BUDOWA TOMOGRAFU ULTRADŹWIĘKOWEGO DO ANALIZY PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH W ZAKRESIE FAL ODBITYCH I TRANSMISYJNYCH

This article presents the ultrasonic structure for the analysis of technological processes in the field of reflective and transmission waves. Ultrasound tomography enables the analysis of processes occurring in the examined object without interfering with its interior through appropriate acquisition and analysis of data. The design goal is to verify the repeatability of measurement results by eliminating laboratory equipment. The ultrasonic tomograph has been designed in a modular way and consists of a motherboard connected to an analog signal conditioning board, a liquid crystal display with an integrated graphics processor and a high voltage pulser with a 64 channel multiplexer. The solution was designed for tomographic measurements of technological process properties.W niniejszym artykule przedstawiono konstrukcję tomografu ultradźwiękowego do analizy procesów technologicznych w zakresie fal odbitych i transmisyjnych. Tomografia ultradźwiękowa umożliwia analizowanie procesów zachodzących w badanym obiekcie bez ingerencji w jego wnętrze poprzez odpowiednią akwizycję i analizę danych. Celem konstrukcyjnym jest weryfikacja powtarzalności wyników badań pomiarowych poprzez wyeliminowanie sprzętu laboratoryjnego. Tomograf ultradźwiękowy został zaprojektowany w sposób modułowy i składa się z płyty głównej połączonej z płytą kondycjonowania sygnału analogowego,  wyświetlacza ciekłokrystalicznego ze zintegrowanym procesorem graficznym oraz impulsatora wysokiego napięcia wraz z 64 kanałowym multiplekserem. Urządzenie zostało zaprojektowane do tomograficznych pomiarów właściwości procesów technologicznych

Simple yet effective: historical proximity variables improve the species distribution models for invasive giant hogweed (Heracleum mantegazzianum s.l.) in Poland

Species distribution models are scarcely applicable to invasive species because of their breaking of the models’ assumptions. So far, few mechanistic, semi-mechanistic or statistical solutions like dispersal constraints or propagule limitation have been applied. We evaluated a novel quasi-semi-mechanistic approach for regional scale models, using historical proximity variables (HPV) representing a state of the population in a given moment in the past. Our aim was to test the effects of addition of HPV sets of different minimal recentness, information capacity and the total number of variables on the quality of the species distribution model for Heracleum mantegazzianum on 116000 km2 in Poland. As environmental predictors, we used fragments of 103 1×1 km, world- wide, free-access rasters from WorldGrids.org. Single and ensemble models were computed using BIOMOD2 package 3.1.47 working in R environment 3.1.0. The addition of HPV improved the quality of single and ensemble models from poor to good and excellent. The quality was the highest for the variants with HPVs based on the distance from the most recent past occurrences. It was mostly affected by the algorithm type, but all HPV traits (minimal recentness, information capacity, model type or the number of the time periods) were significantly important determinants. The addition of HPVs improved the quality of current projections, raising the occurrence probability in regions where the species had occurred before. We conclude that HPV addition enables semi-realistic estimation of the rate of spread and can be applied to the short-term forecasting of invasive or declining species, which also break equal-dispersal probability assumptions

Periodontitis as an inflammatory trigger in hypertension: from basic immunology to clinical implications

Hypertension and periodontitis are both highly prevalent co-morbidities worldwide, and their occurrence increases with age. Multiple observational epidemiological studies have shown that periodontitis is associated with an increased cardiovascular disease (CVD) occurrence. Large systematic reviews and metanalyses further show that periodontitis increases the risk of hypertension and is associated with increased systolic and diastolic blood pressure. Genetic and clinical evidence, utilizing mendelian randomization and randomized clinical trials, support the causal role of periodontitis in hypertension. The mechanisms of this link remain unclear. Critical components of immune and inflammatory pathogenesis of periodontitis considerably overlap with immune mechanisms of hypertension. Clinical studies support that both C-reactive protein (CRP) levels and white blood cell counts (WBC) mediate the relationship between periodontal disease and high blood pressure. In particular, activation of Th1, Th17, T regulatory cells, and proinflammatory monocytes has been shown to be essential in both conditions. Immunosenescent dysregulated CD28null T cells have been implicated, along with key effector cytokines such as interleukin 6 (IL-6), TNF-alpha (TNF-α), interferon-gamma (IFN-γ), and interleukin 17 (IL-17). A better understanding of the relationships between hypertension and periodontitis is essential not only for possible utilization of this knowledge for a non-pharmacological approach to improving blood pressure control. It may also provide valuable pathogenetic clues linking inflammation and hypertension, which has become particularly relevant in the light of links between hypertension and autoimmune disorders or, more recently, COVID-19

