Dorosłość w kontekście wartości i edukacji. Andragogiczna perspektywa badawcza

Praca składa się z dwóch rozdziałów teoretycznych,rozdziału metodologicznego oraz rozdziału opisującego wyniki badań. W rozdziale teoretycznym zawarty jest przegląd teorii wartości w perspektywie filozofii,psychologii, socjologii oraz pedagogiki.Zawarta jest także analiza pojęcia "dorosłość" w perspektywie andragogiki oraz analiza poszczególnych wartości realizowanych przez współczesnych dorosłych.Przedmiotem badań jest dorosły dokonujący wyborów wartości, a także uczący się. W badaniach zastosowano metodę indywidualnych przypadków oraz użyto techniki wywiadu swobodnego. Badaniu poddano populację 50 dorosłych

Przypadkowo, śródoperacyjnie wykryty rak żołądka ― jak nie prowadzić diagnostyki

Do rozsiewu choroby nowotworowej ― głównej przyczyny niepowodzeń w leczeniu gruczołowego raka żołądka i połączenia przełykowo-żołądkowego najczęściej dochodzi drogą limfatyczną do węzłów chłonnych jamy brzusznej, wewnątrzotrzewnową (carcinosis peritonei) czy krwionośną (do wątroby płuc, kości, ośrodkowego układu nerwowego). Tematem pracy jest prezentacja przypadku 66-letniej pacjentki z wykrytym przypadkowo, podczas otwartej cholecystektomii guzem żołądka o zaawansowaniu regionalnym. Rozpoznanie zweryfikowano otwartą biopsją śródoperacyjną bez resekcji guza. Pomimo późniejszej gastrektomii z limfadenektomią D2 i zaawansowania pT2N1M0 leczenie zakończyło się niepowodzeniem w wyniku rozsiewu wewnątrzotrzewnowego. W omówieniu poddano ocenie sposób prowadzenia diagnostyki oraz potencjalne przyczyny niepowodzenia leczenia, wartość kliniczną czynników prognostycznych w przewidywaniu wystąpienia i dróg rozsiewu choroby nowotworowej. Omówiono również najczęstsze drogi rozsiewu gruczolakoraka. W diagnostyce śródoperacyjnej przypadkowo wykrytego raka żołądka o zaawansowaniu miejscowym T2-T3 należy unikać otwartej biopsji chirurgicznej

Metastatic tumors of pancreas — whether and when surgical intervention is gainful for diseased people. Retrospective analysis of data from three surgery centers

Introduction. Metastatic tumors in the pancreas constitute a small (2–5%), but steadily growing percentage of all neoplasms of this organ. The aim of the study was to analyze the surgical treatment of metastases in the pancreas, in particular its effectiveness and the risk of surgical complications. Material and methods. The retrospective analysis was performed on 21 patients treated surgically in three surgical centers. This group included 16 women (76%) and 5 men (24%). The median age at the time of diagnosis of the underlying disease was 55.5 years (41–71). We analyzed the location of secondary lesions, their size, number, type and radicality of surgical intervention, histopathological diagnosis of the disease, as well as the occurrence of postoperative complications. Results. The starting point for metastatic lesions in 16 patients (76%) was renal cell carcinoma (RCC), in other cases — skin melanoma, eyeball melanoma, adenocarcinoma of the rectum, non-small-cell bronchi carcinoma. R0 radical surgery was performed in 15 patients (74%) and perioperative mortality was 5% (1 patient died). The median total survival time was 151 months (10–342), with 168 months for RCC (25–344) and 62 months for the remaining cancers (10–241). Conclusions. The main factor that determines the patient’s future fate is the type of primary neoplasm and surgical treatment of metastatic tumors in the pancreas is the best solution for selected RCC cases

Ocena przydatności komputerowego programu oceny ryzyka PRECARD w praktyce lekarza rodzinnego i specjalisty kardiologa

