Development of a multiplex bead assay for simultaneous serodiagnosis of antibodies against Mycobacterium bovis, Brucella suis, and Trichinella spiralis in wild boar

This article belongs to the Special Issue Farm Animal and Wildlife Zoonotic Microorganisms.The aim of this study was to evaluate the diagnostic performance of a multiplex bead assay for the simultaneous detection of antibodies against Mycobacterium bovis, Brucella suis, and Trichinella spiralis. Sera from Eurasian wild boar of known serological status for TB (64 seropositive, 106 seronegative), Brucella (30 seropositive, 39 seronegative), and Trichinella (21 seropositive, 97 seronegative) were used for the development and evaluation of the assay. Magnetic beads coated with recombinant MPB83 antigen (TB), a whole-cell B. suis 1330 antigen, and an E/S T. spiralis antigen were used for the detection of specific antibodies using Bio-Rad Bio-Plex technology. The sensitivities (Se) and specificities (Sp) of the multiplex assay were, for M. bovis, 0.98 and 0.86; for B. suis, 1.00 and 0.97; and for T. spiralis, 0.90 and 0.99 (Se and Sp, respectively). The results show the diagnostic potential of this assay for the simultaneous detection of antibodies against M. bovis, B. suis, and T. spiralis in wild boar.We thankfully acknowledge the financial support of the European Union Seventh Framework Programme (2007–2013) under grant agreement no. 222633 (WildTech) titled “Novel Technologies for Surveillance of Emerging and Re-emerging Infections of Wildlife”.Peer reviewe

