Psychological Aspects of Outbreaks Scale (PAOS) : A Validation Study

Aim: The aim of this study was set to develop a measurement tool to understand adults’ attitudes towards pandemic and to provide evidence of its validity and reliability. Material and Method: Items developed from a pool of 59 items were applied to 798 adults. The exploratory factor analysis was made on the data collected, and the size of the measurement tool with factor extraction techniques was analyzed using SPSS and R statistical environment. In an iterative analysis of principal components, items that did not meet predefined criteria were removed and the 16-item final version of the Psychological Aspects of Outbreaks Scale was obtained. The final four-factor solution obtained with principal component analysis was also confirmed by the Exploratory Graph Analysis and Parallel Analysis. The second data collection was carried out by distributing the measurement tool to a group of 62 adults. Data were used to analyze the criterion validity and test-retest reliability of the measurement tool. Results: The following names were given to the dimensions: fear of harm, considerations on precautions, intolerance of uncertainty, appreciation. PAOS’s significant relationships with other relevant constructs such as health anxiety, intolerance of uncertainty, and health cognitions supported criterion-related validity support its criterion-based validity. PAOS items had adequate level of internal consistency (α = .77) and test-retest reliability (r = .76). Discussion: The Psychological Aspects of Outbreak Scale (PAOS) was a valid and reliable tool for evaluating people’s behavior, beliefs, and attitudes during the COVID-19 period

Towards a definitive symptom structure of obsessive-compulsive disorder: A factor and network analysis of 87 distinct symptoms in 1366 individuals

Background The symptoms of obsessive-compulsive disorder (OCD) are highly heterogeneous and it is unclear what is the optimal way to conceptualize this heterogeneity. This study aimed to establish a comprehensive symptom structure model of OCD across the lifespan using factor and network analytic techniques. Methods A large multinational cohort of well-characterized children, adolescents, and adults diagnosed with OCD (N = 1366) participated in the study. All completed the Dimensional Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale, which contains an expanded checklist of 87 distinct OCD symptoms. Exploratory and confirmatory factor analysis were used to outline empirically supported symptom dimensions, and interconnections among the resulting dimensions were established using network analysis. Associations between dimensions and sociodemographic and clinical variables were explored using structural equation modeling (SEM). Results Thirteen first-order symptom dimensions emerged that could be parsimoniously reduced to eight broad dimensions, which were valid across the lifespan: Disturbing Thoughts, Incompleteness, Contamination, Hoarding, Transformation, Body Focus, Superstition, and Loss/Separation. A general OCD factor could be included in the final factor model without a significant decline in model fit according to most fit indices. Network analysis showed that Incompleteness and Disturbing Thoughts were most central (i.e. had most unique interconnections with other dimensions). SEM showed that the eight broad dimensions were differentially related to sociodemographic and clinical variables. Conclusions Future research will need to establish if this expanded hierarchical and multidimensional model can help improve our understanding of the etiology, neurobiology and treatment of OCD. © 2021 The Author(s). Published by Cambridge University Press

Parental psychological distress associated with COVID-19 outbreak: A large-scale multicenter survey from Turkey

Aims: Pandemics can cause substantial psychological distress; however, we do not know the impact of the COVID-19 related lockdown and mental health burden on the parents of school age children. We aimed to comparatively examine the COVID-19 related the stress and psychological burden of the parents with different occupational, locational, and mental health status related backgrounds. Methods: A large-scale multicenter online survey was completed by the parents (n = 3,278) of children aged 6 to 18 years, parents with different occupational (health care workers—HCW [18.2%] vs. others), geographical (İstanbul [38.2%] vs. others), and psychiatric (child with a mental disorder [37.8%]) backgrounds. Results: Multivariable logistic regression analysis showed that being a HCW parent (odds ratio 1.79, p <.001), a mother (odds ratio 1.67, p <.001), and a younger parent (odds ratio 0.98, p =.012); living with an adult with a chronic physical illness (odds ratio 1.38, p <.001), having an acquaintance diagnosed with COVID-19 (odds ratio 1.22, p =.043), positive psychiatric history (odds ratio 1.29, p <.001), and living with a child with moderate or high emotional distress (odds ratio 1.29, p <.001; vs. odds ratio 2.61, p <.001) were independently associated with significant parental distress. Conclusions: Parents report significant psychological distress associated with COVID-19 pandemic and further research is needed to investigate its wider impact including on the whole family unit. © The Author(s) 2020

Otistik çocuklarda ne zaman EEG ve kraniyal MRG istiyoruz?

