The emotional infrastructure of a cybercrime collective:Evidence from Dark0de

Complex cybercrime markets face collective action problems. As they involve disparate networks of individuals, they cannot use in person persuasion or coercion to ensure cooperation. They face a tension between being open to new members and opportunities, and regulating participation. We propose that collective emotional regulation plays a crucial part in managing members’ behaviours within illicit marketspaces. We take one critical case, Dark0de, which was a leading English language cybercrime market. Drawing on a publicly available dataset of internal discussions, we use Qualitative Thematic Content Analysis and Conversational Analysis to investigate how through mutual emotion regulation, this cybercrime collective managed collective action dilemmas deriving from the context of its activity, containing conflict among members and fostering cooperation along with competition. We conclude that emotional micro-dynamics are key to maintaining cybercriminal marketplaces as relatively stable communities, circumscribing individuals’ actions and aligning them with emergent normative orders, enabling those communities to remain operable in adverse environments. Dark0de can be seen as a representative case for a category of digital environments where the community develops its own emotional ethnopsychology which uses displays of semi-ironic abuse and attack along with cooperation on emerging projects

Looking at Covid-19 vaccine hesitancy through a macro perspective. A comparative study of Italy, Poland and Portugal

This article aims to overcome the most common interpretive paradigms on vaccine hesitancy and refusal when are limited to consider the individual or group level and provide a contextual reading. For the purpose of this study, cultural, economic and political conditions are considered constituent materials of "thinking" and "doing" in everyday life and of "problematizing" the issue of vaccines in the Covid-19 era. By adopting an analytical model derived from Sewell's pattern of contextualized structures (as a result of schemas and resources), the article compares three exemplary cases: Portugal, the country with the highest rate of Covid-19 vaccination; Italy, one of the most vaccine-hesitant western countries in Europe; and Poland, which with its vaccination rate well exemplifies vaccine-hesitant post-socialist CEE countries. By combining the schemas and resources, this study gives a social map with types of context-driven structures and offers an initial interpretative key useful to understanding the complexity of problem framing and structuring in the Covid-19 pandemic era in different sociocultural and political contexts

Looking at Covid-19 vaccine hesitancy through a macro perspective. A comparative study of Italy, Poland and Portugal

This article aims to overcome the most common interpretive paradigms on vaccine hesitancy and refusal when are limited to consider the individual or group level and provide a contextual reading. For the purpose of this study, cultural, economic and political conditions are considered constituent materials of "thinking" and "doing" in everyday life and of "problematizing" the issue of vaccines in the Covid-19 era. By adopting an analytical model derived from Sewell's pattern of contextualized structures (as a result of schemas and resources), the article compares three exemplary cases: Portugal, the country with the highest rate of Covid-19 vaccination; Italy, one of the most vaccine-hesitant western countries in Europe; and Poland, which with its vaccination rate well exemplifies vaccine-hesitant post-socialist CEE countries. By combining the schemas and resources, this study gives a social map with types of context-driven structures and offers an initial interpretative key useful to understanding the complexity of problem framing and structuring in the Covid-19 pandemic era in different sociocultural and political contexts

Proizvodnja i percepcija govora

Zbornik radova okupio je 57 domaćih i inozemnih autora/ica, koji/e kroz 33 rada, iz različitih istraživačkih kutova, obrađuju recentne teme o proizvodnji i percepciji govora, te o njihovoj međuovisnosti u govornom procesu. Knjiga je posvećena profesoru Damiru Horgi povodom njegova sedamdesetog rođendana. Uz svaki rad naveden je sažetak na hrvatskom i engleskom jeziku. Zbornik je objavljen u suizdavaštvu Odsjeka za fonetiku Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu, Odjela za fonetiku Hrvatskoga filološkog društva i FF-pressa.Zbornik radova okupio je 57 domaćih i inozemnih autora/ica, koji/e kroz 33 rada, iz različitih istraživačkih kutova, obrađuju recentne teme o proizvodnji i percepciji govora, te o njihovoj međuovisnosti u govornom procesu. Knjiga je posvećena profesoru Damiru Horgi povodom njegova sedamdesetog rođendana. Uz svaki rad naveden je sažetak na hrvatskom i engleskom jeziku. Zbornik je objavljen u suizdavaštvu Odsjeka za fonetiku Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu, Odjela za fonetiku Hrvatskoga filološkog društva i FF-pressa