Telomerase expression in patients with chronic hepatitis HBV or HCV

Telomeres are the natural ends of chromosomes, where the “end replication problem” takes place. This problem leads to the loss of 20-200bp from each chromosome after each cell division. The role of telomerase, an RNA-dependent DNA polymerase is to maintain the ends of chromosomes, so telomere lengths are extended or maintained and replicative senescence is avoided. Telomerase consists of two essential components: one is the functional RNA component hTR) which serves as a template for telomeric DNA synthesis and the other is a catalytic protein (hTERT) with reverse transcriptase activity. While most normal human somatic cells exhibit no detectable telomerase activity, highly proliferative cells such as germline cells, trophoblasts, hematopoietic cells, endometrial cells, and up to 85-90% of cancer cells, including hepatocellular carcinoma. The transcriptional regulation of hTERT expression depends on transcriptional factors that bind to the hTERT promoter and also on epigenetic mechanisms. DNA promoter methylation is one of the main epigenetic mechanisms that controls hTERT expression, due to the large number of CpG sites that are found in the promoter, though the role of DNA methylathion in hTERT regulation has not been elucidated yet. Hepatocellular carcinoma (HCC) is one of the most common malignant tumours worldwide. The major clinical risk factor for HCC development is chronic viral hepatitis, since 70–90% of HCCs develop in a HBV or HCV-related cirrhotic liver. It has been thought that chronic viral hepatitis provides the mitogenic and mutagenic environment that can cause the malignant transformation of hepatocytes. This may result in genetic alterations, such as activation or inactivation of several genes. hTERT is one of the genes that could be used for the construction of the “molecular profile” of patients suffering from chronic viral hepatitis. The main research of this thesis was the correlation of hTERT expression in chronic viral hepatitis tissues with the expression in normal and HCC liver tissues and the investigation of a mechanism that regulates hTERT expression. Three groups of patients were used: patients with chronic HBV and HCV infections, patients without liver disease which consisted the control group of the study and patients with histologically proven HCC. DNA and RNA were isolated from peripheral blood mononuclear cells and liver tissue biopsies. TRAP assay was performed to measure telomerase activity and real time PCR was used to quantify hTERT expression. Moreover, real time PCR and sequencing was used to determine the methylation status of hTERT promoter, in order to address the main factor that regulates hTERT expression in hepatocytes. The expression of hTERT transcripts in peripheral blood mononuclear cells was found to be significantly lower in the HBV and HCV patients compared to healthy controls and was not associated with the type of viral infection, the clinical status of the patients, age, sex, or aminotransferase levels. The presence of low levels of hTERT mRNA suggest the involvement of the catalytic subunit of telomerase in the immunopathogenesis of chronic hepatitis B and C since the decreased levels of hTERT mRNA expression represent a sign of premature aging of the immune system. Telomerase activity and hTERT expression was found high in all liver tissues of patients with HCC, while all normal liver tissues showed no telomerase activity and hTERT expression. This shows that hTERT mRNA overexpression in human liver tissues might be one of the processes involved in the multistep carcinogenesis of the liver. Additionally, we determined telomerase activity in liver tissues from patients with chronic viral hepatitis and observed that 15.6% of the specimens had detectable, although significantly lower than that observed in HCC cases- telomerase activity. Moreover, liver tissues from patients with chronic hepatitis B and C exhibit hTERT mRNA expression, associated with longer disease duration. Taking into account the above mentioned it can be suggested that patients with chronic viral hepatitis that