Contexte de vie et facteurs précrime chez des agresseurs sexuels de femmes

Ce mémoire vise à identifier des profils au sein des processus de passage à l’acte d’agresseurs sexuels de femmes en tenant compte des facteurs prédisposants (deux ans avant le délit) et précipitants (48 heures avant le délit) à l’agression sexuelle. Les facteurs précrime composant le cycle délictuel sont internes et externes à l’agresseur. Notre échantillon est composé de 37 agresseurs sexuels de femmes. Dans le cadre d’un programme de prévention de la récidive, les participants ont identifié l’enchaînement d’éléments découlant d’évènements de vie importants, qui constitue une chaîne comportementale incluant six composantes : 1) évènements de vie ; 2) cognitions ; 3) émotions ; 4) fantaisies ; 5) comportements ; et 6) conséquences. L’ensemble des chaînes comportementales rapportées par un participant compose son cycle délictuel. Nous avons analysé ces cycles délictuels selon une méthode qualitative exploratoire afin de distinguer des similitudes et des divergences entre les participants. Nos résultats ont permis d’identifier trois profils de cycle délictuel : 1) axé sur la sexualité ; 2) axé sur l’antisocialité ; et 3) mixte. La dimension sexuelle se divise également en deux sous-groupes : 1) sexualité déviante ; et 2) sexualité déviante et/ou désinhibée. Les participants au cycle délictuel axé sur la sexualité (n = 17) rapportent des perceptions négatives d’autrui et de la vie, lesquelles sont principalement associées à de l’hostilité et des émotions négatives (ex.: dépression, anxiété). Les agresseurs présentant un cycle délictuel axé sur l’antisocialité (n = 6) rapportent, entre autres, des perceptions négatives de soi, d’autrui et de la vie, et ce, combinées à une valorisation de la déviance. Les émotions associées étaient généralement d’hostilité et négatives. Les délinquants sexuels ayant un cycle délictuel mixte rapportent, entre autres, des perceptions négatives d’autrui et de la vie ainsi qu’une valorisation de la déviance. Une combinaison d’hostilité et d’émotions négatives, ou d’hostilité, d’émotions négatives et positives, découlait de ces cognitions.The aim of this thesis is to investigate offending process profiles amongst sexual aggressors of women which integrate predisposing factors (two years prior to the offence) and precipitating factors (48 hours prior to the offence). Precrime factors included in offence cycles are internal and external to sexual aggressors. Thirty-seven convicted sex offenders who participated in a relapse prevention group are included in this study. Participants identified important life events. The sequence following these events forms a behavioural chain, which includes: 1) life events; 2) cognitions; 3) emotions; 4) fantasies; 5) behaviours; and 6) consequences. The series of behavioural chains reported by each participant shape his offending process. Offending processes were analyzed based on a qualitative exploratory method to put forward similarities and differences amongst participants. Results suggest three main offending-process profiles: 1) sexuality-oriented; 2) crime-oriented; and 3) mixed (sexuality and crime-oriented). The sexual dimension encompasses two sub-groups: 1) sexual deviance; and 2) deviant and/or disinhibited sexuality. Sexuality-oriented offenders (n = 17) had negative views of others and of life in general, which were associated mainly with hostility and negative emotions (e.g. depression, anxiety). Crime-oriented offenders (n = 6) had various cognitions, including negative views of themselves, of others, and of life in general, as well as cognitions supporting deviance. Following emotions were mainly hostile and negative. Mixed-profile offenders had various cognitions, including negative views of others and of life in general, as well as cognitions supporting deviance. A combination of hostility and negative emotions, or hostility, negative, and positive emotions followed

Incretin Receptor Null Mice Reveal Key Role of GLP-1 but Not GIP in Pancreatic Beta Cell Adaptation to Pregnancy

