การวิเคราะห์ปัจจัยบริบททางกายภาพที่มีผลต่อการสร้างทุน ทางสังคมภายใต้การพัฒนาอย่างยั่งยืน: Physical Context Factor Analysis Influences on Social Capital Under Sustainable Development

               พลวัตของการพัฒนาเมืองในมิติต่างๆ ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงทางด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพของเมือง ทั้งรูปแบบการเดินทาง รูปแบบการอยู่อาศัย ตลอดจนรูปแบบทางสังคม มีผลต่อกลไกของการวางแผนเมือง และปัจจุบันด้วยการขยายตัวของเมือง จึงทำให้พื้นที่ในเขตเมืองขาดพื้นที่ปฏิสัมพันธ์ทางสังคม และขาดกิจกรรมที่ส่งเสริมการมีส่วนร่วม ดังนั้นการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์บริบททางกายภาพที่มีผลต่อการสร้างทุนทางสังคม โดยเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจำนวน 400 กลุ่มตัวอย่าง ในพื้นที่เทศบาลท่าโขลง จังหวัดปทุมธานี เพื่อสะท้อนปัจจัยเชิงสังคมและแสดง   ความแตกต่างของระดับทุนทางสังคม ด้วยวิธีการวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงถดถอยโลจิสติกทวินามโดยสามารถจัดกลุ่มของปัจจัยด้านกายภาพ ได้แก่ การกระจายตัวของลักษณะอาคารต่าง ๆ ระยะการให้บริการของสาธารณูปโภคและสาธารณูปการตามระยะของการเข้าถึงทางถนน ปัจจัยด้านทุนทางสังคมแบ่งออกเป็น 6 ด้าน ได้แก่ (1) เครือข่ายทางสังคม (2) ความพึงพอใจและความสุข (3) ความรู้สึกเป็นเจ้าของชุมชน (4) ความปลอดภัยในชุมชน (5) การเชื่อใจต่อเพื่อนบ้าน และ (6) การเชื่อใจต่อหัวหน้าชุมชน ผลการศึกษา พบว่า ลักษณะทางพื้นที่ที่แตกต่างกันส่งผลต่อการสร้างทุนทางสังคมที่แตกต่างกัน โดยพื้นที่ที่มีการใช้ประโยชน์ที่ดินประเภทแหล่งงาน ได้แก่ ชุมชนนิคมอุตสาหกรรมนวนคร ชุมชนบางขันธ์ จะเป็นพื้นที่ที่มี     การรวมกลุ่มกิจกรรมมากมีผลต่อโอกาสในการสร้างทุนทางสังคมประเภทเครือข่าย ในขณะที่พื้นที่ชุมชนรอบมหาวิทยาลัยนั้นเป็นพื้นที่ที่มีโอกาสเกิดทุนทางสังคมประเภทความพึงพอใจและความสุขมากกว่าพื้นที่อื่นๆ อันถือเป็นปัจจัยเกื้อหนุนช่วยให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนในอนาค

Determination Towards Decision of Public Response in Flood Situation: Case Study in Urban Flood Prone Area in Central Region in Thailand

Public involvement has become a crucial part in increasing the efficiency of disaster management activities nowadays. In particular, collaboration between civil society and municipalities emerge in disaster situations because uncertainties in personal perception compel them to do so more than their own willingness to involved in disaster management activity. Since this appears to have occurred as a response to the 2011 flood situation in Thailand, the question is how a successful was this collaboration? The aim of this research is to identify factors influencing people’s involvement in disaster management activity. The two study objectives are as follows: (1) to elucidate the characteristics of flood responses in the selected case study, and (2) to measure the level of involvement of community members in flood-prone urban areas during the flood situation in 2011. This study area is located in Pak Kret Municipality, Nonthaburi Province, which is considered as one area that was successful in its flood management efforts during the 2011 flood situation. This research utilized a questionnaire survey, which adopts and extends concepts relevant to willingness to pay for and take part in disaster management activities. Five factors were applied to the investigation: (1) Respondents’ information; (2) Decision of respondents to take action, classified by flood inundation level; (3) Perception towards stakeholders in flood management activities; (4) Factors influencing respondents to become involved in flood management activity; and (5) Current preparation and response effort. The study found that external groups such as central and local government, community leaders and members have to take responsibility as first-tier respondents in disaster situations. In the case of collaboration, community members are willing to help government sector as volunteers, and the three most influential factors which led community members to become involved in disaster management activity are level of severity, duration of disaster, and expectation to avoid escalation of the situation