Effects of some igrs on greenhouse whitefiles (trialeurodes vaporariorum westfood (hom.: aleyrodidae)

220C±2 sıcaklık, % 49±5 oransal nem ve 14:10 (A: K) aydınlanma kosullarına sahip laboratuvarda böcek gelisim düzenleyicileri, Lufenuron (Lufenox, Sygenta, 100cc/100 l); Diflubenzuron (Dimilin, Cansa, 20gr/100 l); Pyriproxyfen (Admiral, Sumitomo, 50cc/100l) ve Neem Azal T/S (Trifolio-M, 4 l/100 l, Lahnau/ Germany)’ ın, sera beyazsinegi, Trialeurodes vaporariorum (Hom.: Aleyrodidae)’ a karsı bulasık domates, Lycopersicum esculentum var. M–16 ve L. esculentum var. Jadelo, bitkileri üzerinde etkileri denenmistir. Her iki ilaçlama sonucunda denemeye alınan ilaçların laboratuvar kosullarında sera beyazsinegi larvaları üzerinde anlamlı bir etkiye sahip olmadıkları anlasılmıstır. Sadece 2. uygulama denemesinde söz konusu zararlıya ruhsatlı olan Admiral isimli IGR’ ın düsük bir etkisi saptanabilmistir. Dolayısıyla sera beyazsinegi gibi zararlılara karsı böcek gelisim düzenleyicileri kullanılacagı zaman, baskı altına alınabilme süreçlerini daha kısa ve ekonomik hale getirebilmek amacıyla baslangıçta etki süresi kısa, seçici bir sentetik insektisitin en düsük dozunda uygulanması ve sonraki uygulamalarda böcek gelisim düzenleyicilerin programa alınması son derece yararlı olacaktır.Insect growth regulators, Lufenuron (Lufenox, Sygenta, 100cc/100 l); Diflubenozuron (Dimilin, Cansa, 20gr/100 l); Pyriproxyfen (Admiral, Sumitomo, 50cc/100l) and Neem Azal T/S (Trifolio-M, 4 l/100 l Lahnau/ Germany,), were tested for their effect against the greenhouse whitefly Trialeurodes vaporariorum (Westwood) (Hom.: Aleyrodidae) on infested tomato, Lycopersicum esculentum var. M–16 and L. esculentum var. Jadelo plants in the laboratory under 22±2 0C, 49±5% relative humidity, and 14 hours day-length conditions. As a result of the study, all IGRs have not caused significant effect on Trialeurodes vaporariorum in the labrotuary conditions. Only in second application it was found that the Admiral which is registered on whitefly has low effect on Trialeurodes vaporariorum. In conclusion, when IGRs are used; to make the pressure period shorter and cheaper, applying a low-dosage synthetic insecticide having a short effect at the begining and including IGRs in following applications will be more useful

Post-discharge heart failure monitoring program in Turkey: Hit-PoinT

Objective: The aim of this study was to assess the efficacy and feasibility of an enhanced heart failure (HF) education with a 6-month telephone follow- up program in post-discharge ambulatory HF patients. Methods: The Hit-Point trial was a multicenter, randomized, controlled trial of enhanced HF education with a 6-month telephone follow-up program (EHFP) vs routine care (RC) in patients with HF and reduced ejection fraction. A total of 248 patients from 10 centers in various geographical areas were randomized: 125 to EHFP and 123 to RC. Education included information on adherence to treatment, symptom recognition, diet and fluid intake, weight monitoring, activity and exercise training. Patients were contacted by telephone after 1, 3, and 6 months. The primary study endpoint was cardiovascular death. Results: Although all-cause mortality didn't differ between the EHFP and RC groups (p=NS), the percentage of cardiovascular deaths in the EHFP group was significantly lower than in the RC group at the 6-month follow up (5.6% vs. 8.9%, p=0.04). The median number of emergency room visits was one and the median number of all cause hospitalizations and heart failure hospitalizations were zero. Twenty-tree percent of the EHFP group and 35% of the RC group had more than a median number of emergency room visits (p=0.05). There was no significant difference regarding the median number of all-cause or heart failure hospitalizations. At baseline, 60% of patients in EHFP and 61% in RC were in NYHA Class III or IV, while at the 6-month follow up only 12% in EHFP and 32% in RC were in NYHA Class III or IV (p=0.001). Conclusion: These results demonstrate the potential clinical benefits of an enhanced HF education and follow up program led by a cardiologist in reducing cardiovascular deaths and number of emergency room visits with an improvement in functional capacity at 6 months in post-discharge ambulatory HF patients.Türk Kardiyoloji Derneği Kalp Yetmezliği Çalışma Grub

6-9 Yaş zihin engelli çocukların annelerine özbakım ve bazı temel becerileri kazandırmak için bir eğitim programı

