Toepassing van Aquanox in de bollensector : consultancy rapport: aansluiting bij WUR Glastuinbouw project voor alternatieve bestrijding van ziekte en plagen in de bollenteelt

Aquanox wordt gemaakt door een elektrochemische reactie van water en keukenzout (ECA water). Daarbij komen verbindingen zoals chlorige verbindingen vrij welke veelal schadelijk zijn voor micro-organismen zoals schimmels en bacteriën. Het doel van dit project was enkele specifieke ziekte en plagen van de bollensector te testen op hun gevoeligheid voor Aquanox. In de testen zijn meegenomen: Fusarium oxysporum f.sp. tulipae de veroorzaker van zuur in tulp. Het bleek dat de schimmelsporen gevoelig zijn voor Aquanox maar de reductie van het aantal levende sporen is niet groot genoeg om een infectie of besmetting te voorkomen. Een uitgebreidere beheersingsstrategie met meerdere herhalingen van de behandeling zou een uitkomst kunnen bieden. Stromijten, één van de mogelijke veroorzakers van kernrot in tulp, zijn ook blootgesteld aan Aquanox. Echter, dit had geen dodend effect op de mijten. Het bestrijden van mijtenplagen lijkt niet mogelijk met behulp van Aquanox. De gevoeligheid van de veroorzaker van agressief snot (Erwinia chrysanthemi) voor Aquanox is ook onderzocht. Aquanox is zeer effectief in het doden van deze bacterie. In een denksessie georganiseerd aan de hand van deze resultaten is besloten een vervolgproject uit te werken. Hierin wordt de mogelijkheid onderzocht om hyacinten na elke verwerkingsstap te behandelen met Aquanox zodat uitwendige besmettingen met de bacterie, ontstaan tijdens de verschillende stappen in de verwerking, direct aangepakt worden

Time-reversal violation in threshold (n)over-right-arrow(p)over-right-arrow scattering

AbstractWe investigate parity and time-reversal violation in neutron–proton scattering in the optical regime. We calculate the neutron spin rotation and analyzing power in scattering on polarized protons. This allows us to quantify the sensitivity that such experiments should aim for in order to be competitive to present-day measurements of the neutron electric dipole moment in constraining the P- and T-odd two-nucleon interaction. While state-of-the-art techniques fall short by some three orders of magnitude for the neutron–proton case, specific neutron–nucleus experiments look promising, provided certain experimental and theoretical challenges are met

Do smokers have greater risk of delayed and non-union after fracture, osteotomy and arthrodesis?: a systematic review with meta-analysis

Objectives: Systematic review and meta-analysis of published observational cohort studies. To quantify the increased risk smokers have of experiencing a delayed and/or non-union in fractures, spinal fusion, osteotomy, arthrodesis or established non-unions. Setting: Medical Literature Analysis and Retrieval System Online (MEDLINE), Excerpta Medica database (EMBASE), Allied and Complementary Medicine Database (AMED) and Web of Science Core Collection from 1966 to 2015. Study eligibility criteria, participants and interventions: Observational cohort studies that reported adult smokers and non-smokers with delayed and/or non-union or time to union of the fracture, spinal fusion, osteotomy, arthrodesis or established non-union were eligible. Data extraction and outcome measures: 2 authors screen titles, abstracts and full papers. Data were extracted by 1 author and checked independently by a second. The relative risk ratios of smoking versus non-smoking and the mean difference in time to union patients developing a delayed and/or non-union were calculated. Results: The search identified 3013 articles; of which, 40 studies were included. The meta-analysis of 7516 procedures revealed that smoking is linked to an increased risk of delayed and/or non-union. When considered collectively, smokers have 2.2 (1.9 to 2.6) times the risk of experiencing delayed and/or non-union. In all the subgroups, the increased risk was always ≥1.6 times that of non-smokers. In the patients where union did occur, it was a longer process in the smokers. The data from 923 procedures were included and revealed an increase in time to union of 27.7 days (14.2 to 41.3). Conclusions: Smokers have twice the risk of experiencing a non-union after fracture, spinal fusion, osteotomy, arthrodesis or treatment of non-union. Time to union following fracture, osteotomy, arthrodesis or treatment of an established non-union is longer in smokers. Smokers should be encouraged to abstain from smoking to improve the outcome of these orthopaedic treatments