Otistik çocuklarda ne zaman EEG ve kraniyal MRG istiyoruz? Amaç: Bu çalışma otistik çocuklarda görülebilecek nörolojik bozuklukları değerlendirme ve tanılamada elektroensefalografi (EEG), kraniyal manyetik rezonans görüntülemenin (kMRG) yeri ve tetkik amacıyla nasıl kullanıldığını araştırmak amacıyla planlandı. Yöntem: Hastanemiz kliniklerine Ocak 2010-Ocak 2011 yılları arasında, başvuran 3-18 yaşları arasında toplam 121 otistik çocuk çalışmaya alındı. Hastalara ait sosyodemografik özellikler, doğum zamanı, doğum öyküsü, doğum kilosu, yürüme zamanı, dil gelişim basamakları sorgulandı. kMRG, uyku EEG ve diğer tetkikleri yeniden değerlendirilerek varsa ilave nörolojik tanıları not edildi. kMRG/EEG çekilen ve çekilmeyen çocuklar ayrı ayrı ilave nörolojik tanılar ve nörolojik hastalık için bazı risk faktörleri açısından istatiksel olarak karşılaştırıldı. Ayrıca kMRG ve EEG bulgularının ilave nörolojik bozukluk varlığı ile ilişkisi araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya alınan 9.3±4.2 yaşındaki otistik olguların (Erkek/Kadın: 92/76) %40'ına ek nörolojik tanı kondu. Epileptik nöbet varlığı %33 ile otizme eşlik eden en sık nörolojik bozukluktu. Olguların %34'ünde EEG, %22'sinde kMRG tetkikinin yapılmış olması ek nörolojik bozukluk araştırılmasında bir bilgi vermemiştir. kMRG'de patoloji görülmesi serebral palsi hastalarında yüksek oranda iken, epileptik nöbet geçiren hastalarda anlamlı bulunmadı. Nörolojik hastalık için risk faktörleri incelendiğinde, kMRG istenen olgularda doğumunda sorun tanımlanması ve yürüme bozukluğu, kMRG istenmemiş çocuklardan istatiksel olarak anlamlı oranda daha fazla tespit edildi. Yürümeye başlama yaşı kMRG tetkiki istenen olgularda (18±8 ay) istenmeyen olgulara (14±4 ay) göre daha geç bulundu. Sonuç: Otistik çocuk grubumuzda kMRG ve EEG tetkiki ek nörolojik bozuklukların araştırılmasında yaygın olarak kullanılmaktadır. Ancak doğumda sorun tanımlanması durumunda her iki tetkikin daha sık istendiği görülmüştür. Ayrıca preterm doğumun EEG istenmesi; yürümenin geç ve sorunlu olmasının kMRG istenmesi için risk faktörü olarak görüldüğü tespit edilmiştir. Otistik çocuklarda klinik olarak daha ayrıntılı değerlendirmenin yapılması ve istem ölçütlerinin netleşmesi ile gereksiz EEG ve kMRG tetkiklerinin yapılmasının önlenebileceği düşünülmektedir.When do we recommend an EEG and cranial MRI evaluation for autistic children? Objective: This study has planned to investigate the role of electroencephalography (EEG) and cranial magnetic resonance imaging (cMRI) in the evaluation and diagnosis of neurological disorders combined with autism in children.Method: A total number of 121 autistic children ranging from 3 to 18 years of age and who had applied to our hospital's clinics between January 2010 and January 2011 were included. The sociodemographic properties, time of birth, birth history, weight at birth, age at onset of walking and language development were investigated. By means of a reevaluation of cMRI, sleep EEG and other examination findings, additional neurological diagnoses, if any were recorded. Children for whom, a cMRI/ EEG evaluation was carried out and for whom such an evaluation was not carried out was compared statistically as to certain risk factors separately for additional diagnoses and neurological disorders. In addition, the relationship between cMRI and EEG findings and additional neurological disorder was examined.Results: Autistic children (Male/Female: 92/76) aged 9.30±4.2 years have been diagnosed neurological disorder additionally with a percentage of 40%. The most common of these was the epileptic seizure as 33%. No data was obtained about an additional neurological disorder in 22% of cases who performed cMRI and in 34% of cases who performed EEG. Ratio of presence of a pathological finding in cMRI was high in patients with cerebral palsy, whereas it was not found to be meaningful in patients with epileptic seizures. Analyzing risk factors for neurological disease, birth history of perinatal problems and gait disorders were seen more frequently in patients who required cMRI as compared to those in patients who did not require cMRI. Gait age was older in patients who required cMRI (18±8 months) as compared to patients without cMRI (14±4 months). Conclusion: In our autistic children, cMRI and EEG examinations had been extensively used for the investigation of additional neurological disorders. Both cMRI and EEG examinations had been requested more frequent in the presence of perinatal problems. The other risk factors for additional neurological disorders were history of premature birth to request EEG and older age at onset of walking, walking problems to request cMRI. However with detailed clinic evaluation of autistic children and clarification for investigations criteria unnecessary EEG and cMRI should be avoided