Podejmowanie decyzji w zakresie prewencji i terapii chorób układu krążenia jest złożonym procesem, którego podstawą zawsze powinna być integralna ocena czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Celem badania było określenie przydatności programu komputerowego PRECARD w ocenie ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych oraz podejmowaniu decyzji terapeutycznych przez lekarza rodzinnego i kardiologa. Program komputerowy PRECARD to system oceny ryzyka sercowo-naczyniowego, w którym podstawą modelu obliczeniowego są skandynawskie badania populacyjne 11 765 osób w wieku 30–70 lat. Za pomocą programu, na podstawie analizy 5 modyfikowalnych i 5 niemodyfikowalnych czynników ryzyka, można określić ryzyko bezwzględne wystąpienia zawału serca, udaru mózgu lub zgonu. Metody. Uczestnictwo w badaniu zaproponowano 20 losowo wybranym lekarzom rodzinnym i 30 lekarzom z ośrodków kardiologicznych województwa pomorskiego. Na udział w badaniu wyraziło zgodę 13 lekarzy rodzinnych i 22 lekarzy specjalistów. Po przeszkoleniu dokonywali oni oceny ryzyka za pomocą podprogramu komputerowego u co najmniej 10 kolejnych pacjentów w trybie bieżących konsultacji lekarskich. Opinie lekarzy o zastosowaniu programu w praktyce lekarskiej zebrano przy użyciu kwestionariusza zawierającego 16 pytań z odpowiedziami wielokrotnego wyboru. Wyniki. Średni wiek lekarzy uczestniczących w ankiecie wynosił 41 ± 9 lat; 35% stanowili mężczyźni. Przed rozpoczęciem konsultacji z użyciem programu PRECARD 96% lekarzy uznawało konieczność wieloczynnikowej oceny ryzyka sercowo-naczyniowego przy podejmowaniu decyzji terapeutycznych. Po zakończeniu pracy z programem 92% lekarzy stwierdziło, że był on pomocny w ocenie ryzyka, zaś 86%, że ułatwił podejmowanie decyzji terapeutycznych. Sposób funkcjonowania programu spełnił większość lub wszystkie oczekiwania (96%) lekarzy. Według 92% uczestników badania graficzne sposoby prezentacji wielkości ryzyka (wykresy słupkowe i wykres kołowy struktury ryzyka) mogły istotnie wzmocnić motywację pacjentów i poprawić przestrzeganie zaleceń lekarskich. Sześćdziesiąt dwa procent lekarzy stwierdziło, że stosowanie programu może wydłużyć czas wizyty. Wnioski. W badaniu wykazano, że wspomaganie podejmowania decyzji w praktyce lekarskiej poprzez komputerowo opracowane algorytmy oceny ryzyka może poprawić trafność wyborów strategii leczenia i profilaktyki u pacjentów obciążonych podwyższonym ryzykiem sercowo-naczyniowym