Islet adaptations to pregnancy were explored in C57BL6/J mice lacking functional receptors for glucagon-like peptide 1 (GLP-1) and gastric inhibitory polypeptide (GIP). Pregnant wild type mice and GIPRKO mice exhibited marked increases in islet and beta cell area, numbers of medium/large sized islets, with positive effects on Ki67/Tunel ratio favouring beta cell growth and enhanced pancreatic insulin content. Alpha cell area and glucagon content were unchanged but prohormone convertases PC2 and PC1/3 together with significant amounts of GLP-1 and GIP were detected in alpha cells. Knockout of GLP-1R abolished these islet adaptations and paradoxically decreased pancreatic insulin, GLP-1 and GIP. This was associated with abolition of normal pregnancy-induced increases in plasma GIP, L-cell numbers, and intestinal GIP and GLP-1 stores. These data indicate that GLP-1 but not GIP is a key mediator of beta cell mass expansion and related adaptations in pregnancy, triggered in part by generation of intra-islet GLP-1

Placental lactogens induce serotonin biosynthesis in a subset of mouse beta cells during pregnancy

AIMS/HYPOTHESIS: Upregulation of the functional beta cell mass is required to match the physiological demands of mother and fetus during pregnancy. This increase is dependent on placental lactogens (PLs) and prolactin receptors, but the mechanisms underlying these events are only partially understood. We studied the mRNA expression profile of mouse islets during pregnancy to gain a better insight into these changes. METHODS: RNA expression was measured ex vivo via microarrays and quantitative RT-PCR. In vivo observations were extended by in vitro models in which ovine PL was added to cultured mouse islets and MIN6 cells. RESULTS: mRNA encoding both isoforms of the rate-limiting enzyme of serotonin biosynthesis, tryptophan hydroxylase (TPH), i.e. Tph1 and Tph2, were strongly induced (fold change 25- to 200-fold) during pregnancy. This induction was mimicked by exposing islets or MIN6 cells to ovine PLs for 24 h and was dependent on janus kinase 2 and signal transducer and activator of transcription 5. Parallel to Tph1 mRNA and protein induction, islet serotonin content increased to a peak level that was 200-fold higher than basal. Interestingly, only a subpopulation of the beta cells was serotonin-positive in vitro and in vivo. The stored serotonin pool in pregnant islets and PL-treated MIN6 cells was rapidly released (turnover once every 2 h). CONCLUSIONS/INTERPRETATION: A very strong lactogen-dependent upregulation of serotonin biosynthesis occurs in a subpopulation of mouse islet beta cells during pregnancy. Since the newly formed serotonin is rapidly released, this lactogen-induced beta cell function may serve local or endocrine tasks, the nature of which remains to be identified

Phenoptypic plasticity of pancreatic islets during pregnancy: an experimental approach based on mRNA analysis