Farklı depresyon ölçeklerinden alınan puanların karşılaştırılması: üniversite öğrencileri üzerine bir test eşitleme çalışması

Bu çalışma üniversite öğrencileri ile gerçekleştirilen çalışmalarda yaygın olarak kullanılan üç farklı depresyon ölçeğini eşitleyerek bir puan dönüşüm tablosu oluşturmayı amaçlamaktadır. Veriler üniversitede öğrenim gören 1038 lisans öğrencisinden toplanmıştır. Öğrencilerin depresyon düzeyini ölçme için Beck Depresyon Envanteri, Epidemiyolojik Araştırmalar MerkeziDepresyon Ölçeği ve Depresyon-Kaygı-Stres Ölçeği kullanılmıştır. Eşitleme işlemi gerçekleştirilmeden önce bu işlem için önerilen ön koşullar incelenmiştir. Sonrasında, eşitlemenin madde tepki kuramı modelleri ile analiz uygulanabilirliğini değerlendirmek için tek boyutluluk ve yerel bağımsızlık varsayımları incelenmiştir. Son olarak tek grup deseni ile toplanan veriler eşit yüzdelikli eşitleme yöntemi ile ortak bir metriğe aktarılmıştır. Gerçekleştirilen bu analizler için R istatistik programı kullanılmıştır. Elde edilen bulgular eşitleme varsayımlarının karşılandığını göstermiştir. Diğer taraftan, verilerin Madde Tepki Kuramı modelleri kullanılarak eşitlenmesi için uygun olmadığı belirlenmiştir. Bu doğrultuda eşit yüzdelikli eşitleme yöntemi için gerçekleştirilen analizlere dayalı olarak puan dönüşüm tablosu oluşturulmuştur. Sonuç olarak, Beck Depresyon Envanteri için hafif düzey depresyon belirti düzeyi için belirlenen kesme puanının ile Depresyon Kaygı ölçeğinin depresyon alt boyutu için belirlenen kesme puanının örtüştüğü; Epidemiyolojik Araştırmalar Merkezi Depresyon Ölçeği için belirlenen kesme puanının ise Beck Depresyon Envanterinde şiddet olarak “hafif” düzeye karşılık geldiği görülmüştür. Yani, depresyon ölçüm araçları için belirlenen kesme puanları örtüşmemektedir. Ayrıca, depresyon ölçeklerinin ölçtükleri depresyon şiddet yelpazesinin örtüşmediği söylenebilir. Nihai olarak, oluşturulan dönüşüm tablolarının kullanılması ile birlikte, araştırmacı ve profesyonellerin elde ettikleri puanları farklı depresyon ölçeklerin kullanıldığı araştırmalarda elde edilen puanlar ile de karşılaştırmalarının gerekliliği görülmüştür. Anahtar Kelimeler: test eşitleme, depresyon, öğrencile