Follow-up after surgical treatment of acute aortic dissection type A Stanford

Wstęp Jedną z najbardziej dramatycznych chorób aorty wstępującej jest jej ostre rozwarstwienie. Nieleczone rozwarstwienie aorty piersiowej typu A wiąże się z wysoką śmiertelnością. Celem pracy była ocena wpływu leczenia operacyjnego na przeżycie odległe u chorych z ostrym rozwarstwieniem aorty typu A oraz ocena przyczyn, wskazań i częstości reoperacji u chorych poddanych wcześniej zabiegowi z powodu tego schorzenia. Materiał i metody Analizie poddano 68 chorych [50 mężczyzn (78,5%), 18 kobiet (26,5%] w średnim wieku 48,1 ± 11 lat operowanych z powodu ostrego rozwarstwienia aorty typu A w latach 1986-2006. U wszystkich badanych dokonano oceny aorty piersiowej i brzusznej oraz zmian w tętnicach obwodowych: szyjnych, pniu ramienno-głowowym, nerkowych, pniu trzewnym, krezkowych i biodrowych, przy użyciu spiralnej wielorzędowej tomografii komputerowej oraz ultrasonograficznego badania doplerowskiego. Wyniki Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 51 pacjentów (75%). Przetrwałe rozwarstwienie w łuku aorty i w aorcie zstępującej stwierdzono u 44 (64,7%), a w aorcie brzusznej u 40 (58,8%) pacjentów. Reoperacji wymagało 10 chorych (14,7%), stent-grafty aortalne implantowano u 5 osób (7,4%) z przetrwałym rozwarstwieniem aorty. Cztery osoby (5,9%) zmarły z powodu pęknięcia tętniaka aorty w innym niż zaopatrywane wcześniej chirurgicznie miejscu. Oszacowane 10-letnie przeżycie chorych po operacji naprawczej aorty wyniosło 92,6%. Wnioski Rokowanie u chorych po operacji z powodu ostrego rozwarstwienia aorty typu A jest dobre. Wnikliwa obserwacja chorych po leczeniu operacyjnym ostrego rozwarstwienia aorty wstępującej pozwala na ustalenie wskazań do operacji naprawczej aorty i/lub leczenia wewnątrznaczyniowego w optymalnym czasie.Background Acute aortic dissection (AAD) is a fatal disease if early diagnosis and institution of appropriate therapy are delayed. For type A dissections, surgical repair is essential. The goal of this study is to summarize the diagnostic algorithm, long-term management regimen that offer patients with an acute aortic dissection the best chance for shortterm and long-term survival. Material and methods 68 [50 males (78.5%) and 18 females (26.5%), mean age 48.1 ± 11 years] consecutive patients undergoing surgery for AAD in a 20-year period (1986-2006) were evaluated. In all patients computed tomography (CT) and doppler ultrasound examination were performed in the aim to analyze thoracic and abdomen aorta as well as following arteries: carotid arteries, brachiocephalic trunk, coeliac trunk, renal, mesenteric and iliac arteries. Results Hypertension was observed in 51 patients (75%). Chronic dissection of the arch and descendent aorta was present in 44 patients (64.7%), in abdominal aorta in 40 patients (58.8%). 10 patients (14.7%) required surgical retreatment, 5 patients (7.4%) underwent endovascular stent-graft repair of the thoracic and abdomen aorta. There were 4 (5.9%) late deaths. At 10 years survival was 92,6%. Conclusion Long-term mortality in our series was low. Patients after surgical treatment of acute aortic dissection type A require very close follow-up and a plan for retreatment to prevent sudden aortic rupture and late death

Coexistence of lipid disorders and arterial hypertension in the population of 50 year old subjects