Beheersing van valse meeldauw in zonnebloemen : middelen en coatings

Valse meeldauw is het grootste ziekteprobleem in de zonnebloementeelt. Het wordt veroorzaakt door de oömyceet Plasmopara halstedii. In de bodem vormt de oömyceet rustsporen die aan het begin van het groeiseizoen de primaire infectiebron zijn omdat de sporen zeer lang kunnen overleven in de grond. De secundaire infectie van valse meeldauw ontstaat gedurende het gehele groeiseizoen. Door valse meeldauw systemisch aangetaste zonnebloemen produceren onderaan hun bladeren zoösporangia met daarin zoösporen. Deze sporen kunnen door de lucht verspreid worden en zodra ze bijvoorbeeld met regen in de bodem terecht komen zijn ze in staat om jonge zonnebloem plantjes te infecteren. Daarnaast kunnen ze ook bladvlekken op oudere zonnebloemen veroorzaken. In dit project is gezocht naar nieuwe (chemische) middelen om valse meeldauw te bestrijden. Om een eerste selectie te maken uit een hele lijst van potentiële chemische gewasbeschermingsmiddelen is een biotoets uitgevoerd. Met deze biotoets kan in een kort tijdsbestek de effectiviteit van veel middelen worden bepaald. Er is gekeken naar middelen met verschillende toepassingen als bespuiten, grondtoepassing en zaadcoating. Helaas is er door onbekende redenen niet voldoende ziekte ontstaan in de biotoets. Hierdoor kon geen goede selectie van middelen worden gemaakt voor de veldproef. De veldproef is toch ingezet met een aantal chemische middelen geselecteerd op basis van verschillende werkingsmechanismen en toepassingen. Uit de veldproef bleek dat vijf verschillende middelen effectief waren tegen valse meeldauw. In een opvolgende biotoets zijn deze vijf middelen opnieuw getest en drie bleken wederom een positief effect te hebben op de bestrijding van valse meeldauw in zonnebloem. Door het inzetten van grootschalige praktijkproeven in 2009 met één van deze middelen of een combinatie van middelen zal worden vastgesteld of deze middelen perspectief bieden voor een goede bestrijding van valse meeldauw in zonnebloemen

Biologische beheersstrategie van Valse Meeldauw in zonnebloem

Zonnebloemen zijn een belangrijk onderdeel van het biologische boeket. Echter de teelt van zonnebloemen wordt bedreigd door valse meeldauw. De Latijnse naam van valse meeldauw is Plasmopara halstedii). Deze oömyceet infecteert de zonnebloem systemisch en dit leidt tot grote verliezen. In dit project is gekeken naar verschillende manieren om valse meeldauw in de biologische teelt te beheersen. Zo is er gekeken naar teeltmaatregelen als het gebruik van pluggen en biologische grond ontsmetting. Verder is er gekeken naar een methode om de infectiedruk van een perceel met behulp van een biotoets vast te stellen

Pion and photon couplings of N* resonances from scattering on the proton

Results of a relativistic model for pion- and photon-induced reactions on the proton are presented. The model is crossing symmetric and gauge invariant. The nucleon resonances P_11 (1440), P_11 (1710), D_13 (1520), S_11 (1535), S_11 (1650), P_33 (1232), P_33 (1600), S_31 (1620), and D_33 (1700) have been included explicitly in the calculation. Unitarity within the channel space \pi N + \gamma N below the two-pion production threshold has been achieved by using the K-matrix approach. Strong and electromagnetic coupling parameters of the N* resonances have been determined from a fit to the pion-nucleon phase shifts, pion-photoproduction multipoles and Compton-scattering cross sections. The model is shown to describe simultaneously most of the available data. Results for the electric and magnetic polarizabilities of the nucleon are presented.Comment: 12 pages, 3 figures, Revte

Beheersing van valse meeldauw in zonnebloemen; teeltmaatregelen

Valse meeldauw is het grootste ziekteprobleem in de zonnebloementeelt. Het wordt veroorzaakt door de oömyceet Plasmopara halstedii, een bodemgebonden ziekte. Valse meeldauw kan tot tien jaar in de grond overleven als rustspore. In de bodem kan valse meeldauw onder natte omstandigheden via jonge wortels de kiemplant infecteren. Bij infectie vanuit de bodem, de zogenaamde systemische infectie, zijn er verschillende symptomen zichtbaar. De planten blijven achter in groei, bladeren vergelen en bij een zware aantasting kan de plant afsterven. Als een plant is aangetast en op de bladeren nieuwe sporen worden gevormd verspreiden deze sporen zich via de lucht. Ze veroorzaken een bovengrondse aantasting waarbij onregelmatige bladvlekken ontstaan. Beide soorten infecties leiden tot verminderde kwaliteit van de bloemen en met name de systemische infectie leidt tot verminderde productie. Meer dan 50% uitval is meermalen voorgekomen. Zowel in de gangbare teelt, als in de biologische teelt waarbij geen chemische ingreep mogelijk is, wordt het probleem steeds groter. Werkzame fungiciden zijn vooralsnog in de teelt niet toegelaten en coaten van zaad met fungiciden werkt niet afdoende. Er is daarom gezocht naar een geïntegreerde aanpak voor valse meeldauw in zonnebloem met de nadruk op niet-chemische maatregelen