Mikrobiologiczny rozkład kwasu galusowego

Kwas galusowy należy do grupy roślinnych związków zwanych polifenolami. Związek ten występuje w roślinach w postaci wolnej i związanej w estrach. Rozkład GA zachodzi zarówno w tlenowych, jak i beztlenowych warunkach, a główną rolę w jego degradacji od-grywają mikroorganizmy. Kluczowymi enzymami tlenowej degradacji GA są, należące do oksygenaz, dioksygenazy rozszczepiające, katalizujące rozpad pierścienia aromatycznego z udziałem tlenu. Tlenowa degradacja kwasu galusowego u bakterii może zachodzić szlakiem meta, inicjowanym przez dioksygenazę galusanową i 4,5-dioksygenazę protokatechową, lub szlakiem orto, zapoczątkowanym aktywnością 3,4-dioksygenazy protokatechowej. Produk-tami rozkładu GA stwierdzonymi u Pseudomonas putida są pirogronian i szczawiooctan. Rozkład GA z udziałem tlenu powiązany jest również ze szlakiem β-ketoadypinowym kwasu protokatechowego, którego końcowymi produktami są acetylo-CoA i bursztynylo-CoA. Stwierdzono także obecność tlenowej degradacji GA u grzybów. Głównymi związkami przejściowymi beztlenowej degradacji GA są floroglucyna oraz rezorcyna. Kluczowym produktem przejściowym w degradacji kwasu galusowego poprzez floroglucynę jest 3-hydroksy-5-ketoheksanian (HOHN). Rezorcyna, drugi produkt przejś-ciowy beztlenowej degradacji GA, powstaje z floroglucyny i pirogalolu przez dehydroksyla-cję. Związek ten może ulegać następnie redukcji z udziałem reduktazy rezorcynowej lub hydrolizie do kwasu 5-keto-2-heksenowego

Przezskórna angioplastyka Y-pomostu żylnego u pacjenta z niestabilną dławicą piersiową : czy zwężenie bifurkacji Y-pomostu żylnego jest nadal wyzwaniem?

Pacjenta w wieku 71 lat po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego przyjęto do Kliniki Kardiologii Interwencyjnej Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II z powodu ostrego zespołu wieńcowego - niestabilnej dławicy piersiowej. W angiografii wieńcowej wykazano obecność istotnego zwężenia rozwidlonego żylnego pomostu wieńcowego jako ostatniego funkcjonującego naczynia. Po kwalifikacji przez lokalny zespół sercowy u pacjenta wykonano angioplastykę rozwidlonego pomostu żylnego z implantacją samorozprężalnego stentu uwalniającego sirolimus (Stentys). W opisie przypadku jest mowa o technicznych aspektach, takich jak wykorzystanie urządzeń do wspomagania funkcji lewej komory, dodatkowych metod obrazowania wieńcowego, rodzaju dostępu zabiegowego, rodzaju stentu i dystalnej protekcji naczynia. Pacjent z licznymi obciążeniami i istotnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory jest raczej kandydatem do przezskórnej rewaskularyzacji niż do klasycznej operacji. Osiem miesięcy po zabiegu pacjentowi implantowano automatyczny kardiowerter-defibrylator w ramach prewencji pierwotnej nagłej śmierci sercowej w związku z objawową przewlekłą niewydolnością serca. W dyskusji omówiono problem długoterminowego efektu leczenia przezskórnego w tej grupie chorych. Rewaskularyzacja wieńcowa pacjenta z silnymi objawami ze zwężeniem ostatniego funkcjonującego naczynia wieńcowego powinna być obowiązkowa, choć liczne choroby współtowarzyszące zwiększają ryzyko zarówno operacji klasycznej, jak i przezskórnej angioplastyki. Zasadnicze pytanie brzmi: leczyć zabiegowo czy zachowawczo?A 71 year-old patient with a history of coronary artery bypass grafting was admitted to the Department of Interventional Cardiology, John Paul II Hospital, Krakow with acute coronary syndrome - unstable angina. Coronary angiography revealed significant narrowing of a bifurcated venous bypass graft as the last remaining vessel. After consultation from the Heart Team, he underwent percutaneous coronary angioplasty of the venous bypass with implantation of a selfapposing sirolimus-eluting stent (Stentys). The technical aspects of this procedure, such as the use of a left ventricle assist device, additional imaging (intravascular ultrasound), the type of approach and stent, and the protection of the vessel are discussed in this article. A patient with numerous co-morbidities and severely decreased function of the left ventricle was in fact a candidate for percutaneous revascularisation. Eight months later, the patient had a cardioverter- -defibrillator implanted in primary prevention of sudden cardiac death due to symptomatic chronic heart failure with reduced ejection fraction. This discussion raises the topic of the long-term effectiveness of angioplasty in this group of patients. Myocardial revascularisation in a patient with severe symptoms and a diseased last remaining vessel should be obligatory. However, multiple comorbidities increase the risk of cardiac surgery as well as of percutaneous angioplasty. The critical question here is: should the treatment be invasive or would the better option be optimal medical treatment