Wstęp Głównymi czynnikami ryzyka choroby wieńcowej są zaburzenia lipidowe i nadciśnienie tętnicze, a ich współistnienie znacznie przyspiesza rozwój miażdżycy. Celem pracy była ocena współwystępowania zaburzeń lipidowych i nadciśnienia tętniczego u osób 50-letnich. Materiał i metody Badania przeprowadzono w ramach Programu Profilaktyki Zawałów Serca i Udarów Mózgu SOPKARD i GDYNIAKARD, a objęto nimi łącznie 4156 osób w wieku 50 lat (1649 mężczyzn i 2507 kobiet). U wszystkich pacjentów oznaczono na czczo stężenie cholesterolu całkowitego, u 1004 osób wykonano pełne badanie profilu lipidowego. Ponadto podczas jednej wizyty 3-krotnie zmierzono badanym ciśnienie tętnicze. Wyniki W całej populacji osoby o prawidłowym lipidogramie i wartościach ciśnienia tętniczego stanowiły zaledwie 6,2% badanych. Hipercholesterolemia (cholesterol całkowity &#8805; 200 mg/dl ) była najczęstszym zaburzeniem lipidowym a stwierdzono ją u 81% badanych osób. Podwyższenie stężenia cholesterolu frakcji LDL (&#8805; 130 mg/dl) zaobserwowano u 72%, a hipertriglicerydemię (&#8805; 150 mg/dl) u 31%, natomiast obniżone stężenie cholesterolu frakcji HDL (< 40 mg/dl) rozpoznano u 13% badanych. Nadciśnienie tętnicze występowało u 39%, istotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet. U chorych z nadciśnieniem tętniczym odnotowano wyższe średnie wartości cholesterolu całkowitego i triglicerydów oraz niższe średnie wartości cholesterolu frakcji HDL. Wnioski Zaburzenia lipidowe i nadciśnienie tętnicze są bardzo rozpowszechnione w populacji osób 50-letnich. Tylko u 6 na 100 badanych zaobserwowano prawidłowy lipidogram i wartości ciśnienia tętniczego. U chorych na nadciśnienie tętnicze znacznie częściej występują zaburzenia lipidowe niż u osób o prawidłowym ciśnieniu tętniczym.Background Lipid disorders and arterial hypertension are main risk factors of coronary heart disease. Their coexistence accelerates progression of atherosclerosis considerably. The aim of the study was to evaluate coexistence of lipid disorders and hypertension in 50 year old participants of screening program. Material and methods The study was carried out as a part of the Myocardial Infarction and Stroke Prevention Program SOPKARD and GDYNIAKARD. 4156 persons were examined in the study, 1649 men and 2507 women. In all subjects total blood cholesterol level was assessed, and in 1004 of them a full lipid profile was performed. Moreover, all the participants had 3 blood pressure measurements during the visit. Results Only 6,2% of the examined population had lipid profile and blood pressure within normal values. Hypercholesterolemia (total cholesterol &#8805;200 mg/dl) was the most prevalent disorder and was found in 81% of subjects. Elevated LDL cholesterol level was revealed in 72% and hypertriglyceridemia in 31% of cases. Low level of HDL cholesterol was found in 13% of the examined. Hypertension was present in 39% of cases and was observed significantly more frequently in men than in women. Higher mean levels of total cholesterol and triglycerides and lower mean levels of HDL cholesterol were observed in the population of hypertensives in comparison to subjects without hypertension. Conclusion Lipid disorders and arterial hypertension are very common in the population of 50-year-old people. Only 6 of 100 examined people have lipid and blood pressure values within a normal range. Lipid disorders are more prevalent in the group of people with hypertension than in the group with normal values of blood pressure

Guzy przerzutowe trzustki — czy i kiedy leczenie operacyjne jest korzystne dla chorego. Analiza retrospektywna materiału trzech ośrodków chirurgicznych

Wstęp. Guzy przerzutowe trzustki stanowią niewielki (2–5%), ale stale rosnący, odsetek wszystkich nowotworów tego narządu. Celem pracy była analiza leczenia operacyjnego przerzutów nowotworowych do trzustki, w szczególności jego skuteczności i ryzyka powikłań chirurgicznych. Materiał i metody. Analizie retrospektywnej poddano 21 chorych leczonych operacyjnie w trzech ośrodkach chirurgicznych. W tej grupie znajdowało się 16 kobiet (76%) i 5 mężczyzn (24%). Mediana wieku chorych w chwili rozpoznania choroby podstawowej wyniosła 55,5 roku (41–71). Przeanalizowano lokalizację zmian wtórnych, ich wielkość, liczbę, typ oraz radykalność interwencji chirurgicznej, rozpoznanie histopatologiczne choroby, a także wystąpienie powikłań pooperacyjnych. Wyniki. Punktem wyjścia zmian przerzutowych u 16 chorych (76%) był rak nerkowokomórkowy nerki (renal cel carcinoma, RCC), w pozostałych przypadkach — czerniak skóry, czerniak gałki ocznej, rak gruczołowy odbytnicy, rak niedrobnokomórkowy oskrzela. Operację o radykalności R0 udało się wykonać u 15 chorych (74%), a śmiertelność okołooperacyjna wynosiła 5% (zmarł 1 chory). Mediana całkowitego czasu przeżycia wynosiła 151 miesięcy (10–342), przy czym dla RCC było to 168 miesięcy (25–344), a dla pozostałych nowotworów 62 miesiące (10–241). Wnioski. Głównym czynnikiem, który determinuje dalszy los chorego, jest rodzaj nowotworu pierwotnego, a leczenie operacyjne guzów przerzutowych trzustki jest najlepszym rozwiązaniem dla wyselekcjonowanych przypadków RCC