A Compilation Study on Self-Compassion as a Protective Factor

Bireyler, yaşamları boyunca olumsuz durumlarla karşı karşıya gelmektedirler. Hata yapmak, güç durumlar karşısında kalmak insanın varlığına tabiidir. Buradan hareketle bazı bireyler hata yaptıklarında kendilerini acımasızca yargılamaktadır. Öz-şefkat tam bu noktada devreye girmektedir. Öz-şefkat, bireylerin yaşamları boyunca karşılaşmış oldukları olumsuz durumlar karşısında kendilerine göstermiş oldukları anlayış olarak ifade edilebilir. Öz-şefkate sahip bireyler, hata yaptıklarında veya yaşamın güçlükleriyle karşılaştıklarında bu durumun insana özgü olduğunu düşünerek kendilerine sevgi ve şefkatle yaklaşabilmektedirler. Bir diğer ifadeyle, öz-şefkat, bireyin olumsuz durumlar karşısında kendisini acımasız ve sert bir şekilde eleştirmeksizin kendisine sevgi ve şefkatle yaklaşarak anlayış göstermesidir. Öz-şefkat, her bireyin öğrenmesi ve geliştirmesi gereken evrensel bir beceridir. Bu çalışmanın amacı; öz-şefkatin kurumsal temeli ve bu konuda yapılan çalışmalara yönelik bir derleme yapmaktır. Bu bağlamda çalışma; öz-şefkatin kavramsal alt yapısı, tarihi, alt bileşenleri ve bu alanda yapılmış araştırmaların derlemesi yapılarak, öz-şefkat ile ilgilenen bireylerin yararlanması amacıyla alan yazınına sunulmuştur.Individuals encounter negative situations through their lives. Making mistakes or being in difficult situations is nature of human existance.From this point of view, some individuals judge themselves severely when they make mistakes. Self-compassion becomes involved at this point. Self-compassion could be identified as the understanding that individuals show to themselves when they encounter negative situations through their lives. Self-compassionate people in case they made mistakes or encounter to obstacles of life, they treat themselves sympathy and compassion by being aware of which these situations is human specific. In other words, self-compassion is to have non-judgmental understanding instead of critizing unmercifully oneself. Self-compassion is universal ability that every individuals need to learn and improve. The aim of this study is to make a literature review regarding conceptual basis of self- compassion and relevant. This article is presented to literature for people who study self-compassion by making compilation of conceptual basis, history, subcomponents of self-compassion, and studies related to this are

Examining the Relationship Between Self-Harmful Behavior and Negative Automatic Negative Automatic Thinking in Adolescents

