Medycyna nowej generacji

Praca recenzowana / peer-reviewed paperW ostatnim dziesięcioleciu, po rozszyfrowaniu ludzkiego genomu, nastąpił ogromny rozwój metod i technologii diagnostycznych zajmujących się wykrywaniem nowych biomarkerów i badaniem molekularnych mechanizmów powstawania chorób oraz działania leków. Te innowacyjne technologie i terapie niosą nadzieję na zmniejszenie rozpowszechnienia oraz poprawę wyników leczenia chorób, także tych dotychczas uważanych za nieuleczalne. Rozwój badań nad nowymi lekami z wykorzystaniem modelowania komputerowego oraz przenoszenie wyników wprost z laboratoriów do łóżka chorego w ramach medycyny translacyjnej pozwala na coraz szersze stosowanie nowych terapii molekularnie ukierunkowanych – dostosowanych do potrzeb każdego chorego. Obecnie celem medycyny jest jej personalizacja, czyli odpowiednia diagnostyka i terapia we właściwym czasie.In the last decade, after the deciphering of the human genome, a tremendous development of the methods and diagnostic technologies for the discovery of new biomarkers and the molecular studies on diseases and the mechanisms of drug action has been observed. These innovative technologies and therapies bring hope to reduce the spread of disease and improve the results of treatment of diseases, including those considered as incurable. The development of research on new drugs using computer modeling allows us to transfer the results of these studies directly from bench to bedside within the field of translational medicine. Additionally, everyone can benefit from the new molecularly targeted therapy – tailored to the needs of an individual patient. Personalized medicine aims at providing proper diagnosis and treatment in a timely manner

Hepatocellular carcinoma with metastases to the right atrium : case report

The case of hepatocellular carcinoma with metastases to the right atrium is described. The most frequent tumors of the right atrium are discussed

Spinal claudication - rare complication of vena cava inferior thrombosis

Przedstawiono opis 27-letniego mężczyzny z ostrym zakrzepem żyły próżnej dolnej z wyraźnymi skargami neurologicznymi przy minimalnej niewydolności żył głębokich.A 27-year-old man with acute vena cava inferior thrombosis was presented with prominent neurological complaints alongside minimal deep vein insufficiency

Rola naturalnego przewodzenia przedsionkowo-komorowego u osób z chorobą niedokrwienną serca i wdrożoną sztuczną stymulacją z powodu zespołu chorego węzła zatokowego

Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu zachowanego, naturalnego przewodzenia przedsionkowo- komorowego (AV) w stymulacji AAI lub optymalizacji sprzężenia AV (AVD) w stymulacji DDD na czynność skurczowo-rozkurczową mięśnia lewej komory serca (LV). Materiał i metody: Badaniom poddano 13 chorych z chorobą niedokrwienną serca (CAD) (7 mężczyzn, wiek średni 69 &plusmn; 6,3 lat) i z wszczepionym rozrusznikiem DDD z powodu zespołu chorego węzła zatokowego (SSS) i upośledzonego przewodzenia AV (grupa I). Grupę kontrolną stanowiło 8 badanych bez CAD (4 mężczyzn, wiek średni 72,3 &plusmn; 6,6 lat) i z implantowanym stymulatorem DDD z tych samych powodów, co w grupie I (grupa II). Za pomocą badania echokardiograficznego metodą Dopplera oznaczano rzut skurczowy (SV) i wskaźniki funkcji rozkurczowej LV (E, A, E/A, IVRT, DT). U każdego pacjenta ustalano optymalny AVD, przy którym rejestrowano maksymalną wartość SV i oznaczano wskaźniki funkcji rozkurczowej LV. Następnie u każdego chorego porównywano powyższe wartości z wynikami uzyskanymi po przeprogramowaniu trybu stymulacji na AAI; wówczas też z EKG oznaczano czas przewodzenia AV, mierząc odstęp impuls&#8211;R (ARI). Zmiany AVD i trybu stymulacji dokonywano średnio co 10 minut. Wyniki: Frakcja wyrzutowa była istotnie niższa w grupie I w porównaniu z grupą II (55% &plusmn; 9% vs. 69% &plusmn; 6%; p < 0,001). Przy ARI < 230 ms, SV była istotnie większa niż przy optymalnym AVD (119 &plusmn; 17 ml vs. 106 &plusmn; 12 ml; p < 0,01), natomiast przy ARI > 230 ms, SV była istotnie mniejsza (88 &plusmn; 15 ml vs. 118 &plusmn; 8 ml; p < 0,005). To spowodowało podział grupy I na dwie podgrupy IA i IB. W podgrupie IA (ARI < 230 ms, 8 chorych, w tym 3 mężczyzn, średni wiek 69,3 &plusmn; 5,9 lat) nastąpiła poprawa funkcji hemodynamicznej LV po zmianie trybu stymulacji z DDD na AAI, zaś w podgrupie IB (ARI > 230 ms, 5 pacjentów, w tym 4 mężczyzn, średni wiek 68,6 &plusmn; 7,5 lat) lepsze wyniki uzyskano podczas stymulacji DDD. Stwierdzono istotną ujemną korelację (r = &#8211;0,92) wskaźnika efektywności skurczu (SVAAI/SVDDD) oraz (r = &#8211;0,66) wskaźnika efektywności rozkurczu (E/AAAI : E/ADDD) w funkcji ARI. W grupie II (bez CAD) nie zarejestrowano istotnych różnic między parametrami chokardiograficznymi funkcji skurczowej i rozkurczowej LV, podczas stymulacji AAI i DDD. Wnioski: U chorych z CAD i SSS z upośledzonym przewodzeniem AV wpływ trybu stymulacji na parametry hemodynamiczne uzależniony jest od wartości ARI. Zastosowanie stymulacji AAI powoduje istotną poprawę funkcji skurczowej LV w porównaniu ze stymulacją DDD u powyższych pacjentów z ARI poniżej 230 ms