Interleukin 17A Promotes Lymphocytes Adhesion and Induces CCL2 and CXCL1 Release from Brain Endothelial Cells

The nature of the interaction between Th17 cells and the blood–brain barrier (BBB) is critical for the development of autoimmune inflammation in the central nervous system (CNS). Tumor necrosis factor alpha (TNF-α) or interleukin 17 (IL-17) stimulation is known to enhance the adherence of Th17 cells to the brain endothelium. The brain endothelial cells (bEnd.3) express Vascular cell adhesion molecule 1 (VCAM-1), the receptor responsible for inflammatory cell adhesion, which binds very late antigen 4 (VLA-4) on migrating effector lymphocytes at the early stage of brain inflammation. The present study examines the effect of the pro-inflammatory cytokines TNF-α and IL-17 on the adherence of Th17 cells to bEnd.3. The bEnd.3 cells were found to increase production of CCL2 and CXCL1 after stimulation by pro-inflammatory cytokines, while CCL2, CCL5, CCL20 and IL17 induced Th17 cell migration through a bEnd.3 monolayer. This observation may suggest potential therapeutic targets for the prevention of autoimmune neuroinflammation development in the CNS

Neural Plasticity in Multiple Sclerosis: The Functional and Molecular Background

Multiple sclerosis is an autoimmune neurodegenerative disorder resulting in motor dysfunction and cognitive decline. The inflammatory and neurodegenerative changes seen in the brains of MS patients lead to progressive disability and increasing brain atrophy. The most common type of MS is characterized by episodes of clinical exacerbations and remissions. This suggests the presence of compensating mechanisms for accumulating damage. Apart from the widely known repair mechanisms like remyelination, another important phenomenon is neuronal plasticity. Initially, neuroplasticity was connected with the developmental stages of life; however, there is now growing evidence confirming that structural and functional reorganization occurs throughout our lifetime. Several functional studies, utilizing such techniques as fMRI, TBS, or MRS, have provided valuable data about the presence of neuronal plasticity in MS patients. CNS ability to compensate for neuronal damage is most evident in RR-MS; however it has been shown that brain plasticity is also preserved in patients with substantial brain damage. Regardless of the numerous studies, the molecular background of neuronal plasticity in MS is still not well understood. Several factors, like IL-1β, BDNF, PDGF, or CB1Rs, have been implicated in functional recovery from the acute phase of MS and are thus considered as potential therapeutic targets

Dietary Polyphenols Decrease Chemokine Release by Human Primary Astrocytes Responding to Pro-Inflammatory Cytokines

Astrocytes are considered to be the dominant cell fraction of the central nervous system. They play a supportive and protective role towards neurons, and regulate inflammatory processes; they thus make suitable targets for drugs and supplements, such as polyphenolic compounds. However, due to their wide range, knowledge of their anti-inflammatory potential remains relatively incomplete. The aim of this study was therefore to determine whether myricetin and chrysin are able to decrease chemokine release in reactive astrocytes. To assess the antioxidant and anti-inflammatory potential of polyphenols, human primary astrocytes were cultured in the presence of a reactive and neurotoxic astrocyte-inducing cytokine mixture (TNF-α, IL-1a, C1q), either alone or in the presence of myricetin or chrysin. The examined polyphenols were able to modify the secretion of chemokines by human cortical astrocytes, especially CCL5 (chrysin), CCL1 (myricetin) and CCL2 (both), while cell viability was not affected. Surprisingly, the compounds did not demonstrate any antioxidant properties in the astrocyte cultures