demonstrated significant telomerase activity and increased hTERT mRNA levels on their tissues would require a careful and close follow-up for the potential development of HCC. We found that hTERT promoter region was highly methylated in normal liver tissues while in chronic viral hepatitis and HCC tissues was not methylated and highly expressed. Methylathion of CpG sites in hTERT promoter inhibits transcription factors (such as c-myc protein) to bind to the promoter and enhance transcription. Furthermore we have shown that hTERT methylation status is a prognostic marker of hepatocellular carcinomas progression and survival rate. Patients with very low PMR (percent of methylated reference) values had worse prognosis than patients with high PMR values. The use of methylathion status of hTERT promoter as a prognostic marker in patients with chronic viral hepatitis requires longer follow-up and the assessment of more clinical data.Τα τελομερή αποτελούν τα φυσικά άκρα των γραμμικών χρωμοσωμάτων στα οποία παρουσιάζεται το λεγόμενο «πρόβλημα ολοκλήρωσης της αντιγραφής». Αποτέλεσμα του συγκεκριμένου προβλήματος είναι, σε κάθε διαίρεση, τα χρωμοσώματα να χάνουν περίπου 20-200 ζεύγη βάσεων από τα τελομερή τους. Η τελομεράση είναι μία RNA-εξαρτώμενη DNAπολυμεράση, η οποία διατηρεί το μήκος των τελομερών παρέχοντας στα κύτταρα τη δυνατότητα για απεριόριστο αριθμό διαιρέσεων. Αποτελείται από δύο υπομονάδες, την RNA(hTR) και την καταλυτική υπομονάδα (hTERT), η οποία έχει δράση αντίστροφης μεταγραφάσης, ενώ υπάρχουν και πρωτεΐνες που αλληλεπιδρούν με την τελομεράση συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός ενεργού ολοενζύμου. Η δραστικότητα της τελομεράσης καταστέλλεται κατά την εμβρυϊκή διαφοροποίηση στα περισσότερα σωματικά κύτταρα. Ωστόσο, παρατηρείται έκφραση σε ορισμένους τύπους κυττάρων, όπως για παράδειγμα σε αιμοποιητικά αρχέγονα κύτταρα, σε αναπαραγωγικά κύτταρα, σε ενεργοποιημένα λεμφοκύτταρα, σε κύτταρα του μυελού των οστών κ.ά. Επιπλέον, έχει βρεθεί έκφραση του ενζύμου σε 85-90% των περιπτώσεων καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου και του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος (ΗKK). Η μεταγραφική ρύθμιση του γονιδίου hTERT, από την οποία εξαρτάται η δράση της τελομεράσης, και στην οποία κατέχει κεντρικό ρόλο η ρυθμιστική περιοχή του υποκινητή, πραγματοποιείται τόσο μέσω μεταγραφικών παραγόντων όσο και μέσω επιγενετικών μηχανισμών. Mεταξύ των επιγενετικών μηχανισμών που ελέγχουν την έκφραση του γονιδίου hTERT κυριαρχεί η μεθυλίωση του DNA, λόγω της παρουσίας μεγάλου αριθμού νησίδων CpG εντός του υποκινητή. O τρόπος με τον οποίο η μεθυλίωση επηρεάζει την έκφραση του hTERT αποτελεί αντικείμενο έρευνας των τελευταίων ετών και δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί ακόμη. Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗKK) αποτελεί έναν από τους πιο συνήθεις κακοήθεις όγκους παγκοσμίως. O κυριότερος παράγοντας πρόκλησης του ΗKK είναι οι χρόνιες ιογενείς ηπατοπάθειες και έχει βρεθεί ότι το 70-90% των ατόμων που θα αναπτύξουν κίρρωση θα αναπτύξουν τελικά και ΗKK. Το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι η χρόνια ηπατίτιδα B και Cπροσφέρει τόσο το μιτογόνο όσο και το μεταλλαξογόνο περιβάλλον το οποίο είναι σε θέση να προκαλέσει την τροποποίηση του γενετικού υλικού των ηπατοκυττάρων. Mεταξύ των μηχανισμών που ενέχονται στην τροποποίηση του γενετικού υλικού των ηπατοκυττάρων συγκαταλέγονται η ενεργοποίηση καθώς και η απενεργοποίηση διάφορων γονιδίων. Το γονίδιο hTERT συγκαταλέγεται μεταξύ των γονιδίων τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή του «μοριακού προφίλ» των ασθενών με χρόνιεςιογενείς ηπατοπάθειες. Mε βάση τα παραπάνω, το πεδίο έρευνας της συγκεκριμένης διατριβής αποτελεί η συσχέτιση της έκφρασης της καταλυτικής υπομονάδας της τελομεράσης σε ιστούς με χρόνιες ιογενείςηπατοπάθειες τόσο με την αντίστοιχη σε υγιείς και καρκινικούς ιστούς όσο και με κλινικοεργαστηριακές παραμέτρους, καθώς και η διερεύνηση του μηχανισμού ρύθμισης της έκφρασης. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν 3 ομάδες ασθενών: άτομα που δεν εμφάνιζαν καμία ηπατοπάθεια και αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου, άτομα με χρόνια ιογενή ηπατίτιδα και άτομα με ηπατοκυτταρικό καρκίνο. Από τα άτομα αυτά απομονώθηκε DNA και RNA τόσο από περιφερικά μονοπύρηνα κύτταρα όσο και από ιστούς ήπατος. Mε το ημιποσοτικό πρωτόκολλο πολλαπλασιασμού των τελομερικών επαναλήψεων υπολογίστηκε η δραστικότητα της τελομεράσης, ενώ με την χρήση ποσοτικής PCR εντοπίστηκαν τα επίπεδα του hTERT mRNA. Επιπλέον, με την χρήση ποσοτικής PCR αλλά και με την εύρεση της αλληλουχίας των βάσεων διερευνήθηκε αν και με ποιον τρόπο ο επιγενετικός μηχανισμός της μεθυλίωσης ρυθμίζει την έκφραση της καταλυτικής υπομονάδας της τελομεράσης στα ηπατοκύτταρα. Όσον αφορά στην ποσοτικοποίηση της καταλυτικής υπομονάδας της τελομεράσης (hTERT) στα περιφερικά μονοπύρηνα κύτταρα, διαπιστώθηκε σημαντική μείωση στα επίπεδα των hTERT mRNA μεταγράφων στα συγκεκριμένα κύτταρα των ασθενών με χρόνια HBV και HCV λοίμωξη σε σχέση με τους υγιείς, ενώ τα επίπεδα της hTERT ήταν ανεξάρτητα από την κλινική κατάσταση των ασθενών, την ηλικία, το φύλο, τη διάρκεια της νόσου και τα επίπεδα των αμινοτρανσφερασών. Τα μειωμένα επίπεδα της έκφρασης του hTERT mRNA αποτελούν σημείο πρώιμης γήρανσης του ανοσοποιητικού συστήματος και προτείνεται ότι η hTERTσυμμετέχει στην ανοσολογική δυσλειτουργία των ασθενών με χρόνια HBV και HCV λοίμωξη. Τα ευρήματα που προέκυψαν από την μέτρηση της δραστικότητας της τελομεράσης και την ποσοτικοποίηση της έκφρασης της καταλυτικής υπομονάδας της τελομεράσης φανέρωσαν ότι όλα τα υγιή ηπατοκύτταρα δεν παρουσιάζουν έκφραση τελομεράσης και hTERT mRNA, σε αντίθεση με όλα τα κύτταρα που προέρχονται από ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα τα οποία εμφανίζουν μέγιστες τιμές έκφρασης τελομεράσης και hTERT mRNA. Στις χρόνιες ιογενείς ηπατοπάθειες, οι οποίες είναι μη καρκινικές καταστάσεις, δεν θα αναμενόταν έκφραση τελομεράσης. Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό ότι το 15.6% των ιστών με χρόνια ιογενή ηπατίτιδα βρέθηκε να παρουσιάζει χαμηλή αλλά σημαντική δραστικότητα τελομεράσης καθώς και έκφραση της καταλυτικής υπομονάδας hTERT. Η υπερέκφραση του hTERTmRNA και η αυξημένη δραστικότητα της τελομεράσης στο ήπαρ των ατόμων που πάσχουν από ΗKK επιτρέπει στο ηπατοκύτταρο ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό και καταλήγει να είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν στην ανάπτυξη του ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Επιπρόσθετα, στους ασθενείς με χρόνιες ιογενείς ηπατοπάθειες τα επίπεδα του hTERTmRNA βρέθηκαν υψηλότερα στα άτομα που εμφάνισαν μεγαλύτερη διάρκεια της νόσου. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό και με τα παραπάνω συμπεράσματα επιβάλλει την προσεκτικότερη παρακολούθηση της πορείας της νόσου στα άτομα που εμφανίζουν χρόνια ιογενή ηπατοπάθεια και ταυτόχρονα παρουσιάζουν έκφραση τελομεράσης και hTERT mRNAσε βιοψίες ήπατος, θεωρώντας ότι αυτή η υποκατηγορία ασθενών ίσως να έχει μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Η διερεύνηση του μηχανισμού που ελέγχει την έκφραση της καταλυτικής υπομονάδας, επικεντρώθηκε στην επιγενετική ρύθμιση της hTERT μέσω της μεθυλίωσης του DNA. Τα αποτελέσματα της διατριβής φανέρωσαν ότι η πλήρης μεθυλίωση του υποκινητή του γονιδίου hTERT στα κύτταρα του ήπατος, εμποδίζει την σύνδεση μεταγραφικών παραγόντων και αναστέλλει την έκφρασή του, γεγονός που παρατηρείται σε υγιείς ιστούς και σε ένα ποσοστό ιστών με χρόνια ιογενή ηπατοπάθεια. Αντιθέτως, σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών με χρόνια ιογενή ηπατοπάθεια και σε όλους τους ασθενείς με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα εμφανίζεται μη μεθυλιωμένος ή με μικρά ποσοστά μεθυλίωσης ο υποκινητής του γονιδίου hTERT. Για πρώτη φορά αποδείχθηκε ότι το ποσοστό της μεθυλίωσης σχετίζεται με την έκφραση του γονιδίου hTERT σταηπατοκύτταρα, αλλά και ότι τα επίπεδα μεθυλίωσης αποτελούν δείκτη επιβίωσης στα άτομα με ΗKK. Για την χρήση του ποσοστού μεθυλίωσης στον υποκινητή του γονιδίου hTERT ως προγνωστικό δείκτη και σε άτομα με χρόνια ιογενή ηπατοπάθεια επιβάλλεται επιβάλλεται η μεγαλύτερη διάρκεια παρακολούθησης των ασθενών (follow up) που παρουσίασαν χαμηλά επίπεδα μεθυλίωσης και επομένως σημαντική έκφραση της τελομεράσης