Proizvodnja i percepcija govora

Zbornik radova okupio je 57 domaćih i inozemnih autora/ica, koji/e kroz 33 rada, iz različitih istraživačkih kutova, obrađuju recentne teme o proizvodnji i percepciji govora, te o njihovoj međuovisnosti u govornom procesu. Knjiga je posvećena profesoru Damiru Horgi povodom njegova sedamdesetog rođendana. Uz svaki rad naveden je sažetak na hrvatskom i engleskom jeziku. Zbornik je objavljen u suizdavaštvu Odsjeka za fonetiku Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu, Odjela za fonetiku Hrvatskoga filološkog društva i FF-pressa.Zbornik radova okupio je 57 domaćih i inozemnih autora/ica, koji/e kroz 33 rada, iz različitih istraživačkih kutova, obrađuju recentne teme o proizvodnji i percepciji govora, te o njihovoj međuovisnosti u govornom procesu. Knjiga je posvećena profesoru Damiru Horgi povodom njegova sedamdesetog rođendana. Uz svaki rad naveden je sažetak na hrvatskom i engleskom jeziku. Zbornik je objavljen u suizdavaštvu Odsjeka za fonetiku Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu, Odjela za fonetiku Hrvatskoga filološkog društva i FF-pressa

The Concept of Emotional Culture as a Tool of Sociological Analysis

In this article, the author presents cultural theories of emotion and the concept of emotional culture’ as a tool of sociological analysis. The cultural perspective, in her opinion, is worthy of sociologists’ particular attention; it brings factors of a strictly social nature to the analysis of emotion, for instance, the impact of changes in social organization on the presence of emotions in social life. The idea of emotional culture is essential for this perspective. In the proposed meaning, it refers to the ordering of the ‘emotionality’ of a given collective at the supra-individual level. It comprises scenes for the appearance of emotions, manners of expressing emotions, emotional norms, ideas about emotions, the values attached to emotions, and the language of describing emotional experiences. Analyses from the cultural perspective connect changes in expression and emotional norms with changes in social organization, as is shown through the examples of Norbert Elias’s and Cas Wouters’s work

Emotions in Liquid Modernity: on Emotional Culture of Contemporary Polish Society