ÖZBu araştırmanın amacı; 6-9 yaşlarındaki zihin engelli çocuklarına, öz bakım ve bazı temel becerileri kazanmaları için bir anne eğitim programı hazırlamak ve bunun etkililiğini sınamaktır.Tek grup, öntest-sontest deneme modeline uygun olarak hazırlanan araştırmanın çalışma evrenini İstanbul'da yaşayan zihin engelli çocuğa sahip anneler oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini çocukları, İstanbul'daki özel eğitim kurumlarına devam eden ve bu eğitime katılmak için müracaat eden 17 anne oluşturmaktadır.Araştırmaya katılan, zihin engelli çocuk sahibi annelere, uygulayıcı tarafından 11 oturumluk bir eğitim programı hazırlanmıştır. Annelerin zihin engelli çocuklarına öz bakım becerilerini kazandırmaları için her biri 90 ile 120 dakika sürdüğü oturumlar hazırlanmış ve annelere bu program uygulanmıştır. Araştırma sürecinde, eğitim programının uygulamasının başında ve sonunda annelere, zihin engelli çocuklarına özbakım ve bazı temel becerileri yapabilme düzeylerini saptamak amacıyla AKKAD "Özbakım ve Bazı Temel Becerileri Değerlendirme" ölçeği uygulanmıştır. Yapılan son değerlendirmede , annelere verilen eğitim sonucunda zihin engelli çocukların özbakım ve bazı temel becerilerini değerlendirme düzeylerinin olumlu olduğu gözlenmiştir. Bunlardan giyinme-soyunma, temizlik ve ev yaşamı becerilerinde anlamlı bir farklılığa rastlanmıştır.ABSTRACT This study aims to preparing a mother training program for mothers of infants aged 6 to 9 years with mental problems and evaluating the program's efficiency. The program is designed to train the mothers to help their children acquire the ability of self care and learn some basic skills. The single group testing design is applied. Mothers of children with mental problems (living in Istanbul) were the population of study. The sampling is made up of 17 mothers who have applied to take part in the training program and whose children are attending schools of special education in Istanbul. The mothers took part in a training program consisting of 11 sessions applied by a trainer. The sessions which are designed to give the mothers the ability to help their infants take self care were each about 90-120 minutes. At the beginning and end of each session, the mothers were evaluated according to the AKKAD "The Evaluation Scale of Self-care and Daily Living Skills" "scale in order to determine their level. At the final evaluation, it has been observed that the program had a positive impact and heightened the level of the mother in helping their children acquire the ability to take self -care and learn some basic skills. Among these skills, there have been observed an explicit variation among clothing, hygiene and domestic life

Zihin Kuramı Hikayeleri Testi’nin Türk çocuklarına uyarlanması ve okul öncesi dönemdeki normal gelişim gösteren, zihin engelli ve otizmli çocukların zihin kuramı gelişimlerinin karşılaştırılması

