soc 68:39–45, 201