Human Papilloma Virus (HPV) and Fertilization: A Mini Review

Human papilloma virus (HPV) is one of the most prevalent viral sexually transmitted diseases. The ability of HPV to induce malignancy in the anogenital tract and stomato-pharyngeal cavity is well documented. Moreover, HPV infection may also affect reproductive health and fertility. Although, the impact of HPV on female fertility has not been thoroughly studied it has been found also to have an impact on semen parameters. Relative information can be obtained from studies investigating the relationship between HPV and pregnancy success. Furthermore, there is an ongoing debate whether HPV alters the efficacy of assisted reproductive technologies. An association between HPV and assisted reproductive technologies (ART) programs has been reported. Nevertheless, due to conflicting data and the small number of existing studies further research is required. It remains to be clarified whether HPV detection and genotyping could be included in the diagnostic procedures in couples undergoing in vitro fertilization (IVF)/intrauterine insemination (IUI) treatments. Vaccination of both genders against HPV can reduce the prevalence of HPV infection and eliminate its implications on human fertility. The aim of the present mini-review is to reiterate the association between HPV and human fertility through a systematic literature review

Maternal serum pregnancy-associated plasma protein-A concentration at 11–14 weeks of gestation and preeclampsia risk of women with common congenital anatomic uterine abnormalities

To evaluate maternal serum pregnancy-associated plasma protein-A (PAPP-A) levels at 11–14 weeks of gestation and preeclampsia risk in women with common congenital anatomic uterine abnormalities (AUAs). First trimester screening markers were compared between 12 AUA pregnancies, 60 age matched controls and 12 cases of early preeclampsia. PAPP-A level and birth weight were significantly lower in AUA compared to control and early preeclampsia group (p<.001). Preeclampsia was absent in the AUAs pregnancies group. Birth weight were similar in AUA group when we compared AUA and control group regarding weeks of gestation at delivery and lower but not significantly, when we compared AUA and early preeclampsia group. Our findings suggest that AUA pregnancies are associated with low first trimester maternal serum PAPP-A concentrations not predictive of susceptibility to preeclampsia.Impact statement What is already known on this subject? During first trimester screening for preeclampsia based on maternal pregnancy-associated plasma protein A (PAPP-A) levels, various parameters are used, such as the somatometric characteristics of pregnant woman, single or multiple pregnancy, smoking status, family history, diabetes, hypertension and measurement of blood pressure and uterine artery Dopplers. What do the results of this study add? Our pioneer study revealed that there is drastic difference in PAPP-A concentration in women with common anatomic uterine abnormalities (AUAs), in comparison with their age matched control women with normal uterus. What are the implications of these findings for clinical practice and further research? Based on our results, uterine anatomical deviations, is another factor which must be taken in account for preeclampsia risk calculation and further clinical consultation and follow up in those pregnancies. Lower PAPP-A levels in AUA cases is a weak predictor of susceptibility to preeclampsia and could be associated to smaller placental size rather than poor placentation and in future research the calculation of the uterine cavity functional dimension may lead to a more accurate clinical assessment

Renin-Angiotensin System Single Nucleotide Polymorphisms Are Associated with Bladder Cancer Risk

The renin-angiotensin system (RAS), besides being a major regulator of blood pressure, is also involved in tumor angiogenesis. Emerging evidence suggests a correlation between the use of pharmacologic RAS inhibitors and a delay in urothelial bladder cancer (BC) progression. However, it is unknown whether RAS gene variants may predispose to the development of BC. This study examined the association of RAS single nucleotide polymorphisms (SNPs) including AT1R rs5186, AT2R rs11091046, REN rs12750834, ANG rs4762, and ANG rs699 with the risk of developing non-invasive BC. Peripheral blood samples from 73 patients with T1 urothelial BC (66 men, seven women) and an equal number of healthy subjects (control group) were collected. The TT genotype of the REN rs12750834 SNP (OR: 2.8 [1.3–6.05], p = 0.008) and to a lesser extent the presence of the T allele (OR: 2.3 [1.2–4.48], p = 0.01) conferred a higher risk of BC. The highest risk for BC within SNP carriers of the RAS system was associated with the presence of the CC genotype (OR: 17.6 [7.5–41.35], p p p < 0.001). In conclusion, these results support the clinical utility of RAS gene SNPs AT2R rs11091046, REN rs12750834, and ANG rs699 in the genetic cancer risk assessment of patients and families with BC

Genetic Analysis and Status of Brown Bear Sub-Populations in Three National Parks of Greece Functioning as Strongholds for the Species&rsquo; Conservation

In order to optimize the appropriate conservation actions for the brown bear (Ursus arctos L.) population in Greece, we estimated the census (Nc) and effective (Ne) population size as well as the genetic status of brown bear sub-populations in three National Parks (NP): Prespa (MBPNP), Pindos (PINDNP), and Rhodopi (RMNP). The Prespa and Pindos sub-populations are located in western Greece and the Rhodopi population is located in eastern Greece. We extracted DNA from 472 hair samples and amplified through PCR 10 microsatellite loci. In total, 257 of 472 samples (54.5%) were genotyped for 6&ndash;10 microsatellite loci. Genetic analysis revealed that the Ne was 35, 118, and 61 individuals in MBPNP, PINDNP, and RMNP, respectively, while high levels of inbreeding were found in Prespa and Rhodopi but not in Pindos. Moreover, analysis of genetic structure showed that the Pindos population is genetically distinct, whereas Prespa and Rhodopi show mutual overlaps. Finally, we found a notable gene flow from Prespa to Rhodopi (10.19%) and from Rhodopi to Prespa (14.96%). Therefore, targeted actions for the conservation of the bears that live in the abovementioned areas must be undertaken, in order to ensure the species&rsquo; viability and to preserve the corridors that allow connectivity between the bear sub-populations in Greece