ÖZETAraştırmanın birinci amacı; okul öncesi dönem (4-6 yaş) çocukların Zihin Kuramı yeteneklerini ölçecek olan Zihin Kuramı Hikâyeleri Testi'nin geçerlilik ve güvenirlik çalışmasının yapılmasıdır. Araştırmanın ikinci amacı ise; okul öncesi dönem de (4-6yaş) normal gelişim gösteren çocuklar ile 4-8 yaş aralığındaki zihinsel engelli ve otizmli çocukların; Zihin Kuramı yeterliliklerinin karşılaştırılmasıdır. Araştırmanın birinci amacı doğrultusunda normal gelişim gösteren 4-6 yaş grubu, 426 çocuğa ulaşılmıştır. Araştırmada ölçme aracı olarak Zihin Kuramı Hikâyeleri Testi kullanılmıştır. Bu çalışma doğrultusunda uyarlama araştırmacı tarafından yapılmıştır. Zihin Kuramı Hikayeleri Testi, Van Geert, Hoogeweys tarafından (2008) Hollanda da altı tane hikaye kitabı şeklinde geliştirilmiş ve standardize edilmiştir. Test 3-12 yaş normal gelişim gösteren çocuklar ile 3-8 yaş arası “başka türlü adlandırılamayan bozukluk”(PDD-NOS) gösteren çocukların, Zihin Kuramı yetenekleri ölçmek amacıyla geliştirilmiştir.Araştırmanın geçerlilik çalışması kapsamında Raven Standart Progressif Matrisler Testi, AGTE (Ankara Gelişim Tarama Envanteri) ve WISC-R kullanılmıştır. Zihin Kuramı Hikayeleri Testi Ölçeği ile belirtilen testlerin toplam puanları arasındaki ilişkiyi belirlemek üzere yapılan korelasyon analizi sonucunda istatistiksel açıdan anlamlı pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur (p < 0,05). Araştırmada okul öncesi kurumuna devam eden 4-6 yaş normal gelişim gösteren çocuklar Zihin Kuramı yetenekleri demografik değişkenler (yaş, cinsiyet, kardeş sayısı ve anne ile babanın eğitim durumu ve ailenin algılanan sosyo-ekonomik düzeyi, ne kadar süredir eğitim aldığı) açısından karşılaştırılmıştır. Yaş değişkenine göre; Zihin Kuramı Hikayeleri Testi Ölçeği toplam ve tüm alt ölçeklerde; ikili karşılaştırmalarda istatistiksel açıdan (F=4,171; p=0,000 < 0,05) düzeyinde, 6 yaş lehine anlamlı farklılıklar elde edilirken, kardeş sayısı, cinsiyet ve okul öncesi eğitim alma süresi değişkenine göre ise farklılık elde edilmemiştir. Anne ve baba eğitim durumu, ailenin algılanan gelir düzeyi değişkenlerine anlamlı farklılıklar elde edilmiştir (p<0.05).Araştırmanın ikinci amacı doğrultusunda normal gelişim gösteren (n=426), zihinsel engelli (n=30) ve otizmli (n= 39) çocuklar Zihin Kuramı yetenekleri, açısından karşılaştırmaları yapılmıştır. Zihin Kuramı Hikâyeleri Testi, ortalamalar arasındaki farklılıklar incelendiğinde; normal gelişim gösteren grubun puan ortalamasının otizmli ve zihin engelli gruptan; zihin engelli grubunun ortalamalarının da, otizmli gruptan anlamlı derecede yüksek olduğu görülmüştür (p < 0,05).Anahtar Sözcükler: Zihin Kuramı, otizmli, zihin engelli, soyut düşünce, zeka, gelişim.ABSTRACTThe first goal of this research was to perform validity and reliability study of the Test of Theory of Mind Stories, which will measure the Theory of Mind behaviors of pre-school children (4-6 ages). The second goal of the research was to compare proficiencies of the Theory of Mind of the pre-school period children (4-6 ages) displaying normal development and mentally disabled and autistic children at the interval of 4-8 ages. 426 children within the age group 4-6, who exhibit normal development were reached in line with the first aim of research. The Test of Theory of Mind Studies was employed as an instrument of measurement in this research. Adaptation was carried out by researcher toward this study. The Test of Theory of Mind Studies was developed and standardized by Van Geert, Blijd-Hoogeweys (2008) in Netherlands in the form of six story books. The test was developed to measure the levels of the Theory of Mind of children with 3-12 ages displaying normal development and children between 3-8 ages demonstrating “Pervasive Developmental Disorder—Not Otherwise Specified” (PDD-NOS).Raven’s Standard Progressive Matrices test, ADSI (Ankara Developmental Screening Inventory) and WISC-R were used as part of validity study in adaptation of this research. As a result of correlation analysis conducted for determining the correlation between the Scale for the Test of Theory of Mind Stories and total scores of the specified tests, a statistically significant positive relationship was discovered (p < 0.05).Besides, the Theory of Mind behaviors of children between 4-6 ages resuming to attend a pre-school institution, who exhibit normal development, were compared in terms of demographic variables (age, gender, the number of siblings, the educational level of parents and the perceived socio-economical level of family and for how long they have received education). Looking at according to the age variable, while significant differences were attained in favor of age 6 at the level of (F=4,171; p=0,000 < 0,05). statistically in dual comparisons in the Scale for the Test of Theory of Mind Stories in overall and in all sub-scales, no difference was obtained according to the variable of gender and the number of siblings. Significant distinctions were obtained in variables of the educational level of parents, the perceived income level of family and whether children have received pre-school education (p <0.05). No significant difference was acquired when looking at according to the variable of pre-school duration for receiving education.Mentally disabled (n=30) and autistic (n=39) children, who display normal development (n=426), were compared in terms of the Theory of Mind in line with the second goal of research. When examining differences among the averages of the Test of Theory of Mind Stories in research, it was seen that the average score of the group displaying normal development was higher than of the autistic and mentally disabled group to a significant degree and the averages of the mentally disabled group were higher than of the autistic group to a significant extent (p < 0.05).Key Words: The Theory of Mind, autistic, intellectual disabled, abstract thought, intelligence, development

Utilization Rate of Primary Health Services in the Diagnosis, Treatment, and Follow-Up of Patients Diagnosed with Rheumatic Disease