Biologische beheersstrategie van Valse Meeldauw in zonnebloem

At the moment downy mildew is the most urgent problem in sunflower cultivation in the Netherlands. Because sunflower is one of the basic products in the organic flower bouquets it is important to solve this problem. Downy mildew is caused by the oomycete Plasmopara halstedii. The initial infection comes from the soil where oospores can survive for up till 10 years. For now the only way for producers of organic sunflowers to control the mildew is to use a very broad crop rotation or use fresh land every year. The aim of this project is to test a biological control strategy in a practical situation in order to successfully control downy mildew originating from the soil. The first strategy tested was the use of a compressed plug of potting soil. Young sunflower seedlings are most susceptible for downy mildew infections and the use of a plug could prevent infection during the early growing phase. Unfortunately, due to the lack of infection in the field trials no conclusions on the effects of the use of these plugs can be drawn. The second strategy was to determine the risk of infection by analysing the soil of the field for infection with Plasmopora before sowing sunflower. Different sampling methods were tested in a bioassay. However, the infection percentage was to low to draw any conclusions. The third strategy was to use biological soil desinfestation as a control strategy for downy mildew. The principle of this method is to create a rapid oxygendeficiency in the soil which a lot of micro organisms do not survive. The oxygendeficiency is created by ploughing fresh grass through the soil and covering the plot with plastic non permeable for oxygen. This method appeared to be very effective in controlling downy mildew and is recommended to growers

Voorstudie ultrasone geluidsgolven tegen zuur in tulp : werkt de Bulbsweep tegen Fusariumbesmettingen?

Er is vanuit de KAVB gevraagd om de effectiviteit van de ultrasone geluidsgolven tijdens het spoelen van tulpen te onderzoeken. Er is gekeken of ultrasone geluidsgolven in staat zijn besmetting met Fusarium te voorkomen. Hiervoor is in samenwerking met ArcaZen de Bulbsweep uitgetest onder praktijkomstandigheden. De Bulbsweep is een apparaat dat ultrasone geluidsgolven opwekt. Een vellenbak met daarin een Bulbsweep werd besmet met Fusarium sporen. Vervolgens zijn er tulpenbollen door getransporteerd. Het was niet mogelijk een verschil vast te stellen tussen het aantal zieke bollen met of zonder een ultrasone behandeling. In een tijdreeks is getest of ultrasone geluidsgolven ook daadwerkelijk schimmelsporen van Fusarium doden. Hieruit bleek dat er na 5 minuten een effect te zien was. Dit effect is echter marginaal en zal geen groot effect hebben op het voorkomen van besmettingen

Bestrijding van valse meeldauw in zonnebloemen

Valse meeldauw is het grootste ziekteprobleem in de zonnebloementeelt. Het wordt veroorzaakt door de oömyceet Plasmopara halstedii, een bodemgebonden ziekte. Valse meeldauw kan tot tien jaar in de grond overleven als rustspore. In de bodem kan valse meeldauw onder natte omstandigheden via de jonge wortels van een kiemplant infecteren. Bij infectie vanuit de bodem, de zogenaamde systemische infectie, zijn er verschillende symptomen zichtbaar. De planten blijven achter in groei, bladeren vergelen en bij een zware aantasting kan de plant afsterven. Als een plant is aangetast en op de bladeren nieuwe sporen worden gevormd verspreiden deze sporen zich via de lucht. Ze veroorzaken een bovengrondse aantasting waarbij bladvlekken ontstaan. Beide soorten infecties leiden tot verminderde kwaliteit van de bloemen en met name de systemische infectie leidt tot verminderde productie. Meer dan 50% uitval is meermalen voorgekomen. Zowel in de gangbare teelt, als in de biologische teelt waarbij geen chemische ingreep mogelijk is, wordt het probleem steeds groter. Werkzame fungiciden zijn vooralsnog in de teelt niet toegelaten en coaten van zaad met fungiciden werkt niet afdoende. Er is daarom gezocht naar een geïntegreerde aanpak voor valse meeldauw in zonnebloem met de nadruk op preventieve maatregelen