Men With a Terminal Illness Relax Their Criteria for Facial Attractiveness

According to the life history paradigm, in life-threatening conditions, sexual selection criteria are relaxed in order to increase the probability of a last resort reproduction, ultimately contributing to reproductive success. This should be reflected in loosened mating preferences — a process observed in nonhuman animals. Studies investigating this aspect in humans, however, are scarce. This study explored the aesthetic preferences towards facial and nonfacial stimuli in terminally ill patients with heart failure (HF) and their healthy, same-sex peers. The aim was to examine if these two groups of men demonstrate different patterns of aesthetic judgments. Using a 7-point scale, 65 male patients with HF and 143 healthy men evaluated the perceived attractiveness of 15 photographs (five adult male faces, five adult female faces, and five nonfacial pictures). A mixed-design analysis of variance was run to assess group differences in aesthetic preferences. Compared to healthy controls, stimuli. HF patients rated the pictures using significantly higher scores, but this applied only to male and female, but not nonfacial, stimuli. We propose that lower criteria for facial attractiveness in HF patients are linked to relaxation of mate preferences as a result of a life-threatening conditions, and that this process can be an adaptive mating strategy from an ultimate, evolutionary perspective. However, other mechanisms (e.g., seeking social support) may be also responsible for the observed patterns

Przekonania dotyczące kontroli zdrowia i poczucie skuteczności u chorych z niewydolnością serca

Background: The issue of self-perceived health control and related sense of self-efficacy has not received any attention in patients with heart failure (HF), although these psychological features have been established to determine the patients’ ap­proach towards healthcare professionals and their recommendations, which strongly affects compliance. Methods: A total of 758 patients with systolic HF (age: 64 ± 11 years, men: 79%, NYHA class III–IV: 40%, ischaemic aetiol­ogy: 61%) were included in a prospective Polish multicentre Caps-Lock-HF study. A Multidimensional Health Locus of Control (MHLC) scale was used to assess subjective perception of health control in three dimensions (internal control, external control by the others, and by chance); the Generalised Self Efficacy scale (GSES) was used to estimate subjective sense of self-efficacy; and the Beck Depression Inventory (BDI) was used to determine depressive symptoms. Results: The majority of patients perceived the external control (by the others) and internal control of their health as high (77% and 63%, respectively) or moderate (22% and 36%, respectively), whereas self-efficacy was perceived as high or moderate (63% and 27%), which was homogenous across the whole spectrum of the HF cohort, being unrelated to HF severity, HF duration, the presence of co-morbidities, and the applied treatment. The stronger the perception of internal health control, the higher the self-efficacy (p < 0.05); both features were related to less pronounced depressive symptoms (p < 0.05). Conclusions: The established pattern of self-perceived control of own health and self-efficacy indicates that patients with HF acknowledge the role of others (i.e. healthcare providers) and themselves in the process of the management of HF, and are convinced about the high efficacy of their undertaken efforts. Such evidence supports implementation of a partnership model of specialists’ care of patients with HF.  Wstęp: Umiejscowienie kontroli zdrowia i poczucie skuteczności to zmienne, które nie zostały dokładnie przebadane wśród chorych z niewydolnością serca (HF), mimo że te cechy psychologiczne mogą determinować stosunek pacjenta do personelu medycznego, a także realizowanie zaleceń lekarskich. Metody: Do prospektywnego polskiego badania wieloośrodkowego Caps-Lock-HF włączono 758 osób ze skurczową HF (wiek: 64 ± 11 lat, mężczyźni: 79%, klasy NYHA III–IV: 40%, etiologia niedokrwienna: 61%). Umiejscowienie kontroli zdrowia oceniano za pomocą skali MHLC, wyróżniającej 3 wymiary (kontrolę wewnętrzną, zewnętrzną podkreślającą wpływ innych, zewnętrzną podkreślającą wpływ przypadku). Skala GSES została użyta do oceny poczucia skuteczności, a Inwentarz Depresji Becka (BDI) — do oceny nasilenia objawów depresyjnych. Wyniki: Większość badanych oceniła kontrolę zdrowia opartą na wpływie innych, jak również własny wpływ na zdrowie jako wysokie (odpowiednio 77% i 63%) lub przynajmniej umiarkowane (22% i 36%); poczucie skuteczności było również wysokie lub umiarkowane (63% i 27%). Co ważne, było to niezależne od stopnia zaawansowania HF, czasu trwania choroby, obecności schorzeń towarzyszących i stosowanej terapii. Im silniejsze było poczucie własnego wpływu na zdrowie, tym silniejsze poczu­cie skuteczności (p < 0,05), a obie te cechy były odwrotnie proporcjonalne do nasilenia objawów depresyjnych (p < 0,05). Wnioski: Zbadana konfiguracja cech psychologicznych: poczucie kontroli zdrowia i poczucie skuteczności sugerują, że pa­cjenci z HF są w stanie doceniać wpływ innych osób (w tym lekarzy), jak również siebie samych na przebieg choroby oraz są przekonani o skuteczności swoich działań. Takie wyniki wskazują, że warto rozważyć wprowadzenie partnerskiego modelu opieki medycznej w leczeniu przewlekłej, skurczowej HF