&lt;p&gt;&lt;strong&gt;Özet&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt;&lt;p&gt;Bu çalışmada romatizmal hastalık tanısı almış bireylerin tanı, tedavi ve takip sürecinde birinci basamak sağlık hizmetlerinin etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla 350 hastaya araştırmacıların hazırlamış olduğu 26 soruluk ankette yer alan ve hastaların demografik bilgileri, romatolojik hastalıklarına tanı konma sürecinde ve sonrasında birinci basamağı tercih etme durumlarıyla ilgili sorular sorulmuştur. Katılımcıların yaş ortalaması 48.67±13.26 olup, %73.7'si (n=258) kadın idi. Hastalar ortalama 6.74±6.07 yıl önce romatizmal hastalık tanısı almışlardı. Hekime müracaatta ilk şikayet en sık %79.7 ile eklem ağrısıydı. Hastaların %22'si (n=77) ilk olarak dahiliye polikliniğine başvurmuştu. Aile hekimine ilk başvuru oranı %12.3'tü (n=43) ve bu hastaların %55.8'i (n=24) tanı için üst basamağa sevk edilmişti. Hastaların %69.1'i (n=242) üçüncü basamak sağlık kuruluşunda tanı almıştı. Analiz sonuçlarına göre hastaların %47.7'sinin tanılı oldukları romatizmal hastalıkları için aile hekiminden reçete yazdırdığı, ancak sadece %6'sının (n=21) romatizmal hastalık için birinci basamakta aile hekimine kontrollere gittiği görüldü. Çalışmamızda hastaların birinci basamaktan hizmet alım oranı romatizmal hastalık belirtileri ilk başladığında ve tanı aldıktan sonraki süreçte de sadece raporlu ilaç yazımıyla ilgili yüksektir. Takip amaçlı birinci basamağı tercih etme eğilimlerinin düşük olduğu saptanmıştır. Hastalığın tüm süreçlerine katkı sağlamak hastanelerin iş yükünü azaltacak ve maliyet etkin bir yaklaşıma katkı sağlayacaktır. Bunun için hastaların birinci basamağa yönelik olumsuz algılarını ortadan kaldıracak faktörler gözden geçirilerek hastaların birinci basamağı tercih etme oranları arttırılabilir.&lt;/p&gt;&lt;p&gt;&lt;strong&gt;Abstract&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt;&lt;p&gt;In this study, we aimed to investigate the utilization of primary health care in the diagnosis, treatment and follow-up of patients diagnosed with rheumatic disease. For this purpose, 350 patients with rheumatic disease were included in the survey and 26-question about the demographic information of the patients, utilization of primary health care during and afterwards the diagnosis process of the disease. The mean age of the participants was 48.67±13.26, and 73.7% (n=258) of them were female. The patients were diagnosed with rheumatic disease an average of 6.74±6.07 years ago. Joint pain was the most common complaint with a rate of 79.7%. 22% (n=77) of the patients were referred to first internal medicine outpatient department. First admission rate to a family physician was 12.3% (n=43) and 55.8% (n=24) of these patients were referred to higher care for diagnosis. 69.1% (n=242) of the patients were diagnosed in a tertiary healthcare institution. According to the analysis results, 47.7% of the patients had a prescription from their family physician for their rheumatic diseases, but only 6% (n=21) went to their primary care physician for check-ups for their rheumatic diseases. In our study, the rate of use of primary care services was high when patients' rheumatic disease symptoms first begin and were only prescribed prescription drugs after diagnosis. The tendency to prefer primary care for follow-up was low. Contributing to all processes of the rheumatic disease will reduce the workload of hospitals and contribute to a cost-effective approach. For this, the factors that will eliminate the negative perceptions of patients towards primary care can be reviewed and the rate of patients' preference for primary care can be increased.&lt;/p&gt;&lt;p&gt;&lt;strong&gt;Romatizmal Hastalık Tanısı Almış Bireylerin Tanı, Tedavi ve Takip Sürecinde Birinci Basamak Sağlık Hizmetlerini Kullanımı&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt

Approach of Female Patients to Screening Tests in the Prevention of HPV-Related Cervical Cancer and the Effect of Physician's Recommendation