Przezskórna angioplastyka Y-pomostu żylnego u pacjenta z niestabilną dławicą piersiową. Czy zwężenie bifurkacji Y-pomostu żylnego jest nadal wyzwaniem?

71 years-old patient with history of CABG was admitted to Department of Interventional Cardiology, John Paul II Hospital, Cracow with acute coronary syndrome – unstable angina. The coronary angiography revealed significant narrowing of bifurcated venous bypass graft as the last remaining vessel. After qualification by the Heart Team he underwent percutaneous coronary angioplasty of venous bypass with implantation of self-apposing sirolimus-eluting stent (Stentys). Technical aspects of procedure such as usage of left ventricle assist device, additional imaging (IVUS), type of approach, stent and protection of vessel were considered in this manuscript. Patient with numerous co-morbidities and severely decreased function of left ventricle was rather candidate for percutaneous revascularization. 8 months later patient had implanted implantable cardioverter-defibrillator in primary prevention of sudden cardiac death due to symptomatic chronic heart failure with reduced ejection fraction. Discussion raises the topic of long-term effectiveness of angioplasty in these group of patients. Myocardial revascularization in patient with severe symptoms and diseased last remaining vessel should be obligatory, however multiple comorbidities increases the risk of cardiac surgery as well as percutaneous angioplasty. Critical question is: to treat invasively or with optimal medical treatment?Pacjenta w wieku 71 lat po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego przyjęto do Kliniki Kardiologii Interwencyjnej Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II z powodu ostrego zespołu wieńcowego — niestabilnej dławicy piersiowej. W angiografii wieńcowej wykazano obecność istotnego zwężenia rozwidlonego żylnego pomostu wieńcowego jako ostatniego funkcjonującego naczynia. Po kwalifikacji przez lokalny zespół sercowy u pacjenta wykonano angioplastykę rozwidlonego pomostu żylnego z implantacją samorozprężalnego stentu uwalniającego sirolimus (Stentys). W opisie przypadku jest mowa o technicznych aspektach, takich jak wykorzystanie urządzeń do wspomagania funkcji lewej komory, dodatkowych metod obrazowania wieńcowego, rodzaju dostępu zabiegowego, rodzaju stentu i dystalnej protekcji naczynia. Pacjent z licznymi obciążeniami i istotnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory jest raczej kandydatem do przezskórnej rewaskularyzacji niż do klasycznej operacji. Osiem miesięcy po zabiegu pacjentowi implantowano automatyczny kardiowerter-defibrylator w ramach prewencji pierwotnej nagłej śmierci sercowej w związku z objawową przewlekłą niewydolnością serca. W dyskusji omówiono problem długoterminowego efektu leczenia przezskórnego w tej grupie chorych. Rewaskularyzacja wieńcowa pacjenta z silnymi objawami ze zwężeniem ostatniego funkcjonującego naczynia wieńcowego powinna być obowiązkowa, choć liczne choroby współtowarzyszące zwiększają ryzyko zarówno operacji klasycznej, jak i przezskórnej angioplastyki. Zasadnicze pytanie brzmi: leczyć zabiegowo czy zachowawczo