Celem pracy jest określenie roli, jaką emocje obecnie spełniają w interakcjach międzyludzkich. Opracowanie tego problemu wymaga odpowiedniego doboru narzędzi analitycznych. Stwierdzam, że narzędzi takich nie dostarczają koncepcje teoretyczne tradycyjnie przyjmowane w socjologii emocji: perspektywy te są albo ahistoryczne – marginalizują znaczenie związanego z określonymi warunkami strukturalnymi procesu „uspołecznienia” emocji, albo zakładają, że kategorie kulturowe odpowiadają strukturalnym. Nie pozwalają zatem na badanie zjawisk pojawiających się w czasie intensywnych przemian społecznych, kiedy to załamuje się obowiązujący dotychczas system norm, a struktura społeczna ulega przekształceniom.Narzędzi analitycznych do badania zjawisk występujących w takim czasie dostarcza natomiast przyjęte przeze mnie podejście teoretyczne zorganizowane wokół pojęcia praktyk społecznych. Perspektywa ta przekształca analizę emocji w analizę społeczeństwa: badanie emocji staje się badaniem struktury znaczeń organizujących odniesienia międzyludzkie i struktury wyłaniających się z tych odniesień relacji, a pytanie o rolę odgrywaną przez emocje w życiu społecznym – pytaniem o to, do czego i jak emocje są używane w praktykach społecznych przez członków danego społeczeństwa. Znalezienie odpowiedzi na to pytanie było celem przeprowadzonych przeze mnie badań empirycznych.W przyjętym przeze mnie schemacie badawczym podstawową jednostkę analizy tworzy pojęcie interakcji. Odwołując się do typologii zaproponowanej przez Annę Gizę-Poleszczuk, przyporządkowuję interakcje do trzech podstawowych sfer oddziaływań społecznych: „sfery współżycia”, do której przynależą przelotne, niepowtarzalne interakcje zachodzące w przestrzeni publicznej, „sfery ekspansji”, obejmującej interakcje pomiędzy występującymi w określonych rolach społecznych jednostkami, które stykają się ze sobą w przestrzeni instytucji, i „sfery dyskursu”, czyli interakcji ukierunkowanych na uzgodnienie poglądów i wartości, zachodzących w przestrzeni komunikacji. Dla każdej z wyszczególnionych sfer interakcji wybrałam jeden charakterystyczny obszar oddziaływań – przestrzeń miejską, miejsce pracy oraz komunikację związaną z ustalaniem tożsamości zbiorowej. Dane do badania zebrałam za pomocą grupowych wywiadów zogniskowanych z jednostkami regularnie uczestniczącymi w danym typie interakcji. Wykorzystałam również dane zastane ogólnodostępne w internecie. Podstawową metodą analizy zebranych materiałów była jakościowa analiza treści.Na podstawie zebranego materiału wyodrębniłam podstawowe znaczenia, wokół których w tych obszarach organizowane są interakcje, oraz określiłam miejsce, jakie w przebiegu tych interakcji odgrywają emocje. Stwierdzam, że sfera współżycia z wymiaru przelotnych, afektywnie neutralnych interakcji z nieznajomymi, przekształca się w przestrzeń budowania (ochrony) poczucia własnej wartości, nacechowaną intensywnymi emocjami. Ekspresja emocjonalna staje się medium umożliwiającym regulację przebiegu poszczególnych interakcji. Sfera ekspansji z wymiaru neutralnych afektywnie relacji, regulowanych biurokratycznymi procedurami, przeobraża się w przestrzeń interpersonalnych gier, podczas których dochodzi do wygenerowania kapitału emocjonalnego i, na tej podstawie, bieżącego strukturyzowania stosunków społecznych w ramach organizacji. Sfera dyskursu z przestrzeni komunikacji ukierunkowanej na uzgodnienie sensów przekształca się w sferę aksjologicznego konfliktu. Emocje spełniają dwojaką rolę w należących do niej interakcjach: z jednej strony, określone czynniki emocjonalne hamują proces uzgadniania sensów i blokują krystalizację zbiorowych tożsamości. Z drugiej, wspólnie przeżywane intensywne emocje umożliwiają tymczasowe uwspólnienie sensów i uspołecznienie jednostkowych działań.Stwierdzam, że w okresie intensywnych przekształceń struktury społecznej, emocje służą porządkowaniu na nowo świata, którego główną cechą jest rozpad dotychczasowych wzorców interakcyjnych.The aim of this paper is to identify role exercised by emotions in contemporary social interactions. To approach this problem adequate analytical tools must be employed. I claim that theoretical perspectives traditionally adopted in the field of sociology of emotions do not offer such tools, as they either marginalize the importance of the process of social ‘elaboration’ of emotions, or they are based on an assumption that cultural categories are complementary with structural conditions. Therefore, they do not allow to analyse phenomena occurring in the periods of intensive social change.Analytical tools which allow on such an analysis are offered by a theoretical perspective which I adopt in this paper – the ‘practice theory’. This perspective transforms an analysis of emotions into an analysis of a society: a research on emotions changes into a research on structure of practical understandings around which social interactions are organized, and, what follows, into a research on structure of relations, which emerges from these interactions. The question about role exercised by emotions in social life can thus be reformulated into a more specific question about the ways in which emotions are used in social practices, and the aims which they serve. I approach this question through an empirical analysis. My research design is based on the concept of an interaction. I employ a typology of interactions formulated by Anna Giza-Poleszczuk, and, following her, I divide interactions into three spheres of social life: a ‘coexistence sphere’, which encompasses transient, casual interactions between strangers in a public space, an ‘expansion sphere’, which encompasses interactions between individuals in given social roles interacting in an institutional context, and a ‘discourse sphere’, which encompasses interactions during which individuals communicate and discuss views and values in order to share them, and, thus, achieve mutual understanding on which a collective identity can be grounded. I chose three aspect of social life, which best correspond with initial definitions of these spheres: public space of a big city (Warsaw), a workplace, and communication aiming at articulation of a collective identity. I collected data through a series of focus group interviews with individuals regularly engaged in given types of interactions. I also utilized data publicly available on the internet. I employed the tools of qualitative content analysis to analyze the data obtained.Based on the empirical analysis I identified key practical understandings, around which interactions belonging to each sphere are organized, and the role exercised by emotions in these interactions. I find that the ‘coexistence’ sphere transforms from a realm of transient, affectively neutral interactions into a realm in which actors either aim at elevating their status, or try to protect their self-esteem. Emotional expression serves as a direct regulator of the course of an interaction. The ‘expansion’ sphere transforms from a realm of affectively neutral relations regulated by bureaucratic procedures into a realm of interpersonal games, through which emotional capital is generated, and unofficial social hierarchy of a workplace emerges. The ‘discourse’ sphere transforms from a realm of communication aimed at sharing views and values into a realm of axiological conflict. Emotions exercise a twofold role in this dimension of social life: on the one hand, certain emotional factors block the process of communicating, and agreeing on given aims and values, and, what follows, the emergence of a collective identity. On the other, jointly experienced intensive emotions allow on the emergence of transient collective identities, and temporary coordination of actions. I conclude that in the period of intensive transformations of the social structure, emotions serve to re-order the social world characterized by a disintegration of hitherto dominant interactional patterns