&lt;p&gt;&lt;strong&gt;Özet&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt;&lt;p&gt;Çalışmamızın amacı, herhangi bir sebeple aile hekimliği polikliniğine başvuran 30-65 yaş aralığındaki kadın hastaların serviks kanseri tarama testini yaptırma durumunu değerlendirmektir. Tarama testi yaptırmamışlar ise hastalara test konusunda bilgi ve ilgili eğitim verilip, böylece hastanın bilgisini ve farkındalığını artırarak hastanın ulusal serviks kanseri tarama programına dahil edilmesi ve aile hekimliği uzmanlığı prensibimiz olan koruyucu sağlık hizmetine katkı sunulması hedeflenmiştir. Çalışmamız prospektif olarak hastaların uygun bilgilendirme sonrası serviks kanseri tarama testini yaptırma durumlarının değerlendirildiği gözlemsel bir araştırmadır. Katılımcılara serviks kanseri tarama testini yaptırma durumları soruldu ve tüm katılımcılara bu konu hakkında bilgi verildi ve test yaptırmayanlara bir ay sonra telefonla tekrar ulaşılarak testi yaptırma durumları yeniden değerlendirildi. Çalışmada özgün yapılandırılmış bir anket formu kullanılmıştır. Bu araştırmaya, çalışmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 146 kadın dahil edildi. Hastaların yaş ortalaması 44.39±9.26 idi ve %64.4'ü menopoza girmemişti. Hastaların %87'si evli, %48.6'sı üniversite mezunu ve %49.3'ü çalışmıyordu. Hastaların %66.4'ü en az bir defa serviks kanseri tarama testi yaptırmıştı, bu hastaların %28.9'u beş yıldan daha uzun bir süre önce test yaptırdığını belirtirken, %2.1'i testi ne zaman yaptırdığını hatırlamıyordu. Tarama testini yaptıranların %57.7'si testi sağlık kontrolü amacıyla yaptırmıştı, test yaptırmayanların %73.5'i ise testi ihtiyaç ve şikayetinin olmaması nedeniyle yaptırmamıştı. Hastaların %73.3'ü tarama testi konusunda herhangi bir eğitim almamıştı. Eğitim alanların %51.3'ü hastaneden, %28.2'si ise aile sağlığı merkezinden eğitim aldığını belirtti. Serviks kanseri tarama testiyle ilgili bilgilendirme yapıldıktan sonra hastaların %58.9'u (n=86) tarama testi yaptırmayı düşündüğünü belirtmiştir. Tarama testini tarama programına uygun şekilde yaptırmayan ve hiç yaptırmayan hastalardan (n=79) %26.6'sının bilgilendirme sonrası tarama testini yaptırdığı belirlendi. Hastaların yaş ortalaması dikkate alındığında serviks kanseri tarama programına katılımlarının oldukça düşük olduğu saptandı. Hekim önerisi ve eğitim sonrası katılımcıların yarısından fazlasının tarama testini yaptırmayı düşündüğünü belirtmesi ve bir ay sonrasında tarama testi yaptırma süresi gelen katılımcıların dörtte birinin tarama testini yaptırması hekim önerisinin ve eğitimin önemini göstermektedir.&lt;/p&gt;&lt;p&gt;&lt;strong&gt;Abstract&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt;&lt;p&gt;The aim of our study was to evaluate the cervical cancer screening test status of female patients between the ages of 30-65 who applied to the family medicine outpatient clinic for any reason. If they have not had the screening test, it is aimed to provide information and relevant education to the patients about the test, and then to include the patient in the national cervical cancer screening program by improving the patient's knowledge and awareness and also to contribute to preventive health care, which is our principle of family medicine specialty. Our study was prospective observational research in which evaluating the status of having a cervical cancer screening test after appropriate information. Patients were asked about their cervical cancer screening test status, and all participants were informed about this issue, and the patients who did not get tested were contacted again by phone one month later to evaluate the status of taking the test. A unique structured questionnaire form was used for the study. A total of 146 women who agree to participate voluntarily were included in the study. The mean age of the patients was 44.39±9.26 years and 64.4% had not gone through menopause. Of the patients, 87% were married, 48.6% were university graduates, and 49.3% were not employed. 66.4% of patients had had a cervical cancer screening test at least once, while 28.9% of them had been tested more than five years ago, 2.1% did not remember when they had the test. Of those who had the screening test, 57.7% had the test for health check-up, 73.5% of those who did not get tested they did not have a test because they did not need or had any complaints. 73.3% of the patients had not received training on the screening tests. 51.3% of those receiving training stated that they received training from the hospital and 28.2% from the family health center. After being informed about the cervical cancer screening test, 58.9% (n=86) of the patients considered having the test. It was determined that 26.6% of the patients (n=79) who did not have the screening test in accordance with the screening program and who never tested, had the screening test done after being informed. Consider the average age of the patients, it was determined that their participation in the cervical cancer screening program was quite low. The fact that more than half of the participants considered having a screening test after the physician's recommendation and training, and the fact that one quarter of the participants who were due to have the screening test after one month had the screening test, shows the importance of the physician's recommendation and education.&lt;/p&gt;&lt;p&gt;&lt;strong&gt;HPV İlişkili Serviks Kanserinden Korunmada Kadın Hastaların Tarama Testlerine Yaklaşımı ve Doktor Önerisinin Etkisi&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt

Risk Profile, Awareness, and Immunization Status of Family Medicine Assistants on the Agents That Can Be Transmitted from the Hospital in the COVID-19 Pandemic