Indication of West Nile Virus (WNV) Lineage 2 Overwintering among Wild Birds in the Regions of Peloponnese and Western Greece

West Nile virus (WNV), a zoonotic mosquito-borne virus, has recently caused human outbreaks in Europe, including Greece. Its transmission cycle in nature includes wild birds as amplifying hosts and ornithophilic mosquito vectors. The aim of this study was to assess WNV circulation among wild birds from two regions of Greece, Peloponnese and Western Greece, during 2022. To this end, a total of 511 birds belonging to 37 different species were sampled and molecularly screened. WNV RNA was detected from February to November in a total of 71 wild birds of nine species originating from both investigated regions. The first eight positive samples were sequenced on a part of NS3 and, according to the phylogenetic analysis, they belonged to evolutionary lineage 2 and presented similarity to previous outbreak-causing Greek strains (Argolis 2017, Macedonia 2010 and 2012). It was more likely to identify a PCR positive bird as the population density and the distance from water sources decreased. The present report provides evidence of WNV occurrence in both Peloponnese and Western Greece during 2022 and underlines its possible overwintering, highlighting the need for avian species surveillance to be conducted annually and throughout the year. Magpies are proposed as sentinels for WNV monitoring

Poultry and Wild Birds as a Reservoir of CMY-2 Producing <i>Escherichia coli</i>: The First Large-Scale Study in Greece

Resistance mediated by β-lactamases is a globally spread menace. The aim of the present study was to determine the occurrence of Escherichia coli producing plasmid-encoded AmpC β-lactamases (pAmpC) in animals. Fecal samples from chickens (n = 159), cattle (n = 104), pigs (n = 214), and various wild bird species (n = 168), collected from different Greek regions during 2018–2020, were screened for the presence of pAmpC-encoding genes. Thirteen E. coli displaying resistance to third-generation cephalosporins and a positive AmpC confirmation test were detected. blaCMY-2 was the sole pAmpC gene identified in 12 chickens’ and 1 wild bird (Eurasian magpie) isolates and was in all cases linked to an upstream ISEcp1-like element. The isolates were classified into five different sequence types: ST131, ST117, ST155, ST429, and ST1415. Four chickens’ stains were assigned to ST131, while five chickens’ strains and the one from the Eurasian magpie belonged to ST117. Seven pAmpC isolates co-harbored genes conferring resistance to tetracyclines (tetM, tetB, tetC, tetD), 3 carried sulfonamide resistance genes (sulI and sulII), and 10 displayed mutations in the quinolone resistance-determining regions of gyrA (S83L+D87N) and parC (S80I+E84V). This report provides evidence of pAmpC dissemination, describing for the first time the presence of CMY-2 in chickens and wild birds from Greece

The growth differentiation factor 5 (GDF5) core promoter polymorphism is not associated with knee osteoarthritis in the Greek population

Genetic factors have been shown to play an important role in the etiology of osteoarthritis (OA). A functional single nucleotide polymorphism (SNP) +104T/C; rs143383 in the 5' UTR of the GDF5 gene was recently associated with susceptibility to osteoarthritis in the Japanese and Chinese population. Our objective was to assess whether this SNP was also associated with knee OA in a Greek Caucasian population sample. The +104T/C SNP was genotyped in a total of 519 case-control cohort; 251 patients with idiopathic knee OA and 268 controls were used. No significant differences were found in genotype or allele frequencies of the +104T/C SNP of GDF5 gene between cases and controls (p < 0.05). Also, no significant differences in allelic and genotypic frequencies were found when the individuals were stratified by sex. Our data implied that the +104T/C; rs143383 GDF5 core promoter polymorphism is not a risk factor for OA etiology in Greek Caucasians. Our study highlights the heterogeneous nature of OA genetic susceptibility. (c) 2007 Orthopaedic Research Society. Published by Wiley Periodicals, Inc