Amaç: Bu araştırmada; lise öğrencilerinde kendine zarar verme davranışı ile olumsuz otomatik düşüncelerarasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma grubunu Malatya ili Yeşilyurt ve Battalgaziilçelerinde liselerde eğitim gören 236’sı kız, 144’ü erkek toplam 380 öğrenci oluşturmuştur. Veri toplamaaşamasında toplam 1775 veri toplanmıştır. Kendine Zarar Verme Davranışı hiç göstermeyen 1395 ergen(%78.6) çalışma grubuna alınmamıştır. Katılımcılara Kişisel Bilgi Formu, Kendine Zarar Verme DavranışıDeğerlendirme Envanteri (KZVDDE) ve Otomatik Düşünceler Ölçeği uygulanmıştır. Çalışmadakibulgular SPSS (Sosyal Bilimler İçin İstatistik Paketi) programı kullanılarak elde edilmiştir. Bulgular:Araştırmamızda kendine zarar verme davranışı oranı %21.4 olarak bulunmuştur. 380 kişilik örneklemgrubu, kendine zarar verme seçeneğine ‘’evet’’ diyen öğrencilerden oluşmaktadır. Yapılan araştırmada; liseöğrencilerinde kendine zarar verme davranışı ile olumsuz otomatik düşünceler arasında pozitif yönde (r =0.306) ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p = 0.0001). Kendine zarar verme davranışıile okul türü, sınıf düzeyi ve anne baba birlikteliği arasında anlamlı farklılık görüldüğü; cinsiyet ve aileiçi şiddet değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık göstermediği saptanmıştır. Sonuç: Araştırmanınsonuçları, sınırlılıkları ve gelecek araştırmalar için öneriler literatür doğrultusunda tartışılmıştır.Objective: In the present study, it is aimed to examine the relationship between self-harmful behavior and negative automatic thinkings in adolescents. Method: The study sample consisted of a total of 380 high school students (236 female, 144 male) in Yesilyurt and Battalgazi, Malatya. A total of 1775 data were collected at the data collection pro-cess. 1395 adolescents (78.6%) who did not exhibit self-harm behavior were not included in the study group. The data was collected using three instruments: Sociodemographic Information Form, Inventory of Statements About Self-injury, and Automatic Thoughts Questionnaire. In the analysis of data SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) was used. Results: In the study; a positive correlation was found between self-injury behavior and negative automatic thinkings (r = 0.306) in high school students (p = 0.0001). Self-injury behaviors mean scores were changed significantly in terms of type of school, class level, and family togetherness but not changed in terms of gender and domestic violence variable. Conclusion: The results of the study, its limitations and the recommendations for future researchers are discussed in the light of the literature

KARIN AĞRISI ŞİKAYETİYLE HASTANEYE BAŞVURAN ÇOCUK VE ERGENLERDE FİZİKSEL SEBEP BULUNANLARLA BULUNMAYANLAR ARASINDAKİ DEPRESYON, ANKSİYETE VE SOMATİZASYON DEĞERLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Amaç: Fiziksel nedenleri olan ve olmayan karın ağrısı şikayetiolan çocukların depresyon, anksiyete ve somatizasyon düzeyle rini belirledik.Gereçler ve Yöntem: Çalışmaya, özel bir hastanenin pediatri servisinde 24 yaşında fiziksel nedenleri bulunan bir karınağrısı şikayeti ile başvuran ve 8-15 yaşları arasındaki 48 ço cuk alındı. Bu çalışmada sosyodemografik veri formu, çocukdepresyon ölçeği (ÇDÖ), Pediatrik Anksiyete DerecelendirmeÖlçeği (ÇATÖ) ve Çocuk Somatizasyon Envanteri-24 (ÇSE-24)kullanıldı.Bulgular: Bulguların istatistiksel analizi, fiziksel ağrı ve anksiyete ile depresyon, anksiyete ve somoizasyon değerleri olanhastalar arasında istatistiksel bir fark olmadığını göstermektedir.Sonuç: Bu bulguların sonuçları literatür kapsamında tartışılmıştırObjective: We determined the levels of depression, anxiety and somatization of children with a complaint of abdominal pain who has a physical causes and not. Material and Methods: The sample is 48 children aged 8-15 years who were admitted to the pediatric ward of a private hos pital with a complaint of abdominal pain whose physical cau ses were found in 24. In this study, the Sociodemographic Data Form, Depression Scale for Children (CES-DC), The Pediatric Anxiety Rating Scale (PARS), and Children's Somatization In ventory-24 (CSI-24) were used. Results: The statistical analyses of the findings show that there are no statistical diffrences between the patients with physi - cal pain and anxiety and depression, anxiety and somoization values. Conclusion: The results of these findings were discussed within the scope of literature