&lt;p&gt;&lt;strong&gt;Özet&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt;&lt;p&gt;Aile hekimliği uzmanlık eğitiminin 18 aylık dönemi hastane içi rotasyon olarak geçmektedir. Bu süreçte hastaneden bulaşabilecek enfeksiyonlar (HBE) açısından riskli durumlarla karşılaşma olasılığının artması, aile hekimliği asistanları için HBE'den korunma konusunda farkındalığın ve bağışıklanma durumunun önemini karşımıza çıkarmaktadır. Bu çalışmanın amacı aile hekimliği asistanlarının HBE konusunda risk durumlarını değerlendirmek ve bağışıklanma durumlarını araştırmak ve bu konuda farkındalık oluşturmaktır. Çalışma 01.08.2021-30.03.2022 tarihleri arasında, Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde uzmanlık eğitimi alan aile hekimliği asistanları olmak üzere 285 katılımcı üzerinde yapılmıştır. Çalışmayı kabul eden asistan hekimlere yapılan 17 soruluk ankette, hekimlerin demografik özellikleri ve HBE ile ilgili bazı bilgileri sorgulanmıştır. Sonrasında riskli durumlarla karşılaşıp karşılaşmadıkları, hekimlerin periyodik kontrol muayeneleri ve bağışıklanma durumları sorgulanmıştır. Kişisel koruyucu yöntemleri uygulama durumları ve HBE konusunda bilgi düzeyleri ile ilgili 5'li likert tipi tablo halinde sorular sorulmuştur. Likert tipi sorulara verilen cevaplar en kötü 1, en iyi 5 olmak üzere puanlandırılıp toplanarak bilgi düzeyi toplam puanı (minimum-maksimum: 15-75) elde edilmiştir. Katılımcıların 180'i (%63.2) kadın, 196'sı (%68.8) 24-29 yaş aralığındaydı. Katılımcıların, %99.3'ünün (n=283) COVID-19, %96.5'inin (n=275) hepatit B, %93.7'sinin (n=267) tetanoz, %39.6'sının (n=113) pnömokok ve %39.3'ünün (n=112) influenza aşısını olduğu tespit edildi. Kadın asistanların bilgi düzeyi puanı daha yüksekti (p=0.001). Katılımcıların yaşlarına göre dağılımları ile bilgi düzeyi puanları arasında anlamlı fark saptandı (p=0.033). Bu farklılığa göre 24-29 yaş aralığındaki katılımcıların ortalama bilgi düzeyi puanları daha yüksekti (p=0.047). Kadın asistanların, HBE'yi aile hekimliği asistanları için daha yüksek oranda risk olarak değerlendirdiği tespit edildi (p=0.026). HBE'yi aile hekimliği asistanları için risk olarak gören katılımcıların bilgi düzeyi puanı daha yüksekti (p=0.043). Çalışmamızda HBE'yi, aile hekimliği asistanlarının risk olarak değerlendirdiği görüldü. Buna karşın asistan hekimlerin bu konudaki farkındalığı ve bilgi düzeyi yeterli olarak görülmedi. Hekimlerin bazı aşıları COVID-19 pandemisinin de etkisiyle daha özenle oldukları belirlendi. Bununla beraber, periyodik sağlık muayenelerine gereken özeni göstermedikleri görüldü. HBE konusunda aile hekimliği asistanlarının farkındalığının arttırılması adına eğitim müfredatına riskli olabilecek enfeksiyonlar konusunda dersler planlanabilir. Düzenli periyodik kontrollerin yaptırılması sağlanarak hekimlerin mesleki sağlık riskleri açısından takipleri yapılabilir. Riskli durumlarla karşılaşma ihtimaline karşı kişisel koruyucu yöntemlerin kullanılması teşvik edilip, düzenli olarak denetiminin yapılması önerilir.&lt;/p&gt;&lt;p&gt;&lt;strong&gt;Abstract&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt;&lt;p&gt;Eighteen months of family medicine residency training is completed as in-hospital rotation. In this process, the increase in the possibility of encountering risky situations in terms of hospital acquired infections (HAI) reveals the importance of awareness and immunization status for family medicine residents in preventing HAI. The aim of this study is to evaluate the risk status of family medicine residents about HAI, to investigate their immunization status, and to raise awareness on this issue. This study was conducted on 285 participants, including family medicine assistants who received residency training at Gülhane Training and Research Hospital between 01.08.2021 and 30.03.2022. In the 17-question survey made to the residents who accepted the study, demographic characteristics of the residents and some other information about the HAI were questioned. Afterwards, whether they encountered risky situations, periodic control examinations of the physicians, and their immunization status were questioned. Questions were asked in the form of a 5-point Likert-type table about the use of personal protective methods and their knowledge level about HAI. The answers given to the Likert type questions were scored as 1 worst and 5 as the best, and the total knowledge level score (minimum-maximum:15-75) was obtained. 180 (63.2%) of the participants were female, 196 (68.8%) were in the 24-29 age range. Of the participants, 99.3% (n=283) COVID-19, 96.5% (n=275) hepatitis B, 93.7% (n=267) tetanus, 39.6% (n=113) pneumococcus, 39.3% (n=112) influenza vaccine. The knowledge level score of female residents was higher (p=0.001). There was a significant difference between the age distribution of the participants and their knowledge level (p=0.033). According to this difference, the average knowledge level scores of the participants in the 24-29 age range were higher (p=0.047). It was determined that female residents HAI as a higher risk for family medicine residents (p=0.026). Participants who considered HAI as a risk for family medicine residents had a higher knowledge level (p=0.043). In our study, it was seen that HAI were evaluated as a risk by family medicine residents. On the other hand, the awareness and knowledge level of resident physicians on this issue was not considered sufficient. It was determined that some of the vaccines of the physicians were more careful with the effect of the COVID-19 pandemic. However, it was observed that they did not pay due attention to the periodic health examinations. In order to increase the awareness of family medicine residents about HAI, lessons on infections that may be risky can be planned in the training curriculum. By ensuring regular periodic controls, physicians can be followed up in terms of occupational health risks. In case of encountering risky situations, the use of personal protective methods is encouraged and regular inspection is recommended.&lt;/p&gt;&lt;p&gt;&lt;strong&gt;COVID-19 Pandemisinde Hastaneden Bulaşabilecek Etkenler Konusunda Aile Hekimliği Asistanlarının Risk Profili, Farkındalıkları ve Bağışıklanma Durumları&lt;/strong&gt;&lt;/p&gt