Śluzak lewego przedsionka. Opis przypadku

Przedstawiono przypadek skąpoobjawowego śluzaka lewego przedsionka. Opisano towarzyszące śluzakom objawy kliniczne i odchylenia w badaniach laboratoryjnych. Omówiono także powikłania zatorowe

ヴォルテール試論

Cel pracy: Ocena przebiegu ciąży, porodu i połogu u chorych z wadami serca, obserwowanych w Klinice Chorób Serca i Naczyń w Krakowie. Materiał i metody: W latach 1987-1999 obserwowano 304 kobiety ciężarne z wadami serca w wieku 18-42 lat, średnio 24,1 &plusmn; 4,7 lat. Grupę I stanowiły 133 chore z wadą zastawki mitralnej; grupę II - 49 z wadą zastawki aorty; grupę III - 39 chorych z wszczepionymi zastawkami, w tym 29 ze sztucznymi zastawkami oraz 10 z homogennymi zastawkami aortalnymi; grupę IV - 83 chore z wrodzonymi wadami serca. W I, II, III trymestrze ciąży oraz 6-8 tygodni po porodzie wykonywano badanie podmiotowe i przedmiotowe z oceną wydolności krążenia według klasyfikacji NYHA, badanie elektrokardiograficzne i echokardiograficzne. Wyniki: Ocena stanu klinicznego: W I trymestrze ciąży 285 chorych zaliczono do I lub II, a 9 do III klasy czynnościowej według NYHA. Pogorszenie wydolności krążenia w czasie ciąży wystąpiło u 34 chorych - u 22 z grupy I, u 6 z grupy II, u 6 z grupy III oraz po porodzie u 1 chorej z grupy IV. Ocena noworodków: 292 zdrowe noworodki, w tym 8 z wcześniactwem, 16 z hipotrofią wewnątrzmaciczną, 8 poronień, 2 martwo urodzonych dzieci, 2 zgony noworodków. Sposób rozwiązania: 237 porodów siłami natury, 59 cięć cesarskich. Wnioski: 1. Kobiety ciężarne z krytycznym zwężeniem zastawki mitralnej (powierzchnia zastawki Ł 1,5 cm2) stanowią grupę wysokiego ryzyka wystąpienia zagrażających życiu powikłań w czasie ciąży i w okresie okołoporodowym. 2. U chorych z ciasnym zwężeniem zastawki aorty (powierzchnia zastawki Ł 1,0 cm2) ciąża może spowodować nagłe pogorszenie stanu klinicznego. 3. Pogorszenia stanu klinicznego w przebiegu ciąży można oczekiwać u chorych z wadami zastawkowymi serca, u których stwierdzono powiększenie i upośledzenie kurczliwości lewej komory. 4. O pomyślnym przebiegu ciąży, porodu i połogu u chorych ze sztucznymi zastawkami decyduje czynność zastawki, funkcja lewej komory oraz skuteczność leczenia przeciwzakrzepowego. 5. Ciąża u chorych z wrodzonymi wadami serca bez zaawansowanego nadciśnienia płucnego jest dobrze tolerowana

Resynchronization therapy transvenous approach in dextrocardia and congenitally corrected transposition of great arteries

Cardiac resynchronization therapy (CRT) is an acknowledged treatment for advanced heart failure in acquired dilated cardiomyopathy, resistant to pharmacotherapy. Although there are no therapeutic standards regarding heart failure originating from congenital heart defects with systemic right ventricle, a number of CRT implantations by transvenous approach in congenitally corrected transposition of the great arteries (CCTGA) have been reported since 2001, even though none of them expressly referred to a case concomitant with dextrocardia and situs inversus anomaly. We present a 57 year-old patient with dextrocardia and CCTGA, who underwent surgical closure of interatrial and interventricular septal defects at the age of 19, and in whom a VVI pacemaker was subsequently implanted at age 36. A three-lead CRT system was implanted by transvenous approach. Imaging techniques, including multi-slice computed tomography, targeted to pacing system and unusual anatomical relationships were applied. Within a 20-month follow-up, a significant improvement of functional NYHA class, systemic right ventricle ejection fraction and exercise capability were observed. Entirely transvenous CRT system implantation is feasible in patients with dextrocardia and CCTGA, and has substantial potential for long-term benefits. (Cardiol J 2010; 17, 5: 503-508