Tijdens de zwangerschap ondergaan betacellen structurele en functionele veranderingen om te voldoen aan de verhoogde insulinevraag van de moeder . De hormonale regelaars die verantwoordelijk zijn voor deze aanpassinge n tijdens de zwagerschap zijn de lactogene hormonen, placentair lactogee n en prolactine. De exacte moleculaire mechanismen zijn echter nog niet volledig gekend. Het doel van deze thesis was om inzicht te krijgen in d eze mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de zwangerschaps-geïnduce erde veranderingen van de betacel. Om dit te onderzoeken hebben we, met behulp van genexpressie microarray, een ex vivo expressieanalyse uitgevo erd op mRNA dat met zo hoog mogelijke kwaliteit werd geïsoleerd uit eila ndjes van Langerhans. In het eerste deel van dit werk hebben we mannelijke en vrouwelijke eila ndjes vergeleken onder basale omstandigheden en zwangerschap. We hebben aangetoond dat mannelijke en vrouwelijke muizen verschillen in hun metab ool fenotype. Onze resultaten van de microarray analyse suggereerden dat dit seksueel dimorfisme eerder het gevolg was van omgevingsfactoren dan van geslachtsgeïnduceerde fenotypes van de betacel, daar de mRNA-profie len van mannelijke en vrouwelijke eilandjes, onder basale omstandigheden , zeer gelijkend waren. Vervolgens zijn we nagegaan of mannelijke eiland jes zich kunnen aanpassen aan zwangerschap daar zij de prolactine recept or, die een belangrijke rol speelt in de zwangerschaps-geïnduceerde vera nderingen van de betacel, tot op een vergelijkbaar niveau als vrouwelijk e eilandjes tot expressie brengen. Met behulp van eilandjestransplantati e hebben we aangetoond dat mannelijke eilandjes zich inderdaad konden aa npassen aan zwangerschap. Dit leidde tot de veronderstelling dat omgevin g de belangrijkste factor is die eilandjes beïnvloedt tijdens zwangerssc hap en niet geslachtsspecifiek geprogrammeerde betacellen. De resultaten van dit deel toonden aan dat mannelijke en vrouwelijke eilandjes in de muis gelijkwaardig zijn wat betreft de fenotypische plasticiteit tijdens de zwangerschap. Om de transcriptionele veranderingen die de eilandjes ondergaan tijdens de zwangerschap meer in detail te kunnen analyseren hebben wij in het tw eede deel van dit proefschrift de mRNA expressie van eilandjes tijdens z wangerschap bepaald op verschillende tijdspunten. In totaal werden, in v ergelijking met eilandjes van niet-zwangere muizen, 415 genen geïdentifi ceerd als differentieel geëxprimeerd tijdens de zwangerschap. De grootst e functionele deelverzameling van deze genen (68 werden er gevonden) hie ld verband met de celcyclus. Voor al deze celcyclus-genen, behalve een, werd een duidelijke piek in expressie waargenomen op dag 9.5 van zwanger schap die 3-6 dagen voor het maximaal aantal Mki67-positive proliferende betacellen was. Twee nieuwe kandidaat celcyclus-genen werden geïdentifi ceerd op basis van dit zwangerschapskarakteristiek mRNA-profiel en een s ignificant hogere expressie in proliferende MIN6 cellen en thymus in ver gelijking met eilandjes van niet-zwangere muizen, namelijk G7e en Fignl1 . Het induceren van een verlaagde expressie van deze genen met behulp va n siRNA bevestigde dat deze genen betrokken waren bij celcyclus en celov erleving. In het laatste deel van dit werk hebben we aangetoond dat mRNA coderend voor beide isovormen van tryptofaan hydroxylase (Tph1 en Tph2), het snel heidsbepalende enzym van serotonine biosynthese, sterk geïnduceerd werd tijdens de zwangerschap. Dit was onverwacht gezien de strikte anatomisch e onderverdeling in niet-neuronale (Tph1) en neuronale (Tph2) enzym expressie. Het enzym van de tweede stap van serotonine biosynthese, DOP A-decarboxylase, was ook opgereguleerd tijdens de zwangerschap. Tijdens het 2de trimester van de zwangerschap verhoogde het serotoninegehalte va n eilandjes tot een piekniveau dat 200 maal hoger was dan de basale sero toninewaarde. Deze veranderingen kunnen gereproduceerd worden in de muis betacellijn, MIN6, en in een eilandjes-cultuur door placentair lactogee n toe te voegen gedurende 24 uur. Bovendien toonden we aan dat deze indu ctie afhankelijk was van de JAK2/STAT5 signaalweg. Vervolgens hebben we aangetoond dat de geproduceerde serotonine grotendeels vrijgezet werd in een glucose-onafhankelijke manier en dat de proportie van vrijgezette s erotonine bij basaal glucose (5mM), uitgedrukt in % van inhou d, 10 maal hoger was dan deze van insuline. Dit suggereerde, samen met d e vaststelling dat insuline en serotonine immunocytochemische niet colok aliseerden binnen dezelfde cel, dat tijdens de zwangerschap insuline en serotonine opgeslagen worden in afzonderlijke granules. Een bijkomende o bservatie was dat een subpopulatie van betacellen, behandeld met placent air lactogeen, positief was voor serotonine. Samengevat vonden we een ni euwe site van serotonine biosynthese die afhankelijk is van de expressie van de twee isovormen van tryptofaan hydroxylase in een subpopulatie va n betacellen.nrpages: 162status: publishe