Obstructive Sleep Apnea Syndrome May Be a Risk Factor for the Development of Osteoporosis in Men at an Early Age?

Amaç: Obstrüktif uyku apne sendromunda (OUAS) uyku esnasında meydana gelen solunumsal olaylar nedeniyle gelişen kronik aralıklı hipoksi veya arousallar nedeniyle gelişen uyku bölünmeleri direkt kemik mineral dansitesine (KMD) etki edebilir veya hormonlar üzerine etki ederek KMD'de değişikliğe yol açabilirler. Biz, OUAS'lı orta yaşlı erkek hastalarda normal kişiler ile karşılaştırıldığında, KMD değerleri veya KMD ile ilişkili olabilecek hormon seviyelerinde: büyüme hormonu (GH), insülin benzeri büyüme faktörü-1 (IGF-1), serbest testosteron, total testosteron ve seks hormonu bağlayan globulin (SHBG) değişiklik olup olmadığını araştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya alınan tüm olgulara tanı için uygulanan polisomnografi sonrası sabah 07.00-08.00'de kan örnekleri alındı, GH, IGF-1, total testosteron ve SHBG düzeyleri ELISA yöntemi ile serbest testosteron düzeyi ise Radio İmmuno Assay yöntemi ile ölçüldü. KMD femur boynu ve lomber vertebra seviyelerinden Dual enerji X-ray absorbsiyometre (DEXA) yöntemi ile ölçüldü.Bulgular: İki grup arasında hormon seviyeleri ve T-skoru değerleri açısından istatistiksel bir farklılık elde edilmedi. OUAS'lı grupta, yaş ile T-skor femur (p0,001) ve T-skor vertebra (p0,017) arasında; REM uyku süresi ve T-skor femur (p0,032) arasında istatistiksel olarak anlamlı pozitif bir ilişki mevcuttu. KMD -2,5'in altında tespit edilen hasta sayısı OUAS'lı grupta (5/24) kontrol grubundan (0/22) daha fazla tespit edilmiş olsa da, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p0,05).Sonuç: Bu çalışmada, OUAS'ın orta yaşlı erkek hastalarda osteoporoza bir eğilime sebep olmadığı gösterilmiştir. Ek olarak, KMD ile kronik intermitten hipoksi, apne-hipopne indeksi veya aşırı uyku hali ile direk bir ilişki tespit edilmemiştir. Ayrıca, OUAS ile KMD'ye etki edebilecek hormonal parametreler arasında açık bir ilişki ortaya konamamıştırObjective: Chronic intermittent hypoxia due to respiratory events occurring during sleep and sleep fragmentation due to arousals in obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) may affect bone mineral density (BMD) directly or may be by causing a change in BMD through effects on hormones. We aimed to investigate whether any BMD change or any change in the level of hormones [growth hormone (GH), insulinlike growth factor-1 (IGF-1), free testosterone, total testosterone, and sex hormone-binding globulin (SHBG)], which may be related to BMD, occurs in middle-aged male patients with OSAS and compare the same with normal individuals.Material and Methods: Blood samples were collected from the participants in the morning (07.00-08.00 AM) after applying polysomnography for diagnosis. GH, IGF-1, total testosterone, and SHBG levels were measured using the enzyme-linked immunosorbent assay method, whereas the free testosterone level was measured using the radioimmunoassay method. BMD was measured at the femoral neck and lumbar vertebra using the Dual energy X-ray absorptiometry (DEXA) method.Results: Between the two groups of hormones levels and T-score values statistically significant difference was not obtained. There was a statistically significant positive relationship between age and T-score femur (p>0.001) and T-score vertebra (p0.017) and between rapid eye movement sleep time and T-score femur (p0.032) in the OSAS group. Although patients who have BMD >-2.5 in the OSAS group (5/24) was detected to be higher than the control group (0/22), the difference was not statistically significant (p0.05).Conclusion: In this study, we demonstrated that OSAS may not be a risk factor in the development of osteoporosis in middle-aged male patients. In addition, there was no direct relation between BMD and chronic intermittent hypoxia, apnea-hypopnea index, or excessive sleepiness. Furthermore, we could not obtain any distinct relationship between OSAS and hormonal parameters that affects BM

Nefrotoksik Kemoterapiye İkincil Böbrek Yetmezliği Gelişen Bir Olguda FDG PET/BT’de Böbrek Bulguları

Küçük hücreli akciğer kanseri tanısı almış 60 yaşındaki erkek hasta yeniden evrelenmek üzere FDG PET/BT istemiyle bölümümüze yönlendirildi. Kontrastlı toraks tomografisinde küçük hücreli akciğer kanserinin kitle etkisine bağlı olarak vena kava süperior sendromu geliştiği görülmekteydi. FDG PET/BT’de sağ akciğer üst lobda artmış FDG tutulumu gösteren kitle lezyonu, kemik yapılarda belirgin olmak üzere tüm vücutta metabolik aktivite artışı gösteren lezyonlar, her iki böbrek boyutunda artış ve böbrek parankimlerinde diffüz artmış FDG tutulumu saptandı. Hastanın öyküsünden 450 mg/m2 dozunda karboplatin aldığı, PET/BT çekimi sırasında serum üre ve kreatinin seviyelerinin sırasıyla 81 mg/dl (n:17-43 mg/dl) ve 1.78 mg/dl (n: 0.7-1.2 mg/dl) olduğu öğrenildi. Tetkik esnasında günlük idrar miktarı 350cc/gün idi. Hastanın takibinde, serum üre ve kreatinin düzeylerinin 48 mg/dl ve 1.1 mg/dl’ye düştüğü ve günlük idrar miktarının normale döndüğü görüldü. Böbreklerdeki artmış FDG tutulumunun karboplatin toksisitesine ikincil gelişen akut tübüler nekroza bağlı oldu- ğu düşünüldü. Takip sırasında renal fonksiyonların normale dönmesi de bu tezi desteklemekteydi. Bu sunumda küçük hücreli akciğer kanserli bir hastada karboplatin tedavisine bağlı nefrotoksisitenin FDG-PET/BT bulgularını sunuyoruz

A case of Wilson disease presenting with dysarthria

Bu çalışma, 10. Ulusal Çocuk Nörolojisi Kongresi'nde poster olarak sunulmuştur.Wilson hastalığı safra yoluyla vücuttan atılımının yetersizliği sonucunda karaciğer, beyin, böbrek, kornea ve plasenta gibi organ ve dokularda bakır birikimiyle karakterize, otozomal resesif geçişli, dejeneratif bir hastalıktır. Klinik bulgular tutulan organa göre değişiklik göstermektedir. Tanı serum seruloplazmin düzeyinde düşüklük, idrar bakır atılımında artış ve gözde Kaiser-Şeischer halkasının görülmesi ile konulur. Konuşmada bozulma ve ağızdan salya akması şikayetleriyle başvuran, her iki gözdeki Kaiser-Şeischer halkası, beyin manyetik rezonans görüntülemede beyaz cevher, pons, bilateral putamen ve kaudat nükleuslardaki lezyon alanları ve idrarda artmış bakır düzeyi nedeniyle Wilson hastalığı tanısı konulan 12 yaşında bir kız hasta tartışılmıştır. Konuşmada bozulma şikayeti ile başvuran olguların Wilson hastalığı açısından dikkatli bir şekilde değerlendirilmesi, tanıda gecikme ve gereksiz laboratuvar incelemelerini önleyebilir.Wilson’s disease is an inherited autosomal recessive, degenerative disorder characterized by copper accumulation in the organs and tissues such as liver, brain, kidney, cornea, and placenta due to deficiency of copper excretion from the body by bile. Clinical findings varies according to involved organs. The diagnosis is based on increased urinary copper concentrations, reduced levels of serum ceruloplasmin, and determination of Kaiser-Fleischer rings. A 12-year old female who was diagnosed as Wilson disease with findings including dysarthria, drooling, Kaiser-Fleischer rings, lesion areas in the cerebral white matter, bilateral putamen, nucleus caudatus, and pons on brain magnetic resonance imaging and increased urinary copper concentration is presented and discussed. Particularly, evaluation of the cases presented with dysarthria for Wilson disease may prevent delaying in diagnosis and unnecessary laboratory studies